Διαφορά Ουσίας – Αποζημίωση κατ’ άρθρο 105 του ΕισΝΑΚ
Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, Αριθμός Απόφασης: 283/2023 (Τμήμα 15ο Τριμελές)
Προεδρεύουσα: Ειρήνη Γαρδικιώτη, Εφέτης Δ.Δ.
Εισηγήτρια: Καλλιόπη Τριανταφύλλου, Εφέτης Δ.Δ.
Έφεση κατά οριστικής απόφασης του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκε αγωγή που άσκησε η αποβιώσασα μητέρα των ήδη εκκαλούντων, με την οποία ζητούσε να αναγνωριστεί η υποχρέωση του ήδη εφεσίβλητου Ελληνικού Δημοσίου να της καταβάλει αποζημίωση, κατ’ άρθρο 105 του ΕισΝΑΚ, λόγω της παράνομης, κατά τους ισχυρισμούς της, κατάληψης δύο τμημάτων γης επί ακινήτου ιδιοκτησίας της στην κτηματική περιφέρεια του Δήμου Παλλήνης Αττικής. Επικουρικό αίτημα κατά τις διατάξεις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού (άρθρα 904 επ Α.Κ.). Άρθρα 17 και 18 του Συντάγματος. Άρθρο 105 του ΕΙσΝΑΚ. Ερμηνεία ότι το μέτρο της επίταξης συγχωρείται όταν υφίσταται ανάγκη, έκτακτη, επείγουσα και πρόσκαιρη, αποτελεί δε η επίταξη την, με αναγκαστικές διατάξεις, στέρηση χρήσεως πράγματος από τον κύριο του έναντι αποζημιώσεως για την θεραπεία, μεταξύ άλλων, άμεσης κοινωνικής ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη και υγεία, ενώ διαφέρει από την αναγκαστική απαλλοτρίωση στο ότι η τελευταία επιφέρει διαρκή στέρηση του πράγματος και μετάθεση της κυριότητας σε άλλο πρόσωπο. Ο καθ’ ου η επίταξη εξακολουθεί να έχει την κυριότητα και τη νομή, ενώ την κατοχή την αποκτά η διοίκηση ή ο υπέρ ου η επίταξη. Κρίση του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι δεν συνέτρεχε η προϋπόθεση της παράνομης πράξης των οργάνων του Ελληνικού Δημοσίου. Διάφοροι λόγοι έφεσης. Κρίση ότι στην αγωγή δεν γινόταν επίκληση συγκεκριμένης ζημίας από την παράνομη κατάληψη των επίδικών ακινήτων, η έλλειψη αυτή δεν καλύπτεται από το ότι με την εν λόγω αγωγή η αιτούμενη αποζημίωση υπολογίσθηκε με βάση το ποσό της αποζημίωσης χρήσης λόγω επίταξης που προσδιορίστηκε προγενέστερα έτη. Συνεπώς, τυχόν παρανομία των οργάνων του Δημοσίου, και αληθής υποτιθέμενη, δεν αρκεί για να θεμελιώσει αστική ευθύνη αυτού, εφόσον δεν συντρέχουν σωρρευτικώς όλες οι προβλεπόμενες από το άρθρο 105 του ΕισΝΑΚ προϋποθέσεις. Κρίση, επίσης, ότι η αγωγή στηριχθείσα μόνο σε πραγματικά περιστατικά που θα μπορούσαν να στηρίξουν αγωγή αποζημίωσης κατ’ άρθρο 105 ΕισΝΑΚ και όχι σε διαφορετικά ή πρόσθετα αυτών, δεν μπορούσε να ασκηθεί παραδεκτώς ως αγωγή αδικαιολογήτου πλουτισμού, ενόψει της επιβοηθητικής φύσης της τελευταίας. Απορρίπτει την έφεση.
