ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ 1147 / 2018 Πτώση πρόσοψης οικοδομής. Τραυματισμός. Αποζημίωση

Αριθμός 1147/2018

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Α2′ Πολιτικό Τμήμα

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Ιωσήφ Τσαλαγανίδη, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη, κωλυομένου του Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Γεωργίου Σακκά, Γεώργιο Κοντό, Αβροκόμη Θούα, Μιλτιάδη Χατζηγεωργίου – Εισηγητή και Γεώργιο Αποστολάκη, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 9 Οκτωβρίου 2017, με την παρουσία και της γραμματέως, Θεοδώρας Παπαδημητρίου, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: Α. Α. του Ε., κατοίκου …, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Βασίλειο Χειρδάρη, με δήλωση του άρθρου 242 παρ.2 του Κ.Πολ.Δ.
Του αναιρεσιβλήτου: Ι. Κ. του Κ., κατοίκου …, ο οποίος παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ιωάννη Κατσιάβο.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 7-9-2004 αγωγή του ήδη αναιρεσιβλήτου, που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 1512/2006 μη οριστική και 3886/2013 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 1644/2016 του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 26-7-2016 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο πληρεξούσιος του αναιρεσιβλήτου ζήτησε την απόρριψη της κρινόμενης αίτησης και την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αρ. 19 ΚΠολΔ, αναίρεση επιτρέπεται αν η απόφαση δεν έχει νόμιμη βάση, και ιδίως αν δεν έχει καθόλου αιτιολογίες ή έχει αντιφατικές ή ανεπαρκείς αιτιολογίες σε ζήτημα που ασκεί ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Ο λόγος αυτός ιδρύεται όταν δεν προκύπτουν επαρκώς από τις παραδοχές της αποφάσεως τα πραγματικά περιστατικά που είναι αναγκαία, στη συγκεκριμένη περίπτωση, για την κρίση του δικαστηρίου περί της συνδρομής των προϋποθέσεων της διατάξεως που εφαρμόσθηκε ή περί της μη συνδρομής τούτων, η οποία αποκλείει την εφαρμογή της (Ολομ.ΑΠ 1/1999). Περαιτέρω, ως “ζητήματα”, των οποίων η μη αιτιολόγηση ή η αιτιολόγηση κατά τρόπο ανεπαρκή ή αντιφατικό στερεί την απόφαση από τη νόμιμη βάση της, νοούνται μόνο οι ισχυρισμοί που έχουν αυτοτελή ύπαρξη, δηλαδή εκείνοι που τείνουν στη θεμελίωση ή την κατάλυση δικαιώματος που ασκήθηκε είτε ως επιθετικό είτε ως αμυντικό μέσο, όχι όμως και τα πραγματικά ή νομικά επιχειρήματα, που συνέχονται με την αξιολόγηση και στάθμιση των αποδείξεων, για τα οποία η έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας δεν ιδρύει λόγο αναιρέσεως (ΑΠ 614/2009). Εξ άλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 925 ΑΚ “Ο κύριος ή ο νομέας κτίσματος ή άλλου έργου που συνέχεται με το έδαφος ευθύνεται για τη ζημία που προξενήθηκε σε τρίτον εξαιτίας ολικής ή μερικής πτώσεως, εκτός αν αποδείξει ότι η πτώση δεν οφείλεται σε ελαττωματική κατασκευή ή σε πλημμελή συντήρησή του”. Με τη διάταξη αυτή καθιερώνεται γνήσια αντικειμενική ευθύνη του κυρίου ή νομέα του κτίσματος ή άλλου έργου που συνέχεται με το έδαφος για τη ζημία που προκάλεσε σε τρίτο η πτώση του, απαλλάσσεται δε ο κύριος ή νομέας, αν αποδείξει ότι η πτώση δεν οφειλόταν σε ελαττωματική κατασκευή ή πλημμελή συντήρηση. Πρόκειται δηλαδή εδώ για τυπική περίπτωση ευθύνης από διακινδύνευση. Ο λόγος της ευθύνης αυτής είναι ότι, έχοντας αυτός την εκμετάλλευση του κτίσματος, πρέπει να φέρει και τους κινδύνους από την πτώση του. Επομένως, αν αυτή οφείλεται σε ελαττωματική κατασκευή ή πλημμελή συντήρηση του κτίσματος, ο κύριος ή ο νομέας αυτού ευθύνεται, ασχέτως αν τον βαρύνει οποιοδήποτε πταίσμα περί την ύπαρξη και διατήρηση των καταστάσεων αυτών του κτίσματος, ευθύνεται δηλαδή και αν δεν είχε ενεργήσει αυτός την ελαττωματική κατασκευή του κτίσματος αλλά άλλος, από τον οποίο αγόρασε το κτίσμα, ή ότι η πλημμελής συντήρηση οφείλεται επίσης στο δικαιοπάροχό του(ΑΠ 1878/2013, ΑΠ 755/2009). Από την επισκόπηση της προσβαλλόμενης αποφάσεως, προκύπτει ότι το Εφετείο, αφού έλαβε υπόψη όλα τα αποδεικτικά μέσα, που παραδεκτά επικαλέστηκαν και προσκόμισαν ενώπιόν του οι διάδικοι, δέχεται, μεταξύ άλλων, ως προς την ουσία της υποθέσεως και τα ακόλουθα: “Με το με αριθμό …./1979 συμβόλαιο πώλησης και σύστασης οριζοντίου ιδιοκτησίας του συμβολαιογράφου Αθηνών Μ. Τ., που μεταγράφηκε νόμιμα ……..ο πρώτος εναγόμενος και ήδη αναιρεσείων απέκτησε την κυριότητα ενός τμήματος μεγαλύτερου οικοπέδου, εκτάσεως 486,70 τ.μ., που βρίσκεται στη …, εντός του εγκεκριμένου σχεδίου πόλεως, στο 532 Ο.Τ., στη θέση “…” ή “…” και επί της συμβολής των οδών … Με το ίδιο συμβόλαιο συστήθηκαν στο όλο οικόπεδο αυτοτελείς, ανεξάρτητες κάθετες ιδιοκτησίες, μεταξύ των οποίων και στο ανωτέρω τμήμα του-αυτοτελής κάθετη ιδιοκτησία- που αγόρασε ο πρώτος εναγόμενος,…… Στο τμήμα αυτό του όλου ακινήτου, που έλαβε αριθμό 8, ο πρώτος εναγόμενος κύριός του, ενδιαφερόμενος να ανεγείρει τριώροφη οικοδομή, επιμελήθηκε για την έκδοση της απαιτούμενης οικοδομικής άδειας. Συγκεκριμένα εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. …2/1979 άδεια ανεγέρσεως οικοδομής της Διεύθυνσης Πολεοδομίας Αγ. Παρασκευής με επιβλέποντα μηχανικό τον Π. Π.. Σύμφωνα με την ανωτέρω άδεια η οικοδομή θα αποτελείτο από υπόγειο, ισόγειο (πυλωτή), πρώτο, δεύτερο και τρίτο πάνω από το ισόγειο ορόφους και ειδικότερα από μία αποθήκη στο υπόγειο, επιφανείας 21,46 τ.μ, ένα γραφείο στο ισόγειο, επιφανείας 21,46 τ.μ, ένα διαμέρισμα στον πρώτο όροφο, επιφανείας 105,50 τ.μ. ένα διαμέρισμα στον δεύτερο όρο, επιφανείας επίσης 105,50 τ.μ. και ένα διαμέρισμα στον τρίτο όροφο, επιφανείας 64,30 τ.μ. Ο πρώτος εναγόμενος προέβη στην ανέγερση της εν λόγω οικοδομής, όμως μεταγενέστερα, αυθαίρετα και καθ’ υπέρβαση της ανωτέρω οικοδομικής άδειας, ως ιδιοκτήτης, πήρε την πρωτοβουλία και ανέθεσε σε τρίτους προσθήκες, διαρρυθμίσεις και παρεμβάσεις σ’ αυτήν, που δεν είχαν προβλεφθεί στην αρχική μελέτη ανέγερσής της και τη στατική μελέτη του επιβλέποντος μηχανικού. Ειδικότερα, μετά την αρχική κατασκευή της κτίστηκαν αυθαίρετα και καθ’ υπέρβαση της άνω οικοδομικής άδειας σε ολόκληρη την οικοδομή επιπλέον 167,78 τ.μ. συνολικά, και δη στο υπόγειό της 98,24 τ.μ., στο ισόγειο-πυλωτή 14,14 τ.μ. και στον τρίτο όροφο 55,40 τ.μ, και επιπρόσθετα έγιναν σημαντικές και αυθαίρετες αλλαγές στις εσωτερικές διαρρυθμίσεις των ορόφων της. Συγκεκριμένα: α) στο υπόγειο επεκτάθηκε ο χώρος του μηχανοστασίου, κατά 4,86 τ.μ, το αρχικό ενιαίο λεβητοστάσιο (λέβητας, δεξαμενή) μεταφέρθηκε σε δύο νέους και χωριστούς χώρους των 5,72 τ.μ. και 11,16 τ.μ. και κατασκευάστηκε αποθήκη 76,50 τ.μ. Έτσι δημιουργήθηκε πρόσθετος υπόγειος χώρος, συνολικού εμβαδού 98,24 τ.μ., που αποτελούσε και την πιο σημαντική επέμβαση σε επίπεδο κατασκευής, καθόσον έγινε μετά από αφαίρεση της αρχικής πλάκας εδάφους στην πυλωτή και των επιχώσεων και δημιουργήθηκαν περιμετρικά τοιχεία και πλάκα οροφής υπογείου β) στο ισόγειο-πυλωτή: επεκτάθηκε η είσοδος προς τα δυτικά κατά 5,40 τ.μ. δημιουργήθηκε γραφείο 9,45 τ.μ και προς τα νότια έγινε επέκταση κατά 8,74 τ.μ., δηλαδή προστέθηκαν νέες τοιχοποιίες στη στάθμη ισογείου και δημιουργήθηκαν πρόσθετοι χώροι (ένα γραφείο και επέκταση εισόδου) συνολικού εμβαδού 14,14 τ.μ., γ) στον πρώτο όροφο πάνω από το ισόγειο: ένα τμήμα του χώρου της κουζίνας έγινε βοηθητικό μπάνιο και διάδρομος, ενώ το υπόλοιπο τμήμα έγινε ενιαίος χώρο κουζίνα-σαλόνι, ένα τμήμα του διαδρόμου έγινε σαλόνι, ενώ το υπόλοιπο παρέμεινε διάδρομος, ένα τμήμα του δωματίου προς την … έγινε σαλόνι-κουζίνα, ενώ το υπόλοιπο παρέμεινε δωμάτιο μετά από προσθήκη τμήματος άλλου δωματίου. Επίσης τα κουφώματα του ορόφου έγιναν συρόμενα, από ανοιγόμενα που ήταν αρχικά και για όλες τις ανωτέρω διαρρυθμίσεις γκρεμίστηκαν εσωτερικές και εξωτερικές τοιχοποιίες, δ) στον δεύτερο όροφο πάνω από το ισόγειο: ένα τμήμα του διαδρόμου έγινε σαλόνι, ενώ το υπόλοιπο παρέμεινε διάδρομος, τα κουφώματα του ορόφου έγιναν συρόμενα από ανοιγόμενα που ήταν αρχικά και για τις ανωτέρω διαρρυθμίσεις γκρεμίστηκαν εσωτερικές και εξωτερικές τοιχοποιίες και ε) στον τρίτο όροφο πάνω από το ισόγειο: κατασκευάστηκαν και προστέθηκαν 55,40 τ.μ. στην αρχική επιφάνεια του ορόφου και με την επέκταση αυτή η υφιστάμενη κουζίνα έγινε καθιστικό, ενώ στο υπόλοιπο τμήμα του πρόσθετου αυτού χώρου δημιουργήθηκαν σαλονοτραπεζαρία, δύο δωμάτια και διάδρομος. Επίσης τα κουφώματα και του ορόφου αυτού από ανοιγόμενα έγιναν συρόμενα και τέλος και για τις ανωτέρω διαρρυθμίσεις του εν λόγω ορόφου γκρεμίστηκαν οι υφιστάμενες εσωτερικές και εξωτερικές τοιχοποιίες. Μετά τις αυθαίρετες αυτές κατασκευές και παρεμβάσεις στην οικοδομή, που έγιναν με πρωτοβουλία του πρώτου εναγομένου, ως μοναδικού, τότε, ιδιοκτήτη της, καταρτίστηκε η υπ’ αριθμ. …/1996 πράξη τροποποιήσεως και συμπληρώσεως συστάσεως οριζόντιας ιδιοκτησίας του συμβολαιογράφου Αθηνών Π. Δ., που μεταγράφηκε νόμιμα. Με αυτήν τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε η αρχικά συσταθείσα, με το προαναφερόμενο …39/1979 συμβόλαιο, αυτοτελής ιδιοκτησία επί του άνω ακινήτου, με σκοπό την λεπτομερή περιγραφή του και την ανακατανομή των 12,04% εξ αδιαιρέτου του όλου οικοπέδου, που αντιστοιχούσαν στις συσταθείσες νέες αυτοτελείς, οριζόντιες, καθ’ ύψος ιδιοκτησίες της τριώροφης οικοδομής, χωρίς οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω ποσοστού συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επί του όλου οικοπέδου των 4.042,33 τ.μ. Συγκεκριμένα, με βάση την ανωτέρω συμβολαιογραφική πράξη, οι οριζόντιες ιδιοκτησίες της τριώροφης οικοδομής, μετά τις ανωτέρω αυθαίρετες παρεμβάσεις κατά παρέκκλιση των εγκεκριμένων με την υπ’αριθμ. …1979 άδεια ανέγερσης οικοδομής επισήμων τεχνικών σχεδίων του επιβλέποντος μηχανικού, ήσαν οι εξής: (στη συνέχεια το Εφετείο περιγράφει λεπτομερώς τις οριζόντιες ιδιοκτησίες του υπογείου, του ισογείου-pilotis, του πρώτου, του δευτέρου και του τρίτου πάνω από το ισόγειο ορόφων, που ανήκουν στους εναγομένους και συνεχίζει:) Ακολούθως, ο πρώτος εναγόμενος μεταβίβασε στα τέκνα του, δεύτερο, τρίτο και τέταρτο των εναγομένων (που δεν μετέχουν στην αναιρετική δίκη), την ψιλή κυριότητα οριζοντίων ιδιοκτησιών της ανωτέρω τριώροφης οικοδομής……… ενώ ο ίδιος παρακράτησε την επικαρπία των ανωτέρω οριζόντιων ιδιοκτησιών και την πλήρη κυριότητα της αποθήκης του υπογείου, και του γραφείου του ισογείου-πυλωτής ορόφου (I-1), όπως είχαν κατασκευαστεί και διαμορφωθεί αυθαίρετα κατά τα προαναφερόμενα. Στις 7-9-1999, περί ώρα 14.57′ έλαβε χώρα σεισμός εντάσεως 5,9 βαθμών της κλίμακας Richter, το επίκεντρο του οποίου ήταν 18 χιλιόμετρα βορείως των Αθηνών, νοτιοδυτικώς της Πάρνηθας. Κατά το σεισμό αυτό “έσπασαν” τα υποστυλώματα του ισογείου-πυλωτής του ανωτέρω κτιρίου, “κατέβηκε” αυτό κατά ένα όροφο, εμφανίζοντας ταυτόχρονα μεταφορική κίνηση και μεγάλη κλίση προς την οδό …, με αποτέλεσμα την κατάρρευση των τοίχων πληρώσεως και μεγάλα τμήματα της πρόσοψης των οριζόντιων ιδιοκτησιών του αποκολλήθηκαν και επέπεσαν στο με αριθμό … αυτοκίνητο μάρκας …, ιδιοκτησίας του ενάγοντος, που οδηγούσε ο τελευταίος και βρισκόταν εκείνη ακριβώς τη χρονική στιγμή στην οδό …, μπροστά από το κτίριο που κατέρρεε. Συνέπεια της πτώσης της πρόσοψης ήταν η ολοσχερής καταστροφή του αυτοκινήτου του ενάγοντος και ο τραυματισμός του τελευταίου, κυρίως στην σπονδυλική του στήλη και στο πρόσωπο του, στο ιγμόρειο. Αμέσως μετά οι εναγόμενοι, χωρίς να αναφέρουν τις ανωτέρω ζημίες του ενάγοντος και τον τραυματισμό του, έκαναν αίτηση στην αρμόδια υπηρεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ για αυτοψία του ακινήτου τους, που έγινε στις 16-9-1999 κατά την οποία κρίθηκε ετοιμόρροπο και κατεδαφιστέο και για το λόγο αυτό άμεσα κατεδαφίστηκε, πριν ακόμη πληροφορηθεί ο ενάγων τα ατομικά στοιχεία των εναγομένων-ιδιοκτητών του, τα οποία αναζήτησε και έμαθε μέσω του αστυνομικού τμήματος της …, μετά από σχετική εισαγγελική παραγγελία. Η πτώση της πρόσοψης της οικοδομής στο αυτοκίνητο του ενάγοντος, μετά από θραύση των υποστυλωμάτων της πυλωτής και τη σημαντική απόκλιση της από την κατακόρυφο, οφείλεται στην ελαττωματική κατασκευή του κτιρίου, όπως τεκμαίρεται. Συγκεκριμένα οφείλεται στις παραπάνω αυθαίρετες, αντίθετες με τους κανόνες της οικοδομικής επιστήμης διαρρυθμίσεις-πρόσθεσης μαζών, με πιο σημαντική εκείνη της αυθαίρετης κατασκευής του πρόσθετου υπογείου χώρου της, επιφανείας 98.24 τ.μ., μετά της πλάκας οροφής, και όχι σε αποκλειστικά τρίτη και παντελώς ανεξάρτητη από τον τρόπο κατασκευής του αιτία, από αυτόν καθεαυτό το σεισμό, όπως ισχυρίστηκαν αβάσιμα οι εναγόμενοι-ιδιοκτήτες της, προβάλλοντας την εκ του άρθρου 925 ΑΚ σχετική ένσταση. Ειδικότερα, η προσθήκη των 55,40 τ.μ. μέτρων κατοικίας στον τρίτο όροφο, χωρίς πρόβλεψη από τη στατική μελέτη, ήταν κανονιστικά αδύνατη, καθόσον δεν είχαν προβλεφθεί οι κατάλληλες αναμονές υποστυλωμάτων, ώστε να “ματίσουν” σε αυτές τα νέα σίδερα των υποστυλωμάτων και εν συνεχεία να σκυροδετηθούν οι νέες δοκοί, οι πλάκες και τα υπόλοιπα στοιχεία της κατοικίας. Έτσι η εν λόγω ελαττωματική, κατά την κατασκευή της, προσθήκη αποτέλεσε παράμετρο αστοχίας, καθώς η κακή σύνδεση της πρόσθετης μάζας της στην ήδη υφιστάμενη οικοδομή οδήγησε στη δική της τοπική κατάρρευση αρχικά, με συνέπεια να συμπαρασύρει με το βάρος της και την υπόλοιπη κατασκευή του ίδιου ορόφου. Η δημιουργία δε του πρόσθετου υπόγειου χώρου συνολικού εμβαδού 98,24 τ.μ., ήταν η πιο σημαντική και η πιο βλαπτική για τη στατικότητα της οικοδομής επέμβαση σε επίπεδο κατασκευής, καθόσον έγινε μετά από αφαίρεση της πλάκας εδάφους στην πυλωτή, αφαίρεση των επιχώσεων και κατασκευή περιμετρικών τοιχείων και πλάκας οροφής υπογείου. Για την κατασκευή αυτών των τοιχείων και της πλάκας οροφής θα έπρεπε οι οριζόντιοι οπλισμοί τους να αγκυρωθούν μέσα στα σίδερα των υποστυλωμάτων με κατάλληλο μήκος αγκύρωσης. Εφόσον τα υποστυλώματα είχαν ήδη σκυροδετηθεί παλαιότερα, θα έπρεπε να γίνει (και δεν έγινε) αποξήλωση του σκυροδέματος σε όλο το ύψος του υποστυλώματος του υπογείου, αποκάλυψη των οπλισμών τους και συγκόλληση των καινούργιων οριζόντιων οπλισμών τους στους συνδετήρες των υποστυλωμάτων, ώστε να επιτευχθεί η αγκύρωση χωρίς περαιτέρω βλάβη του υποστυλώματος. Ακολούθως, κατά την σκυροδέτηση των τοιχείων και της πλάκας οροφής θα έπρεπε να αποκατασταθεί η αποξηλωμένη επιφάνεια των υποστυλωμάτων, ως και η αποκατάσταση όποιων οπών και βλαβών σε αυτά. Η προσθήκη δε περιμετρικών τοιχείων και πλάκας οροφής και οι συνδέσεις τους σε υφιστάμενα υποστυλώματα αποτελεί μία πολύ επιβλαβή επέμβαση στη διατομή του υποστυλώματος και στην αντοχή κάθε οικοδομής, έχει πολλές κατασκευαστικές δυσκολίες, είναι αμφίβολο ότι θα επιτευχθεί η μονολιθική σύνδεση των τοιχείων, της πλάκας οροφής και των υποστυλωμάτων, γι’ αυτό και αποφεύγεται ως λύση κατασκευής, είναι δε δυσμενέστερη σε παλαιές υφιστάμενες οικοδομές, όπως η ένδικη. Επομένως, η προαναφερόμενη κατασκευή των τοιχείων και της πρόσθετης πλάκας οροφής του υπογείου προκάλεσε μεγάλη μείωση στην αντοχή των υποστυλωμάτων. Αυτή η μείωση προκλήθηκε έως τη στάθμη +0.00 του κτιρίου, δηλαδή εκεί που εφαρμόζεται η μεγαλύτερη σεισμική δύναμη (τέμνουσα βάσης). Επιβεβαιώνεται δε η αστοχία των υποστυλωμάτων στη στάθμη +0.00 και από τον τρόπο κατάρρευσης του κτιρίου, καθώς “έσπασαν” τα υποστυλώματα του ισογείου, “κατέβηκε” το κτίριο κατά ένα όροφο, εμφανίζοντας ταυτόχρονα μεταφορική κίνηση προς την … με σημαντική απόκλιση από την κατακόρυφο. Αυτή η μεταφορική κίνηση προς τα εμπρός εξηγείται από το γεγονός ότι υπάρχει λιγότερη δυσκαμψία λόγω γεωμετρίας προς την κατεύθυνση αυτή, τα υπάρχοντα δε τοιχεία πριν τις προσθήκες στην πίσω πλευρά του κτιρίου συνέβαλαν, ώστε να μην πέσει προς εκείνη την πλευρά το κτίριο, αλλά στην μπροστινή, όπου η δυσκαμψία είναι μικρότερη. Οι ανωτέρω προσθήκες και διαρρυθμίσεις σε επίπεδο ανάλυσης και τελικής κατάστασης του φορέα δεν θα αποτελούσαν λόγο κατάρρευσης του κτιρίου, εάν αυτές στην τελική τους μορφή είχαν προβλεφθεί από την αρχική μελέτη ανέγερσης της οικοδομής, σε επίπεδο κατασκευής όμως, επειδή αυτές οι επιβλαβείς επεμβάσεις δεν είχαν προβλεφθεί από τη στατική μελέτη και έγιναν σε μεταγενέστερο χρόνο, χωρίς αντίστοιχο σχεδιασμό, μελέτη και επίβλεψη, απετέλεσαν την αιτία κατάρρευσης του κτιρίου, με μεγαλύτερη έμφαση στη μείωση της αντοχής των υποστυλωμάτων του υπογείου και κυρίως στο σημείο +0.00 κατά την αυθαίρετη προσθήκη των περιμετρικών τοιχείων και της πλάκας οροφής του υπογείου, με τον προαναφερόμενο τρόπο. Στην κρίση αυτή οδηγήθηκε το Δικαστήριο από την προσήκουσα εκτίμηση όλων ανεξαιρέτως των αποδεικτικών μέσων. Ειδικότερα, στο ανωτέρω συμπέρασμα για την αιτία κατάρρευσης του επιδίκου κτιρίου κατέληξαν: α) ο διορισμένος, με την προαναφερόμενη μη οριστική απόφαση του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, πραγματογνώμονας-πολιτικός μηχανικός Δ. Σ., στην από 16-2-2011 εκτιμητική έκθεση δικαστικής πραγματογνωμοσύνης και τη συνημμένη σε αυτή, από 11-2-2011, τεχνική έκθεσή του, που κατατέθηκαν στη Γραμματεία του ιδίου δικαστηρίου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ../2011 και β) ο πολιτικός μηχανικός επιλογής και διορισθείς ως τεχνικός σύμβουλος του ενάγοντος Ι. Γ. στην από 19-4-2004 τεχνική έκθεση του. Η προαναφερόμενη δε αιτία κατάρρευσης του κτιρίου στην οποία κατέληξαν και οι προαναφερόμενοι δύο πολιτικοί μηχανικοί, που έχουν τις απαιτούμενες προς τούτο ειδικές γνώσεις, επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι στις οδούς … και …, όπου βρίσκεται το επίδικο κτίριο, όπως και πολλά άλλα κτίσματα-κατοικίες, αυτό ήταν το μοναδικό που κατέρρευσε από το σεισμό. Μάλιστα από τους ελέγχους, της αρμόδιας επιτροπής της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Έργων του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Υπηρεσίας Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων (ΤΑΣ Αχαρνών), που έγιναν στα λοιπά κτίσματα των οδών αυτών, δεν εντοπίστηκε κανένα που να έχει χαρακτηριστεί έστω ακατάλληλο προς οίκηση συνεπεία του σεισμού, όπως αναφέρεται και στη σχετική υπ’ αριθμ. πρωτ. ..6/14-2-2011 βεβαίωση του προϊσταμένου της ανωτέρω δημόσιας υπηρεσίας. Η από 15-3-2013 τεχνική έκθεση του πολιτικού μηχανικού-καθηγητή του ΕΜΠ για τις αντισεισμικές κατασκευές Π. Κ., επιλογής των εναγομένων, που προσκομίζουν και επικαλούνται οι τελευταίοι προς στήριξη του άνω αβάσιμου ισχυρισμού τους, ότι δήθεν η μόνη αιτία κατάρρευσης του κτιρίου τους ήταν αυτός καθεαυτός ο σεισμός και ότι δεν έγινε στην οικοδομή οποιαδήποτε αυθαίρετη προσθήκη, μετά την σύμφωνη με την οικοδομική άδεια κατασκευή της, είναι μη πειστική, ως αντίθετη με όλα τα λοιπά αποδεικτικά μέσα. Εξάλλου, από την απλή σύγκριση των φωτογραφιών του επιδίκου κτιρίου μετά την αρχική κατασκευή του, που συνοδεύουν την ανωτέρω τεχνική έκθεση του Π. Κ. και των γραφικών απεικονίσεων του κτίσματος, στις σελίδες 7 και 8 (παράρτημα) της τεχνικής έκθεσης του δικαστικού πραγματογνώμονα Δ. Σ., που έγιναν με βάση τα αρχικά σχέδια της οικοδομής του 1979 και τα νέα αρχιτεκτονικά σχέδια του 1996, που συνοδεύουν την υπ’αριθμ. …0/1996 πράξη τροποποίησης και συμπλήρωσης της σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας και αποτυπώνουν και περιγράφουν τις υφιστάμενες το έτος 1996 οριζόντιες ιδιοκτησίες του κτιρίου, όπως περιγράφηκαν ανωτέρω, εμφαίνεται σαφώς και καταδεικνύεται ότι οι επίδικες αυθαίρετες προσθήκες, πλημμελούς κατασκευής, καθ’ υπέρβαση της οικοδομικής της αδείας, έγιναν μεταγενέστερα, μετά την ολοκλήρωση της αρχικής οικοδομής και σε αυτές οφείλεται η κατάρρευσή της, όπως προαναφέρθηκε και εξηγείται με σαφήνεια στην έκθεση δικαστικής πραγματογνωμοσύνης. Ειδικότερα, η τελευταία είναι πλήρης, εμπεριστατωμένη και σαφώς αιτιολογημένη και ο πραγματογνώμονας-πολιτικός μηχανικός που τη διενήργησε για να καταλήξει στο συμπέρασμά του για την άνω αιτία κατάρρευσης του επιδίκου κτιρίου, αποκλείοντας ως τέτοια αυτόν καθεαυτόν το σεισμό, την στηρίζει σε πειστικά επιστημονικά επιχειρήματα, με τρόπο κατανοητό και σύμφωνο και με τα διδάγματα της κοινής πείρας. Επιπρόσθετα, με τη συνημμένη τεχνική του έκθεση προέβη σε δύο μοντέλα στατικών αναλύσεων, με βάση τη γεωμετρία του φορέα πριν τις προσθήκες και μετά από αυτές και μετά από έλεγχο με τον ισχύοντα, κατά το χρόνο ανέγερσης της οικοδομής, Παλαιό Κανονισμό Σκυροδέματος του 1954 και τον Αντισεισμικό Κανονισμό του 1959. Περαιτέρω, αναφέρθηκε σαφώς στο σεισμικό γεγονός του 1999 και τις σεισμικές δυνάμεις του, που έλαβε υπόψη του και ακριβώς για την περίπτωση που αυτές ήταν μεγαλύτερες από αυτές που προέβλεπε ο παλαιός Αντισεισμικός Κανονισμός του 1959, για την πληρότητα της μελέτης του, στα παραπάνω δύο μοντέλα ανάλυσης προέβη και σε δύο επιπρόσθετες αναλύσεις, σύμφωνα και με τον Ελληνικό Αντισεισμικό Κανονισμό και τον Ελληνικό Κανονισμό Ωπλισμένου Σκυροδέματος του 2000, όπως ίσχυαν με τις τροποποιήσεις τους. Κατά τη διενέργεια δε της πραγματογνωμοσύνης του ο άνω πραγματογνώμονας έλαβε υπόψη του όλα τα σχετικά, με την διαπίστωση της αιτίας κατάρρευσης του κτιρίου, έγγραφα που υπήρχαν-αφού η αυτοψία του ακινήτου ήταν αδύνατη λόγω της κατεδάφισης του αμέσως μετά το σεισμό- και ειδικότερα έλαβε υπόψη του: α) όλα τα σχέδια και λοιπά στοιχεία (τοπογραφικό διάγραμμα κάλυψης, κατόψεις ορόφων, ξυλότυπους οπλισμών, στατικούς υπολογισμούς) του φακέλου της υπ’ αριθμ. …19-12-1979 άδειας ανέγερσης της εν λόγω τριώροφης οικοδομής, β) τη συμβολαιογραφική πράξη τροποποίησης και συμπλήρωσης της σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας με αριθμό …0/1996 και τα αρχιτεκτονικά σχέδια που τη συνοδεύουν, βάσει των οποίων έγινε η πράξη αυτή, γ) το από 16-9-1999 πρωτόκολλο αυτοψίας επικίνδυνα ετοιμόρροπου κτίσματος και την από 6-11-1999 έκθεση αυτοψίας που συνέταξαν οι αρμόδιοι υπάλληλοι του ΥΠΕΧΩΔΕ, δ) την από 19-4-2004 τεχνική έκθεση του πολιτικού μηχανικού Ι. Γ., που είχε οριστεί ως τεχνικός σύμβουλος του έργου και ε) την υπ’ αριθμ. πρωτ. …/14-2-2011 βεβαίωση της Υπηρεσίας Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων του Υπουργείου Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων και στ) τις σχετικές διατάξεις και κανονισμούς που ισχύουν καθώς και αυτούς που ίσχυαν κατά την περίοδο ανέγερσης της οικοδομής. Τα ίδια ως άνω έγγραφα έλαβε υπόψη του και ο προαναφερόμενος πολιτικός μηχανικός των εναγομένων κατά τη σύνταξη και της δικής του τεχνικής εκθέσεως, δεδομένου ότι δεν υπήρχε οποιοδήποτε άλλο σχετικό στοιχείο και η αυτοψία του κτίσματος ήταν αδύνατη, λόγω της κατεδάφισης του μετά το σεισμό. Κατόπιν όλων των ανωτέρω, ο εκ του άρθρου 925 ΑΚ ισχυρισμός των εναγομένων ότι η κατάρρευση της πρόσοψης των οριζόντιων ιδιοκτησιών τους επί του αυτοκινήτου του ενάγοντος, δεν οφείλεται στην ελαττωματική κατασκευή του κτιρίου, αλλά αποκλειστικά και μόνο στο σεισμό που συνιστά γεγονός ανωτέρας βίας και διακόπτει τον αιτιώδη σύνδεσμο μεταξύ της κατασκευής του κτίσματος και του επιδίκου ζημιογόνου αποτελέσματος, είναι ουσιαστικά αβάσιμος και απορριπτέος. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφαση του, έκανε δεκτό κατ’ουσίαν τον ισχυρισμό αυτό των εναγομένων, κρίνοντας ως μη πειστική την έκθεση της δικαστικής πραγματογνωμοσύνης-σε αντίθεση με αυτή του πολιτικού μηχανικού των εναγομένων Π. Κ.-με την αιτιολογία ότι αυτή είναι ελλιπής, αυθαίρετη και αναιτιολόγητη και συνακόλουθα απέρριψε την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη, έσφαλε κατά την εκτίμηση των αποδείξεων, όπως βάσιμα ισχυρίζεται και ο εκκαλών-ενάγων με τους σχετικούς λόγους της έφεσης του. Πρέπει επομένως να γίνει δεκτή η έφεση, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση και κατά τούτο και αφού κρατηθεί και δικαστεί η υπόθεση από το Δικαστήριο αυτό, πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη η ανωτέρω, εκ του άρθρου 925 ΑΚ, ένσταση των εναγομένων. Περαιτέρω, επειδή, σύμφωνα με την ίδια διάταξη εδ.α’, όλοι οι εναγόμενοι, ως κύριοι και νομείς των αυτοτελών ιδιοκτησιών του επιδίκου κτίσματος, κατά τις ανωτέρω διακρίσεις, ευθύνονται έναντι του ενάγοντος- για τη ζημία του από την πτώση της πρόσοψης του κτίσματος επί του αυτοκινήτου του-αντικειμενικά, δεν απαιτείται η απόδειξη πταίσματός τους, ούτε και ασκεί επιρροή η επίκληση των εναγομένων για έλλειψη πταίσματός τους…. Πρέπει επομένως να ερευνηθεί η αγωγή…. και κατ’ ουσίαν, ως προς το είδος και την έκταση της επικαλούμενης ζημίας του ενάγοντος. Από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Το αυτοκίνητο του ενάγοντος ήταν μάρκας … τύπου … και το είχε αγοράσει ο ίδιος καινούργιο, στις 23/6/1999, από την αντιπροσωπεία της …, αντί τιμήματος 3.833.000 δραχμών (ή 11.248,72 ευρώ), ενώ η πρώτη άδεια κυκλοφορίας του εκδόθηκε, μόλις δύο μήνες πριν το επίδικο συμβάν, στις 7-7-1999. Το αυτοκίνητο αυτό το αγόρασε ο ενάγων ως εκπαιδευτικό, καθόσον ο ίδιος, από το έτος 1981, ασκούσε το επάγγελμα του εκπαιδευτή υποψηφίων οδηγών, διατηρώντας σχολή οδηγών, και με την από 9-7-1999 θεώρηση της αρμόδιας, Υπηρεσίας του ΚΤΕΟ του Υπουργείου Συγκοινωνιών έλαβε το εν λόγω όχημά του και την τεχνική έγκριση ως “κατάλληλο για εκπαιδευτικό”. Ενόψει της τεχνικής έγκρισής του ως κατάλληλου για εκπαιδευτικό ο ενάγων δαπάνησε το ποσό των 586,94 ευρώ για την τοποθέτηση των απαιτούμενων βοηθητικών πετάλ του εκπαιδευτή στη θέση του συνοδηγού). Το εν λόγω όχημα από την πτώση μεγάλων τμημάτων της πρόσοψης του επιδίκου κτίσματος, που το καταπλάκωσαν, καταστράφηκε ολοσχερώς, καθόσον υπέστη εκτεταμένες βλάβες σε όλα τα μέρη του και ήταν αδύνατη η επισκευή του από τεχνική άποψη. Ουδόλως όμως αποδείχθηκε ότι καταστράφηκε και το κασετόφωνο, αξίας 293,47 ευρώ, που είχε αγοράσει και συνδέσει ο ενάγων στην ειδική για τη λειτουργία του εσοχή του αυτοκινήτου του, όπου ήταν προστατευμένο. Η αξία του αυτοκινήτου κατά το χρόνο της καταστροφής του στην άριστη κατάσταση που βρισκόταν, ως καινούργιο εκπαιδευτικό αυτοκίνητο με βοηθητικά πεντάλ, ανερχόταν στο ποσό των ποσό των (11.248.72+586,94=) 11.835,66 ευρώ, που είχε δαπανήσει ο ενάγων για να το αποκτήσει και ήταν η ίδια και κατά το χρόνο της πρώτης συζήτησης της ένδικης αγωγής ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου. Επομένως ο ενάγων υπέστη από την ανωτέρω αιτία θετική ζημία ποσού 11.835,66 ευρώ). Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο ενάγων στερήθηκε τη χρήση του ανωτέρω εκπαιδευτικού αυτοκινήτου του, λόγω καταστροφής του. Όμως δεν αποδείχθηκε ότι αυτός δεν εργάστηκε ως εκπαιδευτής υποψηφίων οδηγών λόγω της στέρησης του αυτοκινήτου του και ότι απώλεσε εισοδήματα όλο το επίδικο χρονικό διάστημα, από τις 7-9-1999 και για τα επόμενα επτά και πλέον έτη, έως και το τέλος του έτους 2006, όπως ισχυρίζεται στην αγωγή του. Απώλεια των εισοδημάτων του από την άνω εργασία του για τον επικαλούμενο λόγο της στέρησης του αυτοκινήτου του αποδείχθηκε μόνο για δύο μήνες, τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 1999. Και τούτο διότι όπως και ο ίδιος ο ενάγων αναφέρει σε άλλο κεφάλαιο της αγωγής του, τους δύο πρώτους μήνες μετά το συμβάν, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 1999. δεν εργάστηκε, όχι λόγω της στέρησης της χρήσης του αυτοκινήτου, αλλά λόγω της ανικανότητας του προς εργασία, καθόσον είχε υποστεί κάταγμα στον 0-2 οσφυϊκό σπόνδυλο. Ακολούθως, από τις αρχές του έτους 2000, όπως κατέθεσε στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου και ο μάρτυρας του, όπως και οι ενόρκως βεβαιώσαντες στα πλαίσια άλλης δίκης στις ένορκες βεβαιώσεις τους που προσκομίζει και επικαλείται ο ίδιος ο ενάγων, αυτός εργάστηκε ως εκπαιδευτής υποψηφίων οδηγών, συνεργαζόμενος με συναδέλφους του και χρησιμοποιώντας άλλα εκπαιδευτικά αυτοκίνητα, αποκερδαίνοντας εισοδήματα μέχρι τις αρχές του 2002 που ασκούσε το ίδιο επάγγελμα, χωρίς να αποδειχθεί ότι αυτά ήταν μειωμένα ή υπολείπονταν των προσδοκουμένων από τη χρήση του δικού του αυτοκινήτου. Περαιτέρω, στις αρχές του 2002 έκλεισε τη σχολή οδηγών που διατηρούσε, έπαυσε να είναι εκπαιδευτής οδηγών για λόγους που αφορούν αποκλειστικά τον ίδιο, άλλαξε επάγγελμα και έκτοτε εργάζεται ως οδηγός σποραδικά και ως αγρότης.
Συνεπώς, με βάση όλα τα παραπάνω ο ενάγων λόγω της στέρησης της χρήσης του κατεστραμμένου αυτοκινήτου του δεν εργάστηκε ως εκπαιδευτής υποψηφίων οδηγών και απώλεσε εισοδήματα μόνο το χρονικό διάστημα από 1-11-1999 έως και 31-12-1999. Το διάστημα αυτό, ως έμπειρος επαγγελματίας εκπαιδευτής με σημαντική πελατεία θα εξακολουθούσε, όπως και στο παρελθόν, να παραδίδει δέκα μαθήματα οδήγησης καθημερινά και τα Σάββατα, με αμοιβή 4.000 δραχμών για κάθε μάθημα. Κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, τις ειδικές περιστάσεις και τα προπαρασκευαστικά μέτρα που είχε λάβει, θα εισέπραττε το ποσό των (4.000 Χ 10=) 40.000 δραχμών ημερησίως και αφαιρουμένων των εξόδων του για την αγορά της απαιτούμενης ποσότητας βενζίνης, ποσού 5.000 δραχμών ημερησίως και του αναλογούντος ΦΠΑ 18%, το καθαρό ημερήσιο κέρδος του θα ανερχόταν στο ποσό των 29.662 δραχμών ημερησίως και συνολικά, τις 48 εργάσιμες ημέρες του ανωτέρω χρονικού διαστήματος, στο ποσό των (29.662 δραχ.Χ 48 ημέρες=) 1.423.776 δραχμών. Μετά δε την αφαίρεση της δαπάνης ποσού 100.000 δραχμών που οπωσδήποτε θα κατέβαλε για το ετήσιο σέρβις του αυτοκινήτου του, θα αποκέρδαινε καθαρά το ποσό των 1.323.776 δραχμών ή 3.884,89 ευρώ, κατά το οποίο ζημιώθηκε. Επιπρόσθετα το ίδιο χρονικό διάστημα, όπως ακριβώς συνέβαινε και στο παρελθόν, ο ενάγων θα παρίστατο κατά τη διάρκεια της πρακτικής εξέτασης από την αρμόδια Επιτροπή του Υπουργείου Συγκοινωνιών κατά την εξέταση 24 συνολικά μαθητών του (12 ανά μήνα) και θα εισέπραττε το ποσό των 21.186 δραχμών καθαρά από τον καθένα και συνολικά το ποσό των (21.186 δρχ Χ 24=) 508.464 δραχμών ή 1.492,19 ευρώ, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, το οποίο απώλεσε, με συνέπεια την ισόποση αποθετική ζημία του. Επομένως ο ενάγων ζημιώθηκε κατά το συνολικό ποσό των (11.835,66+3.884,89+1.492,19=) 17.212,74 ευρώ. Περαιτέρω, λόγω της καταστροφής του αυτοκινήτου του, της ανωτέρω περιουσιακής ζημίας του και του τραυματισμού του, ο ενάγων, ο οποίος ήταν κατά το χρόνο του ατυχήματος 42 ετών, υπέστη και ηθική βλάβη. Λαμβανομένων υπόψη των συνθηκών που έλαβε χώρα το ζημιογόνο γεγονός, του είδους και της έκτασης της ζημίας του, της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των μερών, εύλογο ποσό για την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης του ενάγοντος κρίνεται το ποσό των 3.000 ευρώ. Επομένως οι εναγόμενοι οφείλουν εις ολόκληρον ο καθένας στον ενάγοντα ως αποζημίωση και ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση της ηθικής του βλάβης το συνολικό ποσό των (17.212,74+3.000=) 20.212,74 ευρώ”. Κατόπιν των ανωτέρω το Εφετείο, δεχόμενο την έφεση του αναιρεσιβλήτου, εξαφάνισε την εκκαλούμενη απόφαση και δέχθηκε εν μέρει την αγωγή, επιδικάζοντας στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 20.212,74 € με το νόμιμο τόκο από του χρόνου επιδόσεως προγενέστερης αγωγής του που είχε κριθεί ως αόριστη. Οι παρατιθέμενες αιτιολογίες του Εφετείου αξιολογούνται ως πλήρεις, με σαφές αποδεικτικό πόρισμα, κατά το οποίο υφίσταται αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της ελαττωματικής κατασκευής του κτιρίου, που είχε ως αποτέλεσμα την κατάρρευση της προσόψεως των οριζόντιων ιδιοκτησιών των εναγομένων και τη συνακόλουθη πτώση τεμαχίων αυτής επί του αυτοκινήτου του αναιρεσιβλήτου, και της επελθούσης ζημίας αυτού, η οποία κατάρρευση δεν οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο σεισμό, ο οποίος στην αντίθετη περίπτωση (της μη ελαττωματικής κατασκευής) ως γεγονός ανωτέρας βίας θα διέκοπτε τον αιτιώδη αυτόν σύνδεσμο. Το σαφές αυτό αποδεικτικό πόρισμα οδήγησε το δικαστήριο να απορρίψει ως αβάσιμη τη σχετική από το άρθρο 925 ΑΚ ένσταση των εναγομένων ότι η κατάρρευση και πτώση της προσόψεως επί του αυτοκινήτου του ενάγοντος δεν οφείλεται στην ελαττωματική κατασκευή του κτιρίου, αλλά αποκλειστικά και μόνο στο σεισμό που συνιστά γεγονός ανωτέρας βίας. Κατά συνέπεια ο πρώτος λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο υποστηρίζεται, με αναφορά στο άρθρο 559 αριθμ. 19 ΚΠολΔ, ότι οι ως άνω ανέλεγκτες ουσιαστικές παραδοχές του δικαστηρίου της ουσίας είναι ανεπαρκείς και ασαφείς, καθώς παραθεωρείται ουσιαστικά το γεγονός του σεισμού, ελέγχεται ως αβάσιμος. Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 559 αριθ. 11 περ. γ’ του ΚΠολΔ, ιδρύεται λόγος αναιρέσεως της αποφάσεως και αν το δικαστήριο παρά το νόμο δεν έλαβε υπόψη αποδεικτικά μέσα που οι διάδικοι επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν. Για την ίδρυση του λόγου αυτού αρκεί και μόνη η ύπαρξη αμφιβολιών για το αν το δικαστήριο της ουσίας έλαβε υπόψη όλα τα αποδεικτικά μέσα που νόμιμα επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν οι διάδικοι, τα οποία ήταν υποχρεωμένο να λάβει υπόψη, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 335, 338, 339, 340 και 346 του ΚΠολΔ. Καμιά, ωστόσο, διάταξη δεν επιβάλλει την ειδική μνεία και τη χωριστή αξιολόγηση καθενός από τα αποδεικτικά μέσα που επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν οι διάδικοι, αλλ’ αρκεί η γενική μνεία των κατ’ είδος αποδεικτικών μέσων που λήφθηκαν υπόψη. Μόνο αν από τη γενική αυτή αναφορά, σε συνδυασμό με το περιεχόμενο της αποφάσεως, δεν προκύπτει κατά τρόπο αναμφίβολο ότι λήφθηκε υπόψη κάποιο συγκεκριμένο αποδεικτικό μέσο, στοιχειοθετείται ο αναιρετικός αυτός λόγος. Εξάλλου ο λόγος αυτός δεν ιδρύεται αν το δικαστήριο δεν προσέδωσε στο αποδεικτικό μέσο την αποδεικτική βαρύτητα που υποστηρίζει ο αναιρεσείων ότι αυτό έχει, αφού η σχετική εκτίμηση δεν υπόκειται, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 561 παρ. 1 του ΚΠολΔ, στον έλεγχο του Αρείου Πάγου (ΑΠ 100/2007). Στην προκειμένη περίπτωση, με τον δεύτερο λόγο της κρινόμενης αιτήσεως αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει αιτίαση από το άρθρο 559 αριθ. 11 περ. γ’ του ΚΠολΔ, ισχυριζόμενος ότι το Εφετείο, κατά την έρευνα της ουσιαστικής βασιμότητας της αγωγής, δεν έλαβε υπόψη τα ακόλουθα έγγραφα, που αυτός νόμιμα είχε επικαλεσθεί και προσκομίσει : α) την υπ’ αρ. 8082/1979 άδεια ανεγέρσεως οικοδομής, που προέβλεπε την ανέγερση τριώροφης οικοδομής, β) την από 15-3-2013 τεχνική έκθεση του Καθηγητή ΕΜΠ Π. Κ., γ) την από 6-11-1999 έκθεση αυτοψίας της Δ/νσης Τεχν. Υπηρεσιών της Νομ. Αυτοδιοίκησης και δ) την από 25-4-2000 σύμβαση δανείου πληγέντων. Από την επισκόπηση, όμως, της προσβαλλόμενης αποφάσεως και ειδικότερα από την περιεχόμενη σε αυτήν γενική μνεία, ότι λήφθηκαν υπόψη όλα τα κατ’ είδος αναφερόμενα αποδεικτικά μέσα και μάλιστα και όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που επικαλέστηκαν και προσκόμισαν οι διάδικοι, σε συνδυασμό με το υπόλοιπο περιεχόμενο αυτής, δε γεννάται αμφιβολία ότι το Εφετείο, για τη συναγωγή του αποδεικτικού του πορίσματος, έλαβε υπόψη και εξετίμησε μαζί με τα υπόλοιπα αποδεικτικά μέσα και τα έγγραφα αυτά, το δεύτερο από τα οποία μάλιστα και ειδικά σχολιάζεται στην προσβαλλόμενη απόφαση. Επομένως είναι αβάσιμος ο λόγος αυτός της αιτήσεως αναιρέσεως. Ο ίδιος λόγος, όσον αφορά την περαιτέρω προβαλλόμενη αιτίαση ότι από τα εν λόγω έγγραφα συνάγεται αντίθετο πόρισμα από εκείνο που δέχθηκε το Εφετείο ως προς το ουσιώδες ζήτημα της υπάρξεως ή μη αιτιώδους συνδέσμου, είναι απαράδεκτος, αφού αναφέρεται στην εκτίμηση της αποδεικτικής βαρύτητας των εγγράφων αυτών.
Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, μη υπάρχοντος άλλου αναιρετικού λόγου, πρέπει να απορριφθεί η ένδικη αίτηση του αναιρεσείοντος, να διαταχθεί κατ’ άρθρ. 495 § 3 ΚΠολΔ η εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο και να καταδικαστεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσιβλήτου (άρθρα 176, 183 ΚΠολΔ).


ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 26 Ιουλίου 2016 αίτηση του Α. Α. για αναίρεση της υπ’ αριθμ. 1644/2016 αποφάσεως του (Τριμελούς) Εφετείου Αθηνών.
Διατάσσει την εισαγωγή του κατατεθέντος από τον αναιρεσείοντα παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσιβλήτου, τα οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων οκτακοσίων (1800) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 13 Ιουνίου 2018.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 21 Ιουνίου 2018.

Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ
Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ