Η αρχή της αναστολής των ατομικών διώξεων αφορά αποκλειστικά και μόνο το κηρυχθέν σε κατάσταση πτώχευσης νομικό πρόσωπο και δεν αποκλείει τη λήψη μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος των αλληλεγγύως ευθυνόμενων διευθυντών, διαχειριστών και γενικά εντεταλμένων στη διοίκηση των νομικών προσώπων.
Δεκτή έκανε την έφεση του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών και εξαφάνισε την υπ’ αριθμόν 1523/2021 απόφαση του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών με την οποία κρίθηκε ότι μη νομίμως επιδιώκεται, με την λήψη μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης, η ικανοποίηση οφειλής κατά της πτωχεύσασας ΕΠΕ ή των συνυπεύθυνων προσώπων (εν προκειμένω του εφεσίβλητου) εκτός της πτωχευτικής διαδικασίας, η οποία μετά την κήρυξη της πτώχευσης αποτελεί την μόνη οδό για την είσπραξη των οφειλών, οι οποίες γεννήθηκαν πριν την κήρυξη της πτώχευσης. Το Δικαστήριο δέχθηκε τον ισχυρισμό του ΕΦΚΑ ο οποίος προέβαλλε ότι η ως άνω κρίση του πρωτόδικου δικαστηρίου είναι εσφαλμένη καθότι οι διατάξεις του Πτωχευτικού Κώδικα δεν απαγορεύουν σ’ αυτόν ως δανειστή πτωχεύσαντος νομικού προσώπου, να στραφεί κατά αλληλεγγύως ευθυνόμενου με το νομικό πρόσωπο, όπως στην περίπτωση του εφεσίβλητου.
Το Δικαστήριο σημείωσε ότι η πτωχευτική διαδικασία και η διέπουσα αυτήν αρχή της αναστολής των ατομικών διώξεων αφορά αποκλειστικά και μόνο το κηρυχθέν σε κατάσταση πτώχευσης νομικό πρόσωπο της ΕΠΕ και δεν αποκλείει τη λήψη μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος των φυσικών προσώπων τα οποία είναι διευθυντές, διαχειριστές και γενικά εντεταλμένοι στη διοίκηση της εν λόγω εταιρίας και υπέχουν, κατά τις διατάξεις των άρθρων 69 παρ. 2 του Ν. 2676/1999 και 115 του Ν. 2238/1994, ευθύνη για την καταβολή των οφειλομένων από το νομικό πρόσωπο της εταιρείας αφαλιστικών εισφορών.
Περαιτέρω, η ευθύνη των φυσικών αυτών προσώπων είναι απλή, πρόσθετη ευθύνη για την καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών της ΕΠΕ, με την έννοια ότι για την ενεργοποίησή της δεν απαιτείται να επαναληφθεί η διαδικασία προσδιορισμού και βεβαίωσης του χρέους με κοινοποίηση προς τα πρόσωπα αυτά των σχετικών καταλογιστικών πράξεων, ούτε, περαιτέρω, η επ’ ονόματι τους ταμειακή βεβαίωση του οφειλομένου ποσού και όχι με την έννοια ότι για την ενεργοποίησή της απαιτείται να επιδιωχθεί η είσπραξη του χρέους το πρώτον από το νομικό πρόσωπο της πτωχεύσασας εταιρίας, όπως αβάσιμα ισχυρίστηκε ο εφεσίβλητος. Εξάλλου, η λήψη αναγκαστικών μέτρων σε βάρος των ως άνω φυσικών προσώπων χωρίς να έχει επιδιωχθεί προηγουμένως η είσπραξη του χρέους από την πτωχεύσασα εταιρία δεν αντίκειται στις αρχές της χρηστής διοίκησης, της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της αναλογικότητας.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΔΕφΑθ 3436/2023
