Περίληψη
– Το από 5.10/7.10.1993 π.δ., αποσκοπεί στη διαφύλαξη και ανάδειξη του παραδοσιακού χαρακτήρα της Πλάκας με τον καθορισμό ειδικών χρήσεων γης κατά περιοχές, ζώνες και θέσεις, προβλέπει δε ότι επιτρέπονται μόνο οικοδομικές εργασίες που εξυπηρετούν τις εν λόγω χρήσεις. Περαιτέρω, κατά την έννοια των μεταβατικών διατάξεων του άρθρου 8, επιτρέπεται, κατ’ αρχήν, η συνέχιση της χρήσης καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος ακόμη και όταν η χρήση αυτή δεν περιλαμβάνεται στις εφεξής επιτρεπόμενες χρήσεις για τη συγκεκριμένη θέση, υπό τους ειδικούς, όμως, όρους που τάσσουν οι λοιπές διατάξεις του άρθρου 8, δηλαδή πρόκειται για χρήση που υπήρχε κατά την 23η. 11.1982 (ημέρα εκδόσεως του αρχικού π.δ. περί καθορισμού ειδικών χρήσεων στην Πλάκα) και εφόσον η χρήση ασκείται από τον δικαιούχο ισχύρυσας, κατά την έναρξη εφαρμογής του διατάγματος, σχετικής νόμιμης άδειας. Στην τελευταία περίπτωση, αν διακοπεί η άσκηση της χρήσης από τον δικαιούχο της άδειας για οποιονδήποτε λόγο (μεταβίβαση της άδειας, συνταξιοδότηση κ.λπ.), δεν επιτρέπεται πλέον η συνέχισή της από άλλο ενδιαφερόμενο, διότι τούτο θα οδηγούσε σε αναίρεση του σκοπού του νόμου και σε βλάβη του παραδοσιακού χαρακτήρα της περιοχής με τη διατήρηση στο διηνεκές χρήσεων γης που απαγορεύονται από τις πάγιες διατάξεις του παραπάνω διατάγματος.
Από τα στοιχεία του φακέλλου, δεν προκύπτει χρήση καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος στον Γ’ οροφο/δώμα του επίδικου κτιρίου υφιστάμενη στις 23.11.1982, βάσει ισχύουσας, κατά τον χρόνο εκείνο, σχετικής νόμιμης άδειας. Συνεπώς, σύμφωνα με τη μεταβατική διάταξη του άρθρου 8 του εν λόγω π.δ., δεν πληρούται η βασική προϋπόθεση για την έγκριση της χρήσης του επίδικου κτίσματος ως καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος (χρήση που ήδη επιτρέπεται μόνο στο ισόγειο στην περιοχή A1/69 βάσει του εν λόγω διατάγματος) και των αντίστοιχων δομικών εργασιών που απαιτούνται για την υλοποίησή της. Εξάλλου, στην έννοια της “νόμιμης άδειας” της ως άνω μεταβατικής διάταξης δεν εμπίπτει η υπαγωγή στη διαδικασία περί νομιμοποίησης αυθαίρετης χρήσης βάσει του ν. 4178/2013, έστω και αν αναφέρεται σε χρόνο έναρξης της εν λόγω χρήσης προ του έτους 1981, η οποία, σε κάθε περίπτωση, κατά τη δήλωση υπαγωγής, συνίστατο σε περιστασιακή και όχι συνεχή χρήση του εν λόγω χώρου για την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων στην ταράτσα, με σκοπό την εξυπηρέτηση του καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος του ισογείου. Πρέπει δε ν’ απορριφθούν ως αβάσιμοι οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί των αιτούντων. Συνεπώς, η προσβαλλόμενη πράξη, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα της μισθώτριας εταιρείας του Γ’ ορόφου/δώματος του επίδικου κτιρίου για οικοδομικές εργασίες είναι νομίμως αιτιολογημένη προεχόντως για τον προαναφερθέντα λόγο, που αφορά στην εφαρμογή του π.δ. περί χρήσεων γης στην ως άνω περιοχή της Πλάκας και συνιστά αυτοτελές αιτιολογικό έρεισμα της εν λόγω πράξης. Τούτο, ανεξαρτήτως της βασιμότητας ή μη του επιμέρους ισχυρισμού των αιτούντων περί πλημμελούς αιτιολογίας της προσβαλλόμενης πράξης καθ’ο μέρος αφορά στην έμμεση οπτική βλάβη από την ανακατασκευή του επίδικου κτίσματος στα μνημεία και τον αρχαιολογικό χώρο πέριξ αυτού, λαμβάνοντας υπόψη και την αντίθετη εισήγηση της ΕΦΑΠΑ, ο οποίος εν όψει των ανωτέρω πρέπει ν’ απορριφθεί ως αλυσιτελής. Ως εκ τούτου, πρέπει ν’ απορριφθεί συνολικά ως αβάσιμος ο εξεταζόμενος λόγος περί πλημμελούς αιτιολογίας της προσβαλλόμενης πράξης. Άλλο δε είναι το ζήτημα εάν είναι επιτρεπτή η ανακατασκευή κτισμάτων στον Γ’ όροφο/δώμα του επίδικου κτιρίου, προϋφιστάμενων του π.δ. του έτους 1975 που καθόρισε τα ύψη και τον αριθμό ορόφων στην περιοχή, για χρήση που προβλέπεται στο π.δ. του έτους 1993 περί χρήσεων γης της περιοχής, εάν και εφόσον υποβληθεί σχετικό αίτημα στις αρμόδιες Υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού από τους ενδιαφερομένους.
Προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε κατά παράβαση της αρχής της αναλογικότητας, διότι απέρριψε το υποβληθέν αίτημα, ενώ θα μπορούσε να θέσει όρους είτε ως προς τον τρόπο εκτέλεσης των οικοδομικών εργασιών, όπως ως προς την έκταση ή τη θέση του κτίσματος σε εσοχή ή τη διαμόρφωση της στέγης, ώστε, ακόμη και εάν θεωρηθεί ότι υπάρχει ζήτημα οπτικής βλάβης των μνημείων της περιοχής, να μην αποκλεισθεί το δικαίωμα των αιτούντων να ανακατασκευάσουν υφιστάμενα, πριν από 70 και πλέον χρόνια, κτίσματα, είτε ως προς τη χρήση, υπό την εκδοχή ότι η χρήση καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος δεν επιτρέπεται. Ωστόσο, το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης πράξης οριοθετήθηκε από την υποβληθείσα εκ μέρους της μισθώτριας του χώρου εταιρείας και όχι εκ μέρους των φερόμενων ιδιοκτητών-αιτούντων, αρχική αίτηση προς την ΕΦΑΠΑ, η οποία αφορούσε αποκλειστικά συγκεκριμένη χρήση, ειδικότερα τη χρήση καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος και την εκτέλεση των οικοδομικών εργασιών για την ανάλογη διαμόρφωση του χώρου προς εξυπηρέτησή της, σύμφωνα με σχετική τεχνική έκθεση και τα λοιπά στοιχεία που συνόδευαν την εν λόγω αίτηση, απορρίφθηκε δε προεχόντως για τον λόγο ότι η σχετική χρήση δεν επιτρέπεται κατά τα προαναφερθέντα. Με αυτά τα δεδομένα και λαμβάνοντας, επιπλέον υπόψη ότι κατά νόμο δομικές εργασίες στην Πλάκα επιτρέπονται μόνον εφόσον εξυπηρετούν νόμιμη για την περιοχή χρήση ασκούσα δέσμια, εν προκειμένω, αρμοδιότητα, η Διοίκηση δεν δύναται να αποφανθεί επί υποθετικού αιτήματος εκ μέρους άλλων ενδιαφερομένων, εν προκειμένω των αιτούντων, ούτε να επιτρέψει αυτοτελώς τις οικοδομικές εργασίες ανακατασκευής των κτισμάτων που αφορούσαν συγκεκριμένη και μη επιτρεπόμενη κατά τα ανωτέρω χρήση, με την προσθήκη ή μη όρων. Πρέπει δε ν’ απορριφθεί ως αβάσιμος ο περί του αντιθέτου προβαλλόμενος λόγος καθώς και ο λόγος περί υπερβάσεως των ακραίων ορίων της διακριτικής εξουσίας της Διοικήσεως.
Πρόεδρος: Μ. Γκορτζολίδου
Εισηγητής: Ζ. Θεοδωρικάκου
