Σύμφωνα με την κρίση του Δικαστηρίου, ο χειρουργός ιατρός επέδειξε αμελή συμπεριφορά η οποία συνιστά αδικοπραξία
Αποζημίωση ύψους 61.500 € για βλάβες από ιατρική αμέλεια επιδίκασε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου σε μία Πολωνή που υποστηρίζει ότι υπέστη ζημία μετά την υποβολή της σε λαπαροσκόπηση, για την αφαίρεση λίθων από τη χολή.
Το δικαστήριο έκανε δεκτή εν μέρει την αγωγή που άσκησε η ασθενής κατά κλινικής και χειρουργού ιατρού. Η Πολωνή διεκδικεί συνολικά χρηματική αποζημίωση ύψους 1.051.122,45 €.
Αποζημίωση για βλάβες από ιατρική αμέλεια: Το χρονικό
Στα μέσα Αυγούστου του έτους 2009 παρουσιάστηκαν στην ενάγουσα επαναλαμβανόμενα επεισόδια έντονου πόνου στο άνω δεξιό μέρος της κοιλιάς, ιδιαιτέρως μετά τη λήψη φαγητού, τα οποία διαρκούσαν για μερικές ώρες. Θορυβηθείσα από την διάρκεια και την ένταση των συμπτωμάτων αυτών, επισκέφθηκε γαστρεντερολόγο, ο οποίος την παρέπεμψε σε υπέρηχο.
Ο χειρουργός ιατρός, μελέτησε το υπερηχογράφημα και την ενημέρωσε ότι πάσχει από χολολιθίαση, δηλαδή από πέτρες στη χοληδόχο κύστη, για την αντιμετώπιση των οποίων έπρεπε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση. Πράγματι, εισήχθη την 1η Σεπτεμβρίου 2009 στο χειρουργικό τμήμα της ιδιωτικής κλινικής, όπου και υπεβλήθη σε άμεση διενέργεια λαπαροσκόπησης για την αφαίρεση των λίθων από τη χολή.
Την επομένη της λαπαροσκόπησης υποβλήθηκε σε υπερηχογράφημα άνω – κάτω κοιλίας. Η εξέταση αυτή έγινε διότι όταν ο χειρουργός ιατρός αφαίρεσε την παροχέτευση, από το σημείο εκείνο έβγαινε κάποια ποσότητα κίτρινου υγρού (χολής). Την 3η Σεπτεμβρίου 2009 επανυποβλήθηκε σε υπερηχογράφημα.
Όπως ισχυρίζεται, κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην κλινική, η κατάσταση της κλινικής της εικόνας χειροτέρευε καθημερινά με πρήξιμο στην κοιλιακή χώρα και έντονο άλγος. Η δυνατότητα αυτοεξυπηρέτησης και αυτοσυντήρησής της, όπως εκθέτει, ήταν από ελάχιστη έως μηδενική με αποτέλεσμα να ζητήσει την βοήθεια της αδελφής της.
Σύμφωνα με τη dimokratiki.gr, τις αμέσως επόμενες μέρες συνέχισε να αισθάνεται έναν οξύ πόνο συνοδευόμενο με αφύσικο πρήξιμο στην κοιλιακή χώρα, το οποίο δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί καθόσον η διατροφή της αμέσως μετά την επέμβαση ήταν πολύ περιορισμένη σε ποσότητα, αλλά και προσεγμένη σε ποιότητα.
Στις 10 Σεπτεμβρίου 2009 επισκέφθηκε τον ιατρό μαζί με την αδελφή της και μια φίλη της. Ο γιατρός, όπως υποστηρίζει, αφού της έβγαλε τα ράμματα και ικανοποιημένος από την μέχρι του σημείου εκείνου πορεία της, την έστειλε στο σπίτι χωρίς να θορυβηθεί καθόλου από το εμφανέστατο πρήξιμο και τον πόνο που ένιωθε, χορηγώντάς της ως παυσίπονο απλή παρακεταμόλη.
Εντούτοις, μέσα στις επόμενες τρεις ημέρες η κατάστασή της όχι μόνο δεν βελτιωνόταν αλλά αντιθέτως το πρήξιμο στην κοιλιά ολοένα και μεγάλωνε, και πέρα από τον οξύ πόνο στην κοιλιακή χώρα, της εμφανίστηκε παράλληλα και έντονη δυσχέρεια κατά την αναπνοή (δύσπνοια) με συνοδό πόνο στο στήθος.
Έντρομη από την κατάσταση που παρουσίαζε η υγεία της πήγε εκ νέου στην κλινική προκειμένου να εξεταστεί και να διαπιστωθούν τα αίτια της διόγκωσης της κοιλιάς της. Εντούτοις, ο ιατρός που είχε διενεργήσει την χειρουργική επέμβαση δια της λαπαροσκόπησης, βρισκόταν εκτός Ρόδου.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 2009 υποβλήθηκε σε υπερηχογράφημα άνω – κάτω κοιλίας και μόλις επέστρεψε ο ιατρός από το ταξίδι του, διέταξε την ταχεία επανεισαγωγή της στο χειρουργείο στις 14 Σεπτεμβρίου 2009 για ερευνητική λαπαροτομία. Κατά την διάρκεια της επέμβασης ο ιατρός τοποθέτησε παροχέτευση (σωλήνα), ο οποίος έβγαινε από την κοιλιά της και από τον οποίο έβγαινε καθημερινά ποσότητα χολής περίπου 600ml. Η κατάστασή της χειροτέρευε με συνεχιζόμενο πόνο και γενικότερη αδυναμία με αποτέλεσμα να χρειαστεί να κάνει μεταγγίσεις αίματος. Στις 20 Σεπτεμβρίου 2009 ο γιατρός την πληροφόρησε για την αναγκαιότητα εξέτασης Ενδοσκοπικής Παλίνδρομου Χολάγγειου-Παγκρεατογραφίας (ERCP).
Μετά το πέρας της εξέτασης ERCP, κατά την ανάνηψη μέσα στο χειρουργείο, φέρεται να πληροφορήθηκε από τον εναγόμενο γιατρό ότι κατά λάθος αποσπάστηκε ο σωλήνας της παροχέτευσης από την κοιλιά της και για τον λόγο αυτό έπρεπε να υποβληθεί ξανά σε ολική νάρκωση για να επαναληφθεί ερευνητική λαπαροτομία και να επανατοποθετηθεί η παροχέτευση. Διατείνεται ότι κατά την λαπαροσκόπηση (την πρώτη επέμβαση) ο εναγόμενος ιατρός είχε κόψει από ιατρικό λάθος τον κεντρικό χοληδόχο πόρο με αποτέλεσμα να εκτρέπεται στα εσωτερικά όργανα του σώματός της το ιδιαίτερα τοξικό χολικό υγρό (χολή) μισού και πλέον λίτρου ημερησίως.
Η ταλαιπωρία της, όπως υποστηρίζει, συνεχίστηκε μέχρι που μετέβη σε νοσοκομείο των Αθηνών στο οποίο πληροφορήθηκε για όλες τις σωματικές βλάβες που είχε υποστεί. Η περιπέτεια της υγείας της συνέχισε σε νοσοκομεία μέχρι τον Δεκέμβριο του 2010, ενώ ταλαιπωρείται μέχρι και σήμερα.
Σύμφωνα με την κρίση του Δικαστηρίου, ο χειρουργός ιατρός επέδειξε αμελή συμπεριφορά η οποία συνιστά αδικοπραξία και ήταν ικανή και πρόσφορη να επιφέρει την σωματική βλάβη που προκλήθηκε στην ενάγουσα από την λανθασμένη αντιμετώπιση της μετεγχειρητικής επιπλοκής που ακολούθησε την επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε.
Ετσι παρά την εμπιστοσύνη που επέδειξε η ενάγουσα ως καταναλωτής στη συγκεκριμένη αγορά ιατρικών υπηρεσιών, ο εναγόμενος ιατρός-χειρουργός παραβίασε τις υποχρεώσεις πρόνοιας και ασφάλειας που όφειλε κατά τον νόμο κι αποδείχθηκε η αδικοπρακτική του ευθύνη κι ως εκ τούτου το Δικαστήριο έκρινε ότι το ποσό που δικαιούται η ενάγουσα για την ηθική βλάβη που υπέστη ανέρχεται σε 60.000 ευρώ πλέον του ποσού των 1.500 ευρώ για αποκλειστική νοσοκόμα.
Τέλος το Δικαστήριο απέρριψε την παρεμπίπτουσα αγωγή προς την ασφαλιστική εταιρεία καθώς δεν ειδοποιήθηκε για την επέλευση της ασφαλιστικής περίπτωσης εντός του συμβατικά οριζόμενου χρόνου και ως εκ τούτου δεν γεννήθηκε αξίωση καθώς συνέβη και το εξαιρετικά ασύνηθες γεγονός της πληρωμής των νοσηλίων που όφειλε η ασθενής από τον ιατρό και πρώτο εναγόμενο.
