ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΑΡΙΘΜΟΣ 152/2023
Συγκροτήθηκε από τη Δικαστή Χρυσάνθη Μάντη, Πρωτοδίκη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου, και τη Γραμματέα Ελένη Κατιρτζόγλου.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 15 Φεβρουαρίου 2022, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
Της ενάγουσας : …, με Α.Φ.Μ. …, κατοίκου …, η οποία προκατέθεσε νόμιμα και εμπρόθεσμα, στις 4-10-2021, τις από ίδιας ημερομηνίας προτάσεις της δια της πληρεξουσίας δικηγόρου της Μαρίας Βαγενά (Α.Μ. Δ.Σ.Α. …), δυνάμει του από … πληρεξουσίου της, στο οποίο βεβαιώνεται το γνήσιο της υπογραφής της, και δεν εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από πληρεξούσιο δικηγόρο. Η ως άνω πληρεξούσια δικηγόρος προσκόμισε το υπ’ αριθμό … γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων του Δ.Σ.Π.
Των εναγόμενων : 1. Ναυτιλιακής ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «….», που εδρεύει στην …, επί της συμβολής των οδών …, νόμιμα εκπροσωπούμενης, και 2. …, με Α.Φ.Μ. …, κατοίκου …, αμφότεροι οι οποίοι προκατέθεσαν νόμιμα και εμπρόθεσμα, στις 4-10-2021 τις από ίδιας ημερομηνίας προτάσεις τους δια του πληρεξούσιου δικηγόρου τους Ευάγγελου Λιούσκου (Α.Μ. Δ.Σ.Π. …), δυνάμει των από … εξουσιοδοτήσεων του νόμιμου εκπροσώπου της πρώτης εναγόμενης, … (σε συνδυασμό με το υπ’ αριθμό πρωτ. … πιστοποιητικό εκπροσώπησης της ως άνω εναγόμενης της Υπηρεσίας Γ.Ε.ΜΗ. του Τμήματος Μητρώου του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών) και του δεύτερου εναγόμενου αντίστοιχα, στις οποίες βεβαιώνεται το γνήσιο της υπογραφής τους, και δεν εκπροσωπήθηκαν στο ακροατήριο από πληρεξούσιο δικηγόρο. Ο ως άνω πληρεξούσιος δικηγόρος προσκόμισε το υπ’ αριθμό … γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων του Δ.Σ.Π.
Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 25-5-2021 αγωγή της, που κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με γενικό και ειδικό αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου …/26-5-2021 και …/26-5-2021 αντίστοιχα, προσδιορίσθηκε να συζητηθεί για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας, δυνάμει της από 13-1-2022 πράξης του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου, και εγγράφηκε στο πινάκιο.
Κατά τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκε.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η σύμβαση εθνικής θαλάσσιας μεταφοράς επιβάτη εντάσσεται, σύμφωνα με το άρθρο 107 ΚΙΝΔ, στην έννοια της latu sensu ναύλωσης, και ως εκ τούτου, ρυθμίζεται, εκτός από τις διατάξεις των άρθρων 174-189 ΚΙΝΔ, συμπληρωματικά και από όσες διατάξεις των άρθρων 107-173 ΚΙΝΔ προσαρμόζονται στη φύση της σχέσης (Ι. Κοροτζής, Ναυτικό Δίκαιο, τ. 2ος, εκδ. 2005, άρθρο 107, § 4.1, σελ. 100, Α. Αντάπασης-Λ.Αθανασίου Ναυτικό Δίκαιο, εκδ. 2020, § 1500, σελ. 768). Η συμφωνία αυτή (θαλάσσιας μεταφοράς επιβάτη) δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις εκατέρωθεν. Ειδικότερα, δημιουργεί στον εκναυλωτή την υποχρέωση για ασφαλή και άνετη μεταφορά του επιβάτη (άρθρα 44, 104, 110, 111 και 235 ιστ΄ Ν.Δ. 187/1973 «περί Κώδικος Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου»), ενώ κατά το άρθρο 84 εδ. β΄ του ΚΙΝΔ ο πλοιοκτήτης ευθύνεται για τις αδικοπραξίες που διέπραξε ο πλοίαρχος, το πλήρωμα ή ο πλοηγός κατά την εκτέλεση των ανατεθειμένων σε αυτούς καθηκόντων (ΕφΠειρ 170/2008 ΤΝΠ ΝΟΜΟS). Ήδη, διέπεται από τον Κανονισμό (ΕΚ) 392/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Απριλίου 2009 «σχετικά με την ευθύνη των μεταφορέων που εκτελούν θαλάσσιες μεταφορές επιβατών, σε περίπτωση ατυχήματος» [καθώς έχουν παρέλθει αμφότερες οι ημερομηνίες των τεσσάρων ετών από την ημερομηνία εφαρμογής του για τα πλοία κατηγορίας Α και της 31ης-12-2018 για τα πλοία κατηγορίας Β (άρθρο 11), μέχρι τις οποίες η Ελλάδα είχε διατηρήσει τη δυνατότητα αναβολής της εφαρμογής του], ο οποίος θεσπίζει το ενωσιακό καθεστώς σχετικά με την ευθύνη και την ασφάλιση για τις θαλάσσιες μεταφορές επιβατών, όπως ορίζουν οι συναφείς διατάξεις : α) της Σύμβασης των Αθηνών του 1974 σχετικά με τη θαλάσσια μεταφορά επιβατών και των αποσκευών τους, όπως τροποποιήθηκε με το πρωτόκολλο του 2002 και β) των επιφυλάξεων και των κατευθυντήριων γραμμών του ΙΜΟ για την εφαρμογή της Σύμβασης των Αθηνών, που υιοθέτησε η νομική επιτροπή του ΙΜΟ στις 19 Οκτωβρίου 2006 (άρθρο 1 § 1), ενώ επεκτείνει την εφαρμογή αυτών των διατάξεων στις θαλάσσιες μεταφορές εντός ενός και μόνο κράτους μέλους με πλοία κατηγορίας Α και Β σύμφωνα με το άρθρο 4 της οδηγίας 98/18/ΕΚ και θεσπίζει ορισμένες πρόσθετες απαιτήσεις (άρθρα 1 § 2 και 2). Έτσι, το καθεστώς ευθύνης ως προς τους επιβάτες διέπεται από τον εν λόγω κανονισμό, καθώς και από τα άρθρα 1 και 1α, 2 § 2, 3 έως 16, 18, 20 και 21 της Σύμβασης των Αθηνών, που ενσωματώνονται σε αυτόν ως παράρτημα Ι (άρθρο 3 § 1). Δοθέντος, όμως, ότι η Σύμβαση των Αθηνών δεν αποσκοπεί στη ρύθμιση της σύμβασης θαλάσσιας μεταφοράς στο σύνολό της, αλλά αποκλειστικό αντικείμενό της είναι η ευθύνη του θαλάσσιου μεταφορέα επιβατών και αποσκευών, για την πλήρωση των κενών που ανακύπτουν, εφαρμόζονται συμπληρωματικά οι διατάξεις του εφαρμοστέου εθνικού δικαίου, και όταν αυτό είναι το ελληνικό, οι διατάξεις του ΚΙΝΔ και του ΑΚ (Α. Αντάπασης-Λ.Αθανασίου Ναυτικό Δίκαιο, ό.π.). Στο μέτρο δε που συντρέχουν οι όροι της αδικοπραξίας ο επιβάτης μπορεί να στηρίξει τις αξιώσεις του για αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης στις διατάξεις των άρθρων 914 επ. και 932 ΑΚ (βλ. Ι. Κοροτζή, Ναυτικό Δίκαιο, ό.π., άρθρο 174, § 3, σελ. 471-472). Τούτο συμβαίνει όταν η υπαίτια ζημιογόνος πράξη ή παράλειψη με την οποία παραβιάζεται σύμβαση, μπορεί πέραν της αξίωσης από τη σύμβαση να θεμελιώσει και αξίωση από αδικοπραξία, όταν και χωρίς τη συμβατική σχέση διαπραττόμενη, θα ήταν παράνομη, ως αντικειμενική στο κατά το άρθρο 914 ΑΚ επιβαλλόμενο γενικό καθήκον να μη ζημιώνει κάποιος τον άλλο υπαιτίως (ΟλΑΠ 967/1973 ΝοΒ 22, 505), οπότε υπάρχει συρροή συμβατικής και αδικοπρακτικής ευθύνης και ο δανειστής έχει το δικαίωμα να στηρίξει την αξίωση του για αποζημίωση, είτε στη σύμβαση είτε στην αδικοπραξία, είτε επιβοηθητικά και στις δύο (ΑΠ 1024/2010, ΑΠ 347/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟS, ΑΠ 1734/2009 ΧριΔ 2011, σελ. 100). Σε κάθε περίπτωση, από τη διατύπωση των διατάξεων των άρθρων 1 § 9, 2, 3 § 1, 7 § 1, 8 §§ 1-3, 12 § 1, 13, 14, 16 §§ 1, 2α και 3 της Σύμβασης (όπως οι διατάξεις των άρθρων 7 § 1 και 8 έχουν αντικατασταθεί με το άρθρο ΙΙ του Πρωτοκόλλου), σε συνδυασμό με το σκοπό της, που είναι η ενοποίηση ορισμένων κανόνων σχετικών με την ευθύνη του θαλάσσιου μεταφορέα για τη διεθνή μεταφορά των επιβατών και των αποσκευών τους, συνάγεται ότι είτε πρόκειται για συμβατική είτε για εξωσυμβατική ευθύνη, οι σχέσεις του μεταφορέα και του επιβάτη θαλάσσιας μεταφοράς ρυθμίζονται αποκλειστικά από τους πιο πάνω διεθνείς κανόνες και τα αναφερόμενα στη Σύμβαση όρια ευθύνης ισχύουν για κάθε προβλεπόμενη από αυτήν αξίωση κατά του μεταφορέα, είτε η αξίωση θεμελιώνεται σε συμβατική, είτε σε εξωσυμβατική ευθύνη (ΕφΠειρ 12/2003 ΕΝαυτΔ 2003, σελ. 141, ΕφΠειρ 181/2001 ΔΕΕ 2001, σελ. 898, βλ. ΑΠ 1002/2002 ΤΝΠ ΝΟΜΟS). ΙΙ. Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 330 και 914 ΑΚ συνάγεται ότι προϋποθέσεις της ευθύνης προς αποζημίωση από αδικοπραξία είναι η υπαιτιότητα του υπόχρεου, η οποία υπάρχει και στην περίπτωση της αμέλειας, δηλαδή όταν δεν καταβάλλεται η επιμέλεια που απαιτείται στις συναλλαγές, το παράνομο της πράξης ή παράλειψης αυτού και η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της πράξης ή της παράλειψης κα της επελθούσας ζημίας. Η παράνομη έναντι του ζημιωθέντος συμπεριφορά μπορεί να συνίσταται όχι μόνο σε θετική πράξη αλλά και σε παράλειψη, εφόσον στην τελευταία περίπτωση ο υπαίτιος ήταν υποχρεωμένος να ενεργήσει, η υποχρέωση του δε αυτή σε πράξη μπορεί να επιβάλλεται από δικαιοπραξία, από το νόμο ή από την καλή πίστη, κατά την κρατούσα κοινωνική αντίληψη, πράγμα που υπάρχει ιδίως, όταν ο υπαίτιος με ενέργειες του δημιούργησε μια επικίνδυνη κατάσταση από την οποία είναι δυνατό να προκύψει ζημία σε τρίτους. Ειδικότερα, ο χαρακτηρισμός της παράλειψης ως παράνομης συμπεριφοράς προϋποθέτει την ύπαρξη νομικής υποχρέωσης για επιχείρηση της θετικής ενέργειας που παραλείφθηκε, τέτοια δε νομική υποχρέωση μπορεί να προκύψει είτε από δικαιοπραξία, είτε από ειδική διάταξη νόμου, είτε από την αρχή που απορρέει από τα άρθρα 281 και 288 ΑΚ, ήτοι την αρχή της καλής πίστης, όπως αυτή διαμορφώνεται κατά την παρούσα κοινωνική αντίληψη (ΕφΠειρ 207/2015 ΤΝΠ ΝΟΜΟS, ΕφΠειρ 161/2004 ΕΝαυτΔ 2004, σελ. 3), η οποία (αρχή) σε περίπτωση που κάποιος δημιούργησε επικίνδυνη κατάσταση, από την οποία μπορούσε να προέλθει ζημία, του επιβάλλει να επιχειρήσει την ενδεδειγμένη θετική ενέργεια προς αποφυγή της ζημίας (ΑΠ 2247/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟS, ΑΠ 380/2008 ΧρΙΔ 2008, σελ. 880). Αιτιώδης συνάφεια υπάρχει, όταν η πράξη ή παράλειψη του ευθυνόμενου προσώπου ήταν κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας ικανή και μπορούσε αντικειμενικά να επιφέρει κατά τη συνηθισμένη και κανονική πορεία των πραγμάτων το επιζήμιο αποτέλεσμα. Από τη διάταξη δε του άρθρου 298 εδ. β΄ ΑΚ προκύπτει, ότι η απαραίτητη για τη θεμελίωση αξίωσης αποζημίωσης αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της παράνομης συμπεριφοράς και της προκληθείσας ζημίας υπάρχει όταν κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας (άρθρο 336 § 4 ΚΠολΔ) : α) η φερόμενη ως ζημιογόνος πράξη ή παράλειψη, κατά την συνηθισμένη και κανονική πορεία των πραγμάτων ή τις περιστάσεις της συγκεκριμένης περίπτωσης (άρθρο 298 ΑΚ), ήταν επαρκώς ικανή (πρόσφορη) να επιφέρει το επιζήμιο αποτέλεσμα και β) επέφερε πράγματι τούτο στη συγκεκριμένη περίπτωση (ΑΠ 1396/2010, ΑΠ 605/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟS, ΑΠ 2247/2009 ό.π). Τέλος, από την προαναφερόμενη διάταξη του άρθρου 84 εδ. β΄ του ΚΙΝΔ, σε συνδυασμό με τις γενικές διατάξεις των άρθρων 914 και 922 ΑΚ συνάγεται ότι ο πλοιοκτήτης (προστήσας) ευθύνεται, όταν η αδικοπραξία μέλους του πληρώματος (προστηθέντος) δεν είναι άσχετη ή ξένη με την εκτέλεση της υπηρεσίας που του έχει ανατεθεί, αλλά βρίσκεται σε εσωτερική αιτιώδη σχέση με την υπηρεσία αυτή, υπό την έννοια ότι η αδικοπραξία δεν ήταν δυνατό να υπάρξει χωρίς την πρόστηση ή όταν η τελευταία υπήρξε το αναγκαίο μέσο για την τέλεση της αδικοπραξίας (ΑΠ 864/2009 ΕΝαυτΔ 2009, σελ. 184, ΑΠ 1711/2008 ΕΕμπΔ 2009, σελ. 875). Στην προκειμένη περίπτωση, η ενάγουσα, με την κρινόμενη αγωγή της, εκθέτει ότι, στις 31-10-2019, επιβιβάσθηκε, μαζί με τον υιό της, από το λιμάνι του Πειραιά, στο Ε/Γ-Ο/Γ πλοίο «…», ιδιοκτησίας της πρώτης εναγόμενης, με πλοίαρχο τον δεύτερο εναγόμενο, το οποίο αναχώρησε περί ώρα 21:00 μ.μ., με προορισμό το Ηράκλειο Κρήτης. Ότι τη νύχτα της 1ης-11-2019, περί ώρα 3:00 π.μ., ευρισκόμενη στην υπ’ αριθμό … καμπίνα του πλοίου, σηκώθηκε για να πάει στην τουαλέτα της καμπίνας, με όλα τα φώτα αναμμένα, και αφού εισήλθε εντός του χώρου του μπάνιου, κατευθυνόμενη προς τη λεκάνη σε ευθεία πορεία, λίγο πριν φθάσει σε αυτήν, σκόνταψε σε ένα μεταλλικό χώρισμα που χώριζε το χώρο της ντουζιέρας με το υπόλοιπο δάπεδο, το οποίο (χώρισμα) δεν φαινόταν, καθώς ήταν πλήρως καλυμμένο από μακριά κουρτίνα. Ότι προσπάθησε να κρατηθεί από την ως άνω κουρτίνα της ντουζιέρας, ανεπιτυχώς, όμως, με αποτέλεσμα να πέσει κάτω και να χτυπήσει σοβαρά στο δεξιό της μηρό, ενώ στη συνέχεια λιποθύμησε. Ότι δέχθηκε τις πρώτες βοήθειες στο πλοίο και με την αποβίβασή της στο λιμάνι του Ηρακλείου, την παρέλαβε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, το οποίο την μετέφερε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Κρήτης, όπου, αφού διαπιστώθηκε συντριπτικό κάταγμα του δεξιού μηριαίου οστού, υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση, ενώ στις 21-9-2020 υπεβλήθη σε έτερη χειρουργική επέμβαση στο Τζάνειο Νοσοκομείο. Ότι ο τραυματισμός της αυτός οφείλεται στην αποκλειστική υπαιτιότητα των εναγόμενων, οι οποίοι δεν έλαβαν κάθε αναγκαίο μέτρο, εντός των υφιστάμενων κανονισμών, για την ασφάλεια του πλοίου και δη για την προστασία της υγείας των επιβατών, καθόσον στο μπάνιο της καμπίνας υπήρχε διαχωριστικό (σοβατεπί) μεταξύ της ντουζιέρας και της τουαλέτας, το οποίο λόγω της υπερκάλυψής του από την κουρτίνα της ντουζιέρας, δεν έγινε αντιληπτό από την ίδια, με συνέπεια να σκοντάψει, να πέσει και να τραυματιστεί σοβαρά. Ότι σε περίπτωση που υπήρχε σήμανση, σε οποιαδήποτε μορφή που να ενημερώνει – προειδοποιεί για την ύπαρξη του συγκεκριμένου χωρίσματος, ή η κουρτίνα ήταν τραβηγμένη, ή ο φωτισμός ήταν κατάλληλος για χρήση του μπάνιου τη νύχτα, το ατύχημα που της συνέβη θα ήταν εξαιρετικά πιθανό ότι θα είχε αποφευχθεί. Με βάση το ιστορικό αυτό, όπως παραδεκτά περιόρισε άπαντα τα αγωγικά αιτήματα από καταψηφιστικά σε αναγνωριστικά, με δήλωση στις προτάσεις της (άρθρα 223 εδ. β΄, 294 εδ. α΄, 295 § 1 εδ. β΄ και 297 ΚΠολΔ), ζητεί να αναγνωρισθεί η υποχρέωση των εναγόμενων, εις ολόκληρον έκαστος, να της καταβάλουν : α) τα ποσά των (150,00 ευρώ χ 18 ημέρες=) 2.700,00 ευρώ και (800,00 ευρώ χ 8 μήνες=) 6.400,00 ευρώ, ως αμοιβή υπηρεσιών αποκλειστικού νοσοκόμου, τις οποίες, με εντατικοποίηση των δυνάμεών τους, της παρείχαν τα τέκνα της, … και …, επί 24ωρης βάσης, για το χρονικό διάστημα των 18 ημερών που χρειάσθηκε να νοσηλευθεί και για το διάστημα των 8 μηνών, κατά την κατ’ οίκον ανάρρωσή της, αντίστοιχα, κατά τα οποία δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί, β) το συνολικό ποσό των 900,00 ευρώ για ιατρικές δαπάνες και φυσικοθεραπείες, γ) το συνολικό ποσό των 5.400,00 ευρώ, που αντιστοιχεί στο χρονικό διάστημα 12 μηνών, για τη λήψη βελτιωμένης διατροφής, την οποία προσδιορίζει, λόγω της σοβαρότητας του τραυματισμού της και προς ενδυνάμωσή της, δ) το ποσό των 54.000,00 ευρώ ως ιδιαίτερη αποζημίωση του άρθρου 931 ΑΚ, λόγω του επικαλούμενου συνεπεία του τραυματισμού της μόνιμου κινητικού της προβλήματος, εξαιτίας του οποίου έχει δυσχέρεια κατά τη βάδιση και την άνοδο κλίμακας, έχει αδυναμία ορθοστασίας και ακολουθεί συνεχείς ιατρικές παρεμβάσεις και ως εκ τούτου, έχει συνεχή ανάγκη βοηθού-συμπαραστάτη για την ατομική φροντίδα της ίδιας και της οικίας της, υπολογιζόμενης της εν λόγω δαπάνης για απασχόληση μόνιμης οικιακής βοηθού, φαρμάκων, παραφαρμακευτικού υλικού, ιδιαίτερης διατροφής, και ιατρικές επισκέψεις σε 1.500,00 ευρώ μηνιαίως για τουλάχιστον τρία (3) έτη, και ε) το ποσό των 100.000,00 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη λόγω του τραυματισμού της, άπαντα τα ανωτέρω ποσά με το νόμιμο τόκο αφότου κατέστησαν απαιτητά, άλλως από την επίδοση της αγωγής, να κηρυχθεί η εκδοθησόμενη απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθούν οι εναγόμενοι στην καταβολή της δικαστικής της δαπάνης. Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα η αγωγή, η οποία επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα κατ’ άρθρο 215 § 2 ΚΠολΔ (βλ. τις με αριθμούς … εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών …), και για το αντικείμενό της δεν απαιτείται πλέον η καταβολή δικαστικού ενσήμου, μετά τον προαναφερόμενο περιορισμό του συνόλου των αιτημάτων της από καταψηφιστικά σε αναγνωριστικά (άρθρο 7 § 3 του Ν.Δ. 1544/1942, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 42 § 1 Ν. 4640/2019, ΦΕΚ Α 190/30-11-2019), παραδεκτά εισάγεται προς συζήτηση κατά την προκείμενη τακτική διαδικασία, ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, που είναι αρμόδιο καθ’ ύλη, λειτουργικά και κατά τόπο (άρθρα 7, 9, 10, 14 § 2, 22 και 25 § 2 ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με άρθρο 51 §§ 1 περ. α΄ και β΄, 3Α και 3Β περ. δ΄ και ιζ΄ Ν. 2172/1993 λόγω της ναυτικής φύσης της διαφοράς), και είναι ορισμένη, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στην υπό στοιχείο ΙΙ μείζονα πρόταση, καθόσον περιέχει όλα τα απαιτούμενα κατά νόμο στοιχεία, ήτοι περιγράφει την αμελή συμπεριφορά των εναγόμενων, καθώς και τη ζημία της ενάγουσας που επήλθε συνεπεία της αδικοπρακτικής συμπεριφοράς των τελευταίων, απορριπτομένου του περί αντιθέτου ισχυρισμού τους, πλην των κάτωθι αιτημάτων : α) περί επιδίκασης ποσού 54.000,00 ευρώ λόγω των δυσμενών συνεπειών της αναπηρίας στο μέλλον της ενάγουσας, διότι δεν αναφέρονται στην αγωγή ιδιάζοντα περιστατικά, από τα οποία να προκύπτει η δυσμενής επίπτωση στην επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική ζωή της ως άνω παθούσας, διαφορετικά από αυτά που απαιτούνται για τη θεμελίωση αξίωσης αποζημίωσης λόγω ηθικής βλάβης και αποζημίωσης για διαφυγόντα κέρδη (βλ. ΑΠ 91/2017, ΑΠ 361/2016, ΑΠ 526/2006 ΤΝΠ ΝΟΜΟS), και β) περί επιδίκασης τόκων για τον προγενέστερο της επίδοσης της αγωγής χρόνο, καθόσον δεν γίνεται επίκληση οποιαδήποτε όχλησης των εναγόμενων, που απαιτείται για τη γένεση τόκων υπερημερίας, τα οποία πρέπει να απορριφθούν ως αόριστα. Κατά το μέρος δε που κρίθηκε ορισμένη, η αγωγή είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 299, 330 εδ. β΄, 345, 346, 914, 922, 926, 929 ΑΚ, 84, 105, 106, 174 ΚΙΝΔ, 15 § 4 Ν. 3709/2008, 176 και ΚΠολΔ, σύμφωνα και με όσα εκτέθηκαν στην υπό στοιχείο Ι μείζονα πρόταση της παρούσας, πλην του αιτήματος περί κήρυξης της παρούσας προσωρινά εκτελεστής που είναι απορριπτέο ως νομικά αβάσιμο μετά τον περιορισμό των αιτημάτων της αγωγής από καταψηφιστικά σε αναγνωριστικά, καθόσον οι αναγνωριστικές αποφάσεις δεν αποτελούν εκτελεστούς τίτλους (άρθρο 904 § 2 εδ. α΄ ΚΠολΔ), ώστε να μπορούν να κηρυχθούν και προσωρινά εκτελεστές. Επομένως, πρέπει η αγωγή, κατά το μέρος που κρίθηκε ορισμένη και νόμιμη, να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, δεδομένου ότι για το παραδεκτό της συζήτησής της προσκομίζεται η από 25-2-2021 έγγραφη ενημέρωση της ενάγουσας από την πληρεξούσια δικηγόρο της για τη δυνατότητα επίλυσης διαφοράς με διαμεσολάβηση, κατ’ άρθρο 3 § 2 Ν. 4640/2019, καθώς και το από 1-10-2021 πρακτικό περάτωσης αρχικής υποχρεωτικής συνεδρίας, κατ’ άρθρο 7 § 4 του ως άνω νόμου, με τη συμμετοχή απάντων των μερών.
Οι εναγόμενοι αρνούνται την ιστορική βάση της αγωγής, ισχυριζόμενοι ότι αποκλειστικά υπαίτια στην πρόκληση του επίδικου ατυχήματος και την επέλευση του τραυματισμού της, άλλως συνυπαίτια, είναι η ενάγουσα, κατά ποσοστό 95%, καθώς δεν επέδειξε την απαιτούμενη προσοχή κατά την είσοδό της στο χώρο του μπάνιου, όπως ειδικότερα περιγράφεται στις προτάσεις τους. Ο ισχυρισμός περί αποκλειστικού πταίσματος συνιστά αιτιολογημένη άρνηση της αγωγής, ενώ ο επικουρικός ισχυρισμός περί συντρέχοντος πταίσματος αποτελεί νόμιμη ένσταση, καταλυτική εν μέρει της αγωγής, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 300, 330 ΑΚ, 262 § 1 ΚΠολΔ και 6 της Διεθνούς Σύμβασης των Αθηνών και πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική του βασιμότητα.
Από όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα προσκομίζουν με επίκληση και τα οποία λαμβάνονται υπόψη του Δικαστηρίου, είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα (άρθρα 432 επ. ΚΠολΔ), είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρα 336 § 3, 339 και 395 ΚΠολΔ), συμπεριλαμβανομένων φωτογραφιών του μπάνιου της υπ’ αριθμό … καμπίνας του πλοίου της πρώτης εναγόμενης, που προσκομίζουν οι εναγόμενες, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητήθηκε (άρθρα 444 § 1 περ. 3, 448 § 2, 457 § 4 ΚΠολΔ), όπως μερικά από αυτά αναφέρονται ιδιαιτέρως παρακάτω, χωρίς να παραλειφθεί κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς, από την εκτίμηση των από 18-10-20121 ένορκων βεβαιώσεων των μαρτύρων … και …, που δόθηκαν ενώπιον του δικηγόρου Πειραιά …., μετά από προηγούμενη νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση των εναγόμενων, κατ’ άρθρο 422 § 1 ΚΠολΔ (βλ. τις με αριθμούς … εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών … σε συνδυασμό με τις από 13-10-2021 εξώδικες γνωστοποιήσεις και κλήσεις εξέτασης μαρτύρων της πληρεξούσιας δικηγόρου της ενάγουσας), και προσκομίζει με επίκληση η ενάγουσα με το δικόγραφο της προσθήκης – αντίκρουσης προς αντίκρουση των επί των προτάσεων ισχυρισμών των εναγόμενων, δοθέντος ότι η προσκόμιση ενόρκων βεβαιώσεων και αποδεικτικών μέσων με την προσθήκη επιτρέπεται μόνο προς αντίκρουση αυτοτελών ισχυρισμών, όπως εν προκειμένω, της ένστασης συντρέχοντος πταίσματος, και όχι πραγματικών περιστατικών (βλ. ΑΠ 616/2015 ΤΝΠ ΝΟΜΟS), νοούμενων ως τέτοιων (αυτοτελών ισχυρισμών) αυτών που τείνουν στη θεμελίωση ή παρακώλυση του ασκούμενου με την αγωγή, ένσταση ή αντένσταση, ουσιαστικού ή δικονομικού δικαιώματος (βλ. ΑΠ 127/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟS), καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας (άρθρο 336 § 4 ΚΠολΔ), που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το παρόν Δικαστήριο, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Στις 31-10-2019, η ενάγουσα επιβιβάσθηκε μαζί με τον υιό της, …, από το λιμάνι του Πειραιά στο υπό Ελληνική σημαία Ε/Γ-Ο/Γ πλοίο «…», με αριθμό νηολογίου …, πλοιοκτησίας της πρώτης εναγόμενης, με πλοίαρχο τον δεύτερο εναγόμενο, το οποίο απέπλευσε περί ώρα 21:00 μ.μ., με καλές καιρικές συνθήκες, με προορισμό το λιμάνι του Ηρακλείου Κρήτης. Πρώτες μεταμεσονύχτιες ώρες της επόμενης ημέρας (1ης-11-2019) και συγκεκριμένα, περί τις 3:00 π.μ, και ενώ η ίδια κατέλυε, μαζί με τον υιό της, στην καμπίνα … του πλοίου, σηκώθηκε, με επαρκή φωτισμό χώρου, όπως η ίδια συνομολογεί με την αγωγή της, για να πάει στην τουαλέτα της καμπίνας, αλλά ανοίγοντας την πόρτα και παρότι υπήρχε προ της εισόδου της, σήμανση στην αγγλική και στην ελληνική γλώσσα «ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΠΟΥ ΠΑΤΑΤΕ», σκόνταψε στο σκαλοπάτι του μπάνιου με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία της και, αφού ανεπιτυχώς προσπάθησε να κρατηθεί από την κουρτίνα της ντουζιέρας, να πέσει εντός του χώρου του μπάνιου χτυπώντας σοβαρά στο δεξιό μηρό της. Από τις φωνές της προσέτρεξε άμεσα ο υιός της προς παροχή βοήθειας και ακολούθως, ειδοποίησε και τη ρεσεψιόν του πλοίου, από την οποία ενημερώθηκε ο Ύπαρχος, …, ο οποίος κατέφθασε στο σημείο, ενώ παράλληλα ειδοποιήθηκε και μια επιβαίνουσα στο πλοίο ιατρός, και κατόπιν της παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες στο ιατρείο του πλοίου. Μετά την άφιξη του πλοίου στο λιμάνι του Ηρακλείου, περί ώρα 6:50 π.μ., την ενάγουσα παρέλαβε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, που είχε ήδη κληθεί από το Κεντρικό Λιμεναρχείο Ηρακλείου, κατόπιν ειδοποίησής του από το πλήρωμα του πλοίου, περί ώρα 7:20 π.μ. και τη μετέφερε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου, όπου διαγνώσθηκε με κάταγμα διάφυσης δεξιού μηριαίου και χειρουργήθηκε. Το ως άνω ατύχημα, όμως, της ενάγουσας κατά την είσοδό της στο μπάνιο της καμπίνας και ο επακόλουθος τραυματισμός της οφείλεται σε δική της απροσεξία, καθόσον αυτή δεν παρατήρησε ανοίγοντας την πόρτα του μπάνιου ότι υπήρχε μικρό σκαλοπάτι, διαχωριστικό με τον υπόλοιπο χώρο της καμπίνας, παρόλο που υπήρχε επάνω σε αυτό και ειδική επιγραφή, όπως προαναφέρθηκε, με συνέπεια να σκοντάψει και να πέσει μέσα στο μπάνιο. Ειδικότερα, αναφορικά με τις συνθήκες του ατυχήματος πρέπει να σημειωθεί ότι ο αγωγικός της ισχυρισμός ότι είχε ήδη εισέλθει εντός του χώρου του μπάνιου και πηγαίνοντας προς την τουαλέτα σκόνταψε στο διαχωριστικό-σοβατεπί του χώρου της ντουζιέρας, που ήταν καλυμμένο με μακριά κουρτίνα και εξ αυτού του λόγου δεν το είδε, δεν ευσταθεί. Και τούτο διότι παρά το γεγονός ότι κατά την περιγραφή του ατυχήματός της την ίδια ημέρα, αυτή ανέφερε ότι ευρισκόμενη μέσα στην τουαλέτα, σκόνταψε στο σοβατεπί του μπάνιου, καθώς ήταν η κουρτίνα και δεν το είδε, με αποτέλεσμα να πέσει (βλ. την από 1η-11-2019 αναφορά ατυχήματος του αξιωματικού του πλοίου, φέρουσα την υπογραφή της ως προς την περιγραφή του ατυχήματος), στην από 4-11-2019 εξέτασή της ως μάρτυρας ενώπιον των ανακριτικών υπαλλήλων του Κ.Λ. Ηρακλείου, οπότε ήταν σαφώς πιο ήρεμη και είχε ανακαλέσει στη μνήμη της εκτενώς τις συνθήκες του ατυχήματος, κατέθεσε ότι πηγαίνοντας να εισέλθει στο μπάνιο, σκόνταψε στο ύψωμα που υπήρχε εκεί, πήγε να πιαστεί από την κουρτίνα, αλλά έπεσε και μετά λιποθύμησε και δεν θυμάται κάτι άλλο. Εξάλλου, λαμβανομένων υπόψη και των διδαγμάτων της κοινής πείρας και λογικής, δεν εξηγείται πειστικά ο λόγος που ενώ ήθελε να κάνει χρήση της τουαλέτας, αντί να κατευθυνθεί σε ευθεία γραμμή προς τη λεκάνη εισερχόμενη στο μπάνιο, παρέκκλινε της πορείας της και πέρασε από το χώρο της ντουζιέρας, σκοντάφτοντας στο διαχωριστικό-σοβατεπί που υπάρχει περιμετρικά αυτής για τη συγκράτηση των υδάτων, πολλώ δε μάλλον που η ντουζιέρα ήταν καλυμμένη γύρωθεν από κουρτίνα και άρα, ήταν ένας διακριτός χώρος. Συνεπώς, δεν αποδείχθηκε ο αγωγικός ισχυρισμός της ότι έπεσε εντός του μπάνιου, αλλά τουναντίον ότι έπεσε κατά την είσοδό της στο χώρο, εκδοχή, που πέραν των ανωτέρω εκτιθέμενων, συνάδει και με το γεγονός που η ίδια καταθέτει ότι προσπάθησε να κρατηθεί από την κουρτίνα της ντουζιέρας για να μην πέσει, καθώς από την επισκόπηση των φωτογραφιών προκύπτει ότι ακριβώς αριστερά της εισόδου στο χώρο του μπάνιου είναι η ντουζιέρα και ως εκ τούτου, είναι το μόνο σημείο που κάποιος που σκοντάφτει θα μπορούσε να προσπαθήσει για να πιαστεί προκειμένου να αποφύγει την πτώση. Η κρίση δε αυτή του Δικαστηρίου δεν αναιρείται ούτε από τις καταθέσεις του υιού της ενάγουσας και του Ύπαρχου του πλοίου ενώπιον του Κ.Λ. Ηρακλείου, όσον αφορά τις συνθήκες του ατυχήματος, καθώς αυτοί δεν ήταν αυτόπτες μάρτυρες, ενώ η μάρτυρας … ουδόλως αποδείχθηκε ότι βρισκόταν καν στην εν λόγω καμπίνα, όπως αβασίμως ισχυρίζεται, καθώς σε αυτήν υπήρχαν δύο κλίνες, εκ των οποίων στη μια κοιμόταν η ενάγουσα και στην άλλη ο υιός της. Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι το εν λόγω πλοίο, κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα, πληρούσε όλους τους κανόνες ασφαλείας, όπως τούτο προκύπτει από το προσκομιζόμενο με επίκληση από τους εναγόμενους υπ’ αριθμό …/28-12-2018 πιστοποιητικό ασφαλείας επιβατηγού πλοίου, με ετήσια ισχύ, που υπογράφεται από τον Επιθεωρητή της …., με τα συνημμένα σε αυτό προσαρτήματα. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, εφόσον δεν αποδεικνύεται από την ενάγουσα, που έχει το βάρος απόδειξης της ιστορικής βάσης της αγωγής, παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά των εναγόμενων, με την παράλειψη λήψης των ενδεικνυόμενων μέτρων για ασφαλή και άνετη μεταφορά των επιβατών και δη κατασκευαστική αστοχία του μπάνιου της καμπίνας, έλλειψη φωτισμού ή σήμανσης, από την οποία να προκλήθηκε αιτιωδώς ο τραυματισμός της, η υπό κρίση αγωγή, κατά το μέρος που κρίθηκε ορισμένη και νόμιμη, πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη. Τέλος, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της ενάγουσας, λόγω της ήττας της, τα δικαστικά έξοδα των εναγόμενων, κατόπιν σχετικού αιτήματός τους με τις προτάσεις τους (άρθρα 106, 176, 189 και 191 § 2 ΚΠολΔ), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσας απόφασης.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την αγωγή.
Επιβάλλει σε βάρος της ενάγουσας τα δικαστικά έξοδα των εναγόμενων, τα οποία ορίζει στο συνολικό ποσό των τριών χιλιάδων τριακοσίων (3.300,00) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στον Πειραιά, στις 17 Ιανουαρίου 2023 με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
