Αριθμός 547/2024
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
3° Τμήμα
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Χριστίνα Λίμουρα, Εφέτη, η οποία ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και από τη Γραμματέα Δ.Π..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……… για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Των εκκαλούντων: 1) Της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «……….», που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, 2) Της εταιρείας με την επωνυμία «………», που εδρεύει στο …… Αττικής και εκπροσωπείται νόμιμα, 3) ……….., οι οποίοι παραστάθηκαν δια του πληρεξούσιου δικηγόρου Γεώργιου Γεωργουλόπουλου με δήλωση, κατ’ άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ.
Των εφεσίβλητων: 1) -8) …………………, οι οποίοι παραστάθηκαν δια του πληρεξούσιου δικηγόρου Νεκτάριου Ψύλου, με δήλωση άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς άσκησαν οι εφεσίβλητοι την με αριθμό εκθ. καταθ. …./2018 αγωγή τους, επί της οποίας εκδόθηκε η με αριθ. 3519/2022 απόφαση του ανωτέρω δικαστηρίου, η οποία έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή. Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου οι εκκαλούντες με την με αριθμ. εκθ. καταθ. …../2023 έφεση, δικάσιμος επί της οποίας ορίστηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, αφού ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους με τις έγγραφες προτάσεις τους ζήτησαν να γίνουν αυτοί δεκτοί.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση έφεση των εκκαλούντων κατά της 3519/2022 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (άρθρα 614 επ. ΚΠολΔ), αντιμωλία των διαδίκων, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495, 518 παρ. 2 ΚΠολΔ). Επομένως, εφόσον φέρεται παραδεκτά προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος δικαστηρίου (άρθρα 19, 511 ΚΠολΔ ), πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή η έφεση και να ερευνηθεί περαιτέρω μέσα στα όρια που καθορίζονται με αυτήν, κατά την ίδια ανωτέρω ειδική διαδικασία, για το παραδεκτό και βάσιμο των προβαλλομένων λόγων της (άρθρα 522,533 σε συνδ. με 591 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Με την υπό κρίση αγωγή τους οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι ισχυρίζονται ότι στον αναφερόμενο τόπο και χρόνο έλαβε χώρα αυτοκινητικό ατύχημα που είχε ως αποτέλεσμα το θανάσιμο τραυματισμό του ……, υπό τις περιγραφόμενες στην αγωγή συνθήκες. Ζητούν περαιτέρω ισχυριζόμενοι ότι υπέστησαν ψυχική οδύνη από το θάνατο του συγγενικού τους προσώπου να αναγνωριστεί η εις ολόκληρον υποχρέωση των εναγομένων να τους καταβάλουν τα αναφερόμενα στην αγωγή ποσά για χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης.
Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφασή του έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται οι εκκαλούντες με την υπό κρίση έφεσή τους, επικαλούμενοι εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων.
Ισχυρίζονται οι εκκαλούντες ότι αποκλειστικά υπαίτιος του ένδικου ατυχήματος και του θανάσιμου τραυματισμού του είναι ο ίδιος ο θανών προβάλλοντας τον ισχυρισμό περί αποκλειστικής υπαιτιότητας άλλως συντρέχουσας υπαιτιότητας του θανόντος κατά το άρθρο 300 ΑΚ.
Από τις ένορκες όμως καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων, που περιέχονται στα πρακτικά του Πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και από όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν αποδεικνύεται ότι αποκλειστικά υπαίτιος του ένδικου ατυχήματος είναι ο εναγόμενος ……., ο οποίος στις 10.11.2015 και ενώ οδηγούσε το υπ’ αριθμ. … ΙΧΦ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της δεύτερης εναγομένης, το οποίο κατά το χρόνο του ατυχήματος ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία, στάθμευσε το όχημά του επί της οδού Ποταμού στον Κορυδαλλό Αττικής, παρά την ύπαρξη ρυθμιστικής πινακίδας που απαγορεύει στο σημείο εκείνο τη στάθμευση, λόγω της ιδιομορφίας της οδού που παρουσιάζει δεξιά καμπύλη και κατωφέρεια, ώστε να κινούνται ανεμπόδιστα τα ομόρροπα κινούμενα οχήματα. Κατά τον ίδιο χρόνο ο ……….., οδηγώντας το υπ’ αριθμ. ……… δίκυκλο όχημά του και ενώ εκινείτο επί της οδού Ποταμού όταν αντιλήφθηκε το σταθμευμένο φορτηγό το οποίο βρισκόταν στην πορεία του και μη δυνάμενος να πραγματοποιήσει αποφευκτικό ελιγμό προς τα αριστερά ώστε να αποφύγει τη σύγκρουση καθότι το ανωτέρω φορτηγό εμπόδιζε την πορεία του, επέπεσε με το εμπρόσθιο τμήμα του δικύκλου στην πίσω αριστερή πλευρά του φορτηγού, υποστάς κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις συνεπεία των οποίων επήλθε ο θάνατός του. Ενόψει των ανωτέρω αποκλειστικά υπαίτιος του ένδικου ατυχήματος κρίνεται ότι είναι ο οδηγός του φορτηγού αυτοκινήτου, ο οποίος παραβιάζοντας τη ρυθμιστική πινακίδα απαγόρευσης της στάθμευσης προκάλεσε το τροχαίο ατύχημα και το θάνατο του οδηγού του δικύκλου, ο οποίος λόγω του όγκου του φορτηγού που καταλάμβανε αντικανονικά τμήμα του οδοστρώματος εμποδίζοντας την πορεία των λοιπών κινούμενων στην πορεία του οχημάτων δεν κατόρθωσε να αποφύγει τη σύγκρουση, απορριπτομένων των σχετικών λόγων εφέσεως ως αβάσιμων. Ισχυρίζονται οι εκκαλούντες ότι κατά το χρόνο του ατυχήματος η άδεια ικανότητας οδήγησης μοτοσυκλέτας του αποβιώσαντος είχε λήξει, γεγονός που τον καθιστά υπαίτιο του ατυχήματος. Ο ανωτέρω ισχυρισμός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος διότι ο αποβιώσας, ο οποίος ήταν έμπειρος οδηγός, οδηγώντας με σύνεση και διαρκώς τεταμένη την προσοχή του στην οδήγηση, εκινείτο κανονικά στην λωρίδα κυκλοφορίας του, μη δυνάμενος να αποφύγει τη σύγκρουση με το ανωτέρω φορτηγό, το οποίο σε ώρα αιχμής είχε σταθμεύσει αντικανονικά. Επομένως η εκκαλουμένη απόφαση, συνυπολογίζοντας και το ποσοστό συνυπαιτιότητας του αποβιώσαντος στην έκταση των σωματικών βλαβών, ο οποίος δεν φορούσε κράνος, ορθά εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις, αναγνωρίζοντας την υποχρέωση των εναγομένων να καταβάλουν στους ενάγοντες, λόγω του έντονου ψυχικού πόνου που υπέστησαν από το θάνατο του συγγενικού τους προσώπου, τα επιδικαζόμενα ποσά, με το νόμιμο τόκο επιδικίας, ο οποίος είναι ο νόμιμος τόκος μετά την επίδοση της αγωγής και δεν μεταβάλλεται σε υπερημερίας με τον περιορισμό του αιτήματος της αγωγής σε αναγνωριστικό, όπως προκύπτει από τη ρύθμιση του άρθρου 346ΑΚ, ο οποίος, τόκος υπερημερίας επιδικάζεται μόνο στις περιπτώσεις χρηματικής απαίτησης που ο οφειλέτης ευλόγως αντιδικεί, περίπτωση που δεν συντρέχει εν προκειμένω και ως εκ τούτου θα πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι οι σχετικοί λόγοι της έφεσης των εκκαλούντων με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω πρέπει να απορριφθεί η έφεση στο σύνολό της ως ουσιαστικά αβάσιμη και να καταδικαστούν οι εκκαλούντες στη δικαστική δαπάνη των εφεσίβλητων λόγω της ήττας τους (άρθρο 176 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων την υπό κρίση έφεση.
Δέχεται τυπικά και
Απορρίπτει ουσιαστικά την έφεση.
Καταδικάζει τους εκκαλούντες στη δικαστική δαπάνη των εφεσίβλητων, την οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στον Πειραιά σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 14.11.2024 χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους.
H ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
