Συγκλονιστικό το σημερινό Ευαγγέλιο (20 Αυγούστου 2023), με το οποίο ο Χριστός δίνει σαφείς οδηγίες σε όλους μας, για να αξιωθούμε μετοχής στη Βασιλεία των Ουρανών, την αποκατάσταση της παραδείσιας κοινωνίας με το Δημιουργό μας. Με λόγο απλό και με χρήση αναλογιών, παραδειγμάτων κι εικόνων, μας καθοδηγεί πνευματικά, ώστε από νήπια να μεταμορφωθούμε κι ωριμάσουμε ως άνθρωποι, σε κοινωνία μαζί Του και με τους συνανθρώπους μας!
Ευαγγέλιο Κυριακής, Κατά Ματθαίο ΙΗ'(18) 23-35
“Διὰ τοῦτο ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὃς ἠθέλησε συνᾶραι λόγον μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ.
ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν προσηνέχθη αὐτῷ εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων.
μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ πραθῆναι καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅσα εἶχε, καὶ ἀποδοθῆναι.
πεσὼν οὖν ὁ δοῦλος προσεκύνει αὐτῷ λέγων· κύριε, μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ πάντα σοι ἀποδώσω.
σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἀπέλυσεν αὐτὸν καὶ τὸ δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ.
ἐξελθὼν δὲ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος εὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ, ὃς ὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια, καὶ κρατήσας αὐτὸν ἔπνιγε λέγων·
ἀπόδος μοι εἴ τι ὀφείλεις.
πεσὼν οὖν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ παρεκάλει αὐτὸν λέγων· μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ ἀποδώσω σοι.
ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕως οὗ ἀποδῷ τὸ ὀφειλόμενον.
ἰδόντες δὲ οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα, καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα.
τότε προσκαλεσάμενος αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ λέγει αὐτῷ· δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάς με.
οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς καὶ ἐγώ σε ἠλέησα;
καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον αὐτῷ.
Οὕτω καὶ ὁ πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν, ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν”.
Νεοελληνική Απόδοση
Η παραβολή του δούλου που δε συγχωρούσε
” Γι’ αυτό ομοιώθηκε η βασιλεία των ουρανών με έναν άνθρωπο βασιλιά, ο οποίος θέλησε να λογαριαστεί με τους δούλους του.
Και όταν αυτός άρχισε να το κάνει, έφεραν προς αυτόν έναν οφειλέτη δέκα χιλιάδων ταλάντων.
Μην έχοντας όμως αυτός να τα αποδώσει, διέταξε ο κύριος να πουληθεί αυτός και η γυναίκα του και τα παιδιά του και όλα όσα έχει, και να αποδοθούν τα χρήματα.
Έπεσε λοιπόν ο δούλος και τον προσκυνούσε λέγοντας: “Μακροθύμησε προς εμένα, και όλα θα σου τα αποδώσω”.
Τον σπλαχνίστηκε τότε ο κύριος εκείνου του δούλου και τον απόλυσε και του άφησε το δάνειο.
Όταν όμως εξήλθε εκείνος ο δούλος, βρήκε έναν από τους σύνδουλούς του που του όφειλε εκατό δηνάρια και, αφού τον κράτησε, τον έπνιγε λέγοντας: “Απόδωσε ό,τι μου οφείλεις”.
Έπεσε, λοιπόν, στα πόδια του ο σύνδουλός του και τον παρακαλούσε λέγοντας: “Μακροθύμησε προς εμένα, και θα σου τα αποδώσω”.
Εκείνος δεν ήθελε, αλλά πήγε και τον έριξε στη φυλακή, ωσότου αποδώσει το οφειλόμενο.
Όταν είδαν λοιπόν οι σύνδουλοί του αυτά που έγιναν, λυπήθηκαν πάρα πολύ και ήρθαν και εξήγησαν λεπτομερώς στον κύριό τους όλα όσα έγιναν.
Τότε, τον προσκάλεσε ο κύριός του και του λέει: “Δούλε κακέ, όλη την οφειλή εκείνη σου άφησα, επειδή με παρακάλεσες.
Δεν έπρεπε κι εσύ να ελεήσεις το σύνδουλό σου όπως κι εγώ σε ελέησα”;
Και οργίστηκε ο κύριός του και τον παράδωσε στους βασανιστές, ωσότου αποδώσει όλο το οφειλόμενο χρέος.
Έτσι και ο Πατέρας μου ο ουράνιος θα κάνει σ’ εσάς, αν δεν αφήσετε τις αμαρτίες καθένας σας στον αδελφό του μέσα από τις καρδιές σας”.
Ξεκινά ο Ιησούς αποκαλύπτοντας τις αναλογίες του Θείου πνευματικού νόμου, που ονομάζει Βασιλεία των Ουρανών, με την εγκόσμια εγκαθιδρυμένη κοσμική κατάσταση, που ανακλά τον Ουρανο στη Γη με τη μορφή του από τους ανθρώπους εγκατεστημένου κοσμικού νόμου και της ηθικής.
Ο πνευματικός κι ο καθ’ ομοίωσή του ηθικός νόμος, χαρακτηρίζονται από την αμεροληψία και την προσωποποιημένη ευθύνη, για κάθε πτώση εκάστου ημών.
Καθένας μας παρομοιάζεται ως δούλος, ως δημιούργημα κι εξάρτημα του Θείου, από Το Οποίο αντλούμε την ίδια τη ζωή, κυρίως όμως λόγω της εξάρτησής μας από πάθη, αδυναμίες και πλάνες, που οδηγούν σε πάσης φύσεως πτώσεις μας, βυθίζοντάς μας στο βούρκο της ύλης, που δεσμεύει την ελεύθερη βούλησή μας.
Στην κατάσταση αυτή της δουλείας, όπου δεν έχουμε ακόμη επιτύχει την έμπρακτη ομοίωσή μας με το Θείο μας πρότυπο, κάθε πτώση, εκπεφρασμένη αδυναμία, πλάνη κι εγκληματική συμπεριφορά ενεργοποιεί το Νόμο του Αντιπεπονθότος,. Ο νόμος αυτός απαιτεί από εμάς μεγάλους αγώνες και θυσίες για να ξαναλευκανθεί ο χιτώνας της ψυχής μας, που λερώθηκε από την κατάχρηση της ελευθερίας μας. Και είναι δυσβάστακτα τα οφειλόμενα κι αδύνατον να τα εξοφλήσουμε με τις δικές μας αποκλειστικά δυνάμεις και πράξεις.
Η έλευση ωστόσο κι ενανθρώπιση του Ιησού, μας υπέδειξε κι αποκάλυψε τη λειτουργία ενός άλλου πνευματικού νόμου, που εξισορροπεί τον άτεγκτο νόμο του Αντιπεπονθότος κι είναι ο νόμος της Χάριτος.
Η Χάρις αποδίδεται σε όλους τους ανθρώπους, υπό τον όρο ότι Την επικαλούνται και Την αναζητούν με θέρμη, απευθυνόμενοι στις ενέργειες του Θείου Ελέους.
Και πράγματι λαμβάνουμε το Έλεος κατά το αιτούμενο, στο βαθμό που μας οφελεί, όχι όμως απροϋπόθετα, αλλά υπό τον όρο ανάλογης έμπρακτης εφαρμογής του και από εμάς σε όσους και όσα εξαρτώνται από εμάς.
Με την αναγκαία αυτή αμοιβαιότητα συνδεόμαστε οι άνθρωποι, γνωστοί ή άγνωστοι μεταξύ μας, οργανικά στο Σώμα του Χριστού, στον πνευματικό υπεροργανισμό, που διέπεται από νόμους που υπερβαίνουν τους γνωστούς σε εμας φυσικούς νόμους, ως ανωτέρου επιπέδου.
Και πώς γίνεται η σύνδεσή μας αυτή;
Φυσικά με την τήρηση παλαιού και νέου νόμου
(… Κατά Ματθαίο Ε'(5) 14-19: “Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι..”), που έχει εκφρασθεί στο δεκάλογο και συμπληρώθηκε με τις καινές οδηγίες, με την εντολή όχι απλώς να αγαπάμε τον πλησίον, αλλά αλλήλους, όλους και μάλιστα «καθώς εγώ σας ηγάπησα» (Ιωάν. ιε΄12), με απόλυτη ανιδιοτέλεια, με ένα κρυστάλλινο παράδειγμα ζωής, που έφθασε στη μέγιστη θυσία.
Και πώς αλλιώς;
Δια της έμπρακτης αναζήτησης και συνεπούς βίωσης της Αλήθειας («Γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» Ιω. η΄ 32).
Δια της ενεργοποίησης της υπερβατικής πίστεως για τα ελπιζόμενα και μη αισθητώς θεωρούμενα (Ματθ. ιζ΄ 14 – 23 – «Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τω όρει τούτω, μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται, και ουδέν αδυνατήσει υμίν»).
Δια της βαθιάς, μεταμορφωτικής μετανοίας («Πεπλήρωται ο καιρός», λέει ο Κύριος, «… ήγγικεν η βασιλεία του Θεού· μετανοείτε και πιστεύετε εν τω ευαγγελίω» (Μαρκ. 1:15). «Ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» Ματθ. 9:13).
Δια της συγχωρητικότητας, την οποία βιωματικά αποτύπωσε ο Κύριος στη συλλογική μας μνήμη με τη συγκλονιστική Του σταυρική θυσία και εκείνο το «Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. κγ’ 34).
Δια της ενωτικής των πάντων αγάπης (Ιω 13,34 ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους).
Με την αποτυχία μας να εκφράσουμε έμπρακτα την αποστολή μας βιώνοντας παλιές και νέες εντολές φορτώνουμε τα οφειλήματα ημών αξίας μυριάδων ταλάντων, που αφίενται όταν κι εμείς αφήνουμε τα όσα μας οφείλουν οι δικοί μας οφειλέτες!
Απλές, υπέροχες οδηγίες, αιώνια πυξίδα πορείας σε ένα συνεχώς σκοτισμένο κόσμο, που με τη βεβαιότητα του Ελέους και της τα πάντα σκέπουσας Αγάπης Του, φωτίζεται κι η Ζωή αποκτά έτσι ένα σαφές νόημα!
Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, Διαπραγματευτής, Διαμεσολαβητής CSAP, Coach, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ
