Δέχθηκαν τους ισχυρισμούς του συνηγόρου του, ποινικολόγου Αλέξη Αναγνωστάκη, πως εάν εκδιδόταν στην Ελλάδα, δεν θα είχε αποτελεσματικό τρόπο να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες.
Η ιστορία του θυμίζει εκείνη του Γιάννη Αγιάννη, του μυθιστορηματικού ήρωα του Βίκτωρος Ουγκό, τον οποίο για πολλά χρόνια οι Αρχές είχαν στο στόχαστρο για μικρές πράξεις της νεότητάς του. Πρόκειται για έναν 51χρονο Έλληνα, ο οποίος είχε καταδικαστεί για μικροκλοπές που χρονολογούνται στο μακρινό 2001 και τελικά μετά την αλλαγή στη ζωή του και τη μετοίκησή του στη Μ. Βρετανία, ήρθε το 2021 η έκδοση σε βάρος του Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης από την Εισαγγελία Εφετών Κρήτης για να εγκλειστεί στις ελληνικές φυλακές.
Κατά τη δικογραφία την περίοδο του 2001 αυτός βρισκόταν σε κατάσταση τοξικομανίας. Οι αποφάσεις ήταν ερήμην και ο ίδιος δεν είχε δυνατότητα να παραστεί στο δικαστήριο και να εκθέσει τις απόψεις του. Τα πράγματα άλλαξαν εντελώς όταν εγκατέλειψε τη χώρα και αναζήτησε εργασία στο Ηνωμένο Βασίλειο. Εκεί δρομολόγησε μία νέα ζωή. Βρήκε δουλειά, δημιούργησε τη δική του οικογένεια στο Λονδίνο, μακριά από τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Ωστόσο, αυτά επανήλθαν δύο δεκαετίες μετά με την έκδοση του Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης, με την αστυνομία του Λονδίνου να τον συλλαμβάνει στο σπίτι του, με σκοπό την παράδοσή του στις ελληνικές αρχές.
Είχε καταδικαστεί το 2001 για μικροκλοπές: “Πρωτοποριακή απόφαση” λέει ο συνήγορος Αλέξης Αναγνωστάκης
Την υπεράσπισή του, ανέλαβε γνωστή βρετανική δικηγορική εταιρεία η οποία προσέλαβε για την υπόθεση τον Έλληνα Ποινικολόγο Αλέξη Αναγνωστάκη και το αποτέλεσμα δικαίωσε τον 51χρονο κηρύσσοντας το ένταλμα σύλληψης ως άκυρο και ανίσχυρο.
Κατά την ακρόαση ενώπιον του Βρετανικού Δικαστηρίου Εκδόσεων (Westminster Magistrates’ Court) το Δικαστήριο αφού άκουσε όλες τις πλευρές, με μια πρωτοποριακή απόφαση του Δικαστή Branston, απέρριψε το αίτημα της Εισαγγελίας Εφετών Κρήτης, για έκδοση του 51χρονου.
O Βρετανός Δικαστής έκρινε πως τυχόν έκδοσή του στην Ελλάδα για πράξεις που φέρονται να τελέστηκαν προ 21 ετών θα παραβίαζε το δικαίωμα του για προστασία της προσωπικής και οικογενειακής του ζωής, κατά το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Στο σημείο αυτό, δέχτηκε τους ισχυρισμούς της υπεράσπισης, πως στην Ελλάδα, ο κατηγορούμενος, δεν θα είχε αποτελεσματικό τρόπο να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες π.χ. με τη χορήγηση μιας επανεξέτασης της υπόθεσης από Ανώτερο Δικαστήριο.
Δεδομένων των συνθηκών και της νέας ζωής με την οικογένεια που είχε δημιουργήσει “το δημόσιο συμφέρον που επέβαλε την επιστροφή του στην Ελλάδα, για έκτιση πολυετούς κάθειρξης είχε εξαντληθεί και ήταν πλέον ουσιαστικά ανενεργό”.
