«Ο νομοθέτης είχε πλήρη επίγνωση όχι μόνο του εν γένει επιπέδου διαβίωσης του πληθυσμού της χώρας, αλλά και ειδικά του επιπέδου διαβίωσης των δημοσίων υπαλλήλων κατά τη λήψη του μέτρου της περικοπής των επιδομάτων», αναφέρεται στην απόφαση του Πρωτοδικείου
Νόμιμη κρίθηκε η περικοπή επιδομάτων τεσσάρων υπαλλήλων του Δήμου Ρόδου από το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου.
Ειδικότερα, το Πρωτοδικείο ακύρωσε την απόφαση του Ειρηνοδικείου με την οποία επιδικάστηκαν αποζημιώσεις στους υπαλλήλους που είχαν προσφύγει κατά του Δήμου.
Η απόφαση είναι ιδιαίτερα βαρύνουσας σημασίας για παρόμοιες διεκδικήσεις δημοτικών και εν γένει δημοσίων υπαλλήλων στο μέλλον.
Περικοπή επιδομάτων δημοτικών υπαλλήλων: Η απόφαση του Ειρηνοδικείου
Σύμφωνα με την dimokratiki.gr, το Ειρηνοδικείο δέχθηκε ότι η αγωγή ήταν νόμιμη. Η απόφαση βασίστηκε σε διάταξη του Ν.4093/2012 με την οποία καταργήθηκαν τα επιδόματα εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα και το επίδομα αδείας και θεωρήθηκε αντικείμενη στο Σύνταγμα και στις έχουσες υπερνομοθετική ισχύ διατάξεις των διεθνών συνθηκών.
Η απόφαση του Πρωτοδικείου
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου έκρινε ότι η αγωγή τυγχάνει, μη νόμιμη, και δεν ευσταθεί καμία από τις νομικές αιτιάσεις με τις οποίες στηρίχθηκε το ανίσχυρο της εν λόγω διάταξης.
Ειδικότερα, από καμία συνταγματική διάταξη ή αρχή δεν κωλύεται ο νομοθέτης, εκτιμώντας τις εκάστοτε συνθήκες και λαμβάνοντας υπόψη τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, να προβαίνει σε αναμόρφωση του μισθολογίου των δημοσίων λειτουργών και υπαλλήλων, εισάγοντας νέες ρυθμίσεις, οι οποίες υπόκεινται σε οριακό, μόνο, δικαστικό έλεγχο. Δύναται, επομένως, ο νομοθέτης, για λόγους που αυτός εκτιμά και η κατ’ ουσίαν αξιολόγηση των οποίων δεν υπόκειται σε δικαστικό έλεγχο, να θεσπίσει μέτρα περιστολής των δημόσιων δαπανών που συνεπάγονται οικονομική επιβάρυνση μεγάλων κατηγοριών του πληθυσμού και, ιδίως, όσων λαμβάνουν μισθό, σύνταξη ή άλλες παροχές από το δημόσιο ταμείο, λόγω της ανάγκης άμεσης απόδοσης και αποτελεσματικότητας των επιβαλλόμενων μέτρων για τον περιορισμό του δημόσιου ελλείμματος.
Στην απόφαση επίσης αναφέρεται ότι κατά τη λήψη του επίμαχου μέτρου της κατάργησης των εν λόγω επιδομάτων εορτών και αδείας, ο νομοθέτης είχε πλήρη επίγνωση όχι μόνο του εν γένει επιπέδου διαβίωσης του πληθυσμού της χώρας, αλλά και ειδικά του επιπέδου διαβίωσης των δημοσίων υπαλλήλων.
Τέλος, κρίθηκε ότι η επίμαχη ρύθμιση, δεν αντίκειται στην κατοχυρωμένη από το άρθρο 25 παρ.1 του Συντάγματος αρχή της αναλογικότητας ούτε στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α., ούτε δε στα άρθρα 4 παρ. 5 και 25 παρ. 4 του Συντάγματος, δεδομένου ότι δεν αποτελούσε ένα αποσπασματικό και μεμονωμένο μέτρο, σε βάρος μιας κατηγορίας των μισθοδοτούμενων από το δημόσιο τομέα, αλλά ένα μέτρο καθολικής εφαρμογής για όλους τους μισθοδοτούμενους από το Δημόσιο.
