Αφού διευκρινίσθηκε ότι το εναπομείναν χρέος ήταν ευτελούς ύψους ο κατηγορούμενος, που δεν παραστάθηκε με δικηγόρο, κρίθηκε ομοφώνως αθώος κατόπιν απαλλακτικής εισαγγελικής εισήγησης.
Μια απίστευτη υπόθεση με κατηγορούμενο για οφειλές στο Δημόσιο έναν Ροδίτη απασχόλησε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ρόδου.
Ο Ροδίτης με αρχική οφειλή περίπου 105.000 ευρώ κατόρθωσε μετά από ρύθμιση να εξοφλήσει το μεγαλύτερο μέρος της οφειλής του και απέμεινε αρρύθμιστο και σε εκκρεμότητα χρέος μόλις 0,20 λεπτών του ευρώ που το δικαστήριο κλήθηκε να κρίνει αν τυπικώς εξακολουθεί να αποτελεί οφειλή και να τον κρίνει ένοχο ή αθώο.
Τελικώς αφού διευκρινίσθηκε ότι το εναπομείναν χρέος ήταν ευτελούς ύψους ο κατηγορούμενος, που δεν παραστάθηκε με δικηγόρο, κρίθηκε ομοφώνως αθώος κατόπιν απαλλακτικής εισαγγελικής εισήγησης.
Τι προβλέπεται από το νόμο
Το έγκλημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο προβλέπεται από το άρθρο 25 του νόμου 1882/1990 και αποτελεί ένα από τα συνηθέστερα απαντώμενα στις δικαστικές αίθουσες. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι κάθε οφειλή προς το Δημόσιο μπορεί να αποτελέσει μέρος του πίνακα χρεών ο οποίος και εν τέλει στηρίζει την κατηγορία: οφειλές από εκχωρημένα μισθώματα, από δάνεια με εγγύηση δημοσίου, από συμβάσεις με το Δημόσιο, από φορολογικές οφειλές κτλ.
Με βάση τις ρυθμίσεις του νέου Ποινικού Κώδικα, ωστόσο, επήλθε μια βασική αλλαγή στη εν λόγω διάταξη: πλέον στον πίνακα χρεών δεν υπολογίζονται τα ποσά τα οποία οφείλονται μεν στο Δημόσιο αλλά προέρχονται από αδικήματα φοροδιαφυγής (του άρθρου 66 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας – φοροδιαφυγή κυρίως στο φόρο εισοδήματος και στο ΦΠΑ).
Pixabay
Δηλαδή, με άλλα λόγια, αν κάποιος έχει φοροδιαφύγει, όπως αντιλαμβάνεται τη φοροδιαφυγή ο οικείος νομοθέτης, δεν μπορεί να καταδικαστεί για τα ίδια ποσά και για το αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο, αφού αναμένει λογικά την ποινική του δίωξη για το αδίκημα της φοροδιαφυγής (το έγκλημα της φοροδιαφυγής διακρίνεται από αυτό της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο).
Το έγκλημα της μη καταβολής χρεών τελείται εφόσον το συνολικό ποσό που αποτυπώνεται στον πίνακα χρεών είναι άνω των 100.000 ευρώ (συμπεριλαμβανομένων προστίμων, προσαυξήσεων κτλ.) και εφόσον ο οφειλέτης καθυστερήσει την καταβολή πέραν των 4 μηνών από το χρόνο βεβαίωσης του χρέους.
Μάλιστα, πλέον μάρτυρες εκ μέρους του Δημοσίου δεν παρίστανται στα ακροατήρια παρά μόνο αρκούνται οι αρμόδιες Δ.Ο.Υ. στην αποστολή ενημερωτικού σημειώματος με τα οφειλόμενα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή χρηματικά ποσά. Επίσης, σπάνια το Δημόσιο προχωράει σε παράσταση προς υποστήριξη της κατηγορίας στις περιπτώσεις του συγκεκριμένου αδικήματος (δηλ. σε παράσταση με δικαστικό αντιπρόσωπο).
Τούτο διότι το συγκεκριμένο αδίκημα κρίνεται χαμηλότερης απαξίας από τα αδικήματα της φοροδιαφυγής που συνήθως ενέχουν και το στοιχείο της παραπλάνησης της φορολογικής αρχής.
