Κατά τη διάρκεια μιας μελέτης στο Χάρβαρντ το 1957, ο συμπεριφορικός ψυχολόγος και βιολόγος Δρ Curt Richter τοποθέτησε ποντίκια σε μια δεξαμενή νερού για να ελέγξει πόσο καιρό μπορούσαν να επιπλέουν στο νερό.
Κατά μέσο όρο τα παρατούσαν και βυθίζονταν μετά από 15 λεπτά.
Τόσο διαρκούσε η αρχική τους προσπάθεια επιβίωσης, αλλά λίγο πριν τα παρατήσουν λόγω εξάντλησης, οι ερευνητές τα έβγαλαν από το νερό, τα στέγνωσαν , τα άφησαν να ξεκουραστούν για λίγα λεπτά και τα ξαναέβαλαν στο νερό για ένα δεύτερο γύρο.
Σε αυτή τη δεύτερη προσπάθεια, πόσο νομίζετε ότι κράτησαν;
Θυμηθείτε, είχαν κολυμπήσει μέχρι την αποτυχία, μόλις πριν από λίγο και άντεξαν μόλις λίγα λεπτά…
Πόσο καιρό νομίζετε; Άλλα 15 λεπτά; 10 λεπτά; 5 λεπτά; ΟΧΙ!
60 ΩΡΕΣ!
Αυτό δεν είναι λάθος.
60 ΩΡΕΣ κολύμβησης που είναι 2,5 ΗΜΕΡΕΣ!
Το συμπέρασμα που βγήκε ήταν ότι αφού τα ποντίκια ΠΙΣΤΕΨΑΝ ότι τελικά θα διασώζονταν,
μπορούσαν να σπρώξουν τα σώματά τους πολύ πέρα από αυτό που θεωρούσαν δυνατό.
Θα σας αφήσω με αυτή τη σκέψη:
Εάν μια αδιάσειστη πεποίθηση μπορεί να προκαλέσει εξαντλημένους αρουραίους να κολυμπήσουν για τόσο πολύ, τι θα μπορούσε να κάνει η Πίστη στον εαυτό σου και τις Δυνατότητές σου για σένα, πολύ δε περισσότερο η Πίστη στο Θεό, στην Πηγή Απέραντων Δυνατοτήτων και Αγάπης για τα δημιουργήματά του ;
Θυμήσου τι είσαι ικανός να κάνεις και τί μας δίδαξε ο Ιησούς για την Πίστη, ακόμη και όταν είναι τόσο μικρή όσο ένας κόκκος σινάπεως, που αρκεί όμως για να μπορείς να πεις σε ένα βουνό να μετακινηθεί και αυτό να το πράξει.
Θυμήσου γιατί είσαι εδώ. Συνέχισε να κολυμπάς και ποτέ μα ποτέ να μην παρατάς την προσπάθειά σου να επιτύχεις ένα καλλίτερο αποτέλεσμα για εσένα και τους άλλους.
Ο Θεός μας προσέφερε τα πάντα για να έχουμε πυξίδα στις ζωές μας, να αντέχουμε κάθε αντιξοότητα και να διαθέτουμε βάσιμες αποδείξεις για το έξοχο Τέλος μιας πορείας διαρκών αγώνων, που συνοδεύτηκαν από την Αδιάσειστη Πίστη εις Αυτόν!
