Την Παρασκευή, 7 Ιουνίου 2024 ημέρα μνήμης της μάχης στο Δραγατσάνι και της θυσίας των Ιερολοχιτών του 1821, έμπροσθεν του Ι. Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών στο Πεδίο του Άρεως, τόπο ενταφιασμού του Αλέξανδρου Υψηλάντη, έλαβε χώρα η αποκατάσταση του σήματος του Μνημείου του Ιερού Λόχου του 1821, από το σωματείο Προναία Αθηνά και το γλύπτη Γιώργο Ρούσση.
Ως Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ συμμετείχαμε με περιεκτική ομιλία του προέδρου μας Κυριάκου Κόκκινου για τον τελευταίο Ιερό μας Λόχο του 1942-1945, ενώ οι αναφερόμενοι στην πρόσκληση λοιποί εκλεκτοί ομιλητές άγγιξαν τις λοιπές ιστορικές του εμφανίσεις, Σοφία Μιχαλοπούλου, Πρόεδρος της Προναίας Αθηνάς, Αντώνης Ξεπαπαδάκος, προεδρο του συλλόγου Ο Λυκούργος και Γεώργιος Τσαλουχίδης, Πρόεδρος του συλλόγου Αλ. Υψηλάντης!
2000 χρόνια, 3 Ιεροί Λόχοι!
Πότε όμως ένας Λόχος είναι Ιερός, δηλαδή ισχυρός; Από την αρχαιότητα όπου η Ιερότης συνδυάστηκε με την Ισχύ, πέρασαν 2000 χρόνια που μάθαμε ότι Ισχύς και άρα Ιερωσύνη υπάρχει μόνο εξαιτίας της σύνδεσης της ανθρώπων με την Πηγή τους!
Ο Παντοδύναμος Θεός που τα πάντα συνέχει, καθαγιάζει όσους Τον αναζητούν κι επιλέγουν την Ιερότητα των επιλογών τους βιώνοντας τις ενέργειές Του ως Φιλανθρωπία, Φιλοπατρία, Φιλευσπλαχνία.
Τίποτα ωστόσο το Φίλον δεν εκφράζεται εκτός Αυτού!
Το βλέπουμε τόσο έντονα στην Ελληνική ιστορία με τις έντονες εναλλαγές του ηρωισμού, όταν η Ιερότητα σκεπάζει τις ανθρώπινες επιλογές και της διχαστικής ανθρωποφαγείας όταν αυτή λείπει!
Στα 30 χρόνια που προηγήθηκαν του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και της ίδρυσης του Ιερού Λόχου το 1942, οι Έλληνες βίωσαν έντονες εναλλαγές, από τον ηρωισμό των Βαλκανικών Πολέμων ως ένα ακόμη άγριο αδελφοκτόνο διχασμό διαρκείας μεταξύ Βενιζελικών – Βασιλικών.
Το 1916 εν μέσω του άγριου Α Παγκόσμιου Πολέμου οι Έλληνες βρίσκονταν και πάλι εν μέσω μιας σχιζοφρενικής πολιτικής, που υπαγορευόταν από κυβερνητικές ιδεοληψίες. Η Κυβέρνηση Σκουλούδη ακολουθώντας τα βασιλικά φιλογερμανικά αισθήματα, διέταξε να μην αντιταχθεί ο Ελληνισμός στον Γερμανοβουλγαρικό άξονα, που επιτέθηκε στη Μακεδονία και στο Δ Σώμα Στρατού να υποστείλει τη σημαία αμαχητί.
Αποτέλεσμα της ασύμβατης με τα Ελληνικά ήθη διαταγής είναι να ξεκινήσει η εθνοκάθαρση των Ελλήνων της Μακεδονίας χωρίς αντίσταση και οι 7000 Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί του Δ Σώματος Στρατού να βρεθούν στη δεινή θέση να πρέπει να επιλέξουν σε ποιόν να παραδοθούν, χωρίς να έχουν πολεμήσει, στους Βούλγαρους ή στους Γερμανούς; Επιλέγουν τους πλέον “πολιτισμένους” Γερμανούς και με βασιλικές ευλογίες συνοδεύονται για να “φιλοξενηθούν” στο Γκέρλιτς, στα σύνορα Γερμανίας Πολωνίας, αιχμάλωτοι με την ντροπή του ρίψασπη, ως το τέλος του πολέμου.
Οποία ντροπή, προδοσία και αίσχος για τον αδάμαστο Ελληνισμό, για τα ειωθότα του οποίου, η συμπεριφορά αυτή ήταν αδιανόητη ακόμη και για βασιλικούς, καθώς την ίδια στιγμή η Μακεδονία δοκίμαζε το Βουλγαρικό μαχαίρι και πνιγόταν σε αίμα Ελληνικό.
Στη συγκυρία αυτή ο δευτεροετής Εύελπις Χριστόδουλος Τσιγάντες, μετέπειτα αρχηγός του Ιερού Λόχου, μαζί με άλλους φλογερούς πατριώτες, δεν βρίσκεται σε δίλημμα. Αφήνει τη Σχολή, προχωρεί στο Κίνημα Εθνικής Άμυνας και εντάσσεται στις συμμαχικές δυνάμεις, πολεμώντας κατά των επιτιθεμένων σε όλα τα μέτωπα του πολέμου.
Η φιλοπατρία παράγει την πλέον ισχυρή ιδεολογία και συνεπής προς αυτήν ο Τσιγάντες μάχεται ολόψυχα και ηρωικά και στις επόμενες μάχες του Ελληνισμού στη Μικρασία, ενισχύοντας το μέταλλο της κατασκευής του.
Η συμμετοχή του στο αποτυχημένο Κίνημα του 1935 τον οδηγεί στη φυλακή και την απόταξη, χωρίς όμως αυτό να αλλοιώσει το ευγενές μέταλλο της ψυχής του.
Οι κύκλοι της ιστορίας είναι συνεχώς άλλωστε παρόντες , για να μας δοκιμάζουν και να υποδεικνύουν το καθήκον, ξεκαθαρίζοντας ορθό και λάθος.
Οι πρωτοετείς Ευέλπιδες το 1941, ενώ μαίνεται ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος αρνούνται την ντροπιαστική εντολή να αναλάβουν καθήκοντα τήρησης τάξης στην Αθήνα υπό γερμανική πλέον κατοχή.
Με φορτηγά και υπό το συνεχή κίνδυνο των γερμανικών στούκας, διασχίζουν την Πελοπόννησο και διεκπεραιώνονται στην Κρήτη κι από εκεί στην Αίγυπτο. Εκεί βρίσκεται ήδη ο Τσιγάντες και πολεμά στο πλευρό των Ελεύθερων Γάλλων. Το 1942 αποκαθίσταται στο Ελληνικό στράτευμα και του ανατίθεται ο Λόχος Επιλέκτων Αθανάτων, ο Ιερός Λόχος.
Η πληθώρα εθελοντών αξιωματικών, που αθρόα εντάσσονται στις τάξεις του, κι ο μικρός αριθμός στρατιωτών, τους οδηγεί στη μοναδική στη στρατιωτική ιστορία απόφαση ένταξης όλων στον Ιερό Λόχο ως απλών στρατιωτών, παραιτούμενοι των αξιωμάτων τους!
Μια απόφαση ηρωικής ταπείνωσης που δικαιώνει τον τίτλο του Λόχου ως ΙΕΡΟΥ!
Ακολουθούν εντατικές εκπαιδεύσεις του Λόχου σε αντικείμενα ανορθόδοξου πολέμου κι αλεξιπτώτων.
Μετά το βάπτισμα του πυρός στα μέτωπα της Β. Αφρικής ακολουθούν ποικίλες καταδρομικές αποστολές στα Δωδεκάνησα. Τον Οκτώβριο του 1943 ο συνταγμ. Χρ. Τσιγάντες, χωρίς καμμία εκπαίδευση, με τον αντισυντ. Α. Καλλίνσκη, μετέπειτα ιδρυτή των Δυνάμεων Καταδρομών, πέφτουν με ένα λόχο Ιερολοχιτών με αλεξίπτωτα στη Σάμο κι ακολουθούν σαρωτικές καταδρομικές αποστολές με τρεχαντήρια στα νησιά του Αιγαίου.
Η συμμετοχή αυτή των Ιερολοχιτών στον πόλεμο και στις επιχειρήσεις του Αιγαίου εξασφάλισαν την τιμητική παρουσία του αρχηγού του Χριστόδουλου Τσιγάντε στην υπογραφή, στις 8 Μαΐου 1945, στη Σύμη, του πρωτοκόλλου παράδοσης της Δωδεκανήσου, από τον αρχηγό των γερμανικών Δυνάμεων κατοχής, στρατηγό Wagener, στον Άγγλο αρχιστράτηγο των Δυνάμεων της Μέσης Ανατολής, Paget, στους Άγγλους, ταξίαρχο Moffat και ναύαρχο Tennant, αποτελώντας καταλυτικό παράγοντας της μετέπειτα ένωσής τους με τον εθνικό κορμό!
Θερμά συγχαρητήρια στην Προναία Αθηνά και την πρόεδρό της Σοφία Μιχλοπούλου για την αξιόλογη πρωτοβουλία κι όσους εκλεκτούς φίλους αφιέρωσαν χρόνο και καρδιές προς τιμή των ηρώων μας.
Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, τ. Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων
