Η παρέλευση πενταετίας χωρίς επιτυχή ρευστοποίηση της επίδικης οικίας δεν συνιστά λόγο παύσης των εργασιών εκποίηση
Απορρίφθηκε αίτηση παύσης εργασιών εκποίησης ακινήτου, κατόπιν έκδοσης δικαστικής απόφασης ρύθμισης οφειλών του αιτούντος σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 3869/2010 (ΕιρΑθ 412/2023).
Κατά την κρίση του δικαστηρίου, η παρέλευση πενταετίας χωρίς επιτυχή ρευστοποίηση της επίδικης οικίας δεν συνιστά λόγο παύσης των εργασιών εκποίησης, ενώ δεν αποδείχτηκε παραίτηση του εκκαθαριστή. Η δε τοποθεσία του ακινήτου σε περιοχή σημαντικού τουριστικού ενδιαφέροντος ευνοεί την ρευστοποίησή του.
Πιο αναλυτικά, σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης, ο αιτών υπήχθη στις ευεργετικές διατάξεις του νόμου Κατσέλη με τελεσίδικη θετική απόφαση με την οποία διατάχθηκε μείωση του χρέους, ρύθμιση δόσεων, προστασία κύριας οικίας και εκποίηση εξοχικής οικίας του αιτούντος.
Κατά το σκεπτικό του δικαστηρίου, δεν αποδείχθηκε ότι το επίδικο ακίνητο του αιτούντος δεν είναι δεκτικό ρευστοποίησης, ούτε, άλλωστε, μόνη η παρέλευση ικανού χρονικού διαστήματος από την έκδοση της ως άνω απόφασης συνιστά άνευ άλλου απόδειξη έλλειψης αγοραστικού ενδιαφέροντος. Επίσης, δεν προέκυψε ότι ο εκκαθαριστής προέβη σε κάποια ειδική ενέργεια, όπως σε αναγγελίες, προσκλήσεις, δημοσιεύσεις προς τρίτους περί ρευστοποίησης της επίδικης εξοχικής οικίας του αιτούντος, ώστε να δικαιολογείται η κήρυξη της παύσης των εργασιών της ρευστοποίησης.
Εξάλλου, λαμβάνοντας υπόψη τα διδάγματα της κοινής πείρας, καθώς επίσης το εμβαδόν του επίδικου ακινήτου και ιδίως τη θέση αυτού, η οποία αποτελεί περιοχή ιδιαιτέρου τουριστικού ενδιαφέροντος, το δικαστήριο επεσήμανε ότι αυτό τυγχάνει ευχερώς ρευστοποιήσιμο και, ως εκ τούτου, μπορεί να αξιοποιηθεί ποικιλοτρόπως.
Περαιτέρω, το δικαστήριο διαπίστωσε ότι από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν αποδείχθηκε ότι έλαβε χώρα παραίτηση του διορισθέντος εκκαθαριστή από τα καθήκοντά του. Συνεπώς, έκρινε πως δεν υφίσταται σπουδαίος λόγος που να δικαιολογεί την αντικατάσταση αυτού. Ούτε η πάροδος χρονικού διαστήματος πλέον της πενταετίας από την δημοσίευση της απόφασης χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η διατασσομένη με αυτή εκκαθάριση συνιστά από μόνη της λόγο ικανό που να δικαιολογεί την αντικατάσταση του εκκαθαριστή.
Απόσπασμα απόφασης
Περαιτέρω η ανωτέρω απόφαση έχει ήδη καταστεί αμετάκλητη (βλ. την υπ’ αριθμ. 8302/2023 απόφαση του Μον. Πρωτ. Αθηνών, με την οποία απερρίφθη η έφεση του τετάρτου καθού Ν.Π.Δ.Δ. και τότε εκκαλούντος). Ωστόσο δεν αποδείχθηκε, ότι το ως άνω ακίνητο του αιτούντος δεν είναι δεκτικό ρευστοποίησης, ούτε άλλωστε μόνη η παρέλευση ικανού χρονικού διαστήματος από την έκδοση της ως άνω απόφασης συνιστά άνευ άλλου απόδειξη έλλειψης αγοραστικού ενδιαφέροντος όπως οι αιτούντες διατείνονται, αφού άλλωστε δεν προέκυψε ότι ο εκκαθαριστής προέβη σε κάποια ειδική ενέργεια, όπως σε αναγγελίες, προκλήσεις, δημοσιεύσεις προς τρίτους περί ρευστοποιήσεως της ως άνω οικίας του αιτούντος, ώστε να δικαιολογείται η κήρυξη της παύσης των εργασιών της ρευστοποίησης. Εξάλλου, λαμβανομένων υπόψη των διδαγμάτων της κοινής πείρας αλλά και του εμβαδού του ως άνω ακινήτου και κυρίως της θέσης αυτού, στην νήσο Κρήτη, η οποία αποτελεί περιοχή ιδιαιτέρου τουριστικού ενδιαφέροντος όπως είναι ο νομός Ρεθύμνης, καθιστά βέβαιο ότι αυτό τυγχάνει ευχερώς ρευστοποιήσιμο και ως εκ τούτου μπορεί να αξιοποιηθεί ποικιλοτρόπως.
Περαιτέρω από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν αποδείχθηκε ότι έλαβε χώρα παραίτηση του ως άνω εκκαθαριστή από τα καθήκοντά του. Ως εκ τούτου δεν υφίσταται σπουδαίος λόγος που να δικαιολογεί κατά την κρίση του Δικαστηρίου τούτου την αντικατάσταση αυτού, ενώ άλλωστε ούτε και η πάροδος χρονικού διαστήματος πλέον της πενταετίας από την δημοσίευση της απόφασης χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η διατασσομένη με αυτή εκκαθάριση συνιστά από μόνη της λόγο ικανό που να δικαιολογεί την αντικατάσταση του και ως εκ τούτου το σχετικό αίτημα του παρισταμένου τετάρτου των καθ’ ών πρέπει να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμο. Συνεπώς η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη στο σύνολό της στην ουσία της. Περαιτέρω, παράβολο για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας εκ μέρους των καθ’ ών, που δικάστηκαν ερήμην, δεν ορίζεται, διότι δυνατότητα άσκησης τέτοιας ανακοπής δεν παρέχεται από το νόμο (άρθρο 14 του Ν. 3869/2010). Τέλος, δεν θα περιληφθεί διάταξη για τα δικαστικά έξοδα, καθώς, σύμφωνα με την παρ. 6 του άρθρου 8 του Ν. 3869/2010, που εφαρμόζεται αναλογικά, δικαστικά έξοδα δεν επιδικάζονται
Δείτε ολόκληρη την απόφαση στο dsanet.gr.
