Οι διατάξεις του ν. 4335/2015 για την αναγκαστική εκτέλεση εφαρμόζονται όταν η επίδοση της επιταγής προς εκτέλεση διενεργείται μετά την 1.1.2016. Κρίσιμος χρόνος για την εφαρμογή ή μη του νέου δικαίου, επί διαδοχικής επίδοσης περισσότερων επιταγών προς εκτέλεση, θεωρείται ο χρόνος επίδοσης εκείνης της επιταγής προς εκτέλεση, που οδήγησε στη συνέχεια στην έναρξη και ολοκλήρωση της κύριας εκτελεστικής διαδικασίας, και όχι των τυχόν προηγούμενων επιταγών, οι οποίες επιδόθηκαν μεν, χωρίς όμως να αρχίσει, εντός έτους από την επίδοσή τους, η κύρια εκτελεστική διαδικασία.
Αριθμός 913/2023
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
A2′ Πολιτικό Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Θεόδωρο Κανελλόπουλο, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κυριάκο Μπαμπαλίδη, Παναγιώτη Βενιζελέα, Βρυσηίδα Θωμάτου και Γεώργιο Σχοινοχωρίτη – Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 13 Μαρτίου 2023, με την παρουσία και της γραμματέως Θεοδώρας Παπαδημητρίου, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: Ελληνικού Δημοσίου, το οποίο εκπροσωπείται νόμιμα από τον Υπουργό Οικονομικών και ήδη από την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμααπό τον Διοικητή της και στην προκειμένη περίπτωση και από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Αμπελοκήπων και της Ζ Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης. Εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά του Σπυριδούλα Ραυτοπούλου, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, με δήλωση του άρθρου 242 παρ.2 του Κ.Πολ.Δ.
Των αναιρεσιβλήτων: 1) ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία “ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ”, που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, 2) ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία “…”, που εδρεύει στην …. και εκπροσωπείται νόμιμα και 3) ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία “…”, που εδρεύει στην …. και εκπροσωπείται νόμιμα . Η πρώτη και τρίτη αναιρεσίβλητες εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Κωνσταντίνο Μαντζαβράκο, με δήλωση του άρθρου 242 παρ.2 του Κ.Πολ.Δ., ενώ η δεύτερη αναιρεσίβλητη εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Χριστόφορο Μητρομάρα, με δήλωση του άρθρου 242 παρ.2 του Κ.Πολ.Δ.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 12-9-2018 ανακοπή του ήδη αναιρεσείοντος, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 16534/2018 του ίδιου Δικαστηρίου και 1265/2021 του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί το αναιρεσείον με την από 30-8-2021 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την υπό κρίση από 30-8-2021 αίτησή του το Ελληνικό Δημόσιο ζητεί την αναίρεση της εκδοθείσας κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (άρθρ. 979 § 2, 933 επ., 937 § 3, 614 επ. ΚΠολΔ, όπως ισχύουν μετά την τροποποίησή τους με το ν.4335/2015) υπ’ αριθ. 1265/2021 αποφάσεως του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, το οποίο, αφού συνεκδίκασε την με αριθ. εκθ.καταθ. 18/4/2-1-2019 έφεση του νυν αναιρεσείοντος με την με αριθ. εκθ.καταθ. 3384/2936/18-11-2019 αυτοτελή πρόσθετη παρέμβαση υπέρ της πρώτης εφεσίβλητης και νυν πρώτης αναιρεσίβλητης ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία “ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΕ”, ερήμην της τελευταίας και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων, απέρριψε την έφεση κατά της εκκαλουμένης υπ’αριθ. 16534/2018 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, που είχε απορρίψει την από 12-9-2018 ανακοπή του νυν αναιρεσείοντος κατά των καθών η ανακοπή/εφεσιβλήτων/αναιρεσιβλήτων για την μεταρρύθμιση του με αριθ. 12369/16-7-2018 πίνακα κατάταξης δανειστών της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Μαριάννας Παπακυριακού. Η αίτηση αναίρεσης ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα από το εκκαλούν κατά των διαδίκων στη δίκη ενώπιον του Εφετείου, αφού η προσβαλλόμενη απόφαση, η οποία είναι τελεσίδικη, γιατί δεν προσβάλλεται με ανακοπή ερημοδικίας από την κατ’ έφεση ερημοδικασθείσα (άρθ. 979 § 2 ΚΠολΔ), δημοσιεύθηκε στις 19-7-2021 και η αίτηση αναιρέσεως κατατέθηκε στη Γραμματεία του Εφετείου Θεσσαλονίκης στις 30-8-2021 (άρθ. 979 § 2 , 552, 553, 556, 558, 564 § 3 ΚΠολΔ). Είναι συνεπώς παραδεκτή (άρθ. 577 § 1 ΚΠολΔ) και πρέπει να εξεταστεί το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της. Οι νόμοι που ρυθμίζουν τη συνδρομή των δανειστών στη διαδικασία της κατάταξης δεν αφορούν, κυρίως τα ίδια τα δικαιώματα, αλλά κανονίζουν τον τρόπο της ενάσκησής τους επί της ομάδας περιουσίας που υπάρχει σε ορισμένο χρόνο. Επομένως και τα καθιερούμενα από τους νόμους αυτούς προνόμια κρίνονται όχι σύμφωνα με το νόμο που ισχύει κατά το χρόνο της γένεσης του δικαιώματος ή της έναρξης της αναγκαστικής εκτέλεσης, αλλά σύμφωνα με αυτόν που ισχύει κατά το χρόνο της κατάταξης, αφού η λόγω του προνομίου προτίμηση δεν αποτελεί στοιχείο της απαίτησης, αλλά αφορά τη σχέση των απαιτήσεων μεταξύ τους, λόγω της συνδρομής περισσοτέρων δανειστών. Το αντίθετο δεν συνάγεται από τη διάταξη του άρθρου 50 § 1 του ΕισΝΚΠολΔ που ορίζει, ότι οι σχετικές με την αναγκαστική εκτέλεση διατάξεις του ΚΠολΔ εφαρμόζονται στις εκτελέσεις που αρχίζουν από την εισαγωγή του και ότι η αναγκαστική εκτέλεση θεωρείται ότι άρχισε από την επίδοση της επιταγής, γιατί η διάταξη αυτή δεν εισάγει γενικό κανόνα διαχρονικού δικαίου για όλες τις πράξεις της αναγκαστικής εκτέλεσης, αλλά ρυθμίζει ειδικώς την εφαρμογή του ΚΠολΔ σε θέματα αναγκαστικής εκτέλεσης εν σχέσει προς το προγενέστερο αυτού δικονομικό δίκαιο (ΟλΑΠ 21/1994, ΑΠ 1820/2022, ΑΠ 1151/2021, ΑΠ 1056/2020, ΑΠ 1441/2017). Εξάλλου, με τη διάταξη του άρθρου ένατου παρ.3 του ν. 4335/2015 “Μεταβατικές και άλλες διατάξεις” ορίζεται ότι οι διατάξεις για την αναγκαστική εκτέλεση εφαρμόζονται όταν η επίδοση της επιταγής προς εκτέλεση διενεργείται μετά την 1.1.2016. Περαιτέρω, με τη διάταξη του άρθρου 43 του ν. 4715/2020 “Ρυθμίσεις για τη διασφάλιση της πρόσβασης σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας κλπ”, το οποίο φέρει τον τίτλο “Ερμηνευτική διάταξη ως προς το χρόνο εφαρμογής των νόμων 4335/2015 και 4336/2015 σε εκκρεμείς διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης και ήδη κηρυχθείσες πτωχεύσεις” ορίζεται στο εδ. α` αυτού ότι κατά την αληθή τους έννοια οι διατάξεις του άρθρου ογδόου του άρθρου 1 του ν. 4335/2015 (δηλαδή οι τροποποιήσεις που επέφερε ο νόμος αυτός στο δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης) δεν έχουν εφαρμογή σε διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη και σε πτωχεύσεις που είχαν ήδη κηρυχθεί μέχρι την έναρξη ισχύος του παραπάνω νόμου, στο δε εδ. β` ότι για την κατάταξη των πιστωτών στην παραπάνω πρώτη περίπτωση λαμβάνεται υπόψη το δίκαιο που ίσχυε κατά τον χρόνο επίδοσης της επιταγής προς εκτέλεση και της υποβολής της αίτησης για την κήρυξη της πτώχευσης. Σύμφωνα με την ως άνω διάταξη του άρθρου 43 του ν. 4715/2020, το προϊσχύσαν δίκαιο θα εφαρμόζεται σε όλα τα ζητήματα αναγκαστικής εκτέλεσης, περιλαμβανομένου και του ζητήματος της κατάταξης των δανειστών στο σχετικό πίνακα, όταν η επιταγή, με βάση την οποία άρχισε η εκτέλεση, είχε επιδοθεί πριν την 1.1.2016. Ως επιταγή νοείται εκείνη που επιστηρίζει την περαιτέρω κύρια εκτελεστική διαδικασία, η οποία αρχίζει με την επιβολή κατάσχεσης επί χρηματικών απαιτήσεων ή με τη διενέργεια άμεσης εκτέλεσης, όχι δε τυχόν προηγούμενες επιταγές, κατόπιν των οποίων δεν επακολούθησε κατάσχεση εντός έτους ή και άλλες περαιτέρω πράξεις της διαδικασίας της αναγκαστικής εκτέλεσης, με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση των δικονομικών τους συνεπειών (άρθρ.926 § 2 ΚΠολΔ), ή, για την ταυτότητα του νομικού λόγου, εκείνες από τις οποίες εγκύρως παραιτήθηκε ο επισπεύδων (ΑΠ 1739/2022, ΑΠ 1855/2022, ΑΠ 224/2022, ΑΠ 1151/2021). Με τη διάταξη του άρθρου 559 αριθ. 1 ΚΠολΔ ιδρύεται λόγος αναίρεσης, αν παραβιάστηκε κανόνας ουσιαστικού δικαίου, στους οποίους συγκαταλέγονται και αυτοί των άρθρων 975 και 977 ΚΠολΔ (ΟλΑΠ 28/2003, ΑΠ 1161/2010). Ο κανόνας δικαίου παραβιάζεται, όταν το δικαστήριο της ουσίας, με βάση τα αναιρετικώς ανέλεγκτα γενόμενα απ` αυτό δεκτά ως αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά, δεν εφαρμόσει τον κανόνα δικαίου, ενώ συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του ή, αν εφαρμόσει αυτόν, ενώ δεν έπρεπε, καθώς και αν εφαρμόσει αυτόν εσφαλμένα, η δε παραβίαση εκδηλώνεται είτε με ψευδή ερμηνεία είτε με κακή εφαρμογή, δηλαδή με εσφαλμένη ή μη υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών στον κανόνα δικαίου. Με τον λόγο αυτό ελέγχεται αν υπήρξε σφάλμα στη μείζονα πρόταση του δικανικού συλλογισμού είτε αυτή διατυπώνεται ρητώς είτε εξυπονοείται ή σφάλμα στην υπαγωγή της ελάσσονος πρότασης, την οποία συνιστούν οι πραγματικές παραδοχές (ΟλΑΠ 25/2008).
Στην προκείμενη περίπτωση, από την παραδεκτή επισκόπηση των διαδικαστικών εγγράφων της δίκης (άρθ. 561 § 2 ΚΠολΔ), προκύπτουν τα ακόλουθα: Με επίσπευση της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία “ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ” (πρώτης αναιρεσίβλητης), ως ειδικής διαδόχου της κυπριακής δημόσιας ΕΠΕ με την επωνυμία “…”, δυνάμει του πρώτου εκτελεστού απογράφου της υπ’αριθ.393/2012 διαταγής πληρωμής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και βάσει της αριθ.4097/27.4.2017 έκθεσης αναγκαστικής κατάσχεσης ακίνητης περιουσίας του Δικαστικού Επιμελητή του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης Θ. Π., σε συνδυασμό με το υπ’αριθ. 4103/5.5.2017 απόσπασμα του ιδίου ως άνω επιμελητή, κατασχέθηκε και επισπεύσθηκε αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος ακίνητης περιουσίας του Χ. Μ., οφειλέτη της επισπεύδουσας και του Ελληνικού Δημοσίου. Η κατασχεθείσα ακίνητη περιουσία εκπλειστηριάσθηκε με την αριθ. 12.303/11.5.2018 έκθεση αναγκαστικού πλειστηριασμού με ηλεκτρονικά μέσα της Συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Μαριάννας Παπακυριακού. Αντίγραφο από το πρώτο εκτελεστό απόγραφο της ως άνω διαταγής πληρωμής είχε επιδοθεί στον οφειλέτη από την εταιρία “…”, αρχικά στις 1-2-2012, όπως προκύπτει από την υπ’αριθ. Β/11401/1-2-2012 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή Θεσσαλονίκης Γ. Χ., και ακολούθως για δεύτερη φορά στις 14-2-2013, όπως προκύπει από την υπ’αριθ. Γ/3075/14-2-2013 έκθεση επιδόσεως του ιδίου ως άνω δικαστικού επιμελητή, οπότε και ως η άνω εταιρία προέβη σε αναγκαστική κατάσχεση της ακίνητης περιουσίας του καθού η εκτέλεση δυνάμει της αριθ. 1850/11.3.2013 κατασχετήριας έκθεσης ακίνητης περιουσίας ομοίως του ως άνω δικαστικού επιμελητή. Όμως, η ως άνω αναγκαστική κατάσχεση ήρθη με την υπ’αριθ. 12028/30-3-2017 πράξη άρσης κατάσχεσης της συμβολαιογράφου Θεσ/νίκης Μαριάννας Παπακυριακού, η οποία καταχωρήθηκε στο Κτηματολογικό Γραφείο Θεσσαλονίκης με αριθ. καταχ. 7580/28-4-2017. Στη συνέχεια, και μετά την ειδική διαδοχή στην ως άνω έννομη σχέση από την ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΕ, ακολούθησε νέα επιταγή προς εκτέλεση με την από 22-4-2013 έγγραφη παραγγελία, η οποία επιδόθηκε νόμιμα στον καθού η εκτέλεση με την αριθ. Γ/3650/24.4.2013 έκθεση επίδοσης του ιδίου δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης Γ. Χ., ενώ με την αριθ. 3160Ε/4.11.2016 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης Α. Κ., επιδόθηκε για τρίτη φορά εκτελεστό απόγραφο της ως άνω διαταγής πληρωμής, με την από 1-11-2016 έγγραφη παραγγελία βάσει της οποίας διενεργήθηκε ο ένδικος πλειστηριασμός. Η κατασχεθείσα ακίνητη περιουσία κατακυρώθηκε στην επισπεύδουσα ανώνυμη τραπεζική εταιρία αντί του συνολικού ποσού των 234.000 ευρώ. Στον ένδικο πλειστηριασμό αναγγέλθηκε μεταξύ άλλων και το Ελληνικό Δημόσιο για απαιτήσεις του σε βάρος του Χ. Μ. δια των προϊσταμένων: α) της Δ.Ο.Υ Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης, με την υπ’ αριθ. πρωτ. 42612/217/2018 αναγγελία του Προϊσταμένου της, για συνολικό ποσό 23.282.995,93 ευρώ, εκ των οποίων ποσό 15.882.892,66 ευρώ αφορούσε το κεφάλαιο και ποσό 7.400.103,27 ευρώ τις προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής, εκ του οποίου, ποσό 1.247.659,14 ευρώ αφορούσε απαιτήσεις από φόρο προστιθέμενης αξίας, οι δε απαιτήσεις ήταν ληξιπρόθεσμες δεδομένου ότι είχαν παρέλθει οι προθεσμίες του άρθρου 5 του Ν.Δ. 356/1974 (περί Κώδικος Εισπράξεως Δημοσίων Εσόδων) από την ταμειακή τους βεβαίωση μέχρι την ημέρα του πλειστηριασμού κατά του παραπάνω οφειλέτη και β) της Δ.Ο.Υ Ζ’ Θεσσαλονίκης, με την υπ’αριθ.πρωτ. 35847/233/2018 αναγγελία του προϊσταμένου της, για συνολικό ποσό 46.912,62 ευρώ, εκ των οποίων ποσό 41.255,71 ευρώ, αφορούσε το κεφάλαιο και ποσό 5.656,91 ευρώ τις προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής, οι δε απαιτήσεις ήταν ληξιπρόθεσμες δεδομένου ότι είχαν παρέλθει οι προθεσμίες του άρθρου 5 του Ν.Δ. 356/1974 (περί Κωδικός Εισπράξεως Δημοσίων Εσόδων) από την ταμειακή τους βεβαίωση μέχρι την ημέρα του πλειστηριασμού κατά του παραπάνω οφειλέτη. Καθώς το επιτευχθέν πλειστηρίασμα δεν επαρκούσε για την κάλυψη των εξόδων εκτέλεσης και για την ικανοποίηση όλων των αναγγελθέντων δανειστών, η επί του πλειστηριασμού υπάλληλος Συμβολαιογράφος Θεσσαλονίκης Μαριάννα Παπακυριακού συνέταξε, σύμφωνα με το άρθρο 974 ΚΠολΔ τον υπ’ αριθ. 12.369/2018 πίνακα κατάταξης δανειστών, σύμφωνα με τον οποίο, αφού προαφαίρεσε κατά το άρθρο 975 ΚΠολΔ τα έξοδα εκτέλεσης, διένειμε το εναπομείναν πλειστηρίασμα, συνολικού ποσού 221.326,93 ευρώ € σύμφωνα με το άρθρο 977 § 3, σε συνδυασμό με τα άρθρα 975 και 976 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκαν με το άρθ. 8 του άρθ. 1 του Ν. 4335/2015 ως εξής: Στο 25% του καθαρού προς διανομή πλειστηριάσματος (μετά την προαφαίρεση των εξόδων), ήτοι στο ποσό των 55.331,72 ευρώ κατέταξε προνομιακά, οριστικά και προς μερική ικανοποίηση των απαιτήσεων από ΦΠΑ το Ελληνικό Δημόσιο δια της Δ.Ο.Υ Αμπελοκήπων, στο ποσοστό του 65% του καθαρού προς διανομή πλειστηριάσματος, ήτοι στο ποσό των 147.934,33 ευρώ, κατέταξε την επισπεύδουσα, ανώνυμη τραπεζική εταιρία με την επωνυμία “ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ”, οι απαιτήσεις της οποίας ήταν εξασφαλισμένες με προνόμιο και υπάγονται στις διατάξεις του άρθρου 976 § 2 του ΚΠολΔ, και στο ποσοστό του 10% του καθαρού προς διανομή πλειστηριάσματος και δη στο ποσό των 18.060,88 ευρώ, κατέταξε την ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία “…”. Κατά τον τρόπο αυτό εξαντλήθηκε το πλειστηρίασμα και δεν κατετάγη κανείς άλλος αναγγελθείς δανειστής. Κατόπιν αυτών, το Ελληνικό Δημόσιο άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, την από 12-9-2018 ανακοπή του εναντίον των δύο πρώτων αναιρεσίβλητων, αιτούμενο τη μεταρρύθμιση του αριθ. 12.369/2018 πίνακα κατάταξης δανειστών της Συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Μαριάννας Παπακυριακού, ισχυριζόμενο ότι η επί του πλειστηριασμού υπάλληλος προέβη σε μη νόμιμη κατάταξη των απαιτήσεων των αντιδίκων του στα αναφερόμενα στον προσβαλλόμενο πίνακα ποσά δυνάμει των άρθρων 977, 976 και 975 ΚΠολΔ, όπως τροποποιήθηκαν και ισχύουν με το άρθρο 8 του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015, καθόσον θα έπρεπε να δεχθεί ότι στην προκειμένη περίπτωση έχουν εφαρμογή τα άρθρα 975, 976 και 977 ΚΠολΔ, όπως ίσχυαν πριν την τροποποίησή τους με τον ν. 4335/2015, δεδομένου ότι ο εκτελεστός τίτλος και συγκεκριμένα το πρώτο εκτελεστό απόγραφο της υπ’ αριθ. 393/2012 διαταγής πληρωμής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, με βάση την οποία επισπεύσθηκε ο ένδικος πλειστηριασμός, επιδόθηκε για πρώτη φορά στο οφειλέτη και καθού η εκτέλεση Χ. Μ. την 1.2.2012 από την δικαιοπάροχο της επισπεύδουσας Κυπριακή Δημόσια Εταιρία Περιορισμένης Ευθύνης με την επωνυμία ” …”. Παρά πόδας της ιδίας διαταγής πληρωμής συνετάγη και η από 22.4.2013 επιταγή προς εκτέλεση της Δικηγόρου Αθηνών Άννας Κοράκη, η οποία επιδόθηκε στον καθού η εκτέλεση στις 24.4.2013 με την αριθ. 173650/24.4.2013 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης Γ. Χ., ενώ τρίτη επιταγή προς πληρωμή κατόπιν της από 1.11.2016 παραγγελίας του δικηγόρου Θεσσαλονίκης Κώστα Μαντζαβράκου, επιδόθηκε στον καθού, δυνάμει της αριθ. 3160Ε/4.11.2016 έκθεσης επίδοσης της Δικαστικής Επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης Α. Κ., με βάση την οποία έλαβε χώρα ο ένδικος πλειστηριασμός. Ισχυριζόμενο ότι η επίδοση της νέας αυτής επιταγής προς εκτέλεση την 4.11.2016, δεν επέφερε την ακύρωση ή την ανάκληση των από 1.2.2012 και 22.4.2013 προγενέστερων επιταγών προς εκτέλεση, το Ελληνικό Δημόσιο ζήτησε, μετά την αφαίρεση των εξόδων εκτελέσεως, στο καθαρό πλειστηρίασμα των 221.326,93 ευρώ, να καταταγεί στο σύνολό του προς μερική ικανοποίηση των απαιτήσεών του από ΦΠΑ, μετά των νομίμων προσαυξήσεων, όπως αυτές προέκυπταν αναλυτικά από τον πίνακα οφειλών που ενσωματώθηκε στην αριθ.πρωτ.42612/217/2018 αναγγελία χρεών της Δ.Ο.Υ., μη υπολειπομένου κανενός άλλου ποσού προς διανομή. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την υπ’αριθ. 16534/2018 απόφασή του απέρριψε την ανακοπή, το δε Εφετείο με την προσβαλλομένη απόφασή του δέχθηκε, κατά το ενδιαφέρον την αναιρετική διαδικασία μέρος της, τα ακόλουθα: “…επί επίδοσης περισσότερων επιταγών προς εκτέλεση, κρίσιμος χρόνος, για την επιλογή του δικαίου που θα εφαρμοστεί, για να κριθούν τα προνόμια των δανειστών και η κατάταξή τους, είναι ο χρόνος της επίδοσης της επιταγής με βάση την οποία επισπεύσθηκε τελικά η αναγκαστική εκτέλεση, η οποία οδήγησε στην απόκτηση του προς διανομή πλειστηριάσματος, και όχι ο χρόνος επίδοσης τυχόν προηγούμενης επιταγής, η ισχύς της οποίας αποδυναμώθηκε, κατ’ άρθρο 926 παρ. 2 του ΚΠολΔ, μετά την πάροδο του χρονικού διαστήματος του έτους χωρίς να επακολουθήσει άλλη πράξη εκτέλεσης και με βάση την οποία, πλέον, δεν μπορούσε να προχωρήσει η αναγκαστική εκτέλεση. Στην προκειμένη περίπτωση, από την υπ’ αριθ. 3160/Ε/4-11-2016 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης Α. Κ. προκύπτει ότι στον καθού η αναγκαστική εκτέλεση επιδόθηκε στις 4-11-2016 ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο από το πρώτο απόγραφο εκτελεστό της άνω υπ’ αριθ. 393/2012 Διαταγής Πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, με την οποία επιτασσόταν αυτός να καταβάλει στην επισπεύδουσα δανείστρια Τράπεζα Πειραιώς τα ακόλουθα ποσά : 1) για κεφάλαιο 227.916,28 ευρώ, 2) 40,00 ευρώ για τη σύνταξη της επιδοθείσας επιταγής, 3) 10,00 ευρώ για αντίγραφα και αντιγραφικά δικαιώματα, 4) 43,40 ευρώ για επίδοση και έξοδα του δικαστικού επιμελητή και συνολικά 228.119,68 ευρώ, νομιμοτόκως εκτός από το κονδύλιο των τόκων από τις 7-2-2013. Η επίδοση της άνω επιταγής προς εκτέλεση οδήγησε στην ολοκλήρωση της επίδικης αναγκαστικής εκτέλεσης, ενώ οι επικαλούμενες από το ανακόπτον προηγηθείσες επιδόσεις της επιταγής προς εκτέλεση στις 1-2-2012 (βλ. την υπ’ αριθ. 11401/Β/1-2-2012 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης Γ. Χ.) και στις 14-2-2013 (βλ. την υπ’ αριθ. 3075/Γ/14-2- 2013 έκθεση επίδοσης του αυτού ως άνω δικαστικού επιμελητή), δεν οδήγησαν στη συνέχιση και ολοκλήρωση της επίδικης αναγκαστικής εκτέλεσης. …. Επομένως, εφόσον οι επικαλούμενες από το ανακόπτον επιταγές προς πληρωμή επιδόθηκαν προ της 1ης Ιανουάριου 2016, αλλά λόγω παρόδου ενός έτους από της εν λόγω επίδοσης δεν έλαβε χώρα κάποια άλλη πράξη εκτέλεσης, συνεπώς δεν μπορεί να γίνει λόγος για στάδιο εξέλιξης της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης, και τα προνόμια των δανειστών στην προκειμένη υπόθεση θα κριθούν με βάση το ισχύον μετά το ν. 4335/2015 δίκαιο, καθόσον επιδόθηκε εκ νέου άλλη επιταγή μετά την ως άνω ημερομηνία, η οποία οδήγησε στη συνέχιση και ολοκλήρωση της επίμαχης αναγκαστικής εκτέλεσης…”. Έτσι που έκρινε το Εφετείο, ότι δηλαδή η επιταγή προς εκτέλεση που επιστηρίζει την περαιτέρω κύρια εκτελεστική διαδικασία, με τη σύνταξη και του ένδικου πίνακα κατάταξης, είναι η επιταγή που επιδόθηκε στις 4-11-2016. η οποία και οδήγησε στον κρίσιμο αναγκαστικό πλειστηριασμό, και όχι οι προηγούμενες επιταγές που επιδόθηκαν στις 1-2-2012 και στις 14-2-2013 (αλλά και στις 24-4-2013), αντίστοιχα, οι οποίες δεν οδήγησαν στη συνέχιση και ολοκλήρωση της επίδικης αναγκαστικής εκτέλεσης, λαμβάνοντας υπόψη, έστω και χωρίς ρητή μνεία, και την άρση της αναγκαστικής κατάσχεσης που επιβλήθηκε δυνάμει της ως άνω από 14-2-2013 επιταγής προς εκτέλεση, ορθά ερμήνευσε και εφήρμοσε τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεις των άρθρων 975 επ. ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκαν με το άρθρο όγδοο του άρθρου 1 του ν. 4335/2015, που ήταν εφαρμοστέες στην προκειμένη περίπτωση, και δεν παραβίασε τις εν λόγω διατάξεις, όπως αυτές ίσχυαν πριν την ως άνω τροποποίησή τους, καθόσον, κατά τη μείζονα σκέψη, κρίσιμος χρόνος για την εφαρμογή ή μη του νέου δικαίου, επί διαδοχικής επίδοσης περισσότερων επιταγών προς εκτέλεση, θεωρείται ο χρόνος επίδοσης εκείνης της επιταγής προς εκτέλεση, που οδήγησε στη συνέχεια στην έναρξη και ολοκλήρωση της κύριας εκτελεστικής διαδικασίας, και όχι των τυχόν προηγούμενων επιταγών, οι οποίες επιδόθηκαν μεν, χωρίς όμως να αρχίσει, εντός έτους από την επίδοσή τους, η κύρια εκτελεστική διαδικασία, όπως συνέβη εν προκειμένω με την από 1-12-2012 επιταγή, ή αποδυναμώθηκαν, όπως συνέβη με την από 14-2-2013 επιταγή. Επομένως, ο μοναδικός, από τον αρ. 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, λόγος της αίτησης αναίρεσης, με τον οποίο το αναιρεσείον ισχυρίζεται τα αντίθετα, είναι αβάσιμος. Κατ’ ακολουθίαν, πρέπει να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης και να καταδικασθεί το αναιρεσείον στη δικαστική δαπάνη των αναρεσιβλήτων σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 22 του ν. 3693/1957, κατά τα στο διατακτικό εκτιθέμενα.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 30-8-2021 αίτηση του Ελλ. Δημοσίου για την αναίρεση της υπ’ αριθ. 1265/2021 αποφάσεως του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Καταδικάζει το αναιρεσείον στη δικαστική δαπάνη των αναιρεσιβλήτων εκ ποσού τριακοσίων (300) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 29 Μαΐου 2023.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 15 Ιουνίου 2023.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
