Περίληψη
Δύο αντίθετες εφέσεις επί οικογενειακής διαφοράς για επιμέλεια, διατροφή και επικοινωνία με ανήλικο τέκνο. Κατευθυντήρια γραμμή για την άσκηση της γονικής μέριμνας στην περίπτωση διαφωνίας των γονέων των τέκνων, είναι το αληθινό συμφέρον του τέκνου. Κριτήρια για την ρύθμιση από το δικαστήριο της επικοινωνίας του γονέα, που δεν διαμένει με το ανήλικο τέκνο του. Απαραίτητη προϋπόθεση της ομαλής ψυχοσωματικής ανάπτυξής του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων είναι η παρουσία και των δύο γονέων του στη ζωή του και δεν είναι προς το συμφέρον του η αποξένωσή του από τον πατέρα του, εφόσον βεβαίως δεν υφίσταται κάποιος κίνδυνος για τη συναισθηματική ισορροπία και την ψυχική υγεία αυτού. Δέχεται τις εφέσεις.
Αριθμός 520/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Χρυσούλα Πλατιά, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Εισάγονται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, Α) η από 9.10.2019 (με αριθ. έκθ. κατάθ. ………4/10.10.2019) έφεση του εν μέρει ηττηθέντος ενάγοντος- εναγόμενου ………. και Β) η από 10.10.2019 (με αριθ. έκθ. κατάθ. ………./10.10.2019) αντίθετη έφεση της εν μέρει ηττηθείσας ενάγουσας-εναγόμενης ………., οι οποίες (εφέσεις) στρέφονται, αμφότερες, κατά της υπ’ αριθ. 3003/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση (άρθρα 592 επ. ΚΠολΔ), και οι οποίες (εφέσεις) πρέπει να ενωθούν και συνεκδικασθούν λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας και για οικονομία χρόνου και εξόδων (άρθρα 31 και 246 ΚΠολΔ).
ΙΙ. Οι υπό κρίση αντίθετες εφέσεις έχουν ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως, αφού η εκκαλούμενη απόφαση επιδόθηκε, με επιμέλεια της ενάγουσας-εναγομένης, στον ενάγοντα-εναγόμενο την 10.9.2019 (βλ. την υπ’ αριθ. ……./10.9.2019 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών, ………..), ενώ αυτές (εφέσεις) κατατέθηκαν την 10.10.2019, δηλαδή εντός της απαιτούμενης κατά νόμο προθεσμίας των τριάντα (30) ημερών (άρθρα 495, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 1 ΚΠολΔ). Οι ως άνω εφέσεις παραδεκτώς εισάγονται προς εκδίκαση ενώπιον του παρόντος αρμοδίου Δικαστηρίου (άρθρα 19 ΚΠολΔ), ενώ, πρέπει να σημειωθεί ότι, λόγω της φύσεως της επίδικης διαφοράς ως οικογενειακής διαφοράς εκ του άρθρου 592 παρ. 3 (που αφορά ζητήματα διατροφής, επιμέλειας και επικοινωνίας με τέκνο), δεν απαιτείται η κατάθεση παραβόλου από τους εκκαλούντες (άρθρο 495 παρ. 3 εδάφ. τελευταίο ΚΠολΔ, όπως η διάταξη αυτή ισχύει μετά την αντικατάσταση της με το άρθρο 1 άρθρο τρίτο Ν. 4335/2015). Πρέπει, επομένως, οι εφέσεις αυτές να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), συνεκδικαζόμενες κατά τα προεκτεθέντα.
ΙΙΙ. Με την από 17.1.2019 (με αριθ. έκθ. κατάθ. ……../18.1.2019) αγωγή του ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου (Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς) ο ενάγων …… (ήδη εκκαλών-εφεσίβλητος), επικαλούμενος ότι, από το νόμιμο πολιτικό γάμο που τέλεσε την 26.6.2017 με την εναγόμενη ……….. (ήδη εκκαλούσα-εφεσίβλητη), απέκτησε ένα ανήλικο άρρεν τέκνο (αβάπτιστο), που γεννήθηκε την 27.12.2018, ζήτησε: α) να λυθεί ο γάμος του με την εναγομένη, γιατί οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν κλονιστεί σοβαρά για τους αναφερόμενους στο δικόγραφο λόγους, που αφορούν το πρόσωπο της τελευταίας, ώστε η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης να είναι αφόρητη για τον ίδιο και β) να ανατεθεί η άσκηση της επιμέλειας του ως άνω ανήλικου τέκνου τους από κοινού στον ίδιο και στην εναγομένη, με χρονικό επιμερισμό αυτής ανά εξάμηνο εναλλάξ, αρχής γενομένης της άσκησής της από αυτόν από το 3ο εξάμηνο της ζωής του τέκνου τους, καθώς και να ρυθμιστεί, με τον αναφερόμενο στο δικόγραφο τρόπο, το δικαίωμα επικοινωνίας του με το τελευταίο κατά τα εξάμηνα που αυτό δεν θα διαμένει μαζί του. Επικουρικώς δε αυτός, για την περίπτωση που δεν ανατεθεί και στον ίδιο η επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου τους, ζήτησε (όπως το αίτημά του παραδεκτώς περιορίστηκε στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο) να ρυθμιστεί, με τον αναφερόμενο στο δικόγραφο τρόπο, το δικαίωμα επικοινωνίας του με το τέκνο του, με την απειλή προσωπικής κράτησης και χρηματικής ποινής σε βάρος της εναγομένης για κάθε παράβαση της απόφασης που θα εκδοθεί ως προς την περί επικοινωνίας διάταξή της. Εξάλλου, με την από 6.2.2019 (με αριθ. έκθ. κατάθ. ………./6.2.2019) αγωγή της ενώπιον του ιδίου πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, η ενάγουσα ………. (ήδη εκκαλούσα-εφεσίβλητη), ενεργώντας ατομικά για λογαριασμό του ανηλίκου άρρενος αβάπτιστου τέκνου της (ηλικίας τότε 1 μηνός και 9 ημερών), το οποίο έχει αποκτήσει από το γάμο της με τον εναγόμενο εν διαστάσει σύζυγό της, ………. (ήδη εκκαλούντα-εφεσίβλητο), αφού περιόρισε παραδεκτώς, με προφορική δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου της καταχωρηθείσα στα πρακτικά συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, τα περί διατροφής αιτήματά της από καταψηφιστικά σε αναγνωριστικά (άρθρα 223, 295 παρ. 1 εδ. β΄ και 297 ΚΠολΔ), ζήτησε: α) να λυθεί ο γάμος της με τον εναγόμενο, γιατί οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν κλονιστεί σοβαρά για τους αναφερόμενους στο δικόγραφο λόγους, που αφορούν αποκλειστικά το πρόσωπο του τελευταίου, β) να ανατεθεί στην ίδια αποκλειστικά η άσκηση της επιμέλειας του ως άνω ανήλικου τέκνου της, γιατί αυτό επιβάλλει το συμφέρον του και γ) να αναγνωρισθεί ότι ο εναγόμενος οφείλει να της καταβάλει μηνιαία διατροφή σε χρήμα: 1) ποσό 1.000 ευρώ για την ίδια ατομικά, η οποία από εύλογη αιτία διέκοψε την έγγαμη συμβίωσή τους και αδυνατεί να αντιμετωπίσει τις ανάγκες διατροφής της από τα εισοδήματα ή την περιουσία της και την οποία διατροφή δικαιούται να απαιτήσει, ενόψει των βιοτικών της αναγκών, όπως διαμορφώνονται στο πλαίσιο της χωριστής διαβίωσής της, και 2) ποσό 730 ευρώ για λογαριασμό του ως άνω ανήλικου υιού της, που διαμένει με αυτήν, στερείται περιουσίας και εισοδημάτων και αδυνατεί να διατρέφει τον εαυτό του, και συγκεκριμένα ζήτησε τα ως άνω ποσά προκαταβολικά την πρώτη ημέρα εκάστου μηνός, για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών από την επίδοση της αγωγής, και με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής εκάστης μηνιαίας παροχής έως την εξόφληση. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, αφού συνεκδίκασε τις ως άνω αγωγές, εξέδωσε αντιμωλία των διαδίκων και κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση (άρθρα 592 επ. ΚΠολΔ), την υπ’ αριθ. 3003/2019 οριστική απόφασή του, με την οποία δέχθηκε εν μέρει αυτές (αγωγές), ως και κατ’ ουσία βάσιμες και συγκεκριμένα: Α) επί της από 6.2.2019 αγωγής της …….. .: α) απήγγειλε τη λύση του μεταξύ των διαδίκων γάμου για λόγους που αφορούν το πρόσωπο του εναγομένου, β) ανέθεσε αποκλειστικά σ’ αυτήν την επιμέλεια του αβάπτιστου ανηλίκου τέκνου των διαδίκων και γ) αναγνώρισε ότι ο εναγόμενος οφείλει να της καταβάλει, προκαταβολικά μέσα στο πρώτο πενθήμερο εκάστου μηνός, ως διατροφή σε χρήμα, το ποσό των 300 ευρώ μηνιαίως για την ίδια ατομικά και το ποσό των 300 ευρώ μηνιαίως για λογαριασμό του ως άνω τέκνου τους και για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επομένη της επίδοσης της αγωγής, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής εκάστης μηνιαίας παροχής έως την εξόφληση και Β) επί της από 17.1.2019 αγωγής του ………. (που έγινε εν μέρει δεκτή μόνο κατά το επικουρικό αίτημά της, ενώ απορρίφθηκαν, ως ουσιαστικά αβάσιμα, τα κύρια αιτήματά της): ρύθμισε το δικαίωμα επικοινωνίας αυτού με το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, με τους αναφερόμενους σ’ αυτήν (απόφαση) τρόπο και χρονική διάρκεια και συχνότητα, με την απειλή σε βάρος της εναγομένης προσωπικής κράτησης και χρηματικής ποινής για κάθε παράβαση της σχετικής διάταξης της απόφασης. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται ήδη τόσο η ενάγουσα-εναγομένη όσο και ο ενάγων-εναγόμενος, με τις υπό κρίση εφέσεις τους για τους διαλαμβανόμενους σ’ αυτές λόγους, που ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, και ζητούν: 1) ο ενάγων-εναγόμενος την εξαφάνισή της ως προς τα κεφάλαιά της α) περί ανάθεσης αποκλειστικά στην εναγομένη της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, β) περί ατομικής διατροφής της ενάγουσας και περί διατροφής του ανηλίκου τέκνου τους και γ) περί επικοινωνίας του με το ως άνω ανήλικο τέκνο, ώστε αφενός να απορριφθεί η αγωγή της αντιδίκου του ως προς τα περί αποκλειστικής επιμέλειας του τέκνου και περί διατροφής αιτήματά της, άλλως να επιδικασθούν μικρότερα ποσά ως διατροφή, και αφετέρου να γίνει δεκτή η αγωγή του ως προς το κύριο αίτημά της περί ανάθεσης της επιμέλειας του ανήλικου τέκνου των διαδίκων από κοινού σ’ αυτούς και περί ρύθμισης με τον αναφερόμενο στην αγωγή του τρόπο, της επικοινωνίας του με το τέκνο του κατά τα εξάμηνα που αυτό δεν θα διαμένει μαζί του, άλλως να γίνει δεκτό καθ’ ολοκληρίαν το επικουρικό αίτημά του περί επικοινωνίας του με το τέκνο του με τον τρόπο καθώς και την χρονική διάρκεια και συχνότητα που αναφέρει σ’ αυτήν (αγωγή) και 2) η ενάγουσα-εναγόμενη την μεταρρύθμισή της ως προς τα κεφάλαιά της α) περί διατροφής για την ίδια ατομικά και για το ανήλικο τέκνο της, ώστε να γίνει δεκτή η αγωγή της, στο σύνολό της, ως προς τα αιτήματα αυτά και γ) ως προς το κεφάλαιο περί επικοινωνίας του εναγομένου με το ως άνω ανήλικο τέκνο, ώστε να ρυθμιστεί το δικαίωμα επικοινωνίας αυτού με το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, με τον υποδεικνυόμενο απ’ αυτήν τρόπο. Σημειώνεται, ότι το κεφάλαιο της εκκαλούμενης απόφασης περί λύσης του μεταξύ των διαδίκων γάμου, δεν προσβάλλεται με λόγο έφεσης και, συνακόλουθα, δεν μεταβιβάζεται στο παρόν δευτεροβάθμιο δικαστήριο (άρθρο 522 ΚΠολΔ).
IV. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1510, 1511, 1512, 1513, 1514 και 1518 ΑΚ συνάγεται ότι ως κατευθυντήρια γραμμή για την άσκηση της γονικής μέριμνας στην περίπτωση διαφωνίας των γονέων των τέκνων και της προσφυγής τους στο δικαστήριο, αλλά και πυρήνας για τον προσδιορισμό της άσκησής της, είναι το αληθινό συμφέρον του τέκνου, που αποσκοπεί στην ανάπτυξη του ανηλίκου ως μία ανεξάρτητη και υπεύθυνη προσωπικότητα. Για την εξειδίκευση της αόριστης αυτής νομικής έννοιας δεν παρέχονται από το νομοθέτη εκ των προτέρων προσδιοριστικά στοιχεία πέραν από το επιβαλλόμενο στο δικαστή καθήκον να σεβαστεί την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας του φύλου, της κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσιακής-οικονομικής κατάστασής τους. Στην δικαστική, συνεπώς, κρίση καταλείπεται ευρύ πεδίο, ώστε, αφού ληφθούν υπόψη όλες οι σχέσεις και οι περιστάσεις, να καταλήξει σε ρύθμιση τέτοια, που να εξυπηρετείται καλύτερα το συμφέρον του ανηλίκου τέκνου. Κρίσιμα προς τούτο στοιχεία είναι, μεταξύ άλλων, η καταλληλότητα του ή των γονέων για την ανάληψη του έργου της διαπαιδαγώγησης και της περίθαλψης του ανηλίκου τέκνου, και οι έως τότε δεσμοί του τέκνου με τους γονείς του. Αυτό δε ισχύει, ανεξάρτητα από την υπαιτιότητα των γονέων ως προς τη διακοπή της συμβίωσης. Η άποψη, ότι η γονική μέριμνα των μικρής ηλικίας τέκνων πρέπει να ανατίθεται στη μητέρα τους, λόγω του ότι έχουν ανάγκη της μητρικής στοργής και ιδιαίτερων περιποιήσεων, εξακολουθεί να ισχύει, κατά τις νεότερες ιατρικές παιδαγωγικές και ψυχολογικές έρευνες, τουλάχιστον για τη νηπιακή ηλικία, για την οποία αναγνωρίζεται σαφής βιοκοινωνική υπεροχή στη μητέρα, ενώ για το μεταγενέστερο χρόνο αναγνωρίζεται ο σοβαρός ρόλος του πατέρα στην όλη διαμόρφωση των διαπροσωπικών σχέσεων του τέκνου. Τέλος, το συμφέρον του τέκνου λαμβάνεται υπό ευρεία έννοια, προς διαπίστωση δε της συνδρομής του εξετάζονται πάντα τα επωφελή και πρόσφορα για τον ανήλικο στοιχεία και περιστάσεις, ενώ για την εξειδίκευσή του σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, εκτιμώνται από το δικαστήριο τα περιστατικά που αποδείχθηκαν, με βάση αξιολογικά κριτήρια, τα οποία αντλούνται από τους κανόνες της λογικής και κοινής πείρας, λαμβάνοντας υπόψη, σχετικά με το πρόσωπο του ανηλίκου, και τα πορίσματα της ψυχολογίας (ΑΠ 1286/2018, ΑΠ 1132/2017, ΑΠ 550/2017 όλες δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 1520 του ΑΚ, ο γονέας, με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, διατηρεί δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας με αυτό και, στην περίπτωση διαφωνίας των γονέων του ανηλίκου ως προς την άσκηση του δικαιώματος αυτού, το Δικαστήριο καθορίζει τον τρόπο κατά τον οποίο θα γίνεται η επικοινωνία. Η επικοινωνία αυτή ρυθμίζεται από το Δικαστήριο ομοίως με γνώμονα πάντοτε το συμφέρον του τέκνου, ανάλογα με τις συνθήκες της συγκεκριμένης περίπτωσης, με συνεκτίμηση των πραγματικών περιστατικών που προκύπτουν με βάση αξιολογικά κριτήρια, αντλούμενα από τους κανόνες της λογικής και τα διδάγματα της κοινής πείρας, λαμβάνοντας υπόψη και τα πορίσματα της εξελικτικής ψυχολογίας και παιδοψυχιατρικής (ΑΠ 58/2017, ΑΠ 851/2015, ΑΠ 989/2015 όλες δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Επομένως το Δικαστήριο, όταν ρυθμίζει την άσκηση του δικαιώματος της προσωπικής επικοινωνίας, κατόπιν άσκηση αγωγής πάντοτε από τον γονέα που δεν ασκεί την γονική μέριμνα ή δεν διαμένει μαζί με το τέκνο, πρέπει να προβαίνει, ενόψει των πραγματικών περιστατικών που προκύπτουν στη συγκεκριμένη υπόθεση και του καλώς εννοουμένου συμφέροντος του ανηλίκου, στην αιτούμενη ρύθμιση της προσωπικής επικοινωνίας, λαμβάνοντας υπόψη του τις προκύπτουσες συντρέχουσες συνθήκες και καθορίζοντας τον τρόπο και το χρόνο, κατά τον οποίο θα ασκείται το δικαίωμα αυτό εκ μέρους του γονέα. Εξάλλου, η επικοινωνία γονέα-τέκνου στοχεύει στη διατήρηση του δεσμού ανάμεσα στα δύο μέρη, στην ψυχοσωματική ανάπτυξη του τέκνου και την απάμβλυνση των συνεπειών της ανώμαλης εξέλιξης της συμβίωσης και των σχέσεων των γονέων, ενώ είναι τρόπος έκφρασης αισθημάτων αγάπης, ενδιαφέροντος και στοργής προς το τέκνο, τα οποία το τελευταίο απολαμβάνει από την επικοινωνία αυτή (ΕφΑθ 218/2018, ΕφΑθ 500/2018 και ΕφΠειρ 475/2016 όλες δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
V. Από την επανεκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων, ………. και ………, που εξετάσθηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου (η πρώτη με επιμέλεια της ενάγουσας-εναγομένης και ο δεύτερος με επιμέλεια του ενάγοντος-εναγομένου) με το σύστημα της φωνοληψίας (άρθρο 256 παρ. 3 ΚΠολΔ), οι οποίες (καταθέσεις) περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του ως άνω Δικαστηρίου, από τις προσκομιζόμενες με επίκληση από την εκκαλούσα-εφεσίβλητη υπ’ αριθ. ../21.3.2019 και …../11.4.2019 ένορκες βεβαιώσεις των ………. και …….., αντίστοιχα, ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών, ………., οι οποίες έχουν ληφθεί κατόπιν νόμιμης και εμπρόθεσμης, κατ’ άρθρα 421 και 422 (σε συνδ. με 591 παρ. 1) του ΚΠολΔ, κλήτευσης του αντιδίκου της (βλ. τις αντίστοιχες υπ’ αριθ. ..΄/18.3.2019 και ……..΄/8.4.2019 εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών, ……….), από τις πέντε πρώτες κατά σειρά επίκλησης, προσκομιζόμενες από τον εκκαλούντα-εφεσίβλητο υπ’ αριθ. ………../10.4.2019 ένορκες βεβαιώσεις των ……….., αντίστοιχα, ενώπιον του συμβολαιογράφου Πειραιώς, …………, οι οποίες έχουν ληφθεί κατόπιν νόμιμης και εμπρόθεσμης, κατ’ άρθρα 421 και 422 (σε συνδ. με 591 παρ. 1) του ΚΠολΔ, κλήτευσης της αντιδίκου του (βλ. την υπ’ αριθ. …….΄/5.4.2019 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Θεσσαλονίκης, ………….), χωρίς να λαμβάνονται υπόψη: α) οι τρεις ένορκες βεβαιώσεις (με αριθμούς ………..), που προσκομίζονται από τον εκκαλούντα-εφεσίβλητο για πρώτη φορά στο παρόν Δικαστήριο, γιατί αποτελούν ανεπίτρεπτο αποδεικτικό μέσο, αφού οι προσκομιζόμενες από τον ως άνω διάδικο βεβαιώσεις, στο σύνολό τους, υπερβαίνουν το κατά το άρθρο 422 παρ. 3 ΚΠολΔ επιτρεπόμενο όριο των πέντε ενόρκων βεβαιώσεων, το οποίο (όριο) ισχύει αθροιστικά και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας (ΑΠ 1088/2019, ΑΠ 1461/2013 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, βλ. Μ. Μαργαρίτης-Α. Μαργαρίτη, ΕρμΚΠολΔ, έκδ. 2018, τόμ. Ι, άρθρο 422, αρ. 8-9, σελ. 680), λαμβανομένου υπόψη και του ότι οι τρεις αυτές ένορκες βεβαιώσεις δεν προσκομίζονται προς αντίκρουση, όπως, άλλωστε, αυτό δεν το επικαλέσθηκε ούτε ο εκκαλών-εφεσίβλητος και β) η προσκομιζόμενη από τον ίδιο ως άνω διάδικο υπ’ αριθ. ……../17.4.2019 ένορκη βεβαίωση της …………, αφού από την από 12.4.2019 έγγραφη γνωστοποίηση μαρτύρων, η οποία επιδόθηκε στην αντίδικό του (βλ. την υπ’ αριθ. ………./12.4.2019 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών, ………..), δεν προκύπτει η ημέρα που επρόκειτο να δοθεί η ένορκη βεβαίωση, όπως απαιτείται από το άρθρο 422 παρ. 1 ΚΠολΔ, με συνέπεια η βεβαίωση αυτή να μην λαμβάνεται καθόλου υπόψη στο πλαίσιο της προκείμενης δίκης, ούτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρο 424 ΚΠολΔ, βλ. Μ. Μαργαρίτης-Α. Μαργαρίτη, ό.π., άρθρο 424, αρ. 2, σελ. 681), από τα έγγραφα, που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νομίμως είτε προς άμεση απόδειξη είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (σημειώνεται ότι η τυχόν αναφορά κατωτέρω ορισμένων από τα έγγραφα αυτά είναι απλώς ενδεικτική), μεταξύ των οποίων (εγγράφων) περιλαμβάνονται και οι προσκομιζόμενες από τον εκκαλούντα-εφεσίβλητο 13 ένορκες βεβαιώσεις που λήφθηκαν, στο πλαίσιο προγενέστερης μεταξύ των διαδίκων δίκης ασφαλιστικών μέτρων και λαμβάνονται υπόψη ως δικαστικά τεκμήρια, δεδομένου ότι ως δικαστικά τεκμήρια, τα οποία επιτρέπεται να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικά μέσα, εάν επιτρέπεται η απόδειξη και με μάρτυρες, μπορούν να χρησιμεύσουν και ένορκες βεβαιώσεις μαρτύρων ενώπιον ειρηνοδίκη ή συμβολαιογράφου, που είχαν ληφθεί χωρίς κλήτευση του αντιδίκου εκείνου που τις προσκομίζει και είχαν προσκομισθεί σε άλλη δίκη ασφαλιστικών μέτρων (ΑΠ 5/2020, ΑΠ 1312/2019 και ΑΠ 736/2013 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), όπως συμβαίνει στην προκείμενη περίπτωση, ενώ δεν λαμβάνονται υπόψη: α) η προσκομιζόμενη από τον εκκαλούντα-εφεσίβλητο από 31.1.2019 δήλωση Φ.Π.Α της αντιδίκου του, αφού δεν προκύπτει ο νόμιμος τρόπος κτήσης αυτής από τον ως άνω διάδικο και β) οι προσκομιζόμενες από την εκκαλούσα-εφεσίβλητη (ως σχετικά έγγραφα στο παρόν Δικαστήριο με αναφερόμενο στις προτάσεις της αριθμό 21) τρεις φωτογραφίες του αντιδίκου της, οι οποίες ελήφθησαν χωρίς τη συναίνεση του τελευταίου, ως εικονιζόμενου προσώπου, ενώ, αντιθέτως, λαμβάνεται υπόψη η υπ’ αριθ. ΑΤ 4739/2018 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά, γιατί προσκομίζεται με επίκληση από τον ίδιο τον εκκαλούντα-εφεσίβλητο, ο οποίος ήταν κατηγορούμενος στη ποινική αυτή δίκη, καθώς και από την επισκόπηση των λοιπών προσκομιζόμενων φωτογραφιών, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 παρ. 1γ΄, 448 παρ. 2, 457 παρ. 4 ΚΠολΔ), σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν μεταξύ τους νόμιμο γάμο, κατά τον πολιτικό τύπο, στον Πειραιά την 22.6.2017 (βλ. την με στοιχεία 26.3.2017 ληξιαρχική πράξη γάμου του Ληξίαρχου Πειραιώς) και από τον γάμο τους αυτόν, απέκτησαν ένα άρρεν τέκνο, που γεννήθηκε την 27.12.2018 και είναι αβάπτιστο (βλ. την με στοιχεία ./…./2019 ληξιαρχική πράξη γέννησης της Ληξιάρχου Αμαρουσίου). Η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων μόνο στην αρχή και για μικρό χρονικό διάστημα ήταν αρμονική, ενώ, στη συνέχεια, δεν εξελίχθηκε ομαλά, αφού ο ενάγων-εναγόμενος ………. (ήδη εκκαλών-εφεσίβλητος) διατηρούσε εξωσυζυγικές σχέσεις, επιδεικνύοντας αδιάφορη συμπεριφορά προς την ενάγουσα-εναγόμενη σύζυγό του, ……. (ήδη εκκαλούσα-εφεσίβλητη) με αποτέλεσμα να δημιουργούνται μεταξύ τους συνεχείς έριδες και διαπληκτισμοί. Η κατάσταση αυτή οδήγησε τους διαδίκους σε διαρκείς αντιπαραθέσεις, με αποτέλεσμα την οριστική ρήξη των μεταξύ τους σχέσεων και τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσής τους. Ειδικότερα, η ένταση αυτή που υπήρχε μεταξύ των διαδίκων συνεχίσθηκε με φραστικά επεισόδια που έλαβαν χώρα ανάμεσά τους και κορυφώθηκε τον Οκτώβριο του έτους 2018, οπότε η ενάγουσα-εναγομένη αποχώρησε από την συζυγική οικία τους επί της οδού ………. στον Πειραιά και μετοίκησε στην οικία των γονέων της στα …. (βλ. το αντίγραφο του ημερήσιου δελτίου οχήματος της Ελληνικής Αστυνομίας της 18.10.2018, όταν καταγγέλθηκε από αυτήν ο σύζυγός της για φραστικό επεισόδιο σε βάρος της, που έλαβε χώρα την προηγούμενη ημέρα στην ως άνω οικία τους). Το αποτέλεσμα της ανωτέρω συμπεριφοράς του ενάγοντος-εναγομένου, η οποία προσβάλλει τις νομικές και ηθικές βάσεις του γάμου και είναι αντίθετη µε τις απορρέουσες απ’ αυτόν υποχρεώσεις, ήταν ότι η έγγαμη σχέση των διαδίκων κλονίσθηκε τόσο ισχυρά, από λόγους που αφορούν στο πρόσωπο αυτού, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης να έχει καταστεί αφόρητη για την ενάγουσα-εναγομένη, ενώ η τελευταία δεν συνετέλεσε σ’ αυτήν τη διακοπή µε υπαίτιο παράπτωμα της, παρά τον περί του αντιθέτου αβάσιμο ισχυρισμό του ενάγοντος-εναγομένου, τον οποίο επαναφέρει με σχετικό λόγο έφεσης. Με βάση όλα τα ανωτέρω περιστατικά αποδείχθηκε ότι υπάρχει στο πρόσωπο της ενάγουσας-εναγομένης εύλογη αιτία διακοπής της έγγαμης συμβίωσης και, συνεπώς, η τελευταία δικαιούται, για το λόγο αυτό, διατροφής, καθόσον δεν είναι αποκλειστικά υπαίτια της εν λόγω διάστασης των διαδίκων. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, επομένως, το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, δέχθηκε τα ίδια, ορθώς εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις, απορριπτόμενου, ως ουσιαστικά αβασίμου, του σχετικού λόγου (πρώτου κατά το πρώτο σκέλος του) της έφεσης του ενάγοντος-εναγομένου, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, ότι δηλαδή η ενάγουσα-εναγομένη ήταν αποκλειστικά υπαίτια για τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων.
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι το άρρεν τέκνο των διαδίκων, που γεννήθηκε την 27.12.2018, δηλαδή δύο μήνες μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων και ενώ οι σχέσεις τους ήταν πολύ τεταμένες, εγκαταστάθηκε, μαζί με τη μητέρα του, στην οικία των γονέων της στα ….. και έκτοτε διαμένει συνεχώς μαζί της. Καθ’ όλο το ανωτέρω χρονικό διάστημα η ενάγουσα-εναγομένη επέδειξε και συνεχίζει να επιδεικνύει αμέριστη αγάπη και στοργή για το τέκνο της, ενδιαφέρον για την ικανοποίηση των αναγκών τους, καθώς και ικανότητα για την ανατροφή του και τη σωστή ανάπτυξή του, παρέχοντας σ’ αυτά ένα ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον με υποστήριξη και φροντίδα, τόσο της ίδιας, όσο και των γονέων της, µε τους οποίους αυτή συγκατοικεί. Εξάλλου, δεν αποδείχθηκε, από οιοδήποτε αποδεικτικό στοιχείο, ότι αυτή παραβαίνει τα καθήκοντα που της επιβάλλει το λειτούργημά της για την επιμέλεια του προσώπου του ανήλικου τέκνου της, ότι δεν είναι σε θέση να την ασκήσει κατά τον προσήκοντα τρόπο και ότι η συμπεριφορά της δημιουργεί συνθήκες ακατάλληλες για την ομαλή και σύμφωνη με το συμφέρον του ανηλίκου ανατροφή και ανάπτυξή τους. Ενόψει των ανωτέρω αποδειχθέντων πραγματικών περιστατικών, το Δικαστήριο, με αποκλειστικό γνώμονα το αληθινό συμφέρον του ως άνω ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, όπως το καθορίζουν οι βιοτικές και ψυχικές ανάγκες τους καθώς και η ηλικία του κατά τα εκτιθέμενα στη νομική σκέψη στην αμέσως προηγούμενη παράγραφο, λαμβάνοντας ιδίως υπόψη την μικρή ηλικία του τέκνου αυτού (ήδη 1 έτους και 2 μηνών περίπου), το οποίο έχει ανάγκη της καθημερινής φροντίδας και στοργής της μητέρας του, εκτιμά ότι δεν πρέπει να επέλθει μεταβολή ως προς την άσκηση της επιμέλειας αυτού, την οποία πρέπει να συνεχίσει να ασκεί η τελευταία (ενάγουσα – εναγομένη). Εξάλλου, ο ενάγων-εναγόμενος, παρά την μεγάλη αγάπη που τρέφει για το τέκνο του, δεν έχει αντικειμενικά τη δυνατότητα να καλύψει µόνος του τις ανάγκες του τελευταίου, ιδίως τα πρώτα έτη της ζωής του. Και τούτο γιατί διαμένει μόνος του και εργάζεται ως προϊστάμενος στο εκτελωνιστικό τμήμα της εταιρίας «………….) S.Α.», µε υπεύθυνη θέση και διευρυμένο ωράριο, µε συνέπεια να µην διαθέτει τον απαιτούμενο για την ανατροφή και τη φροντίδα του τέκνου χρόνο. Σημειώνεται, ότι οι γονείς του έχουν αποβιώσει και ο ίδιος δεν έχει αδέρφια, ενώ η μόνη βοήθεια που θα μπορούσε να έχει από συγγενικά πρόσωπα, είναι από τον θείο του, ………….. (γεννηθέντα το έτος 1948) και τη θεία του, ………. (γεννηθείσα το έτος 1947), οι οποίοι ωστόσο, λόγω της ηλικίας τους, δεν είναι σε θέση να αναλάβουν ενεργό ρόλο στην ανατροφή ενός τέκνου τόσο μικρής ηλικίας. Επιπροσθέτως, η μεγάλη απόσταση μεταξύ της οικίας της μητέρας του τέκνου (……) και του πατέρα (Πειραιά) είναι σημαντικός παράγοντας, που αποτρέπει την ανάθεση της συνεπιμέλειας µε χρονικό επιμερισμό ανά εξάμηνο εναλλάξ, όπως ζήτησε ο πατέρας στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, αίτημα που επαναφέρει με σχετικό λόγο έφεσης, αφού τούτο θα έχει αποτέλεσμα ότι κάθε εξάμηνο το τέκνο θα πρέπει να αλλάζει πλήρως περιβάλλον, γεγονός το οποίο αποτελεί εμπόδιο, αφού οι συνεχείς μεταβολές περιβάλλοντος θα μπορούσαν να δημιουργήσουν αισθήματα ανασφάλειας και αβεβαιότητας στο τέκνο και να έχουν αρνητικό αντίκτυπο σ’ αυτό. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, απέρριψε, ως ουσιαστικά αβάσιμο, το κύριο αίτημα της από 17.1.2019 αγωγής του ………… περί ανάθεσης της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων σ’ αυτούς από κοινού, δεν έσφαλε ως προς εφαρμογή του νόμου και ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και τα αντίθετα υποστηριζόμενα από τον ενάγοντα με τον σχετικό (τρίτο) της υπό κρίση έφεσής του, τυγχάνουν αβάσιμα και απορριπτέα.
Περαιτέρω ο ενάγων πατέρας, που δεν διαμένει με το ως άνω ανήλικο τέκνο του, πρέπει και δικαιούται να απολαμβάνει του αυστηρώς προσωποπαγούς και ανταποκρινόμενου στη φυσική ανάγκη αμοιβαίας στοργής και αγάπης, δικαιώματος επικοινωνίας με το τέκνο του αυτό, λαμβανομένου υπόψη και του ότι, όπως εκτέθηκε στην ίδια ως άνω νομική σκέψη, οι ιατρικές και ψυχολογικές επιστημονικές έρευνες, ενώ τονίζουν τη σαφή βιοκοινωνική υπεροχή της μητέρας κατά τα πρώτα έτη της ζωής του τέκνου, υπογραμμίζουν εξίσου το ρόλο του πατέρα στην πληρέστερη διαμόρφωση των διαπροσωπικών σχέσεων αυτού (τέκνου). Αποτελεί, δηλαδή, γεγονός ότι απαραίτητη προϋπόθεση της ομαλής ψυχοσωματικής ανάπτυξής του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων είναι η παρουσία και των δύο γονέων του στη ζωή του και δεν είναι προς το συμφέρον του η αποξένωσή του από τον πατέρα του, εφόσον βεβαίως δεν υφίσταται κάποιος κίνδυνος για τη συναισθηματική ισορροπία και την ψυχική υγεία αυτού. Επιπλέον, ο ενάγων δείχνει την (μεγάλη) επιθυμία του να επικοινωνεί µε τα ως άνω ανήλικο τέκνο του και να αναπτύξει ψυχικό και συναισθηματικό δεσμό μαζί του, έχει δε τη διάθεση και τη δυνατότητα να το φροντίζει και να το περιποιείται κατά τον χρόνο επικοινωνίας του µε αυτό. Σημειώνεται δε ότι ως προς το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας του ενάγοντος, η εναγομένη δεν αμφισβητεί την αναγκαιότητα της προσωπικής του επικοινωνίας µε το ανήλικο τέκνο τους, αλλά αντιτίθεται στη διανυκτέρευση του τέκνου εκτός της οικίας της μέχρι αυτό να γίνει έξι (6) ετών, ζητώντας η επικοινωνία του αντιδίκου της με το τέκνο να γίνεται εντός της οικίας της στα ……. και πάντα με την παρουσία της, ενώ τα αιτήματα αυτά επανέφερε με σχετικό λόγο της έφεσής της, με τον οποίο αντιτίθεται και στην χρονική διάρκεια και συχνότητα της επικοινωνίας του τέκνου με τον πατέρα του, όπως αυτή καθορίσθηκε με την εκκαλούμενη απόφαση. Κατ’ αρχήν πρέπει να αναφερθεί ότι αμφότεροι οι διάδικοι, των οποίων οι σχέσεις είναι εξαιρετικά τεταμένες, δεν πρέπει να καθιστούν το τέκνο τους αποδέκτη των προβλημάτων τους, ούτε να το αναμειγνύουν στις προσωπικές τους έριδες, αλλά οφείλουν να το διαπαιδαγωγούν αμφότεροι κατά τρόπο, ώστε αυτό να τρέφει αισθήματα σεβασμού και αγάπης εξίσου και προς τους δύο γονείς του, μετά των οποίων συνδέεται με άρρηκτο δεσμό. Υπό τα ανωτέρω δεδομένα, για να αναπτυχθεί, διατηρηθεί και να ενισχυθεί ο ψυχικός δεσμός του ως άνω ανηλίκου τέκνου µε τον πατέρα του, να καλλιεργηθούν αμοιβαία μεταξύ τους αισθήματα στοργής και αγάπης, να διατηρηθεί ο συγγενικός δεσμός και να µην αποξενωθεί ο πατέρας του ανηλίκου από αυτό, πρέπει να ρυθμιστεί το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας του µε αυτό µε τον τρόπο που προκρίνεται από το Δικαστήριο τούτο ως ο πλέον πρόσφορος για το συμφέρον του ανηλίκου τρόπος και χρόνος επικοινωνίας. Εξάλλου, από την εν λόγω επικοινωνία δεν αποδείχθηκε ότι θα υπάρξει κάποιος κίνδυνος για τη συναισθηματική ισορροπία και την ψυχική υγεία του ανηλίκου, αλλά, αντιθέτως, η προσωπική επικοινωνία του πατέρα µε το ανήλικο θα συντελέσει, όπως προαναφέρθηκε, στην ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξη αυτού και στην ανάδειξη της προσωπικότητάς του, καθόσον έχει ανάγκη της παρουσίας και των δύο γονέων του, ανεξαρτήτως από τις όποιες διαφορές έχουν αυτοί μεταξύ τους, ώστε να εξασφαλιστεί κυρίως η ισόρροπη και υγιής ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Ωστόσο, ενόψει της πολύ μικρής του ηλικίας του τέκνου (που είναι ήδη 1 έτους και 2 μηνών περίπου), της ανάγκης σταθερού προγράμματος, της εξασφάλισης του αισθήματος ασφάλειάς του, της ανάγκης σταδιακής προσαρμογής αυτού στο περιβάλλον του πατέρα του, το Δικαστήριο κρίνει, ότι ο ενάγων πρέπει να ασκεί το δικαίωμα της προσωπικής του επικοινωνίας µε το ως άνω ανήλικο τέκνο του, που διαμένει με τη μητέρα του (άρθρο 1520 ΑΚ), ο οποίος ενδείκνυται από τη στάθμιση των εκατέρωθεν συμφερόντων, και ιδίως του συμφέροντος των ανηλίκου, ως εξής: Α) έως την συμπλήρωση των 2,5 ετών της ζωής του ανηλίκου τέκνου (ήτοι μέχρι την 27.6.2021, αφού αυτό γεννήθηκε την 27.12.2018), α) τρεις φορές την εβδομάδα (συγκεκριμένα τις ημέρες Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή) επικοινωνία του ενάγοντος με το ως άνω τέκνο του μέσω διαδικτυακής εφαρμογής (όπως π.χ. skype, viber) από φορητό υπολογιστή μεταξύ των ωρών 19.30 έως 20.00, διάρκειας (10) δέκα συνεχόμενων λεπτών, ώστε αυτός να έχει οπτική επαφή με το τέκνο, ενώ τις λοιπές καθημερινές ημέρες της εβδομάδας (ήτοι Τρίτη και Πέμπτη) τηλεφωνική επικοινωνία του ενάγοντος ή ανταλλαγή γραπτών μηνυμάτων, μεταξύ των ωρών 19.30 έως 20.00, προκειμένου αυτός να ενημερώνεται για την κατάσταση της υγείας του τέκνου και β) κάθε πρώτη και Τρίτη Παρασκευή έως Κυριακή κάθε μήνα, επικοινωνία του ενάγοντος με το τέκνο του, εκτός της οικίας της εναγομένης, ως εξής: την Παρασκευή από ώρα 17.00 έως ώρα 20.00, το Σάββατο από ώρα 11.00 έως ώρα 18.00 και την Κυριακή από ώρα 10.00 έως ώρα 17.00. Β) μετά την συμπλήρωση των 2,5 ετών της ζωής του ανηλίκου τέκνου (ήτοι μετά την 27.6.2021), α) τρεις φορές την εβδομάδα (συγκεκριμένα τις ημέρες Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή) επικοινωνία του ενάγοντος με το ως άνω τέκνο του μέσω διαδικτυακής εφαρμογής (όπως π.χ. skype, viber) από φορητό υπολογιστή μεταξύ των ωρών 19.30 έως 20.00, διάρκειας (10) δέκα συνεχόμενων λεπτών, ώστε αυτός να έχει οπτική επαφή με το τέκνο, ενώ τις λοιπές καθημερινές ημέρες της εβδομάδας (ήτοι Τρίτη και Πέμπτη) τηλεφωνική επικοινωνία του ενάγοντος ή ανταλλαγή γραπτών μηνυμάτων, μεταξύ των ωρών 19.30 έως 20.00, προκειμένου αυτός να ενημερώνεται για την κατάσταση της υγείας του τέκνου, β) κάθε πρώτο και τρίτο Σαββατοκύριακο εκάστου μηνός, επικοινωνία του ενάγοντος με το τέκνο του, εκτός της οικίας της εναγομένης, από ώρα 10.00 του Σαββάτου έως ώρα 17.00 της Κυριακής (στην ανωτέρω περίπτωση η επικοινωνία θα αργεί κατά την περίοδο των εορτών και την περίοδο των θερινών διακοπών του ανηλίκου µε τη μητέρα του και εφόσον συμπίπτουν µε τις ως άνω ημέρες, καθόσον η επικοινωνία του ενάγοντος κατά την περίοδο αυτή καθορίζεται ως κατωτέρω), γ) κατά τις εορτές του Πάσχα, επικοινωνία του ενάγοντος με το τέκνο του, για µεν τα έτη που λήγουν σε ζυγό αριθμό από ώρα 10.00 της Μεγάλης Τετάρτης έως ώρα 18.00 της Τρίτης της Διακαινησίμου, για δε τα έτη που λήγουν σε μονό αριθμό από ώρα 10.00 της Δευτέρας της Διακαινησίμου έως ώρα 18:00 της Κυριακής του Θωμά, δ) κατά τις εορτές των Χριστουγέννων-Νέου Έτους, για µεν τα έτη που λήγουν σε ζυγό αριθμό από ώρα 10.00 της παραμονής των Χριστουγέννων έως ώρα 18.00 της 30ης Δεκεμβρίου, για δε τα έτη που λήγουν σε μονό αριθμό από ώρα 10.00 της παραμονής του Νέου Έτους έως ώρα 18.00 της 6ης Ιανουαρίου και ε) κατά τη διάρκεια του θέρους, για μεν τα έτη που λήγουν σε ζυγό αριθμό από ώρα 10.00 της 6ης Ιουλίου έως ώρα 19.00 της 16ης Ιουλίου, για δε τα έτη που λήγουν σε μονό αριθμό από ώρα 10.00 της 6ης Αυγούστου έως ώρα 19:00 της 16ης Αυγούστου. Ο ενάγων θα παραλαμβάνει αυτός προσωπικά το ανήλικο τέκνο του από την οικία της εναγομένης κατά την αφετηρία ώρα και ο ίδιος θα τα επιστρέφει σε αυτήν κατά τη λήξη του χρόνου εκάστης επικοινωνίας. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο ρύθμισε διαφορετικά το δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας του ενάγοντος με το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, έσφαλε εν μέρει στην κρίση του, σχετικά με τον τρόπο καθώς και την χρονική διάρκεια και συχνότητα της επικοινωνίας του με αυτό, όπως βάσιμα υποστηρίζει τόσο αυτός (ενάγων) με τον σχετικό (τέταρτο) λόγο της έφεσής του (αναφορικά με την καθορισθείσα από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο επικοινωνία του με το τέκνο με την παρουσία της μητέρας του), όσο και η εναγομένη με τον σχετικό (δεύτερο) λόγο της έφεσής της.
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος, ηλικίας 43 ετών κατά τον χρόνο άσκησης της σε βάρος του αγωγής, είναι εκτελωνιστής και από το έτος 2013 εργάζεται ως προϊστάμενος στο εκτελωνιστικό τμήμα της εταιρίας «……………», με τις μηνιαίες καθαρές αποδοχές του να ανέρχονται, από την εργασία του αυτή, στο ποσό των 2.532 ευρώ (ήτοι 30.384,06 ευρώ ετήσιο εισόδημα δια 12 μήνες), όπως προκύπτει την σχετική πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου της Γ΄ ΔΟΥ Πειραιώς για το φορολογικό έτος 2017. Επίσης, αυτός εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας εκτελωνιστής, με έδρα σε ισόγεια οριζόντια ιδιοκτησία του στον Πειραιά (επί της οδού …………). Από την ως άνω δραστηριότητά του, με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας και αφού ληφθεί υπόψη η εξειδίκευση και η εμπειρία που έχει αποκτήσει τα χρόνια που ασκεί το εν λόγω επάγγελμα, αυτός αποκομίζει μηνιαίως καθαρό ποσό, που ανέρχεται σε 500 ευρώ τουλάχιστον. Ακόμη, αυτός έχει στην πλήρη κυριότητά του, κατά ποσοστό 100%, τις ακόλουθες οριζόντιες ιδιοκτησίες, τις οποίες εκμισθώνει, ήτοι: α) επαγγελματική στέγη, επιφανείας 52 τμ. στον 3ο όροφο κτιρίου στην οδό ……… στον Πειραιά, β) οικία, επιφανείας 43,23 τμ. στον 6ο όροφο κτιρίου στην οδό …….. στον Πειραιά, γ) οικία, επιφανείας 33,74 τμ. στον 1ο όροφο και υπόγεια αποθήκη επιφανείας 4,68 τμ. σε κτίριο στην οδό ……στα ……. Αθηνών, δ) οικία, επιφανείας 55,62 τμ. στον 1ο όροφο και υπόγεια αποθήκη επιφανείας 9,12 τμ. σε κτίριο στην οδό ….. στα . Αθηνών και ε) οικία, επιφανείας 55,62 τμ. στον 2ο όροφο και υπόγεια αποθήκη, επιφανείας 9,22 τμ. και υπόγεια θέση στάθμευσης 19,80 τμ. σε κτίριο στην οδό … στα …. Αθηνών, από την εκμετάλλευση (εκμίσθωση) των οποίων (ιδιοκτησιών) τα έσοδά του ανέρχονται τουλάχιστον στο ποσό των 1.400 ευρώ μηνιαίως, δεδομένου ότι τα ακίνητα αυτά βρίσκονται σε κεντρικά σημεία στον Πειραιά και στα …, με συνέπεια την αυξημένη μισθωτική τους αξία. Η κρίση αυτή του Δικαστηρίου για το ύψος των εισοδημάτων του εναγομένου από την άσκηση του ελεύθερου επαγγέλματός και από τα μισθώματα, στηρίζεται τόσο στην ένορκη κατάθεση της μάρτυρος της ενάγουσας στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου καθώς στην εκτίμηση του συνόλου των λοιπών αποδεικτικών στοιχείων, ενώ πρέπει να σημειωθεί ότι το αντίγραφο της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου φορολογικού έτους 2017, που προσκομίζεται από τον εναγόμενο, δεν απεικονίζει το μέγεθος των πραγματικών εισοδημάτων του από τις προαναφερόμενες πηγές, δεδομένου ότι η εν λόγω δήλωση φόρου εισοδήματος δεν δεσμεύει το Δικαστήριο, ως στοιχείο προσδιοριστικό της οικονομικής κατάστασης αυτού, αφού δεν έχει ελεγχθεί από την αρμόδια Δ.Ο.Υ. για την ειλικρίνεια των δηλωθέντων και, συνεπώς, δεν αποτελεί ασφαλές στοιχείο προσδιοριστικό του εισοδήματός του (ΕφΠειρ 633/2015, ΕφΠειρ 127/2014, ΕφΔωδ 10/2011 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΘεσ 1278/2001 Αρμ 2002.225). Περαιτέρω, ο εναγόμενος διαμένει σε ιδιόκτητη οικία και συγκεκριμένα σε οριζόντια ιδιοκτησία, πρώτου ορόφου, επιφανείας 97 τμ. στον Πειραιά στην οδό ………. και, επομένως, δεν βαρύνεται με δαπάνες στέγασης, πλην των συνηθισμένων δαπανών για την λειτουργία και συντήρηση της οικίας αυτής (όπως δαπάνες θέρμανσης, ηλεκτροφωτισμού, ύδρευσης κλπ). Επίσης, αυτός είναι κύριος ενός Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτου, μάρκας «SUZUΚI», τύπου «GRAND VITARA», 1.600 κυβικών, µε έτος πρώτης κυκλοφορίας το έτος 2008. Ακόμη, αυτός δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερες δαπάνες, πλην των συνήθων για διατροφή και συντήρησή του, στις οποίες, όμως, πρέπει να προστεθούν και οι δαπάνες μετάβασης δύο φορές τον μήνα από και προς την πόλη των Γιαννιτσών, με αποτέλεσμα το συνολικό ύψος των δαπανών του να ανέρχεται τουλάχιστον στο ποσό των 1.200 ευρώ μηνιαίως. Τέλος, δεν αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος διαθέτει άλλα εισοδήματα ή περιουσιακά στοιχεία, ούτε ότι επιβαρύνεται εκ του νόμου με υποχρέωση διατροφής άλλων προσώπων, εκτός από την ενάγουσα και τον ανήλικο υιό τους.
Περαιτέρω, η ενάγουσα, ηλικίας 34 ετών κατά τον χρόνο άσκησης της αγωγής της, κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσής της με τον εναγόμενο δεν εργαζόταν. Όμως, τον Οκτώβριο του έτους 2018 μεταβιβάστηκε σ’ αυτήν η οικογενειακή επιχείρηση µε έδρα στα ……, µε κύριο αντικείμενο το λιανικό εμπόριο βυσμάτων, πριζών και άλλων συσκευών και δευτερεύουσες δραστηριότητες, όπως, μεταξύ άλλων, εμπόριο ειδών διακόσμησης εσωτερικών χώρων, οικιακών ειδών, φωτιστικών ειδών και χριστουγεννιάτικων ειδών γενικά, την οποία (επιχείρηση) αυτή ασκεί μετά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσής της με τον εναγόμενο (βλ. την µε αριθμό 382/17.10.2018 βεβαίωση έναρξης εργασιών φυσικού προσώπου-επιτηδευματία της Δ.Ο.Υ …..). Από την ως άνω δραστηριότητά της, µε βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας και αφού ληφθεί υπόψη η για πολλά έτη λειτουργία της εν λόγω επιχείρησης, καθώς και η καλή φήμη και η πελατεία που έχει ήδη αποκτήσει, αυτή αποκομίζει μηνιαίως καθαρό ποσό, που ανέρχεται στο ποσό των 1.400 ευρώ τουλάχιστον. Η κρίση αυτή του Δικαστηρίου για το ύψος των εισοδημάτων της ενάγουσας από την άσκηση του ανωτέρω δραστηριότητάς της, στηρίζεται στην εκτίμηση του συνόλου των αποδεικτικών στοιχείων, ενώ πρέπει να σημειωθεί ότι τα αντίγραφα της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου των φορολογικών ετών 2015, 2016 και 2017 του ……….., πατέρα της ενάγουσας, που προσκομίζονται από την τελευταία, δεν απεικονίζουν το μέγεθος των πραγματικών εισοδημάτων της εν λόγω επιχείρησης, δεδομένου ότι, όπως προαναφέρθηκε, οι ως άνω δηλώσεις φόρου εισοδήματος δεν δεσμεύουν το Δικαστήριο, ως στοιχείο προσδιοριστικό της οικονομικής κατάστασης της επιχείρησης της ενάγουσας, αφού δεν έχουν ελεγχθεί από την αρμόδια Δ.Ο.Υ. για την ειλικρίνεια των δηλωθέντων και, συνεπώς, δεν αποτελούν ασφαλές στοιχείο προσδιοριστικό του εισοδήματός της. Εξάλλου, και από την ίδια την κατάθεση της μάρτυρος της ίδιας της ενάγουσας στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο δεν επιβεβαιώνεται ότι η επιχείρηση αυτή είναι ζημιογόνα και, σε κάθε περίπτωση, εάν πράγματι εμφάνιζε τις ζημίες που επικαλείται η ενάγουσα, δεν θα γινόταν η μεταβίβασή της σ’ αυτήν. Περαιτέρω, η ενάγουσα διαμένει µε το ανήλικο τέκνο της σε οικία, που της παραχώρησε ο πατέρας της, στα … (στην οδό ……..), στην οποία (οικία) διαμένουν και οι γονείς της, με αποτέλεσμα αυτή να μην βαρύνεται με δαπάνες στέγασης παρά μόνο με τη συμμετοχή της στις συνηθισμένες δαπάνες λειτουργίας και συντήρησης της οικίας αυτής (όπως δαπάνες θέρμανσης, ηλεκτροφωτισμού, ύδρευσης κλπ). Επίσης, αυτή έχει κατά πλήρη κυριότητα, κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου, μια οριζόντια ιδιοκτησία (ήτοι διαμέρισμα δευτέρου ορόφου) επιφανείας 41 τμ. στα … (στην οδό ……..), από την εκμετάλλευση της οποίας θα μπορούσε να αποκομίζει τουλάχιστον το ποσό των 100 μηνιαίως (βλ. το υπ’ αριθ. ……./2004 συμβόλαιο γονικής παροχής της συμβολαιογράφου . …………). Ακόμη, αυτή είναι κυρία ενός Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτου, μάρκας «FIAT», τύπου «PUNTO», 1200 κυβικών με έτος κατασκευής το έτος 2000. Τέλος, η ενάγουσα δεν έχει άλλες δαπάνες, εκτός των συνήθων για διατροφή και συντήρησή της, οι οποίες ανέρχονται στο ποσό των 800 ευρώ μηνιαίως, ενώ αυτή δεν βαρύνεται, κατά τον νόμο, με τη διατροφή τρίτων προσώπων, πλην της υποχρέωσής της για συνεισφορά στην τακτική σε χρήμα διατροφή του ανήλικου τέκνου της.
Περαιτέρω, το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, που γεννήθηκε την 27.12.2018 και διαμένει, όπως προαναφέρθηκε, με την ενάγουσα μητέρα του και τους γονείς αυτής, στερείται παντελώς εισοδημάτων και περιουσίας και δεν έχει, λόγω της ηλικίας του, τη δυνατότητα να διαθρέψει τον εαυτό του, ούτε να εργασθεί για να αποκομίσει τα αναγκαία χρήματα για τη συντήρησή του. Συνεπώς, δικαιούται διατροφής έναντι των γονέων του, οι οποίοι ενέχονται ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του (άρθρο 1489 εδ. β΄ ΑΚ). Ειδικότερα, οι δαπάνες συντήρησής του, ήτοι τροφής, ένδυσης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ψυχαγωγίας, κλπ, είναι οι συνήθεις δαπάνες παιδιών της αντίστοιχης ηλικίας. Επομένως, με βάση όλα τα προαναφερόμενα, το Δικαστήριο κρίνει ότι για την ανάλογη με τις ανάγκες του ως άνω ανηλίκου τέκνου διατροφή, όπως αυτές προκύπτουν από την ηλικία του και τις σημερινές συνθήκες της ζωής του, και συγκεκριμένα τις ανάγκες του για ένδυση, διατροφή, ψυχαγωγία και εν γένει συντήρησή του, απαιτείται, ενόψει και της οικονομικής και προσωπικής κατάστασης των γονέων του, το ποσό των 400 ευρώ μηνιαίως. Από το ποσό αυτό, βάσει των συνολικών δυνάμεων των διαδίκων και του μεταξύ τους συσχετισμού, ο εναγόμενος βαρύνεται και μπορεί να καταβάλει ως μηνιαία σε χρήμα διατροφή για το ανήλικο τέκνο του, το ποσό των 300 ευρώ για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επόμενη της επίδοσης της αγωγής. Κατά το υπόλοιπο ποσό (των 100 ευρώ), η διατροφική αξίωση του ως άνω ανηλίκου καλύπτεται από την ενάγουσα μητέρα του με την παροχή σ’ αυτό των ανωτέρω υπηρεσιών της για την περιποίηση και φροντίδα αυτού (όπως παρασκευή φαγητού, πλύσιμο, σιδέρωμα κλπ.), που είναι αποτιμητές σε χρήμα, καθώς και με τις λοιπές, συνδεόμενες με τη συνοίκησή τους, παροχές, κατά μερική παραδοχή της πρωτοδίκως προβληθείσας σχετικής ένστασης συνεισφοράς του εναγομένου.
Περαιτέρω, με βάση την οικονομική κατάσταση των διαδίκων και τις συνθήκες της οικογενειακής ζωής τους, σε συνδυασμό με τον τρόπο διαμόρφωσης των αναγκών τους μετά τη διακοπή της συμβίωσης, τα προσωπικά έξοδα διαβίωσης της ενάγουσας, κατά τον χρόνο άσκησης της αγωγής της, ανέρχονται, όπως προαναφέρθηκε, στο ποσό των 800 ευρώ μηνιαίως. Σύμφωνα δε, με τις εκατέρωθεν οικονομικές δυνάμεις των διαδίκων, τις διατροφικές ανάγκες της ενάγουσας καθώς και τις διατροφικές ανάγκες του εναγομένου, που εκτιμώνται, όπως προαναφέρθηκε, στο ποσό των 1.200 ευρώ, υπολογίζεται ότι ο τελευταίος μπορεί και πρέπει να καταβάλει ως διατροφή προς την ενάγουσα το ποσό των 300 ευρώ μηνιαίως για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επόμενη της επίδοσης της αγωγής, κατά παραδοχή του σχετικού πρωτοδίκως προβληθέντος ισχυρισμού του εκ του άρθρου 1391 εδ. β΄ ΑΚ λόγω της έναρξης άσκησης της ανωτέρω επαγγελματικής δραστηριότητας της ενάγουσας. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφαση, κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα και αναγνώρισε την υποχρέωση του εναγομένου να προκαταβάλει: α) στην ενάγουσα, υπό την προαναφερόμενη ιδιότητά της, ως μηνιαία διατροφή του ανηλίκου τέκνου τους, το ποσό των 300 ευρώ, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επομένη της επίδοση της αγωγής και β) στην ενάγουσα, ατομικώς, ως ανάλογη σε χρήμα διατροφή αυτής, το ποσό των 300 ευρώ μηνιαίως για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επομένη της επίδοσης της αγωγής, δεν έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου και την εκτίμηση των αποδείξεων, απορριπτόμενων, ως ουσιαστικά αβάσιμων, τόσο των σχετικών λόγων (πρώτου κατά το δεύτερο σκέλος του και δεύτερου) λόγων της έφεσης του εναγομένου, όσο και του σχετικού (πρώτου) λόγου της έφεσης της ενάγουσας, με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα.
VΙ. Κατόπιν αυτών, πρέπει να γίνουν δεκτές οι υπό κρίση εφέσεις, ως βάσιμες κατ’ ουσίαν, και να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση κατά το μέρος που εκδίκασε το επικουρικό αίτημα της από 17.1.2019 αγωγής του ………… περί προσωπικής επικοινωνίας αυτού με το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, καθώς και κατά τη διάταξή της περί των δικαστικών εξόδων επί της αγωγής αυτής. Ακολούθως, αφού διακρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο (άρθρο 535 παρ. 1 ΚΠολΔ) και ερευνηθεί η ως άνω αγωγή του κατά το επικουρικό αίτημά της, πρέπει αυτό να γίνει εν μέρει δεκτό και να ρυθμιστεί το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας του ενάγοντος με το ανήλικο τέκνο του, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στο διατακτικό της παρούσας. Ακόμη, πρέπει να απειληθεί σε βάρος της εναγομένης, προσωπική κράτηση και χρηματική ποινή για κάθε παράβαση της διάταξης περί επικοινωνίας, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο διατακτικό. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας πρέπει να συμψηφιστούν, στο σύνολό τους, μεταξύ των διαδίκων, λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας εκάστου αυτών καθώς και λόγω της σχέσης τους ως συζύγων (άρθρα 178 παρ. 1, 179, 183 και 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα αναφέρεται στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων Α) την από 9.10.2019 (με αριθ. έκθ. κατάθ. ……./2019) έφεση του …….. και Β) την από 10.10.2019 (με αριθ. έκθ. κατάθ. ……./2019) έφεση της … ..
Δέχεται τυπικά και κατ’ ουσίαν τις ανωτέρω εφέσεις.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη υπ’ αριθ. 3003/2019 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση, κατά το μέρος που εκδίκασε το επικουρικό αίτημα της από 17.1.2019 (με αριθ. έκθ. κατάθ. …../263/2019) αγωγής του ………. καθώς και κατά τη διάταξή της περί των δικαστικών εξόδων επί της ως άνω αγωγής.
Διακρατεί την υπόθεση και δικάζει επί της ανωτέρω αγωγής κατά το επικουρικό αίτημά της.
Απορρίπτει ό,τι κρίθηκε απορριπτέο.
Δέχεται εν μέρει αυτήν κατά το επικουρικό αίτημά της.
ΡΥΘΜΙΖΕΙ το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας του ενάγοντος, …………, με τα ανήλικο άρρεν αβάπτιστο τέκνο του, ως ακολούθως: Α) έως την συμπλήρωση των 2,5 ετών της ζωής του ανηλίκου τέκνου, ήτοι μέχρι την 27.6.2021, α) τρεις φορές την εβδομάδα και συγκεκριμένα τις ημέρες Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή, επικοινωνία του ενάγοντος με το ως άνω τέκνο του μέσω διαδικτυακής εφαρμογής (όπως π.χ. skype, viber) από φορητό υπολογιστή μεταξύ των ωρών 19.30 έως 20.00, διάρκειας (10) δέκα συνεχόμενων λεπτών, ώστε αυτός να έχει οπτική επαφή με το τέκνο, ενώ τις λοιπές καθημερινές ημέρες της εβδομάδας, ήτοι Τρίτη και Πέμπτη, τηλεφωνική επικοινωνία του ενάγοντος ή ανταλλαγή γραπτών μηνυμάτων, μεταξύ των ωρών 19.30 έως 20.00, προκειμένου αυτός να ενημερώνεται από την εναγομένη για την κατάσταση της υγείας του τέκνου του και β) κάθε πρώτη και τρίτη Παρασκευή έως Κυριακή κάθε μήνα, επικοινωνία του ενάγοντος με το τέκνο του, εκτός της οικίας της εναγομένης, ως εξής: την Παρασκευή από ώρα 17.00 έως ώρα 20.00, το Σάββατο από ώρα 11.00 έως ώρα 18.00 και την Κυριακή από ώρα 10.00 έως ώρα 17.00. Β) μετά την συμπλήρωση των 2,5 ετών της ζωής του ανηλίκου τέκνου, ήτοι μετά την 27.6.2021, α) τρεις φορές την εβδομάδα και συγκεκριμένα τις ημέρες Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή, επικοινωνία μέσω διαδικτυακής εφαρμογής (όπως π.χ. skype, viber) από φορητό υπολογιστή μεταξύ των ωρών 19.30 έως 20.00, διάρκειας (10) δέκα συνεχόμενων λεπτών, ώστε ο ενάγων να έχει οπτική επαφή με το τέκνο, ενώ τις λοιπές καθημερινές ημέρες της εβδομάδας, ήτοι Τρίτη και Πέμπτη, τηλεφωνική επικοινωνία του ενάγοντος ή ανταλλαγή γραπτών μηνυμάτων, μεταξύ των ωρών 19.30 έως 20.00, προκειμένου αυτός να ενημερώνεται από την εναγομένη για την κατάσταση της υγείας του τέκνου του, β) κάθε πρώτο και τρίτο Σαββατοκύριακο εκάστου μηνός, επικοινωνία του ενάγοντος με το τέκνο του, εκτός της οικίας της εναγομένης, από ώρα 10.00 του Σαββάτου έως ώρα 17.00 της Κυριακής, γ) κατά τις εορτές του Πάσχα, για µεν τα έτη που λήγουν σε ζυγό αριθμό από ώρα 10.00 της Μεγάλης Τετάρτης έως ώρα 18.00 της Τρίτης της Διακαινησίμου, για δε τα έτη που λήγουν σε μονό αριθμό από ώρα 10.00 της Δευτέρας της Διακαινησίμου έως ώρα 18:00 της Κυριακής του Θωμά, δ) κατά τις εορτές των Χριστουγέννων-Νέου Έτους, για µεν τα έτη που λήγουν σε ζυγό αριθμό από ώρα 10.00 της παραμονής των Χριστουγέννων έως ώρα 18.00 της 30ης Δεκεμβρίου, για δε τα έτη που λήγουν σε μονό αριθμό από ώρα 10.00 της παραμονής του Νέου Έτους έως ώρα 18.00 της 6ης Ιανουαρίου και ε) κατά τη διάρκεια του θέρους, για μεν τα έτη που λήγουν σε ζυγό αριθμό από ώρα 10.00 της 6ης Ιουλίου έως ώρα 19.00 της 16ης Ιουλίου, για δε τα έτη που λήγουν σε μονό αριθμό από ώρα 10.00 της 6ης Αυγούστου έως ώρα 19:00 της 16ης Αυγούστου. Ο ενάγων θα παραλαμβάνει αυτός προσωπικά το ανήλικο τέκνο του από την οικία της εναγομένης κατά την αφετηρία ώρα και ο ίδιος θα τα επιστρέφει σε αυτήν κατά τη λήξη του χρόνου εκάστης επικοινωνίας.
Απειλεί σε βάρος της εναγομένης προσωπική κράτηση διάρκειας ενός (1) μηνός και χρηματική ποινή, ποσού πεντακοσίων (500) ευρώ, για κάθε παράβαση της αμέσως προηγούμενης διάταξης
Συμψηφίζει, στο σύνολό τους, τα δικαστικά έξοδα επί της ως άνω αγωγής, μεταξύ των διαδίκων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 30 Ιουλίου 2020 χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
