Αναγκαία στοιχεία για τον σύννομο περιορισμό όταν η απαίτηση συντίθεται από περισσότερα κεφάλαια ή κονδύλια όπως κεφάλαιο, τόκους, τόκους τόκων και εισφορές
Δεκτή έγινε αίτηση αναστολής εκτέλεσης διαταγής πληρωμής, λόγω μη σύννομου περιορισμού της απαίτησης (ΜΠΑ 1622/2024)
Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, ο περιορισμός του αιτήματος, όταν τούτο συντίθεται από περισσότερο κεφάλαια ή κονδύλια, όπως σε περίπτωση απαίτησης από κατάλοιπο αλληλόχρεου λογαριασμού ή από σύμβαση δανείου, είναι παραδεκτός μόνο όταν διευκρινίζεται συγκεκριμένα σε ποια κονδύλια αφορά ή όταν περιορίζεται αναλόγως κατά ποσοστό του όλου αιτήματος και επέρχεται, με τον τρόπο αυτόν, αντίστοιχη μείωση όλων των κονδυλίων. Διαφορετικά, προκαλείται αοριστία, που εμποδίζει τη συγκεκριμενοποίηση της διαφοράς, η οποία έχει αχθεί προς δικαστική κρίση.
Εν προκειμένω, το δικαστήριο διαπίστωσε ότι η καθ’ ης η αναστολή εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων αιτήθηκε και πέτυχε την έκδοση διαταγής πληρωμής, περιορίζοντας την απαίτηση από το ποσό των 237.725,02 ευρώ στο ποσό των 150.000,00 ευρώ, και αυτό νομιμοτόκως μέχρις ολοσχερούς εξόφλησης, με το συμβατικό επιτόκιο υπερημερίας και εξαμηνιαίο ανατοκισμό.
Κατά την κρίση του δικαστηρίου, όμως, ο περιορισμός της απαίτησης έλαβε χώρα όλως αορίστως. Συγκεκριμένα, δεν προσδιορίζεται και δεν εξειδικεύεται σε τί αφορά ο περιορισμός, ώστε να καθίσταται σαφές για ποια ακριβώς κονδύλια, από τα οποία απαρτίζεται η συνολική απαίτηση, εκδόθηκε η υπό κρίση διαταγή πληρωμής, με αποτέλεσμα να καταστήσει αυτήν ανεκκαθάριστη.
Το δικαστήριο επεσήμανε ότι, εφόσον η ένδικη συνολική απαίτηση συντίθεται από περισσότερα διαφορετικά επιμέρους κονδύλια, όπως κεφάλαιο, τόκους, τόκους τόκων, εισφορές και λοιπά εν γένει έξοδα, θα έπρεπε κατά τον περιορισμό του συνολικού αιτήματος να διευκρινίζεται ποια κονδύλια περιλαμβάνονται στην εκδοθείσα διαταγή πληρωμής και εξοπλίζονται με εκτελεστό τίτλο ή έστω να διαλαμβάνεται αναλογικός περιορισμός του όλου αιτήματος που θα οδηγούσε σε σύμμετρη ποσοστιαία μείωση εκάστου κονδυλίου, ώστε να είναι αρκούντως ορισμένος ο περιορισμός και να μην επιφέρει την μετάπτωση της απαίτησης σε ανεκκαθάριστη. Λόγω του ανωτέρω αόριστου περιορισμού, δεν είναι σαφές αν περιλαμβάνονται (και σε ποιο ύψος) στην επιδικασθείσα, με την ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής, απαίτηση.
Τόνισε, μάλιστα, ότι ο σχετικός λόγος της ανακοπής δεν ερείδεται στην ύπαρξη ή μη της δικονομικής ευχέρειας της καθ’ ης, ως δανείστριας, να περιορίσει την απαίτησή της, ούτε στην αξίωση ειδικής αιτιολόγησης της ενάσκησης της εν θέματι ευχέρειάς της, όπως εσφαλμένα υπολαμβάνει η ίδια με το δικόγραφο του σημειώματος της, αλλά αντίθετα στον τρόπο με τον οποίο περιορίστηκε το αίτημά της, που οδήγησε σε αοριστία του δικογράφου της αίτησής της και, εντεύθεν κατέστησε ανεκκαθάριστη την εξοπλισθείσα με διαταγή πληρωμής απαίτησή της.
Απόσπασμα απόφασης
Η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής εκδόθηκε επί τη βάσει: α) της με αριθμό σύμβασης πιστώσεως με ανοιχτό αλληλόχρεο λογαριασμό που συνήφθη στη Χανιά με την ανώνυμη τραπεζική εταιρεία με την επωνυμία …, της οποίας ειδική διάδοχος τυγχάνει η αλλοδαπή εταιρία με την επωνυμία …, της οποίας διαχειρίστρια τυγχάνει η καθ’ ης η αίτηση, β) των αποσπασμάτων αναλυτικής κίνησης του υπ’ αριθ. . (προ μετάπτωσης) και . (μετά μετάπτωσης) λογαριασμού, ο οποίος τηρήθηκε σε εξυπηρέτηση της ανωτέρω σύμβασης, που έχουν εξαχθεί από τα επίσημα βιβλία της καθ’ ης, που αποτελούν, βάσει ρητού όρου της σύμβασης, πλήρη απόδειξη της απαιτήσεώς της κατά του αιτούντος – ανακόπτοντος, από τα οποία αφενός προκύπτει η εκταμίευση του ποσού της πίστωσης και αφετέρου περιέχουν ακριβή συνολική κίνηση των δανειακών λογαριασμών, γ) της από 02-12-2022 εξώδικης καταγγελίας της καθ’ ης η αίτηση, της ανωτέρω σύμβασης τραπεζικής πίστωσης, όπως προκύπτει από την υπ’ αριθ. .Ε/19-12- 2022 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας της περιφέρειας του Εφετείου Κρήτης με έδρα στο Πρωτοδικείο Χανίων … και δ) των σχετικών νομιμοποιητικών εγγράφων της καθ’ ης η αίτηση – ανακοπή. Από το περιεχόμενο των ανωτέρω αποσπασμάτων προκύπτει ότι η απαίτηση της καθ’ ης ανέρχεται στο συνολικό ποσό των 237.725,02 ευρώ πλέον τόκων και εξόδων. Ωστόσο, με την από 17-02-2023 αίτησή της, η καθ’ ης η αίτηση – ανακοπή αιτήθηκε την έκδοση διαταγής πληρωμής για το ποσό των 150.000,00 ευρώ, και το ποσό αυτό νομιμοτόκως από την 02-12-2022 μέχρις ολοσχερούς εξοφλήσεως, με το συμβατικό επιτόκιο υπερημερίας και εξαμηνιαίο ανατοκισμό, η δε ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής εκδόθηκε με το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο και διατακτικό. Πλην όμως, ο περιορισμός της απαίτησης κατά τον προπαρατιθέμενο τρόπο έλαβε χώρα όλως αορίστως, χωρίς, δηλαδή, να προσδιορίζεται και να εξειδικεύεται σε τί αφορά ο περιορισμός, ώστε να καθίσταται σαφές για ποια ακριβώς κονδύλια, από τα οποία απαρτίζεται η συνολική απαίτηση, εκδόθηκε η υπό κρίση διαταγή πληρωμής, με αποτέλεσμα να καταστήσει αυτήν ανεκκαθάριστη (πρβλ. και ΑΠ 1773/2001 ΤΝΠ 53^ουΐ38-οη, ΕφΠειρ 399/2020 ΤΝΠ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, ΕφΑΘ 4901/2000, ΕλλΔ/νη 2001/776, ΠΠρΓιανν. 8/2022 . ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΜΠρΛαμ 37/2022 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΜΠρΠειρ. 2/2021, ΠειρΝομ 2020/306, ΜΠρΘεσ 3335/2021 αδημ., ΜΠρΑθ 6087-6089/2021 αδημ., Μ. Μαργαρίτη, Ερμηνεία ΚΠολΔ, όπ.π., άρθρο 954, αριθ. 16, σελ. 669, Β. Βαθρακοκοίλη, Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, Ερμηνευτική – Νομολογιακή Ανάλυση κατ’ άρθρο, τόμος Ε’, άρθρο 954, αριθ. 11, σελ. 708, Π. Μάζη, Κατάσχεση για ποσό μικρότερο της εκτελεστέας απαίτησης, Δίκη 25.667). Και τούτο, διότι, υπό το πρίσμα και των νομικών σκέψεων που προηγήθηκαν, εφόσον η ένδικη συνολική απαίτηση συντίθεται από περισσότερα διαφορετικά επιμέρους κονδύλια, όπως κεφάλαιο, τόκους, τόκους τόκων, εισφορές και λοιπά εν γένει έξοδα, θα έπρεπε κατά τον περιορισμό του συνολικού αιτήματος να διευκρινίζεται ποια κονδύλια περιλαμβάνονται στην εκδοθείσα διαταγή πληρωμής και εξοπλίζονται με εκτελεστό τίτλο ή έστω να διαλαμβάνεται αναλογικός περιορισμός του όλου αιτήματος που θα οδηγούσε σε σύμμετρη ποσοστιαία μείωση εκάστου κονδυλίου, ώστε να είναι αρκούντως ορισμένος ο περιορισμός και να μην επιφέρει την μετάπτωση της απαίτησης σε ανεκκαθάριστη (άρθρο 633 παρ. 1 ΚΠολΔ, βλ. ΑΠ 368/2019, ΕΠολΔ 2019/423, ΑΠ 105/2019, ΧρΙΔ 2019/607, ΑΠ 753/1995, ΝοΒ 1997/775), αφού, λόγω του ανωτέρω αόριστου περιορισμού, δεν είναι σαφές αν περιλαμβάνονται (και σε ποιο ύψος) στην επιδικασθείσα, με την ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής, απαίτηση. Από την πλευρά της, δε, η καθ’ ης αντιτείνει, προς απόκρουση του προκείμενου λόγου ανακοπής, ότι είχε τη δυνατότητα να ζητήσει την έκδοση διαταγής πληρωμής όχι μόνο για ολόκληρη αλλά και για μέρος της χρηματικής κατά των οφειλετών της απαίτησης. Ωστόσο, οι αιτιάσεις αυτές δεν ανατρέπουν το παραπάνω δικανικό πόρισμα και ελέγχονται ως αλυσιτελώς προβαλλόμενες, καθόσον ο προκείμενος λόγος της ανακοπής δεν ερείδεται στην ύπαρξη ή μη της δικονομικής ευχέρειας της καθ’ ης, ως δανείστριας, να περιορίσει την απαίτησή της, ούτε στην αξίωση ειδικής αιτιολόγησης της ενάσκησης της εν θέματι ευχέρειας της, όπως εσφαλμένα υπολαμβάνει η ίδια με το δικόγραφο του σημειώματος της, αλλά αντίθετα στον τρόπο με τον οποίο περιορίστηκε το αίτημά της, που οδήγησε σε αοριστία του δικογράφου της αίτησής της και, εντεύθεν κατέστησε ανεκκαθάριστη την εξοπλισθείσα με διαταγή πληρωμής απαίτησή της.
Δείτε αναλυτικά την απόφαση στο dsanet.gr.
