Περίληψη
Δικαιούνται χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, οι ανήλικοι που επέβαιναν στο αυτοκίνητο που οδηγούσε η μητέρα τους, όταν αυτό συγκρούστηκε με έτερο όχημα από αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού του τελευταίου, καθώς αφενός μεν τραυματίστηκαν και οι ίδιοι ελαφρά, αφετέρου δε, υπέστησαν έντονη ψυχολογική ταραχή, φόβο και στεναχώρια εξαιτίας του συμβάντος, που είχε σαν αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό της οδηγού μητέρα τους, την οποία είδαν αιμόφυρτη και η οποία βρισκόταν στην 24η εβδομάδα της κύησης. Πέραν τούτου, δικαιούνται και χρηματική ικανοποίηση για την ψυχικήοδύνη που προκλήθηκε σε αυτούς (ανηλίκους) από το θάνατο της πρόωρα γεννηθείσας, λόγω του ατυχήματος, αδερφής τους.
ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 202/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΟ από τη Δικαστή Ελένη Σκριβάνου, Εφέτη, η οποία ορίστηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά στις ………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Των ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ – ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ – ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ: 1)……… και 2) ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας …………….. οι οποίοι, αμφότεροι, εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Σωτηρία Βελέντζα.
Των ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ – ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ – ΕΝΑΓΟΝΤΩΝ: 1) ………… και 2) …………… ως ασκούντων τη γονική μέριμνα των ανηλίκων τέκνων τους ……. και ………….. οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Χριστίνα Καλαπόδη (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ).
ΟΙ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΙ – ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΕΣ – ΕΝΑΓΟΝΤΕΣ ……………….., ως ασκούντες τη γονική μέριμνα των ανωτέρω ανηλίκων τέκνων τους και για λογαριασμό αυτών, άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς κατά των εναγόμενων- εκκαλούντων – εφεσίβλητων ………. και ως άνω ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας, την από 24-1-2020, με Γενικό Αριθμό Κατάθεσης και Ειδικό Αριθμό Κατάθεσης αντίστοιχα (Γ.Α.Κ./Ε.Α.Κ.) ………./24-1-2020, αγωγή. Το παραπάνω δικαστήριο με την υπ΄αρ. 3898/28-12-2020 οριστική απόφασή του, δικάζοντας κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών και ειδικότερα των διαφορών για ζημίες από αυτοκίνητα (άρθρα 614 περ. 6 επ. ΚΠολΔ),έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσβάλλουν οι εναγόμενοι με την κρινόμενη από 14-4-2021 (υπό στοιχείο Α΄) έφεσή τους κατά των εναγόντων – εφεσίβλητων, απευθυνόμενη στο παρόν Δικαστήριο, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιώς με αριθμό κατάθεσης (Γ.Α.Κ./Ε.Α.Κ.) ……../16-4-2021, αντίγραφο της οποίας κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό κατάθεσης (Γ.Α.Κ./Ε.Α.Κ.) ……../16-4-2021.
Επίσης την ίδια απόφαση προσβάλλουν οι ενάγοντες με την κρινόμενη από 2-6-2021 (υπό στοιχείο Β΄) έφεσή τους, κατά των εναγόμενων – εφεσίβλητων, απευθυνόμενη στο παρόν Δικαστήριο, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιώς με αριθμό κατάθεσης (Γ.Α.Κ./Ε.Α.Κ.) ………/2-6-2021, αντίγραφο της οποίας κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό κατάθεσης (Γ.Α.Κ./Ε.Α.Κ.) ………./2-6-2021.
Οι ανωτέρω εφέσεις προσδιορίστηκαν για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκαν στο πινάκιο με αρ. 16 και 29,αντίστοιχα.
ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ της υπόθεσης και κατά την εκφώνησή των εφέσεων αυτών από το πινάκιο, η πληρεξούσια δικηγόρος των εκκαλούντων (στην Α΄ έφεση) – εφεσίβλητων (στη Β΄ έφεση)- εναγόμενων, ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις προτάσεις της, ενώ η πληρεξούσια δικηγόρος των εφεσίβλητων (στην Α΄ έφεση) – εκκαλούντων (στη Β΄ έφεση) – εναγόμενων, ύστερα από δήλωσή της που έγινε σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 παρ.2 ΚΠολΔ, δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, αλλά προκατέθεσε προτάσεις.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Φέρονται προς εκδίκαση, ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οι κάτωθι εφέσεις: Α) από 14-4-2021 και με Ειδικό Αριθμό Κατάθεσης (Ε.Α.Κ) ……/2021 και Β) από 2-6-2021 και με Ε.Α.Κ……../2021, οι οποίες πρέπει να συνεκδικαστούν, λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας, καθώς αφορούν στην ίδια απόφαση (άρθρα 31, 246 ΚΠολΔ) .
Οι ως άνω υπό κρίση εφέσεις κατά της υπ΄αρ. 3898/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών και ειδικότερα των διαφορών για ζημίες από αυτοκίνητα (άρθρα 614 περ. 6 επ. ΚΠολΔ), έχουν ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 επ., 511, 513, 516 παρ.1, 518 παρ.2, 591 παρ.1 ΚΠολΔ), δεδομένου ότι οι διάδικοι δεν επικαλούνται, ούτε προκύπτει ότι έγινε επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης και από τη δημοσίευσή της μέχρι την άσκηση των εφέσεων, δεν έχει παρέλθει διετία. Έχουν κατατεθεί δε από τους εκκαλούντες, τα, προβλεπόμενα από το άρθρο 495 παρ.3 εδ.α ΚΠολΔ, παράβολα του Δημοσίου, όπως προκύπτει από τη σχετική σημείωση της Γραμματέα του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κάτωθεν των προαναφερθεισών εκθέσεων κατάθεσης των δικογράφων των εφέσεων αυτών, αντίστοιχα.
Πρέπει επομένως να γίνουν τυπικά δεκτές και να εξεταστούν περαιτέρω, από το Δικαστήριο τούτο, που είναι καθ΄ύλη και κατά τόπο αρμόδιο, στην ουσία τους, κατά την ίδια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους (άρθρα 19, 533 παρ.1,2 ΚΠολΔ) και μέσα στα πλαίσια που καθορίζονται από αυτούς (άρθρο 522 ΚΠολΔ).
Κατά τη διάταξη του άρθρου 932 ΑΚ σε περίπτωση αδικοπραξίας, ανεξάρτητα από την αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία, το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη κατά την κρίση του χρηματική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης. Αυτό ισχύει ιδίως για εκείνον που έπαθε προσβολή της υγείας, της τιμής ή της αγνείας του ή στερήθηκε την ελευθερία του. Σε περίπτωση θανάτωσης προσώπου η χρηματική αυτή ικανοποίηση μπορεί να επιδικαστεί στην οικογένεια του θύματος λόγω ψυχικής οδύνης. Από την άνω διάταξη προκύπτει ότι σε περίπτωση προσβολής της υγείας προσώπου, φορέας της σχετικής αξίωσης για χρηματική ικανοποίηση είναι ο υποστάς άμεσα την ηθική βλάβη παθών, κατά του οποίου στρέφεται η αδικοπραξία. Τρίτα πρόσωπα, που ανήκουν συνήθως στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον του θύματος της αδικοπραξίας, έστω και αν αυτά υφίστανται ψυχικό πόνο από την αδικοπραξία, που στρέφεται κατά του οικείου τους, κατά κανόνα θεωρούνται τρίτοι και δεν καθίστανται και αυτά φορείς της σχετικής αξίωσης για χρηματική ικανοποίηση (Ολ.ΑΠ 18/2004). Κατ΄ εξαίρεση, ωστόσο, στην περίπτωση τραυματισμού ή θανάτου προσώπου, που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια συγγενούς του, ο οποίος υφίσταται ισχυρό νευρικό κλονισμό με περαιτέρω δυσμενείς συνέπειες στην υγεία του (π.χ. συμπτώματα κατάθλιψης, αυπνίας και ανορεξίας), θεμελιώνεται αξίωση αυτού (συγγενή) χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης για την αντανακλαστικώς προκληθείσα βλάβη της υγείας του (ΑΠ 843/2021, ΑΠ 449/2018, ΑΠ 624/2010, ΑΠ 1824/2007, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Οι ενάγοντες (ήδη εφεσίβλητοι στην υπό στοιχείο Β΄ έφεση και εκκαλούντες στην υπό στοιχείο Α΄ έφεση), εξέθεταν στην ως άνω από 24-1-2020 (με Ε.Α.Κ. …../2020) αγωγή τους, κατ΄εκτίμηση του δικογράφου της,ότι, στις 10-12-2017 και περί ώρα 11.03, στη διασταύρωση των οδών Μουσών και Κωστή Παλαμά στη Νίκαια Αττικής, ο πρώτος εναγόμενος (ήδη πρώτος εκκαλών στην Α΄ έφεση και πρώτος εφεσίβλητος στη Β΄έφεση) οδηγώντας το υπ΄αρ. κυκλοφορίας ……….. ΙΧΕ αυτοκίνητο ιδιοκτησίας του, που ήταν ασφαλισμένο έναντι του κινδύνου προκλήσεως ζημιών σε τρίτους, στη δεύτερη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία (ήδη δεύτερη εκκαλούσα στην Α΄έφεση και δεύτερη εφεσίβλητη στη Β΄ έφεση), προκάλεσε από υπαιτιότητά του (αμέλεια) και υπό τις συνθήκες που αναφέρονται στην αγωγή, τη σύγκρουση του ως άνω οχήματός του με το υπ΄αρ. κυκλοφορίας ……….. ΙΧΕ αυτοκίνητο, που οδηγούσε η …….. και στο οποίο επέβαιναν τα ανήλικα τέκνα αυτής (ενάγοντες), που υπέστησαν σωματικές βλάβες αλλά και ψυχολογικό σοκ εξαιτίας του ατυχήματος, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην αγωγή. Ότι, κατά την ως άνω σύγκρουση, τραυματίστηκε η ως άνω μητέρα των εναγόντων, η οποία διένυε την 24η εβδομάδα της κύησης της ετεροθαλούς αδερφής τους, με αποτέλεσμα να καταστεί αναγκαίος ο πρόωρος, δια χειρουργικής επέμβασης, τοκετός του νεογνού, το οποίο, όμως, λόγω του εξαιρετικά πρόωρου τοκετού, απεβίωσε 6 ημέρες αργότερα. Ζητούσαν ακολούθως, οι ανήλικοι ενάγοντες, νομίμως εκπροσωπούμενοι από τους γονείς τους και όπως παραδεκτά περιόρισαν το αγωγικό αίτημα µε τις πρωτόδικες προτάσεις τους, αλλά και µε προφορική δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου τους στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά αυτού, να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι οφείλουν να καταβάλουν, ο καθένας εις ολόκληρο, σε καθέναν από αυτούς (ενάγοντες) ως χρηματική ικανοποίηση, αφενός μεν το ποσό των 10.000 ευρώ λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστησαν από τον τραυματισμό τους στο ένδικο ατύχημα, αφετέρου δε το ποσό των 30.000 ευρώ, λόγω της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν από τον θάνατο της αδερφής τους, και συνολικά 40.000 ευρώ σε έκαστο ενάγοντα για τις παραπάνω αιτίες, µε τον νόµιµο τόκο από την εποµένη της επίδοσης της αγωγής, µέχρι την εξόφληση καθώς επίσης να καταδικαστούν οι εναγόµενοι στην δικαστική τους δαπάνη.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς, με την υπ΄αρ. 3898/2020 οριστική απόφασή του, αφού έκρινε την αγωγή ορισμένη, καθώς περιέχονται σε αυτήν όλα τα απαιτούμενα για τη στοιχειοθέτησή της ένδικης αξίωσης στοιχεία και νόμιμη (παρά τον περί του αντιθέτου αβάσιμο ισχυρισμό των εναγόμενων), ακολούθως, την έκανε εν μέρει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη ως προς το αίτημά της περί επιδίκασης, σε καθένα από τους ανήλικους ενάγοντες, χρηματική ικανοποίηση λόγω της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν από το θάνατο της ετεροθαλούς αδελφής τους στο επίδικο ατύχημα και αναγνώρισε ότι οι εναγόμενοι, ο καθένας εις ολόκληρο, οφείλει να καταβάλει σε καθένα από τους ενάγοντες, για την ως άνω αιτία, το ποσό των 20.000 ευρώ, με το νόμιμο τόκο (επιδικίας) από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση, καθώς επίσης επέβαλε τη δικαστική δαπάνη των εναγόντων, ύψους 1.200 ευρώ, εις βάρος των εναγόμενων.
Ήδη κατά της ως άνω οριστικής απόφασης, παραπονούνται οι εναγόμενοι – εκκαλούντες στην κρινόμενη υπό στοιχείο A΄ έφεση, για τους λόγους που εκθέτουν σ΄αυτήν, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητούν δε την εξαφάνισή της, ώστε να απορριφθεί συνολικά η ως άνω αγωγή των αντιδίκων τους.
Ακόμη, κατά της ίδιας οριστικής απόφασης (εκκαλουμένης) παραπονούνται οι ενάγοντες – εκκαλούντες στην κρινόμενη υπό στοιχείο Β΄ έφεση, για τους λόγους που εκθέτουν σ΄αυτήν, οι οποίοι επίσης ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητούν δε την εξαφάνισή της ως προς τα προσβληθέντα με την έφεση αυτή κεφάλαιά της, ώστε να γίνει συνολικά δεκτή η άνω αγωγή τους.
Από την εκτίμηση όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, μεταξύ των οποίων και οι φωτογραφίες, που η γνησιότητά τους δεν αμφισβητήθηκε, καθώς και της από 25-7-2018 έκθεσης ιδιωτικής πραγματογνωμοσύνης (γνωμοδότησης) του μηχανικού ΕΜ.Π. ……….- αναλυτή τροχαίων ατυχημάτων, που προσκομίζουν οι ενάγοντες, που, σύμφωνα με το άρθρο 390 ΚΠολΔ εκτιμάται ελεύθερα από το Δικαστήριο(την οποία μη ορθώς δεν έλαβε υπόψη του το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Στις 10-12-2017, ημέρα Κυριακή και περί ώρα 11:03, οι ανήλικοι ενάγοντες …… και …….. (γεννηθέντες στις 12-12-2008 και 1-12-2010 αντίστοιχα, όπως προκύπτει από το προσκομιζόμενο από 13-12-2017 πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης του Δημάρχου Νίκαιας), επέβαιναν στο υπ’ αρ. κυκλοφορίας ……….. ΙΧΕ αυτοκίνητο, που οδηγούσε η µητέρα τους ……….(η οποία μαζί με τον ………. – πατέρα των ως άνω ανηλίκων και πρώην σύζυγό της, άσκησαν, για λογαριασμό των τελευταίων την ένδικη αγωγή).Η προαναφερθείσα …….. κινείτο οδηγώντας το ως άνω όχημα την ανωτέρω ημέρα και ώρα επί της οδού Μουσών στην Νίκαια, µε κατεύθυνση από Κερατσίνι προς Νεκροταφείο Νικαίας, ήταν δε προσωρινά σταµατηµένη προ του φωτεινού ερυθρού σηµατοδότη, που βρίσκεται στη διασταύρωση µε την οδό Κωστή Παλαµά, αναµένοντας να ανάψει το πράσινο φως, προκειµένου να συνεχίσει την ευθεία πορεία της. Στο σηµείο αυτό, η οδός Μουσών είναι δρόµος διπλής κατεύθυνσης, µε µία λωρίδα ανά ρεύμα κυκλοφορίας, συνολικού πλάτους εννέα (9) µέτρων, ευθεία, µε µικρή ανωφέρεια προς Κερατσίνι, χωρίς εµπόδια ορατότητας, η δε οδός Κωστή Παλαµά είναι δρόµος µονής κατεύθυνσης, µε µια λωρίδα κυκλοφορίας, πλάτους επτά (7) µέτρων, ευθεία, µε µικρή ανωφέρεια, χωρίς εµπόδια ορατότητας (βλ. από 10-12-2017 Έκθεση αυτοψίας τροχαίου ατυχήματος). Με την αφή του πράσινου φωτός στον φωτεινό σηματοδότη, η ως άνω οδηγός εκκίνησε το όχηµά της, εισήλθε στη διασταύρωση των δύο προαναφερθεισών οδών και διήνυσε εντός αυτής απόσταση περί τα 3,5 µέτρα, έχοντας αναπτύξει ταχύτητα µικρότερη των 25 χλµ/ώρα. Τη στιγµή εκείνη, ο πρώτος εναγόμενος, οδηγώντας το υπ’ αρ. κυκλοφορίας ……….. ΙΧΕ αυτοκίνητο, το οποίο ήταν ασφαλισμένο έναντι του κινδύνου προκλήσεως ζημιών σε τρίτους στη δεύτερη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία, κινείτο επί της οδού Κωστή Παλαµά, εκ δεξιών ερχόµενος σε σχέση µε την πορεία του ως άνω οχήµατος που επέβαιναν οι ενάγοντες. Ο ως άνω οδηγός (εναγόμενος), αντιλήφθηκε περί τα 10 περίπου μέτρα προτού φτάσει στον σηματοδότη που βρισκόταν στην πορεία του, ότι ο τελευταίος ήταν χρώματος πορτοκαλί, (όπως τόσο ο ίδιος ο εναγόμενος στο απολογητικό του υπόμνημα, στα πλαίσια της ποινικής διαδικασίας, όσο και η συνοδηγός αυτού ……. στην από 25-1-2018 ένορκη εξέτασή της, αναφέρουν). Ωστόσο, αντί να ακινητοποιήσει το όχημά του, ως όφειλε, αντίθετα αύξησε την ταχύτητα σε 70 χλμ/ώρα περίπου, προκειμένου να προλάβει να εξέλθει της διασταύρωσης, πράγμα που δεν κατάφερε, καθώς εν τω μεταξύ ο σηματοδότης είχε μετατραπεί πλέον σε ερυθρός, τον οποίο παραβίασε, με αποτέλεσμα, αφού διήνυσε εντός αυτής (διασταύρωσης) περί τα 4,5 µέτρα, να επιπέσει µε το εµπρόσθιο αριστερό τµήµα του αυτοκινήτου του στο εµπρόσθιο δεξί και εν συνεχεία εµπρόσθιο τµήµα του οχήµατος, που οδηγούσε η ……., το οποίο κινείτο κανονικά, όπως προαναφέρθηκε. Το όχημα αυτό, εξαιτίας της σύγκρουσης, πραγµατοποίησε αριστερή περιστροφή περίπου 80 µοιρών στον άξονά του και ακινητοποιήθηκε εντός της ανωτέρω διασταύρωσης. Το δε όχηµα του εναγόμενου παρεξέκλινε δεξιά της πορείας του σε γωνία περίπου 10 µοιρών, εξακολούθησε την κίνησή του περί τα 7 µέτρα από το ως άνω σηµείο της σύγκρουσης, προσέκρουσε σε σηµατοδότη κίνησης πεζών που βρίσκεται επί του δεξιού (κατά την φορά κίνησης των οχηµάτων) πεζοδροµίου της οδού Κωστή Παλαµά και ακινητοποιήθηκε στο σηµείοεκείνο (βλ. σχετικό σχεδιάγραμμα της Τροχαίας).
Με βάση τα ως άνω περιστατικά, το επίδικο τροχαίο ατύχημα, οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα (αμέλεια) του πρώτου εναγόμενου, οδηγού του υπ΄αρ. κυκλοφορίας …….. ΙΧΕ αυτοκινήτου, ο οποίος δεν επέδειξε την προσοχή του μέσου συνετού οδηγού, που όφειλε και μπορούσε κάτω από τις επικρατούσες περιστάσεις και με βάση τις ικανότητές του, να επιδείξει, αλλά οδηγώντας χωρίς να έχει διαρκώς τεταµένη την προσοχή του, ώστε να προσαρµόζει την κίνησή του, συµµορφούµενος µε τους κανόνες ασφαλούς οδήγησης, παραβίασε τον ερυθρό σηματοδότη, που βρισκόταν στην πορεία του (κατά παράβαση των άρθρων 6, 12 παρ.1του Ν. 2696/99 (ΚΟΚ) και 330 εδ. β ΑΚ), γεγονός που συνδέεται αιτιωδώς με την επελθούσα σύγκρουση. Αντίθετα, δεν προέκυψε ότι, η ως άνω οδηγός του υπ΄αρ. κυκλοφορίας ………… ΙΧΕ αυτοκινήτου στο οποίο επέβαιναν οι ανήλικοι ενάγοντες – τέκνα της, βαρύνεται με κάποια υπαιτιότητα ως προς την πρόκληση του ένδικου ατυχήματος, καθώς αυτή κινήθηκε κανονικά, όταν ο σηματοδότης στην κατεύθυνσή της άναψε πράσινος. Δεν είχε δε τη δυνατότητα να προβεί σε αποφευκτικό ελιγμό, δεδομένου ότι ο πρώτος εναγόμενος όλως αιφνιδίως παρεμβλήθηκε στην πορεία της, παραβιάζοντας, κατά τα προαναφερθέντα, τον ερυθρό σηματοδότη που βρισκόταν στη δική του κατεύθυνση. Τα ως άνω πραγματικά περιστατικά σχετικά με τις συνθήκες που έλαβε χώρα η ένδικη σύγκρουση, αποδεικνύονται κυρίως από τα όσα σαφώς και πειστικώς αναφέρει ο αυτόπτης στο ατύχημα μάρτυρας ………, στην κατάθεσή του, ενώπιον του ακροατηρίου του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την υπ΄αρ. 49/2019 απόφαση πρακτικά του. Η ανωτέρω απόφαση αυτή (49/2019) εκδόθηκε επί της από 30-4-2018 αγωγής που άσκησαν, κατά των νυν εναγόμενων, έτερα πληγέντα από το επίδικο ατύχημα πρόσωπα, πλην των εναγόντων (ως προς τους οποίους η αρχική αυτή αγωγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, λόγω μη νόμιμης εκπροσώπησής τους μόνο από τη μητέρα τους). Συγκεκριμένα ο εν λόγω μάρτυρας καταθέτει ότι, το όχηµα των εναγόντων ήταν ακινητοποιηµένο και κινήθηκε, εισερχόµενο στην ως άνω διασταύρωση, µετά την αφή του πράσινου φωτός, ενώ ο ισχυρισμός των εναγόμενων περί αποκλειστικής υπαιτιότητας, άλλως συνυπαιτιότητας σε ποσοστό 95%(300 ΑΚ),της ……… (οδηγού του οχήματος που επέβαιναν οι ανήλικοι ενάγοντες), επειδή, όπως υποστηρίζουν, αυτή παραβίασε τον ερυθρό σηματοδότη, τον οποίο (ισχυρισμό) πρόβαλαν πρωτοδίκως και επαναφέρουν με την ένδικη υπό στοιχείο Α΄ έφεσή τους, δεν αποδεικνύεται από κανένα αποδεικτικό μέσο και συνεπώς πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος. Τα παραπάνω, άλλωστε, που αφορούν στην αποκλειστική υπαιτιότητα του πρώτου εναγόμενου οδηγού στην επέλευση του επίδικου ατυχήματος, κρίθηκαν με την υπ΄αρ. 105/2021 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, που έχει καταστεί αμετάκλητη, δικάζοντος επί της ασκηθείσας από τους εναγόμενους έφεσης κατά της προαναφερθείσας υπ΄αρ. 49/2019 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Επομένως, το αίτημα περί αναβολής έκδοσης απόφασης επί της παρούσας υπόθεσης, μέχρι την έκδοση τελεσίδικης απόφασης επί της ως άνω δίκης, κατ΄άρθρο 249 ΚΠολΔ, το οποίο είχαν προβάλει πρωτοδίκως οι εναγόμενοι και επαναφέρουν με τον πρώτο λόγο της (υπό στοιχείο Α΄) έφεσής τους, καθίσταται άνευ αντικειμένου.
Περαιτέρω, συνεπεία του ως άνω ατυχήµατος, τραυματίστηκε η ως άνω οδηγός ……. – μητέρα των εναγόντων, η οποία κατά τον χρόνο του ατυχήματοςβρισκόταν στην 24η εβδοµάδα της κύησης της ετεροθαλούς αδελφής τους ……….. (από τον γάμο της με τον νυν σύζυγό της …………). Συγκεκριμένα, η μητέρα των εναγόντων διακομίστηκε μετά το ατύχημα στο Γενικό Νοσοκομείο Πειραιά ‘’Τζάνειο’’ και κατόπιν, με δική της ευθύνη, για περαιτέρω αντιμετώπιση στην ιδιωτική κλινική ‘’ΡΕΑ’’, όπου δραστηριοποιείτο ο θεράπων ιατρός της. Αυτή υπέστη ρήξη θυλακίου, αποκόλληση πλακούντα, κολπική αιµόρροια και ρήξη µήτρας. Εξαιτίας δε του τραυματισμού της κρίθηκε απαραίτητη η χειρουργική διάνοιξη των κοιλιακών τοιχωµάτων και ο πρόωρος τοκετός του ως άνω βρέφους διά καισαρικής τομής (βλ. σχετικά από 17-1-2018 ιατρική γνωμάτευση του μαιευτήρα γυναικολόγου του ως άνω Γ.Ν. ‘’Τζάνειο’’ Ιωάννη Ν. Ρήγου και από 10-12-2017 πρακτικό χειρουργείου του ιατρού -μαιευτήρα- χειρουργού -γυναικολόγου στην ιδιωτική κλινική ‘’ΡΕΑ’’ ………..). Το παραπάνω νεογνό, όμως, λόγω του γεγονότος ότι γεννήθηκε, υπό τις προαναφερθείσες συνθήκες, εξαιρετικά πρόωρα, δεν κατάφερε να επιβιώσει αλλά κατέληξε μόλις λίγες ημέρες αργότερα (στις 16-12-2017) από ανακοπή επί εδάφους καρδιοαναπνευστικής ανεπάρκειας (βλ. υπ’αρ. …./3/18-12-2017 ληξιαρχική πράξη θανάτου της Ληξίαρχου Παλαιού Φαλήρου). Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθεί ότι το πρωτοδίκως προβληθέν αίτημα των εναγόμενων, το οποίο επαναλαμβάνουν με την έφεσή τους (υπό στοιχείο Α΄) περί επίδειξης εκ μέρους των εναγόντων, αντιγράφου ληξιαρχικής πράξης θανάτου της ……….. και πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης, αλυσιτελώς προβάλλεται, διότι οι ενάγοντες προσκόμισαν, μετ΄επικλήσεως, τα έγγραφα αυτά, τόσο πρωτοδίκως όσο και ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου.
Το παρόν Δικαστήριο από τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν, οδηγείται στην κρίση ότι οι ανήλικοι ενάγοντες, …. και …………. (ετών 7 και 9 αντίστοιχα, κατά το χρόνο του ατυχήματος), υπέστησαν άμεση ηθική βλάβη από την αδικοπραξία του πρώτου εναγόμενου – αποκλειστικά υπαίτιου του ένδικου ατυχήματος. Κι αυτό διότι, αφενός μεν υπέστησαν σωματική βλάβη, έστω εντελώς ελαφρά (μώλωπες – εκδορές) κατά την επίδικη σύγκρουση, μετέβησαν δε στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο ‘’Αττικόν’’, όπου δεν διαπιστώθηκαν μεν σοβαρά προβλήματα υγείας, αλλά συνεστήθη παρακολούθηση κατ΄οίκον (βλ. από 11-12-2017 ιατρικές βεβαιώσεις του ιατρού – παιδοχειρουργού του ως άνω νοσοκομείου ……….), αφετέρου δε προκλήθηκε σε αυτούς έντονη ψυχολογική ταραχή και τρόμος, ένεκα της σύγκρουσης. Πέραν τούτου, υπέστησαν ψυχολογικό σοκ βλέποντας την έγκυο μητέρα τους – οδηγό του ως άνω αυτοκινήτου που επέβαιναν, αιμόφυρτη και έχοντας χάσει τις αισθήσεις της, καθώς υπέστη σοβαρό τραυματισμό κατά τα προεκτεθέντα, που οδήγησε και στον πρόωρο τοκετό που κυοφορούμενου από αυτήν τέκνου. Οι ίδιοι δε οι ανήλικοι ενάγοντες είχαν εγκλωβιστεί στο σχεδόν ολοσχερώς κατεστραμμένο από τη σφοδρή σύγκρουση αυτοκίνητο. Για την αντιμετώπιση του προκληθέντος στους ενάγοντες ψυχολογικού τραύματος, εξαιτίας του ως άνω τροχαίου ατυχήματος, για αρκετό καιρό μετά το οποίο αισθανόταν φόβο να εισέλθουν σε αυτοκίνητο, αυτοί χρειάστηκε να λάβουν για διάστημα ενός περίπου έτους, ψυχολογική υποστήριξη από ειδικούς (βλ. από 18-5-2021 βεβαιώσεις της ψυχολόγου του Κέντρου ‘’Λογοπαιδική αγωγή και μαθηση’’ στη Νίκαια, οι οποίες παραδεκτά προσκομίζονται για πρώτη φορά στην κατ΄ έφεση δίκη κατ΄άρθρο 529 παρ.1 ΚΠολΔ, καθώς το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν συντρέχουν οι περιπτώσεις της παρ.2 του ίδιου άρθρου). Λαμβάνοντας δε υπόψη τις συνθήκες τις οποίες συνέβη το εν λόγω ατύχημα, την ηλικία των ως άνω ανηλίκων κατά το χρόνο αυτού, την ένταση της ψυχολογικής ταραχής και ταλαιπωρίας που υπέστησαν, το βαθμό του πταίσματος του παραπάνω οδηγού-πρώτου εναγόμενου την κοινωνικοοικονομική κατάσταση των διαδίκων, πλην της δεύτερης εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρείας, στην οποία ήταν ασφαλισμένο το ζημιογόνο αυτοκίνητο, που η ευθύνη της είναι εγγυητική, το παρόν Δικαστήριο κρίνει, βάσει και των διδαγμάτων της ανθρώπινης εμπειρίας και της λογικής, ότι πρέπει να επιδικασθεί σε καθέναν από αυτούς, ως χρηματική ικανοποίηση, το ποσό των 2.000 ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο, γενομένου εν μέρει δεκτού, για το ποσό αυτό του σχετικού αιτήματος της αγωγής και ως ουσιαστικά βάσιμου. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που έκρινε ότι δεν δικαιούνται χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, απορρίπτοντας το σχετικό αγωγικό αίτημα, εσφαλμένα εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις, όπως βάσιμα υποστηρίζουν οι ενάγοντες με τον πρώτο λόγο της υπό στοιχείο Β΄ έφεσής τους, ο οποίος πρέπει να γίνει δεκτός για το ως άνω ποσό.
Ακόμη, το Δικαστήριο από τα ίδια παραπάνω πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν, οδηγείται στην κρίση ότι οι ενάγοντες υπέστησαν και ψυχική οδύνη λόγω του θανάτου της προαναφερθέντος βρέφους – ετεροθαλούς αδερφής τους, που επήλθε εξαιτίας του πρόωρης γέννησής του, ένεκα του τραυματισμού της μητέρας αυτού και των εναγόντων στο ένδικο ατύχημα. Ειδικότερα, η μητέρα τους ήταν ήδη όταν συνέβη το ατύχημα, έγκυος για διάστημα περίπου 6 μηνών, οι δε ενάγοντες είχαν προετοιμαστεί ψυχικά και ανέμεναν με χαρά την γέννηση της αδερφής τους. Η ευχάριστη αυτή αναμονή διακόπηκε βίαια εξαιτίας του ατυχήματος το οποίο, κατά τα προεκτεθέντα, οδήγησε στον αναγκαστικό πρόωρο τοκετό του εν λόγω βρέφους. Οι ανήλικοι ενάγοντες βίωσαν τότε, μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια, αρχικά την αγωνία για την έκβαση της υγείας του (βρέφους)κατά τις έξι ημέρες νοσηλείας του από τον τοκετό μέχρι το θάνατό του. Κατόπιν, η αγωνία μετατράπηκε σε έντονη θλίψη για τον άδοξο αυτό θάνατο της αδερφής τους, που ενισχυόταν και από το βαρύ κλίμα που διαμορφώθηκε στην οικογένεια, το οποίο αντιλαμβάνονταν οι ανήλικοι ενάγοντες. Λαμβάνοντας επίσης υπόψη τις συνθήκες του ατυχήματος, το βαθμό του πταίσματος (αποκλειστική υπαιτιότητα) του εναγόμενου -οδηγού, την ηλικία του θανόντος βρέφους (κυοφορούµενο επί 24 περίπου εβδομάδες και επιβιώσαν επί εξαήµερο μετά τον εξαιρετικά πρόωρο αναγκαστικό τοκετό),των δεσμών συγγενείας αυτού με τους ενάγοντες και του έντονου ψυχικού πόνου που αισθάνθηκαν οι τελευταίοι, την κοινωνικοοικονομική κατάσταση των μερών, πλην της δεύτερης εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρείας, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική, κρίνει με βάση τα διδάγματα της ανθρώπινης εμπειρίας και της λογικής ότι πρέπει να επιδικασθεί στον καθένα από αυτούς (ενάγοντες) ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική παρηγοριά και ψυχική ανακούφισή τους, το ποσό των 16.000 ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο, γενομένου εν μέρει δεκτού, για το ποσό αυτό του σχετικού αιτήματος της αγωγής και ως ουσιαστικά βάσιμου και όχι το ποσό των 20.000 ευρώ που επιδίκασε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο, με βάση τα ως άνω συνεκτιμώμενα από το Δικαστήριο στοιχεία, κρίνεται υπερβολικό, γενομένων εν μέρει δεκτών ως βάσιμων, του σχετικών δεύτερου και τρίτου λόγου της Α΄ έφεσης κι απορριπτομένου του δεύτερου και τελευταίου λόγου της Β΄ έφεσης, με τον οποίο ζητείται η επιδίκαση μεγαλύτερου ποσού.
Κατόπιν τούτων, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, στο βαθμό που, με την εκκαλουμένη απόφαση, κατέληξε σε διαφορετική κρίση με το παρόν, εσφαλμένα εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις. Πρέπει, συνεπώς, κατά τους βάσιμους περί τούτου σχετικούς λόγους των ένδικων εφέσεων, όπως παραπάνω αναφέρθηκαν, αυτή (εκκαλουμένη) να εξαφανισθεί. Ακολούθως, πρέπει να γίνουν εν μέρει δεκτές οι κρινόμενες εφέσεις και ως βάσιμες και κατ΄ουσία κι αφού κρατηθεί η υπόθεση στο Δικαστήριο αυτό και ερευνηθεί η ένδικη αγωγή, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα και ως ουσιαστικά βάσιμη και να αναγνωρισθεί ότι οι εναγόμενοι, ο καθένας εις ολόκληρο, οφείλουν να καταβάλουν στον καθένα από τους ανήλικους ενάγοντες, όπως αυτοί εκπροσωπούνται από τους γονείς τους, το συνολικό ποσό των 18.000 ευρώ. Το ποσό αυτό θα επιδικαστεί με το νόμιμο τόκο υπερημερίας, όπως ζήτησαν οι εναγόμενοι πρωτοδίκως και επαναφέρουν το αίτημά τους αυτό με τον τέταρτο λόγο της έφεσής τους, ο οποίος είναι βάσιμος (και όχι επιδικίας που εσφαλμένα επιδικάστηκε με την εκκαλουμένη απόφαση),καθώς πρόκειται για χρηματικές απαιτήσεις επιδικαζόμενες κατ΄ εύλογη κρίση του Δικαστηρίου (άρθρο 346 ΑΚ). Πρέπει, τέλος, τα δικαστικά έξοδα και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων, λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας αυτών κι ανάλογα με την έκταση αυτής (άρθρα 178, 183 ΚΠολΔ) και να επιβληθεί μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων-εφεσίβλητων στην Α΄ έφεση – εκκαλούντων στη Β΄ έφεση, κατόπιν σχετικού αιτήματός τους, εις βάρος των εναγόμενων -εκκαλούντων στην Α΄ έφεση – εφεσίβλητων στη Β΄ έφεση και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, όπως ειδικότερα ορίζονται στο διατακτικό. ΄Οσον αφορά δε στον τελευταίο (πέμπτο) λόγο της Α΄ έφεσης των εναγόμενων, με τον οποίο παραπονούνται ότι το ποσό των 1.200 ευρώ που επιδίκασε εις βάρος τους το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, ως δικαστικά έξοδα των εναγόντων, είναι υπερβολικό, καθίσταται άνευ αντικειμένου, αφού, δεδομένης της εξαφάνισής της εκκαλουμένης από το παρόν δικαστήριο, τα δικαστικά έξοδα προσδιορίζονται, κατά τα ανωτέρω, και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας. Τέλος, θα διαταχθεί η απόδοση των αναφερομένων επίσης στο διατακτικό, παραβόλων, στους καταθέσαντες αυτά εκκαλούντες των ένδικων εφέσεων, αντίστοιχα, (κατ΄ άρθρο 495 παρ. 3 εδ. ε ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει: Α) την από 14-4-2021έφεση και Β) την από 2-6-2021 έφεση, κατ΄ αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τις εφέσεις αυτές κατά το τυπικό και κατά το ουσιαστικό τους μέρος.
Εξαφανίζει την εκκαλουμένη υπ΄αρ. 3898/2020 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δίκασε τη διαφορά των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών και ειδικότερα των διαφορών για ζημίες από αυτοκίνητα.
Kρατεί την από 24-1-2020 αγωγή.
Δικάζει επί της ουσίας αυτήν.
Απορρίπτει ότι έκρινε ως απορριπτέο.
Δέχεται εν μέρει την αγωγή.
Υποχρεώνει τους εναγόμενους, τον καθένα εις ολόκληρο, να καταβάλουν στους …….. και ………, για λογαριασμό των ανηλίκων τέκνων τους ……. και …………, το ποσό των δεκαοχτώ χιλιάδων (18.000) ευρώ για καθένα εξ αυτών (ήτοι συνολικά το ποσό των 36.000 ευρώ), με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επομένη της επίδοσης της αγωγής έως την εξόφληση.
Επιβάλλει μέρος από τα δικαστικά έξοδα των εναγόντων – εφεσίβλητων -εκκαλούντων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας εις βάρος των εναγόμενων -εκκαλούντων – εφεσίβλητων, τα οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων επτακοσίων (1.700) ευρώ.
Διατάσσει την απόδοση των παραβόλων του Δημοσίου στους καταθέσαντες αυτά εκκαλούντες των ως άνω εφέσεων, αντίστοιχα,(ήτοι τουe-παραβόλου με αρ. ………./2021, ποσού 100 ευρώ, στους εκκαλούντες της Α΄έφεσης και τουe-παραβόλου με αρ. ………/2021, ποσού 100 ευρώ, στους εκκαλούντες της Β΄έφεσης).
KPIΘHKE, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, στο ακροατήριό του και σε έκτακτη δημόσια αυτού συνεδρίαση στις 7 Απριλίου 2022, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ H ΓPAMMATEAΣ
