ΔΙΟΙΚ ΠΡΩΤ. ΛΑΜΙΑΣ 298/2021  Αγωγή αποζημίωσης μετά από ακύρωση προστίμου ανυπότακτου- προσβολή προσωπικότητας, χρηματική ικανοποίηση κατ’ άρθρο 932 Α.Κ.

1.Επειδή, με την υπό κρίση αγωγή, η οποία εισάγεται προς περαιτέρω κρίση μετά την έκδοση της 718/2019 ανασταλτικής απόφασης του Δικαστηρίου τούτου (Τμήμα Β΄, Μονομελές) ο ενάγων ζητεί να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου, όπως του καταβάλει το συνολικό ποσό των 7.350,39 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής και μέχρι ολοσχερούς εξόφλησης, ως αποζημίωση κατ’ άρθρο 105 ΕισΝΑΚ για τη ζημία που, ισχυρίζεται ότι υπέστη τόσο από την έκδοση της Φ.422/10/187Σ.68/28-01-2013 απόφασης του Διοικητή του Γραφείου Εφαρμογής Νομοθεσίας της Γ΄ Διοίκησης Στρατολογικών Υπηρεσιών, που εδρεύει στη Λάρισα, ως Προϊσταμένης Διοίκησης της Στρατολογικής Υπηρεσίας Στερεάς Ελλάδας, με την οποία απορρίφθηκε ‹‹αίτησή›› του, δια επικλήσεως λόγων ανωτέρας βίας, που δικαιολογούσαν την εκ μέρους του μη τήρηση των υποχρεώσεων που τίθενται από τη στρατολογική νομοθεσία (μη κατάταξη), όσο και από την παράλειψη ακύρωσης της από 15-05-2012 απόφασης του Διευθυντή της Στρατολογικής Υπηρεσίας Στερεάς Ελλάδας, με την οποία επιβλήθηκε σε βάρος του πρόστιμο ύψους 6.000 ευρώ για την αποδιδόμενη σ’ αυτόν παράβαση του άρθρου 51 του ν.3421/2005 (Φ.Ε.Κ. Α’302).
2.Επειδή, στο άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα (Εισ.Ν.Α.Κ., π.δ. 456/1984 Φ.Ε.Κ.Α΄164) ορίζεται ότι: «Για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης που υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος …». Περαιτέρω, στον Α.Κ. ορίζεται στο άρθρο 298 ότι: «Η αποζημίωση περιλαμβάνει τη μείωση της υπάρχουσας περιουσίας του δανειστή (θετική ζημία), καθώς και το διαφυγόν κέρδος….». Κατά την έννοια των προαναφερόμενων διατάξεων, για να στοιχειοθετηθεί ευθύνη του Δημοσίου προς αποζημίωση, απαιτείται (σωρευτικώς), αφενός, όπως η πράξη ή παράλειψη ή υλική ενέργεια ή παράλειψη υλικής ενέργειας των οργάνων του είναι παράνομη και αυτή (πράξη, παράλειψη, κλπ) να έλαβε χώρα κατά την άσκηση της ανατεθειμένης στα δημόσια όργανα εξουσίας, αφετέρου δε, απαιτείται επίκληση και απόδειξη συγκεκριμένης ζημίας, καθώς και αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της παράνομης πράξης ή παράλειψης ή υλικής ενέργειας ή παράλειψης υλικής ενέργειας και της επελθούσας ζημίας (ΣτΕ 473/2016, 2668/2015, 1632/2014, 2287/2012, 1828/2010). Αιτιώδης δε σύνδεσμος υπάρχει, όταν η πράξη ή παράλειψη ήταν εξ αντικειμένου ικανή και πρόσφορη, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων και ενόψει των ειδικών συνθηκών της συγκεκριμένης περίπτωσης, να επιφέρει τη ζημία (ΣτΕ 2668/2015, 523/2014, 1956/2009, 1024/2005).
3.Επειδή, ακόμη, από τις διατάξεις του άρθρου 95 παρ. 5 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο η Διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις και του άρθρου 1 του σχετικού εκτελεστικού νόμου 3068/2002 (Φ.Ε.Κ.Α΄ 274), κατά το οποίο: «Το Δημόσιο, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης και τα λοιπά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου έχουν υποχρέωση να συμμορφώνονται χωρίς καθυστέρηση προς τις δικαστικές αποφάσεις και να προβαίνουν σε όλες τις ενέργειες που επιβάλλονται για την εκπλήρωση της υποχρέωσης αυτής και για την εκτέλεση των αποφάσεων. …», καθώς και του άρθρου 198 του Κ.Δ.Δ., σύμφωνα με το οποίο οι διοικητικές αρχές οφείλουν, με θετικές ενέργειες ή με αποχή από κάθε αντίθετη ενέργεια, να συμμορφώνονται προς το περιεχόμενο των αποφάσεων οι οποίες εκδίδονται για διαφορές που άγονται προς επίλυση με άσκηση προσφυγής, συνάγεται ότι, σε περίπτωση ακύρωσης πράξης επιβολής προστίμου, το οποίο έχει ήδη καταβληθεί από τον υπόχρεο μαζί με τυχόν προσαυξήσεις, το συνολικό καταβληθέν ποσό πρέπει να επιστραφεί στον καταβαλόντα, προστιθέμενου του εκάστοτε προβλεπόμενου νόμιμου τόκου, διότι μόνο με τον τρόπο αυτό τα πράγματα αποκαθίστανται στην κατάσταση που θα ήταν, εάν δεν είχε εκδοθεί η πράξη που ακυρώθηκε (βλ. ΣτΕ 3064/2014, 3131/2003, πρβλ. ΣτΕ 2909/1994). Συνεπώς, η επιστροφή του ποσού αυτού (προστίμου, τυχόν προσαυξήσεων και νόμιμου τόκου), δύναται να επιδιωχθεί με άσκηση αγωγής αποζημίωσης, κατ’ άρθρα 105 και 106 ΕισΝ.Α.Κ., σε περίπτωση μη συμμόρφωσης ή μη προσήκουσας συμμόρφωσης της Διοίκησης προς την ανωτέρω υποχρέωσή της, που απορρέει ευθέως από την ακυρωτική απόφαση (ΣτΕ. 3064/2014, 3131/2003, πρβλ. ΣτΕ1084/1984).
4.Επειδή, εν προκειμένω, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα ακόλουθα: Ο ενάγων, γεννηθείς στις 24-10-1984, εγγεγραμμένος στα Μητρώα Αρρένων Αλιβερίου του Δήμου Ταμυνέων ν.Ευβοίας, όπως προκύπτει από το σχετικό Αντίγραφο του Φύλλου Μητρώου του (Α.Φ.Μ.) της Στρατολογικής Υπηρεσίας Στερεάς Ελλάδας, επελέγη για πρώτη φορά για κατάταξη ως Υποψήφιος Έφεδρος Αξιωματικός στο Πυροβολικό του ελληνικού στρατού, πλην έλαβε αναβολή κατάταξης μέχρι 31-12-2004, κατ’ άρθρο 7 παρ.8 του ν.1763/88 (Φ.Ε.Κ.Α΄57). Στη συνέχεια, κατόπιν αλλεπάλληλων επιλογών για κατάταξη και επακολουθησών αναβολών, επιλέχθηκε ως οπλίτης (με την 210 Δ ΕΣΣΟ/ΕΔΥΕΘΑ/ΓΕΣ) στο 109/2010 Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων, όπου και κατατάχθηκε την 01-11-2010, για να λάβει την επόμενη ημέρα 6μηνη αναβολή εκπλήρωσης των στρατιωτικών του υποχρεώσεων για λόγους υγείας, δυνάμει της 12514/2010 Γνωμάτευσης της Επιτροπής Απαλλαγών Αθηνών, και να απολυθεί προσωρινά από το Κέντρο αυτό. Η σχετική αναβολή εκπλήρωσης έληξε στις 03-05-2011, οπότε υποχρεούμενος σε κατάταξη, επελέγη ως οπλίτης Πυροβολικού με την 2011 Γ ΕΣΣΟ/ΕΔΥΕΘΑ/ΓΕΣ στο 89/2011 Κέντρο Εκπαιδεύσεως, για την 19-09-2011. Εντούτοις, συνεπεία της μη κατάταξής του, κηρύχθηκε από τη Στρατολογική Υπηρεσία Στερεάς Ελλάδας ανυπότακτος, οπότε εκδόθηκε σε βάρος του η από 15-05-2012 απόφαση του Διευθυντή της, που συνυπογράφετο από τον οικείο Τμηματάρχη, δια της οποίας ο ενάγων καταλογίστηκε με το ποσό των 6.000 ευρώ κατ’ άρθρο 51 παρ.5 του ν.3421/2005 (Φ.Ε.Κ. Α΄302) και της κατ’ εξουσιοδότηση αυτού εκδοθείσας Φ429.1/17/281810/Σ.394/04-03-2011 Κ.Υ.Α. (Φ.Ε.Κ. Β΄517) των Υπουργών Εθνικής Άμυνας και Οικονομικών. Εν συνεχεία, δρομολογήθηκε η εκ νέου κατάταξη του ενάγοντος από τη Στρατολογική Υπηρεσία Στερεάς Ελλάδας με την 2012 ΣΤ ΕΣΣΟ/ΕΔΥΕΘΑ/ΓΕΣ, για τις 02-07-2012, στο 61/2012 Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων, αλλά το σχετικό σημείωμα κατάταξης, δεν επιδόθηκε σ’ αυτόν, από το δε Αστυνομικό Τμήμα Αλιβερίου γνωστοποιήθηκε στην κατά τα ανωτέρω Στρατολογική Υπηρεσία ότι τούτος βρισκόταν στην Αιθιοπία στους ‹‹Γιατρούς χωρίς σύνορα››. Στη συνέχεια, με την 2012 ΣΤ ΕΣΣΟ/ΕΔΥΕΘΑ/ΓΕΣ ο ενάγων επελέγη ως οπλίτης Πεζικού στο 123/2012 Κέντρο Εκπαιδεύσεως Πυροβολικού για τις 06-11-2012, όπου και κατατάχθηκε κατά την αυτή ημερομηνία, οπότε διακόπηκε η από 20-09-2011 ανυποταξία του. Ωστόσο, δυνάμει της 13183/07-11-2012 γνωμάτευσης της Επιτροπής Απαλλαγών Αθηνών, κρίθηκε συνεπεία καταθλιπτικής διαταραχής, ακατάλληλος για στράτευση (Ι5), οπότε απαλλάχθηκε της υποχρέωσης στράτευσης, δια της εκδόσεως προσωρινού απολυτηρίου ακατάλληλων – τυχόντων αναβολής. Στη συνέχεια, ο ενάγων υπέβαλε προς τη Στρατολογική Υπηρεσία Στερεάς Ελλάδας, δια του Στρατολογικού Γραφείου Αθηνών, αρχικά την από 02-10-2012, που του επεστράφη προς συμπλήρωση στοιχείων, και στη συνέχεια την από 09-11-2012 αίτηση- προσφυγή του κατά της προρρηθείσας από 15-05-2012 απόφασης επιβολής χρηματικού προστίμου, λόγω ανυποταξίας. Δι’ αυτής προέβαλε ότι η εκπρόθεσμη κατάθεσή της οφειλόταν στην απουσία του στην Αιθιοπία, όπου απασχολείτο στους ‹‹Γιατρούς χωρίς σύνορα››, ενώ οι στρατιωτικές του υποχρεώσεις είχαν εκπληρωθεί. Η τελευταία αυτή αίτηση – προσφυγή του ενάγοντος διαβιβάστηκε στην Προϊσταμένη Διοίκηση της Στρατολογικής Υπηρεσίας Στερεάς Ελλάδας, οπότε με την Φ.422/10/187Σ.68/28-01-2013 απόφαση του Διοικητή του Γραφείου Εφαρμογής Νομοθεσίας της Γ΄ Διοίκησης Στρατολογικών Υπηρεσιών, που εδρεύει στη Λάρισα, τούτη απορρίφθηκε με την αιτιολογία ότι δεν προέκυψε η συνδρομή λόγων ανωτέρας βίας που να δικαιολογούσε τη μη εκπλήρωση, κατά τον ένδικο χρόνο εκδόσεώς της, των στρατιωτικών του υποχρεώσεων. Κατόπιν τούτων, το καταλογισθέν σε βάρος του ενάγοντος ποσό βεβαιώθηκε ταμειακώς με την 3126/2012 ταμειακή βεβαίωση (Γραμμή χρηματικού Καταλόγου 1) της Προϊσταμένης της Δ.Ο.Υ. Ι.Γ. Αθηνών – Πατησίων, κλήθηκε δε με την 10/2013 ατομική ειδοποίηση ληξιπρόθεσμων χρεών της αυτής Προϊσταμένης, όπως καταβάλει το ποσό των 6.384 ευρώ, αναλυομένου σε 6.000 ευρώ, ύψος κεφαλαίου, και 384 ευρώ, ύψος προσαυξήσεων, προς αποπληρωμή του οποίου ο ενάγων προέβη σε ρύθμιση τμηματικής καταβολής. Όπως μάλιστα επικαλέστηκε ο ίδιος ο ενάγων, αλλά και προέκυψε από τα στοιχεία του φακέλου, τούτος είχε ασκήσει στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Λάρισας την με αριθμό και χρονολογία κατάθεσης 131/13-03-2013 προσφυγή, κατά: α) της Φ.422/10/187Σ.68/28-01-2013 κατά τα ανωτέρω απόφασης του Διοικητή του Γραφείου Εφαρμογής Νομοθεσίας της Γ΄ Διοίκησης Στρατολογικών Υπηρεσιών, που εδρεύει στη Λάρισα, με την οποία απορρίφθηκε η προρρηθείσα αίτηση – προσφυγή του, β) της από 15-05-2012 απόφασης του Διευθυντή της Στρατολογικής Υπηρεσίας Στερεάς Ελλάδας, με την οποία επιβλήθηκε σε βάρος του πρόστιμο ύψους 6.000 ευρώ για την αποδιδόμενη σ’ αυτόν παράβαση του άρθρου 51 του ν.3421/2005 (Φ.Ε.Κ. Α’302) και γ) κάθε συναφούς πράξης ή παράλειψης της διοίκησης, η οποία απορρίφθηκε με την Α604/2018 απόφαση του αυτού Δικαστηρίου, για τυπικούς λόγους. Στη συνέχεια, ο ενάγων άσκησε κατά των ίδιων αποφάσεων την με αριθμό και ημερομηνία κατάθεσης ΠΡ59/11-02-2019 δεύτερη προσφυγή ενώπιον του αυτού Διοικητικού Δικαστηρίου, επί της οποίας όμως δεν προέκυπτε να έχει εκδοθεί σχετική δικαστική απόφαση. Σημειωτέο δε ότι με την από 22-04-2016 απόφαση του Διευθυντή της Στρατολογικής Υπηρεσίας Στερεάς Ελλάδας, ακυρώθηκε, δυνάμει του άρθρου 12 του ν.4361/2016 (Φ.Ε.Κ.Α΄10/01-02-2016), το οφειλόμενο, κατά την 01-02-2016, υπόλοιπο του αρχικώς οφειλόμενου ποσού (των 6.000 ευρώ), ύψους 1.481,87 ευρώ. Ο δε ενάγων με την υπό κρίση αγωγή του, όπως αυτή αναπτύχθηκε με το υπόμνημά του, ισχυρίστηκε ότι υπέστη περιουσιακή ζημία ανερχόμενη στο ποσό των 5.350,39 ευρώ το οποίο όπως προέβαλε είχε υποχρεωθεί να καταβάλει στο εναγόμενο για το μη νόμιμο καταλογισμό του δια της από 15-05-2012 απόφασης καταλογισμού χρηματικού προστίμου, λόγω ανυποταξίας, του Διευθυντή της Στρατολογικής Υπηρεσίας Στερεάς Ελλάδας. Κι αυτό γιατί, κατά τους ισχυρισμούς του, η ανυποταξία του είχε τακτοποιηθεί, σε κάθε δε περίπτωση μη νομίμως είχε θεωρηθεί ανυπότακτος, ενώ το εναγόμενο αρνούμενο να προβεί σε ακύρωση του σχετικού προστίμου, είχε παραλείψει οφειλόμενη νόμιμη ενέργεια, συνεπεία των οποίων (παράνομης πράξης και παράλειψης), όπως υποστήριξε, υπέστη και ηθική βλάβη, προς αποκατάσταση της οποίας ζήτησε να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου να του καταβάλει το ποσό των 2.000 ευρώ, συνολικά δε το ποσό των 7.350,39 ευρώ. To δε Δικαστήριο, λαμβάνοντας ειδικότερα υπόψη, μεταξύ άλλων: α) ότι με την υπό κρίση αγωγή ζητείτο η αναγνώριση της υποχρέωσης του εναγομένου να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 7.350,39 ευρώ, λόγω αποδιδόμενων παρανομιών, που άπτονταν των ίδιων αποφάσεων και παραλείψεων, κατά των οποίων έβαλε η προαναφερόμενη ασκηθείσα από τον προσφεύγοντα (εδώ ενάγοντα) δεύτερη προσφυγή, οπότε επρόκειτο για το ίδιο νομικό ζήτημα μεταξύ των ίδιων διαδίκων, β) την ανάγκη αποφυγής έκδοσης αντιφατικών αποφάσεων για την ίδια επί της ουσίας υπόθεση, με την 718/2019 απόφασή του έκρινε αναγκαία την αναστολή εκδίκασης της υπόθεσης, κατ’ άρθρο 3 εδ. β΄ του Κ.Δ.Δ, μέχρι εκδόσεως οριστικής απόφασης από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Λάρισας για την προρρηθείσα προσφυγή και προσκομίσεώς της στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου.
5.Επειδή, κατόπιν της κατά τα ανωτέρω αναστολής της προόδου της δίκης και σε εκτέλεση των όσων διατάχθηκαν με την 718/2019 κατά τα ανωτέρω δικαστική απόφαση, προσκομίστηκε η 931/2020 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Λάρισας, που δεν έχει προσβληθεί με κάποιο ένδικο μέσο, δια της οποίας, αφού προηγουμένως, περιορίστηκε το αντικείμενο της αχθείσας ενώπιόν του διαφοράς στο ποσό του μη διαγραφέντος ποσού του προστίμου, ύψους 4.518,83 ευρώ, ακυρώθηκε η από 15-05-2012 απόφαση επιβολής προστίμου του Διευθυντή της Στρατολογικής Υπηρεσίας Στερεάς Ελλάδας και η Φ.422/10/187Σ.68/28-01-2013 απόφαση του Γραφείου Εφαρμογής Νομοθεσίας της Γ΄Διοίκησης Στρατολογικών Υπηρεσιών. Η μεν πρώτη ακυρώθηκε με το σκεπτικό ότι με το άρθρο 12 του ν. 4361/2016 είχε θεσπισθεί η διαγραφή του προστίμου των 6.000 ευρώ για όσους ανυπότακτους, μεταξύ άλλων, είχαν ήδη απαλλαγεί από την υποχρέωση στρατεύσιμης στρατιωτικής υποχρέωσης, χωρίς να έχει προηγηθεί κατάταξή τους στις Ένοπλες Δυνάμεις, επειδή κρίθηκαν, αρμοδίως, ακατάλληλοι για στράτευση, για λόγους υγείας, κατά την έναρξη ισχύος του νόμου (01-02-2016) και ότι ο προσφεύγων (εδώ ενάγων) στις 07-11-2012 είχε απαλλαγεί από την υποχρέωση στράτευσής του για λόγους υγείας, οπότε το επιβληθέν με την από 15-05-2012 πράξη του Διευθυντή της Στρατολογικής Υπηρεσίας Στερεάς Ελλάδας διοικητικό πρόστιμο έπρεπε, σύμφωνα με το άρθρο 12 του ν. 4361/2016, να διαγραφεί εξ ολοκλήρου, καθώς η διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 12 του ως άνω νόμου, που προέβλεπε τη διαγραφή μέρους μόνο του προστίμου για όσους ανυπότακτους, όπως ο προσφεύγων- ενάγων, είχαν αποπληρώσει μέρος αυτού, δεν έπρεπε να τύχει εφαρμογής, ως αντισυνταγματική. Η δε Φ.422/10/187Σ.68/28-01-2013 απόφαση του Γραφείου Εφαρμογής Νομοθεσίας της Γ΄ Διοίκησης Στρατολογικών Υπηρεσιών, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή του προσφεύγοντος κατά της ως άνω πράξης ακυρώθηκε με την ίδια ως άνω δικαστική απόφαση, καθόσον, μετά την έκδοση του ν. 4361/2016, απώλεσε επιγενομένως το νόμιμο έρεισμά της.
6.Επειδή, ο ενάγων με την κρινόμενη αγωγή ζητεί να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγόμενου όπως του καταβάλει το ποσό των 5.350,39 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στη χρηματική ζημία, που υπέστη από τις κατά τα ανωτέρω παράνομες πράξεις των οργάνων του (παράλειψη ακύρωσης του προστίμου, απόρριψη της αίτησης – προσφυγής του με την οποία αιτείτο τη σχετική ακύρωση), που συνδέονται αιτιωδώς μ’ αυτή, ποσό το οποίο υποχρεώθηκε να καταβάλει, τμηματικά σε δόσεις, δυνάμει ρυθμίσεων, επιβαρυνομένων με προσαυξήσεις, προς αποφυγή λήψης σε βάρος του μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης. Ζητεί δε επιπλέον, για την ψυχική ταλαιπωρία που υπέστη, την προσβολή της προσωπικότητάς του, την οικονομική δυσπραγία στην οποία περιήλθε προκειμένου να ανταποκρίνεται στην τήρηση της τμηματικής καταβολής του ποσού του προστίμου μέχρι και το χρόνο άσκησης της αγωγής αλλά και τον εξαναγκασμό του να διεκδικήσει δικαστικώς τα όσα αδίκως κατέβαλε, να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου όπως του καταβάλει το ποσό των 2.000 ευρώ προς ικανοποίηση της ηθικής του βλάβης. Συνολικά δε ζητεί να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου όπως του καταβάλει το ποσό των 7.350,39 ευρώ από την επίδοση της αγωγής και μέχρι ολοσχερούς εξόφλησης. Προς απόδειξη των ισχυρισμών του ο ενάγων προσκόμισε, μεταξύ άλλων, τα εξής: α) την 1331 Β/07-11-2016 και 11321 Β/07-09-2016 έκθεση επίδοσης της υπό κρίση αγωγής προς τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας και Υπουργό Οικονομικών της δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείου Αθηνών … και την 3345Γ/28-07-2016 έκθεση επίδοσης αυτής προς τη Στρατολογική Υπηρεσία Στερεάς Ελλάδας του δικαστικού επιμελητή της Περιφέρειας του Εφετείου Λαμίας …, β) την από 22-04-2016 απόφαση του Διευθυντή της Στρατολογικής Υπηρεσίας Στερεάς Ελλάδας περί ακύρωσης του ποσού των 1.481,87 ευρώ, εκ του αρχικού συνολικού ποσού των 6.000 ευρώ, γ) την 2223/21-08-2012 ατομική ειδοποίηση χρεών του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ.Ι.Γ. Αθηνών, ποσού 6.000 ευρώ (Α.Τ.Β. 3126, Γρ.1) και την από 10-01-2013 ατομική ειδοποίηση ληξιπρόθεσμων χρεών προ κατάσχεσης ποσού 6.384 ευρώ (6.000 ευρώ κεφάλαιο και 384 ευρώ προσαυξήσεις), δ) την 357/27-03-201 απόφαση ρύθμισης δυνάμει ΠΟΛ.1055/2010, του ποσού των 6.000 ευρώ, με έναρξη καταβολής 1ης δόσης την 27-03-2013 και λήξη την 27-02-2015, την 971/23-05-2013 απόφαση ρύθμισης δυνάμει της ίδιας ΠΟΛ ποσού 5.500,09 ευρώ, με ημερομηνία καταβολής της 1ης δόσης την 23-05-2013 και τελευταίας την 27-02-2015 και την 1276/27-08-2013 απόφαση ρύθμισης ποσού 5.250,09 ευρώ, με ημερομηνία καταβολής της 1ης δόσης την 28-06-2013 και τελευταίας την 31-01-2017, ε) το με ημερομηνία έκδοσης 04-02-2014 σημείωμα προς πληρωμή ρύθμισης της ΠΟΛ 1109/2003, έτους ρύθμισης 2013, με ύψος δόσης, στις 28-02-2014, 138,53 ευρώ, καθώς και την από 29-01-2015 αίτηση ρύθμισης οφειλών με απαλλαγή προσαυξήσεων 2014, όπου αναφέρεται ως συνολικά πληρωτέο ποσό 3.457,08 ευρώ, στ) διπλότυπα είσπραξης τύπου Α΄έναντι ρύθμισης για καταβολές που πραγματοποιήθηκαν από τον ενάγοντα, με την αιτιολογία ‹‹πρόστιμο επιβολής 2011/ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗ ΠΟΛ 1109/2003 και ΡΥΘΜ.Ν.4305/14››, καθώς επίσης και παραστατικά τραπεζών περί πληρωμής βεβαιωμένων οφειλών στη Δ.Ο.Υ., αλλά και αποκόμματα πληρωμής των ΕΛ.ΤΑ, με ταυτάριθμους κωδικούς πληρωμής με τους αναγραφόμενους στα έγγραφα τα σχετικά με τις κατά τα ανωτέρω ρυθμίσεις, κατά τα έτη 2013 (1.792,6 ευρώ), 2014 (1.713,44 ευρώ), 2015 (1.382,88 ευρώ), 2016 (460,96 ευρώ), συνολικού ποσού 5.349,88 ευρώ.
7.Επειδή, το εναγόμενο ζητεί την απόρριψη της υπό κρίση αγωγής ως νόμω και ουσία αβάσιμης. Προς τούτο προβάλλει ότι τα όργανα της Στρατολογικής Υπηρεσίας Στερεάς Ελλάδας δεν υπέπεσαν σε παράνομη πράξη ή παράλειψη, δοθέντος ότι σε περίπτωση ανυποταξίας η διοίκηση υποχρεούται κατά δέσμια αρμοδιότητα να εκδώσει πράξη επιβολής προστίμου σε βάρος του ανυπότακτου, στη δε περίπτωση του ενάγοντος ούτε η από 24-09-2012 διακοπή ανυποταξίας, λόγω παρουσίασης στη Στρατολογική Υπηρεσία Αθηνών, ούτε η κατάταξη στις 06-11-2012 στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων για εκπλήρωση στρατεύσιμης στρατιωτικής υποχρέωσης, αλλά ούτε και η από 07-11-2012 απαλλαγή από την υποχρέωση στράτευσης για λόγους υγείας συνιστούν τακτοποίηση ανυποταξίας ώστε η Στρατολογική Υπηρεσία να προβεί αυτεπαγγέλτως στην ακύρωση του προστίμου, που είχε επιβληθεί με την από 20-09-2012 ανυποταξία του προσφεύγοντος. Οι σχετικές μάλιστα διατάξεις, που αφορούν στα της ανυποταξίας, είναι στενά ερμηνευτέες, ενώ η μη έκδοση απόφασης ακύρωσης του εν λόγω προστίμου δε συνιστά παράλειψη νόμιμης οφειλόμενης ενέργειας. Εν πάση δε περιπτώσει, όπως προβάλλει, δε δύναται να στοιχειοθετηθεί ευθύνη του Δημοσίου από ζημία του ενάγοντος που να συνδέεται αιτιωδώς με πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του. Άλλωστε, ο ενάγων απηλλάγη της υποχρέωσης καταβολής του ποσού των 1.481,87 ευρώ, εκ του συνολικού αρχικού ποσού των 6.000 ευρώ.
8.Επειδή, υπό τα ανωτέρω πραγματικά και νομικά δεδομένα, λαμβάνεται καταρχάς υπόψη ότι με την 931/2020 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Λάρισας, που δεν έχει προσβληθεί με ένδικα μέσα, ακυρώθηκαν δικαστικώς ως παράνομες τόσο η Φ.422/10/187Σ.68/28-01-2013 απόφαση του Διοικητή του Γραφείου Εφαρμογής Νομοθεσίας της Γ΄ Διοίκησης Στρατολογικών Υπηρεσιών με την οποία είχε απορριφθεί η από 02-10-2012 προσφυγή του ενάγοντος, που συμπληρώθηκε με την από 09-11-2012 προσφυγή του, κατά της από 15-05-2012 απόφασης του Διευθυντή της Στρατολογικής Υπηρεσίας Στερεάς Ελλάδας, που του επέβαλε πρόστιμο ύψους 6.000 ευρώ για την αποδιδόμενη σ’ αυτόν παράβαση του άρθρου 51 του ν.3421/2005 (Φ.Ε.Κ. Α’302), καθώς και η τελευταία αυτή απόφαση επιβολής προστίμου. Περαιτέρω, συνεκτιμάται ότι συνεπεία της σε βάρος του ενάγοντος εκδοθείσας απόφασης επιβολής προστίμου αλλά και της άρνησης ακύρωσης αυτής, ο ενάγων προέβη σε τμηματική αποπληρωμή του μεγαλύτερου μέρους του ενδίκου προστίμου μέχρι και την εν μέρει ακύρωσή του, κατά το ποσό των 1.481,87 ευρώ, καταβάλλοντας για την αιτία αυτή το συνολικό ποσό των 5.349,88 ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των σχετικών προσαυξήσεων, ποσό το οποίο δεν θα είχε υποχρεωθεί να καταβάλει εάν δεν είχαν μεσολαβήσει οι κατά τα ανωτέρω αποφάσεις των οργάνων του εναγόμενου, οι οποίες ακυρώθηκαν ως παράνομες. Για την καταβολή δε του ποσού αυτού θα πρέπει να αναγνωριστεί ως υπόχρεο το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο. Περαιτέρω, το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη ότι από τις προαναφερόμενες παράνομες ενέργειες του εναγόμενου ο ενάγων υπέστη προσβολή στην προσωπικότητά του, για την αποκατάσταση της οποίας θα πρέπει να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγόμενου να του καταβάλει χρηματική ικανοποίηση, κατ’ άρθρο 932 του Α.Κ., η οποία, συνεκτιμώντας την έκταση της ζημίας και τις συνθήκες, υπό τις οποίες αυτή προκλήθηκε κρίνει ως εύλογο και δίκαιο το ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ, κατά μερική αποδοχή του σχετικού αιτήματος της αγωγής.
9.Επειδή, κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω η υπό κρίση αγωγή θα πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή και να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγόμενου όπως καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των (5.349,88 ευρώ και 500 ευρώ)= 5.849,88 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής (07-09-2016) και μέχρι εξοφλήσεως. Τέλος, το Ελληνικό Δημόσιο θα πρέπει να καταλογιστεί με τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος ποσού 352 ευρώ, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 275 παρ. 1 εδ. α΄ του Κ.Δ.Δ.