Τόπος διαμονής του τέκνου ορίστηκε η κατοικία της μητέρας στην Ελλάδα – Δικαίωμα διευρυμένης επικοινωνίας με τον πατέρα
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, σε διασυνοριακή υπόθεση με διαδίκους γονείς που κατοικούν σε διαφορετικές χώρες, έκρινε πως η άσκηση της γονικής μέριμνας του ανήλικου τέκνου τους δέον να ασκείται και από τους δύο από κοινού (ΜΠΑ 7302/2023).
Πιο αναλυτικά, έχοντας ως κριτήριο αποκλειστικά το βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, το δικαστήριο έκρινε επιτακτικής σημασίας το ανήλικο τέκνο των διαδίκων να διαβιεί σε περιβάλλον σταθερής διαμονής, κατά τρόπο ώστε να αισθάνεται ασφάλεια και ηρεμία, συναισθήματα που οπωσδήποτε δεν θα μπορεί να αισθανθεί στην περίπτωση διαδοχικής εναλλαγής κατοικίας μεταξύ των γονέων του, ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Περαιτέρω, επεσήμανε ότι οι διάδικοι, οι οποίοι διαπιστώθηκε πως αμφότεροι αγαπούν και ενδιαφέρονται για την ευημερία του ανήλικου τέκνου τους, προς εξυπηρέτηση του αποκλειστικού συμφέροντος του τελευταίου, οφείλουν να εργασθούν προς την κατεύθυνση αμοιβαίας συνεργασίας αναφορικά με τα ζητήματα που το αφορούν και αμφότεροι να εμφυσήσουν προς αυτό αισθήματα αγάπης και εμπιστοσύνης τόσο ως προς το πρόσωπό τους, όσο και ως προς το πρόσωπο του άλλου γονέα, έτσι ώστε να συνδράμουν στην ανάπτυξη των σχέσεων του και με τους δύο γονείς του.
Συνεπώς, κατέληξε στην κρίση πως θα πρέπει να διατηρηθεί η εκ του νόμου από κοινού άσκηση του συνόλου της γονικής μέριμνας από αμφότερους τους γονείς του τέκνου και να προσδιορισθεί ως τόπος διαμονής του τέκνου η κατοικία της μητέρας αυτού στην Ελλάδα. Η εναλλασσόμενη διαμονή, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, κρίθηκε πως θα επιβαρύνει ψυχολογικά το ανήλικο.
Ακολούθως, ρύθμισε το δικαίωμα διευρυμένης επικοινωνίας με τον πατέρα, στην κατοικία του οποίου στο εξωτερικό το ανήλικο τέκνο δεν θα διαμένει. Η διευρυμένη επικοινωνία κρίθηκε επιβεβλημένη για την ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητας του τέκνου.
Απόσπασμα απόφασης
Οι διάδικοι – γονείς, οι οποίοι αμφότεροι αγαπούν και ενδιαφέρονται για την ευημερία του ανήλικου τέκνου τους, προς εξυπηρέτηση του αποκλειστικού συμφέροντος του τελευταίου, οφείλουν να εργασθούν προς την κατεύθυνση αμοιβαίας συνεργασίας αναφορικά με τα ζητήματα που το αφορούν και αμφότεροι να εμφυσήσουν προς αυτό αισθήματα αγάπης και εμπιστοσύνης τόσο ως προς το πρόσωπό τους, όσο και ως προς το πρόσωπο του άλλου γονέα, έτσι ώστε να συνδράμουν στην ανάπτυξη των σχέσεων του και με τους δύο γονείς του, προκειμένου αφενός επί του παρόντος να αποκατασταθεί το κλίμα ηρεμίας και σταθερότητας που είναι απαραίτητο για την ισορροπημένη εξέλιξη του τέκνου και αφετέρου στο μέλλον να εξελιχθεί σε ολοκληρωμένη προσωπικότητα, πνευματικά, συναισθηματικά και ψυχολογικά. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να διατηρηθεί η εκ του νόμου από κοινού άσκηση του συνόλου της γονικής μέριμνας από αμφότερους τους γονείς του τέκνου και να προσδιορισθεί ως τόπος διαμονής του τέκνου η κατοικία της ενάγουσας – εναγομένης μητέρας του στην περιοχή της Γλυφάδας Αττικής, επί της οδού . αριθμ. . , καθόσον τυχόν συνεχής αποχωρισμός του από την ενάγουσα – μητέρα του, με εναλλασσόμενη διαμονή, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, θα επιβαρύνει ψυχολογικά το ανήλικο, απορριπτομένων: α) του υπό στοιχ. Α αιτήματος της υπό στοιχείο α’ αγωγής της ενάγουσας, όσον αφορά στην αποκλειστική άσκηση της γονικής μέριμνας στο σύνολό της και β) του υπό στοιχ. Α αιτήματος της υπό στοιχ. β’ αγωγής του ενάγοντος, όσον αφορά στην εναλλασσόμενη κατοικία, ως ουσία αβασίμων. Ακολούθως, ο εναγόμενος – ενάγων, στην κατοικία του οποίου το ανήλικο τέκνο δεν θα διαμένει σταθερά έχει δικαίωμα διευρυμένης επικοινωνίας με αυτό, η οποία είναι επιβεβλημένη για την ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητας του τέκνου. Επομένως με αποκλειστικό γνώμονα το βέλτιστο συμφέρον του ανηλίκου . , το δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας του πατέρα του μ’ αυτόν πρέπει να ρυθμιστεί ως ειδικότερα αναφέρεται στο διατακτικό της παρούσας, ένεκα των βιοτικών και συναισθηματικών αναγκών του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, συνυπολογιζομένης και της ηλικίας του και με τον τρόπο αυτό κρίνει το Δικαστήριο ότι αφενός εξυπηρετούνται οι ανάγκες του τέκνου, καθόσον εν προκειμένω η επικοινωνία του τέκνου με τον ενάγοντα – εναγόμενο, που δεν διαμένει, είναι καθοριστικής σημασίας για τη θεμελίωση ψυχικών και συναισθηματικών δεσμών του παιδιού με τον πατέρα εν προκειμένω, οι οποίοι και θα το βοηθήσουν στην ισορροπημένη ψυχολογική του ανάπτυξη και αφετέρου δίνεται στους διάδικους γονείς του η ευκαιρία να διαθέσουν ποιοτικό χρόνο με το τέκνο. Επισημαίνεται ότι ο προτεινόμενος από τον πατέρα τρόπος επικοινωνίας, που ουσιαστικά καταλαμβάνει όλο τον χρόνο των διακοπών των εορτών των Χριστουγέννων και του Πάσχα του ανηλίκου, πέραν του ότι παρίσταται άκρως γονεοκεντρικός, αφενός μεν δεν είναι προς το συμφέρον του τέκνου, αφού θα απορρυθμίσει πλήρως και αιφνιδιαστικά τις συνθήκες ζωής του, αφετέρου δε, θα μεταβάλει τον πατέρα σε γονέα των διακοπών και τη μητέρα σε γονέα των υποχρεώσεων και για τον λόγο αυτό δεν υιοθετείται από το παρόν Δικαστήριο. Ας σημειωθεί ότι το Δικαστήριο οδηγήθηκε στην ανωτέρω κρίση, χωρίς να λάβει την γνώμη του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, θεωρώντας ότι η τυχόν δικαστική του ακρόαση δεν υπηρετεί το αληθές συμφέρον του λόγω της μικρής του ηλικίας και της ανωριμότητάς του να αντιληφθεί το αληθές συμφέρον του και να κατανοήσει συναισθηματικά την διαδικασία έκδοσης της παρούσας απόφασης, απορριπτομένου του σχετικού αιτήματος του ενάγοντος – εναγόμενου.
Δείτε ολόκληρη την απόφαση στο dsanet.gr.
