Παραβάσεις Κ.Β.Σ. (πδ 186/1992 Α’ 84) – Κ.Φ.Α.Σ. (ν. 4093/2012, Α’ 222). Πράξη επιβολής προστίμου άρθρου 7 παρ. 3 και 5 του ν. 4337/2015 (Α’ 129) για λήψη εικονικού φορολογικού στοιχείου κατά τη διαχειριστική περίοδο 1.1.2014 – 31.12.2014. Παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου για κοινοποίηση της πράξης . Άρθρα 32 και 66 παρ. 27α΄του ν. 4646/2019 (Α΄201).
Τμήμα 12ο (Τριμελές)
13887/2024
Πρόεδρος: Ασημούλα Τραχανά, Πρόεδρος Πρωτοδικών ΔΔ
Εισηγήτρια: Αγγελική Νικολοπούλου, Πρωτοδίκης ΔΔ
Παραβάσεις Κ.Β.Σ. (πδ 186/1992 Α’ 84) – Κ.Φ.Α.Σ. (ν. 4093/2012, Α’ 222). Πράξη επιβολής προστίμου άρθρου 7 παρ. 3 και 5 του ν. 4337/2015 (Α’ 129) για λήψη εικονικού φορολογικού στοιχείου κατά τη διαχειριστική περίοδο 1.1.2014 – 31.12.2014. Παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου για κοινοποίηση της πράξης . Άρθρα 32 και 66 παρ. 27α΄του ν. 4646/2019 (Α΄201).
[…] Δεν τυγχάνει εφαρμογής ούτε η περ. α΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 36 του ΚΦΔ, όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 32 του ν. 4646/2019, διάταξη η οποία προβλέπει την ενιαύσια επιμήκυνση της πενταετούς παραγραφής στην περίπτωση νέων στοιχείων ή πληροφοριών που περιέρχονται στη Φορολογική Διοίκηση το τελευταίο έτος της παραγραφής. Ειδικότερα, η ανωτέρω διάταξη, αναφερόμενη στο ουσιώδες για την φορολογική ενοχή στοιχείο της παραγραφής, διέπει αναγκαίως αξιώσεις της φορολογικής αρχής οι οποίες, ενόψει και της έλλειψης ειδικής αναφοράς ως προς την έναρξη ισχύος της στη μεταβατικού περιεχομένου διάταξη του άρθρου 66 του ν. 4646/2019, ανάγονται σε φορολογικά έτη μετά την 12.12.2019, ημερομηνία έναρξης του νόμου. Για τους ίδιους επομένως λόγους που, όπως προαναφέρθηκε, ισχύουν και για την περίπτωση β΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 32 του ν. 4646/2019, η παραπάνω διάταξη δεν καταλαμβάνει εν προκειμένω και την παραγραφή των φορολογικών αξιώσεων του καθ’ ου για τη χρήση 2014. Εξάλλου, δεν εφαρμόζεται ούτε η προϊσχύουσα διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 36 του ΚΦΔ, κατά την οποία εξαιρετικώς σε περιπτώσεις φοροδιαφυγής μπορεί να εκδοθεί πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εντός είκοσι ετών από τη λήξη του έτους εντός του οποίου λήγει η προθεσμία υποβολής δήλωσης. Όπως ειδικότερα, κρίθηκε με την ΣτΕ 1738/2017, το ιδιαιτέρως μεγάλο χρονικό διάστημα παραγραφής που θεσπίζεται με τη διάταξη του άρθρου 36 παρ. 3 του ν. 4174/2013 (εικοσαετία) δεν μπορεί να θεωρηθεί ως εύλογο και σύμφωνο προς τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, ιδίως μάλιστα στη σύγχρονη εποχή, η οποία διακρίνεται από την ταχύτητα των εξελίξεων σε όλους τους τομείς και κατά την οποία το έργο της φορολογικής Διοίκησης διευκολύνεται σημαντικά από την τεχνολογία, τις δυνατότητες της οποίας υποχρεούται να αξιοποιεί προς εξυπηρέτηση της ταχύτητας, της ακρίβειας, της αξιοπιστίας και της αποτελεσματικότητας των ελέγχων της. Με τα δεδομένα, επομένως, αυτά, εφόσον δηλαδή, ως προς το ζήτημα της παραγραφής των φορολογικών αξιώσεων για τη χρήση του 2014 δεν εφαρμόζονται ούτε οι διατάξεις του άρθρου 32 του ν. 4646/2019, ούτε, όμως, οι διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 36 του ΚΦΔ όπως ίσχυαν πριν την αντικατάστασή τους με το ν. 4646/2019, εφαρμοστέες στην προκείμενη περίπτωση για την παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου να κοινοποιεί πράξεις προσδιορισμού φόρων και προστίμων για την εν λόγω χρήση, σε περιπτώσεις φοροδιαφυγής, είναι, σύμφωνα με την παρ. 11 του άρθρου 66 και ήδη 72 του ΚΦΔ, οι κατά περίπτωση διατάξεις περί παραγραφής που ίσχυαν πριν την 01.01.2014, ημερομηνία θέσης σε ισχύ του ΚΦΔ, σύμφωνα με το άρθρο 67 (ήδη 73) αυτού. Συγκεκριμένα, ως προς επιβολή προστίμων του τέως Κ.Β.Σ. και ήδη Κ.Φ.Α.Σ., ισχύουν αναλογικά όσα ορίζονται και στην φορολογία εισοδήματος (ως κύριας φορολογίας), ήτοι εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 84 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (όπως κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2238/1994). Υπό την ισχύ, επομένως, της εφαρμοστέας εν προκειμένω διάταξης της παρ. 1 του άρθρου 84 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, η οποία καθιερώνει πενταετή καταρχήν παραγραφή από το τέλος του έτους μέσα στο οποίο λήγει η προθεσμία για την επίδοση της φορολογικής δήλωσης, ή, για τα πρόστιμα του Κ.Β.Σ. (ήδη Κ.Φ.Α.Σ.), από τη λήξη της διαχειριστικής περιόδου που έπεται εκείνης, εντός της οποίας διαπράχθηκε η παράβαση (βλ. το δεύτερο εδάφιο της παρ. 5 του άρ. 9 του ν. 2523/1997), το δικαίωμα του Δημοσίου για την κοινοποίηση της αντίστοιχης καταλογιστικής πράξης για τη χρήση 2014 παραγραφόταν την 31.12.2020. Ενόψει των ανωτέρω, και δεδομένου ότι η πράξη αυτή εκδόθηκε στις 12.4.2021 και κοινοποιήθηκε στην προσφεύγουσα στις 16.4.2021 (βλ. την οικεία έκθεση επίδοσης της εφοριακού υπαλλήλου …), ημερομηνία κατά την οποία είχε παραγραφεί η σχετική αξίωση, το Δικαστήριο άγεται στην κρίση ότι κατά τον χρόνο αυτόν η προβλεπόμενη πενταετής παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου για κοινοποίηση της ένδικης πράξης είχε ήδη συμπληρωθεί. Στην προκείμενη, εξάλλου, περίπτωση δεν είναι εφαρμοστέες οι περί δεκαετούς παραγραφής διατάξεις της παρ. 4 εδ. β΄ του άρθρου 84 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, προεχόντως, διότι η περιέλευση των συμπληρωματικών στοιχείων που αποτελούν την προϋπόθεση για την ενεργοποίηση της εν λόγω διάταξης, σύμφωνα με το άρθρο 68 παρ. 2 εδ. α΄ του ΚΦΕ, έπρεπε να είχε χωρήσει μετά το πέρας της αρχικής πενταετούς παραγραφής (βλ. ΣτΕ 512/2022). Η προϋπόθεση, όμως αυτή δεν συντρέχει εν προκειμένω, καθώς τα συμπληρωματικά στοιχεία είχαν σε κάθε περίπτωση διαβιβαστεί στην αρμόδια για τον καταλογισμό φορολογική αρχή (στο ΚΕΜΕΕΠ), αφενός, εντός του 2019, με το με αρ.πρωτ. …/09.01.2019 διαβιβαστικό έγγραφο της Διεύθυνσης Οικονομικής Αστυνομίας, αφετέρου, εντός του 2020, με το …./11.2.2020 διαβιβαστικό έγγραφο της Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Αθηνών, με το οποίο απεστάλη η έκθεση ελέγχου της ως άνω Δ.Ο.Υ. ως προς την εκδότρια εταιρεία …., σε σχέση με την εφαρμογή των διατάξεων του Κ.Φ.Α.Σ., ήτοι τα συμπληρωματικά αυτά στοιχεία περιήλθαν στο ΚΕΜΕΕΠ εντός του τέταρτου και του πέμπτου έτους της παραγραφής, αντίστοιχα και όχι μετά το πέρας της πενταετίας. Κατ’ αποδοχή, επομένως, του σχετικού λόγου της κρινόμενης προσφυγής, μη νομίμως απορρίφθηκε σιωπηρώς από τον Προϊστάμενο της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της ΑΑΔΕ η με αρ. πρωτ. …. ενδικοφανής προσφυγή της προσφεύγουσας, καθ’ ο μέρος ζητείτο με αυτήν η ακύρωση της …οριστικής πράξης επιβολής προστίμου του άρθρου 7 παρ. 3 και 5 του ν. 4337/2015 του Προϊσταμένου του ΚΕΜΕΕΠ, διαχειριστικής περιόδου 1.1. – 31.12.2014, πράξη που ενσωματώθηκε στην παραπάνω προσβαλλόμενη σιωπηρή απόρριψη. Για το λόγο αυτό, συνεπώς, η ως άνω προσβαλλόμενη σιωπηρή απόρριψη αποβαίνει, κατά το μέρος αυτό, μη νόμιμη και ακυρωτέα.
