Οι Ε.Δ.Α.Δ.Π. στις οποίες ανατίθεται υποχρεωτικά από τις Ε.Α.Α.Δ.Π. η διαχείριση των από αυτές αποκτηθέντων απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις, δεν αποκτούν τις εν λόγω απαιτήσεις κατά κυριότητα και, συνεπώς, δεν καθίστανται ειδικοί κατά το ουσιαστικό δίκαιο διάδοχοι των εν λόγω ιδρυμάτων, νομιμοποιούνται δε όχι ως δικαιούχοι, αλλά ως μη δικαιούχοι διάδικοι να διεξάγουν τις περί των διαχειριζόμενων απαιτήσεων δίκες και τις διαδικαστικές πράξεις εκτέλεσης για δικαίωμα τρίτου, αιτούμενες, ωστόσο, έννομη προστασία στο όνομά τους, κατά παραχώρηση του νομοθέτη, όχι, όμως, για ίδιο λογαριασμό· η εξουσία της Ε.Δ.Α.Δ.Π. να απαιτήσει την καταβολή προς την ίδια καθορίζεται από τη βούληση των μερών και από το ίδιο το περιεχόμενο της σύμβασης ανάθεσης διαχείρισης, ενεργώντας προς εκπλήρωση συμβατικής υποχρέωσης έναντι του αληθούς δικαιούχου· η σύμβαση διαχείρισης, ομοιάζει με την εξουσιοδότηση προς είσπραξη· ο εξουσιοδότης διατηρεί την ιδιότητα του δανειστή και γι’ αυτόν τον λόγο γίνεται δεκτό ότι ο οφειλέτης, και μετά την εξουσιοδότηση προς είσπραξη, μπορεί να καταβάλει όχι στον εξουσιοδοτημένο αλλά στον δανειστή· η εξουσία της Ε.Δ.Α.Δ.Π. να απαιτήσει την καταβολή της απαίτησης προς την ίδια δεν αποκλείει την καταβολή στην Ε.Α.Α.Δ.Π. η οποία και επιφέρει το αποσβεστικό της οφειλής αποτέλεσμα.
