Αγωγή με αίτημα την αποζημίωση για την ψυχική οδύνη που οι ενάγοντες υπέστησαν από τον θάνατο του οικείου τους από πράξεις και παραλείψεις ιατρών, οργάνων του εναγόμενου Νοσοκομείου. Η χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης που προβλέπεται στο άρθρο 932 εδ. γ´ ΑΚ αποσκοπεί στην ηθική παρηγορία και την ψυχική ανακούφιση των μελών της οικογένειας του θανόντος, από τον ψυχικό πόνο που δοκιμάζουν κατά τον χρόνο του θανάτου του.
Κατά την αληθή έννοια της ανωτέρω διάταξης, στην οικογένεια του θανόντος περιλαμβάνονται οι εγγύτεροι συγγενείς του και στενώς συνδεόμενοι μ’ αυτόν, οι οποίοι δοκιμάσθηκαν ψυχικά από την απώλειά του, ενώ είναι αδιάφορο αν συζούσαν μαζί του ή διέμεναν χωριστά. Στην οικογένεια του θύματος περιλαμβάνεται και ο “εν διαστάσει σύζυγος” κατά τον χρόνο του θανάτου αυτού, διότι η διάσταση των συζύγων κατά τον χρόνο θανάτου του ενός από αυτούς δεν καταλύει τυπικά την ιδιότητα του μέλους της οικογένειας κατά την έννοια του άρθρου 932 ΑΚ –
Δέσμευση από αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων. Θάνατος της συγγενούς των εναγόντων από οξεία νεφρική ανεπάρκεια η οποία οδήγησε σε ανακοπή καρδιάς, στο εναγόμενο νοσοκομείο, όπου νοσηλεύτηκε μετά από πτώση της σε ρεματιά. Με αμετάκλητη απόφαση του ποινικού δικαστηρίου ο θεράπων ιατρός κρίθηκε ένοχος για το ότι, ως ειδικός χειρουργός και διευθυντής της χειρουργικής κλινικής του εναγόμενου νοσοκομείου, από αμέλειά του επέφερε τον θάνατο της συγγενούς των εναγόντων, αν και είχε ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να παρεμποδίσει την επέλευση του αποτελέσματος αυτού.
Κρίση ότι το δικάζον Διοικητικό Δικαστήριο δεσμεύεται από την αμετάκλητη αυτή καταδικαστική απόφαση, όσον αφορά στην ενοχή του ως άνω ιατρού και τον παράνομο χαρακτήρα των πράξεων και των παραλείψεών του κατά την άσκηση των καθηκόντων του, ως οργάνου του εναγόμενου – Δέχεται εν μέρει την αγωγή και επιδικάζει αποζημίωση για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν οι συγγενείς της θανούσας, μεταξύ των οποίων και ο εν διαστάσει σύζυγός της, με τον οποίο διατηρούσαν τακτική επικοινωνία.
