Αλέξης Μητρόπουλος: Οι 8 δραματικές ανατροπές που φέρνει το νέο εργασιακό νομοσχέδιο
Στις οκτώ ανατροπές κατά των εργαζομένων που εισάγει το νέο εργασιακό νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας και αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή, αναφέρεται στο άρθρο του ο Αλέξης Μητρόπουλος, καθηγητής ΕΚΠΑ και πρόεδρος της Ένωσης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ).
Όπως σημειώνει ο κ. Μητρόπουλος «το νέο εργασιακό νομοσχέδιο φέρνει τις μεγαλύτερες ανατροπές σε βάρος των εργαζομένων από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Η απογοητευτική κατάσταση στα ελληνικά Συνδικάτα και η άνευ προηγουμένου ήττα της συστημικής (κοινοβουλευτικής) Αριστεράς στις πρόσφατες εθνικές εκλογές έχουν πείσει δυστυχώς όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες ότι οι πρωτοφανούς θεσμικής βιαιότητας διατάξεις του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, που θα αποσαρθρώσουν περαιτέρω το Ελληνικό Εργατικό Δίκαιο και θα διαβρώσουν καταλυτικά τον προστατευτικό του πυρήνα, θα ψηφιστούν χωρίς αξιόλογες αντιδράσεις από την αντιπολίτευση και την κοινωνία».
Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο:
I. ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ καθυστερεί η ενσωμάτωση της Οδηγίας 2019/1152. Με το σχέδιο νόμου του υπουργείου Εργασίας, που τέθηκε προς διαβούλευση στις 25-8-2023, προωθείται η ενσωμάτωση της Οδηγίας 2019/1152/ΕΕ «Για διαρκείς και προβλέψιμους όρους εργασίας», που έπρεπε να είχε ενσωματωθεί στο εσωτερικό μας Δίκαιο έως την 1η-8-2022. Ταυτόχρονα προωθούνται και οκτώ μεγάλες ανατροπές στο Ελληνικό Εργατικό Δίκαιο που δεν αποτελούν περιεχόμενο της Οδηγίας, αλλά θα απασχολήσουν όλους τους εργαζόμενους και γενικότερα την κοινωνία για πολλές δεκαετίες.
II. ΕΝΙΣΧΥΕΤΑΙ η περιστασιακή «απασχολησιμότητα» σε βάρος τής σταθερής εργασίας! Με την Οδηγία 2019/1152 ενισχύεται η περιστασιακή «απασχολησιμότητα», οι «μικρο- απασχολήσεις» («mini-midi jobs») σε βάρος τής σταθερής και πλήρους εργασίας! Βεβαίως περιλαμβάνει και θετικές -προστατευτικές τής μισθωτής εργασίας- διατάξεις, όπως εκείνες του άρθρου 3 (παροχή πληροφοριών), του άρθρου 4 (υποχρέωση παροχής ενημέρωσης), αλλά και ορισμένες των άρθρων 8-14 (ελάχιστες απαιτήσεις σχετικά με τους όρους εργασίας). Η Οδηγία δεν υποχρεώνει (άρθρο 11) τη νομιμοποίηση των «λευκών συμβάσεων», ούτε υποχρεώνει τις κυβερνήσεις να θεσπίσουν νέες μορφές απασχόλησης, όπως την «απασχόληση μηδενικών ωρών» ή «έκτακτης ανάγκης» («zero hour contract») ή και την «απασχόληση μετά από κλήση» («oncall contract») ή «μετά από παραγγελία» («on demand contract»), που θεωρούνται ακραίες μορφές ελαστικής απασχόλησης. Στις παραπάνω πιο σημαντικές «λευκές» συμβάσεις («white contracts»), που αναφέρονται ευθέως στην Οδηγία αλλά και στο προωθούμενο νομοσχέδιο, εντάσσονται και άλλες, όπως ο «διαμοιρασμός τής θέσης εργασίας («job sharing»), ο «διαμοιρασμός τού χρόνου εργασίας» («work sharing»), οι «συμβάσεις κυκλικής εργασίας» («job rotation»), οι «συμβάσεις λίγων ωρών» («low hour contracts») κ.ά., όπως αναλύουμε στο βιβλίο μας «Εργασιακές Σχέσεις και Κοινωνική Ασφάλιση στη Σύγχρονη Ελλάδα (Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη, 2017).
III. ΟΙ 8 ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ανατροπές στην αγορά εργασίας. Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο φέρνει τις μεγαλύτερες ανατροπές σε βάρος των εργαζομένων από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Η απογοητευτική κατάσταση στα ελληνικά Συνδικάτα και η άνευ προηγουμένου ήττα της συστημικής (κοινοβουλευτικής) Αριστεράς στις πρόσφατες εθνικές εκλογές έχουν πείσει δυστυχώς όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες ότι οι πρωτοφανούς θεσμικής βιαιότητας διατάξεις του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, που θα αποσαρθρώσουν περαιτέρω το Ελληνικό Εργατικό Δίκαιο και θα διαβρώσουν καταλυτικά τον προστατευτικό του πυρήνα, θα ψηφιστούν χωρίς αξιόλογες αντιδράσεις από την αντιπολίτευση και την κοινωνία.
Οι οκτώ μεγάλες ανατροπές του νέου εργασιακού ν/σ είναι οι εξής:
1 Επιδείνωση της θέσης του «δοκιμαζόμενου» εργαζόμενου. Αυτοδίκαιη λύση χωρίς αποζημίωση-επίδομα ανεργίας (άρθρα 4 και 19).
2 Νομιμοποίηση όλων των «λευκών συμβάσεων» («white contracts») χωρίς εγγυημένο ελάχιστο αριθμό ωρών απασχόλησης (άρθρο 6 παρ. 1). «Λευκές συμβάσεις» μέσω ΕΠΑ-Εταιρειών Ενοικίασης (άρθρο 6 παρ. 3).
3 Κατάργηση 8ώρου μέσω δυνητικής (εθελοντικής) παράλληλης απασχόλησης. Ημερήσια εργασία 13 ωρών (άρθρο 9), συνεπαγόμενη εβδομαδιαία εργασία 65 ωρών (5ήμερο) ή 78 ωρών (6ήμερο).
4 Κατάργηση της εργοδοτικής υποχρέωσης προαναγγελίας υπερωριών (άρθρο 22).
5 Ευκολότερη απόλυση του μισθωτού λόγω αυθαίρετης αποχής από την εργασία (άρθρο 23 παρ. 3).
6 Κατάργηση του πενθημέρου σε πολλές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, διαρκούς ή μη διαρκούς λειτουργίας, με εναλλασσόμενες βάρδιες για εργαζόμενους με πενθήμερο (άρθρα 25 και 26).
7 Επιδείνωση του συστήματος διευθέτησης του χρόνου εργασίας (άρθρο 28). Ξεμπλοκάρει το σύστημα «απλήρωτων υπερωριών» (διευθέτηση και με αίτημα του εργοδότη).
8 Περαιτέρω ποινικοποίηση της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης (άρθρο 31).
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ νέοι, όλοι οι νέοι που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, ως τα πρώτα πειραματόζωα της Ευρωζώνης (όπως αποδείχθηκε και με τα τρία μνημόνια), πρέπει να εκφράσουν την έντονη αποδοκιμασία τους στην εργασιακή ειλωτεία, μαζί με τους γονείς και τους παππούδες τους, που ίσως τώρα αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι το υπερ-Σύνταγμα του μνημονίου, ως προπομπός της νέας ευρωπαϊκήςεταιρικής διακυβέρνησης, αποστερεί από τα παιδιά και τα εγγόνια τους κάθε δυνατότητα αξιοπρεπούς ζωής στο μέλλον.
