- Επειδή, με την κρινόμενη αγωγή ο ενάγων ζητεί, παραδεκτώς, μετά τη μετατροπή του αιτήματός του με το από 21.1.2019 υπόμνημα, να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου να του καταβάλλει, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως, α) ποσό 187.326,54 ευρώ ως αποζημίωση για την αποκατάσταση περιουσιακής ζημίας που ισχυρίζεται ότι υπέστη μέχρι την άσκηση της αγωγής και που θα υποστεί μέχρι τις 31.12.2018, εξαιτίας τραυματισμού του στις 29.8.2014, ενώ βρισκόταν σε διατεταγμένη υπηρεσία ως πυροσβέστης στα πλαίσια επιχείρησης κατάσβεσης πυρκαγιάς, τον οποίο αποδίδει σε παράνομες πράξεις και παραλείψεις Οργάνων του εναγομένου, β) ποσό 300.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη από την ίδια αιτία και γ) ποσό 300.000 ευρώ, κατ’ άρθρο 931 του Αστικού Κώδικα, για την αυτή αιτία.
- Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 105 ΕισΝΑΚ, το οποίο ορίζει ότι : «Για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης που υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος…», η αποζημιωτική ευθύνη του Δημοσίου γεννάται όχι μόνο από την έκδοση παράνομης διοικητικής πράξης ή από την παράνομη παράλειψη έκδοσης τέτοιας πράξης, αλλά και από παράνομες υλικές ενέργειες ή παραλείψεις οφειλομένων νομίμων υλικών ενεργειών των Οργάνων του, οι οποίες συνάπτονται με τα ιδιαίτερα καθήκοντα της θέσης τους και την οργάνωση και λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών και δεν οφείλονται σε προσωπικό πταίσμα του Οργάνου που ενήργησε εκτός του κύκλου των υπηρεσιακών του καθηκόντων. Για τη θεμελίωση της ευθύνης του Δημοσίου, αρκεί ο παράνομος χαρακτήρας της ζημιογόνου πράξης, χωρίς να απαιτείται και διαπίστωση πταίσματος του Οργάνου του (ΣτΕ επταμ. 2271/2013, 877/2013, ΣτΕ 3292/2017, 4097/2015, 950/2014 κ.ά.). Εξάλλου, η ευθύνη του Δημοσίου στοιχειοθετείται, όχι μόνον όταν το Όργανό του παραβιάζει συγκεκριμένη διάταξη νόμου, αλλά και όταν παραλείπονται τα ιδιαίτερα καθήκοντα και υποχρεώσεις που προσιδιάζουν στη συγκεκριμένη υπηρεσία και προσδιορίζονται από την κειμένη εν γένει νομοθεσία, τα διδάγματα της κοινής πείρας και τις αρχές της καλής πίστης (ΣτΕ επταμ. 1085/2016, 877/2013, 3839/2012, ΣτΕ 484/2018, 596, 2764, 3292/2017, 4097/2015 κ.ά.). Απαραίτητη, πάντως, προϋπόθεση για την επιδίκαση αποζημίωσης, κατά την οποία εφαρμόζονται συμπληρωματικώς οι σχετικές διατάξεις του Αστικού Κώδικα (ΑΚ) (πρβλ. ΣτΕ 1243/2010, 2412/2009, 1677/2008, 2559/2007 κ.ά.), είναι η ύπαρξη πρόσφορου αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της παρανομίας και της επελθούσας ζημίας. Αιτιώδης δε σύνδεσμος υπάρχει όταν, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, η πράξη ή η παράλειψη είναι επαρκώς ικανή και μπορεί, αντικειμενικά κατά τη συνήθη και κανονική πορεία των πραγμάτων και χωρίς τη μεσολάβηση άλλου περιστατικού, να επιφέρει τη ζημία και την επέφερε στη συγκεκριμένη περίπτωση (ΣτΕ επταμ. 877/2013, 3839/2012, 334/2008 κ.ά.). Η αποζημίωση περιλαμβάνει τη μείωση της περιουσίας του ζημιωθέντος και το διαφυγόν κέρδος, εκείνο δηλαδή που προσδοκά κανείς με πιθανότητα, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων ή τις ειδικές περιστάσεις (ΣτΕ 2526/2017, 1284/2016 κ.ά.). Όταν, ειδικότερα, το διαφυγόν κέρδος αφορά απώλεια αποδοχών, η αποζημίωση περιλαμβάνει το σύνολο των ακαθάριστων (μικτών) αποδοχών που θα ελάμβανε ο ζημιωθείς αν δεν μεσολαβούσε η παρανομία, δηλαδή εκείνες στις οποίες περιλαμβάνονται και οι νόμιμες κρατήσεις, που δεν αποτελούν μεν αντικείμενο της δίκης για την αποζημίωση και δεν αφαιρούνται από το δικαστήριο που επιδικάζει αυτή, παρακρατούνται όμως κατά την εκτέλεση της απόφασής του (πρβλ. ΑΕΔ 33/1999, ΣτΕ 296/2015, 1792/2007 κ.ά.). Συναφώς δε, κατά τις διατάξεις των άρθρων 71 παρ.2, 73, 74 παρ.1 και 80 παρ.1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (ΚΔΔ), δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο της αγωγής απαιτήσεις μέλλουσες και μη εκκαθαρισμένες, έστω και αν μετά πιθανότητας προσδοκάται ότι τα περιστατικά που ισχύουν κατά το χρόνο άσκησης της αγωγής δεν πρόκειται να μεταβληθούν (ΣτΕ 7/2016, 3872/2009, 1468/2008 κ.ά.). Περαιτέρω, σε περίπτωση που από την παρανομία έχει επέλθει βλάβη του σώματος ή της υγείας του ζημιωθέντος, η αποζημίωση περιλαμβάνει, κατά τη διάταξη του άρθρου 929 εδ. α’ ΑΚ, εκτός από την επελθούσα θετική και αποθετική ζημία, οτιδήποτε ο παθών θα στερείται στο μέλλον ή θα ξοδεύει επιπλέον, λόγω της αύξησης των δαπανών του, ήτοι τη μελλοντική θετική του ζημία, η οποία συνίσταται σε ορισμένες, συνήθως επαναλαμβανόμενες και διαρκείς δαπάνες, που γίνονται για τον περιορισμό ή την ελάφρυνση των δυσμενών συνεπειών που καταλείπει στον παθόντα η σωματική βλάβη. Η μελλοντική αυτή θετική ζημία αποκαθίσταται εφόσον η επέλευσή της είναι βέβαιη και η έκτασή της μπορεί από τώρα να προσδιορισθεί, όχι όμως όταν είναι ενδεχόμενη και υποθετική (ΣτΕ 624/2016). Στην ειδικότερη δε περίπτωση που, εξαιτίας του είδους και της σοβαρότητας της σωματικής του βλάβης, ο παθών αδυνατεί να αυτοεξυπηρετηθεί και έχει ανάγκη πρόσληψης βοηθού για τη φροντίδα και την εξυπηρέτησή του, έργο που αναλαμβάνει με εντατικοποίηση δυνάμεων οικείο του πρόσωπο, το οποίο καλύπτει την εν λόγω ανάγκη, θεμελιώνεται αξίωση αποζημίωσης του παθόντος κατά του υπόχρεου και τούτο διότι η μη καταβολή ανταλλάγματος δεν δύναται να αποβεί προς όφελος του ζημιώσαντος. Συνεπώς, αυτός που έχει υποστεί βλάβη της υγείας του και δέχεται αυξημένες φροντίδες οικείου του προσώπου, δικαιούται να απαιτήσει από τον υπόχρεο προς αποζημίωση, το ποσό που θα κατέβαλλε σε τρίτο πρόσωπο, το οποίο θα προσελάμβανε για το σκοπό αυτό, έστω και αν δεν καταβάλλει τέτοιο ποσό στους οικείους του που ασχολούνται ή θα ασχολούνται με τη φροντίδα του (ΣτΕ 1481/2014, 1541/2013, 3732/2012 κ.ά.). Τέλος, από το άρθρο 300 του ΑΚ, το οποίο ορίζει ότι : «Αν εκείνος που ζημιώθηκε συντέλεσε από δικό του πταίσμα στη ζημία ή την έκτασή της, το δικαστήριο μπορεί να μην επιδικάσει αποζημίωση ή να μειώσει το ποσό της. Το ίδιο ισχύει και όταν εκείνος που ζημιώθηκε παρέλειψε να αποτρέψει ή να περιορίσει τη ζημία ή δεν επέστησε την προσοχή του οφειλέτη στον κίνδυνο ασυνήθιστα μεγάλης ζημίας, τον οποίο ο οφειλέτης ούτε γνώριζε ούτε όφειλε να γνωρίζει…», προκύπτει ότι αν, με βάση τα πραγματικά περιστατικά που δέχεται το δικαστήριο της ουσίας, ο ζημιωθείς έχει, με δικές του πράξεις και αιτιωδώς, συντελέσει στην πρόκληση ή την έκταση της ζημίας, συντρέχει ίδιον πταίσμα του και απόκειται στην εξουσία του δικαστηρίου, αφού εκτιμήσει ελεύθερα τις περιστάσεις, μεταξύ των οποίων και ο βαθμός του πταίσματος του ζημιωθέντος, να επιδικάσει ολόκληρη την αποζημίωση, να μειώσει το ποσό αυτής ή να μην επιδικάσει καθόλου αποζημίωση (ΣτΕ 877/2013 επταμ., 484/2018, 15/2018, 3292/2017, 3595/2012 κ.α.).
- Επειδή, εξάλλου, το άρθρο 932 ΑΚ ορίζει ότι : «Σε περίπτωση αδικοπραξίας, ανεξάρτητα από την αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία, το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη κατά την κρίση του χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. …». Από τη διάταξη αυτή σε συνδυασμό με τις ανωτέρω παρατεθείσες διατάξεις προκύπτει ότι, ανεξαρτήτως της αποζημίωσης για την περιουσιακή ζημία, παρέχεται στο δικαστήριο της ουσίας η ευχέρεια, αφού εκτιμήσει τα πραγματικά περιστατικά που θέτουν υπ’ όψιν του οι διάδικοι (βαθμό πταίσματος του υπόχρεου, είδος προσβολής, περιουσιακή και κοινωνική κατάσταση των μερών κ.λπ.) και με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας και λογικής, να επιδικάσει εύλογη, κατά την κρίση του, χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, το ύψος της οποίας, μάλιστα, δεν συναρτάται, κατ’ αρχήν, με την εκάστοτε περιουσιακή ή δημοσιονομική κατάσταση του Δημοσίου και, συνεπώς, το οικονομικό αυτό μέγεθος δεν δύναται να συνεκτιμηθεί ως μειωτικός, αλλά ούτε και ως αυξητικός, παράγοντας του ποσού που τυχόν θα επιδικαστεί (ΣτΕ 3839/2012 επταμ., 2668/2015, πρβλ. ΣτΕ 4988/12). Περαιτέρω, το άρθρο 931 ΑΚ ορίζει ότι : «Η αναπηρία ή η παραμόρφωση που προξενήθηκε στον παθόντα λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη κατά την επιδίκαση της αποζημίωσης, αν επιδρά στο μέλλον του». Από την τελευταία αυτή διάταξη, σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 298, 299, 914, 929 και 932 του ΑΚ, συνάγεται ότι η αναπηρία ή η παραμόρφωση που προξενείται στον παθόντα, είναι δυνατό να θεμελιώσει και αυτοτελή αξίωση για αποζημίωση, αν επιδρά στο μέλλον του, δηλαδή στην επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική εξέλιξη του προσώπου, με τρόπο που να μην μπορεί να καλυφθεί εντελώς με τις παροχές από τις διατάξεις των άρθρων 929 και 932 του ΑΚ. Ως εκ τούτου, για τη θεμελίωση της αξίωσης αυτής, απαιτείται να συντρέξουν περιστατικά, εκτός και πέραν εκείνων που απαιτούνται για τη θεμελίωση αξιώσεων με βάση τα άρθρα 929 και 932 του ΑΚ, τα οποία συνθέτουν την έννοια της δυσμενούς επίδρασης της αναπηρίας ή της παραμόρφωσης στο οικονομικό μέλλον του παθόντος, προς τούτο δε δεν απαιτείται βεβαιότητα, αλλά αρκεί και απλή δυνατότητα, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων (ΣτΕ 2668/2015). Συνεπώς, η χρηματική παροχή που επιδικάζεται βάσει του άρθρου 931 ΑΚ, δεν αποτελεί αποζημίωση και δεν συνδέεται με συγκεκριμένη περιουσιακή ζημία, αλλά δίδεται για το γεγονός και μόνο της αναπηρίας ή παραμόρφωσης, καθορίζεται δε κατά την εύλογη κρίση του δικαστηρίου, με βάση το είδος και τις συνέπειες της αναπηρίας ή παραμόρφωσης, την ηλικία του παθόντος και με συνεκτίμηση της τυχόν συνυπαιτιότητάς του (ΣτΕ 877/2013 επτ., 2774/2016, 2668/2015, 1437/2011).
- Επειδή, το π.δ.210/1992 «Κωδικοποίηση διατάξεων Προεδρικών Διαταγμάτων του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του Πυροσβεστικού Σώματος» (Α’ 99) ορίζει στο άρθρο 44 υπό τον τίτλο «καθήκοντα διευθύνοντος το κατασβεστικό έργο» ότι : «1. Ο επικεφαλής των πυροσβεστικών δυνάμεων έχει την ευθύνη της διεύθυνσης και του συντονισμού του κατασβεστικού έργου. 2. … 3. Κατανέμει τις πυροσβεστικές δυνάμεις και τα οχήματα στους τομεάρχες, καθορίζει το κατασβεστικό υλικό που θα χρησιμοποιηθεί ανάλογα με τη φύση των υλικών που καίγονται και επιβλέπει ο ίδιος στις ενέργειες διάσωσης. 4. Μεριμνά για την εξασφάλιση του αναγκαίου προσωπικού και του απαραίτητου αριθμού και είδους οχημάτων και μηχανημάτων και λοιπών κατασβεστικών υλικών και μέσων. … 5. … 6. Μεριμνά για να εξασφαλίζονται οι καλύτερες δυνατές συνθήκες και προϋποθέσεις εργασίας στους άνδρες και παίρνει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ασφάλειά τους και αποφυγή ατυχημάτων σ’ αυτούς. 7. … 10. Ενημερώνεται συνέχεια από τους τομεάρχες αξιωματικούς για την εξέλιξη της επιχείρησης και αναφέρει σχετικά στους προϊσταμένους του, σύμφωνα με τις διαταγές που ισχύουν. 11. …» και στο άρθρο 45, υπό τον τίτλο «καθήκοντα τομεαρχών στις πυρκαγιές» ότι : «1. Ο αξιωματικός πυρονόμος ή υπαξιωματικός τομεάρχης είναι υπεύθυνος για την καλή εκτέλεση των εργασιών κατάσβεσης που γίνονται απ’ όλους τους άνδρες που εργάζονται στον τομέα ευθύνης του. 2. Καθορίζει τις θέσεις εγκατάστασης των αυλών και δίνει συγκεκριμένες και σαφείς οδηγίες στους αυλοφόρους και τους άλλους άνδρες των ομάδων προσδιορίζοντας τα ακριβή σημεία προσβολής. 3. Μεριμνά για την ασφάλεια των ανδρών κατά τη διάρκεια της εργασίας τους και επιβλέπει να εκτελούν όλοι τα καθήκοντά τους συνεργαζόμενοι ήσυχα και ανενόχλητα. 4. … 5. Είναι υπεύθυνος για τη χρησιμοποίηση από τους άνδρες των αναπνευστικών συσκευών, αντιπυρικών στολών ή στολών αμμωνίας αν είναι αναγκαίο και επιβλέπει ο ίδιος για το σωστό τρόπο χρήσης τους. 6. Εξασφαλίζει κάθε δυνατή βοήθεια στους εργαζόμενους άνδρες του και μεριμνά να τους διατίθενται όλα τα απαραίτητα υλικά, μέσα, συσκευές και λοιπά εργαλεία. 7. … 8. …». Συναφώς, με την 17961 Φ.109.1/4.6.1998, όπως τροποποιήθηκε με την όμοια 29181 Φ.109.1/6.7.1999, απόφαση του Υπουργού Δημοσίας Τάξης, ρυθμίσθηκαν θέματα επιχειρησιακού σχεδιασμού αντιμετώπισης των δασικών πυρκαγιών και προβλέφθηκε, μεταξύ άλλων, ότι Συντονιστής στον τόπο της πυρκαγιάς είναι ο ανώτερος ή αρχαιότερος των παρευρισκομένων υπαλλήλων του Πυροσβεστικού Σώματος (άρθρο 6 παρ.10), ότι για την ταχεία καταστολή των δασικών πυρκαγιών απαιτείται η έγκαιρη επισήμανση και εντοπισμός της πυρκαγιάς και η άμεση κινητοποίηση επίγειων και εναέριων δυνάμεων πυρόσβεσης, σε περίπτωση δε μεγάλης πυρκαγιάς η περιοχή χωρίζεται σε τομείς ευθύνης και σε κάθε τομέα ορίζεται Τομεάρχης (άρθρο 6 παρ.11) και ότι γίνεται εκμετάλλευση από τις επίγειες δυνάμεις πυρόσβεσης, του χρονικού διαστήματος ανεφοδιασμού των αεροσκαφών με νερό μεταξύ των διαδοχικών ρίψεων, για τη συνέχιση της κατάσβεσης ή την παρεμπόδιση αναζωπυρώσεων. Την ευθύνη για την εφαρμογή της τακτικής αυτής φέρει ο Συντονιστής του έργου της κατάσβεσης και ο αντίστοιχος Τομεάρχης, οι οποίοι φροντίζουν για την ασφάλεια του προσωπικού από ατυχήματα εξαιτίας της ρίψης νερού από τα αεροσκάφη άρθρο 6 παρ.11α). Εξάλλου, το π.δ.210/1992 προβλέπει επίσης ότι το πυροσβεστικό προσωπικό υποχρεούται, κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας του, να φέρει και να χρησιμοποιεί την πυροσβεστική του εξάρτυση, ήτοι τα ατομικά εφόδια που προβλέπονται εκ του νόμου και των σχετικών κανονισμών, εκτός από ειδικές περιπτώσεις που ο επικεφαλής κρίνει διαφορετικά (άρθρα 41 παρ.4 και 166 παρ.12).
- Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας, μεταξύ των οποίων η από 16.3.2016 Έκθεση του Υποστράτηγου Πυροσβεστικού Σώματος, Δημοσθένη Αναγνωστάκη, συνταχθείσα επί της Ε.Δ.Ε. που διενήργησε για το επίμαχο συμβάν (εφεξής «Έκθεση», όπου και οι παραπομπές σε σελίδες), προκύπτουν τα εξής : Ο ενάγων, κατά τον κρίσιμο χρόνο, υπηρετούσε στο Πυροσβεστικό Κλιμάκιο (Π.Κ.) Θέρμου με το βαθμό του αρχιπυροσβέστη. Στις 29.8.2014 και περί ώρα 13.20, το Π.Κ. Θέρμου ενημερώθηκε από την Πυροσβεστική Υπηρεσία (Π.Υ.) Αγρινίου ότι είχε εκδηλωθεί δασική πυρκαγιά στη θέση «Δοσούλα» του χωριού Κάτω Χρυσοβίτσα του τότε δήμου Θέρμου. Αμέσως κλήθηκαν στο συμβάν οι πυροσβέστες του Κλιμακίου, μεταξύ των οποίων και ο ενάγων, που κατά την ημέρα εκείνη βρισκόταν σε Επαγρύπνηση Γ’ Βάρδιας. Στο σημείο αφίχθησαν επίσης ο Προϊστάμενος του Π.Κ. Θέρμου, ο Διοικητής της Π.Υ. Αγρινίου, ο Διοικητής της Π.Υ. Μεσολογγίου (Διοικητής Νομού) και ο Διοικητής της Περιφερειακής Πυροσβεστικής Διοίκησης Δυτικής Ελλάδας (Π.ΠΥ.Δ.Δ.Ε.), ο οποίος, ως ανώτερος βαθμοφόρος, από την άφιξή του ανέλαβε Συντονιστής της όλης επιχείρησης κατάσβεσης. Κατά το χρόνο εκείνο, οργανώθηκαν δύο πεζοπόρα τμήματα, εκ των οποίων το μεν κατευθύνθηκε στο βορειοδυτικό μέτωπο της φωτιάς (βορειοδυτικός τομέας), το δε στο νοτιοανατολικό (νοτιοανατολικός τομέας). Το δεύτερο πεζοπόρο τμήμα, αποτελούμενο από τον ενάγοντα και άλλους τρεις συναδέλφους του, κατευθύνθηκε προς την κορυφογραμμή του νοτιοανατολικού τομέα, προκειμένου να συναντήσει τους πυροσβέστες που ήδη επιχειρούσαν εκεί. Ο Διοικητής της Π.Υ. Μεσολογγίου κατευθύνθηκε επίσης στον νοτιοανατολικό τομέα και αφού εκτίμησε την κατάσταση της πυρκαγιάς, κάλεσε από τον ασύρματό του τον Διοικητή Π.ΠΥ.Δ.Δ.Ε. (Συντονιστή), τον ενημέρωσε ότι υπήρχε αναζωπύρωση στην κορυφογραμμή του τομέα και του ζήτησε να δώσει εντολή για ρίψη νερού από εναέριο μέσο κατάσβεσης στο σημείο, ο δε Συντονιστής ενέκρινε αμέσως το αίτημα (σελ. 45 και 63). Περί ώρα 16.24 (βλ. σχετ. απόσπασμα βιβλίου συμβάντων της 29.8.2014 της Π.Υ. Αγρινίου) και ενώ ο ενάγων επιχειρούσε πεζός πλησίον της κορυφογραμμής του νοτιοανατολικού τομέα, έγινε ρίψη βολής νερού στο σημείο εκείνο, από εναέριο μέσο κατάσβεσης τύπου CANADAIR CL-215, με εντολή του Συντονιστή (σελ. 71 επ. και σελ.111). Ο ενάγων, ωθούμενος από τον όγκο του νερού, έπεσε στο έδαφος και τραυματίστηκε. Στο σημείο έσπευσε διασωστική ομάδα του ΕΚΑΒ, η οποία παρέμεινε μαζί του μέχρι την άφιξη ελικοπτέρου της Πολεμικής Αεροπορίας, που τον μετέφερε στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ρίου Πατρών. Σχετικά με τις ενέργειές τους πριν την επίμαχη ρίψη νερού, οι εμπλεκόμενοι κατέθεσαν στην Ε.Δ.Ε. τα εξής: α) ο Διοικητής της Π.Υ. Μεσολογγίου κατέθεσε ότι περί ώρα 16.00 και μετά τη συνομιλία του, μέσω ασυρμάτου, με τον Συντονιστή, κατά την οποία τού ζήτησε να δώσει εντολή για ρίψη νερού στον τομέα του και έλαβε την επιβεβαίωση από τον τελευταίο ότι θα γίνει ρίψη, τελείωσε η μπαταρία του ασυρμάτου του και προκειμένου να βρίσκεται κοντά σε ασύρματο, προχώρησε και συνάντησε τους πυροσβέστες Κ.Σερέτη και Γ.Τσόλη, οι οποίοι είχαν ασύρματο, έκτοτε δε και μέχρι και τη ρίψη, δεν είχε άλλη άμεση επικοινωνία με τον Συντονιστή (σελ. 43 επ.) και, συνεπώς, δεν γνώριζε τον ακριβή χρόνο της ρίψης ώστε να προειδοποιήσει σχετικώς τους πυροσβέστες του τομέα του, β) ο Διοικητής Π.ΠΥ.Δ.Δ.Ε. (Συντονιστής) κατέθεσε ότι πριν δώσει την εντολή στον πιλότο του αεροσκάφους για την επίμαχη ρίψη νερού, κάλεσε δύο φορές, ανεπιτυχώς, τον Διοικητή της Π.Υ. Μεσολογγίου στον ασύρματό του, προκειμένου να τον ενημερώσει για την επικείμενη ρίψη, μετά δε από αυτό, κάλεσε τον Κ.Σερέτη και ενημέρωσε εκείνον, θεωρώντας ότι ο τελευταίος θα ενημέρωνε ακολούθως τον Διοικητή της Π.Υ. Μεσολογγίου, πλην ο Κ.Σερέτης δεν επιβεβαιώνει την ανωτέρω συνομιλία (σελ.82), γ) ο Διοικητής Π.ΠΥ.Δ.Δ.Ε. κατέθεσε επίσης ότι δεν ενημέρωσε τον πιλότο του αεροσκάφους ότι στο σημείο όπου θα γινόταν η ρίψη νερού επιχειρούσε πεζοπόρο τμήμα, διότι δεν είχε λάβει σχετική αναφορά από τον Διοικητή της Π.Υ. Μεσολογγίου και, τέλος, δ) ο πιλότος του αεροσκάφους κατέθεσε ότι δεν είχε ενημερωθεί ότι στο σημείο που θα γινόταν η ρίψη επιχειρούσε πεζοπόρο τμήμα, αλλά καθώς πλησίαζε με το αεροσκάφος, άκουσε τον συγκυβερνήτη του, μέσω της ασύρματης επικοινωνίας τους, να λέει «πιθανόν να υπάρχει κόσμος μέσα», κατόπιν δε αυτού επιχείρησε ελιγμό ώστε να ανακατευθύνει τη ρίψη νερού. Από τις καταθέσεις που περιλαμβάνονται στην Έκθεση, προκύπτει επίσης α) ότι η επίμαχη ρίψη νερού ήταν η πρώτη ρίψη από εναέριο μέσο κατάσβεσης στον νοτιοανατολικό τομέα, καθώς, μέχρι τη στιγμή εκείνη, εναέρια μέσα κατάσβεσης επιχειρούσαν μόνο στον βορειοδυτικό τομέα της πυρκαγιάς, β) ότι το Π.Κ. Θέρμου διέθετε τρεις φορητούς ασύρματους (σελ. 8, 10, 14, 16, όπου οι καταθέσεις των Σ.Κολοβού, Α.Κουτσιά, Α.Σταθοκώστα και Δ.Γαλαζούλα, αντιστοίχως, η δε διαφορετική κατάθεση του Χ.Μπόκα δεν επιβεβαιώνεται), εκ των οποίων έναν είχε πάρει το περιπολικό όχημα του Κλιμακίου κατά την έναρξη της πρωινής περιπολίας του (σελ.11 και 16, καταθέσεις Α.Κουτσιά και Δ.Γαλαζούλα), έναν έλαβε ο Α.Κουτσιάς κατά την αναχώρησή του από το Κλιμάκιο (σελ. 10, κατάθεση του ιδίου) και έναν ο Γ.Σιορίκης, οδηγός υδροφόρου οχήματος (σελ.41, κατάθεση του ιδίου) και γ) ότι κατά τη στιγμή του τραυματισμού του, ο ενάγων φορούσε μάσκα και δεν φορούσε κράνος και γυαλιά. Εξάλλου, από τις καταθέσεις που περιλαμβάνονται στην Έκθεση δεν προκύπτει βέβαιη μαρτυρία από κανέναν πυροσβέστη που επιχειρούσε στο σημείο που έγινε η ρίψη, ότι της ρίψης προηγήθηκε σχετική ενημέρωση ή προειδοποίηση ή οδηγία από τον οικείο Τομεάρχη. Τέλος, με το πόρισμα της Έκθεσης αποδόθηκαν ευθύνες για την πρόκληση του ενδίκου ατυχήματος α) στον Διοικητή Π.ΠΥ.Δ.Δ.Ε. «διότι ως επικεφαλής της πυρκαγιάς […] και Συντονιστής των εναέριων μέσων δεν επέδειξε την απαραίτητη προσοχή και επιμέλεια την οποία όφειλε να επιδείξει, δεν φρόντισε για την ασφάλεια του προσωπικού από ατυχήματα εξ’ αιτίας της ρίψης νερού από αεροσκάφη, δεν προέβη, αφού διαπίστωσε την αδυναμία επικοινωνίας με τον Τομεάρχη, σε όλες εκείνες τις ενέργειες που η ιδιότητά του παρείχε, για την ασφάλεια του πυροσβεστικού προσωπικού που επιχειρούσε, προβαίνοντας ακόμη και στην ακύρωση των εναερίων μέσων […]», κατά παράβαση του άρθρου 6 παρ.10 και παρ.11 εδ. α’ της 17961 Φ.109.1/4.6.1998 Υ.Α. και του άρθρου 44 του π.δ.210/1992, β) στον Διοικητή της Π.Υ. Μεσολογγίου «διότι ως Τομεάρχης της πυρκαγιάς […] δεν επέδειξε την απαραίτητη προσοχή και επιμέλεια την οποία όφειλε να επιδείξει, δεν φρόντισε για την ασφάλεια του προσωπικού από ατυχήματα εξ’ αιτίας της ρίψης νερού από αεροσκάφη, δεν προέβη, αφού διαπίστωσε την αδυναμία επικοινωνίας με τον Συντονιστή, σε όλες εκείνες τις ενέργειες που η ιδιότητά του παρείχε, για την ασφάλεια του πυροσβεστικού προσωπικού που επιχειρούσε, προβαίνοντας ακόμη και στην ακύρωση όλων των ενεργειών κατάσβεσης διατάσσοντας το προσωπικό να μετακινηθεί σε ασφαλές σημείο […]», κατά παράβαση του άρθρου 6 παρ.10 και παρ.11 εδ. α’ και ζ’ της 17961 Φ.109.1/4.6.1998 Υ.Α. και του άρθρου 45 του π.δ.210/1992 και γ) στους Προϊστάμενο του Π.Κ. Θέρμου και Διοικητή της Π.Υ. Αγρινίου «καθότι δεν έλεγξαν το πυροσβεστικό προσωπικό για το εάν φέρει τα Μ.Α.Π. και ιδιαίτερα εάν φορούσαν τα πυροσβεστικά κράνη που τους έχουν χορηγηθεί […]».
- Επειδή, περαιτέρω, σχετικώς με τον τραυματισμό του ενάγοντος, από τα στοιχεία της δικογραφίας, μεταξύ των οποίων τα 6183/11.9.2014, 7214/22.10.2014, 9194/15.5.2015, 5156/10.9.2015 πιστοποιητικά και οι συναφείς γνωματεύσεις από ιατρούς του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών (εφεξής «ΠΓΝΠ»), προκύπτουν τα εξής : Κατά την εισαγωγή του στο ΠΓΝΠ, διαπιστώθηκε ότι ο ενάγων είχε υποστεί κατάγματα προσωπικού κρανίου και κατάγματα σπονδύλων με οίδημα νωτιαίου μυελού (κάκωση νωτιαίου μυελού αυχενικής μοίρας σπονδυλικής στήλης). Αμέσως υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλική στήλη και σε επέμβαση για την προσωρινή αντιμετώπιση των καταγμάτων στο πρόσωπο, παρέμεινε δε στη μονάδα εντατικής θεραπείας υπό μηχανικό αερισμό μέχρι τις 22.9.2014, από όπου εξήλθε, φέροντας τραχειοστομία και ουροκαθετήρα, σε κατάσταση σοβαρής τετραπάρεσης με εικόνα κεντρομυελικού συνδρόμου και με μερική κινητοποίηση σε καθιστή θέση. Αυθημερόν δε, εισήχθη στη νευροχειρουργική κλινική του ίδιου νοσοκομείου, όπου υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση «πρόσθιας αυχενικής δισεκτομής σε ένα επίπεδο προς αποσυμπίεση του σωλήνα» και παρέμεινε νοσηλευόμενος μέχρι τις 5.11.2014. Ακολούθως, εισήχθη στην κλινική Φυσικής και Ιατρικής Αποκατάστασης (Φ.Ι.ΑΠ.) του ίδιου νοσοκομείου, όπου και παρέμεινε οπωσδήποτε μέχρι και τις 31.8.2015 (σχετ. το 5156/10.9.2015 πιστοποιητικό της Γναθοχειρουργικής κλινικής του ΠΓΝΠ). Στη διάρκεια του ανωτέρω χρονικού διαστήματος (5.11.2014-10.9.2015), νοσηλεύθηκε άλλες δύο φορές και, συγκεκριμένα, από 12.11.2014 έως 22.12.2014 στη νευροχειρουργική κλινική του ΠΓΝΠ λόγω εμπύρετης κατάστασης και από 31.8.2015 έως 10.9.2015 στη γναθοχειρουργική κλινική του ΠΓΝΠ, όπου υπεβλήθη σε σχετική χειρουργική επέμβαση. Συναφώς, ο θεράπων ιατρός του ενάγοντος, αναπληρωτής καθηγητής νευροχειρουργικής του ΠΓΝΠ, Γ.Γκαντζούνης, κατέθεσε στην Ε.Δ.Ε. τα εξής: «[…] Από τις πληροφορίες που είχε ο μηχανισμός κάκωσης εξηγείται ως εξής : ο ασθενής ωθήθηκε από το βάρος του νερού προς το έδαφος και έπεσε μπρούμυτα, κατά την πορεία της πτώσης το πρόσωπο προσέκρουσε σε βράχο αντιθέτως προς το σώμα το οποίο συνέχιζε την πτώση του προς το έδαφος, έτσι προκλήθηκε τραύμα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, λόγω υπερβολικής υπερέκτασης του αυχένα. Ο νωτιαίος μυελός τραυματίστηκε επί προϋπάρχουσας στένωσης στο επίπεδο Α5/6 και ανέδειξε κατά τη συνέχεια αιμορραγική θλάση στο επίπεδο Α3/4. […] Είμαι σίγουρος ότι τα συμπτώματα του ασθενούς με τετραπάρεση θα ήταν πιο ήπια αν αυτή η εκφυλιστική στένωση δεν υπήρχε. […]». Τέλος, σύμφωνα με τις από 3.8.2015 και 24.7.2017 γνωστοποιήσεις αποτελέσματος πιστοποίησης αναπηρίας του ΚΕΠΑ Αγρινίου, ο ενάγων παρουσιάζει τετραπληγία επικρατούσα στα κάτω άκρα, συνεπεία τραυματισμού σπονδυλικής στήλης Α4-Α5-Α6 και απώλεια ελέγχου σφιγκτήρων, το δε ποσοστό κινητικής του αναπηρίας ανέρχεται σε 90%, από 4.5.2015 και εφ’ όρου ζωής και χρήζει βοήθειας και συμπαράστασης τρίτου προσώπου εφ’ όρου ζωής.
- Επειδή, ήδη, με την κρινόμενη αγωγή, όπως αναπτύσσεται με το παραδεκτώς κατατεθέν από 21.1.2019 υπόμνημα, ο ενάγων ισχυρίζεται ότι ο τραυματισμός του οφείλεται αποκλειστικά σε παράνομες πράξεις και παραλείψεις των Οργάνων του εναγομένου που είχαν την ευθύνη για την διεξαγωγή της επιχείρησης κατάσβεσης της πυρκαγιάς και, ειδικότερα, αφενός μεν του Διοικητή Π.ΠΥ.Δ.Δ.Ε., ο οποίος έδωσε την εντολή για τη ρίψη νερού χωρίς προηγουμένως να έχει ενημερωθεί για τις επίγειες δυνάμεις που επιχειρούσαν στο σημείο και αφετέρου του Διοικητή της Π.Υ. Μεσολογγίου, ο οποίος, ενώ γνώριζε ότι πρόκειται να γίνει ρίψη νερού στον τομέα του, δεν προειδοποίησε το πεζοπόρο τμήμα που επιχειρούσε εκεί υπό την ευθύνη και τις οδηγίες του, για την επικείμενη ρίψη. Αποτέλεσμα δε αυτών ήταν, κατά τον ενάγοντα, να αιφνιδιαστεί από τη ρίψη νερού, να μην προλάβει να προστατευθεί και να τραυματιστεί, ωθούμενος στο έδαφος από τον όγκο του νερού. Ως εκ τούτου, ισχυρίζεται ότι το εναγόμενο οφείλει να του αποκαταστήσει την περιουσιακή ζημία που υπέστη εξαιτίας του τραυματισμού του, καθώς και τη συναφή μελλοντική του ζημία, μέχρι και τις 31.12.2018. Ειδικότερα, ισχυρίζεται ότι λόγω του τραυματισμού του, μετατάχθηκε από την ενεργό πυροσβεστική υπηρεσία σε πολεμική διαθεσιμότητα, με αποτέλεσμα να απωλέσει τα μηνιαία επιδόματα αυξημένης ετοιμότητας και αποζημίωσης πενθημέρων, τα οποία μετά βεβαιότητας θα ελάμβανε αν δεν είχε μεταταγεί. Για το λόγο αυτό, ζητεί να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου να του καταβάλλει 222,12 ευρώ για κάθε μήνα που δεν έλαβε τα ανωτέρω επιδόματα και, ειδικότερα, i) ποσό 3.776,04 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί, κατά τους υπολογισμούς του, στο ποσό των ανωτέρω επιδομάτων για το χρονικό διάστημα από 1.9.2014 έως 31.1.2016 και ii) ποσό 7.774,20 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί, κατά τους υπολογισμούς του, στο ποσό των ίδιων επιδομάτων για το χρονικό διάστημα από 1.2.2016 έως και 31.12.2018. Προς απόδειξη αυτών, επικαλείται και προσκομίζει μισθοδοτικές του καταστάσεις μηνών 1ου.2014 έως και 2ου.2016. Περαιτέρω, ισχυρίζεται ότι από το χρόνο του τραυματισμού του βρίσκεται σε πλήρη αδυναμία να αυτοεξυπηρετηθεί, ως εκ τούτου δε, χρήζει, επί εικοσιτετράωρης βάσης, βοήθειας και συμπαράστασης τρίτου προσώπου για τις καθημερινές του ανάγκες (σίτιση και χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής, προσωπικές ανάγκες, αλλαγή ρούχων και επιδέσμων, μετακίνηση στο αναπηρικό αμαξίδιο κ.λπ.) και ότι το έργο αυτό ανέλαβε, αντί αποκλειστικής νοσοκόμας, η σύζυγός του, Αγαθή Γρίβα, εγκαταλείποντας κάθε άλλη ασχολία και εντείνοντας τις δυνάμεις της. Το κόστος δε των υπηρεσιών αυτών, ο ενάγων αποτιμά στο ποσό των 60 ευρώ ημερησίως. Συναφώς, ισχυρίζεται ότι, εξαιτίας του αμεταβλήτου, κατά τούτο, της κατάστασης της υγείας του, η σύζυγός του θα εξακολουθεί να του προσφέρει τις ανωτέρω υπηρεσίες οπωσδήποτε μέχρι και τις 31.12.2018. Για το λόγο δε αυτό, ζητεί να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου να του καταβάλλει συνολικό ποσό ύψους 95.160 ευρώ για το χρονικό διάστημα από 29.8.2014 έως 31.12.2018 (1.586 ημέρες x 60 ευρώ/ημερησίως). Προς τούτο επικαλείται και προσκομίζει το 77344/27.10.2014 πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης του δήμου Αγρινίου, από το οποίο προκύπτει ότι ο ενάγων, γεννηθείς το έτος 1964, είναι έγγαμος με την Αγαθή Γρίβα και πατέρας τεσσάρων τέκνων γεννηθέντων τα έτη 1989, 1993, 1995 και 2000. Ακολούθως, ο ενάγων ισχυρίζεται ότι λόγω της φύσης των τραυμάτων του (κάταγμα προσωπικού κρανίου, εξαιτίας του οποίου απαιτούνταν να λαμβάνει πολτοποιημένη τροφή και κάκωση σπονδυλικής στήλης, εξαιτίας της οποίας ακολουθεί ειδική διατροφή για την επανόρθωση των οστών), η ανάρρωσή του απαιτούσε βελτιωμένη, σε σχέση με τη συνήθη του έως τότε, διατροφή, πλούσια σε πρωτεΐνες, αμινοξέα, ιχνοστοιχεία και βιταμίνες και ότι για την αγορά των κατάλληλων για το σκοπό αυτό τροφών (κρέατα, ψάρια, φρούτα, γάλα κ.λπ.) δαπάνησε από τον χρόνο του τραυματισμού του και μέχρι το χρόνο άσκησης της αγωγής, ποσό 40 ευρώ ημερησίως, επιπλέον του ποσού που δαπανούσε πριν τον τραυματισμό του, το αυτό δε ποσό θα απαιτείται να δαπανά καθημερινά και για τον μετέπειτα της άσκησης της αγωγής χρόνο και μέχρι 31.12.2018, λόγω του αμεταβλήτου, κατά τούτο, της κατάστασης της υγείας του και της ανάγκης ορθοπεδικής του αποκατάστασης. Για το λόγο δε αυτό, ζητεί να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου να του καταβάλλει συνολικό ποσό 63.440 ευρώ για το χρονικό διάστημα από 29.8.2014 έως 31.12.2018 (1.586 ημέρες x 40 ευρώ/ημερησίως). Εξάλλου, ισχυρίζεται ότι εξαιτίας του τραυματισμού του, δαπάνησε συνολικό ποσό 2.176,30 ευρώ για την προμήθεια ιατροφαρμακευτικών ειδών, αναλυόμενο ως εξής α) για ορθοπεδικά είδη συνολικό ποσό 1.110 ευρώ και, ειδικότερα, 150 ευρώ για λειτουργικό μηροκνημικό κηδεμόνα, 100 ευρώ για ζεύγος ναρθήκων ΠΔΚ έσω υποδήματος, 230 ευρώ για μαξιλάρι κατάκλισης με αέρα, 100 ευρώ για ζεύγος ναρθήκων κνημοποδικών λειτουργικών έσω υποδήματος, 150 ευρώ για περιπατητούρα τροχήλατη με φουσκωτούς τροχούς και φρένα, 230 ευρώ για μαξιλάρι για θεραπεία ή προφύλαξη από κατακλίσεις με αέρα ή αεροκυψέλες και 150 ευρώ για κηδεμόνα μηροκνημικού λειτουργικού με άρθρωση για τη ρύθμιση του εύρους κινήσεων του γόνατος (σχετ. οι προσκομιζόμενες από 20.1.2015, 21.1.2015, 3.6.2015, 22.10.2015, 23.10.2015, 23.10.2015 και 23.10.2015 αποδείξεις λιανικής πώλησης από την επιχείρησης εμπορίας ορθοπεδικών ειδών της Κ.Καλοταντάνου και οι από 21.10.2015 γνωματεύσεις των ιατρών Δ.Τσατσούλη και Α.Παπασωτηρόπουλου, περί της αναγκαιότητας προμήθειας των ειδών αυτών), β) για φυσικοθεραπείες συνολικό ποσό 640 ευρώ (σχετ. οι προσκομιζόμενες 9/25.9.2015 και 16/20.11.2015 αποδείξεις του ιατρού Α.Παπασωτηροπουλου), γ) για αγορά φαρμάκων συνολικό ποσό 55,29 ευρώ (προσκομίζονται σχετικώς επτά αποδείξεις λιανικής πώλησης φαρμακείων, διαστήματος 9ος-12ος.2015) και δ) για προμήθεια βενζίνης για τις μετακινήσεις του με αυτοκίνητο προκειμένου να υποβληθεί σε εξετάσεις και φυσικοθεραπείες, συνολικό ποσό 371 ευρώ (προσκομίζονται σχετικώς τριάντα δύο αποδείξεις λιανικής πώλησης πρατηρίων υγρών καυσίμων, χρονικού διαστήματος 8ος.2015 – 2ος.2016). Περαιτέρω, ισχυρίζεται ότι για την αποκατάσταση της οδοντοστοιχίας του, απαιτείται να δαπανήσει συνολικό ποσό ύψους 15.000 ευρώ, αναλυόμενο ως εξής : για εμφυτεύματα 7.000 ευρώ, για αποκατάσταση επί εμφυτευμάτων 3.700 ευρώ, για ενδιάμεσα γεφυρών 800 ευρώ και για στεφάνες μεταλλοπορσελάνης 3.500. Προς απόδειξη αυτού, επικαλείται και προσκομίζει την από 11.12.2015 γνωμάτευση του οδοντιάτρου Γ. Παπαρίζου, σύμφωνα με την οποία ο ενάγων «φέρει ολική ακίνητη προσθετική αποκατάσταση στην άνω και κάτω γνάθο. Μετά από ατύχημα στις 29-8-2014 έγινε θραύση των προσθετικών εργασιών και μερικών δοντιών. Οι εργασίες αυτές συγκολλήθηκαν προσωρινά στο νοσοκομείο που νοσηλεύτηκε αρχικά. Μετά το ατύχημα και την καταστροφή των εργασιών η μάσηση είναι αδύνατη. Απαιτείται αφαίρεση των παλαιών εργασιών, εξαγωγή κάποιων δοντιών. Απαιτείται συνδυασμός προσθετικών εργασιών με στεφάνες και γέφυρες σε εμφυτεύματα…», αναλύονται δε περαιτέρω οι δαπάνες όπως τις εκθέτει ο ενάγων. Συναφώς με το τελευταίο αυτό κονδύλιο, με την Ν56/2016 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου που εκδόθηκε επί αίτησης του ενάγοντος για προσωρινή επιδίκαση απαίτησης, κατ’ άρθρα 211-215 του ΚΔΔ, του επιδικάστηκε ποσό 12.000 ευρώ για την αποκατάστασης της οδοντοστοιχίας του. Πέραν δε της περιουσιακής ζημίας, ο ενάγων ισχυρίζεται ότι εξαιτίας του τραυματισμού του, των αλλεπάλληλων επεμβάσεων στις οποίες χρειάστηκε να υποβληθεί, των επακόλουθων επιπλοκών στην υγεία του για τις οποίες απαιτήθηκε κατ’ επανάληψη νοσηλεία του, ιατρικοί επανέλεγχοι, φυσικοθεραπείες κ.λπ. και της μόνιμης βλάβης της υγείας του που επέφερε απώλεια της κινητικής του αυτονομίας και της δυνατότητάς του να αυτοεξυπηρετείται, αλλά και εμφανή δυσμορφία στο σώμα του και αλλοίωση της εξωτερικής του εμφάνισης, δοκίμασε μεγάλη ψυχική ταλαιπωρία, θλίψη και άγχος, συναισθήματα τα οποία επιτείνονται από την διακοπή της επαγγελματικής του δραστηριότητας και της απώλειας της επικοινωνίας με τους συναδέλφους του. Για το λόγο δε αυτό, ζητεί να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου να του καταβάλλει 300.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη. Τέλος, ο ενάγων προβάλλει ότι η μόνιμη κινητική αναπηρία που του επέφερε ο τραυματισμός του, επιδρά ιδιαίτερα αρνητικά στην μελλοντική του επαγγελματική, κοινωνική και προσωπική εξέλιξη. Τούτο δε διότι η κινητική αναπηρία σε ποσοστό 90% που θα φέρει δια βίου, ματαιώνει βάναυσα κάθε φιλοδοξία και προσδοκία του για επαγγελματική και, συνακόλουθα, οικονομική του εξέλιξη δια της ανέλιξής του βαθμολογικά και μισθολογικά στο Πυροσβεστικό Σώμα, όπου μετά κόπων υπηρέτησε επί δεκαετίες ή και σε οποιαδήποτε άλλη εργασία, ενώ η μόνιμη κινητική του καθήλωση, με ταυτόχρονη εξάρτησή του από τρίτο πρόσωπο, εξαιτίας της απόλυτης αδυναμίας του να αυτοεξυπηρετείται ακόμα και για τις βασικές καθημερινές του ανάγκες, καθιστά ουσιαστικά αδύνατη την κοινωνική του επανένταξη. Για το λόγο δε αυτό, ζητεί να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου να του καταβάλλει ποσό 300.000 ευρώ, κατά τις διατάξεις του άρθρου 931 ΑΚ.
- Επειδή εξάλλου, το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο, με την 80190Φ.109.1/28.12.2018 έκθεση απόψεων και το παραδεκτώς κατατεθέν από 1.2.2019 υπόμνημα, ζητεί την απόρριψη της αγωγής στο σύνολό της, ως απαράδεκτης, αόριστης και νόμω αβάσιμης. Ειδικότερα, προβάλλει ότι στερείται παθητικής νομιμοποίησης, διότι από τον συνδυασμό των διατάξεων του π.δ.151/2004 «Οργανισμός Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας» (Α’ 107), του π.δ. 210/1992 και του ν.998/1979 «Περί προστασίας των δασών και των δασικών εν γένει εκτάσεων της χώρας» (Α’ 289), προκύπτει ότι αφ’ ης ενημερωθεί η οικεία Περιφέρεια για την εκδήλωση πυρκαγιάς σε δασική περιοχή εντός των χωρικών ορίων της, εναπόκειται στην αρμοδιότητα της Περιφέρειας ο συντονισμός της επέμβασης των πυροσβεστικών Αρχών και Υπηρεσιών για την κατάσβεση πυρκαγιάς, εν προκειμένω δε, η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας είχε ενημερωθεί εγκαίρως από τις Π.Υ. Αγρινίου και Μεσολογγίου για την εκδήλωση της επίμαχης πυρκαγιάς και, συνεπώς, έφερε την ευθύνη για την οργάνωση και διεξαγωγή της επιχείρησης κατάσβεσης. Επικουρικώς δε, με την έκθεση απόψεων προβάλλει ότι ο ενάγων βαρύνεται με συνυπαιτιότητα κατά ποσοστό 95% ως προς την πρόκληση και, πάντως ως προς την έκταση, της ζημίας που υπέστη, διότι παρέλειψε να εφαρμόσει τους στοιχειώδεις κανόνες της πυροσβεστικής τέχνης, όπως αυτοί αναγράφονται σε σύγγραμμα που διδάσκεται στις σχολές της Πυροσβεστικής Ακαδημίας, σύμφωνα με το οποίο αν πυροσβεστικός υπάλληλος βρεθεί εντός του πεδίου βολής των αεροσκαφών, πρέπει να πέσει κάτω μπρούμυτα με το κράνος στο κεφάλι, ενώ ο ενάγων δεν φορούσε κράνος, να τοποθετήσει τα εργαλεία που κρατά δίπλα του και σε απόσταση ή πίσω του, να πιάσει κάτι στέρεο για να μην παρασυρθεί από το νερό, να έχει το κεφάλι του προς την κατεύθυνση που έρχεται το αεροσκάφος και να μην τρέξει να φύγει εκτός εάν υπάρχει ασφαλής οδός διαφυγής. Το εναγόμενο προβάλλει, επίσης, ότι το κονδύλιο που αφορά διαφυγόντα κέρδη πρέπει να απορριφθεί, διότι η μείωση της περιουσίας του ενάγοντος κατά το ποσό των οικείων επιδομάτων, δεν συνιστά μισθολογική ανεπάρκεια, αφού εξακολουθεί να λαμβάνει μισθό από το Ελληνικό Δημόσιο, συναφώς δε προσκομίζει την 20349 Φ.Α.12064/1.4.2016 απόφαση του Αρχηγού του Πυροσβεστικού Σώματος, με την οποία ο ενάγων, από 30.3.2016, τέθηκε σε μόνιμη διαθεσιμότητα κατηγορίας Α’. Ακολούθως, προβάλλει ότι τα κονδύλια που αφορούν ιατροφαρμακευτικές δαπάνες και αποκατάσταση οδοντοστοιχίας, πρέπει να απορριφθούν ως αόριστα διότι ο ενάγων δεν αναφέρει εάν και σε ποια έκταση οι δαπάνες αυτές καλύφθηκαν ή δύναται να καλυφθούν από τον ασφαλιστικό του φορέα. Σχετικώς δε με το κονδύλιο της βελτιωμένης διατροφής, το εναγόμενο προβάλλει ότι τυγχάνει αναπόδεικτο τόσο ως προς την αναγκαιότητα λήψης αυτής όσο και ως προς την πραγματοποίηση της οικείας δαπάνης, ενώ σχετικώς με το κονδύλιο που αφορά την παροχή υπηρεσιών από τη σύζυγο του ενάγοντος, ζητεί τη μείωση του ποσού που τυχόν θα επιδικαστεί. Εξάλλου, ισχυρίζεται ότι δεν συντρέχουν εν προκειμένω οι προϋποθέσεις επιδίκασης αποζημίωσης βάσει του άρθρου 931 ΑΚ, διότι ο ενάγων δεν αποδεικνύει ότι θα υποστεί μελλοντική οικονομική ζημία που δεν καλύπτεται από το άρθρο 929 ΑΚ. Τέλος και επικουρικώς, το εναγόμενο ζητεί, κατά την τυχόν επιδίκαση χρηματικής αποζημίωσης για ηθική βλάβη, να συνεκτιμηθεί η δριμεία οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα.
- Επειδή, με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με τις διατάξεις που παρατέθηκαν, όπως ερμηνεύθηκαν, σε προηγούμενες σκέψεις, λαμβάνοντας υπ’ όψιν α) ότι ο ένδικος τραυματισμός του ενάγοντος έλαβε χώρα καθ’ ο χρόνο αυτός, τελών σε διατεταγμένη υπηρεσία ως αρχιπυροσβέστης του Π.Κ. Θέρμου κατά την επιχείρηση κατάσβεσης δασικής πυρκαγιάς που εκδηλώθηκε στις 29.8.2014 στη θέση «Δοσούλα» του χωριού Κάτω Χρυσοβίτσα Θέρμου, επιχειρούσε ως μέλος πεζοπόρου τμήματος πλησίον της κορυφογραμμής του νοτιοανατολικού τομέα της πυρκαγιάς και, συγκεκριμένα, όταν, περί ώρα 16.24, διενεργήθηκε ρίψη βολής νερού από εναέριο μέσο κατάσβεσης τύπου CANADAIR CL-215 στο σημείο όπου επιχειρούσε ο ενάγων, ο οποίος, ωθούμενος από τον όγκο του νερού έπεσε στο έδαφος και τραυματίστηκε, β) ότι επικεφαλής της επιχείρησης κατάσβεσης και Συντονιστής των εναερίων μέσων κατάσβεσης ήταν ο Διοικητής Π.ΠΥ.Δ.Δ.Ε., ενώ ως Τομεάρχης του νοτιοανατολικού τομέα δρούσε ο Διοικητής της Π.Υ. Μεσολογγίου, γ) ότι την εντολή για την επίμαχη ρίψη νερού έδωσε ο Διοικητής Π.ΠΥ.Δ.Δ.Ε., ως Συντονιστής των εναερίων μέσων κατάσβεσης, κατόπιν ενημέρωσής του από τον Διοικητή της Π.Υ. Μεσολογγίου ότι υπήρχε αναζωπύρωση στο σημείο, δ) ότι ο Διοικητής της Π.Υ. Μεσολογγίου γνώριζε, οπωσδήποτε από τον χρόνο της τελευταίας άμεσης συνομιλίας του, μέσω ασυρμάτου, με τον Συντονιστή, ότι πρόκειται να λάβει χώρα ρίψη νερού από εναέριο μέσο κατάσβεσης στην κορυφογραμμή του τομέα του, δεδομένου ότι κατά τη συνομιλία αυτή είχε ο ίδιος ζητήσει ρίψη νερού στο συγκεκριμένο σημείο και είχε λάβει σχετική επιβεβαίωση από τον Συντονιστή και, συνεπώς, όφειλε κατά νόμο (άρθρο 45 του π.δ.210/1992 και διατάξεις της 17961 Φ.109.1/4.6.1998 απόφασης Υ.Δ.Τ.) και σύμφωνα με τα ιδιαίτερα καθήκοντά του ως Τομεάρχη του νοτιοανατολικού τομέα της πυρκαγιάς, να ενημερώσει και να προειδοποιήσει τους πυροσβέστες που επιχειρούσαν πεζοί στον τομέα ευθύνης του, μεταξύ των οποίων και τον ενάγοντα, ότι επίκειται ρίψη νερού από εναέριο μέσο κατάσβεσης στο σημείο και ε) ότι ο Διοικητής της Π.Υ. Μεσολογγίου δεν ενημέρωσε ή προειδοποίησε αυτούς, με κανέναν τρόπο και οποτεδήποτε, για την επικείμενη ρίψη, ούτε προέβη σε καμία άλλη ενέργεια, εντός της επιχειρησιακής του αυτοτέλειας ως Τομεάρχη, για την προστασία των πυροσβεστών αυτών από τη ρίψη νερού (οδηγίες προφύλαξης, απομάκρυνση των πυροσβεστών από το σημείο κ.ο.κ.), το Δικαστήριο κρίνει ότι ο Διοικητής της Π.Υ. Μεσολογγίου άσκησε πλημμελώς τα καθήκοντά του, διότι καίτοι είχε υποχρέωση κατά νόμο και ιδιαίτερη υποχρέωση, ανάλογα με το ειδικότερο καθήκον που είχε αναλάβει στο συγκεκριμένο κατασβεστικό έργο, παρανόμως παρέλειψε να ακολουθήσει και να εφαρμόσει τους γενικούς κανόνες κατάσβεσης κατά τη ρίψη βολής νερού από εναέριο μέσο επί τω τέλει διασφάλισης του πυροσβεστικού προσωπικού του τομέα του και, ειδικότερα, παρέλειψε να ενημερώσει και να προειδοποιήσει, με οποιονδήποτε τρόπο και οποτεδήποτε, τους πυροσβέστες που επιχειρούσαν στον τομέα ευθύνης του, μεταξύ των οποίων και τον ενάγοντα, ότι πρόκειται να γίνει ρίψη νερού από εναέριο μέσο κατάσβεσης στο σημείο. Περαιτέρω, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι αποτέλεσμα των ανωτέρω παράνομων παραλείψεων του Διοικητή της Π.Υ. Μεσολογγίου ήταν ο ενάγων να αιφνιδιασθεί από τη ρίψη, να μην προλάβει να προφυλαχθεί και να τραυματιστεί, ωθούμενος στο έδαφος από τον όγκο του νερού, συγκεκριμένα δε να υποστεί κατάγματα προσωπικού κρανίου και κάκωση της σπονδυλικής του στήλης, η οποία του κατέλειπε τετραπληγία επικρατούσα στα κάτω άκρα, με συνολικό ποσοστό κινητικής αναπηρίας 90% εφ’ όρου ζωής, το Δικαστήριο κρίνει ότι ο ένδικος τραυματισμός του ενάγοντος προκλήθηκε αιτιωδώς από τις ανωτέρω παράνομες παραλείψεις του Οργάνου του εναγομένου. Εν όψει δε αυτών, το εναγόμενο ενέχεται σε αποζημίωση έναντι του ενάγοντος, κατά τις διατάξεις του άρθρου 105 του ΕισΝΑΚ και του ΑΚ που εφαρμόζονται συμπληρωματικώς, απορριπτομένων των προβαλλομένων από το εναγόμενο περί έλλειψης παθητικής του νομιμοποίησης, δεδομένου ότι οι ζημιογόνες παράνομες παραλείψεις αποδίδονται στον Διοικητή της Π.Υ. Μεσολογγίου, ο οποίος τυγχάνει Όργανο του Ελληνικού Δημοσίου, ανεξαρτήτως της ειδικότερης τοπικής του αρμοδιότητας, εντός της οποίας πάντως ενήργησε. Ακολούθως, λαμβάνοντας υπ’ όψιν α) ότι από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει i) ότι ο ενάγων είχε οπτική επαφή ή οποιαδήποτε δυνατότητα έγκαιρης αντίληψης του επίμαχου αεροσκάφους, εν όψει μάλιστα και του ότι μέχρι τη στιγμή εκείνη δεν επιχειρούσαν γενικώς εναέρια μέσα κατάσβεσης στον νοτιοανατολικό τομέα, ii) ότι προηγήθηκε τυχόν προφορική προειδοποίηση από άλλους πυροσβέστες που επιχειρούσαν στο ίδιο σημείο, η οποία να έγινε αντιληπτή από τον ενάγοντα και δη σε χρόνο που να του επιτρέπει την έγκαιρη και αποτελεσματική αντίδραση και προφύλαξή του ή iii) ότι τυχόν μεσολάβησε γεγονός αιφνίδιο και απρόβλεπτο, που να συνιστά ανωτέρα βία και το οποίο να ανέτρεψε τη συνήθη και κανονική πορεία των ανωτέρω αποδειχθέντων γεγονότων, β) ότι ο ενάγων δεν θα μπορούσε να είχε λάβει γνώση της επικείμενης ρίψης από τυχόν συνομιλίες των Ανωτέρων του μέσω ασυρμάτου, δεδομένου ότι ο ίδιος δεν είχε φορητό ασύρματο, παράλειψη για την οποία, πάντως, δεν ευθύνεται, διότι κατά τον χρόνο αναχώρησής του από το Πυροσβεστικό Κλιμάκιο, δεν υπήρχε διαθέσιμος φορητός ασύρματος στο Π.Κ. Θέρμου, γ) ότι, εν όψει του είδους και της φύσης των τραυμάτων του ενάγοντος (πρόσωπο και αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης), σε συνδυασμό με τον τρόπο πρόκλησης του τραυματισμού, κατά την εκτίμηση του θεράποντος ιατρού του, η παράλειψη του ενάγοντος να φορά κράνος, κατά τη στιγμή του τραυματισμού του, δεν τελεί σε αιτιώδη συνάφεια με την πρόκληση του τραυματισμού ή την έκταση αυτού, διότι το κράνος, ακόμα και αν το φορούσε, δεν θα απέτρεπε την υπερέκταση του αυχένα κατά την πτώση, ούτε, εξάλλου, θα απέτρεπε ή θα μείωνε τον τραυματισμό του προσώπου, δεδομένου μάλιστα ότι φορούσε μάσκα και δ) ότι όσα κατέθεσε στην Ε.Δ.Ε. ο θεράπων ιατρός του ενάγοντος σχετικά με προϋπάρχουσα στένωση σπονδυλικής στήλης ανάγονται στην ένταση των συμπτωμάτων του ασθενούς με τετραπάρεση και δεν αφορούν τον τρόπο πρόκλησης των επίμαχων τραυμάτων ή την έκταση αυτών, το Δικαστήριο κρίνει ότι ο ενάγων ουδόλως συνετέλεσε με δικές του πράξεις ή παραλείψεις στην πρόκληση του τραυματισμού του ή στην έκταση της ζημίας που υπέστη εξ αυτού και, συνεπώς, δεν βαρύνεται με οποιονδήποτε βαθμό υπαιτιότητας, απορριπτομένων των περί του αντιθέτου προβαλλομένων από το εναγόμενο.
- Επειδή, περαιτέρω, ως προς τα αιτούμενα με την αγωγή κονδύλια και, ειδικότερα, α) ως προς τα διαφυγόντα κέρδη που αντιστοιχούν στα επιδόματα αυξημένης ετοιμότητας και αποζημίωσης πενθημέρων, τα οποία απώλεσε ο ενάγων αφ’ ης μετατάχθηκε σε πολεμική διαθεσιμότητα εξαιτίας του τραυματισμού του i) για το χρονικό διάστημα από τη μετάταξή του και μέχρι το χρόνο άσκησης της αγωγής, το Δικαστήριο κρίνει ότι το εναγόμενο οφείλει να αποζημιώσει τον ενάγοντα με το ποσό των 6.342,40 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στο μικτό ποσό των ανωτέρω επιδομάτων για τους μήνες 12ος/2014 έως και 3ος/2016 [(166,40 + 230) x 16 μήνες], δεδομένου ότι, όπως προκύπτει από τις προσκομιζόμενες μισθοδοτικές καταστάσεις, μέχρι και τον Νοέμβριο του 2014 τα ελάμβανε, απορριπτομένων ως νόμω αβασίμων των προβαλλομένων από το εναγόμενο περί μισθολογικής ανεπάρκειας, το ανωτέρω ποσό, όμως, πρέπει να περιοριστεί στο αιτούμενο από τον ενάγοντα για το ίδιο χρονικό διάστημα (άρθρα 73 και 80 του ΚΔΔ), ήτοι σε 4.220,28 ευρώ και ii) για το χρονικό διάστημα που εκτείνεται στον μετά την άσκηση της αγωγής χρόνο, το αίτημα πρέπει να απορριφθεί κατά τα γενόμενα δεκτά στη δεύτερη σκέψη, διότι η οικεία απαίτηση τυγχάνει μέλλουσα και μη εκκαθαρισμένη, β) ως προς το κονδύλιο που αφορά τις υπηρεσίες που προσέφερε στον ενάγοντα η σύζυγός του λόγω της βλάβης της υγείας του που υπέστη από τον τραυματισμό, λαμβάνοντας υπ’ όψιν i) ότι ως εκ του είδους και του βαθμού της αναπηρίας που του επέφερε ο τραυματισμός (τετραπληγία επικρατούσα στα κάτω άκρα, συνεπεία τραυματισμού σπονδυλικής στήλης και απώλεια ελέγχου σφιγκτήρων, με ποσοστό κινητικής αναπηρίας 90%), υπήρχε αναγκαιότητα για την παροχή των υπηρεσιών αυτών στον ενάγοντα από τρίτο πρόσωπο, το οποίο θα είχε αναγκαστεί εκείνος να προσλάβει αν δεν του είχαν προσφερθεί από τη σύζυγό του, ii) ότι, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, οι υπηρεσίες αυτές αντιστοιχούν σε πλασματική δαπάνη ύψους 600 ευρώ μηνιαίως και iii) ότι λόγω της μη αποκατάστασης της συγκεκριμένης σωματικής βλάβης του ενάγοντος (σχετ. η οικεία πιστοποίηση αναπηρίας από το ΚΕΠΑ Αγρινίου), η πλασματική αυτή δαπάνη τυγχάνει ορισμένη, επαναλαμβανόμενη και διαρκής, η δε επέλευσή της είναι βέβαιη και η έκτασή της μπορεί να προσδιορισθεί από τώρα και μέχρι τις 31.12.2018, το Δικαστήριο κρίνει ότι το εναγόμενο οφείλει να αποζημιώσει τον ενάγοντα για την ανωτέρω αιτία με συνολικό ποσό 31.200 ευρώ, για το χρονικό διάστημα 9ος.2014-12ος.2018 (52 μήνες x 600 ευρώ μηνιαίως), γ) ως προς το κονδύλιο που αφορά τη βελτιωμένη διατροφή, λαμβάνοντας υπ’ όψιν i) ότι ο σχηματισμός της οικείας δικανικής κρίσης ερείδεται στα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, που αποτελούν πορίσματα κοινής παραδοχής και δεν απαιτούνται ιατρικές γνώσεις, ως εκ τούτου δε δεν απαιτείται η προσκόμιση ειδικής ιατρικής γνωμάτευσης που να συνιστά τη λήψη βελτιωμένης διατροφής, απορριπτομένων των περί του αντιθέτου προβαλλομένων από το εναγόμενο, ii) ότι λόγω της έκτασης και της σοβαρότητας των τραυμάτων του, των αλλεπάλληλων χειρουργικών επεμβάσεων στις οποίες υπεβλήθη εξασθενώντας περαιτέρω τον οργανισμό του, του είδους της σωματικής βλάβης που του κατέλειπε ο τραυματισμός και επί τω τέλει της ταχύτερης και αποτελεσματικότερης αποθεραπείας και ενίσχυσης του οργανισμού του, ο ενάγων είχε, κατά διδάγματα της κοινής πείρας, ανάγκη να εμπλουτίσει τη διατροφή του με συγκεκριμένες τροφές, όπως κρέας, ψάρι, γαλακτοκομικά, λαχανικά και φρούτα, για την προμήθεια των οποίων απαιτείται δαπάνη ύψους 230 ευρώ μηνιαίως, iii) ότι λόγω της μη αποκατάστασης της συγκεκριμένης σωματικής βλάβης του ενάγοντος, η δαπάνη αυτή, τυγχάνει ορισμένη, επαναλαμβανόμενη και διαρκής, η δε επέλευσή της είναι βέβαιη και η έκτασή της μπορεί να προσδιορισθεί από τώρα και μέχρι τις 31.12.2018 και iv) ότι κατά τα χρονικά διαστήματα που νοσηλεύθηκε, ο ενάγων ελάμβανε την ειδική βελτιωμένη διατροφή του νοσοκομείου (29.8.2014-22.9.2014 στη ΜΕΘ, 22.9.2014-5.11.2014 στη νευροχειρουργική κλινική, 5.11.2014-12.11.2014 στην κλινική ΦΙΑΠ, 12.11.2014-22.12.2014 στη νευροχειρουργική κλινική, 22.12.2014-31.8.2015 στην κλινική ΦΙΑΠ και 31.8.2015-10.9.2015 στη γναθοχειρουργική κλινική), το Δικαστήριο κρίνει ότι το εναγόμενο οφείλει να αποζημιώσει τον ενάγοντα για την ανωτέρω αιτία με συνολικό ποσό 9.200 ευρώ για το χρονικό διάστημα 9ος.2015 – 12ος.2018 (40 μήνες x 230 ευρώ μηνιαίως), δ) ως προς τις δαπάνες για την προμήθεια ιατροφαρμακευτικών ειδών και τις συναφείς αναγκαίες μετακινήσεις του ενάγοντος, το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα προσκομισθέντα φορολογικά στοιχεία και ιατρικές γνωματεύσεις, κρίνει ότι το εναγόμενο οφείλει να αποζημιώσει τον ενάγοντα για την ανωτέρω αιτία με συνολικό ποσό 2.176,30 ευρώ (1.110 ευρώ συνολικά για ορθοπεδικά είδη + 640 ευρώ για φυσικοθεραπείες + 55,29 ευρώ για φάρμακα + 371 ευρώ για βενζίνη) και ε) ως προς τις οδοντιατρικές εργασίες στις οποίες χρειάζεται να υποβληθεί ο ενάγων, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την προσκομισθείσα από 11.12.2015 γνωμάτευση του οδοντιάτρου Γ.Παπαρίζου, το Δικαστήριο κρίνει ότι το εναγόμενο οφείλει να αποζημιώσει τον ενάγοντα με ποσό 15.000 ευρώ, από το οποίο, όμως, πρέπει να αφαιρεθεί, κατ’ άρθρο 215 παρ.5 του ΚΔΔ, το ποσό των 12.000 ευρώ που του έχει ήδη επιδικαστεί με την Ν56/2016 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου. Τα δε προβαλλόμενα από το εναγόμενο περί τυχόν κάλυψης των ανωτέρω, υπό στοιχεία δ’ και ε’, δαπανών του ενάγοντος από τον ασφαλιστικό του φορέα, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμα, διότι, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 930 εδ.γ’ του ΑΚ, η σχετική αξίωση αποζημίωσης δεν αποκλείεται από το λόγο ότι ο ζημιωθείς δικαιούται παροχής από τρίτον. Εν όψει όλων των ανωτέρω, για την αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας του ενάγοντος, το εναγόμενο οφείλει να τον αποζημιώσει με συνολικό ποσό 49.796,58 ευρώ (4.220,28 ευρώ λόγω διαφυγόντων κερδών + 31.200 ευρώ για πλασματική δαπάνη λόγω των υπηρεσιών της συζύγου του + 9.200 ευρώ για βελτιωμένη διατροφή + 2.176,30 ευρώ για πραγματοποιηθείσες δαπάνες για ορθοπεδικά είδη, αμοιβές ιατρού, φάρμακα και βενζίνη + 3.000 ευρώ για την αποκατάσταση της οδοντοστοιχίας του).
- Επειδή, ακολούθως, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις συνθήκες υπό τις οποίες επήλθε ο τραυματισμός του ενάγοντος, ιδίως δε την αποκλειστική υπαιτιότητα του Οργάνου του εναγομένου στην πρόκλησή του, την δια βίου κινητική αναπηρία σε ποσοστό 90% που του επέφερε, την σωματική του ταλαιπωρία εξαιτίας των χειρουργικών επεμβάσεων και της παρατεταμένης νοσηλείας του, την επίδραση του ένδικου τραυματικού γεγονότος στον ψυχισμό του, την ηλικία του κατά τον χρόνο του συμβάντος (50 ετών) και την επαγγελματική, κοινωνική και οικονομική του κατάσταση, το Δικαστήριο κρίνει ότι εξαιτίας του τραυματισμού του ο ενάγων υπέστη ηθική βλάβη, λόγω του ιδιαίτερα σοβαρού κλονισμού της σωματικής και ψυχικής του υγείας, η οποία θα επιδεινώνεται με το πέρασμα του χρόνου, για τη χρηματική ικανοποίηση της οποίας δικαιούται να λάβει από το εναγόμενο ποσό 150.000 ευρώ, κατά μερική αποδοχή του οικείου αιτήματος της αγωγής.
- Επειδή, εξάλλου, λαμβάνοντας ειδικότερα υπ’ όψιν α) ότι η κινητική αναπηρία που κατέλειπε στον ενάγοντα ο τραυματισμός του, του αποστερεί κάθε δυνατότητα για επαγγελματική και οικονομική εξέλιξη, είτε δια της συνέχισης της σταδιοδρομίας του στο Πυροσβεστικό Σώμα, είτε ως εν γένει ενεργό και παραγωγικό μέλος της αγοράς εργασίας, αφού, για την ίδια αιτία, αδυνατεί να ασκήσει οποιοδήποτε επάγγελμα και β) ότι η επακόλουθη της κινητικής αυτής αναπηρίας μόνιμη εξάρτησή του από τρίτο πρόσωπο, λόγω της απόλυτης αδυναμίας του να αυτοεξυπηρετείται ακόμα και για τις βασικές καθημερινές του ανάγκες, περιορίζει σημαντικά τις συναναστροφές του και δυσχεραίνει ουσιωδώς τη συμμετοχή του σε κοινωνικές δραστηριότητες, το Δικαστήριο κρίνει ότι η κινητική αναπηρία που προκάλεσε στον ενάγοντα ο τραυματισμός του, επιδρά στο μέλλον του και δη στην επαγγελματική, οικονομική, κοινωνική και προσωπική του εξέλιξη, με τρόπο που δεν δύναται να καλυφθεί εντελώς με τις παροχές των άρθρων 929 και 932 του ΑΚ και, συνεπώς, θεμελιώνεται αυτοτελής αξίωσή του κατ’ άρθρο 931 ΑΚ, απορριπτομένου του αντίθετου ισχυρισμού του εναγομένου. Προς τούτο δε, το Δικαστήριο, συνεκτιμώντας το είδος και τις συνέπειες της αναπηρίας, την ηλικία του ενάγοντος και την αποκλειστική υπαιτιότητα του Οργάνου του εναγομένου στην πρόκληση αυτής, κρίνει ότι ο ενάγων δικαιούται να λάβει από το εναγόμενο ποσό 100.000 ευρώ, κατά μερική αποδοχή του οικείου αιτήματος της αγωγής.
- Επειδή, κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η κρινόμενη αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή και να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου να καταβάλλει στον ενάγοντα ποσό 299.796,58 ευρώ (49.796,58 ευρώ για περιουσιακή ζημία + 150.000 ευρώ για ηθική βλάβη + 100.000 ευρώ κατ’ άρθρο 931 ΑΚ), νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής στο εναγόμενο (σχετ. η 5265/4.4.2016 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών, Ι.Ν.Παπακωνσταντίνου), μέχρις εξοφλήσεως, τα δε δικαστικά έξοδα πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων, λόγω της εν μέρει νίκης και εν μέρει ήττας αυτών (άρθρο 275 παρ.1 εδ. γ’ ΚΔΔ).
Πηγή :
