ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Δημήτριο Καβαλλάρη, Εφέτη, που ορίστηκε από ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και τη Γραμματέα Ε.Τ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η από 30.6.2018 και με αρ. καταθ. ………/2018 έφεση των εναγόντων και ήδη εκκαλούντων, κατά της με αρ. 1372/2018 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία, έχει ασκηθεί νομότυπα κι εμπρόθεσμα, δεδομένου ότι η εκκαλούμενη απόφαση επιδόθηκε στις 31.5.2018 (βλ. επισημείωση της δικ. επιμελήτριας ………. στο αντίγραφο της απόφασης) η δε κρινόμενη έφεση ασκήθηκε στις 29.6.2018 στη Γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου (άρθρο 518 §§ 1,2 του ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με το άρθρο 147 § 1 ΚΠολΔ), ενώ, επίσης, έχει κατατεθεί από τον εκκαλούντα το νόμιμο παράβολο κατ’ άρθρο 495 § 4 ΚΠολΔ (βλ. το με αρ. ………… e παράβολο ποσού 100 €, που εξοφλήθηκε). Είναι, συνεπώς, παραδεκτή και πρέπει να ακολουθήσει η ουσιαστική έρευνα των λόγων της.
Οι ενάγοντες ισχυρίστηκαν στην από 20.6.2017 και με αρ. καταθ. ………./2017 αγωγή τους, ότι ο εναγόμενος στις από 28-11-2016 (αρ. καταθ. ……../2016) και 20-12-2016 (αρ. καταθ. ………/2016) αιτήσεις του ασφαλιστικών μέτρων, συντηρητικής κατάσχεσης και επίδειξης εγγράφων που άσκησε σε βάρος των εναγόντων, η συζήτηση των οποίων έλαβε χώρα στις 24-1-2017 ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, παρέθεσε τους αναλυτικά παρατιθέμενους ψευδείς και συκοφαντικούς ισχυρισμούς σε βάρος αυτών, των οποίων έλαβαν γνώση τρίτα πρόσωπα που δραστηριοποιούνται στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά και ειδικότερα δικηγόροι, δικαστές και άλλα πρόσωπα που σχετίζονται άμεσα με την επαγγελματική δραστηριότητα της δεύτερης από αυτούς που τυγχάνει νέα δικηγόρος Πειραιώς. Ότι από την παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του εναγόμενου που συνιστά αδικοπραξία και συγκεκριμένα συκοφαντική δυσφήμηση, έχει προσβληθεί η προσωπικότητα τους. Με βάση το ιστορικό αυτό και μετά από παραδεκτό περιορισμό του καταψηφιστικού αιτήματος της αγωγής τους από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό, (άρθρ. 223 εδ. β’ ΚΠολΔ) ζήτησαν να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του εναγομένου να καταβάλει σε καθέναν από αυτούς το ποσό των 40.000 (συνολικά 120.000) €, ως χρηματική τους ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή και κατά αυτής παραπονούνται οι εναγόμενοι για λόγους που ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία κι εφαρμογή του νόμου κι εκτίμηση των αποδείξεων.
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 57, 59, 914, 932 του ΑΚ προκύπτει ότι σε περίπτωση παράνομης προσβολής της προσωπικότητας γεννάται αξίωση προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης. Προσβολή μπορεί να προέλθει και από ποινικά κολάσιμη πράξη, όπως η εξύβριση, απλή ή συκοφαντική δυσφήμηση που προβλέπονται και τιμωρούνται από τις διατάξεις των άρθρων 361, 362 και 363 του Π.Κ., που εφαρμόζονται και στο χώρο του ιδιωτικού δικαίου. Ειδικότερα, κατά τις διατάξεις των άρθρων 362 και 363 του Π.Κ. όποιος με οποιονδήποτε τρόπο ισχυρίζεται ενώπιον τρίτου ή διαδίδει για κάποιον άλλον γεγονός που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψή του, διαπράττει το έγκλημα της δυσφήμησης και αν το γεγονός είναι ψευδές και ο υπαίτιος γνώριζε το ψεύδος, τότε διαπράττει το έγκλημα της συκοφαντικής δυσφήμησης. Από το συνδυασμό των διατάξεων αυτών προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της συκοφαντικής δυσφήμησης απαιτείται: α) ισχυρισμός ή διάδοση από τον υπαίτιο, με οποιονδήποτε τρόπο, ενώπιον τρίτου, για κάποιον άλλον γεγονότος, που θα μπορούσε να βλάψει την τιμή ή την υπόληψή του, β) το γεγονός αυτό να είναι ψευδές και ο δράστης να τελεί εν γνώσει της αναληθείας του και γ) δόλια προαίρεση, η οποία περιλαμβάνει τη γνώση του δράστη ότι το ισχυριζόμενο ή διαδιδόμενο γεγονός είναι πρόσφορο να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του άλλου και τη θέλησή του να ισχυριστεί ή διαδώσει αυτό το βλαπτικό γεγονός. Ως ισχυρισμός θεωρείται η ανακοίνωση η προερχόμενη ή από ίδια πεποίθηση ή γνώμη ή από μετάδοση από τρίτο πρόσωπο. Αντίθετα, διάδοση υφίσταται, όταν λαμβάνει χώρα μετάδοση της ανακοίνωσης που γίνεται από άλλον. Ο ισχυρισμός ή η διάδοση επιβάλλεται να γίνεται ενώπιον τρίτου. Στην έννοια του τρίτου, κατά την ερμηνεία του γράμματος των άνω νομικών διατάξεων, εντάσσεται κάθε φυσικό πρόσωπο ή αρχή, όπως ο γραμματέας, ο δικαστικός επιμελητής, οι δικαστές, οι εισαγγελείς κ.λπ, που έλαβαν γνώση του δυσφημιστικού ισχυρισμού ή της διάδοσης, ο ρόλος των οποίων, ως θεσμικών οργάνων της δικαιοσύνης που υποχρεούνται να λαμβάνουν και εξετάζουν δικόγραφα με τυχόν συκοφαντικούς ισχυρισμούς δεν αναιρεί την ιδιότητα τους ως τρίτων (ΑΠ 352/2020, ΑΠ 1926/2019, ΑΠ 841/2019, ΤΝΠ ΔΣΑ, ΑΠ 789/2019, ΑΠ 688/2019 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1013/2018, ΑΠ 1777/2017 ΤΝΠ ΔΣΑ, αντιθ. ΑΠ 1353/2019, ΑΠ 1272/2019 ΤΝΠ ΔΣΑ, ΑΠ 640/2019, ΑΠ 690/2019 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Ως γεγονός, κατά τις ανωτέρω διατάξεις, νοείται κάθε περιστατικό του εξωτερικού κόσμου ή αντίθετη προς την ηθική ή την ευπρέπεια σχέση ή συμπεριφορά, εφόσον ανάγονται στο παρελθόν ή στο παρόν και υποπίπτουν στις αισθήσεις, ώστε να είναι δεκτικά απόδειξης, συνιστά δε ισχυρισμό του γεγονότος κάθε σχετική με αυτό ανακοίνωση, που βασίζεται είτε σε προσωπική αντίληψη ή γνώμη, είτε σε υιοθέτηση της γνώμης άλλου. Επίσης, διάδοση γεγονότος συνιστά η περαιτέρω απλή μετάδοση της σχετικής ανακοίνωσης που έγινε από άλλον. Αντιθέτως, δεν συνιστά γεγονός η έκφραση γνώμης ή συγκεκριμένης αξιολογικής κρίσης ή άλλοι χαρακτηρισμοί, εκτός αν αυτά σχετίζονται και συνδέονται άμεσα με γεγονός που συνιστά το κρίσιμο του αδικήματος στοιχείο, έτσι, ώστε ουσιαστικά να προσδιορίζουν την ποσοτική και ποιοτική βαρύτητά του, πράγμα που δεν συμβαίνει, όταν εκφράζονται ή εκδηλώνονται ανεξάρτητα και άσχετα με τον τρόπο αυτό (ΑΠ 841/2019, ΑΠ 1264/2016, ΑΠ 611/2015 ΠοινΔνη 2016.583, ΑΠ 871/2007, ΑΠ 1505/2005, ΑΠ 1462/2005 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, κατά το άρθρο 367 § 1 περ. α – δ ΠΚ το άδικο των προβλεπόμενων στο άρθρο 362 του ίδιου Κώδικα πράξεων αίρεται, μεταξύ των άλλων περιπτώσεων που προβλέπονται στο άρθρο αυτό, και όταν πρόκειται για εκδηλώσεις που γίνονται για την εκτέλεση νομίμων καθηκόντων, την άσκηση νόμιμης εξουσίας ή για τη διαφύλαξη (προστασία) δικαιώματος ή από άλλο δικαιολογημένο ενδιαφέρον ή σε ανάλογες περιπτώσεις (περ. γ` και δ`). Η τελευταία αυτή διάταξη (367 ΠΚ) για την ενότητα της έννομης τάξης εφαρμόζεται αναλογικώς και στο χώρο του ιδιωτικού δικαίου, όπως αυτός οριοθετείται από τις προαναφερόμενες διατάξεις των άρθρων 57-59 και 914 επ. ΑΚ. Επομένως, αποκλείεται και το στοιχείο του παρανόμου της επιζήμιας συμπεριφοράς ως όρου της αντίστοιχης αδικοπραξίας του αστικού δικαίου. Έτσι, η προβολή της περίπτωσης του άρθρου 367 § 1 του ΠΚ αποτελεί αυτοτελή ισχυρισμό καταλυτικό της αγωγής του προσβληθέντος (ένσταση), λόγω άρσης του παρανόμου της προσβολής. Ωστόσο, κατά την § 2 του άρθρου 367 ΠΚ, η προαναφερόμενη άρση του άδικου χαρακτήρα της προσβολής με δυσφήμηση ανατρέπεται, αν από τον τρόπο που έλαβαν χώρα οι δυσφημιστικές δηλώσεις προκύπτει σκοπός εξύβρισης, δηλαδή σκοπός έκφρασης καταφρόνησης από τον προσβολέα προς εκείνον που προσβάλλεται, περιστατικά που προτείνονται κατ΄ αντένσταση από τον ενάγοντα κατά της ένστασης του εναγόμενου από τη διάταξη του άρθρου 367 § 1 ΠΚ (ΑΠ 15/2018, ΑΠ 1355/2015, ΑΠ 1078/2015, ΑΠ 849/2015, ΑΠ 109/2012, ΑΠ 532/2011 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Από την επανεκτίμηση όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που προσκόμισαν με νόμιμη επίκληση οι διάδικοι, είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε ως δικαστικά τεκμήρια, και τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Δυνάμει του υπ’ αριθ. ………./1-12-2009 συμβολαίου του Συμβολαιογράφου Πειραιώς …………., που μεταγράφηκε νόμιμα, η πρώτη ενάγουσα αγόρασε από την ετερόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία «………..» τριώροφη εξοχική κατοικία κείμενη στη νήσο Αίγινα, την υπό στοιχεία Γ κατοικία, επί οικοπέδου, εκτός ρυμοτομικού σχεδίου, εντός της Ζ.Ο.Ε. της πόλης της Αίγινας, στη Ζώνη Δ’ και εντός των ορίων του κατηργημένου οικισμού «….» και επί της παραλιακής οδού ……… (πρώην …………), επιφάνειας 170,88 τ.μ. με αποκλειστική χρήση κολυμβητικής δεξαμενής, 60 τ.μ. περίπου, αντί τιμήματος 360.000 € με εκτίμηση της ΔΟΥ 409.513,00 €. Με το υπ’ αριθ. ……./28-12-2009 συμβόλαιο του ίδιου ως άνω Συμβολαιογράφου, η πρώτη ενάγουσα μεταβίβασε λόγω δωρεάς εν ζωή την ψιλή κυριότητα του ως άνω ακινήτου στα εγγόνια της, δεύτερη και τρίτο των εναγόντων και δη κατά ποσοστό εξ αδιαιρέτου στον καθένα. Ο εναγόμενος επικαλούμενος ότι έχει απαίτηση ποσού 146.735,14 € άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς σε βάρος του ……… ., γαμβρού της πρώτης ενάγουσας και πατέρα των δεύτερης και τρίτης εναγόντων και των ιδίων : α) την από 28-11-2016 και με αρ. καταθ. ……../2016 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, με την οποία ζητούσε να διαταχθεί η συντηρητική κατάσχεση κάθε κινητής και ακίνητης περιουσίας των καθ’ ων μέχρι του ποσού των 748.893,40 € και την εγγραφή προσημείωσης υποθήκης μέχρι το ίδιο ποσό επί του παραπάνω ακινήτου, ψιλής κυριότητας πλέον των δεύτερης και τρίτης των εναγόντων κι επικαρπίας της πρώτης ενάγουσας. β) την από 20-12-2016 και με αρ. καταθ. ………../2016 συμπληρωματική αίτηση, με την οποία ζητούσε να διαταχθεί η πρώτη ενάγουσα να προσκομίσει, καταθέσει και επιδείξει τα ειδικότερα εκτιθέμενα στο αιτητικό της αίτησης τραπεζικά έγγραφα, από τα οποία να προκύπτει η χρηματική της ρευστότητα για την αγορά της ανωτέρω εξοχικής κατοικίας στην Αίγινα και ακόμα να διαταχθεί η αυτοπρόσωπη εμφάνιση της στο ακροατήριο για την υποβολή σε αυτήν ερωτήσεων και παροχή από μέρους της διασαφήσεων. Ο εναγόμενος ισχυρίστηκε ειδικότερα ότι είχε επενδύσει το ποσό των 146.735,14 € σε αμοιβαίο κεφάλαιο, το οποίο απώλεσε και ότι για την υπόθεση αυτή καταδικάσθηκε, μεταξύ άλλων ο ………., με την υπ’ αριθ. 773/2014 απόφασης του Ε’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, για τις αξιόποινες πράξεις της κακουργηματικής απάτης σχετικά με επενδύσεις σε χρηματοοικονομικό προϊόν και της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες που τέλεσε κατά το χρονικό διάστημα από 6-2-1997 έως 30-6-2001. Ότι ο ανωτέρω με τα χρήματα που ενθυλάκωσε από τους εξαπατηθέντες επενδυτές, αγόρασε τμήμα οικοπέδου συνολικής έκτασης 2.498 τ.μ. στην Αίγινα επί της παραλιακής οδού ……… με φερόμενη αγοράστρια την τεχνική εταιρεία με την επωνυμία «……………», και στη συνέχεια την βίλλα – εξοχική κατοικία που ανεγέρθηκε σε τμήμα του άνω οικοπέδου (επίδικη βίλλα) αγόρασε εικονικώς η υπερήλικη πεθερά του, πρώτη ενάγουσα, ενώ ο πραγματικός αγοραστής της επίδικης εξοχικής κατοικίας, ήταν ο ίδιος. ¨Ότι στη συνέχεια η τελευταία, προφανώς με υπόδειξη του …………., μεταβίβασε το ακίνητο αυτό λόγω δωρεάς, κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου στους δεύτερη και τρίτο εναγόμενους εγγόνια της, οι οποίοι τελούσαν σε γνώση ότι η αγορά του ακινήτου από την πρώτη ενάγουσα και η δωρεά προς αυτούς πραγματοποιήθηκαν σε βάρος και προς καταδολίευση των δανειστών του …………… Πιο συγκεκριμένα, επί λέξει ισχυρίστηκε : α) στην από 28-11-2016 και υπ’ αριθ. έκθεσης κατάθεσης δικογράφου …………/2016 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων : «Η εικονική αγορά του εν λόγω οικοπέδου από την παραπάνω εταιρεία έγινε, αφού, αν αγόραζε αυτό ο πρώτος των καθ’ ων στο όνομα του, το ακίνητο θα δεσμευόταν αμέσως από τους αναρίθμητους πιστωτές του (Τράπεζες και εξαπατηθέντες ιδιώτες) …. Θα αγόραζε αυτός ή πρόσωπο της εμπιστοσύνης του (φιλικό ή συγγενικό) που θα υποδείκνυε ο ίδιος. Ως τέτοιο πρόσωπο, ο πρώτος των καθ’ ων, εμφάνισε την πεθερά του, τέταρτη των καθ’ ων (ηλικίας τότε περίπου 75-80 ετών!!!), η οποία “αγόρασε” την εν λόγω κατοικία στις 1.12.2009», «Η εικονικότητα της από μέρους της ως άνω πεθεράς του πρώτου των καθ’ ων δήθεν “αγοράς” της παραπάνω υπερπολυτελούς εξοχικής κατοικίας, είναι αυταπόδεικτη, αφού η εν λόγω δήθεν “αγοράστρια”, σε αυτήν την πολύ προχωρημένη ηλικία (περίπου 80 ετών!!!!) ήταν παντελώς αφύσικο να προβεί σε “αγορά” μιας τέτοιας εξοχικής κατοικίας, όταν, μάλιστα, έχει στην ιδιοκτησία της τεράστια ακίνητη περιουσία», «Ακόμη πρόσθετη απόδειξη της παραπάνω εικονικότητας της δήθεν “αγοράς” της εν λόγω εξοχικής κατοικίας από την πεθερά του πρώτου των καθ’ ών αποτελεί και το γεγονός ότι αυτή, προφανέστατα με υπόδειξη του πρώτου των καθ’ ων, μόλις είκοσι επτά (27) ημέρες μετά την υπογραφή του συμβολαίου δήθεν “αγοραπωλησίας” του άνω ακινήτου από αυτήν, παραχώρησε τούτο κατά ποσοστό ψιλής κυριότητας 1/2 σε καθέναν από τους εγγονούς της και τέκνα του πρώτου των καθ’ ων, ήδη δεύτερη και τρίτο των καθ’ ων», «Πρέπει να επισημανθεί ο κρίσιμος χρόνος που έλαβαν χώρα οι ανωτέρω πράξεις διάθεσης, οι οποίες αν και υπογράφησαν την 1-12-2009 και 28-12-2009 αντίστοιχα, μεταγράφησαν αμφότερες την ίδια μέρα 19-4-2010, γεγονός που δεν συνάδει με μια κανονική συναλλαγή από την οποία δεν υποκρύπτεται κάποια άλλη σκοπιμότητα …», «Δηλαδή, παρατηρήθηκε το παράδοξο να γίνεται η αγορά του ακινήτου αυτού του πρώτου των καθ’ ων στο όνομα της πεθεράς του και ήδη τέταρτης καθ’ ης, η οποία, όπως σημείωσα και παραπάνω, κατά το χρόνο της “αγοραπωλησίας” ήταν ήδη ηλικίας 75-80 ετών, δηλαδή μιας ηλικίας που, κατά την κοινή λογική, δεν δικαιολογεί μία ιδιαίτερα δαπανηρή αγορά υπερπολυτελούς ακινήτου, με σκοπό χρήσης αυτού ως εξοχικής κατοικίας από μέρους της, ενώ η άμεση και προ της συμπλήρωσης μηνός μεταβίβαση της ψιλής κυριότητα στους εγγονούς της, δεύτερη και τρίτο των καθ’ ων και τέκνα του πρώτου των καθ’ ων καταδεικνύει πασιφανώς τον αρχικό σκοπό του να περιέλθει το ακίνητο αυτό στα τέκνα του πρώτου των καθ’ ων, αφού κατά τον ως άνω περίτεχνο τρόπο καταδολίευσε εμένα και τους λοιπούς δανειστές του, θύματα του απατηλού αμοιβαίου κεφαλαίου και “θόλωσε τα νερά” με την ελπίδα ουδέποτε να εξιχνιαστεί και το πρόσθετο αυτό έγκλημα του, ενώ η σειρά των γεγονότων βοά για τους άμεσα επωφελούμενους και την ανάγκη αποδοχής όλων των αιτημάτων ανεξαιρέτως της παρούσας αίτησης μου», «σύμφωνα με την ίδια απόλυτα έγκυρη και αξιόπιστη πηγή, ο πρώτος των καθ’ ων προσπάθησε, τα έτη 2004 και 2009, να προσδώσει, για μία ακόμη φορά, νομιμοφάνεια σε κεφάλαια που προήλθαν από εγκληματική δραστηριότητα, καταδολιεύοντας δανειστές του, δηλαδή επενδυτές – θύματα του απατηλού αμοιβαίου κεφαλαίου «GoldsmithFund», μεταξύ δε αυτών και εμένα και επί τούτου προέβη αρχικά στην αγορά τμήματος οικοπέδου στην Αίγινα και επί της παραλιακής οδού ………., συνολικής έκτασης δύο χιλιάδων τετρακοσίων ενενήντα οκτώ τετραγωνικών μέτρων (2.498 τ.μ.) στο όνομα της τεχνικής και κατασκευαστικής εταιρείας «…………….», τα μέλη της οποίας ήσαν και είναι της απόλυτης εμπιστοσύνης του και στη συνέχεια στην “αγορά” ενός από τα ανεγερθέντα επί του οικοπέδου υπερπολυτελή ακίνητα, το οποίο περιγράφεται αναλυτικά ανωτέρω στο όνομα της υπερήλικης πεθεράς του και ήδη τέταρτης καθ’ ης, η οποία με τη σειρά της και σε πρόσθετη απόδειξη του ρόλου της ως παρένθετου προσώπου, μετά την πάροδο μόλις είκοσι επτά (27) ημερών από την υπογραφή του συμβολαίου “αγοραπωλησίας”, καθ’ υπόδειξη του έσπευσε να δωρίσει αυτό κατά ποσοστό ψιλής κυριότητας 50% σε καθένα από τα τέκνα του και εγγόνια της, ήδη δεύτερη και τρίτο των καθ’ ων», «Μοναδικό περιουσιακό στοιχείο του πρώτου καθ’ ου, μολονότι υποκρυπτόμενο αρχικά κάτω από το όνομα της υπερήλικης πεθεράς του και τέταρτης καθ’ ης κι εν συνεχεία κάτω από τα ονόματα των τέκνων του, ήδη δεύτερης και τρίτου των καθ’ ών, από το οποίο να μπορούν να ικανοποιηθούν επενδυτές – θύματα του άνω απατηλού αμοιβαίου κεφαλαίου, όπως εγώ, είναι το ανωτέρω περιγραφέν υπερπολυτελές ακίνητο στην Αίγινα και επί της οδού ………, ………ώστε τελικά να καταλήξουν τα ωραιότερα οικοδομήματα αυτού του συγκροτήματος (με μεγάλη πισίνα και πανάκριβα συστήματα αφαλάτωσης θαλάσσιου νερού) στα δύο τέκνα του πρώτου καθ’ ου, μέσω της γιαγιάς τους και πεθεράς του πρώτου των καθ’ ων και ήδη τέταρτης καθ’ ης, όπως τους τα μεταβίβασε αυτή η τεχνική κατασκευαστική εταιρεία του ακινήτου σύμφωνα με το δόλιο σενάριο εξαπάτησης μας που είχε καταφανώς με αυτό το δόλιο τρόπο καταστρώσει ο πρώτος καθ’ ου», «επειδή εξ αυτού αποδεικνύεται ο ρόλος της τέταρτης καθ’ ης ως παρένθετου προσώπου του πραγματικού ιδιοκτήτη του επίδικου ακινήτου, δηλαδή του πρώτου των καθ’ ων», «επειδή μετά βεβαιότητας η τέταρτη καθ’ ης και οι εγγονοί της, δεύτερη και τρίτος των καθ’ ων, τελούσαν εν γνώσει ότι οι δικαιοπραξίες της αγοραπωλησίας του επίδικου ακινήτου και της δωρεάς εν ζωή της ψιλής κυριότητας επί αυτού πραγματοποιούνταν εις βάρος και προς καταδολίευση δανειστών του πρώτου καθ’ ου, όπως εμού, αφού ήταν ήδη πανελληνίως γνωστό ότι τόσο ο ίδιος, όσο και η σύζυγος του …………, θυγατέρα της τέταρτης καθ’ ης και μητέρα των δεύτερης και τρίτου των καθ’ ων, ήταν ήδη κατηγορούμενοι ενώπιον του Ε’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών» και «επειδή τουλάχιστον μέχρι την 10.10.2016 το άνω ακίνητο δεν βαρυνόταν με οιοδήποτε βάρος, ούτε είχε κατατεθεί οιαδήποτε διεκδικητική αγωγή αναφορικά με αυτό και ως εκ τούτου πιθανολογείται σφόδρα ότι η κυριότητα του θα μεταβιβασθεί στο άμεσο μέλλον ή σκοπίμως θα επιβαρυνθεί από τους καθ’ ων με βάρη (υποθήκη ή/και προσημείωση υποθήκης) υπέρ προσώπων της εμπιστοσύνης των καθ’ ων…». β) Αντίστοιχες φράσεις χρησιμοποίησε και στην από 28-11-2016 και υπ’ αριθ. έκθεσης κατάθεσης δικογράφου ………./2016 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων : «Η φερόμενη ως αγοράστρια της πολυτελούς εξοχικής κατοικίας ……………, γεννήθηκε το έτος 1931…………. Συνεπώς, η εν λόγω καθ’ ης κατά το έτος της αγοράς του επίδικου ακινήτου (2009) ήταν 79 ετών!!! Δηλ. ήταν προχωρημένης ηλικίας (υπερήλικας) και, άρα, κατά τα γνωστά στο Δικαστήριο διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής, ήταν αφύσικο, αδιανόητο και εξωφρενικό να προβεί, σε αυτή την ηλικία, στην αγορά μίας τέτοιας υπερπολυτελούς και πανάκριβης ΤΡΙΩΡΟΦΗΣ εξοχικής κατοικίας, συνολικής επιφάνειας μ.τ. 170!! . Η ως άνω καθ’ ης έχει ήδη στην κυριότητα της σημαντική ακίνητη περιουσία, με ελάχιστα, σε σχέση με την αξία της, έσοδα και θα ήταν αδύνατο, αφελές, εντελώς ανώφελο, αντιοικονομικό και στην κυριολεξία παρανοϊκό να προσθέσει σε αυτήν και άλλο ένα πανάκριβο ακίνητο, σε αυτή την ηλικία και σε αυτήν τη χρονική περίοδο που μόλις άρχιζε η οικονομική κρίση που μαστίζει ακόμη τη χώρα μας που είναι, επίσης, γνωστή στο Δικαστήριο και να επιφορτιστεί με τα τεράστια έξοδα αγοράς, διατήρησης και συντήρησης του, ούσα, μάλιστα, υπερήλικας συνταξιούχος! Η ίδια καθ’ ης …………., λίγες ημέρες μετά την υπογραφή του συμβολαίου αγοραπωλησίας, μεταβίβασε στα εγγόνια της (2ο και 3ο των καθ’ ων) ………, την ψιλή κυριότητα της εν λόγω υπερπολυτελούς εξοχικής κατοικίας, ενώ κράτησε για τον εαυτό της την επικαρπία, δηλ. να παραθερίζει εκεί ένα άτομο ηλικίας τότε 79 ετών και ήδη 85!».«……… « Οι καθ’ ων κατά τη συζήτηση του αιτήματος μου για έκδοση προσωρινής διαταγής από το Δικαστήριο Σας επί της πρώτης (κύριας) αίτησης μου, προσκόμισαν για εντυπωσιασμό τα Φορολογικά Έντυπα (Ε9) για τα ακίνητα που διαθέτει η καθ’ ης ……., για να “αποδείξουν” ότι ήταν σε οικονομική θέση να “αγοράσει” την υπερπολυτελή αυτή εξοχική κατοικία. Και βέβαια αυτή καθαυτή η κατοχή ακίνητης περιουσίας (και μάλιστα το έτος 2009 και μέχρι σήμερα) δεν σημαίνει και ύπαρξη οικονομικής ρευστότητας να προβεί κάποιος σε αγορά, σε ηλικία 80 ετών, τριώροφης υπερπολυτελούς εξοχικής κατοικίας, επιφάνειας μ.τ. 170 με πισίνα 60 τ.μ. στην Αίγινα. Άλλωστε, ποια έννοια και τι νόημα θα είχε να προσθέσει η υπερήλικας καθ’ ης …… ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΑΚΙΝΗΤΟ στην πληθώρα (ολόκληρη συλλογή) ακινήτων της. Οι καθ’ ών δεν αρκέστηκαν στην προσκόμιση των παραπάνω εντύπων με την πληθώρα των σχεδόν απρόσοδων ακινήτων της καθ’ ης …….», «… αποδεικνύεται πανηγυρικά ότι η καθ’ ης ….. ήταν ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟ να συγκεντρώσει το χρηματικό ποσό που χρειαζόταν για να “αγοράσει” με δικά της χρήματα και για τον εαυτό της, την εν λόγω πολυτελέστατη τριώροφη με πισίνα εξοχική κατοικία στην Αίγινα», «κ. Πρόεδρε, ποιές άραγε άλλες αποδείξεις θα μπορούσε να διαθέσει κάποιος να αποδείξει τα αυτονόητα. Και, έρχονται στο Δικαστήριο Σας οι καθ’ ών ….. και ……… να ισχυριστούν, με περισσή θρασύτητα, υποτιμώντας τη νοημοσύνη ΟΛΩΝ, ότι “αγοράστρια” της επίδικης υπερπολυτελούς εξοχικής κατοικίας είναι η υπερήλικας (άνω των 80 ετών) ….., για να περνά τα καλοκαίρια της εκεί, να βολτάρει σε 170 τ.μ. τριώροφο με δώμα κτίσμα και να κολυμπάει (80 και πλέον ετών γυναίκα!!) σε πισίνα 60 τ.μ.» και «Από τα παραπάνω αποδείχθηκε πανηγυρικά η τακτική και η μέθοδος του 1ου των καθ’ ων ……….. να διοχετεύει και να κατευθύνει (για δική του ωφέλεια) τα παρανόμως, με κακουργηματικές απάτες, αποκτηθέντα χρήματα σε άλλα πρόσωπα της εμπιστοσύνης του και ελεγχόμενα από αυτόν, “ξεπλένοντας” τα, αποδεικνύεται πανηγυρικά και από τα εξής: …. Την ΙΔΙΑ ΜΕΘΟΔΟ (δηλαδή άλλο πρόσωπο) χρησιμοποίησε και για την “αγορά” από την ΠΕΘΕΡΑ του 4η των καθ’ ων ………….. του επίδικου ακινήτου, σκοπεύοντας να καταλήξει τελικά και το ακίνητο αυτό στην οικογένεια του με δήθεν “δωρεά” του από την τελευταία στα τέκνα του!!!». Οι αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων του εναγόμενου απορρίφθηκαν με την με αρ. 824/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ως ουσιαστικά αβάσιμες, καθώς δεν πιθανολογήθηκε αφενός η βασιμότητα της απαίτησης του εναγόμενου λόγω παραγραφής αυτής, περαιτέρω ότι το ακίνητο αγοράσθηκε από την πρώτη ενάγουσα με χρήματα προερχόμενα από τον ………. και αφετέρου η ύπαρξη επικείμενου κινδύνου. Εξάλλου, τα όσα ισχυρίστηκε ο εναγόμενος με τις αιτήσεις του ασφαλιστικών μέτρων αντικειμενικώς κρινόμενα, υπάγονται στην έννοια του γεγονότος και όχι σ΄αυτήν της αξιολογικής κρίσης, αφού τόσο η εικονικότητα ορισμένης συναλλαγής (δικαιοπραξίας – σύμβασης), όσο και ότι αυτή διενεργήθηκε με σκοπό την καταδολίευση των δανειστών, συνιστούν πραγματικά περιστατικά, που έλαβαν χώρα σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, επιφέρουν έννομες συνέπειες (ΑΚ 138 και 939) και είναι αντικείμενα αποδείξεως. Στην πρώτη ενάγουσα αποδίδεται, με χρήση χαρακτηριστικών εμφατικών εκφράσεων («υπερήλικας»…. για να βολτάρει σε υπερπολυτελή βίλλα…..) ότι με την αγορά της επίδικης εξοχικής κατοικίας και ακολούθως δωρεά της ψιλής κυριότητας αυτής στους δεύτερη και τρίτο ενάγοντες, ενήργησε ως παρένθετο πρόσωπο (αχυράνθρωπος) καθ’ υπόδειξη του γαμβρού της ……………., και τόσο αυτή, όσο και οι δεύτερη και τρίτος ενάγοντες τελούσαν εν γνώσει ότι οι παραπάνω δικαιοπραξίες (αγορά – δωρεά ψιλής κυριότητας) πραγματοποιήθηκαν προκειμένου, στην πραγματικότητα, αυτός να αποκτήσει το επίδικο ακίνητο, σε βάρος και προς καταδολίευση των δανειστών αυτού. Τα ανωτέρω είναι πρόσφορα να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη των εναγόντων, καθώς εμφανίζονται ότι ενεργούν ως συνεργοί του …………., στη καταδολίευση των δανειστών του και περαιτέρω στη νομιμοποίηση εσόδων του από παράνομη δραστηριότητα (όπως αναφέρεται στη (β) αίτηση «πρόσωπα της εμπιστοσύνης του και ελεγχόμενα από αυτόν»), δηλαδή ως άτομα, που συνεργάζονται με κάποιον που έχει καταδικασθεί από τη δικαιοσύνη, συμμετέχοντας στις παράνομες και ανέντιμες δραστηριότητες αυτού (πρβλ. ΑΠ 1368/2011 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Όπως ήδη εκτέθηκε οι ανωτέρω ισχυρισμοί του εναγόμενου, μειωτικοί της τιμής των εναγόντων δεν αποδείχθηκαν και γι΄αυτό απορρίφθηκαν οι αιτήσεις του ασφαλιστικών μέτρων, όμως από την άλλη μεριά δεν αποδείχθηκε με βεβαιότητα και ο τρόπος αγοράς της επίδικης κατοικίας από την πρώτη ενάγουσα, καθώς εκτός από τις φορολογικές της δηλώσεις των ετών 2008 – 2010, (με υψηλά εισοδήματα που δεν καλύπτουν όμως το κόστος αγοράς του ακινήτου) δεν προσκόμισε περαιτέρω αποδεικτικά στοιχεία, από τα οποία να προκύπτει ο τρόπος εξόφλησης του τιμήματος των 360.000 € (αν δηλαδή είχε στους τραπεζικούς της λογαριασμούς της ως αποταμίευση εξ ολοκλήρου το ποσό της αγοράς του ακινήτου, ή δανείστηκε χρήματα από Τράπεζα ή τρίτο). Συνεπώς τα όσα ισχυρίστηκε ο εναγόμενος πληρούν την αντικειμενική υπόσταση του (αστικού) αδικήματος της απλής δυσφήμησης, αφού δεν αποδείχθηκε με βεβαιότητα η αναλήθεια των όσων ισχυρίστηκε, αλλά ούτε ότι είχε ακριβή και βέβαιη γνώση για το πρόσωπο και την οικονομική κατάσταση των εναγόντων (και ιδίως ότι η οικονομική κατάσταση της πρώτης ενάγουσας δεν της επέτρεπε να αγοράσει την επίδικη οικία). Των ισχυρισμών του εναγόμενου έλαβαν γνώση η Δικαστής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εξέδωσε την με αρ. 824/2017 απόφαση του άνω Δικαστηρίου και οι αρμόδιοι Γραμματείς, που συνιστούν τρίτα πρόσωπα, όπως εκτέθηκε στη μείζονα σκέψη, χωρίς να προκύπτει ότι πληροφορήθηκε και κάποιος άλλος (λ.χ. Δικηγόροι συνάδελφοι της τρίτης ενάγουσας, καθώς η τελευταία είναι νέα Δικηγόρος δραστηριοποιούμενη στα Δικαστήρια του Πειραιά). Ο εναγόμενος εξάλλου, με τις προτάσεις του στο παρόν Δικαστήριο, ενώ αρνήθηκε ότι προσέβαλε την τιμή και υπόληψη των εναγόντων, δεν επικαλέσθηκε με τρόπο ορισμένο τον αυτοτελή ισχυρισμό κατ΄ άρθρο 367 § 1 εδ. γ ΠΚ (που δεν είχε προβάλει ούτε στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο), ότι ενήργησε για την διαφύλαξη δικαιώματος ή δικαιολογημένου συμφέροντος (δηλ. της απαίτησής του, για την οποία δεν έκανε μνεία καθόλου). Σε κάθε περίπτωση η χρήση των επίμαχων δυσφημιστικών εκφράσεων δεν συνιστούν το επιβαλλόμενο και αντικειμενικά αναγκαίο μέτρο για τη διαφύλαξη και προστασία νομίμου δικαιώματος του εναγόμενου που δεν μπορούσε να προστατευθεί με άλλον τρόπο, καθώς ήταν εφικτή η χρήση άλλων ηπιότερων εκφράσεων και η παντελής απάλειψη του όρου «καταδολίευση», η δε άσκηση των επίδικων αβάσιμων ενδίκων βοηθημάτων με δυσφημιστικό περιεχόμενο για τους ενάγοντες, τρίτους σε σχέση με τον οφειλέτη του εναγόμενου, δεν ήταν αντικειμενικώς το καταλληλότερο μέσο για την εξασφάλιση της απαίτησής του. Κατόπιν αυτών αποδείχθηκε ότι με τις επίδικους ισχυρισμούς προσβλήθηκε η προσωπικότητα των εναγόντων, η προσβολή αυτή ήταν παράνομη και υπαίτια και ότι προκλήθηκε από αυτήν ηθική βλάβη σε αυτούς, ώστε συντρέχουν όλες οι νόμιμες προϋποθέσεις για να δικαιούνται χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής τους βλάβης. Λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες τέλεσης της προσβολής της προσωπικότητας των εναγόντων, το είδος και την έκταση αυτής, το βαθμό του πταίσματος του εναγομένου (δόλος) την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των διαδίκων και ιδίως το γεγονός ότι η προσβολή αυτή είχε συγκεκριμένο και περιορισμένο κύκλο αποδεκτών και άρα περιορισμένο κοινωνικό αντίκτυπο, σε συνδυασμό με την αρχή της αναλογικότητας, το Δικαστήριο κρίνει ότι η πρώτη ενάγουσα δικαιούται ως χρηματική ικανοποίηση, το ποσό των 1.000 € και ο καθένας από τους δεύτερο και τρίτη το ποσό των 800 €, που κρίνεται εύλογο. Συνεπώς η κρινόμενη αγωγή έπρεπε να γίνει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη και να αναγνωρισθεί ότι ο εναγόμενος οφείλει να καταβάλει στους ενάγοντες το ποσό των 2.800 € και ειδικότερα στην πρώτη ενάγουσα το ποσό των 1.000 € και σε καθένα από τους δεύτερη και τρίτο το ποσό των 800 €. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο απέρριψε την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, κατά τους βάσιμους λόγους της έφεσης. Επομένως πρέπει να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση, αφού δε η υπόθεση κρατηθεί προς εκδίκαση κατ’ ουσίαν στο Δικαστήριο αυτό, να γίνει να γίνει κατά ένα μέρος δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και να αναγνωρισθεί ότι ο εναγόμενος οφείλει να καταβάλει στην πρώτη ενάγουσα το ποσό των 1.000 € και σε καθένα από τους δεύτερη και τρίτο το ποσό των 800 €, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Σε βάρος του εναγόμενου θα πρέπει να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα των εναγόντων, των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, αναλόγως της μερικής νίκης τους (άρθρο 178 § 1 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό (άρθρα 176, 183 του ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με τα άρθρα 63 επ. του ν. 4194/2013 «Κώδικας Δικηγόρων»). Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου της έφεσης που κατατέθηκε για την άσκησή της στους εκκαλούντες (άρθρο 495 § 4 του ΚΠολΔ), όπως εκτίθεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και στην ουσία της την έφεση.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλούμενη απόφαση, με αρ. 1372/2018 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και δικάζει επί της από 20.6.2017 και με αρ. κατ. ………./2017 αγωγής.
ΔΕΧΕΤΑΙ αυτήν εν μέρει.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι ο εναγόμενος οφείλει να καταβάλει στην πρώτη ενάγουσα το ποσό των χιλίων (1.000) € και σε καθένα από τους δεύτερη και τρίτο ενάγοντες, το ποσό των οχτακοσίων (800) €, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παραβόλου της έφεσης (με αρ. ………. e) στους καταθέσαντες αντίστοιχα – εκκαλούντες.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του εναγόμενου, τα δικαστικά έξοδα των εναγόντων και για τους δυο βαθμούς δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων (400) €.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριό του, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στον Πειραιά, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, στις 31-12-2020
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
