Πρόστιμο 10.000 ευρώ σε εταιρεία που αρνήθηκε να δώσει αντίγραφο δεδομένων από τον υπολογιστή του εργαζομένου
Το εμπορικό της απόρρητο επικαλέστηκε μια ιταλική εταιρεία, ως έναν από τους λόγους για την άρνησή της να ανταποκριθεί έγκαιρα σε αίτημα πρόσβασης που άσκησε πρώην εργαζόμενός της. Ο εργαζόμενος ζήτησε αντίγραφο των προσωπικών δεδομένων του, όπως αυτά τηρούνταν στον προσωπικό υπολογιστή που του είχε δοθεί από την εταιρεία, χωρίς ωστόσο το αίτημά του αυτό να βρει ανταπόκριση.
Η άρνηση της εταιρείας τέθηκε σε γνώση της ιταλικής αρχής προστασίας δεδομένων Garante, η οποία ζήτησε τις απόψεις της καταγγελλόμενης σχετικά με τα όσα καταγγέλλονταν.
Η εταιρεία επικαλέστηκε αρχικώς το εμπορικό απόρρητο, το οποίο θα ετίθετο σε κίνδυνο στην περίπτωση όπου έδινε πληροφορίες, αρχεία και δεδομένα από τον υπολογιστή του καταγγέλλοντος, στηρίζοντας τον ισχυρισμό της αυτό στο άρθρο 15 παρ.4 ΓΚΠΔ, σύμφωνα με το οποίο το δικαίωμα λήψης αντιγράφου των δεδομένων «δεν επηρεάζει δυσμενώς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες άλλων».
Ακολούθως και ενώπιον της ιταλικής αρχής, η εταιρεία μετέβαλε δύο φορές τους ισχυρισμούς της, προβάλλοντας αρχικά το ασαφές περιεχόμενο του αιτήματος πρόσβασης που είχε λάβει, το οποίο δεν της επέτρεπε να προσδιορίσει με ακρίβεια τα δεδομένα επί των οποίων ζητείτο πρόσβαση, και εν τέλει επιρρίπτοντας ευθύνες στον καταγγέλλοντα για την απροθυμία του να συνεργαστεί μαζί της, προκειμένου να εντοπίσουν τα επίμαχα αρχεία και δεδομένα.
Η Garante δεν δικαιολόγησε τη στάση της καταγγελλόμενης εταιρείας και διαπίστωσε την παραβίαση των άρθρων 12 παρ.3 και 15 ΓΚΠΔ, επιβάλλοντας διοικητικό πρόστιμο 10.000 ευρώ.
Η ιταλική αρχή επεσήμανε με έμφαση πως η όποια ανταπόκριση της εταιρείας στο αίτημα του καταγγέλλοντος ήλθε με καθυστέρηση δύο ετών και μόνο μετά την υποβολή της καταγγελίας και την κλήση της εταιρείας σε παροχή απόψεων. Σύμφωνα με την απόφαση, η ανταπόκριση αυτή υπήρξε εξαρχής αντίθετη στις προβλέψεις του Γενικού Κανονισμού Προστασίας Δεδομένων.
Ως προς τον κύριο ισχυρισμό περί εμπορικού απορρήτου, η Garante επιβεβαίωσε πως πράγματι αυτό εντάσσεται στους περιορισμούς του άρθρου 15 παρ.4 ΓΚΠΔ, όπως άλλωστε ρητώς αναφέρεται στην αιτιολογική σκέψη 63, η τυχόν επίκλησή του όμως δεν μπορεί να οδηγεί σε πλήρη άρνηση ικανοποίησης ενός αιτήματος χορήγησης αντιγράφων δεδομένων.
Επικαλούμενη τις Κατευθυντήριες Γραμμές 1/2022 του ΕΣΠΔ για το δικαίωμα πρόσβασης, η ιταλική αρχή παρατήρησε πως η καταγγελλόμενη εταιρεία όφειλε να έχει προχωρήσει σε στάθμιση μεταξύ των εμπορικών της συμφερόντων και του δικαιώματος του υποκειμένου και να έχει απαλείψει τυχόν πληροφορίες που καλύπτονταν από εμπορικό απόρρητο πριν προχωρήσει στην ικανοποίηση του αιτήματος που είχε ασκηθεί. Αντ’ αυτού, η πλήρης άρνηση ικανοποίησης του αιτήματος με τη γενική επίκληση του εμπορικού απορρήτου δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί δικαιολογημένη, ούτε να θεμελιωθεί στο άρθρο 15 παρ.4 ΓΚΠΔ.
