Σύμφωνα με γερμανικό δικαστήριο, τα προσόντα αποτελούν προσωπικά δεδομένα, η αξιολόγησή τους όμως από τον εργοδότη όχι
Μια ενδιαφέρουσα απόφαση δημοσίευσε το δικαστήριο εργατικών διαφορών του Μάιντς στη Γερμανία επί αγωγής αποζημίωσης για μη ικανοποίηση αιτήματος πρόσβασης από υποψήφιο εργαζόμενο.
Η υπόθεση εκκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2023, όταν ο ενάγων υπέβαλε αίτηση για θέση εργασίας στην εναγόμενη εταιρεία. Μετά τη λήψη αρνητικής απάντησης, ο ενάγων απέστειλε ηλεκτρονική επιστολή στις 11 Οκτωβρίου 2023, ζητώντας δύο συγκεκριμένα στοιχεία: αφενός τους λόγους για τους οποίους απορρίφθηκε η αίτησή του, αφετέρου δε, πλήρη ενημέρωση και αντίγραφο των προσωπικών του δεδομένων σύμφωνα με το άρθρο 15 του ΓΚΠΔ.
Η εναγόμενη εταιρεία ανταποκρίθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2023 με μια λιτή απάντηση, αναφέροντας απλώς ότι είχε επιλέξει άλλον υποψήφιο για τη θέση του υπαλλήλου στο τμήμα διαχείρισης απαιτήσεων. Η εταιρεία επισύναψε στην απάντησή της ένα έγγραφο με τίτλο “Ενημέρωση για την Προστασία Δεδομένων”, το οποίο περιείχε γενικές πληροφορίες σχετικά με την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα κατά τη διαδικασία πρόσληψης. Παράλληλα, ο ενάγων καλείτο να επικοινωνήσει με το λογαριασμό email που αναγραφόταν στο έγγραφο αυτό, στην περίπτωση όπου ήθελε να ασκήσει κάποιο από τα δικαιώματά του, ως υποκείμενο των δεδομένων.
Ο ενάγων προσέφυγε στο δικαστήριο με τρία κύρια αιτήματα:
α. Την παροχή πληροφοριών σχετικά με τους λόγους απόρριψης της αίτησής του
β. Την παράδοση πιστού αντιγράφου όλων των προσωπικών δεδομένων που επεξεργάστηκε η εναγόμενη
γ. Την καταβολή χρηματικής αποζημίωσης τουλάχιστον 5.000 ευρώ για την παραβίαση των δικαιωμάτων του
Διαβάστε επίσης: Απαιτήσεις νομιμότητας για τη διατήρηση προσωπικών δεδομένων υποψηφίων για πρόσληψη
Η απόφαση του δικαστηρίου
Επί του δικαιώματος πρόσβασης
Το δικαστήριο έκρινε ότι ο ενάγων είχε νόμιμο δικαίωμα στις πληροφορίες που προβλέπονται στο άρθρο 15 παρ. 1 στοιχεία α’ έως η’ του ΓΚΠΔ. Η απλή παραπομπή σε μια διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου για τη λήψη των πληροφοριών δεν συνιστά εκπλήρωση αυτής της υποχρέωσης. Το δικαστήριο τόνισε ότι η υποχρέωση παροχής πληροφοριών είναι άμεση και δεν μπορεί να εκπληρωθεί με την απλή υπόδειξη μιας διαδικασίας για τη λήψη τους.
Το δικαστήριο επιδίκασε αποζημίωση 5.000 ευρώ βάσει του άρθρου 82 παρ. 1 του ΓΚΠΔ. Στο σκεπτικό του, επικαλέστηκε τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την ευρεία ερμηνεία της έννοιας της ζημίας. Αν και αναγνώρισε ότι η πραγματική ζημία του ενάγοντος ήταν ελάχιστη, έκρινε ότι το ποσό είναι αναγκαίο για την επίτευξη του αποτρεπτικού σκοπού του νόμου.
Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στο γεγονός ότι οι διατάξεις περί προστασίας δεδομένων δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη εάν η παραβίασή τους δεν επιφέρει σημαντικές συνέπειες. Το δικαστήριο παρέπεμψε στο άρθρο 83 ΓΚΠΔ, το οποίο συνδέει το ύψος των προστίμων με τον ετήσιο κύκλο εργασιών της επιχείρησης.
Επί των λόγων απόρριψης της αίτησης για πρόσληψη
Σε σχέση με το αίτημα γνωστοποίησης των λόγων απόρριψης του ενάγοντος, το δικαστήριο έκρινε ότι αυτοί δεν συνιστούν προσωπικά δεδομένα κατά την έννοια του ΓΚΠΔ. Παρότι το άρθρο 4 σημείο 1 ΓΚΠΔ ορίζει τα προσωπικά δεδομένα με ιδιαίτερη ευρύτητα, το δικαστήριο έκρινε ότι οι λόγοι για τους οποίους ένας εργοδότης επιλέγει έναν υποψήφιο αντί ενός άλλου δεν σχετίζονται με τους υποψηφίους αλλά με τον ίδιο τον εργοδότη ως λήπτη της απόφασης.
Το δικαστήριο ανέφερε χαρακτηριστικά ότι ακόμη και αν η επιλογή βασίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια, όπως οι γλωσσικές δεξιότητες, αυτές οι δεξιότητες μπορεί να αποτελούν προσωπικά δεδομένα του υποψηφίου, ωστόσο η απόφαση του εργοδότη να τις αξιολογήσει με συγκεκριμένο τρόπο δεν έχει τα ίδια χαρακτηριστικά.
Η απόφαση είναι διαθέσιμη εδώ.
