Απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος/πράξης επιβολής προστίμου φορολογικού έτους 2014. Καταλογισμός κληρονόμου αποβιώσαντος ασκούντος εν ζωή ατομική επιχείρηση με αντικείμενο εργασιών το χονδρικό εμπόριο παλαιών σιδήρων και μετάλλων (SCRAP), διαφορά φόρου, πλέον πρόστιμο φόρου άρθρου 58 Κ.Φ.Δ. και διαφορά ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης. Προσθήκη στα καθαρά κέρδη της επιχείρησης ως λογιστικής διαφοράς της αξίας 19 εικονικών φορολογικών στοιχείων. Η προσφυγή στέφεται απαραδέκτως κατά ανύπαρκτης σιωπηρής απόρριψης της ενδικοφανούς προσφυγής. Ρητή απορριπτική πράξη, ως μη εκδοθείσα μετά τη συντέλεση σιωπηρής απόρριψης, δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ως συμπροσβαλλόμενη. Ωστόσο, μπορεί να προσβληθεί και αυτοτελώς. Αρχή της οικονομίας της δίκης. Η ένδικη προσφυγή στρέφεται μόνο κατά της ρητής αυτής πράξης. Η φορολογική αρχή βαρύνεται, κατ’ αρχήν, με την απόδειξη της εν λόγω εικονικότητας. Ο εκδότης είτε ως πρόσωπο φορολογικώς ανύπαρκτο είτε ως πρόσωπο φορολογικώς μεν υπαρκτό, αλλά συναλλακτικώς ανύπαρκτο. Η φορολογική αρχή δεν υποχρεούται να τεκμηριώσει την παράβαση με αδιάσειστα στοιχεία, που αποδεικνύουν άμεσα και με πλήρη βεβαιότητα την τέλεσή της. Η τέλεση φορολογικής παράβασης, όπως η λήψη εικονικού τιμολογίου, μπορεί να προκύπτει, κατά την αιτιολογημένη κρίση της αρμόδιας φορολογικής αρχής, βάσει όχι μόνο άμεσων αλλά και έμμεσων αποδείξεων (“τεκμήρια”), ήτοι εξ αντικειμενικών και συγκλινουσών ενδείξεων. Το Δικαστήριο εκφέρει κρίση σχηματίζοντας πλήρη δικανική πεποίθηση. Παρεμπίπτουσα κρίση περί παράβασης του Κ.Φ.Α.Σ. εκτός αν υφίσταται τελεσίδικη απόφαση ως προς την ύπαρξη ή ανυπαρξία της παράβασης. Έλεγχος της φορολογικής Αρχής. Ο εκδότης των φορολογικών στοιχείων δεν είχε στην πραγματικότητα την συναλλακτική εικόνα και την δραστηριότητα που εμφάνιζε, τόσο γενικότερα ως φορέας ατομικής επιχείρησης όσο και ειδικότερα αναφορικά με τις επίδικες συναλλαγές του με τον αποβιώσαντα. Απόδειξη συναλλακτικής ανυπαρξίας, μετακύλιση του βάρους απόδειξης στην προσφεύγουσα. Έγγραφα (αποδεικτικά τραπεζικής κατάθεσης, τιμολόγια, δελτία αποστολής, ζυγολόγια) δεν επαρκούν για να αποδείξουν την πραγματοποίηση των συναλλαγών, αλλ’ εντάσσονται στην πρακτική που ακολουθούσε η εκδότρια επιχείρηση, προκειμένου να μην δημιουργούνται υποψίες. Ταυτόχρονες καταθέσεις και ισόποσες αναλήψεις. Κινήσεις συνεχόμενες, στο ίδιο κατάστημα. Ζυγολόγια με ελλείψεις. Δέσμη ενδείξεων που κατατείνουν στην (έμμεση) απόδειξη ότι οι επίδικες συναλλαγές δεν είχαν λάβει χώρα με τον ως άνω εκδότη των ενδίκων φορολογικών στοιχείων. Φορολογικά στοιχεία εικονικά ως προς την συναλλαγή. Δεν τίθεται ζήτημα καλής πίστης. Απορρίπτει την προσφυγή.
