ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ: Α179/2023 – ΤΡΙΜΕΛΕΣ
Αγωγή κατά Δήμου για την αποκατάσταση ηθικής και υλικής βλάβης. Αίτημα πρόσθετης αποζημίωσης λόγω παραμόρφωσης που η υπέστη η θυγατέρα των εναγόντων, εξαιτίας τραυματισμού της κατόπιν επίθεσης που δέχθηκε από αδέσποτο ζώο (σκύλο). Αίτημα αποζημίωσης και στο μέλλον, έως την ενηλικίωση της θυγατέρας τους. Ο τραυματισμός και η βλάβη της υγείας της θυγατέρας των εναγόντων οφείλονται στην παράλειψη των οργάνων του εναγόμενου να ασκήσουν ως προς το σκύλο αυτό τις επιβαλλόμενες από τα άρθρα 75 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων και 9 του ν. 4039/2012 υποχρεώσεις τους (πρβλ. ΣτΕ 1300/2014, 3322/2012 7μ.), η άσκηση των οποίων δεν εξαρτάται εκ του νόμου από προηγούμενη ενημέρωσή τους για την παρουσία του αδέσποτου σκύλου στην περιοχή, ήτοι να μεριμνήσουν για την περισυλλογή και τη διαχείριση του εν λόγω αδέσποτου ζώου, επιτυγχάνοντας τούτο είτε με μέσα του εναγομένου Δήμου, είτε σε συνεργασία με συνδέσμους Δήμων, φιλοζωικές ενώσεις και σωματεία και ιδρύοντας και λειτουργώντας, είτε μόνος του είτε με όμορους και συνεργαζόμενους Δήμους δημοτικά ή διαδημοτικά κτηνιατρεία και καταφύγια αδέσποτων ζώων συντροφιάς, ώστε μετά την περισυλλογή του το αδέσποτο ζώο να οδηγηθεί στους ανωτέρω χώρους ή και σε ιδιωτικά κτηνιατρεία, προκειμένου να υποβληθεί σε κτηνιατρική εξέταση και να διαπιστωθεί η επικινδυνότητά του, ώστε να μην κυκλοφορεί σε δημόσιο χώρο, θέτοντας σε κίνδυνο την σωματική ακεραιότητα και την υγεία των προσώπων που κυκλοφορούν σε αυτόν. Υφίσταται ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας επιδικάζεται χρηματική ικανοποίηση από τον εναγόμενο. Η αξίωση αποζημίωσης για μέλλουσα θετική ζημία, ήτοι για μέλλουσες ιατρικές επεμβάσεις προς βελτίωση της όψης της ουλής επί του μετώπου του τέκνου των εναγόντων, είναι απορριπτέα προεχόντως διότι ουδέν αποδεικτικό μέσο προσκομίζεται σχετικώς (πρβλ. ΔΕφΚομ 55/2021). Η επούλωση του τραύματος στο μέτωπο του τέκνου των εναγόντων έχει αφήσει εμφανή ουλή που εκτείνεται διαγώνια από το όριο του τριχωτού της κεφαλής δεξιά έως το όριο του αριστερού φρυδιού του, το οποίο συνιστά παραμόρφωση του μετώπου του, που ενόψει του είδους και της έκτασής της, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων δεν δύναται να προκαλέσει αρνητική επίδραση στο επαγγελματικό της μέλλον, όπως αβασίμως προβάλλεται, καθόσον κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας στη συντριπτική πλειονότητα των επαγγελμάτων -πλην ορισμένων εξαιρέσεων για τα οποία δεν υπάρχουν στοιχεία ώστε να πιθανολογηθεί ότι θα επιδιωχθεί η άσκησή τους από το τέκνο των εναγόντων στο μέλλον- η εξεύρεση εργασίας συναρτάται κατά κύριο λόγο προς τις γνώσεις, τις δεξιότητες και τη σχετική εμπειρία και όχι προς τα χαρακτηριστικά της εξωτερικής εμφάνισης. Ωστόσο, στο πλαίσιο της μελλοντικής κοινωνικής εξέλιξης της θυγατέρας των εναγόντων, η εν λόγω παραμόρφωση -που αναπόδεικτα ισχυρίζεται ο εναγόμενος ότι θα αποκατασταθεί σχεδόν πλήρως- δύναται, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας (βλ. ΔΕφΑθ 670/2013 σκ. 12), να ασκήσει επίδραση στο μέλλον της, υπό την έννοια των δυσμενών συνεπειών της εν λόγω εμφανούς ουλής επί του μετώπου της στην αυτοπεποίθησή της και στην συνδεόμενη με αυτήν σχολική και προσωπική ζωή της, συνιστάμενη στην ανάπτυξη φιλιών και, κατόπιν, στην εξεύρεση συντρόφου (πρβλ. ΔΕφΠειρ 1040/2023 σκ. 16). Θεμελιώνεται αυτοτελής αξίωση κατ’ άρθρο 931 του Α.Κ. Το αίτημα «για δαπάνες νοσηλίων ή άλλης φύσης (απώλεια εισοδημάτων από εργασία, χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης), που θα συνέχονται με το επίδικο ατύχημα αλλά δεν είναι δυνατό να προβλεφθούν από σήμερα» είναι αόριστο και ανεπίδεκτο δικαστικής εκτίμησης. Δέχεται εν μέρει την αγωγή (Α179/2023).
