Το ΕΔΔΑ έχει κρίνει ότι οι de facto οικογενειακές σχέσεις μπορεί να προστατεύονται ως «οικογενειακή ζωή», αν πληρούν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά όπως η σταθερότητα και η διάρκεια της συμβίωσης, ο συναισθηματικός δεσμός, καθώς και άλλες ενδείξεις ουσιαστικής οικογενειακής σχέσης.
Το Εφετείο απέρριψε αίτημα γυναίκας για αποζημίωση ψυχικής οδύνης λόγω θανάτου του συντρόφου της σε τροχαίο, κρίνοντας ότι η ελεύθερη συμβίωση χωρίς τέκνα δεν συνιστά νομικά οικογένεια. Αντίθετα, τα παιδιά και η αδελφή του θανόντος δικαιώθηκαν με αποζημιώσεις ύψους 25.000 και 12.000 ευρώ, αντίστοιχα, με το Δικαστήριο να αναπροσαρμόζει την υπαιτιότητα του ατυχήματος σε 60% για τον οδηγό του απορριμματοφόρου και 40% για τον θανόντα μοτοσικλετιστή. Το δικαστήριο υπογράμμισε την αναλογικότητα της αποζημίωσης για να διασφαλιστεί ισορροπία μεταξύ των δικαιωμάτων των διαδίκων.
Πιο συγκεκριμένα, το δικαστήριο στηρίχθηκε εν μέρει στη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) ως προς την ερμηνεία της έννοιας της «οικογενειακής ζωής» στο πλαίσιο του άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και έκρινε ότι, λόγω της έλλειψης τέκνων και της μη ύπαρξης γάμου ή συμφώνου συμβίωσης, η μακροχρόνια ελεύθερη συμβίωση της συντρόφου με τον θανόντα δεν συνιστά προστατευόμενο οικογενειακό δεσμό κατά το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ και το άρθρο 932 ΑΚ. Συνεπώς, απέρριψε το αίτημα της συντρόφου για αποζημίωση ψυχικής οδύνης, υποστηρίζοντας ότι η σχέση τους δεν πληροί τα νομικά κριτήρια της έννοιας «οικογένεια» σύμφωνα με το ΕΔΔΑ και την εθνική νομοθεσία.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΜΕφΑθ 2403/2024
