ΑΠΟΦΑΣΗ
LaSpada κατά Ιταλίας της 26.10.2023 (αριθ.προσφ. 2731/14)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο προσφεύγων στερήθηκε την ιδιοκτησία του, την οποία χρησιμοποιούσε για καλλιέργεια, λόγω απαλλοτρίωσης για την κατασκευή δρόμου. Τα εγχώρια δικαστήρια επιδίκασαν ποσό αποζημίωσης που όμως δεν ανταποκρίνονταν στην εμπορική αξία του ακινήτου. Η απόφαση για την καταβολή της αποζημίωσης δεν εκτελέστηκε.
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου και του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ και επιδίκασε 11.900 ευρώ για ηθική βλάβη, 12.500 ευρώ για υλική ζημιά και 6.000 ευρώ για έξοδα.
ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Άρθρο 6§1,
Άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Η υπόθεση αφορούσε τη στέρηση της γης του προσφεύγοντος μέσω της εφαρμογής από τα εθνικά δικαστήρια του κανόνα της εποικοδομητικής-απαλλοτρίωσης καθώς και την μη εκτέλεση των σχετικών αποφάσεων των εθνικών δικαστηρίων.
Ο προσφεύγων ήταν ιδιοκτήτης οικοπέδου στο δήμο Milazzoτο οποίο χρησιμοποιούσε για καλλιέργεια.
Ο δήμος ενέκρινε σχέδιο για την κατασκευή δρόμου. Σύμφωνα με την νομοθεσία για την εποικοδομητική απαλλοτρίωση, ο προσφεύγων απώλεσε την κυριότητα της γης. Επιπλέον, το Εφετείο δέχθηκε ότι ο προσφεύγων δικαιούταν αποζημίωση για την απώλεια της περιουσίας του.Ωστόσο όσον αφορά την αποζημίωση για την στέρηση ιδιοκτησίας , το Εφετείο δεν στήριξε τον υπολογισμό του στην αγοραία αξία της γης, όπως εκτιμήθηκε παραπάνω, αλλά στη μέση αξία.
Ο προσφεύγων παραπονέθηκε ότι είχε στερηθεί παράνομα τη γη του λόγω της εφαρμογής από τα εθνικά δικαστήρια του κανόνα της εποικοδομητικής απαλλοτρίωσης και ότι δεν είχε λάβει επαρκή αποζημίωση, κατά παράβαση των δικαιωμάτων του βάσει του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Σύμβασης. Επιπλέον, κατήγγειλε, σύμφωνα με το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου και το άρθρο 6 της Σύμβασης, τη μη εκτέλεση της απόφασης του Εφετείου της 6ης Μαρτίου 2006 και την αδυναμία κίνησης διαδικασίας εκτέλεσης κατά του Δήμου Milazzo.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Το Δικαστήριο υπενθύμισε ότι ένα πρόσωπο που έχει λάβει εκτελεστό τίτλο κατά του κράτους δεν μπορεί να υποχρεωθεί να προσφύγει σε διαδικασία εκτέλεσης προκειμένου να τον εκτελέσει (βλ. Ventorino κατά Ιταλίας της 17.05.2011, αριθ. προσφ. 357/07 § 28, και Μεταξάς κατά Ελλάδας της 27.05.2004, αριθ. προσφ. 8415/02 § 19). Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο απέρριψε την ένσταση της κυβέρνησης.
Όσον αφορά το βάσιμο της καταγγελίας, το Δικαστήριο σημείωσε ότι, σύμφωνα με την απόφαση του Εφετείου, ο προσφεύγων είχε δικαίωμα να λάβει συγκεκριμένα ποσά για αποζημίωση και έξοδα και ότι, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες πληροφορίες που υποβλήθηκαν στο Δικαστήριο, ο δήμος Milazzo δεν αποπλήρωσε το χρέος του. Στις κύριες υποθέσεις De Luca κατά Ιταλίας της 24.09.2013 (αριθ. προσφ. 43870/04, §§ 50-56), Pennino κατά Ιταλίαςτης 24.09.2013 (αριθ. προσφ.43892/04 §§ 54-60) και Ventorino (ό.π. §§ 24-31) το Δικαστήριο διαπίστωσε ήδη παραβίαση του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου και του άρθρου 6 όσον αφορά ζητήματα παρόμοια με αυτά της παρούσας υπόθεσης.Αφού εξέτασε το σύνολο των στοιχείων που του υποβλήθηκαν, το Δικαστήριο δεν διαπίστωσε κανένα πραγματικό περιστατικό ή επιχείρημα ικανό να το πείσει να καταλήξει σε διαφορετικό συμπέρασμα.
Ο προσφεύγων παραπονέθηκε επίσης, βάσει του άρθρου 6, για την αδυναμία κίνησης διαδικασίας εκτέλεσης κατά του δήμου Milazzo. Λαμβάνοντας υπόψη τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης, τους ισχυρισμούς των διαδίκων και τα ανωτέρω πορίσματά του, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι υπήρξε παραβίαση και του άρθρου 6 της Σύμβασης.
Δίκαιη ικανοποίηση (άρθρο 41): το ΕΔΔΑ επιδίκασε 11.900 ευρώ για ηθική βλάβη, 12.500 ευρώ για υλική ζημιά και 6.000 ευρώ για έξοδα και δαπάνες (επιμέλεια echrcaselaw.com).
