Η ενιαύσια παραγραφή του άρθρου 992 ΑΚ υπόκειται σε διακοπή. Η επίδοση όμως αντιγράφου αίτησης ασφαλιστικών μέτρων νομής δεν αποτελεί άσκηση αγωγής, κατά την έννοια του άρθρου 261 ΑΚ και ως εκ τούτου δεν διακόπτει την ενιαύσια παραγραφή. Από την επίδοση της υπό κρίση αίτησης έχει παρέλθει χρονικό διάστημα μεγαλύτερο του έτους και τυχόν αξίωση της αιτούσας από την αποβολή της νομής της έχει υποπέσει στην ετήσια παραγραφή εφόσον δεν επικαλείται ούτε αποδεικνύει την άσκηση τακτικής αγωγής ή κάποιο άλλο γεγονός που να διακόπτει ή αναστέλλει την παραγραφή της αξίωσής της.
Αριθμός 2304/2013
ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Συγκροτήθηκε από την Ειρηνοδίκη Ευαγγελία Κακουλίδου, την οποία όρισε η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Ειρηνοδικείου Αθηνών και τη Γραμματέα Κολλίντζα Στεφάνια.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του την 26.2.2013 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Της αιτούσας – καλούσας : Της Τραπεζικής εταιρείας περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία «FGA BANK G.M.B.H.», η οποία εδρεύει στη Βιέννη Αυστρίας, είναι νόμιμα εγκατεστημένη στην Ελλάδα, με υποκατάστημα στην Αργυρούπολη Αττικής και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας Δικηγόρου της Ανθής Λαμπανάρη.
Της καθ’ ης η αίτηση-κλήση : …, κατοίκου Ηρακλείου Κρήτης, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας Δικηγόρου της Ευγενίας Λεωνιδοπούλου.
Η αιτούσα με την από 22.1 1.2011 (αρ. κατ. 14835/25.11.201 1) αίτηση της, ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ζητεί όσα αναφέρονται σ’ αυτήν.
Μετά τη νόμιμη προδικασία ήλθε η υπόθεση αυτή στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου για συζήτηση για τη δικάσιμο 14.5.2012, οπότε αναβλήθηκε για τη δικάσιμο της 24.1 0.2012 κατά την οποία ματαιώθηκε. Στη συνέχεια επαναφέρθηκε από την αιτούσα προς συζήτηση με την από 26.10.2012 (αρ. κατ. 6958/26.10.2010) κλήση με την οποία ορίστηκε ημερομηνία συζήτησης αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Ακολούθησε η συζήτηση, η οποία έγινε όπως σημειώνεται στα πρακτικά.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την υπό κρίση αίτηση ζητείται, λόγω κατεπείγοντος, η λήψη των σε αυτή αναφερομένων ασφαλιστικών μέτρων για τη προστασία της νομής της αιτούσας πάνω στο αναφερόμενο στην αίτηση κινητό (αυτοκίνητο) του οποίου η κατοχή και η χρήση παραδόθηκε στην καθ ης με παρακράτηση κυριότητας μέχρι να γίνει αποπληρωμή του τιμήματος, πλην όμως η καθ ης αρνείται να της το αποδώσει, παρόλο που δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της ως προς την καταβολή των συμφωνηθέντων δόσεων. Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα, η υπό κρίση αίτηση αρμόδια καθ ύλη και κατά τόπο φέρεται για συζήτηση στο παρόν Δικαστήριο καθόσον μεταξύ των διαδίκων υπήρξε συμφωνία παρέκτασης της αρμοδιότητας (άρθρα 733, 42 Κ.Πολ.Δ), για να συζητηθεί με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Είναι δε ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 532, 974, 984, 987, 998 Α.Κ., 941 Κ.Πολ.Δ. Επομένως, με αυτό το περιεχόμενο η υπό κρίση αίτηση, πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 992 ΑΚ, οι αξιώσεις από την αποβολή και διατάραξη παραγράφονται μετά ένα έτος από την αποβολή ή τη διατάραξη. Από τη διάταξη αυτή και το συνδυασμό της προς τις αντίστοιχες των άρθρων 984 παρ. 1, 987, 989 ΑΚ, προκύπτει ότι αφετήριος χρόνος της προνοούμενης από αυτήν ενιαυσίας παραγραφής των αξιώσεων του νομέα από την αποβολή ή διατάραξη, είναι η αποβολή ή η διατάραξη, αντίστοιχα. Αρχίζει δε, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 241 παρ. 1, 242, 243 παρ. 3 ΑΚ, από την επόμενη ημέρα κατά την οποία συμπληρώθηκε η αποβολή ή από την επόμενη ημέρα κατά την οποία έλαβε χώρα η διατάραξη, αντίστοιχα, και λήγει, κάθε μία από αυτές, όταν παρέλθει η τελευταία ημέρα
ήτοι η αντίστοιχη προς την ημέρα έναρξης ημέρα του έτους (ΑΠ 861/2007 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών Νόμος, Μον.Πρωτ. Αθ. 3919/2009 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών Δ.Σ.Α.). Η ενιαύσια αυτή παραγραφή υπόκειται σε διακοπή, σύμφωνα με τη διάταξη του όρθρου 261 Α.Κ., με την έγερση τακτικής αγωγής. Η επίδοση όμως αντιγράφου αίτησης ασφαλιστικών μέτρων νομής δεν αποτελεί άσκηση αγωγής κατά την έννοια του άρθρου 261 Α.Κ. και ως εκ τούτου δεν διακόπτει την ετήσια παραγραφή του άρθρου 992 Α.Κ., γιατί δεν εισάγει για διάγνωση οριστικά την αξίωση της νομής (Πολ. Πρωτ. Αθ. 2973/2008 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών Δ.Σ.Α., Ειρ.ΑΘ. 5/2013, Ειρ. Αθ. 4888/2011 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών Νόμος).
Η καθ’ ης με το κατατεθέν στο ακροατήριο σημείωμα της (βλ. σχ. σφραγίδα με υπογραφή της Γραμματέως) το περιεχόμενο του οποίου επικαλέσθηκε η πληρεξούσια Δικηγόρος της, με δήλωση της στο ακροατήριο, ισχυρίζεται ότι η ένδικη αξίωση της ενάγουσας έχει υποπέσει στην ενιαύσια παραγραφή του άρθρου 992 ΑΚ. Ο ισχυρισμός αυτός, όπως προβάλλεται είναι αρκούντως ορισμένος και θεμελιώνει νόμιμη ένσταση κατά της ένδικης αξίωσης, η οποία στηρίζεται στις διατάξεις που εκτέθηκαν στη μείζονα σκέψη και πρέπει να εξεταστεί ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.
Από την ένορκη κατάθεση της μάρτυρα της αιτούσας στο ακροατήριο που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά, τα έγγραφα που προσκομίστηκαν από τους διαδίκους και γενικά από τη διαδικασία πιθανολογήθηκαν τα εξής : Με την υπ’ αριθμ. …/5.12.2007 σύμβαση πώλησης αυτοκινήτου με παρακράτηση κυριότητας και σύμβαση δανείου που συνήφθη μεταξύ της αιτούσας, της πωλήτριας εταιρείας με την επωνυμία Π Ε.Π.Ε και της καθ’ ης ως αγοράστριας, η αιτούσα χορήγησε στην τελευταία δάνειο ύψους 11.518,56 ευρώ. Το παραπάνω ποσό αντιστοιχούσε στο πιστούμενο τίμημα αγοράς από την καθ ης ενός αυτοκινήτου εργοστασίου κατασκευής FIAT AUTO S.P.A., τύπου PANDA, κυλινδρισμού 1242, με αριθμό πλαισίου …, ιδιοκτησίας της πωλήτριας εταιρείας και καταβλήθηκε από την αιτούσα στην ως άνω πωλήτρια εταιρεία. Συμφωνήθηκε δε να εξοφληθεί από την καθ’ ης – αγοράστρια προς την αιτούσα σε 72 ισόποσες, μηνιαίες δόσεις, ύψους 159,98 ευρώ εκάστης, καταβλητέα η κάθε δόση την 15η ημέρα κάθε μήνα, αρχής γενομένης την 15.1.2008, σύμφωνα με τους ουσιώδεις όρους και συμφωνίες που περιλαμβάνονται στην ανωτέρω σύμβαση πώλησης. Όπως περαιτέρω πιθανολογήθηκε με το ως άνω συμφωνητικό συμφωνήθηκε ότι παρακρατείται από την πωλήτρια εταιρεία η κυριότητα και νομή του αυτοκινήτου μέχρι την ολοσχερή εξόφληση από την καθ ης των δόσεων (παράγραφος 1 της ανωτέρω σύμβασης), ενώ προς εξασφάλιση της αιτούσας η πωλήτρια εταιρεία της εκχώρησε τα δικαιώματα της από τη σύμβαση πωλήσεως και αυτό της υπαναχώρησης, αν δεν καταβληθεί οποιαδήποτε ληξιπρόθεσμη δόση, οπότε ολόκληρο το οφειλόμενο ποσό του δανείου καθίσταται ληξιπρόθεσμο και απαιτητό ( παράγραφοι 5 και 7 της σύμβασης). Τέλος, με την παράγραφο 6 της ως άνω σύμβασης συνεφωνήθη ότι η αιτούσα έχει δικαίωμα να καταγγείλει εγγράφως, οποτεδήποτε και χωρίς προειδοποίηση, το δάνειο σε περίπτωση που η καθ ης καθυστερήσει την εξόφληση οποιασδήποτε ληξιπρόθεσμης απαίτησης.
Η καθ’ ης όμως, αν και έχει στην κατοχή της το ως άνω αυτοκίνητο, έγινε υπερήμερη, μέχρι την κατάθεση της υπό κρίση αίτησης, ως προς την καταβολή μέρους της δόσης του Ιουλίου 2011 και των δόσεων από τον μήνα Αύγουστο 2011 έως και τον Νοέμβριο 2011, συνολικού ποσού 699,55 ευρώ. Μετά ταύτα η αιτούσα, με την υπό κρίση αίτηση, η οποία επιδόθηκε στην καθ’ ης την 3.1.2012 (βλ. προσκομιζόμενη υπ. αριθμ. 94945Β/3.1.2012 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή στο Πρωτοδικείο Ηρακλείου …), κατήγγειλε τη σύμβαση και ασκώντας το διαπλαστικό δικαίωμα υπαναχώρησης από τη σύμβαση πωλήσεως ζήτησε από την καθ ης το ως άνω αυτοκίνητο. Μετά ταύτα, από τα παραπάνω συνάγεται ότι από την επομένη ημέρα της επίδοσης στην καθ ης της υπό κρίση αίτησης, ήτοι από 4.1.2012 αρχίζει η προθεσμία παραγραφής τυχόν ένδικης αξίωσης της αιτούσας από την παραπάνω αιτία, εφόσον έκτοτε η καθ ης, αρνούμενη να της αποδώσει το παραπάνω αυτοκίνητο το οποίο κατείχε χωρίς νόμιμη αιτία αφού με την προαναφερόμενη καταγγελία η μεταξύ αυτής και της αιτούσας σύμβαση λύθηκε, απέβαλε την αιτούσα από τη νομή της σε αυτό. Από την παραπάνω, όμως, ημερομηνία, ήτοι από 4.1.2012 μέχρι τη συζήτηση της υπό κρίση αίτησης (26.2.2013) έχει παρέλθει χρονικό διάστημα μεγαλύτερο του έτους και τυχόν αξίωση της αιτούσας από την αποβολή της νομής της στο επίδικο κινητό έχει υποπέσει στην ενιαύσια παραγραφή του άρθρου 992 Α.Κ., εφόσον δεν επικαλείται ούτε αποδεικνύει την άσκηση τακτικής αγωγής ή κάποιο άλλο γεγονός που να διακόπτει ή αναστέλλει την παραγραφή της αξίωσης της. Ως εκ τούτου, η υπό κρίση αίτηση πρέπει, γενομένης δεκτής της ένστασης της καθ ης, να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη, παρελκομένης της εξέτασης των λοιπών ενστάσεων της καθ ης. Τέλος, η δικαστική δαπάνη της καθ ης πρέπει, γενομένου δεκτού σχετικού αιτήματος της να επιβληθεί στην αιτούσα, λόγω της ήττας της (άρθρα 176, 191 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.), σύμφωνα με όσα αναφέρονται ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την αίτηση.
Επιβάλλει σε βάρος της αιτούσας τη δικαστική δαπάνη της καθ ης, την οποία ορίζει στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250,00) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε δημόσια έκτακτη συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων Δικηγόρων των διαδίκων, στην Αθήνα στις … 2013.
Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΚΟΥΛΙΔΟΥ
ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΚΟΛΛΙΝΤΖΑ
