ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές Ιωάννη Αποστολόπουλο Προεδρεύοντα Εφέτη (επειδή κωλύονται οι Πρόεδροι Εφετών), Εμμανουηλία-Αλεξάνδρα Κεχαγιά, Δημήτριο Καβαλλάρη Εισηγητή, Εφέτες, και τη Γραμματέα Κ.Δ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ.
H από 5-3-2018 και με αριθ. κατάθ. ………/6-3-2018 έφεση του ενάγοντος και ήδη εκκαλούντος κατά της με αρ. 751/2016 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, καθώς δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης κι έχει κατατεθεί το προβλεπόμενο παράβολο (βλ. το με αρ….. ηλεκτρονικό παράβολο, άρθρα 495 §§ 1,2, 3Α, 511, 513 § 1, 518 § 2, 520 ΚΠολΔ). Συνακόλουθα, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή η έφεση και να ερευνηθεί ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα. Εξάλλου, μετά την έκδοση της απόφασης του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, απεβίωσε ο αρχικός εναγόμενος ……….., ώστε δεν επήλθε διακοπή δίκης, αφού είχε λήξει η εκκρεμοδικία (άρθρο 286 εδ. α’ και 287 ΚΠολΔ), ενώ νομίμως απευθύνθηκε το δικόγραφο της έφεσης κατά των ήδη εφεσιβλήτων, εξ αδιαθέτου κληρονόμων του, η οποίοι με την ιδιότητά τους αυτή κατέστησαν αυτόματα διάδικοι (άρθρο 517 εδ. α ΚΠολΔ).
Περαιτέρω, ο θεσμός της σχολάζουσας κληρονομίας (υπό τον ΑΚ: 1865 – 1870) έχει σκοπό να αποτρέψει την παράταση της αβεβαιότητας για το ποιος είναι κληρονόμος, καθώς η κληρονομία επάγεται αμέσως στον κληρονόμο (ΑΚ1711εδ.β) και αυτός την αποκτά αυτοδικαίως (ΑΚ 1846), έχοντας μόνο το δικαίωμα να την αποποιηθεί. Αν ο κληρονόμος είναι άγνωστος ή δεν είναι βέβαιο ότι αποδέχθηκε την κληρονομία, η κληρονομία θεωρείται σχολάζουσα και διορίζεται κληρονόμος για τη διασφάλισή της. H έννοια αυτή της σχολάζουσας κληρονομίας διατηρήθηκε και από το νέο κώδικα κοινωφελών περιουσιών (ν. 4182/2013), πλέον όμως προβλέπεται διοικητική διαδικασία διορισμού του κηδεμόνα, ο οποίος, κατά το άρθρο 62 § 1 του ν. 4182/2013, διορίζεται από την αρμόδια Αρχή και όχι από το Δικαστήριο (Αποκεντρωμένη Διοίκηση της τελευταίας κατοικίας του κληρονομουμένου), αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν αιτήματος δημόσιας αρχής ή οποιουδήποτε προσώπου έχει έννομο συμφέρον, ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου Κοινωφελών Περιουσιών για την ιδιότητα της κληρονομιάς ως σχολάζουσας, εφαρμοζομένων κατά τα λοιπά αναλόγως των διατάξεων των άρθρων 17-20, 22-24 και 26-28 του ιδίου νόμου και συμπληρωματικά των διατάξεων των άρθρων 1866- 1870 ΑΚ. Εξάλλου, στη διάταξη του άρθρου 1865 ΑΚ προβλεπόταν ο διορισμός προσωρινού κηδεμόνα σχολάζουσας κληρονομίας, ο οποίος διοριζόταν από τον εισαγγελέα Πρωτοδικών σε κατεπείγουσες περιπτώσεις με εξουσία τη λήψη συντηρητικών μέτρων, τα οποία προκάλεσαν το διορισμό του (ΑΚ 1866) και να φροντίσει για το διορισμό οριστικού κηδεμόνα. Στο ισχύον δίκαιο δεν προβλέπεται ο θεσμός του προσωρινού κηδεμόνα σχολάζουσας κληρονομίας, καθώς η διάταξη του άρθρου 1865 έχει πλέον καταργηθεί. Κατά το άρθρο 82 § 1 του ν. 4182/2013, όπου δεν ορίζεται διαφορετικά, οι διατάξεις του Κώδικα αυτού εφαρμόζονται και στις κοινωφελείς περιουσίες που υφίστανται κατά την έναρξη ισχύος του, ανεξάρτητα από τον τρόπο σύστασης τους και (εδ. α) οι διαδικασίες που έχουν ήδη αρχίσει, δύνανται να ολοκληρώνονται και κατά την προϋφιστάμενη διαδικασία (εδ. τελευταίο, όπως τροποποιήθηκε). Η άνω διάταξη ρυθμίζει και τις σχολάζουσες κληρονομίες, αν συνδυασθεί με την μεταβατική διάταξη του άρθρου 92 ΕισΝΑΚ (πριν την εισαγωγή του ΑΚ), που όριζε ότι οι διατάξεις για τον κηδεμόνα σχολάζουσας κληρονομίας εφαρμόζονται από την εισαγωγή του ΑΚ και στις προηγούμενες αποβιώσεις, ώστε οι διατάξεις του ν. 4182/2013 να εφαρμόζονται άμεσα και στις σχολάζουσες κληρονομίες που υφίστανται κατά την έναρξη ισχύος του. Εξάλλου, οι ήδη διορισμένοι κηδεμόνες σχολαζουσών κληρονομιών συνεχίζουν τα ασκούν τα καθήκοντά τους και υπό το ν. 4182/2013, όπως συνάγεται από τη διάταξη του άρθρου 64 § 2 του ν. 4182/2013, κατά την οποία οι (ήδη διορισμένοι) κηδεμόνες σχολαζουσών κληρονομιών υποχρεούνται εντός έξι μηνών από την έναρξη ισχύος του νόμου να αναγγείλουν την ύπαρξη των κληρονομιών για τις οποίες είναι υπεύθυνοι, η οποία ορίζει περαιτέρω προθεσμία για την προσκόμιση στοιχείων για την κληρονομία, σε συνδυασμό και με το τελευταίο εδάφιο της διάταξης του άρθρου 92 του ΕισΝΑΚ κατά την οποία «οι κηδεμόνες και εκτελεστές διαθήκης που υπάρχουν κατά την εισαγωγή του Κώδικα συνεχίζουν το λειτούργημά τους». Εφόσον στην άνω διάταξη του άρθρου 64 του ν. 4182/2013 δεν γίνεται διάκριση, σε συνδυασμό και με το τελευταίο εδάφιο της διάταξης του άρθρου 92 του ΕισΝΑΚ πρέπει να γίνει δεκτό ότι συνεχίζεται και το λειτούργημα των ήδη διορισμένων προσωρινών κηδεμόνων σχολάζουσας κληρονομίας (Γ. Λέκκας, Η σχολάζουσα κληρονομία 2016 σελ. 194, Εγκύκλιος 1/2014 αρ. πρωτ. ΔΚΠ 1040933 ΕΞ 2014 Παροχή Οδηγιών για την ορθή εφαρμογή του ν. 4182/2013 σελ.66) . Εξάλλου, οι εξουσίες του κηδεμόνα σχολάζουσας κληρονομίας ορίζονται στις διατάξεις του ν. 4182/2013 και συμπληρωματικά στη διάταξη του άρθρου 1866 του ΑΚ, η οποία διατηρήθηκε σε ισχύ με το ν. 4182/2013. Ο κηδεμόνας έχει σκοπό την προσωρινή διοίκηση της κληρονομίας, αναζήτηση στοιχείων για τον κληρονόμο και την εξακρίβωση του κληρονομικού δικαιώματος του Δημοσίου, όταν ο κληρονόμος είναι άγνωστος ή δεν είναι βέβαιο ότι αποδέχθηκε την Κληρονομία (άρθρο 61 § 1 ν. 4182/2013). Ο κηδεμόνας αντιπροσωπεύει τον αβέβαιο ακόμη κληρονόμο (ΑΚ 1866εδ.α) και όχι τη σχολάζουσα κληρονομιά, η οποία δεν αποτελεί νομικό πρόσωπο. Διενεργεί την σφράγιση και απογραφή της κληρονομίας και λαμβάνει κάθε συντηρητικό και εξασφαλιστικό μέτρο για την κληρονομία, εισπράττει τις απαιτήσεις της και καταθέτει σε τράπεζα, έντοκα, τα χρήματα αυτών (ΑΚ 1866, όπως ισχύει). Με αυτή την ιδιότητα αποτελεί μη δικαιούχο – μη υπόχρεο διάδικο στις δίκες που αφορούν την κληρονομία, έχοντας την εξουσία να ασκήσει τις αγωγές που θα ασκούσε ο οριστικός κληρονόμος (πχ. αγωγή περί νομής, διεκδικητική αγωγή, αγωγή περί αποδόσεως μισθίου κλπ), εναντίον του τρίτου, στην νομή ή κατοχή του οποίου βρίσκονται κινητά ή ακίνητα στην νομή ή κατοχή τρίτου που ανήκουν στην κληρονομία. Δεν νομιμοποιείται όμως να διεξάγει δίκες που αφορούν το πρόσωπο του κληρονόμου, την αμφισβήτηση του κληρονομικού δικαιώματος ή την έκταση αυτού, γιατί το έργο του δεν είναι να εκπροσωπεί ορισμένο εκ διαθήκης ή εξ αδιαθέτου κληρονόμο (ούτε το Δημόσιο), αλλά τον μέλλοντα και αβέβαιο κληρονόμο. Συνεπώς ο κηδεμόνας δεν μπορεί να ζητήσει την έκδοση κληρονομητηρίου και δεν νομιμοποιείται να ασκήσει την αγωγή περί κλήρου, ούτε αναγνωριστική αγωγή για αμφισβήτηση του κύρους διαθήκης (βλ. Μπαλής Κληρονομικό δίκαιο 1961 § 186 σελ. 289, Α. Πελλένη σε ΑΚ Γεωργιάδη-Σταθόπουλο άρθρο 1866 αρ. 5. υποσημ. 21, Παπαδόπουλος Αγωγές Κληρονομικού Δικαίου 1995, τομ.. Β΄ , σελ. 220, Β. Βαθρακοκοίλη ΕΡΝΟΜΑΚ αρθρ. 1866 αρ. 1 σελ. 676, , Μπεχλιβάνη σε ΣΕΑΚ Α. Γεωργιάδη τομ. ΙΙ άρθρ. 1866 αρ. 10 σελ. 1394, Λέκκα ο.π. σ. 208-209 και 251, ΝΣΚ 121/2017 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Τέλος, από τις διατάξεις των άρθρων 68, 73 και 216 § 1 του ΚΠολΔ συνάγεται ότι για την παροχή έννομης προστασίας απαιτείται, εκτός από το έννομο συμφέρον, η νομιμοποίηση των διαδίκων, δηλαδή η ύπαρξη δικαιώματος υπεράσπισης της υπόθεσης στην οποία δικάζεται κάποιος ως ενάγων και γενικά ως αιτούμενος έννομη προστασία (ενεργητική νομιμοποίηση) ή ως εναγόμενος (καθ’ ού η αίτηση – παθητική νομιμοποίηση) ή εξουσία διεξαγωγής της δίκης για συγκεκριμένο δικαίωμα ή έννομη σχέση, η οποία (νομιμοποίηση) καθορίζεται από τον εφαρμοστέο κανόνα του ουσιαστικού δικαίου και συμπίπτει, εκτός από ορισμένες εξαιρέσεις (των λεγομένων μη δικαιούχων ή μη υπόχρεων διαδίκων), με την ιδιότητα του υποκειμένου του επιδίκου δικαιώματος ή της έννομης σχέσης. Η νομιμοποίηση είναι διαδικαστική προϋπόθεση της δίκης, εξετάζεται αυτεπαγγέλτως και κατά συνέπεια η έλλειψη της συνεπάγεται την απόρριψη της αγωγής ως απαράδεκτης (Ολ ΑΠ 18/2005, ΑΠ 75/2018 ΑΠ 339/2010, ΕφΠειρ ΧρΙΔ 2011. 206, ΕφΠειρ 149/2015 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Με την υπό κρίση αγωγή επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, ο ενάγων με την ιδιότητα του προσωρινού κηδεμόνα της σχολάζουσας κληρονομίας του …………, εξέθετε ότι στις 24-02-2004 απεβίωσε στον Πειραιά και στο Νοσοκομείο «ΤΖΑΝΕΙΟ» ο ……….., κάτοικος όσο ζούσε Δραπετσώνας οδός ……….., άγαμος και άτεκνος, καταλείποντας μοναδικούς πλησιέστερους συγγενείς του τη μητέρα του ……… και την αδερφή του ………., καθώς και τα ανήψια του, τέκνα της προαναφερθείσας αδερφής του, …….. και ………. Ότι οι ανωτέρω αποποιήθηκαν την επαχθείσα σε αυτούς κληρονομία δυνάμει της υπ’αριθμ…../28-04-2004 δήλωσης αποποίησης κληρονομιάς ενώπιον του Γραμματέα του Πρωτοδικείου Πειραιώς, με αποτέλεσμα η κληρονομιά του ανωτέρω αποβιώσαντος, η οποία συνίστατο στα 3/16 τριώροφου οικοδομήματος, στην Δραπετσώνα, στην οδό ………… που αντιστοιχούσαν σε 1 κατάστημα και 2 επαγγελματικές στέγες, συνολικής αξίας 260.000 € περίπου, να καταστεί σχολάζουσα. Ότι με την υπ’ αριθμ. …/2008 πράξη του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιώς διορίστηκε αυτός (ενάγων) προσωρινός κηδεμόνας της ανωτέρω σχολάζουσας κληρονομιάς με σκοπό να ενεργήσει τα δέοντα για την εξακρίβωση του ενεργητικού της κληρονομιάς αυτής, να λάβει όλα τα πρόσφορα και εξασφαλιστικά μέτρα για την προστασία της και να προκαλέσει τον διορισμό οριστικού κηδεμόνα, λειτούργημα που αποδέχθηκε με την υπ’ αριθμ. ………/03-03-2008 πράξη αποδοχής λειτουργήματος του Γραμματέα του Πρωτοδικείου Πειραιώς. Ότι προέβη σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την εξακρίβωση και συγκέντρωση του ενεργητικού της σχολάζουσας κληρονομιάς του ………., λαμβάνοντας όλα τα αναγκαία και πρόσφορα μέτρα για την προστασία της. Ότι το Μάιο του 2009, ο αρχικός εναγόμενος, . ….. συνεταίρος και γαμπρός του αποβιώσαντος (τέως σύζυγος της αδερφής του ….) εμφάνισε ιδιόγραφη διαθήκη με ημερομηνία 23-09-2003, που δημοσιεύθηκε με την υπ’ αριθμ. 613/15-05-2009 απόφαση – πρακτικά του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, βάσει της οποίας εγκαθίστατο ο ίδιος μοναδικός κληρονόμος σε όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία του ανωτέρω κληρονομουμένου, μετά τη δημοσίευση της οποίας, με την με αρ. ……/22-09-2009 πράξη της Συμβολαιογράφου Πειραιώς ……… προέβη σε συμβολαιογραφική αποδοχής της κληρονομίας αυτού, η οποία καταχωρίστηκε στο Κτηματολογικό Γραφείο Πειραιώς (αριθμός καταχώρησης ……/09-02-2010). Ότι επί της από 27-04-2010 αιτήσεως του εναγόμενου εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 6503/14-12-2010 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Εκούσια Δικαιοδοσία) με την οποία κηρύχθηκε η ανωτέρω διαθήκη κυρία. Ότι η ως άνω διαθήκη δεν είναι γνήσια, αφού δεν γράφηκε και υπογράφηκε από τον ………., αλλά αντίθετα είναι άκυρη και πλαστή, ως καταρτισθείσα από κάποιον τρίτο. Ότι ελλείψει έτερης διαθήκης έχει επέλθει εξ αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή και το Ελληνικό Δημόσιο έχει καταστεί μοναδικός εξ αδιαθέτου κληρονόμος έκτης τάξης του ανωτέρω αποβιώσαντος, στην κληρονομιά του οποίου περιλαμβάνονται τα ακίνητα που προαναφέρθηκαν, συνολικής αξίας 260.000 € περίπου. Με βάση αυτό το ιστορικό ο ενάγων ζήτησε: Α] να αναγνωριστεί η ακυρότητα της ανωτέρω από 23-09-2003 ιδιόγραφης διαθήκης, Β] να αναγνωριστεί η ακυρότητα της δηλώσεως αποδοχής κληρονομιάς του εναγομένου για την οποία συνετάγη η υπ’ αριθμ. …/22-09-2009 πράξη αποδοχής κληρονομιάς της συμβολαιογράφου Πειραιώς …………., η οποία έχει καταχωρηθεί στο Κτηματολογικό Γραφείο Πειραιώς με αριθμό καταχώρησης …../09-02-2010, Γ] να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να προσέλθει ενώπιον της ανωτέρω συμβολαιογράφου ή του νόμιμου αναπληρωτή της για να προβεί σε δήλωση βουλήσεως με την οποία να παραιτείται ρητά και ανεπιφύλακτα της ανωτέρω υπ’ αριθμ. …./22-09-2009 συμβολαιογραφικής πράξης αποδοχής κληρονομιάς, Δ] να αναγνωρισθεί το κληρονομικό δικαίωμα της σχολάζουσας κληρονομιάς επί των αναφερόμενων στην αγωγή κληρονομιαίων ακινήτων και λοιπών περιουσιακών στοιχείων που κατέλειπε ο . ….. και Ε] να αποδοθούν σ’ αυτόν (ενάγοντα) υπό την ιδιότητα του προσωρινού κηδεμόνα της σχολάζουσας κληρονομιάς τα αναφερόμενα στην αγωγή κληρονομιαία ακίνητα αποβαλλομένου του εναγομένου ή οποιουδήποτε τρίτου νέμεται ή κατέχει αυτά επ’ ονόματι και για λογαριασμό του από τη νομή και κατοχή τους, προκειμένου να εγκατασταθεί αυτός ο ενάγων σε αυτά. Με βάση τα όσα προεκτέθηκαν, παρά την κατάργηση της διάταξης του άρθρου 1865 του ΑΚ ο ενάγων, εξακολουθεί να έχει την ιδιότητα του προσωρινού κηδεμόνα της σχολάζουσας κληρονομίας του ………., αφού το λειτούργημά του συνεχίζεται. Η κρινόμενη αγωγή, όπως προκύπτει από την ιστορική βάση αυτής και αιτήματα, υπό (Α) και (Β) αποτελεί αναγνωριστική αγωγή ακυρότητας διαθήκης λόγω πλαστότητας αυτής και αμφισβήτησης του κληρονομικού δικαιώματος του αρχικού εναγόμενου, με βάση αυτή (και κατά επέκταση και της σχετικής αποδοχής κληρονομίας, ώστε να μην έχουν αντικείμενο τα υπό στοιχ. Β και Γ αιτήματα) και υπό (Δ) και (Ε) αναγνώρισης κληρονομικού δικαιώματος και περί κλήρου αγωγής. Όμως, σύμφωνα με τα όσα προεκτέθηκαν, ο ενάγων ως προσωρινός κηδεμόνας σχολάζουσας κληρονομίας δεν νομιμοποιείται να ασκήσει αγωγή για το πρόσωπο του κληρονόμου και την έκταση του κληρονομικού δικαιώματος, ήτοι αναγνωστική αγωγή για το κύρος διαθήκης (με κύριο ή παρεμπίπτον ζήτημα το κύρος αυτής βλ. ΝΣΚ 171/2017) αναγνωριστική αγωγή για την έκταση του κληρονομικού δικαιώματος και αγωγή περί κλήρου (δεδομένου ότι δεν νοείται κληρονομικό δικαίωμα της σχολάζουσας κληρονομίας), αφού εκπροσωπεί τον αβέβαιο ακόμα κληρονόμο ταυτιζόμενος ουσιαστικά με αυτόν, ενώ είναι σαφές ότι η άσκηση των αγωγών αυτών δεν εντάσσεται στα προσωρινά κι εξασφαλιστικά μέτρα της κληρονομίας, που όφειλε να λάβει ως προσωρινός κηδεμόνας, μέχρι το διορισμό του οριστικού (ΑΚ 1865, όπως ίσχυε πριν την αντικ. από το ν. 4182/2013). Το ίδιο το Ελληνικό Δημόσιο ως εξ αδιαθέτου κληρονόμος έκτης τάξεως έχει δυνατότητα να ασκήσει αναγνωριστική αγωγή σχετικά με την κληρονομία και χωρίς να βεβαιωθεί δικαστικώς προηγουμένως, κατά τις διατάξεις των άρθρων 1868 – 1870, ότι δεν υπάρχει άλλος κληρονόμος (που είναι απαραίτητη για την αγωγή περί κλήρου βλ. ΕφΑθ 5887/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΝΣΚ 16/2013, Λέκκας, ο.π. σ. 258). Επομένως, η αγωγή έπρεπε να απορριφθεί ως απαράδεκτη, λόγω ελλείψεως ενεργητικής νομιμοποίησης του ενάγοντος, καθόσον ο ενάγων ως μη δικαιούχος διάδικος δεν είναι φορέας του καταγόμενου στη δίκη δικαιώματος. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του απέρριψε την αγωγή ομοίως για έλλειψη ενεργητικής νομιμοποίησης, αλλά με διάφορο αιτιολογικό, και συγκεκριμένα για το ότι ο ενάγων λόγω κατάργησης της ΑΚ 1865 δεν είχε πλέον την ιδιότητα του προσωρινού κηδεμόνα σχολάζουσας κληρονομίας, δεν έσφαλε ως προς το διατακτικό, οι δε εσφαλμένες αιτιολογίες της εκκαλούμενης απόφασης αντικαθίστανται με την παρούσα (ΚΠολΔ 534). Κατ’ επέκταση, πρέπει να απορριφθεί η έφεση ως ουσιαστικά αβάσιμη. Εξάλλου, η δικαστική δαπάνη, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, πρέπει να συμψηφισθεί μεταξύ των διαδίκων, λόγω του ότι η ερμηνεία των κανόνων δικαίου που εφαρμόσθηκαν ήταν ιδιαιτέρως δυσχερής (άρθρα 179 και 183 του ΚΠολΔ). Τέλος θα πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου στο δημόσιο ταμείο, όπως ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας (άρθρο 495 § 3 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και απορρίπτει στην ουσία της την έφεση.
ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ τη δικαστική δαπάνη των διαδίκων, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις 5 Aυγούστου 2019.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ΕΦΕΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δημοσιεύθηκε στις 12 Αυγούστου 2019 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους αυτών δικηγόρους.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ΕΦΕΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
