Επιμέλεια
Επιστημονική ομάδα Taxheaven
Το Σ.τ.Ε. με πρόσφατη απόφασή του έκρινε ότι οι τόκοι υπερημερίας επί αποζημιώσεως που επιδικάσθηκε με διαιτητική ή δικαστική απόφαση λόγω παραβίασης συμβατικών υποχρεώσεων, που είχαν αναληφθεί στο πλαίσιο της επιχειρηματικής δραστηριότητας προς το συμφέρον της επιχείρησης δεν εμπίπτουν στην εξαίρεση της περίπτωσης ε’ του άρθρου 23 του ν. 4172/2013 κατά την αληθή έννοια των διατάξεων των άρθρων 22 και 23 περ. ε’ του ν. 4172/2013, ενόψει και των διαλαμβανομένων στη αιτιολογική έκθεση του νόμου αυτού*, τόκοι υπερημερίας επί αποζημιώσεως που επιδικάσθηκε με διαιτητική ή δικαστική απόφαση λόγω παραβίασης συμβατικών υποχρεώσεων, που είχαν αναληφθεί στο πλαίσιο της επιχειρηματικής δραστηριότητας προς το συμφέρον της επιχείρησης, δεν εμπίπτουν στην εξαίρεση της περίπτωσης ε΄ του άρθρου 23 του ν. 4172/2013. Συνεπώς εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα των επιχειρήσεων
* [Στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει το ν. 4172/2013 αναφέρεται σχετικά με το άρθρο 22 ότι με το άρθρο αυτό «…τίθεται ο γενικός κανόνας για την εκπεσιµότητα των επιχειρηµατικών δαπανών µε την έννοια ότι κατ’ αρχήν εκπίπτουν όλες οι δαπάνες που πραγµατοποιούνται προς το συµφέρον της επιχείρησης και επιπροσθέτως πληρούν τα λοιπά κριτήρια που τίθενται στο άρθρο αυτό. Το εν λόγω άρθρο πρέπει να εξετάζεται συστηµατικά µε το επόµενο άρθρο των µη εκπιπτόµενων δαπανών, αφού ο κανόνας είναι ότι όποια δαπάνη πληροί τα κριτήρια του άρθρου 22 και συγχρόνως δεν εµπίπτει στον περιοριστικό κατάλογο των µη εκπιπτόµενων δαπανών του άρθρου 23 εκπίπτει», ενώ ως προς το άρθρο 23 αναφέρεται ότι με αυτό «…ορίζονται περιοριστικά οι κατηγορίες δαπανών που δεν εκπίπτουν. Οι µη εκπιπτόµενες δαπάνες διακρίνονται σε δύο κατηγορίες, σε αυτές που λόγω του είδους τους δεν εκπίπτουν χωρίς να απαιτείται η συνδροµή άλλου όρου ή προϋπόθεσης, και σε αυτές που δεν εκπίπτουν µόνον κατά το µέτρο που υπερβαίνουν το τιθέµενο στο άρθρο αυτό αριθµητικό όριο»]
Το Σ.τ.Ε. επισημαίνει επίσης την γενική αρχή που ισχύει για τις εκπιπτόμενες δαπάνες:
….Το εν λόγω άρθρο (22 του ν. 4172/2013) πρέπει να εξετάζεται συστηµατικά µε το επόµενο άρθρο των µη εκπιπτόµενων δαπανών, αφού ο κανόνας είναι ότι όποια δαπάνη πληροί τα κριτήρια του άρθρου 22 και συγχρόνως δεν εµπίπτει στον περιοριστικό κατάλογο των µη εκπιπτόµενων δαπανών του άρθρου 23 εκπίπτει», ενώ ως προς το άρθρο 23 αναφέρεται ότι με αυτό «… ορίζονται περιοριστικά οι κατηγορίες δαπανών που δεν εκπίπτουν. Οι µη εκπιπτόµενες δαπάνες διακρίνονται σε δύο κατηγορίες, σε αυτές που λόγω του είδους τους δεν εκπίπτουν χωρίς να απαιτείται η συνδροµή άλλου όρου ή προϋπόθεσης, και σε αυτές που δεν εκπίπτουν µόνον κατά το µέτρο που υπερβαίνουν το τιθέµενο στο άρθρο αυτό αριθµητικό όριο».
