ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Εμμανουηλία-Αλεξάνδρα Κεχαγιά, Εφέτη, την οποία όρισε ο Διευθύνων το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών, και τη Γραμματέα Γ.Λ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η κρινόμενη από 4-12-2017 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ………../2017) έφεση του εναγομένου, που ηττήθηκε μερικώς στην πρωτοβάθμια δίκη, κατά της υπ’ αριθ. 5157/2017 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (άρθρο 614 § 3 του ΚΠολΔ, όπως ήδη ισχύει, μετά την αντικατατάστασή του από το άρθρο τέταρτο, κεφάλαιο Β΄τίτλος Ι του ν.4335/2015), και δέχθηκε εν μέρει τη στρεφόμενη κατ’αυτού από 20-1-2017 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ………./2017) αγωγή του ενάγοντος, περί αποδόσεως της χρήσης του μισθίου και καταβολής οφειλομένων μισθωμάτων και αποζημίωσης χρήσης και, επικουρικά, μόνον μισθωμάτων, αρμόδια φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ), και έχει ασκηθεί νομότυπα [άρθρο 495 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο τρίτο του ν.4335/2015 (ΦΕΚ Α.87/23-7-2015), που εφαρμόζεται για τις εφέσεις που ασκούνται μετά την 1-1-2016 (άρθρο ένατο παρ.2 αυτού), καθώς και την αντικατάσταση της παραγράφου 3 εδ.α΄αυτού από το άρθρο 35 παρ.2 περ.Α στοιχ.β του ν.4446/22-1-2016, που εφαρμόζεται από 22-1-2017 κατ’άρθρο 45 αυτού), 499, 500, 511, 513 § 1 εδαφ.β΄, 516 § 1, 517 και 520 § 1 του ΚΠολΔ] και εμπρόθεσμα (άρθρο 518 § 1 του ΚΠολΔ), εφόσον η εκκαλουμένη, όπως ισχυρίζεται ο εκκαλών και δεν αμφισβητείται από το εφεσίβλητο, επιδόθηκε σε αυτόν στις 30-11-2017 και η έφεσή του ασκήθηκε στις 4-12-2017. Συνεπώς, εφόσον δεν προκύπτει άλλος λόγος απαραδέκτου, και κατά την άσκησή της κατατέθηκε το προβλεπόμενο παράβολο (υπ’αριθμ. ………….e-παράβολο και αποδεικτικό εξόφλησής του της Τράπεζας Πειραιώς), πρέπει να γίνει αυτή τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της, εντός των ορίων που καθορίζονται με αυτούς (άρθρα 522, 533 § 1 του ΚΠολΔ), κατά την αυτή διαδικασία, που εκδόθηκε η εκκαλουμένη.
IΙ. Το εφεσίβλητο άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 20-1-2017 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ………/2017) αγωγή, στην οποία εξέθετε ότι δυνάμει του από 8-3-2012 συμφωνητικού μισθώσεως και τους ειδικότερους όρους του, παραχώρησε στον εναγόμενο τη χρήση του περιγραφόμενου ακινήτου, που βρίσκεται στη συμβολή των οδών ………… στον Πειραιά και είναι διαμορφωμένο σε αίθουσα κινηματογράφου, μαζί με τους βοηθητικούς χώρους του, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει ως κινηματοθέατρο αλλά και για τη διοργάνωση εντός αυτού πολιτιστικών και επιστημονικών εκδηλώσεων, θεατρικών παραστάσεων και εν γένει εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων αναψυχής. Ότι η διάρκεια της μίσθωσης ορίστηκε εννεαετής, με αφετηρία την 1-4-2012, και το μηνιαίο μίσθωμα στο ποσό των 7.000 ευρώ, για τα τρία (3) πρώτα έτη της μίσθωσης, μειούμενο στο ήμισυ για τον δεύτερο έως και πέμπτο μήνα της μίσθωσης, και καταβλητέο εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα, υποκείμενο στη συνέχεια σε αναπροσαρμογή, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα, του μισθωτή βαρυνόμενου και με το ήμισυ του τέλους χαρτοσήμου. Ότι σύμφωνα με ρητό συμβατικό όρο, αν ο εναγόμενος, σε περίπτωση λύσης της μίσθωσης με οποιονδήποτε τρόπο, παρέμενε στη χρήση του μισθίου, θα όφειλε, ως μίσθωμα άλλως ως αποζημίωση χρήσης, το ποσό των 300 ευρώ. Ότι αν και αυτός έκανε ανενόχλητη χρήση του μισθίου έκτοτε, δεν του κατέβαλε παρά μόνον τα μισθώματα των μηνών Απριλίου και Μαΐου 2012, ενώ δεν προέβη σε εργασίες ανακαίνισής του, όπως είχε δεσμευθεί με ρητό συμβατικό όρο, επικαλούμενος προσχηματικούς λόγους με σκοπό την αποφυγή καταβολής του μισθώματος. Ότι τελικά με την από 19-10-2012 εξώδικη δήλωσή του κάλεσε τον εναγόμενο να του καταβάλει τα ήδη ληξιπρόθεσμα μισθώματα των μηνών Ιουνίου έως και Οκτωβρίου 2012, εντός προθεσμίας τριών (3) ημερών, δηλώνοντάς του ότι σε διαφορετική περίπτωση θα επέρχονταν τα αποτελέσματα της καταγγελίας και ορίζοντας ως καταληκτική ημερομηνία απόδοσης του μισθίου την 28η-10-2012, πλην όμως αυτός, παρ’ότι η ταχθείσα προθεσμία παρήλθε άπρακτη, αρνείτο μέχρι και την άσκηση της αγωγής να του παραδώσει το μίσθιο αν και οχλήθηκε έκτοτε επανειλημμένως. Ακολούθως, με βάση το ιστορικό αυτό και, κατόπιν τροπής του αιτήματός της εν μέρει σε αναγνωριστικό, ζητούσε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να του αποδώσει τη χρήση του μισθίου, και να αναγνωριστεί ότι του οφείλει για μισθώματα και αναλογούν τέλος χαρτοσήμου των μηνών Ιουνίου έως και Οκτωβρίου του έτους 2012, το συνολικό ποσό των 24.941 ευρώ, με το νόμιμο τόκο για κάθε επιμέρους ποσό από την 6η ημέρα του αντίστοιχου ημερολογιακού μήνα και μέχρι την εξόφληση, καθώς και το ποσό των 463.200 ευρώ, ως αποζημίωση χρήσης για το χρονικό διάστημα από τις 28-10-2012 έως τις 20-1-2017 και, επικουρικά, αν ήθελε κριθεί ότι η καταγγελία της σύμβασης δεν επέφερε τη λύση της μίσθωσης, το ποσό των 363.426 ευρώ, ως μισθώματα για το χρονικό διάστημα από το Νοέμβριο του έτους 2012 έως και τον Ιανουάριο του έτους 2017, με το νόμιμο τόκο από την ημέρα που κάθε επιμέρους ποσό κατέστη απαιτητό και επικουρικά από την 6η ημέρα του αντίστοιχου ημερολογιακού μήνα και μέχρι την εξόφληση.
Επί της αγωγής εκδόθηκε η εκκαλουμένη, με την οποία έγινε δεκτή αυτή, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν, και αφενός υποχρεώθηκε ο εναγόμενος να αποδώσει στο ενάγον τη χρήση του μισθίου, αφετέρου δε αναγνωρίστηκε ότι του οφείλει το ποσό των 24.941 ευρώ, για μισθώματα, πλέον του αναλογούντος τέλους χαρτοσήμου, των μηνών Ιουνίου έως και Οκτωβρίου του έτους 2012, με το νόμιμο τόκο από την έκτη ημέρα του αντίστοιχου ημερολογιακού μήνα και μέχρι την εξόφληση, καθώς και το ποσό των 456.300 ευρώ, ως αποζημίωση χρήσης, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής και μέχρι την εξόφληση, και επιβλήθηκε σε βάρος του εναγομένου μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος, το οποίο καθορίστηκε στο ποσό των 10.900 ευρώ.
ΙΙΙ. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών, με τους λόγους της έφεσής του, που ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνισή της, με σκοπό να απορριφθεί η αγωγή στο σύνολό της, και την καταδίκη του ενάγοντος στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας. Μεταξύ δε άλλων, με τον ένατο λόγο της έφεσής του διατείνεται ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έσφαλε, αφού όφειλε να κηρύξει απαράδεκτη τη συζήτηση της αγωγής, λόγω μη προσκόμισης από το ενάγον πιστοποιητικού, περί καταβολής ή απαλλαγής από τη σχετική υποχρέωση του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α) των πέντε τελευταίων ετών, κατ’άρθρο 54 Α § 5 του ν. 4174/2013. Η συγκεκριμένη διάταξη, ωστόσο, όπως ίσχυε κατά το χρόνο συζήτησης της αγωγής, και ορθώς κρίθηκε με την εκκαλουμένη, αφορούσε μόνον τις εμπράγματες αγωγές πλην της μονομερούς εγγραφής υποθήκης ή προσημείωσης υποθήκης ή άρσης κατάσχεσης, στις οποίες δεν περιλαμβάνονται και οι αγωγές εξώσεως και καταβολής μισθωμάτων, ως ενοχικές, συνεπώς, πρέπει ο παραπάνω λόγος να απορριφθεί ως αβάσιμος.
- IV. Από τις διατάξεις των άρθρων 574 έως 578 του ΑΚ, που εφαρμόζονται και στις εμπορικές μισθώσεις (άρθρο 44 Π.Δ. 34/1995), συνάγεται ότι, με τη διαρκή σύμβαση της μίσθωσης, ο εκμισθωτής έχει υποχρέωση να παραχωρήσει στο μισθωτή τη χρήση του πράγματος για όσο χρόνο αυτή διαρκεί. Επίσης, έχει υποχρέωση όχι μόνο να παραδώσει το μίσθιο κατάλληλο για τη συμφωνημένη χρήση, αλλά και να το διατηρεί κατάλληλο γι’αυτήν σε όλη τη διάρκεια της μίσθωσης, υποχρεούμενος σε άρση των πραγματικών του ελαττωμάτων και σε αποκατάσταση των συμφωνημένων ιδιοτήτων που λείπουν. Αν κατά το χρόνο παράδοσής του στον μισθωτή το μίσθιο έχει ελάττωμα που εμποδίζει μερικά ή ολικά τη συμφωνημένη χρήση (πραγματικό ελάττωμα), ή αν κατά τη διάρκεια της μίσθωσης εμφανίστηκε τέτοιο ελάττωμα, ο μισθωτής έχει δικαίωμα μείωσης ή μη καταβολής του μισθώματος. Το ίδιο ισχύει και αν λείπει από το μίσθιο μια συμφωνημένη ιδιότητα ή αν έλειψε τέτοια ιδιότητα όσο διαρκεί η μίσθωση (ΑΠ 1015/2015, ΑΠ 1315/2014, αδημ.ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Επομένως, αν από την ύπαρξη πραγματικού ελαττώματος εμποδίστηκε ολικά η συμφωνημένη χρήση, ανεξαρτήτως υπαιτιότητας του εκμισθωτή (ΑΠ 171/2015, ΑΠ 415/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), ο μισθωτής έχει δικαίωμα, ασκούμενο όχι μόνο αυτοτελώς με αγωγή ή ανταγωγή (ΑΠ 405/2014, ΑΠ 27/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ») αλλά και κατ’ ένσταση, προς απόκρουση αγωγής του εκμισθωτή για καταβολή των μισθωμάτων, να μην καταβάλλει το μίσθωμα όσο διάστημα διαρκεί η παρεμπόδιση της χρήσης του μισθίου από το ελάττωμα (ΑΠ 1015/2015, ΑΠ 405/2014, ΑΠ 27/2014 ό.π). Πραγματικό δε ελάττωμα συνιστά κάθε απόκλιση από την, κατά τη σύμβαση, προσδοκώμενη κατάσταση του μισθίου, που εμποδίζει ολικά ή μερικά τη συμφωνημένη (ή τη συνηθισμένη) χρήση του. Κατά συνέπεια, πραγματικό ελάττωμα του μισθίου αποτελούν, μεταξύ άλλων περιπτώσεων, τα οικοδομικά ελαττώματα, δηλαδή εκείνα που αναφέρονται στη φυσική ιδιοσυστασία αυτού ως πράγματος, όπως λ.χ. πλημμελείς κατασκευές τοίχων ή μονώσεων αυτών, λόγω των οποίων το μίσθιο εμφανίζει υγρασία ή διαρροή νερού, τοποθέτηση υλικών πλησίον του μισθίου από τρίτους ή από τον ίδιο τον εκμισθωτή και γενικά κάθε κατάσταση του μισθίου που έχει σχέση με τη λειτουργικότητα του πράγματος για τη συγκεκριμένη χρήση (ΑΠ 1469/2013 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Ακόμη, πραγματικό ελάττωμα αποτελούν τα μέτρα που επιβάλλονται από διοικητική αρχή ή από περιορισμούς δημοσίου δικαίου (ΑΠ 729/2013 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), όπως και η αδυναμία χρήσης του μισθίου όπως συμφωνήθηκε λόγω απαγόρευσης της χρήσης από δημόσια αρχή ή λόγω αδυναμίας χορήγησης της απαιτούμενης άδειας δημόσιας αρχής (ΟλΑΠ 50/2005, Νοβ 2006.382, ΑΠ 1291/2014, αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΑΠ 27/2014, ΑΠ 1315/2014, ό.π, ΕφΛαρ 164/2012.ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ 2012.168). Αν όμως, παρά την έλλειψη της άδειας λειτουργίας, ή την ύπαρξη άλλου πραγματικού ελαττώματος, έγινε η συμφωνημένη χρήση από το μισθωτή, κατ’ανοχή της αρμόδιας διοικητικής Αρχής, ο τελευταίος, δεν απαλλάσσεται από την υποχρέωση καταβολής του μισθώματος, το οποίο οφείλεται ως αντάλλαγμα για τη γενόμενη χρήση του μισθίου (ΑΠ 1315/2014, ΑΠ 1291/2014, ό.π, ΑΠ 415/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Ακόμη, λόγο που θεμελιώνει την έννοια του πραγματικού ελαττώματος αποτελεί και η άρνηση ή η αδράνεια του εκμισθωτή να συμπράξει, αν η συμφωνημένη χρήση του μισθίου αφορά άσκηση σ’ αυτό επαγγελματικής δραστηριότητας από το μισθωτή, για την οποία απαιτείται άδεια της αρμόδιας Αρχής, οπότε ο εκμισθωτής βαρύνεται με την υποχρέωση να συμπράξει στις αναγκαίες εκ των περιστάσεων ενέργειες, με τις οποίες πρόκειται να εξασφαλισθεί στο μισθωτή η συμφωνημένη χρήση του μισθίου (ΑΠ 405/2014 αδημ.ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Να σημειωθεί ότι οι παραπάνω διατάξεις (άρθρο 576 επ. του ΑΚ), με τις οποίες ρυθμίζεται η ευθύνη του εκμισθωτή για κάθε είδους ελαττώματα του μισθίου, όπως προκύπτει από τη διάταξη του άρθρου 582 του ίδιου κώδικα, είναι ενδοτικού δικαίου, με την έννοια ότι επιτρέπεται, με τους όρους πάντοτε των γενικών διατάξεων των άρθρων 332 επ. του ΑΚ, να συμφωνηθεί ο αποκλεισμός ή ο περιορισμός της ειδικής αυτής ευθύνης του εκμισθωτή (ΑΠ 1291/2014, ΑΠ 1469/2013 ό.π). Η συμφωνία αυτή, στα πλαίσια της αρχής της ελευθερίας των συμβάσεων (άρθρο 361 του ΑΚ), με την οποία ο εκμισθωτής δεν φέρει καμία ευθύνη για φθορές ή βλάβες του μισθίου που θα προκύψουν κατά την πορεία της μίσθωσης από οποιαδήποτε αιτία ακόμη και για τα τυχερά ή την ανώτερη βία, είναι άκυρη αν τα ελαττώματα αποσιωπήθηκαν από δόλο ή βαριά αμέλεια (ΑΠ 171/2015 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΑΠ 1469/2013 ό.π.). Η ύπαρξη τέτοιας συμφωνίας αποκλεισμού της ευθύνης αποτελεί αντένσταση, ο δε μισθωτής εναγόμενος, μπορεί με επαντένσταση να ισχυριστεί ότι η συμφωνία αυτή είναι άκυρη, λόγω συνδρομής των παραπάνω προϋποθέσεων (ΑΠ 325/2013 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Πλέον αυτών, σε περίπτωση ανεπιφύλακτης παραλαβής του μισθίου, δεν στοιχειοθετείται απαλλαγή της εκμισθώτριας, αν ο μισθωτής δεν γνώριζε κατά την παραλαβή την ύπαρξη του πραγματικού ελαττώματος (ΑΠ 933/2010, ΕφΠειρ 169/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Τέλος, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 269, 527 και 262 § 1 του ΚΠολΔ, συνάγεται ότι, για να θεωρηθεί ως εμπροθέσμως προβληθείσα (και, επομένως, παραδεκτή) ένσταση, πρέπει να έχουν αναφερθεί εγκαίρως όλα τα αναγκαία κατά νόμο περιστατικά, που επάγονται την επιδιωκόμενη έννομη συνέπεια, εάν δε έχουν προταθεί αορίστως στην πρώτη συζήτηση και επαναφερθούν σε μεταγενέστερη ή στο εφετείο σαφώς και με πληρότητα, θεωρούνται ότι προτείνονται τότε για πρώτη φορά και υπόκεινται στην απαγόρευση, εκτός εάν συντρέχει εξαιρετική περίπτωση από τις προβλεπόμενες από την παρ. 2 του άρθρου 269 σε συνδυασμό με το άρθρο 527 του ΚΠολΔ (ΑΠ 728/2016, ΑΠ 488/2008 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΛαρ 40/2015, ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ 2016.282, ΕφΠατρ 471/2011 ΑΧΑΝΟΜ 2012.294), ουσιαστικά δε από το άρθρο 527 του ΚΠολΔ, εφόσον σε αυτό, με τον ν.4335/2015, ενσωματώθηκε το προαναφερθέν άρθρο 269, και συγκεκριμένα αν : 1) προτείνονται από τον εφεσίβλητο προς υπεράσπιση κατά της έφεσης, και….. 6) αν αποδεικνύονται εγγράφως ή με δικαστική ομολογία του αντιδίκου (ΑΠ 1099/2017, ΑΠ 611/2016, ΑΠ 98/2015, αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Η απόδειξη, όμως, αυτή πρέπει να προκύπτει παραχρήμα και άμεσα, δηλαδή όλα τα πραγματικά περιστατικά που θεμελιώνουν το νέο ισχυρισμό πρέπει να αποδεικνύονται από το επικαλούμενο και προσκομιζόμενο έγγραφο (δημόσιο ή ιδιωτικό με πλήρη απόδειξη) κατά τρόπο ευθύ και άμεσο και όχι σε συνδυασμό με δικαστικά τεκμήρια (ΑΠ 1099/2017, ΑΠ 611/2016, ΑΠ 98/2015 ό.π). Απαιτείται, επίσης, επίκληση του λόγου της βραδείας προβολής (ΑΠ 960/2013 αδημ.ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Αν, όμως, πρόκειται για ισχυρισμό που αποδεικνύεται με έγγραφο ή με δικαστική ομολογία του αντιδίκου, για το παραδεκτό της βραδείας αυτής προβολής δεν είναι αναγκαία η πανηγυρική επίκληση στο δικόγραφο της έφεσης του κειμένου της διάταξης του άρθρου- 269 παρ.2 γ του ΚΠολΔ και ήδη-527 αρ.6 του ΚΠολΔ, αλλά αρκεί η επίκληση του γεγονότος ότι οι προσβαλλόμενες ενστάσεις αποδεικνύονται από τα επικαλούμενα έγγραφα (ΑΠ 98/2015 ό.π, ΑΠ 1735/2008 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»).
Στην προκειμένη περίπτωση ο εκκαλών, όπως προκύπτει, από τις προτάσεις που υπέβαλε κατά τη συζήτηση, μετά την οποία εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, επικαλέστηκε την ύπαρξη πραγματικών ελαττωμάτων του μισθίου, συνιστάμενων, μεταξύ άλλων, σε πολεοδομικές παραβάσεις και αυθαιρεσίες, που έχρηζαν τακτοποίησης, προκειμένου να καταστεί δυνατή η έκδοση άδειας λειτουργίας επιχείρησης κινηματοθεάτρου εντός αυτού. Ο ισχυρισμός αυτός, με τον οποίο ο εναγόμενος επιχείρησε να θεμελιώσει την καταλυτική της αγωγής ένσταση εκ του άρθρου 576 του ΑΚ, σύμφωνα με όσα συναφώς προεκτέθηκαν στην οικεία σκέψη, όπως διατυπώθηκε, ήταν αόριστος αφού δεν εξειδικεύθηκαν οι παραβάσεις αυτές και ορθά η εκκαλουμένη τον έκρινε- εν μέρει- ως τέτοιο, παρά τα όσα αβασίμως ισχυρίζεται ο εκκαλών, με τον τέταρτο λόγο της έφεσής του. Ήδη, ωστόσο, αυτός, με τον ως άνω λόγο, επαναφέρει, ορισμένως πλέον, τον ισχυρισμό του περί ύπαρξης πραγματικών ελαττωμάτων, συμπληρώνοντας με το δικόγραφο της έφεσης τα πραγματικά περιστατικά που τον συγκροτούν, οπότε αυτός εκτιμάται ως νέος ισχυρισμός, κατά τα άνω, και παραδεκτά λαμβάνεται υπόψη, εφόσον ο εκκαλών επικαλείται ότι αποδεικνύεται από τα ειδικώς μνημονευόμενα έγγραφα και δη : α) την από 14-5-2012 εκπόνηση μελετών και έκδοση αδειών δόμησης της πολιτικού μηχανικού, ………., β) το υπ’αριθμ. πρωτ. …./10-4-2013 έγγραφο του ……. προς τον Πρόεδρο του ενάγοντος, γ) την από 10-2-2015 επιστολή του μηχανικού …… προς το ενάγον, δ) την από 25-4-2017 τεχνική έκθεση του ……, ε) τα υπ’αριθμ. πρωτ…/../4-1-2007 και …/8-12-2010 έγγραφα του Δήμου Πειραιά, στ) υπ’αριθμ. πρωτ. ………/ 9-11-2012 έγγραφο του Πυροσβεστικού Σώματος, η) τα από 7-4-2012 και 10-4-2012 αιτήματα του εναγομένου προς το ενάγον.
- V. Κατά το άρθρο 4 της ΥΑ ΔΙΑΔΠ/Φ.Α.3.1/21220 (ΦΕΚ Β 2496/2011) που φέρει τον τίτλο «Απλούστευση διαδικασίας έκδοσης άδειας ίδρυσης και λειτουργίας Καταστήματος Υγειονομικού Ενδιαφέροντος, Θεάτρου και Κινηματογράφου», για τη χορήγηση άδειας εγκατάστασης και λειτουργίας θεάτρων και κινηματογράφων, απαιτείται, μεταξύ άλλων, δικαιολογητικών (παρ.1), αίτηση του ενδιαφερομένου φυσικού ή νομικού προσώπου (περ.α) και οικοδομική άδεια με τις μελέτες και τα δικαιολογητικά που τη στηρίζουν για χρήση θεάτρου-κινηματογράφου (περ.δ), ακολουθεί δε η οριζόμενη στην παρ.2 διαδικασία, δηλαδή η αίτηση του ενδιαφερομένου φυσικού προσώπου με το φάκελο των δικαιολογητικών που τη συνοδεύουν διαβιβάζεται από τον οικείο Δήμο, εφόσον είναι πλήρης, στο Πρωτοβάθμιο Συμβούλιο Επιθεώρησης Κινηματοθεάτρων προς γνωμοδότηση, μετά την ολοκλήρωση της οποίας, και εφόσον αυτή είναι θετική, εκδίδεται από τον οικείο Δήμο, η σχετική άδεια. Αν πρόκειται απλώς για αντικατάσταση ήδη υφιστάμενης άδειας, όπως συμβαίνει όταν μεταβιβάζεται σε άλλον η εκμισθώνεται υφιστάμενη επιχείρηση, εφαρμόζονται αναλογικά οι διατάξεις που αφορούν την αντικατάσταση άδειας λειτουργίας καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος (άρθρο 4 παρ.3). Το άρθρο 4, επίσης, της ΥΑ ΔΙΑΔΠ/Φ.Α.2.1/31600 (ΦΕΚ Β 3106 2013) με τον ίδιο τίτλο, περιέχει όμοια ρύθμιση σε σχέση με την προεκτεθείσα ΥΑ, για την έκδοση νέας άδειας ή αντικατάστασης ήδη υπάρχουσας, με την προσθήκη, στην περ. δ΄, ότι για την έκδοση νέας άδειας, στην περίπτωση αυθαιρέτων κατασκευών εφαρμόζεται η παρ. 6 του άρθρου 25 του Ν. 4178/2013, απαιτείται δηλαδή αντί της οικοδομικής άδειας, βεβαίωση καταβολής του 30 % του συνολικού ποσού προστίμου, υπό την προϋπόθεση ότι έχει καταβληθεί το πρόστιμο, όπως προβλέπεται στις οικείες διατάξεις του νόμου αυτού και ότι έχουν υποβληθεί στο πληροφοριακό σύστημα όλα τα απαιτούμενα στοιχεία και σχέδια του άρθρου 11 του ανωτέρω νόμου. Τέλος, στο άρθρο 4 του ν. 4229/2014 (ΦΕΚ Α 8/ 10.1.2014) με τον τίτλο «άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας χώρου παραστάσεων – άδεια παράστασης και άλλες διατάξεις», γίνεται αναφορά στις διατάξεις της προαναφερθείσας αμέσως ανωτέρω, ΚΥΑ του έτους 2013, και ορίζεται ότι, ο φάκελος που συνοδεύει τη σχετική αίτηση περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων : 1) αντίγραφο της οικοδομικής άδειας ή της άδειας δόμησης του κτιρίου, εφόσον υπάρχει, και βεβαίωση εξαίρεσης ή περαίωσης από την αρμόδια αρχή που εξέδωσε την πράξη ή την αρμόδια Υπηρεσία Δόμησης (Υ.ΔΟΜ.) ή βεβαίωση περαίωσης της διαδικασίας υπαγωγής από το ηλεκτρονικό σύστημα του TEE ή βεβαίωση εξόφλησης του 30% του ενιαίου ειδικού προστίμου από το ηλεκτρονικό σύστημα του TEE, ανάλογα με τις διατάξεις του νόμου στον οποίο έχουν υπαχθεί, σε περίπτωση κτισμάτων ή διηρημένων ιδιοκτησιών, οι οποίες έχουν υπαχθεί σε οποιονδήποτε νόμο εξαίρεσης από την κατεδάφιση ή τακτοποίησης ή ρύθμισης αυθαιρέτων κατασκευών……3) πιστοποιητικό (ενεργητικής) πυροπροστασίας, το οποίο εκδίδεται από την οικεία Πυροσβεστική Αρχή, χρονικής διάρκειας πέντε (5) ετών που ανανεώνεται 2 μήνες πριν τη λήξη του. Eξάλλου, στο άρθρο 24 παρ.2 του ν.4014/2011 που φέρει τον τίτλο «Περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων, ρύθμιση αυθαιρέτων σε συνάρτηση με δημιουργία περιβαλλοντικού ισοζυγίου και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής», προβλέπεται ότι, ο ιδιοκτήτης ή συνιδιοκτήτες, όπου έχει εκτελεστεί η αυθαίρετη κατασκευή, υποβάλλει στην αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία φάκελο, στον οποίο, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνεται και τεχνική έκθεση που συμπληρώνεται από αρμόδιο μηχανικό (περ.β) και επιπλέον, αα)…., ββ) εφόσον η αυθαίρετη κατασκευή ή αλλαγή χρήσης έχει εκτελεστεί ή εγκατασταθεί σε κτίρια κοινωφελούς χρήσης, όπως ενδεικτικά κτίρια συνάθροισης κοινού……, μελέτη στατικής επάρκειας αρμόδιου μηχανικού, η οποία θα περιλαμβάνει: i) γεωμετρική τεκμηρίωση στοιχείων και διάταξης του φέροντα οργανισμού, ii) αποτίμηση της ποιότητας των υλικών του φέροντα οργανισμού, iii) μελέτη επάρκειας του κτιρίου για δεδομένη στάθμη επιτελεστικότητας (σεισμικός συντελεστής), iv) πρόταση ενισχύσεων του υφισταμένου φορέα, εάν απαιτείται, v) αντισεισμικό έλεγχο με το σεισμικό συντελεστή που ίσχυε στην περίοδο κατασκευής του αυθαιρέτου και τον δηλώνει ο ιδιοκτήτης. Στην παράγραφο 3 του ίδιου άρθρου προβλέπεται ότι η υποβολή των απαραίτητων δικαιολογητικών είτε με συστημένη επιστολή στην αρμόδια Πολεοδομική Υπηρεσία ή στο ΚΕΠ του Δήμου θα έπρεπε να γίνει από 1.10.2011 μέχρι, αρχικά τις 30-11-2011, και στη συνέχεια μέχρι τις 28-2-2012 [παρ.1 του άρθρου 4 της από 31.12.2011 Π.Ν.Π. (ΦΕΚ Α 268)], τις 30.6.2012 [παρ. 2 του άρθρου 7 Ν.4051/2012 (ΦΕΚ Α 40/29.2.2012). Επίσης, και στο άρθρο 11 του ν.4178/2013 με τον τίτλο «Δικαιολογητικά υπαγωγής αυθαίρετης κατασκευής ή αυθαίρετης αλλαγής χρήσης στις διατάξεις του παρόντος», προβλέπεται ότι ο ιδιοκτήτης ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπός του υποβάλουν τη σχετική αίτηση (περ.α) και β) αντίστοιχα), συνοδευόμενη, μεταξύ άλλων, από μελέτη στατικής επάρκειας για κάθε αυθαίρετη κατασκευή ή αλλαγή χρήσης, που έχει εκτελεστεί η εγκατασταθεί σε κτίρια… συνάθροισης κοινού (παρ.8 περ.β).
VΙ. Από την εκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων, ……….., που εξετάστηκαν ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, με επιμέλεια των διαδίκων, και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που νομίμως επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, ορισμένα εκ των οποίων λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς να παραλείπεται κανένα για την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης, ασχέτως αν μνημονεύoνται ή όχι ειδικά, μεταξύ δε αυτών : α) το καταστατικό του ενάγοντος, και β) το απόσπασμα του υπ’αριθμ. 737/ 5-9-2012 πρακτικού της Διαχειριστικής Επιτροπής του Ειδικού Λογαριασμού Επικούρησης Μελών, με το οποίο παρασχέθηκε πληρεξουσιότητα στη δικηγόρο που υπογράφει την από 19-10-2012 εξώδικη διαμαρτυρία-δήλωση-πρόσκληση και καταγγελία επαγγελματικής μίσθωσης, …….., να προβεί στην καταγγελία της επίδικης μίσθωσης, με αποτέλεσμα το συναφώς υποβληθέν αίτημα του εκκαλούντος, με το δεύτερο λόγο της εφέσεώς του, κατ’εκτίμηση του περιεχομένου του, να καθίσταται άνευ αντικειμένου, γ) επιστολή, άνευ ημερομηνίας, συνταχθείσα στην αγγλική γλώσσα, που προσκομίζει ο εκκαλών (υπ’αριθμ. σχετ. 17) και συνοδεύεται από επίσημη μετάφραση από δικηγόρο στα ελληνικά (άρθρο 454 ΚΠολΔ σε συνδυασμό με 36 παρ.2 περ.γ΄του ν.4194/2013), δ) η υπ’αριθμ. …../17-1-2018 ένορκη βεβαίωση του ………., ενώπιον της Ειρηνοδίκου Πειραιώς, που δόθηκε στο πλαίσιο εκδίκασης αίτησης αναστολής εκτέλεσης της εκκαλουμένης, καθώς και των υπ’αριθμ. ………./3-5-2017 ένορκων βεβαιώσεων των μαρτύρων ………, ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών, …….., που ελήφθησαν με επιμέλεια του ενάγοντος, μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη-προ δύο τουλάχιστον εργασίμων ημερών-(άρθρα 421, 422 και 591 § 1 εδ.α΄του ΚΠολΔ), κλήτευση του εναγομένου, που δεν παρέστη (υπ’αριθμ. …../27-4-2017 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών, …….), και της υπ’αριθμ. …/3-5-2017 ένορκης βεβαίωσης του μάρτυρα ……., ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά, που ελήφθη με επιμέλεια του εναγομένου, κατόπιν νομότυπης και εμπρόθεσμης, κατά τα άνω, κλήτευσης του ενάγοντος που δεν παρέστη (υπ’αριθμ. …/27-4-2017 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών, ………), χωρίς να ληφθούν υπόψη : α) η υπ’αριθμ. ……/3-3-2015 αίτηση, το υπ’αριθμ.πρωτ. ……../4-6-2015 έγγραφο και η υπ’αριθμ.πρωτ. ……./5-2-2016 αίτηση του εναγομένου προς το ενάγον, που ο πρώτος επικαλείται, χωρίς να τα προσκομίζει, β) τα υπ’αριθμ. πρωτ. ………. υπηρεσιακά σημειώματα και το υπ’αριθμ. πρωτ. …../29-1-2009 έγγραφο του Δήμου Πειραιά, τα οποία προσκομίζει ο εκκαλών χωρίς να τα επικαλείται, λαμβάνοντας υπόψη και τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής (άρθρο 336 § § 3 και 4 του ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά, που έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης : Το Ταμείο Υγείας Προσωπικού Αγροτικής Τράπεζας Ελλάδος (Τ.Υ.Π.Α.Τ.Ε), που αποτελεί αλληλοβοηθητικό ταμείο περίθαλψης των υπαλλήλων της Αγροτικής Τράπεζας, με ίδια νομική προσωπικότητα, εκπροσωπείται, αναφορικά με τα θέματα που αφορούν, μεταξύ άλλων, τον Ειδικό Λογαριασμό Επικούρησης Μελών (ΕΛΕΜ) που δημιουργήθηκε για την παροχή μηνιαίας επικούρησης και άλλων βοηθημάτων, υπό τη διαχείριση πενταμελούς επιτροπής, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο άρθρο 25 του Καταστατικού αλλά και του Ειδικού Κανονισμού του, από τον Πρόεδρο της επιτροπής αυτής (άρθρο 2 παρ. 3), ακόμη και ενώπιον δικαστηρίων. Υπό την ιδιότητά του αυτή, ο άνω Ειδικός Λογαριασμός, κατήρτισε με τον εναγόμενο την από 8-3-2012 σύμβαση επαγγελματικής μίσθωσης του περιγραφόμενου ακινήτου, και ειδικότερα μίας αίθουσας κινηματοθεάτρου με τους χώρους που την περιβάλλουν, στο υπόγειο και ισόγειο πολυώροφης οικοδομής που βρίσκεται στη συμβολή των οδών ……… στον Πειραιά, συνολικής επιφάνειας 933,64 τμ, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως κινηματοθέατρο, επιτρεπόμενης, ωστόσο, της χρησιμοποίησής του και για τη διοργάνωση πολιτιστικών και επιστημονικών εκδηλώσεων, θεατρικών παραστάσεων και εν γένει εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων αναψυχής και ψυχαγωγίας. Η διάρκεια της μίσθωσης ορίστηκε εννεαετής, με αφετηρία την 1-4-2012, και το μηνιαίο μίσθωμα στο ποσό των 7.000 ευρώ, για τα τρία (3) πρώτα έτη της μίσθωσης, καταβλητέο εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα, του μισθωτή βαρυνόμενου και με το ήμισυ του τέλους χαρτοσήμου, ανερχόμενου κατ’εκείνο το χρόνο σε ποσοστό 1,8%. Ειδικώς, το καταβαλλόμενο για τους μήνες Μάιο έως και Ιούνιο του έτους 2012 μίσθωμα μειώθηκε στο ήμισυ, ενώ μετά το τρίτο μισθωτικό έτος και για κάθε επόμενο, υπήρξε πρόβλεψη αναπροσαρμογής του. Ειδικώς, για την περίπτωση λήξης ή με οποιοδήποτε τρόπο λύσης της μίσθωσης, ο εναγόμενος θα υποχρεούτο να παραδώσει το μίσθιο στο ενάγον και αν παρ’όλ’αυτά εξακολουθούσε να το χρησιμοποιεί, θα του όφειλε, για κάθε ημέρα καθυστέρησης, το ποσό των τριακοσίων ευρώ, ως αποζημίωση χρήσης (όρος 9). Συμφωνήθηκε, επίσης, ότι ο εκμισθωτής δεν είχε υποχρέωση για οποιαδήποτε επισκευή, προσθήκη ή βελτίωση του μισθίου, κατά την έναρξη αλλά και καθ’όλη τη διάρκεια της μίσθωσης, αντιθέτως, ο μισθωτής, ο οποίος δήλωσε ότι έχει ελέγξει επισταμένως και γνωρίζει την κατάσταση στην οποία αυτό βρισκόταν, κατά την υπογραφή του ιδιωτικού συμφωνητικού, κρίνοντας αυτό απολύτως κατάλληλο για τη χρήση την οποία το προόριζε, υποχρεούτο να προβεί στην πλήρη ανακαίνισή του. Αυτή περιελάμβανε : 1) την πλήρη ανακαίνιση, επισκευή και διαμόρφωση της ήδη υφιστάμενης αίθουσας, σύμφωνα με τις επιταγές της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, προκειμένου να επιτευχθούν οι βέλτιστες συνθήκες θέασης και ακουστικής, 2) την ανακαίνιση, συντήρηση κι αναδιαμόρφωση της πρόσοψης της εισόδου, ώστε να είναι δυνατή η εξυπηρέτηση των Α.Μ.Ε.Α, καθώς και την εγκατάσταση συστήματος εξυπηρέτησης Α.Μ.Ε.Α για τη μετακίνησή τους εντός του χώρου του, είτε με την επισκευή και επαναλειτουργία των ανελκυστήρων είτε με άλλη μέθοδο, της επιλογής του μισθωτή σε κάθε περίπτωση, 3) την ανακαίνιση των χώρων υποδοχής και αναμονής και των λοιπών βοηθητικών χώρων του μισθίου (κλιμακοστάσιο, τουαλέτες κλπ), και την ανακαίνιση του χώρου του ισόγειου κυλικείου, 4) την αντικατάσταση των ηλεκτρολογικών και υδραυλικών εγκαταστάσεων, των συστημάτων θέρμανσης και εξαερισμού του κτηρίου και των συστημάτων ασφάλειας και πυρασφάλειας, 5) τη διενέργεια όλων των απαραίτητων εργασιών για την απομάκρυνση της υγρασίας από χώρους του μισθίου, την αποκατάσταση των χώρων αυτών, καθώς επίσης και τη στεγανοποίηση των σημείων εισόδου υγρασίας, με όλες τις απαραίτητες τεχνικές εργασίες και εργασίες αποκατάστασης, 6) την εγκατάσταση του εξοπλισμού προβολής με την εγκατάσταση σύγχρονων μηχανημάτων προβολής και τη συμπλήρωσή τους με τον κατάλληλο χρήσιμο εξοπλισμό, ώστε η ποιότητα της προβολής να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες, 7) την εγκατάσταση συστήματος μετάφρασης και προβολής οπτικοακουστικού υλικού για την απαραίτητη υποστήριξη επιστημονικών συνεδρίων και σεμιναρίων, 8) τη διαμόρφωση των κατάλληλων υποδομών φωτισμού, ήχου κλπ για τη διενέργεια θεατρικών παραστάσεων, συναυλιών και γενικότερα πολιτιστικών εκδηλώσεων, στις παραπάνω δε-υπ’αριθμ. 6, 7 και 8- περιπτώσεις, η κυριότητα του εξοπλισμού θα παρέμενε στο μισθωτή, 9) την ανακαίνιση των χώρων φιλοξενίας ηθοποιών και λοιπών συντελεστών των παραστάσεων (καμαρίνια), 10) την εγκατάσταση συστήματος παροχής φυσικού αερίου με προϋπόθεση τη διαθεσιμότητα δικτύου διανομής, κατά την περίοδο εργασιών ανακαινίσεως, καθώς και τη σύνδεσή του με το δίκτυο. Επιπλέον, ο μισθωτής δήλωσε και ο εκμισθωτής ρητά αποδέχθηκε, ότι προτίθετο να δημιουργήσει και δεύτερη αίθουσα, με το διαχωρισμό του υφιστάμενου εξώστη της αίθουσας, με βαρέως τύπου ηχομονωτική τοιχοποιία. Συμφωνήθηκε, επίσης, ρητά, ότι η απαρίθμηση των απαιτούμενων εργασιών και επεμβάσεων, με σκοπό το μίσθιο να ανταποκρίνεται στη χρήση για την οποία προοριζόταν, ήταν ενδεικτική και όχι περιοριστική, και η δαπάνη που θα απαιτείτο, θα βάρυνε αποκλειστικά το μισθωτή, η οποία είχε μάλιστα συνυπολογιστεί για τον καθορισμό του μισθώματος. Ο εκμισθωτής, δεν θα έφερε ουδεμία ευθύνη έναντι του μισθωτή για την τελική έκδοση ή ανανέωση τυχόν αναγκαίας άδειας, για τη λειτουργία του κινηματογράφου, του θεάτρου, του κυλικείου ή και όποια άλλη νόμιμη τέτοια άδεια θα απαιτείτο για τη λειτουργία των φιλοξενούμενων στο μίσθιο επιχειρήσεων. Σε κάθε όμως περίπτωση δεσμεύθηκε να παρέχει στο μισθωτή κάθε αναγκαία συνδρομή, προς το σκοπό έκδοσης και διατήρησης της τυχόν απαιτούμενης άδειας λειτουργίας (όρος 6). Από την ερμηνεία του τελευταίου αυτού όρου (όρου 6), σύμφωνα με τις διαγραφόμενες στα άρθρα 173 και 200 του ΑΚ αρχές, κατά τις οποίες πρέπει να αναζητείται η πραγματική βούληση των συμβαλλομένων, χωρίς άγονη προσήλωση στις λέξεις και υπό το πρίσμα της επιβαλλόμενης στις συναλλαγές καλής πίστεως, και παρ’ότι η απαρίθμηση των εργασιών και επεμβάσεων, η δαπάνη των οποίων βάρυνε το μισθωτή, είναι ενδεικτική, συνάγεται ότι αφορούσε κυρίως σε εργασίες ανακαίνισης του μισθίου, ώστε αυτό να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις, από αρχιτεκτονικής και αισθητικής απόψεως, ενός σύγχρονου χώρου θεάματος, σε επισκευές απαραίτητες για τη λειτουργικότητα του κτιρίου, σύμφωνα με τον προορισμό του, η ανάγκη των οποίων ήταν εμφανής, καθώς και σε εργασίες εκσυγχρονισμού του εξοπλισμού του. Επίσης, ο μισθωτής θα έπρεπε να αντικαταστήσει με δικές του δαπάνες το σύστημα πυρασφάλειας, προβαίνοντας, επομένως, σε σχετική μελέτη και προσθήκες, αν αυτό κρινόταν αναγκαίο. Αντιθέτως, δεν θα μπορούσε, με βάση τις ίδιες αρχές, να έχει την έννοια ότι ο μισθωτής είναι υποχρεωμένος να προβεί σε εργασίες επισκευών, που δεν ήταν εμφανείς όπως για παράδειγμα την ενίσχυση της στατικής επάρκειας του κτιρίου, πολλώ δε μάλλον αν αφορούσαν ολόκληρο το πολυώροφο κτίσμα και όχι μόνο το μίσθιο ούτε να καλύψει εξ ιδίων χρημάτων πρόστιμα για τυχόν αυθαίρετες κατασκευές ενώ και η τυχόν διαδικασία της νομιμοποίησής τους αποτελούσε ευθύνη του εκμισθωτή, αφού όφειλε να συμπράξει ο ίδιος, για το σκοπό αυτό, σύμφωνα με τις διατάξεις που συναφώς προεκτέθηκαν. Έτσι, ακόμη και στην περίπτωση της υφιστάμενης υγρασίας, για την οποία μάλιστα έγινε ειδική αναφορά στο ιδιωτικό συμφωνητικό, ο μισθωτής θα έπρεπε μεν να προβεί στις απαραίτητες εργασίες στεγανοποίησης, όχι όμως και σε εκείνες που αφορούσαν τα λοιπά μέρη της οικοδομής, πλην του μισθίου, και αποτελούσαν την αιτία εμφάνισης της υγρασίας σε αυτό, εις τρόπον ώστε η απλή στεγανοποίηση των σημείων εισόδου της να μην αρκεί. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι αμέσως μετά την υπογραφή του συμφωνητικού, παραδόθηκαν στον εναγόμενο η οικοδομική άδεια και τα αρχιτεκτονικά σχέδια του χώρου που τη συνόδευαν, ώστε να εκδοθεί νέα άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας κινηματοθεάτρου αλλά και κυλικείου, καθώς, παρ’ότι στο μίσθιο λειτουργούσε από παλιά όμοια επιχείρηση, γεγονός γνωστό εξ ιδίας αντιλήψεως και στον ίδιο, δεν τίθετο απλώς ζήτημα αντικατάστασής της στο όνομά του, εφόσον δεν συνέτρεχαν οι προς τούτο προϋποθέσεις, κατά τα συναφώς προεκτεθέντα. Στη συνέχεια, αφής στιγμής του παραδόθηκε η χρήση του μισθίου, ο εναγόμενος, ο οποίος, με την ιδιότητα του ηλεκτρονικού μηχανικού, δραστηριοποιείτο επαγγελματικά από ετών στην εμπορία εξοπλισμού ψυχαγωγίας και κινηματοθεάτρων, παρέχοντας την αντίστοιχη τεχνική υποστήριξη και αντιπροσωπεύοντας και γνωστό οίκο του εξωτερικού, προέβη στις απαραίτητες ενέργειες, αφενός για την ανακαίνιση του χώρου και τη διενέργεια όλων των απαραίτητων επισκευών, αφετέρου δε για την έκδοση της προαναφερθείσας άδειας. Όπως διαπίστωσε, μετά από σχετικό έλεγχο που πραγματοποίησε στο Υποθηκοφυλακείο Πειραιά, δεν υπήρχε σύσταση οριζόντιας ιδιοκτησίας και κανονισμός πολυκατοικίας για το πολυώροφο κτίσμα, όπου βρίσκεται και το μίσθιο, τα οποία του ζητήθηκαν, μεταξύ άλλων, ως δικαιολογητικά από τη Διεύθυνση Δημοτικών Προσόδων-Τμήμα έκδοσης αδειών καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος και ψυχαγωγικών τεχνικών παιγνίων του Δήμου Πειραιά, για την έκδοση άδειας εγκατάστασης και λειτουργίας κινηματογράφου-θεάτρου. Παράλληλα, ανέθεσε τον απαραίτητο έλεγχο στην πολιτικό μηχανικό ………, η οποία, έχοντας πλέον στη διάθεσή της την οικοδομική άδεια του κτιρίου-υπ’αριθμ. …./1959-και τα αρχιτεκτονικά σχέδια, διαπίστωσε ότι στο μίσθιο υπήρχαν πολεοδομικές παραβάσεις, οι οποίες καθιστούσαν αναγκαία την έκδοση, κατά την άποψή της, νέας οικοδομικής άδειας, για τις τροποποιήσεις που είχαν επέλθει και μνημονεύονται ακροθιγώς, ήτοι την αλλαγή θέσης και μεταφορά των WC στο πρώτο και δεύτερο επίπεδο, την αλλαγή στη διαμόρφωση των εσωτερικών χώρων (τοιχοποιία, δάπεδα, πλατύσκαλα) στα αντίστοιχα επίπεδα, την κατασκευή φρεατίων ανελκυστήρων στη θέση των κλιμάκων μεταξύ ισογείου και εξώστη και την κατασκευή αυθαίρετου παταριού. Οι μετατροπές-προσθήκες αυτές έπρεπε να αποτυπωθούν σε νέα αρχιτεκτονικά-στατικά σχέδια, ενώ απαραίτητο έκρινε και τον έλεγχο της στατικής επάρκειας του κτιρίου, λόγω των νέων δεδομένων. Κατόπιν αυτών, ο εναγόμενος με την από 14-5-2012 έγγραφη επιστολή του προς το ενάγον, συνοδευόμενη από την παραπάνω μελέτη, ζήτησε ουσιαστικά να αναλάβει εκείνο τη διαδικασία υποβολής των σχετικών δικαιολογητικών για την τακτοποίηση των αυθαίρετων κατασκευών, που έπρεπε να γίνει άμεσα, αφού καταληκτική ημερομηνία είχε οριστεί η 30η-6-2012, να μεριμνήσει για το ζήτημα του κανονισμού και της σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας και να αποδεχθεί τη διακοπή καταβολής του μισθώματος, λόγω της διαβλεπόμενης καθυστέρησης έκδοσης της σχετικής άδειας για τους προαναφερθέντες λόγους, την οποία η άνω μηχανικός είχε προσδιορίσει από 2-6 μήνες. Με σχετική δε αίτησή του προ το άνω Τμήμα του Δήμου Πειραιά, ζήτησε και έλαβε προέγκριση για τη χορήγηση αδείας, έχοντας ήδη παύσει την καταβολή του μισθώματος. Η προέγκριση αυτή τελικά ανακλήθηκε, λόγω παρέλευσης τριμήνου, αφ’ότου δόθηκε, εφόσον δεν προσκομίστηκαν τα απαραίτητα δικαιολογητικά για την έκδοση της οριστικής άδειας. Επακολούθησε η από 19-10-2012, επιδοθείσα αυθημερόν στον εναγόμενο, εξώδικη διαμαρτυρία-δήλωση-πρόσκληση και καταγγελία του ενάγοντος, με την οποία ζητούσε την καταβολή των ήδη οφειλομένων μισθωμάτων, Ιουνίου έως και Οκτωβρίου, ύψους 24.500 ευρώ, εντός προθεσμίας 3 ημερών, δηλώνοντας ότι μετά την άπρακτη παρέλευσή της, όπως και συνέβη, καταγγέλλει τη μίσθωση. Άμεση ήταν η αντίδραση του εναγομένου, ο οποίος με την από 22-10-2012 εξώδικη απάντηση-διαμαρτυρία και πρόσκληση, αναφέρθηκε στην έλλειψη δυνατότητας έκδοσης άδειας ίδρυσης και λειτουργίας καταστήματος, για τους λόγους που προεκτέθηκαν (έλλειψη σύστασης και κανονισμού πολυκατοικίας και πολεοδομικές παραβάσεις), καθώς και εξαιτίας της υφιστάμενης διαρροής από φρεάτια λυμάτων, επισημαίνοντας την εκ μέρους του ενάγοντος προγενέστερη διαβεβαίωση ότι θα διακοπεί πράγματι η καταβολή των μισθωμάτων από τον Ιούνιο του ίδιου έτους, και καλώντας το παράλληλα να προβεί σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες. Επίσης, με αίτησή του την ίδια ημέρα γνωστοποίησε στο Δήμο Πειραιά την εκτέλεση εργασιών μικρής κλίμακας από τις 23-10-2012 έως τις 23-3-2013. Στη συνέχεια, με πρωτοβουλία του εναγομένου, πραγματοποιήθηκε στις 10-12-2012 σύσκεψη στα γραφεία του Ταμείου Υγείας, παρουσία και του Προέδρου του Ταμείου, με τον εναγόμενο και τους συνεργάτες τους, όπου αυτός έθεσε εκ νέου τα ζητήματα της αδυναμίας έκδοσης άδειας λειτουργίας, γεγονός που επιβεβαιώνει και η εξετασθείσα στο ακροατήριο μάρτυρας του ενάγοντος και υπάλληλός του, …………, όντας παρούσα.
Την επομένη, πραγματοποιήθηκε αυτοψία στο μίσθιο, από τον Πρόεδρο του Ταμείου και πολιτικό μηχανικό (……..), με καταγραφή των εργασιών που θα έπρεπε να εκτελεστούν με μέριμνά του, χωρίς αυτές να αποτυπωθούν εγγράφως ή, σε κάθε περίπτωση, χωρίς να προσκομίζεται κάποια σχετική έκθεση. Αναφορά σε αυθαίρετες πολεοδομικές παρεμβάσεις στο μίσθιο γίνεται σε δύο ακόμη έγγραφα, και συγκεκριμένα : 1) στο υπ’αριθμ. πρωτ. …….. έγγραφο-απάντηση του Τμήματος Πυρασφάλειας του Αρχηγείου Πυροσβεστικού Σώματος, προς τον εναγόμενο, επί σχετικής αιτήσεώς του υποβληθείσας στις 19-10-2012, όπου επεξηγείται ότι η άρνηση χορήγησης πιστοποιητικού πυροπροστασίας για το μίσθιο οφείλεται, μεταξύ άλλων, στη χρήση υπόγειων χώρων ως λεβητοστασίων και μηχανοστασίων ανελκυστήρα, που δεν περιλαμβάνονται στην εγκεκριμένη μελέτη πυροπροστασίας και δεν καλύπτονται αυτά από μέτρα και μέσα πυροπροστασίας και επικοινωνούν εσωτερικά με τους κύριους χώρους χρήσης και στην τοποθέτηση μεταλλικής κατασκευής (μηχάνημα ΑΤΜ), επί του κλιμακοστασίου που οδηγεί σε έξοδο κινδύνου επί της οδού ……., η οποία παρεμπόδιζε την ελεύθερη διέλευση του κοινού. Γινόταν, επίσης, αναφορά στο ότι ο θάλαμος προβολής δεν αποτελούσε πυροδιαμέρισμα, όπως προβλέπετο στην εγκεκριμένη μελέτη, και επιπλέον είχαν δημιουργηθεί ανοίγματα, τα οποία δεν απεικονίζονταν στα θεωρημένα σχέδια κάτοψης, καθώς και στις εκτελούμενες εργασίες για τη δημιουργία σκηνής θεάτρου, που επίσης δεν προβλέπονταν στην εγκεκριμένη μελέτη. 2) στην από 25-4-2017 τεχνική έκθεση αυτοψίας του πολιτικού μηχανικού ……., που εξετάστηκε και ενώπιον του ακροατηρίου, την οποία συνέταξε, μετά από αυτοψία του μισθίου την προηγούμενη ημέρα, κατ’εντολή του εναγομένου, όπου έκανε λόγο για προεκτάσεις στα αριστερά και δεξιά του κεντρικού εξώστη ενώ αναφέρεται και στο μεταλλικό πατάρι, που είχαν κατασκευαστεί καθ’υπέρβαση της οικοδομικής αδείας, και απαιτούσαν έλεγχο της στατικής επάρκειας ολόκληρου του κτιρίου, με ενδεχόμενο να πρέπει να γίνει ενίσχυση του φέροντος οργανισμού, και στη γυάλινη θύρα επί της οικοδομικής γραμμής, ενώ αυτή έπρεπε να είναι σε απόσταση 5,5 μέτρων από αυτήν. Επίσης, επισήμανε και αυτός την κατασκευή φρεατίων ανελκυστήρα στη θέση κλιμάκων, σύμφωνα με τα σχέδια, ενώ εξέτασε και την υγρασία στους τοίχους του υπογείου, η οποία, σύμφωνα και με όσα ο εναγόμενος του είχε μεταφέρει, προέρχονταν είτε από λύματα από την ύπερθεν στεγαζόμενη Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά, όπου γινόταν μεγάλη χρήση των WC, όπως διαπιστώθηκε, μετά από εξέταση δείγματος που έλαβαν υπάλληλοι της ΕΥΔΑΠ, οπότε απαιτείτο αντικατάσταση των σωληνώσεων αποχετεύσεως, είτε από όμβρια ύδατα, από την πλευρά που το μίσθιο συνορεύει με το όμορο κτίριο επί της οδού .………. Μέρος αυτών εισέρεε από τη συναρμογή των κτιρίων και κατά τα λοιπά, από το τμήμα της οροφής του κινηματογράφου που βρίσκεται κάτω από τον ακάλυπτο χώρο του κτιρίου, λόγω παλαιότητας των σωληνώσεων, οπότε έπρεπε να τοποθετηθεί ειδικό υλικό που θα εμπόδιζε την εισροή των υδάτων αυτών από τη συναρμογή των κτιρίων και αντικατάσταση των σωληνώσεων απορροής των υδάτων από την πλάκα οροφής. Διαπιστώθηκε, επίσης, ότι η πραγματική επιφάνεια του μισθίου ήταν 1.346 τμ (115 τμ το ισόγειο, 190 τμ ο εξώστης, 75 τμ οι κλίμακες αυτού, 688 τμ η πλατεία κι ο χώρος κάτω από τη σκηνή, 35 τμ), αντί του αναγραφόμενου στο συμφωνητικό της μίσθωσης, των 933,64 τμ.
Από όλα όσα προεκτέθηκαν αποδεικνύεται, κατ’αρχήν με έγγραφα που επικαλέστηκε και προσκόμισε ο εναγόμενος, αφενός η ύπαρξη πολεοδομικών παραβάσεων κατά το χρόνο παράδοσης του μισθίου σε αυτόν, ήτοι η κατασκευή : α) εξώστη στο πατάρι, β) προεκτάσεως αριστερά και δεξιά του κεντρικού εξώστη, γ) φρεατίου ανελκυστήρα στη θέση κλιμάκων, δ) τοποθέτηση της γυάλινης πόρτας εισόδου επί της οικοδομικής γραμμής του κτιρίου, και αφετέρου η ύπαρξη μεταλλικής κατασκευής που παρεμπόδιζε τη διέλευση σε έξοδο κινδύνου του κτιρίου, ώστε να χορηγηθεί πιστοποιητικό πυροπροστασίας, αλλά και υγρασίας, προερχόμενης από λύματα ή όμβρια ύδατα, που απαιτούσε επέμβαση και επισκευές είτε μόνο στο σημείο γειτνίασης του μισθίου με όμορο κτίριο είτε και σε άλλα, πέραν του μισθίου, τμήματα του κτιρίου. Οι πολεοδομικές παραβάσεις, καθιστούσαν άμεσα ανέφικτη τη χορήγηση άδειας εγκατάστασης και λειτουργίας του μισθίου ως κινηματοθεάτρου, για τους λόγους που ήδη έχουν εκτεθεί. Επίσης, η έλλειψη εγκεκριμένης μελέτης πυροπροστασίας που να καλύπτει τα πραγματικά δεδομένα του μισθίου και η σύμφωνα με αυτήν προσαρμογή και ενίσχυση του συστήματος πυρασφάλειας, αποτελούσαν κώλυμα για την έκδοση πιστοποιητικού πυροπροστασίας και, συνακόλουθα, τέτοιας άδειας, πλην όμως, η τακτοποίηση των ζητημάτων αυτών ενέπιπτε, με βάση την αρχή της καλής πίστης, στις συμβατικές υποχρεώσεις του εναγομένου, που είχε αναλάβει την αντικατάσταση του συστήματος πυρασφάλειας, αφού εκτιμάται ότι ήταν μια απλή εργασία και συνεπάγετο αύξηση ή μετατόπιση των μέτρων ενεργητικής πυροπροστασίας, χωρίς ιδιαίτερα υψηλό κόστος. Άλλωστε, η μη κάλυψη ορισμένων χώρων από τα υπάρχοντα μέτρα πυροπροστασίας (σκηνή θεάτρου, καμαρίνια κάτω από αυτή) οφείλονταν σε ενέργειες του ίδιου του εναγομένου, που έπονταν της κατάρτισης της μίσθωσης. Εξαίρεση αποτελεί η ύπαρξη μηχανήματος ΑΤΜ, η απομάκρυνση του οποίου θα έπρεπε να γίνει κατόπιν συνεννόησης του ενάγοντος με το τραπεζικό κατάστημα που εξυπηρετούσε, σε κάθε δε περίπτωση, δεν αποδεικνύεται η δυνατότητα μεταφοράς της εκεί ευρισκόμενης εξόδου κινδύνου σε άλλο σημείο, οι μετατροπές και το κόστος που αυτό θα συνεπάγετο, ώστε να κριθεί, με βάση την αρχή της καλής πίστης, εάν ενέπιπτε και αυτή στις συμβατικές υποχρεώσεις του εναγομένου. Επομένως, το μίσθιο, ως είχε, δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, όπως συμφωνήθηκε, και ενδεχόμενη χρήση του θα ήταν παράνομη, η δε υγρασία, που οφειλόταν σε διαρκείς αιτίες, επηρέαζε τη λειτουργικότητά του, αφού θα επηρέαζε την όψη του και θα προκαλούσε φθορές στην τοιχοποιία και στον χρησιμοποιηθέντα εξοπλισμό αλλά και δυσοσμία στους χώρους του μισθίου, που ήταν χώρος συνάθροισης κοινού. Μάλιστα για τη νομιμοποίηση των υπό στοιχ. α) και β) παραβάσεων, δεν αρκούσε η καταβολή του προβλεπόμενου προστίμου, αλλά τίθετο και ζήτημα στατικότητας του όλου κτιρίου, που θα έπρεπε να ελεγχθεί. Συνεπώς, υπήρχαν πραγματικά ελαττώματα που παρεμπόδιζαν τη χρήση του μισθίου, με την έννοια που προκτέθηκε στην οικεία σκέψη. Το γεγονός ότι και ο εναγόμενος δεν είχε εκτελέσει τις εργασίες που είχε αναλάβει, δεν αναιρεί την παραδοχή αυτή ούτε αποδεικνύει ότι αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος που δεν μπορούσε να γίνει χρήση του μισθίου, καθώς, ενόψει της έκτασης αλλά και του μεγάλου κόστους της ανακαίνισης, αυτός ευλόγως απαιτούσε την ολοκλήρωση της τακτοποίησης και κάθε άλλης εκκρεμότητας που ήταν απαραίτητη για την έκδοση άδειας λειτουργίας και την εξάλειψη των πηγών της υγρασίας, προ της συνέχισης των εργασιών και επισκευών που είχε αναλάβει, ώστε να είναι βέβαιον ότι θα μπορούσε να λάβει τέτοια άδεια για την επιχείρησή του, πολλώ δε μάλλον, για να εξασφαλιστεί ότι ο χώρος του μισθίου ως χώρος συνάθροισης ατόμων, θα ήταν ασφαλής και δεν θα δημιουργείτο οποιοσδήποτε κίνδυνος. Περαιτέρω, συμφωνία αποκλεισμού της ευθύνης του εκμισθωτή για τα ελαττώματα αυτά δεν υπήρχε, κατά τα προεκτεθέντα, με τις ανωτέρω, ωστόσο, επισημάνσεις αναφορικά ειδικώς με το σύστημα πυροπροστασίας, συνεπώς, ο προταθείς με τις προτάσεις του εφεσίβλητου ισχυρισμός, περί ύπαρξης συμφωνίας αποκλεισμού της ευθύνης του, για την περίπτωση πραγματικών ελαττωμάτων εν γένει, δηλαδή και πέραν εκείνων που ο εναγόμενος ανέλαβε την υποχρέωση να αποκαταστήσει ιδίαις δαπάνες, που αποτελεί αντένσταση, σύμφωνα με τη σχετική σκέψη που προεκτέθηκε, κρίνεται εν μέρει απορριπτέος ως αβάσιμος. Επιπλέον, τα ελαττώματα αυτά, πλην της εμφανούς υγρασίας, όχι όμως και των αιτιών της, ούτε τα γνώριζε ούτε τα αγνοούσε από βαριά αμέλειά του ο εναγόμενος, κατά τον αβάσιμο σχετικό ισχυρισμό (αντένσταση) του εφεσίβλητου, που προτάθηκε με τις προτάσεις του, καθώς δεν επρόκειτο για ολοφάνερα ελαττώματα (Α.Γεωργιάδης-Μ.Σταθόπουλος τόμος ΙΙΙ, σελ. 9, αρ.3), αφού προϋπέθεταν αντιπαραβολή της πραγματικής εικόνας με τα σχέδια του χώρου, ώστε να διαπιστωθούν οι αποκλίσεις, με αποτέλεσμα να μην γίνουν αντιληπτά ούτε και από την πολιτικό μηχανικό με την οποία το επισκέφθηκε ο εναγόμενος, προ της υπογραφής της σύμβασης, χωρίς, ωστόσο, να έχει στη διάθεσή του τα σχέδια αυτά. Έτσι, και παρ’ότι στο μισθωτήριο υπάρχει όρος, σύμφωνα με τον οποίο ο εναγόμενος δήλωνε ότι έχει ελέγξει επισταμένα και γνωρίζει απολύτως την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το μίσθιο, κρίνοντας αυτό απολύτως κατάλληλο για τη χρήση την οποία το προόριζε, δεν στοιχειοθετείται απαλλαγή του εκμισθωτή, κατά την προαναφερθείσα σχετική νομική σκέψη, και πρέπει ο σχετικός ισχυρισμός του εφεσιβλήτου, περί ανεπιφύλακτης παραλαβής του μισθίου, να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος. Άλλωστε, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, δηλαδή αν υπήρχε γνώση του εναγομένου, θα ήταν παράδοξο αυτός να προβεί σε μια επένδυση τόσο σημαντική χωρίς να έχει εξασφαλίσει την επίλυση των συγκεκριμένων ζητημάτων.
Αντιθέτως, η έλλειψη συστάσεως οριζόντιας ιδιοκτησίας και κανονισμού, η ύπαρξη των οποίων δεν αποτέλεσε συμφωνημένη ιδιότητα, με την αναγραφή της στο συμφωνητικό της μίσθωσης, δεν αποτελούν τέτοιο ελάττωμα, καθώς ολόκληρο το κτίριο ανήκε στον προαναφερθέντα Ειδικό Λογαριασμό, ο οποίος μπορούσε να αποφασίζει για τη χρήση της οικοδομής και για οποιαδήποτε επέμβαση σε αυτό, άνευ της ανάγκης συγκατάθεσης τρίτων, εφόσον δεν υπήρχαν άλλοι συνιδιοκτήτες. Επίσης, η έλλειψη κανονισμού που να το επιτρέπει ρητά, δεν καθιστούσε, αυτή καθεαυτή, απαγορευμένη τη χρήση του μισθίου ως κινηματοθεάτρου, δοθέντος μάλιστα ότι ήδη στην οικοδομική άδεια μνημονεύεται η άδεια εγκατάστασης (χειμερινού) κινηματογράφου και οι ύπερθεν όροφοι δεν χρησιμοποιούνταν ως κατοικίες, ώστε να τίθεται ζήτημα ενόχλησης των ενοίκων από τη χρήση αυτή. Επιπλέον, η μεγαλύτερη επιφάνεια του μισθίου, ακόμη και αν πράγματι συνεπαγόταν αύξηση των δαπανών ανακαίνισης και των λειτουργικών δαπανών του, δεν καθιστούσε εξ αυτού του λόγου ολικά ή μερικά αδύνατη τη συμφωνημένη χρήση του, ώστε να θεωρείται ως πραγματικό ελάττωμά του. Επισημαίνεται ότι, στο πλαίσιο εργασιών ανακαίνισης, και ο ίδιος ο εναγόμενος προέβη, όπως ήδη εκτέθηκε, σε αλλαγές (εσωτερικές διαρρυθμίσεις στο επίπεδο της πλατείας, όπως προέκταση της σκηνής και αφαίρεση καθισμάτων, όπως και στο χώρο κάτω και πίσω από τη σκηνή, με τη δημιουργία καμαρινιών, κατασκευή δύο νέων λουτρών), οι οποίες έγιναν χωρίς οικοδομική άδεια ή έστω άδεια μικρής κλίμακας, αν και απαιτείτο, κατά την άποψη της πολιτικού μηχανικού ……., και παρέμειναν ημιτελείς. Οι εργασίες, όμως, αυτές, ούτως ή άλλως δεν παρεμπόδιζαν την τακτοποίηση του μισθίου, αφού δεν αποτελούσαν επεμβάσεις στο φέροντα οργανισμό του, δεν οδηγούσαν σε αύξηση της επιφάνειάς του και δεν μπορούσαν να επηρεάσουν τη στατικότητά του.
Έτσι, και εφόσον, σύμφωνα με όσα συναφώς προεκτέθηκαν, δεν υπήρξε συμβατική απόκλιση από τις διατάξεις του ΑΚ περί πραγματικών ελαττωμάτων-με μερική εξαίρεση αναφορικά με το σύστημα πυροπροστασίας, κατά τα άνω-ο εναγόμενος μέχρι και την καταγγελία της μίσθωσης, ασκώντας νόμιμο δικαίωμά του, δεν κατέβαλε το συμφωνηθέν μίσθωμα και ως εκ τούτου, η καταγγελία είναι άκυρη και ως τέτοια δεν επέφερε τη λύση της μίσθωσης. Η παραδοχή αυτή δεν αναιρείται εκ μόνου του λόγου, ότι, όπως εμφατικά ισχυρίζεται το ενάγον, ο εναγόμενος θα μπορούσε πράγματι να μεριμνήσει ο ίδιος για την άρση των ελαττωμάτων αυτών, προκαταβάλλοντας τις δαπάνες, λαμβάνοντας, ειδικά όσον αφορά το ζήτημα της τακτοποίησης, απλή εξουσιοδότηση από το ίδιο, και αναζητώντας πιθανώς εκ των υστέρων τις σχετικές δαπάνες, καθώς αυτό δεν αποτελούσε ούτε συμβατική αλλά ούτε και νόμιμη υποχρέωσή του και επρόκειτο για εργασίες τις οποίες δεν του επιτρέπετο να αναλάβει από μόνος του, διότι αφορούσαν και άλλα τμήματα της οικοδομής. Στη συνέχεια και παρά την καταγγελία, όπως ήδη εκτέθηκε, υπήρξε συνάντηση των διαδίκων, και δη του Προέδρου του Ειδικού Λογαριασμού από την πλευρά του ενάγοντος, παρουσία, μεταξύ άλλων, και του ………, πολιτικού μηχανικού, που είχε προσλάβει ο εναγόμενος. Τότε, φέρεται κατά τους ισχυρισμούς του εκκαλούντος, που δεν αντικρούονται, ότι του ζητήθηκε να διακόψει τις εργασίες, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα τεχνικά ζητήματα που είχε θέσει και όχι να αποχωρήσει, όπως θα ήταν αναμενόμενο. Μάλιστα, το ενάγον, τότε προέβη σε αντικατάσταση των οριζόντιων και κάθετων σωλήνων αποχέτευσης του μισθίου, σε τοποθέτηση δύο αντλιών και πίνακα λειτουργίας, σε αντικατάσταση των σωλήνων του νερού και των ομβρίων υδάτων του ακαλύπτου χώρου, σε στεγανοποίηση του κεντρικού φρεατίου αποχέτευσης και σε έλεγχο των διαρροών περιμετρικά του κτιρίου, δαπανώντας για το λόγο αυτό το συνολικό ποσό των 17.800 ευρώ. Έκτοτε, όμως, παρ’ότι μετά βεβαιότητας το ζήτημα των αυθαίρετων κατασκευών που είχε ήδη τεθεί, τέθηκε εκ νέου κατ’επανάληψη από τον εναγόμενο, το ενάγον δεν προέβη σε καμία ενέργεια τακτοποίησής τους, και το γεγονός ότι ο εναγόμενος, μετά τις 18-4-2013, δεν υπέβαλε νέο αίτημα για έκδοση αδείας, στερείται σημασίας. Η ίδια η … στην υπ’αριθμ. ….. ένορκη βεβαίωσή της παραδέχεται ότι ο εναγόμενος απέστελνε στο ενάγον επιστολές ζητώντας την τακτοποίηση των αυθαιρέτων, οι δε ισχυρισμοί του ενάγοντος, που φέρονται να επιβεβαιώνονται από την …… και την ….., ότι ο εναγόμενος έκανε αόριστες αναφορές σε αυθαιρεσίες, αντικρούονται από τη λογική, αφού υπήρξαν αποδεδειγμένα δύο τουλάχιστον συναντήσεις, παρουσία του πολιτικού μηχανικού ……., τον Νοέμβριο του έτους 2012 και τον Απρίλιο του έτους 2015, στην οποία μάλιστα παραβρέθηκε και η τελευταία, όπως επιβεβαιώνει στην υπ’αριθμ. …../2017 ένορκη βεβαίωσή της, στις οποίες δεν μπορεί παρά να τέθηκε το ζήτημα αυτό με τρόπο συγκεκριμένο, τουλάχιστον από το ….. Επίσης, ο τελευταίος στο από 10-2-2015 έγγραφό του προς την τότε Πρόεδρο της διαχειριστικής επιτροπής, βεβαιώνει τη συχνή, ανά εβδομάδα ή ανά μήνα, όχληση της διοίκησης, των μηχανικών και των νομικών παραστατών του Ταμείου, για το συγκεκριμένο ζήτημα. Άλλωστε, το ίδιο το ενάγον, στην προαναφερθείσα ηλεκτρονική ενημέρωση των μελών του, αναφέρει διηγηματικά ότι, λόγω των προβλημάτων που είχαν ανακύψει με τον εναγόμενο, αποφασίστηκε μετά τον Νοέμβριο του 2014, που ανέλαβε η νέα διαχειριστική επιτροπή, υπό την προεδρία της ……, η μόνιμη συνεργασία πλέον με πολιτικό μηχανικό και επελέγη η ……. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει, αφενός ότι ο εναγόμενος επανερχόταν στο ζήτημα και συνακόλουθα, τη σοβαρότητα της πρόθεσής του για επίλυση του προβλήματος και λειτουργία της συγκεκριμένης επιχείρησης, αφετέρου δε ότι το ενάγον ήταν ενήμερο για όλα τα τεχνικά θέματα που αυτός είχε θέσει. Πλέον όλων αυτών, ακόμη και αν ήθελε υποτεθεί ότι πράγματι ο εναγόμενος προέβαινε σε αόριστες αναφορές περί αυθαίρετων κατασκευών, αντίκειται στη λογική η ……., κατά τη διάρκεια αυτοψιών που πραγματοποίησε, να διαπίστωσε μόνο τις αυθαίρετες επεμβάσεις του εναγομένου που καταγράφονται στο από 15-10-2015 έγγραφό της και όχι και τις προαναφερθείσες, που προϋπήρχαν στο μίσθιο, στις οποίες, ωστόσο, ουδεμία αναφορά κάνει. Η ίδια άλλωστε, σύμφωνα πάντα με την παραπάνω ηλεκτρονική ενημέρωση, φέρεται να έθεσε και το ζήτημα της μελέτης της στατικής επάρκειας, στο πλαίσιο τακτοποίησης αυθαιρέτων κατασκευών, γεγονός που αποτελεί και αυτό στοιχείο περί του ότι το ενάγον τις γνώριζε. Στη συνέχεια μάλιστα διενεργήθηκε μειοδοτικός διαγωνισμός και το έργο της μελέτης της στατικής επάρκειας ανατέθηκε στον πολιτικό μηχανικό …….., χωρίς να προκύπτει το ποσό της αμοιβής του και αν αυτό διαφοροποιείται από το εκτιμώμενο κόστος εκπόνησης της μελέτης αυτής που προσδιορίστηκε από τον …….. σε 35.000 ευρώ. Τελικά, η σχετική αίτηση κατατέθηκε μόλις στις 29-3-2018 και η διαδικασία της τακτοποίησης ολοκληρώθηκε στις 30-7-2018, με την καταβολή προστίμου, μόλις 3.000 ευρώ. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, προέκυψε όχι μόνον η αναγκαιότητα ελέγχου της στατικής επάρκειας ολόκληρου του κτιρίου, συνεπεία των αυθαίρετων πολεοδομικών παρεμβάσεων, αλλά τελικώς η ενίσχυση του φέροντος οργανισμού του. Ειδικότερα, ο πολιτικός μηχανικός ….., διαπίστωσε την ανάγκη ενίσχυσης στα φέροντα στοιχεία του κτιρίου, ώστε να είναι ασφαλές, σύμφωνα με τον ισχύοντα κανονισμό επεμβάσεων και τα ισχύοντα κατακόρυφα φορτία αλλά και το σεισμικό φορτίο που αντιστοιχεί στην περιοχή. Για το σκοπό αυτό απαιτείτο η κατασκευή νέων τοιχείων και μανδυών οπλισμένου σκυροδέματος, για την ενίσχυση όποιων υποστηλωμάτων εμφάνιζαν ανεπάρκεια αντοχής, η ενίσχυση των δοκών έναντι κάμψης και διάτμησης και η περίσφιγξη υποστυλωμάτων. Μάλιστα, για τις εργασίες αυτές, που αφορούσαν μεγάλο μέρος της υπάρχουσας κατασκευής, θα απαιτείτο εκκένωση ολόκληρου του κτιρίου, για όσο χρονικό διάστημα θα εκτελούντο οι εργασίες αυτές, σύμφωνα με το από 22-1-2018 έγγραφό του προς το ενάγον. Η ενίσχυση αυτή δεν αποδείχθηκε ότι συνδεόταν άμεσα με τις αυθαίρετες κατασκευές του μισθίου και αυτός προφανώς ήταν και ο λόγος που η διαδικασία της νομιμοποίησης ολοκληρώθηκε πριν αυτή λάβει χώρα.
Κατόπιν όσων προεκτέθηκαν, αποδεικνύεται ότι τα πραγματικά ελαττώματα που προαναφέρθηκαν διατηρήθηκαν και καθ’όλο το χρονικό διάστημα μετά την (άκυρη) καταγγελία και μέχρι τουλάχιστον και τον Ιανουάριο του έτους 2017, για το οποίο προβάλλεται η αγωγική αξίωση είτε για αποζημίωση χρήσης είτε για μισθώματα, παρ’ότι ο εναγόμενος ενημέρωσε τη διοίκηση του Ειδικού Λογαριασμού. Η αδράνεια του ενάγοντος να προβεί στην άρση τους, εκτιμάται ότι οφείλεται, πέραν των αλλαγών στη διοίκησή του και στο κενό διοίκησης που υπήρξε για 1,5 περίπου έτος (θέρος 2013 έως Νοέμβριο 2014), οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα την ανάγκη ενημέρωσης κάθε φορά των νέων μελών της, στην απροθυμία του να ενσκύψει στο ζήτημα της πολεοδομικής τακτοποίησης του μισθίου, που ο εναγόμενος κατ’επανάληψη είχε θέσει, θεωρώντας εσφαλμένως ότι αποτελούσε δική του συμβατική υποχρέωση και έχοντας αδικαιολόγητα την πεποίθηση ότι ο τελευταίος δεν είχε πραγματική βούληση να ολοκληρώσει τις εργασίες ανακαίνισης ώστε να λειτουργήσει το μίσθιο ως κινηματοθέατρο και χώρος εκδηλώσεων. Με τα δεδομένα αυτά, η διοίκησή του δεν ήταν διατεθειμένη να αναλάβει το κόστος της διενέργειας στατικής μελέτης, που ήταν αρκετά υψηλό, όπως προεκτέθηκε, ανεξαρτήτως του ότι το πρόστιμο της τακτοποίησης αναμένετο και ήταν τελικά αρκετά χαμηλό, ενώ υπήρχαν άλλα θέματα, τα οποία αξιολογήθηκαν ως σημαντικά και σε αυτά δόθηκε προτεραιότητα. Έτσι, αφής στιγμής μάλιστα δεν είχε εκδηλωθεί νωρίτερα ενδιαφέρον από άλλον μισθωτή, η διοίκηση του ενάγοντος δεν ασχολήθηκε με το ζήτημα της τακτοποίησης, παρά μόνον όταν κατέστη σαφής η ανάγκη στατικής ενίσχυσης ολόκληρου του κτιρίου, ενώ και η ένδικη αγωγή κατατέθηκε με μεγάλη καθυστέρηση, στις 20-1-2017, δηλαδή πλέον των τεσσάρων ετών μετά την καταγγελία. Ειδικότερα, η υποβολή της σχετικής αίτησης νομιμοποίησης αυθαιρέτων, έγινε αφ’ότου είχε εκδοθεί η πρωτόδικη απόφαση και λίγο πριν την αποβολή του εναγομένου από το μίσθιο, που έλαβε χώρα στις 4-5-2018. Ο εναγόμενος από την άλλη πλευρά, έχοντας πρόθεση να μην εγκαταλείψει το επιχειρηματικό αυτό εγχείρημα και έχοντας εφησυχάσει ότι δεν θα αναζητείτο από τον ίδιο οποιοδήποτε ποσό μισθώματος για όλο το χρονικό διάστημα που προαναφέρθηκε, ανέμενε την τελική διευθέτηση του θέματος,
Επισημαίνεται ότι, η ευθύνη του ενάγοντος και το δικαίωμα του εναγομένου- ο οποίος παρ’ότι δεν έκανε χρήση του μισθίου, κατείχε αυτό, εναποθέτοντας εκεί διάφορα αντικείμενα και αφήνοντας ημιτελείς κάποιες εργασίες- για μη καταβολή του μισθώματος και για το διάστημα που επακολούθησε της καταγγελίας, θεμελιώνεται αυτοτελώς στις πολεοδομικές παραβάσεις που αποτελούσαν κώλυμα για την έκδοση αδείας και στην ύπαρξη της μεταλλικής κατασκευής στην ορισθείσα ως έξοδο κινδύνου. Η επισήμανση αυτή γίνεται διότι δεν αποδεικνύεται με βεβαιότητα η επίλυση του προβλήματος της υγρασίας και δη η εξάλειψη των αιτιών της, στις οποίες φαίνεται κατ’αρχήν ότι προέβη το ενάγον το Νοέμβριο του έτους 2012, ανταποκρινόμενο, κατά τα άνω, στη σχετική συμβατική του υποχρέωση. Και τούτο, διότι, αφενός η από 3-11-2012 τεχνική έκθεση του αρχιτέκτονος, …….. και του πολιτικού μηχανικού ……., με εκτεταμένη αναφορά στην υπάρχουσα στο μίσθιο υγρασία, δεν αποδεικνύεται ότι πραγματοποιήθηκε μετά τις σχετικές εργασίες, ο δε …….., στην τεχνική του έκθεση κάνει αναφορά μόνο στην υφιστάμενη υγρασία, η οποία δεν είχε αντιμετωπιστεί πράγματι όλο αυτό το χρονικό διάστημα από τον εναγόμενο, που είχε τη σχετική συμβατική δέσμευση, ενώ ως προς τις αιτίες της, αρκείται στις διηγήσεις του εναγομένου και δεν αποδεικνύεται ότι προέβη σε σχετική αυτοψία ώστε να διαπιστώσει εάν αυτές εξακολουθούσαν τυχόν να υφίστανται.
Επομένως, τα υπάρχοντα αποδεικτικά στοιχεία είναι επαρκή για τον σχηματισμό πλήρους δικανικής πεποίθησης και ορθώς και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απέρριψε το υποβληθέν με τις προτάσεις του εναγομένου αίτημα διενέργεια πραγματογνωμοσύνης, χωρίς μάλιστα να διατυπώσει την κρίση ότι απαιτούνταν ιδιάζουσες γνώσεις επιστήμης ή τέχνης για την αντίληψη του κρινομένου ζητήματος. Ως εκ τούτου, ο ενδέκατος λόγος της έφεσης, με τον οποίο ο εναγόμενος παραπονείται για την απόρριψη του συγκεκριμένου αιτήματος, το οποίο και επαναφέρει, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος (ΕφΠειρ (Μον) 871/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»).
Με τη διάταξη του άρθρου 206 του ΚΠολΔ, με την οποία επιδιώκεται η διασφάλιση της ευπρέπειας και κοσμιότητας κατά τη διεξαγωγή του δικαστικού αγώνα, παρέχεται η εξουσία στο δικαστήριο, ύστερα από αίτηση ενός διαδίκου ή και αυτεπαγγέλτως χωρίς χρονικό περιορισμό, να διατάσσει να διαγραφούν από τα δικόγραφα ή τις προτάσεις των διαδίκων εξυβριστικές ή άλλες ανάρμοστες φράσεις, οι οποίες, χωρίς να είναι αναγκαίες για την προσήκουσα υπεράσπιση των συμφερόντων των διαδίκων, αποβλέπουν σε ονειδισμό και περιφρόνηση του αντιδίκου ή του δικαστηρίου. Αρμόδιο για τη διαγραφή είναι το δικαστήριο, ενώπιον του οποίου απευθύνεται το δικόγραφο ή οι προτάσεις του διαδίκου, όπου διαλαμβάνονται οι επίμαχες εξυβριστικές ή άλλες ανάρμοστες φράσεις (ΑΠ 1264/2017, ΑΠ 794/2017 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Η απόφαση για τη διαγραφή εξυβριστικών ή ανάρμοστων φράσεων δεν αφορά τη διάγνωση ιδιωτικού δικαιώματος ούτε συνιστά επιβολή πειθούς, κατά την τεχνική του όρου έννοια, αλλά ηθική κύρωση της οποίας οι συνέπειες αντανακλούν στο πρόσωπο του πληρεξουσίου δικηγόρου, αφού εκείνος είναι ο συντάκτης του κειμένου, που οφείλει να γνωρίζει ότι η συμπεριφορά των διαδίκων οριοθετείται στα όρια της ευπρέπειας (ΕφΠατρ 55/2006, ΑΧΑΝΟΜ 2007.707). Η από τα δικαστήρια χρήση του μέτρου αυτού απαιτεί περίσκεψη, φειδώ και βαθιά εκτίμηση και αξιολόγηση των φράσεων για να κριθεί αντικειμενικά αν αυτές συγκεντρώνουν τα χαρακτηριστικά που απαιτεί ο νόμος για να μην καταλήξει σε κατασταλτική λογοκρισία. Οι υπερβολές στις εκφράσεις και οι οξείς χαρακτηρισμοί πρέπει να υποβάλλονται σε βαθιά αξιολογική έρευνα για να μην επέρχεται σύγχυση στα όρια αυτών με τους κανόνες της ευπρέπειας και της ευκοσμίας (ΕφΑΘ 2180/2006 ΝΟΜΟΣ). Στην προκείμενη περίπτωση ο εκκαλών, στο δικόγραφο των προτάσεων που απηύθυνε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου διέλαβε τις ακόλουθες φράσεις στις σελ. 9 και 11 αυτών : α) αναφερόμενος στην παράνομη και καταχρηστική, κατά την εκτίμησή του, αποβολή του από το μίσθιο, ισχυρίστηκε ότι «Η παράνομη συμπεριφορά του αντιδίκου έχει αποκτήσει πλέον χαρακτήρα ποινικά αξιολογούμενης συμπεριφοράς και δη τουλάχιστον υπό τη μορφή της κατ’εξακολούθηση απάτης επί δικαστηρίω (α΄βαθμού και αιτήσεως αναστολής)………», β) αναφερόμενος στην εγγυοδοσία την οποία τον υποχρέωσε να καταβάλει το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, με την υπ’αριθμ. 661/2018 απόφασή του, ισχυρίστηκε ότι «……..ουσιαστικά διότι ήταν προϊόν παραπλάνησης εκ μέρους του αντιδίκου, δια το οποίο πλέον θα απολογηθεί ενώπιον των ποινικών αρχών». Οι εκφράσεις αυτές δεν αποτελούν αιτιολογικούς ισχυρισμούς, που συνάπτονται με τη θεμελίωση των ισχυρισμών του, που περιέχονται στο δικόγραφο της έφεσής του. Το αίτημα διαγραφής τους, όμως, πρέπει να απορριφθεί, ενόψει του ότι οι φράσεις αυτές, ακόμη και με την εκδοχή ότι δεν ήταν αναγκαίες για την προσήκουσα υπεράσπιση των απόψεων του εκκαλούντος στην ένδικη διαφορά, ναι μεν ενέχουν υπερβολή, όμως, στα πλαίσια της αντιδικίας, δεν παραβιάζουν τα ακραία όρια του επιβαλλόμενου μέτρου ευπρέπειας και κοσμιότητας και εντεύθεν δεν είναι ανάρμοστες κατά την έννοια του άρθρου 206 του ΚΠολΔ, σύμφωνα με τη σχετική σκέψη που προεκτέθηκε, ούτε υβριστικές, αφού με αυτές δεν εκδηλώνεται καταφρόνηση κατά του εφεσίβλητου.
Από τη διάταξη του άρθρου 914 του ΚΠολΔ, σαφώς προκύπτει ότι, για την εφαρμογή του απαιτείται η οριστική και κατ’ ουσία παραδοχή της ανακοπής ή της έφεσης και η εν όλω ή εν μέρει απόρριψη της αγωγής, ανταγωγής ή της κυρίας παρέμβασης και, περαιτέρω, η εκτέλεση της προσβαλλόμενης απόφασης, η οποία δεν περιορίζεται μόνο στο πεδίο της αναγκαστικής εκτέλεσης, αλλά εκτείνεται και στο πεδίο της εκούσιας εκτέλεσης (ΑΠ 1569/2017 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Το άρθρο 660 του ΚΠολΔ και ήδη, μετά την αντικατάσταση των άρθρων 591 έως 681 Δ΄ του ίδιου κώδικα, με το άρθρο τέταρτο, κεφάλαιο Γ΄, τίτλος ΙΙ του ν.4335/2015, το άρθρο 617 του αυτού κώδικα ρυθμίζει ειδική εκδήλωση της αξίωσης για επαναφορά των πραγμάτων στην κατάσταση που βρισκόταν πριν την εκτέλεση της απόφασης (ΕφΠατρ 291/2006, ΑΧΑΝΟΜ 2007.301), ορίζοντας ότι, αν εξαφανιστεί η απόφαση που διατάσσει την απόδοση της χρήσης του μισθίου και η απόφαση έχει εκτελεστεί, εκείνος κατά του οποίου έγινε η εκτέλεση δικαιούται να ζητήσει την επανεγκατάστασή του στο μίσθιο (παρ.1), με αίτηση που υποβάλλεται και με τις προτάσεις στο δικαστήριο που εξαφάνισε την απόφαση, έως το τέλος της συζήτησης στο ακροατήριο (παρ. 2 εδ.α΄). Στην προκείμενη περίπτωση, η εκκαλουμένη, η οποία με προσωρινά εκτελεστή διάταξή της, διέταξε την απόδοση της χρήσης του μισθίου στο ενάγον, έχει ήδη εκτελεστεί, όπως αποδεικνύεται από την υπ’αριθμ. …… Έκθεση Αναγκαστικής Εκτελέσεως (Βιαίας Αποβολής και Εγκατάστασης) του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών, …………. Πρέπει, επομένως, κατά παραδοχή του σχετικού αιτήματος του εκκαλούντος, το οποίο έχει περιληφθεί στο δικόγραφο της έφεσής του, να διαταχθεί η επανεγκατάστασή του στο μίσθιο ακίνητο.
Κατόπιν όλως όσων προεκτέθηκαν, η εκκαλουμένη απόφαση που δέχθηκε την αγωγή εν μέρει και, αφενός μεν, υποχρέωσε τον εναγόμενο να αποδώσει τη χρήση του μισθίου στο ενάγον, αφετέρου δε, αναγνώρισε ότι του οφείλει το συνολικό ποσό των 481.241 (24.941 + 456.300) ευρώ, έσφαλε κατά την εκτίμηση των σχετικών αποδείξεων και πρέπει κατά παραδοχή του τέταρτου λόγου της έφεσης, να εξαφανιστεί αυτή στο σύνολό της, αναγκαίως δε και κατά την περί δικαστικών εξόδων διάταξή της που θα καθορισθεί από την αρχή, με αποτέλεσμα ο δωδέκατος λόγος της έφεσης που πλήττει τη διάταξή της περί δικαστικών εξόδων να κρίνεται αλυσιτελής (ΕφΠειρ 90/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΠατρ 5/2011 ΑΧΑΝΟΜ 2012.148), ενώ παρέλκει και η εξέταση των λοιπών λόγων εφέσεως (ΕφΑθ 224/2016, ΔΕΕ 2016.355, ΕφΔωδ 70/2015, ΕφΠειρ 225/2014 αδημ,ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Ακολούθως, πρέπει να κρατηθεί η υπόθεση, να δικαστεί από το παρόν Δικαστήριο (άρθρο 535 § 1 του ΚΠολΔ), και να απορριφθεί η αγωγή ως κατ’ουσίαν αβάσιμη. Τέλος, πρέπει να επιστραφεί στον εναγόμενο το προκαταβληθέν παράβολο λόγω της ολικής νίκης του (άρθρο 495 § 3 εδ. ε΄του ΚΠολΔ) και, κατόπιν σχετικού αιτήματός του, να επιβληθούν σε βάρος του εφεσιβλήτου, τα δικαστικά του έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό (άρθρα 106, 176, 183 και 191 παρ.2 του ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με τα άρθρα 63 § 2 i) περ.β΄, 68 § 1, 69 § 1,2, 84 § 1 και 166 μετά του παραρτήματος Ι αυτού του ν.4194/2013).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων την από 4-12-2017 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ.././2017) έφεση του εναγομένου, κατά της υπ’αριθμ. 5157/2017 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ το αίτημα του εφεσίβλητου περί διαγραφής ανάρμοστων φράσεων από τις προτάσεις του εκκαλούντος.
ΔΕΧΕΤΑΙ την έφεση τυπικά και κατ’ουσίαν.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παραβόλου που κατέθεσε ο εκκαλών, κατά την άσκηση της έφεσης.
ΚΡΑΤΕΙ και δικάζει την από 20-1-2017 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ../../2017) αγωγή του εφεσίβλητου.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτήν.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επανεγκατάσταση του εκκαλούντος στο περιγραφόμενο στο σκεπτικό μίσθιο ακίνητο.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του εφεσίβλητου τα δικαστικά έξοδα του εκκαλούντος, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των δεκαεννέα χιλιάδων πεντακοσίων (19.500) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 18-3-2019.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
