Τι προβλέπει για την αποκλειστική ευθύνη του Οργανισμού σε σιδηροδρομικό δυστύχημα του 2000, που οδήγησε σε ακρωτηριασμό επιβάτη.
Χαρακτηρίζεται ως απόφαση «πιλότος» για το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη που οδήγησε στην απώλεια 57 ζωών. Πρόκειται για απόφαση κατά του ΟΣΕ που επιδίκασε 200.500 ευρώ αποζημίωση για τον ακρωτηριασμό επιβάτισσας το 2000 με πλήρη υπαιτιότητα του μηχανοδηγού, του προϊσταμένου υπηρεσίας αμαξοστοιχίας και του σταθμάρχη.
Όπως αναφέρεται, η απόφαση είναι ενδεικτική για τις διαδικασίες αποζημίωσης που θα ακολουθήσουν για δεκάδες συγγενείς θανόντων και τραυματιών του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών, με δεδομένο το μέγεθος της τραγωδίας, που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο σε εγκληματικές παραλείψεις των αρμοδίων.
Όπως αναφέρει το documentonews.gr και όπως είχε αποκαλύψει το dikastiko.gr, ήδη από το 2000 οι ευθύνες υπαλλήλων του ΟΣΕ είχαν σημάνει καμπανάκι για τους χειρισμούς μετά τον τραυματισμό μίας επιβάτιδας και τον ακρωτηριασμό των κάτω άκρων της.
Ο ΟΣΕ άσκησε έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης με την οποία η επιβάτης δικαιώθηκε. Ωστόσο, ήρθε και το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο να της επιδικάσει αποζημίωση και μάλιστα ύψους 200.485 ευρώ, κρίνοντας πως υπήρξε αποκλειστική υπαιτιότητα της εταιρείας για τον τραυματισμό της.
«Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλούμενη απόφαση, σε όμοια κατ’ αποτέλεσμα κρίση κατέληξε, έστω και με ελλιπή αιτιολογία που συμπληρώνεται με αυτήν της παρούσας (άρθρο 534 ΚΠολΔ) και έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη και υποχρέωσε την εναγομένη (σ.σ. ΟΣΕ) να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 40.293 ευρώ, ενώ επιπλέον αναγνώρισε την υποχρέωση της εναγομένης να καταβάλει στην ενάγουσα το συνολικό ποσό των 160.192.8 ευρώ (99.592,80 + 60.600), ορθώς κατ’ αποτέλεσμα το νόμο ερμήνευσε και εφάρμοσε και τις ενώπιον του προσαχθείσες αποδείξεις εκτίμησε» αναφέρει χαρακτηριστικά η απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Λάρισας.
«Γι’ αυτό πρέπει να απορριφθούν οι σχετικοί λόγοι της έφεσης που υποστηρίζουν τα αντίθετα, ως ουσιαστικά αβάσιμοι, όπως και η έφεση στο σύνολο της, αφού δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι προς εξέταση» σημειώνεται.
Απόφαση κατά του ΟΣΕ: Το ιστορικό της υπόθεσης
Η επιβάτης του τρένου στην αγωγή της προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Λάρισας ιστορούσε ότι στις 8.2.2000 εξαιτίας της παράνομης και υπαίτιας συμπεριφοράς των υπαλλήλων (του μηχανοδηγού, του προϊσταμένου υπηρεσίας αμαξοστοιχίας και του σταθμάρχη), συνέβη σιδηροδρομικό ατύχημα που είχε ως συνέπεια τον τραυματισμό της και δη τον ακρωτηριασμό αμφοτέρων των κάτω άκρων της και ότι οι συνθήκες και τα αίτια του ατυχήματος κρίθηκαν ήδη τελεσιδίκως με την υπ’ αριθ. 4767/2007 απόφαση του Εφετείου Λάρισας, που καταλόγισε αποκλειστική υπαιτιότητα ως προς την πρόκληση του τραυματισμού της. «Με βάση το ιστορικό αυτό και επικαλούμενη ότι η άνω αδικοπραξία εξακολουθεί να αναδίδει δυσμενείς συνέπειες, καθόσον λόγω του ακρωτηριασμού των ποδιών της, που ήταν συνέπεια του τραυματισμού της, έχει ανάγκη νοσηλευτικής φροντίδας δια βίου επί 24ωρου βάσης» απάντησε στην έφεση του ΟΣΕ.
Pixabay
Σύμφωνα με την τελευταία απορριπτική απόφαση του Εφετείου Λάρισας στην προσφυγή του ΟΣΕ, αναφέρει πως «κρίθηκαν με δύναμη δεδικασμένου ότι στις 7.2 2000 και περί ώρα 23.55 η ενάγουσα, προτιθέμενη να ταξιδέψει από την Αθήνα στην Καλαμπάκα, επιβιβάστηκε σε αμαξοστοιχία της εναγομένης, η οποίο εκτελούσε το δρομολόγιο Αθήνα – Θεσσαλονίκη, με ενδιάμεσο σταθμό τον Παλαιοφάρσαλο. Περί ώρα 4.30 της 8.2.2000 και ενώ η αμαξοστοιχία έκανε στάση στο σταθμό Παλαιοφαρσάλων για επιβίβαση και αποβίβαση επιβατών, η ενάγουσα επιχείρησε να κατέλθει από την αμαξοστοιχία μαζί με άλλους επιβάτες και κατά την κίνηση της αυτή και ενώ βρισκόταν στα σκαλοπάτια του βαγονιού, η αμαξοστοιχία ξεκίνησε, με αποτέλεσμα η ενάγουσα να απωλέσει την ισορροπία της και να πέσει από το σκαλοπάτι στο οποίο βρισκόταν, στο κρηπίδωμα με τα πόδια της προς την κατεύθυνση της αμαξοστοιχίας, τα οποία ακρωτηριάστηκαν από τις μεταλλικές ρόδες του βαγονιού. Ότι το επίδικο ατύχημα οφείλεται σε αποκλειστική αμέλεια του μηχανοδηγού της αμαξοστοιχίας (.). του προϊσταμένου Υπηρεσίας της αμαξοστοιχίας (.) και του σταθμάρχη του σταθμού (.). οι οποίοι ήταν όργανα της εναγομένης (σ.σ. ΟΣΕ), προστηθέντες από αυτήν στις ως άνω υπηρεσίες».
Επίσης σημειώνεται ότι «αμέσως μετά το ατύχημα η ενάγουσα μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Καρδίτσας και στη συνέχεια στο ΚΑΤ Αθηνών, όπου νοσηλεύτηκε μέχρι και την 9.4.2000 και υποβλήθηκε σε ακρωτηριασμό των κάτω άκρων περίπου στο ύψος των γονάτων, στη συνέχεια δε κρίθηκε αναγκαία η μετάβασή της στο Ινστιτούτο Αποκατάστασης του Σικάγο στις ΗΠΑ για την καλύτερη αποκατάσταση της υγείας της και την τοποθέτηση τεχνητών μελών».
Παράλληλα, τονίζεται πως «αποδεικνύεται ότι η κατάσταση της υγείας της δεν έχει βελτιωθεί αλλά βαίνει επιδεινούμενη, η δε ως άνω ασθένεια της χαρακτηρίζεται «ανθεκτική και μη ανατάξιμη», με αποτέλεσμα η ενάγουσα να μην μπορεί να αναπτύξει φυσιολογική δραστηριότητα, προσωπική και οικογενειακή ζωή. Τουναντίον, αποδεικνύεται ότι η ενάγουσα εξακολουθεί να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις καθημερινές της ανάγκες, καθώς αδυνατεί να πραγματοποιήσει μόνη της την τοποθέτηση των τεχνητών μελών, την ένδυση και υπόδηση της και χρειάζεται τη βοήθεια τρίτου προσώπου για την εκτέλεση βασικών κινήσεων αλλά και για την προσωπική της υγιεινή, χρήζει δε διαρκούς ψυχολογικής υποστήριξης».
