Αριθμός 883/2023
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ελένη Φραγκάκη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Ελένη Κατσούλη, Δημήτριο Τράγκα, Ελένη Μπερτσιά και Διονύσιο Παλλαδινό – Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 7 Μαρτίου 2023, με την παρουσία της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ευδοκίας Πούλου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χαράλαμπου Αθανασίου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος – κατηγορουμένου Δ. Κ. του Α., κατοίκου … που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κωνσταντίνο Ζαχαράκη, για αναίρεση της υπ’αριθ. 1406/2021 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών.
Το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή, και o αναιρεσείων – κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που περιλαμβάνονται στην από 26-1-2023 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 93/2023.
Αφού άκουσε Την Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, να παύσει οριστικά η ποινική δίωξη κατά του αναιρεσείοντος λόγω παραγραφής και τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση από 26-1-2023 αίτηση, ασκηθείσα με δήλωση στον γραμματέα του Δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση, για την οποία συντάχθηκε η έκθεση με αριθμό 15/26-1-2023, του Δ. Κ. του Α., κατοίκου … για αναίρεση της απόφασης 1406/211-6-2021 του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών, με την οποία ο αναιρεσείων κηρύχθηκε ένοχος, με τη συνδρομή της ελαφρυντικής περίστασης του άρθρου 84 παρ. 2 περ.δ’ του ΠΚ, για την πράξη της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο (άρθρο 25 παρ. 1 του Ν.1882/1990) και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης οκτώ (8) μηνών, ανασταλείσα επί τριετία, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα, περιέχει δε λόγους αναίρεσης από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Α’, Β’, Δ’ και Ε’ του ΚΠοινΔ (απόλυτη ακυρότητα που συνέβη κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο, έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διάταξης και υπέρβαση εξουσίας) και, συνεπώς, είναι παραδεκτή. Σύμφωνα με το άρθρο 25 του ν. 1882/1990, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 20 του ν. 4321/2015, “1. Όποιος δεν καταβάλλει τα βεβαιωμένα στη Φορολογική Διοίκηση χρέη προς το Δημόσιο, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων (4) μηνών τιμωρείται με ποινή φυλάκισης: α) Ενός (1) τουλάχιστον έτους, εφόσον το συνολικό χρέος από κάθε αιτία, συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους τόκων ή προσαυξήσεων και λοιπών επιβαρύνσεων μέχρι την ημερομηνία σύνταξης του πίνακα χρεών, υπερβαίνει το ποσό των πενήντα χιλιάδων (50.000) ευρώ. β) Τριών (3) τουλάχιστον ετών, εφόσον το συνολικό χρέος, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην ανωτέρω περίπτωση α’, υπερβαίνει το ποσό των εκατόν πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ. Η ποινική δίωξη ασκείται ύστερα από αίτηση του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. ή των Ελεγκτικών Κέντρων ή του Τελωνείου προς τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών της έδρας τους, που συνοδεύεται υποχρεωτικά από πίνακα χρεών, συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους τόκων ή προσαυξήσεων και λοιπών επιβαρύνσεων. Η πράξη μπορεί να κριθεί ατιμώρητη, εάν το ποσό που οφείλεται εξοφληθεί μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε οποιονδήποτε βαθμό”. Mε το άρθρο 8 του Ν. 4337/17-10-2015 προστέθηκε νέο Κεφάλαιο (δωδέκατο) στο Ν. 4174/2013, με το άρθρο 71 παρ. 2 του οποίου ορίσθηκε ότι “τα ποσά των πενήντα χιλιάδων (50.000) ευρώ και των εκατόν πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ, των περιπτώσεων α’ και β’, αντίστοιχα, της παραγράφου 1 του άρθρου 25 του νόμου 1882/1990 (“Ποινικό αδίκημα μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο και τρίτους”), όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει, αντικαθίστανται από τα ποσά των εκατό χιλιάδων (100.000) ευρώ και διακοσίων χιλιάδων (200.000) ευρώ, αντίστοιχα”. Η πράξη της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο δεν πρόκειται για κατ’ εξακολούθηση έγκλημα, δηλαδή για περισσότερες, προσβάλλουσες διαφορετικές μονάδες του ίδιου έννομου αγαθού, απέχουσες χρονικά και συνεχόμενες μεταξύ τους λόγω της ενότητας δόλου του δράστη και αντιστοιχούσες σε ισάριθμα βεβαιωμένα και μη εξοφλημένα χρέη του πίνακα, ομοειδείς πράξεις, αλλά για μία και μόνη, τελούμενη με τη συμπλήρωση τετραμήνου από το χρόνο κατά τον οποίο το χρέος έπρεπε να καταβληθεί, αξιόποινη πράξη, στην οποία τυποποιείται η καθυστέρηση καταβολής του αθροίσματος των περιεχόμενων στον πίνακα βεβαιωμένων χρεών. Πρόκειται, δηλαδή, για ιδιότυπο αθροιστικό έγκλημα, του οποίου η αντικειμενική υπόσταση συναπαρτίζεται από τα οριζόμενα στο νόμο στοιχεία και από δημόσια χρέη του υπαιτίου, που συναθροίζονται και ενιαιοποιούνται για τη νομοτυπική του συγκρότηση, χωρίς να περιέχει στοιχεία εξακολουθητικής, κατ’ επάγγελμα ή κατά συνήθεια, τέλεσης, που χαρακτηρίζουν το αθροιστικό έγκλημα. Από όσα προαναφέρθηκαν παρέπεται: 1) Ότι, αφού πρόκειται για έγκλημα που τελείται εφάπαξ και όχι εξακολουθητικά, κατά λογική και νομική αναγκαιότητα, ως χρόνος τέλεσης αυτού νοείται η συμπλήρωση τετραμήνου από το χρόνο ταμειακής βεβαίωσης (από και με την οποία η σχετική αστική αξίωση γίνεται ληξιπρόθεσμη) του μερικότερου χρέους με τη χρονικά εγγύτερη ταμειακή βεβαίωση προς τη σύνταξη του συνοδεύοντος την αίτηση για άσκηση της ποινικής δίωξης οικείου πίνακα χρεών ο χρόνος αυτός καλύπτει και τους αντίστοιχους χρόνους των υπόλοιπων, εχόντων προγενέστερες ταμειακές βεβαιώσεις, χρεών, τα οποία, κατά την έννοια του νόμου, συσσωματώνονται σε ένα και μόνο αθροιστικό χρέος. 2) Ότι τα στοιχεία της αντικειμενικής υπόστασης του σχετικού εγκλήματος είναι: α) η μη καταβολή των βεβαιωμένων στις αρμόδιες Δ.Ο.Υ. ή στα τελωνεία χρεών προς το Δημόσιο και τα λοιπά αναφερόμενα πρόσωπα του ευρύτερου δημόσιου τομέα από οποιαδήποτε αιτία, β) η παρέλευση τετραμήνου από το χρόνο, κατά τον οποίο έπρεπε το χρέος να καταβληθεί και γ) το συνολικό άθροισμα των μερικότερων χρεών, με κάθε είδους τόκους και προσαυξήσεις, κατά το χρόνο σύνταξης του οικείου πίνακα χρεών να υπερβαίνει το οριζόμενο από το νόμο χρηματικό ποσό με τις διακρίσεις και κλιμακώσεις που προαναφέρθηκαν, ενώ για την πλήρωση της υποκειμενικής υπόστασης του εν λόγω εγκλήματος απαιτείται δόλος (πρόθεση) με την έννοια του άρθρου 27 παρ. 1 του ΠΚ, ο οποίος (δόλος) πρέπει να καλύπτει όλα τα στοιχεία της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος, αφού δεν καθορίζεται στην οικεία διάταξη άλλη μορφή υπαιτιότητας (άμεσος ή υπερχειλής δόλος). Εξάλλου, ως χρόνος βεβαίωσης του χρέους νοείται ο χρόνος της υπό ευρεία έννοια βεβαίωσης, με την οποία προσδιορίζεται η σχετική χρηματική οφειλή (ως προς το είδος, το ποσό και το υποκείμενό της) και εγγράφεται από τον προϊστάμενο της ΔΟΥ ή από άλλο αρμόδιο όργανο στους τηρούμενους καταλόγους (φορολογικούς κλπ). Αυτή συνιστά την ατομική διοικητική πράξη και τον εκτελεστό νόμιμο τίτλο σε βάρος του οφειλέτη. Ως χρόνος καταβολής του χρέους νοείται, όμως, ο χρόνος της υπό στενή έννοια (ταμειακής) βεβαίωσής του, με την οποία αυτό καταγράφεται στο βιβλίο εισπρακτέων εσόδων και εμφανίζεται ως δημόσιο έσοδο, κατά την έννοια του άρθρου 1 του ΚΕΔΕ, καθιστώντας (κατά κανόνα) ταμειακά ληξιπρόθεσμη τη σχετική απαίτηση και εφικτή την κίνηση της εκτελεστικής διαδικασίας με την αποστολή ατομικής ειδοποίησης στον αναγραφόμενο οφειλέτη για την αναγκαστική είσπραξη της εκτελούμενης χρηματικής αξίωσης από αυτόν και από όσους τυχόν συνευθύνονται με αυτόν για το βεβαιωμένο χρέος. Τέλος, με το άρθρο 469 του ισχύοντος από 1η-7-2019 Ποινικού Κώδικα, ορίζεται ότι “Μετά το εδάφιο β’ της παρ. 1 του άρθρου 25 του ν. 1882/1990 προστίθεται εδάφιο γ’ ως εξής: “Στην αίτηση και στον πίνακα χρεών που υποβάλλονται σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο δεν συμπεριλαμβάνονται και δεν υπολογίζονται για τον προσδιορισμό της ευθύνης του προσώπου, τα χρέη που προέρχονται από τη μη εκτέλεση χρηματικών ποινών που επιβλήθηκαν από ποινικό δικαστήριο και οι σχετικές με αυτά προσαυξήσεις, τόκοι και λοιπές επιβαρύνσεις, καθώς και τα χρέη από τα αδικήματα που τυποποιούνται στο άρθρο 66 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας μαζί με τις σχετικές με αυτά προσαυξήσεις, τόκους και λοιπές επιβαρύνσεις”. Με τη διάταξη αυτή του νέου Ποινικού Κώδικα ρυθμίζεται, με τον αναφερόμενο σ’ αυτή τρόπο, το προβλεπόμενο από το άρθρο 25 του Ν. 1882/1990 ποινικό αδίκημα της μη καταβολής βεβαιωμένων στη φορολογική διοίκηση χρεών προς το Δημόσιο, τα νομικά πρόσωπα δημόσιου δικαίου, καθώς και τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, αφού ρητά ορίζεται ότι στις (νέες) αιτήσεις και στον πίνακα χρεών που υποβάλλονται προς τον εισαγγελέα πρωτοδικών, κατά το άρθρο αυτό, δεν συμπεριλαμβάνονται και δεν υπολογίζονται για τον προσδιορισμό της ποινικής ευθύνης του προσώπου οι οφειλές που αφορούν: α) χρέη που προέρχονται από τη μη εκτέλεση (αμιγώς) χρηματικών ποινών που επιβλήθηκαν από ποινικό δικαστήριο και οι σχετικές με αυτές προσαυξήσεις, τόκοι και λοιπές επιβαρύνσεις και β) χρέη που προέρχονται από τα φορολογικά αδικήματα, που τυποποιούνται στο άρθρο 66 του Ν. 4174/2013 (ΚΦΔ), μαζί με τις σχετικές με αυτά προσαυξήσεις, τόκους και λοιπές επιβαρύνσεις και τούτο, διότι, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση της μεταβατικής αυτής διάταξης, θεραπεύεται το άτοπο της διπλής αξιολόγησης των αξιόποινων φορολογικών παραβάσεων, ήτοι τόσο κατά τις διατάξεις του άρθρου 25 του Ν. 1882/1990, όσο και κατά τις διατάξεις του άρθρου 66 του Ν. 4174/2013, σε συνδυασμό με εκείνες του άρθρου 8 του Ν. 4337/2015. Ως εκ τούτου, τα ποσά που αποτελούν το προϊόν που αποκομίστηκε ή επιδιώχθηκε με τις εν λόγω φορολογικές παραβάσεις αποκλείονται πλέον από την αντικειμενική υπόσταση του αδικήματος του άρθρου 25 του Ν. 1882/1990, δεδομένου ότι η μη καταβολή αυτών τυποποιείται ήδη ποινικά από το άρθρο 66 του ΚΦΔ. Τέτοια αποκλειόμενα χρηματικά ποσά – χρέη, τα οποία εμπίπτουν στα αδικήματα που τυποποιούνται στο άρθρο 66 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, είναι, μεταξύ των άλλων, τα προερχόμενα από την αποφυγή πληρωμής φόρου εισοδήματος (που προβλεπόταν από το άρθρο 17 παρ. 1 του Ν. 2523/1997), ενιαίου φόρου ιδιοκτησίας ακινήτων (ΕΝΦΙΑ) ή ειδικού φόρου ακινήτων (ΕΦΑ), από την απόκρυψη από τα όργανα της φορολογικής διοίκησης φορολογητέων εισοδημάτων από οποιαδήποτε πηγή ή περιουσιακών στοιχείων, ιδίως με την παράλειψη υποβολής δήλωσης ή την υποβολή ανακριβούς δήλωσης ή με την καταχώριση στα λογιστικά αρχεία εικονικών (ολικά ή μερικά) δαπανών ή με την επίκληση στη φορολογική δήλωση τέτοιων δαπανών, ώστε να μην εμφανίζεται φορολογητέα ύλη ή να εμφανίζεται αυτή μειωμένη (ΑΠ 267/2021).
Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα έγγραφα της δικογραφίας, τα οποία παραδεκτά επισκοπούνται για τις ανάγκες του αναιρετικού ελέγχου, ο αναιρεσείων παραπέμφθηκε με το Ε14/9221 κλητήριο θέσπισμα του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών για την πράξη της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο και ειδικότερα για 21 επί μέρους χρέη του με αριθμό … πίνακα χρεών της ΔΟΥ Γλυφάδας, συνολικού ποσού 132.003,92 ευρώ, η οποία τελέστηκε στην Αθήνα, στις 29-6-2014. Με την 13120/11-4-2016 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, το οποίο δίκασε ως πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, ο αναιρεσείων κρίθηκε ένοχος της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο, για τα προαναφερθέντα 21 επί μέρους χρέη, συνολικού ποσού 132.03,92 ευρώ και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης ενός έτους ανασταλείσα για τρία έτη. Στη συνέχεια το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Αθηνών, που δίκασε ως δευτεροβάθμιο Δικαστήριο, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης ως άνω απόφασής του, με αριθμό 394/30-1-2020, μετά από συνεκτίμηση όλων των αποδεικτικών μέσων, τα οποία προσδιορίζονται κατ’ είδος σ’ αυτή (έγγραφα των οποίων έγινε ανάγνωση και πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης) δέχθηκε ανελέγκτως, ότι αποδείχθηκαν τα εξής: “…ο κατηγορούμενος, στην Αθήνα, στις 29-6-2014, με πρόθεση καθυστέρησε για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων (4) μηνών από την 28-2-2014, που έπρεπε να καταβληθεί το τελευταίο χρέος, την καταβολή των υπ’ αρ. 1, 3, 4, 8, 9, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20 και 21 χρεών συνολικού ποσού 130.626 ευρώ, που αποτελούν χρέη προς το Δημόσιο και είχαν βεβαιωθεί σε βάρος του ατομικά, έχοντα καταστεί ληξιπρόθεσμα, όπως τα χρέη αυτά, με τα ειδικότερα στοιχεία τους, κατά οφειλόμενο κεφάλαιο και προσαυξήσεις, κατά είδος φόρου, τρόπο, ημερομηνία πληρωμής, ημερομηνία λήξης και αριθμό και ημερομηνία έκδοσης και βεβαίωσης του Προϊσταμένου της αρμόδιας Δ.Ο.Υ Γλυφάδας, που συνοδεύει, ως αναπόσπαστο μέρος την από 25-7-2014 και με αρ. πρωτ. 38717/14 αίτηση ποινικής δίωξης και ο οποίος (πίνακας) παρατίθεται στο διατακτικό της παρούσας απόφασης. Τα ως άνω χρέη δεν τυποποιούνται στα εγκλήματα φοροδιαφυγής του άρθρου 66 του Κ.Φ.Δ, ώστε να μην συμπεριλαμβάνονται και να μην υπολογίζονται, για τον προσδιορισμό της ευθύνης του προσώπου, στην αίτηση και στον πίνακα χρεών που υποβάλλονται για την άσκηση ποινικής δίωξης από τον Προϊστάμενο της αρμόδιας Δ.Ο.Υ. Αντιθέτως, τυποποιούνται στα εγκλήματα του άρθρου 66 τα υπ’ αρ. 2, 5, 6, 7, 10, 11 και 12 χρέη, που αφορούν σε έξοδα διοικητικής εκτέλεσης και συνεπώς αυτά πρέπει να αφαιρεθούν από το ποσόν των 132.003,92 ευρώ, που ήτα αρχικά οφειλόμενο συνολικό ποσόν. Κατόπιν τούτου, αφού απορριφθεί ο ισχυρισμός περί μη αξιοποίνου της πράξης, πρέπει ο κατηγορούμενος να κηρυχθεί ένοχος, σύμφωνα με τα αναφερόμενα ειδικότερα στο διατακτικό πραγματικά περιστατικά”. Ακολούθως, το παραπάνω Δικαστήριο της ουσίας κήρυξε τον κατηγορούμενο και ήδη αναιρεσείοντα ένοχο με τη συνδρομή της ελαφρυντικής περίστασης του άρθρου 84 παρ. 2 περ.δ’ του ΠΚ, για την πράξη της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο (άρθρο 25 παρ. 1 του Ν.1882/1990) και του επέβαλε ποινή φυλάκισης οκτώ (8) μηνών, ανασταλείσα επί τριετία, με το ακόλουθο διατακτικό: “
Κηρύσσει τον παραπάνω κατηγορούμενο ένοχο του ότι στην …., στις 29-06-2014, όντας οφειλέτης του Δημοσίου και ενώ τα χρέη του κατέστησαν ληξιπρόθεσμα κατά την ισχύ του Ν. 3220/04, με πρόθεση καθυστέρησε την καταβολή χρεών προς το Δημόσιο για το χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών, το δε ποσό της ληξιπρόθεσμης για την καταβολή οφειλής, μαζί
με τις κάθε είδους προσαυξήσεις υπερβαίνει τα 50.000 ευρώ. Συγκεκριμένα ενώ είχαν βεβαιωθεί σε βάρος του ατομικώς και σε βάρος των εταιρειών με την επωνυμία “…” και “…” των οποίων τυγχάνει ομόρρυθμο μέλος, διάφορα χρέη υπέρ του Δημοσίου στη Δ.Ο.Υ. Γλυφάδας όπως ακριβώς αναφέρονται στο συνημμένο πίνακα χρεών της παραπάνω Δ.Ο.Υ (αρ ειδ. βιβλίου …) και συνοδεύει ως αναπόσπαστο μέρος αυτής την από 25/07/2014 μηνυτήρια αναφορά του Προϊσταμένου της πιο πάνω Δ.Ο.Υ., ηθελημένα δεν κατέβαλε ποσό ευρώ 130.636,8 ευρώ που αφορά βεβαιωμένα χρέη αυτού προς το Δημόσιο” και στη συνέχεια, στις σελίδες 10α, 10β, 10γ, 10δ, 10ε, 10στ και 10ζ του διατακτικού, το Δικαστήριο επισυνάπτει τον … πίνακα χρεών της ΔΟΥ Γλυφάδας που περιλαμβάνει 40 επί μέρους ληξιπρόθεσμα χρέη συνολικού ποσού 5.090.206,60 ευρώ. Με βάση τις παραπάνω παραδοχές οι οποίες διαλαμβάνονται στο σκεπτικό, σε συνδυασμό με όσα αναφέρονται στο διατακτικό της προσβαλλόμενης απόφασης, το Δικαστήριο της ουσίας αφενός δεν διέλαβε στην απόφασή του την απαιτούμενη από τις διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία και αφετέρου χειροτέρευσε τη θέση του αναιρεσείοντος, ασκώντας εξουσία που δεν του παρέχεται από το νόμο. Ειδικότερα, α) ενώ στο σκεπτικό υφίσταται η παραδοχή ότι ο αναιρεσείων πρέπει να κηρυχθεί ένοχος για τα με αριθμούς 1, 3, 4, 8, 9, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20 και 21 χρέη συνολικού ποσού 130.626 ευρώ, από το σύνολο των είκοσι ενός επί μέρους χρεών ποσού 132.003,92 ευρώ του … πίνακα χρεών της ΔΟΥ Γλυφάδας, στο διατακτικό κρίνεται ένοχος για 40 επί μέρους χρέη συνολικού ποσού 5.090.206,60 ευρώ του … πίνακα χρεών της ΔΟΥ Γλυφάδας και β) ενώ με την απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου καταδικάστηκε για είκοσι ένα επί μέρους χρέη συνολικού ποσού 132.003,92 ευρώ, με την προσβαλλόμενη απόφαση καταδικάστηκε για σαράντα επί μέρους χρέη συνολικού ποσού 5.090.206,60 ευρώ. Κατά συνέπεια, οι συναφείς δεύτερος, έκτος, δέκατος και ενδέκατος λόγοι της υπό κρίση αίτησης αναίρεσης, από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ’ και Θ’ του ΚΠοινΔ, με τους οποίους πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας ως προς την περί ενοχής κρίση του αναιρεσείοντος και για υπέρβαση εξουσίας λόγω χειροτέρευσης της θέσης του, είναι βάσιμοι. Κατ’ ακολουθίαν αυτών και, αφού παρέλκει πλέον, ως αλυσιτελής, η έρευνα των υπόλοιπων λόγων του αναιρετηρίου, πρέπει : α) κατά παραδοχή της υπό κρίση αίτησης αναίρεσης να αναιρεθεί στο σύνολο της η αναιρεσιβαλλόμενη με αριθμό 1406/211-6-2021 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών και β) να παύσει οριστικά η ποινική δίωξη που ασκήθηκε κατά του αναιρεσείοντος για την αξιόποινη πράξη της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο, που τιμωρείται σε βαθμό πλημμελήματος, διότι το αξιόποινο της πράξης αυτής έχει εξαλειφθεί λόγω παραγραφής, δεδομένου ότι αυτή (πράξη) φέρεται, κατά τα προεκτεθέντα, ότι τελέστηκε στις 29-6-2014, έκτοτε δε και μέχρι τη συζήτηση της κρινόμενης αίτησης αναίρεσης (7-3-2023) παρήλθε χρονικό διάστημα που υπερβαίνει την οκταετία, περαιτέρω δε ο αναιρεσείων εμφανίστηκε στην παρούσα δίκη, η υπό κρίση αίτηση αναίρεσης του είναι παραδεκτή και έχει κριθεί βάσιμος ένας λόγος και συγκεκριμένα οι συναφείς δεύτερος, έκτος, δέκατος και ενδέκατος λόγοι αναίρεσης από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ και Θ’ του ΚΠοινΔ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την απόφαση 1406/211-6-2021 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών.
Παύει οριστικά την ποινική δίωξη που ασκήθηκε κατά του κατηγορουμένου, ήδη αναιρεσείοντος, για την πράξη της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο, και ειδικότερα του ότι : “Στην …., στις 29-06-2014, όντας οφειλέτης του Δημοσίου και ενώ τα χρέη του κατέστησαν ληξιπρόθεσμα κατά την ισχύ του Ν. 3220/04, με πρόθεση καθυστέρησε την καταβολή χρεών προς το Δημόσιο για το χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών, το δε ποσό της ληξιπρόθεσμης για την καταβολή οφειλής, μαζί
με τις κάθε είδους προσαυξήσεις υπερβαίνει τα 50.000 ευρώ. Συγκεκριμένα ενώ είχαν βεβαιωθεί σε βάρος του ατομικώς και σε βάρος των εταιρειών με την επωνυμία “…” και “…” των οποίων τυγχάνει ομόρρυθμο μέλος, διάφορα χρέη υπέρ του Δημοσίου στη Δ.Ο.Υ. Γλυφάδας όπως ακριβώς αναφέρονται στο συνημμένο πίνακα χρεών της παραπάνω Δ.Ο.Υ (αρ ειδ. βιβλίου …) και συνοδεύει ως αναπόσπαστο μέρος αυτής την από 25/07/2014 μηνυτήρια αναφορά του Προϊσταμένου της πιο πάνω Δ.Ο.Υ., ηθελημένα δεν κατέβαλε ποσό ευρώ 132.003,92 ευρώ που αφορά βεβαιωμένα χρέη αυτού προς το Δημόσιο.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 4 Απριλίου 2023.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 13 Ιουνίου 2023.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Πηγή :
