ΑΠΟΦΑΣΗ
Robuleţ κατά Δημοκρατίας της Μολδαβίας της 14.11.2023 (αρ. προσφ. 17935/08)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Εκδίκαση εκπρόθεσμης έφεσης από το εφετείο χωρίς το εθνικό δικαστήριο να αιτιολογήσει γιατί εξέτασε ασκηθέν εκπρόθεσμο ένδικο μέσο.
Τα εθνικά δικαστήρια δεν αιτιολόγησαν για ποιο λόγο δέχθηκαν να εξετάσουν το ένδικο μέσο της έφεσης που ασκήθηκε μετά την νόμιμη προθεσμία των 15 ημερών που προβλεπόταν από το άρθρο 116 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, ούτε αιτιολόγησαν το εκπρόθεσμο, ούτε χορήγησαν παράταση προθεσμίας για οιονδήποτε λόγο, όπως μπορούσαν να κάνουν σύμφωνα με την ισχύουσα πολιτική δικονομία.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου που αποτελεί έκφανση της δίκαιης δίκης (άρθρο 6 § 1 της ΕΣΔΑ).
Το ΕΔΔΑ επιδίκασε στον προσφεύγοντα 3.600 ευρώ για ηθική βλάβη και 1.500 ευρώ για έξοδα.
ΔΙΑΤΑΞΗ
Άρθρο 6 παρ. 1
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Το Δικαστήριο σημείωσε ότι η προσφυγή σχετικά με την εξέταση εκπρόθεσμης έφεσης από τα εθνικά δικαστήρια δεν ήταν προδήλως αβάσιμη κατά την έννοια του άρθρου 35 § 3 (α) της Σύμβασης, ούτε απαράδεκτη για οποιονδήποτε άλλο λόγο και την έκρινε παραδεκτή.
Οι γενικές αρχές σχετικά με την τήρηση της αρχής της ασφάλειας δικαίου που κατοχυρώνεται στο άρθρο 6 συνοψίστηκαν στις αποφάσεις Roşca κατά Μολδαβίας της 22.03.2005 (αρ. προσφ. 6267/02 §§ 24-25) και Oferta Plus S.R.L. κατά Μολδαβίας.
Επισημαίνεται ότι η Κυβέρνηση αναγνώρισε ότι τα μέρη στην εσωτερική διαδικασία είχαν λάβει το πλήρες κείμενο της απόφασης του Περιφερειακού Δικαστηρίου Rîşcani της 7ης Δεκεμβρίου 2005 κατά την ημερομηνία που εκδόθηκε. Ενώ υποστήριξαν ότι η προθεσμία για την άσκηση έφεσης ήταν 20 ημέρες, στην πραγματικότητα ήταν 15 ημέρες σύμφωνα με το άρθρο 362 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που ίσχυε τον Δεκέμβριο του 2005. Συνεπώς, η προθεσμία για άσκηση έφεσης κατά της απόφασης της 7ης Δεκεμβρίου 2005 (η οποία ανέφερε ρητά προθεσμία 15 ημερών για την άσκηση έφεσης) έληξε στις 22 Δεκεμβρίου 2005. Ο διάδικος που εναντιώθηκε στην δίκη (G.) άσκησε την έφεσή του στις 26 Δεκεμβρίου 2005, σε χρόνο μεγαλύτερο των15 ημερών από την λήψη της απόφασης.
Τα εθνικά δικαστήρια ενώ δέχτηκαν να εξετάσουν την έφεση του G., ουδέποτε παρέτειναν επισήμως την προθεσμία για την άσκηση της εν λόγω έφεσης (παρά τη νομική υποχρέωση να το πράξουν βάσει του άρθρου 116 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας), ούτε αιτιολόγησαν για μια τέτοια παράταση.
Λαμβάνοντας υπόψη την εκτενή νομολογία του επί του θέματος (βλ. Istrate κατά Μολδαβίας της 13.06.2006, αρ. προσφ. 53773/00 §§ 46-55, Melnic κατά Μολδαβίας της 14.11.2006, αρ. προσφ. 6923/03 §§ 38-43, Ponomaryov κατά Ουκρανίας της 03.04.2008, αρ. προσφ. 3236/03 §§ 40-42και Carpov κατά Μολδαβίας της 12.02.2019, αρ. προσφ. 6338/11 §§ 20-23) και ελλείψει οποιονδήποτε λόγων απομάκρυνσης από αυτή, το Δικαστήριο διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 της ΕΣΔΑ.
Λαμβάνοντας υπόψη τα πορίσματά του στην προηγούμενη παράγραφο, το Δικαστήριο θεώρησε ότι δεν ήταν απαραίτητο να αποφανθεί επί του παραδεκτού ή της ουσίας των λοιπών καταγγελιών βάσει των άρθρων 6 και 13 σχετικά με τη μη καταβολή δικαστικών εξόδων από τον G. κατά την κατάθεση της έφεσής του, την αποτυχία του Εφετείου να πραγματοποιήσει δημόσια ακρόαση, την αδυναμία του προσφεύγοντος να υπερασπίσει την υπόθεσή του στο Ανώτατο Δικαστήριο και τη διάρκεια της διαδικασίας, καθώς και την έλλειψη αποτελεσματικού ένδικου μέσου ως προς αυτό.
Δίκαιη Ικανοποίηση (άρθρο 41)
Το ΕΔΔΑ επιδίκασε στον προσφεύγοντα 3.600 ευρώ για ηθική βλάβη και 1.500 ευρώ για έξοδα (επιμέλεια: echrcaselaw.com).
