Σύμφωνο με το Σύνταγμα το ελάχιστο όριο της «εύλογης» χρηματικής ικανοποίησης στο ποσό των 10.000 ευρώ που θέτει το άρ. 14 του ν. 3471/2006
Το Μονομελές Εφετείο Αθηνών απέρριψε έφεση εταιρείας τηλεπικοινωνιών κατά απόφασης, με την οποία είχε επιδικασθεί εις βάρος της χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης από τη διενέργεια μη ζητηθεισών τηλεφωνικών επικοινωνιών (ΜΕφΑθ 664/2023).
Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης, παρά το γεγονός ότι οι επίδικοι τηλεφωνικοί αριθμοί του ενάγοντος είναι καταχωρημένοι στο ειδικό μητρώο εναντίωσης (opt-out) του άρθρου 11 του ν. 3471/2006, η εναγόμενη εταιρεία, διά των προστηθέντων υπαλλήλων της, διενεργούσε τηλεφωνικές κλήσεις με σκοπό τη διαφημιστική προώθηση των προϊόντων της. Μάλιστα, παρά τη ρητή εναντίωση του ενάγοντος, η εναγόμενη συνέχισε, επανειλημμένως, να τον ενοχλεί τηλεφωνικά, πραγματοποιώντας συνολικά, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, δώδεκα κλήσεις. Κατόπιν υποβολής έγγραφης καταγγελίας στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, η Αρχή διαπίστωσε ότι η εναγόμενη είχε προβεί σε συνεχιζόμενες παραβιάσεις του νόμου τόσο σε βάρος του ενάγοντος όσο και σε βάρος άλλων πολιτών και για το λόγο αυτό της επέβαλε διοικητικό χρηματικό πρόστιμο.
Το ζήτημα των τηλεφωνικών κλήσεων για σκοπούς απευθείας προώθησης προϊόντων ή υπηρεσιών και για κάθε είδους διαφημιστικούς σκοπούς, ρυθμίζεται στο άρθρο 11 του Ν. 3471/2006, όπου ορίζονται τα σχετικά με τις μη ζητηθείσες επικοινωνίες. Το σύστημα «opt out» έχει ως συνέπεια ότι τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα μπορούν να απευθύνουν τις αντιρρήσεις τους, όσον αφορά την επεξεργασία των δεδομένων τους, είτε ειδικά, απευθείας στον υπεύθυνο επεξεργασίας (δηλαδή στον διαφημιζόμενο), ασκώντας το δικαίωμα αντίρρησης ως προς την επεξεργασία προσωπικών δεδομένων βάσει του άρθρου 13 Ν. 2472/1997 είτε γενικά, μέσω της εγγραφής τους στον ειδικό κατάλογο συνδρομητών του παρόχου που προβλέπει το άρθρο 11 παρ. 2 Ν. 3471/2006. Ο Νόμος προβλέπει τη δημιουργία Μητρώων («opt out») σε κάθε πάροχο υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών, ότι δεν επιθυμεί να λαμβάνει τηλεφωνικές κλήσεις για απευθείας εμπορική προώθηση.
Κατά την κρίση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, οι ένδικες τηλεφωνικές κλήσεις συνιστούν κατ’ εξακολούθηση παράνομη μη ζητηθείσα τηλεφωνική επικοινωνία, με αποκλειστικό σκοπό την εμπορική προώθηση προϊόντων και υπηρεσιών και παράνομη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων του ενάγοντος, καθώς είχαν εκφραστεί τόσο ρητές προφορικές αντιρρήσεις σε όλους τους καλούντες όσο και έκφραση αντίρρησης δια της εγγραφής των αριθμών του ενάγοντος στο μητρώο εναντίωσης του παρόχου του, όπως ορίζει ο νόμος.
Το δικαστήριο έκρινε ότι η διενέργειά τους έγινε, κατά παράβαση των άρθρων 11 και 14 του ν. 3471/2006, των άρθρων 11, 13 του ν. 2472/1997 και των άρθρων 57, 59, 914, 932 ΑΚ, καθώς και των άρθρων 6 και 21 του Ευρωπαϊκού Γενικού Κανονισμού για την προστασία των προσωπικών δεδομένων ΕΕ 2016/679, λαμβανομένων υπόψη ιδίως (α) ότι ο ενάγων είχε καταχωρίσει, πριν τη διενέργεια των ένδικων κλήσεων, τους επίδικους τηλεφωνικούς αριθμούς στο ειδικό μητρώο εναντίωσης/opt-out του παρόχου του, όπου είχε δηλώσει ρητά την επιθυμία του να μη δέχεται από οποιονδήποτε τηλεφωνικές διαφημιστικές κλήσεις που αφορούν εμπορική/διαφημιστική προώθηση προϊόντων και υπηρεσιών, γεγονός το οποίο δημιουργεί στην εναγόμενη και στα προστηθέντα από αυτήν όργανα/εκτελούντες την επεξεργασία, ιδιαίτερη νομική υποχρέωση, να συμβουλεύονται το ειδικό μητρώο εναντίωσης/opt-out, πριν πραγματοποιήσουν οποιαδήποτε μη ζητηθείσα τηλεφωνική διαφημιστική κλήση προκειμένου να διαπιστώσουν αν ο συνδρομητής έχει δηλώσει εκ των προτέρων την εναντίωση/αντίθεσή του στη λήψη διαφημιστικών κλήσεων, (β) ότι υπήρχε σε βάρος της εναγόμενης δικαστική απόφαση ασφαλιστικών μέτρων, βάσει της οποίας απαγορευόταν σ’ αυτήν, με την απειλή χρηματικής ποινής, να πραγματοποιεί τηλεφωνικές κλήσεις με σκοπό την προώθηση των προϊόντων της προς την τηλεφωνική σύνδεση της οικίας του ενάγοντος, (γ)ότι επιβλήθηκε διοικητικό χρηματικό πρόστιμο στην εναγόμενη με απόφαση της ΑΠΔΠΧ για τις παραβιάσεις του νόμου σχετικά με τις πιο πάνω τηλεφωνικές κλήσεις, (δ)ότι η εναγόμενη παρέλειψε, παρά την ιδιαίτερη νομική της υποχρέωση προς τούτο, να ενημερώσει τα προστηθέντα όργανά της για τους ορισμούς του ν. 3471/2006 σχετικά με το μητρώο εναντίωσης και τη μη ζητηθείσα τηλεφωνική επικοινωνία για σκοπούς διαφήμισης και εμπορικής προώθησης προϊόντων και υπηρεσιών, (ε) την κατ’ εξακολούθηση υπαίτια παράλειψη των προστηθέντων οργάνων της εναγόμενης να μην καταχωρούν τις συνεχείς και ρητές αντιρρήσεις του ενάγοντος στη μη ζητηθείσα τηλεφωνική διαφημιστική επικοινωνία και να μην λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να αποφευχθεί η διενέργεια διαφημιστικών κλήσεων.
Περαιτέρω, το δικαστήριο επεσήμανε ότι «μόνη η παράβαση» διάταξης του νόμου «ενεργοποιεί» και τις συνέπειες για τους παραβάτες, εξ ου η ευθύνη είναι «νόθος αντικειμενική και τεκμαιρόμενη». Ως συνέπεια, το δικόγραφο της αγωγής του θιγόμενου από την «παράβαση», που επιδιώκει αποζημίωση για «ηθική βλάβη», που ορίζεται ανεξάρτητα από την περιουσιακή, αρκεί να αναφέρει την παράβαση, που οδηγεί, ως αποτέλεσμα, στην «ηθική του βλάβη», ως απλή «τυπική διαδικασία απόδειξης της παράβασης», ώστε να μην υπάρχει ανάγκη αναφοράς των επί μέρους στοιχείων της ηθικής βλάβης (κατά αντίθεση των άρθρων του ΑΚ, αλλά και της περιουσιακής βλάβης, που απαιτεί πλήρη αιτιολόγηση), που υπέστη στην προσωπικότητά του, που εμφαίνεται και είναι δεδομένη. Γεγονός που προκύπτει από τον ίδιο το νόμο, ο οποίος δεν παρέχει και ευχέρεια στο δικαστήριο να μη λάβει υπόψη του το αποκλειστικό «κατώτατο όριο» αποζημίωσης για ηθική βλάβη, ύψους 10.000 ευρώ, εκτός μόνο αν ο ενάγων αιτείται χαμηλότερο ποσό. Η μόνη περίπτωση να μην υπέχει ευθύνη ο επεξεργαστής/διαφημιζόμενος είναι, εφόσον δεν παρέβη τους όρους του νόμου.
Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, ο ίδιος ο νομοθέτης έθεσε ως ελάχιστο όριο της «εύλογης» χρηματικής ικανοποίησης το ποσό των 10.000 ευρώ, με σκοπό να διασφαλίσει την ελάχιστη προστασία των πολιτών από επεμβάσεις στα προσωπικά τους δεδομένα και δεν είναι αντισυνταγματική η εν λόγω διάταξη, αλλά σύμφωνη με τις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 1 και 9Α του Συντάγματος, ενώ δεν υφίσταται αναλογία μεταξύ των οικονομικών σκοπών που εξυπηρετούνται με τις «αζήτητες» τηλεφωνικές διαφημιστικές κλήσεις και των συνταγματικά προστατευόμενων προσωπικών δεδομένων των πολιτών
Δείτε ολόκληρη την απόφαση στο sakkoulas-online.gr.
