Η Δημοκρατία ως τη ζούμε και εφαρμόζουμε σήμερα, με μικρές παραλλαγές, σε παγκόσμιο επίπεδο, αποτελεί ένα σύστημα συλλογικής διακυβέρνησης, που παρέχει Λόγο σε όσο γίνεται ευρύτερα τμήματα των ανθρώπων, μελών κρατικών κοινοτήτων, ώστε να επιτυγχάνεται η μέγιστη δυνατή συνυπευθυνότητα και ομονόηση των πολιτών για την πορεία τους, στα πλαίσια της πόλης στην αρχαιότητα και του κράτους σήμερα.
Η σταδιακή ζύμωση των ανθρώπων στο να εμπιστευθούν ο ένας την επιλογή του άλλου και όλων μαζί τις επιλογές, όσο το δυνατόν ευρύτερων ομαδοποιήσεων, σε μια πορεία συναινέσεων, αποτελεί προϊόν της ιστορικής ανάγκης για εναρμόνιση της αναγνώρισης αξίας τόσο στο άτομο, όσο και στην κοινότητα που αυτό ανήκει, στην αναζήτηση δηλαδή του νοήματος της ενότητας των μονάδων – ατόμων εντός της εκδηλωμένης πολλαπλότητας των συλλογικών κοινωνιών.
Όσο κι αν η έννοια της Δημο-κρατίας συνδέθηκε με την κλασική περίοδο (από το 462 π.Χ. έως το 322 π.Χ.) στην αρχαία Αθήνα, η λέξη «δήμος» είναι αρχαιότατη και βρίσκεται με γραμμική Β στις πινακίδες της Πύλου, με τη σημασία της κοινότητας των ανθρώπων και στον Όμηρο, με την έννοια του λαού στο σύνολό του, το οποίο αναδεικνύει την εκλογική διαδικασία (αίρεσις) των αρχόντων του, ως μία κυριολεκτικά αρχέγονη εξελικτική διαδικασία συλλογικής διακυβέρνησης.
Η εκ-λογική διαδικασία, μετά από χιλιετίες ανθρώπινης συμβίωσης και αναζήτησης της βέλτιστης διεργασίας διακυβέρνησης, αναδεικνύει την κυριαρχία του ΛΟΓΟΥ εντός της. Ο Λόγος, δηλαδή η Λογική, η Αναλογία κι η Αιτία οφείλουν να υπηρετούνται και να εξάγονται μέσω της Εκ-Λογικής αυτής διεργασίας, το οποίο επιτυγχάνεται με τη μείωση της μηχανικής απλώς ψήφου, όπως συμβαίνει όταν κάποιος ψηφίζει υπό την επίδραση του θυμικού (του συναισθήματος) και όχι του Νου του και την ελαχιστοποίηση της ιδιοτελούς επιλογής, που ισοδυναμεί με την αρχαιοελληνική «ιδιωτεία», δηλαδή την ανοησία. Η Εκλογή υπηρετεί έτσι το Λόγο της βέλτιστης διακυβέρνησης, όταν οι εκλογείς πολίτες προσέρχονται σε αυτήν με βάση ΑΡΧΕΣ και ΑΞΙΕΣ, που εξασφαλίζουν την Αριστοτελική Εντελέχειά της, δηλαδή την επιλογή των κατάλληλων ανθρώπων για το έργο, που καλούνται να υπηρετήσουν.
Αυτό αγαπητοί μου φίλοι και φίλες μπορεί να επιτευχθεί μόνον όταν η εκλογή γίνεται με βάση αντικειμενικά αξιακά κριτήρια, για την καταλληλότητα των επιλεγομένων να υπηρετήσουν λειτουργικά το ρόλο τους, τόσο σε επίπεδο Κοινοβουλευτικής διαδικασίας, δηλαδή γνώσης και διαμόρφωσης δίκαιων νόμων και σοβαρού και πραγματικού ελέγχου της διακυβέρνησης, όσο και σε επίπεδο Εκτελεστικής διαδικασίας, δηλαδή οργάνωσης και διοίκησης του κρατικού μηχανισμού. Κριτήρια όπως το ατομικό συμφέρον, η τεχνητή αναγνωρισιμότητα μέσω υπερπροβολής σε ΜΜΕ, η οικογενειοκρατία, ο πλούτος ή η υπόγεια διασύνδεση με κέντρα εξουσίας, οφείλουμε να τα αποβάλουμε, αν θέλουμε να μην ξαναζήσουμε μία συνθήκη γενικευμένης διαφθοράς, πτωχεύσεις, μνημόνια και αποικιοκρατικό έλεγχο από ξένα κέντρα εξουσίας,
Εύχομαι η εκ-λογή μας να είναι εις το εξής ποιοτικά «αιρετική» σε σχέση με τη μηχανική κι ιδιοτελή – κομματική ως σήμερα ψήφο, που αποτελεί το αίτιο ανακύκλωσης των δεινών μας και να αναδείξει πρόσωπα άξια, ικανά να διοικήσουν, με γνώσεις, ένθεα και με ήθος, ικανότητα αντίστασης στις κοσμικές «σειρήνες», χωρίς οφειλόμενα γραμμάτια, ανεξάρτητα, με «ένσημα» εργασίας και κοινωνικού έργου, για την αναμόρφωση του Κράτους μας σε Πολιτεία ενοποιητικής Οργανικότητας!
Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, Διαμεσολαβητής, Συστημικός Αναλυτής CSAP, Coach
