ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πέμπτο τμήμα)
29 Ιανουαρίου 2025 ( * )
«Δημόσια υπηρεσία – Δημόσιοι υπάλληλοι – Παύση καθηκόντων – Υποχρεωτική συνταξιοδότηση – Αίτημα παραμονής σε δραστηριότητα πέραν της ηλικίας συνταξιοδότησης – Περιορισμός χρόνου παραμονής σε δραστηριότητα πέραν της ηλικίας συνταξιοδότησης – Υποχρέωση αιτιολογήσεως – Πρόδηλη πλάνη κρίσης – Συμφέρον της υπηρεσίας – Ασφάλεια δικαίου – Νόμιμη εμπιστοσύνη – Καθήκον φροντίδας »
Στην υπόθεση T‑1123/23,
Paolo Meucci, κάτοικος Αντίς Αμπέμπα (Αιθιοπία), εκπροσωπούμενος από την κ. L. Levi και A. Champetier, δικηγόρους,
αιτούν μέρος,
κατά
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εκπροσωπούμενο από την κα S. Seyr, MM. R. Schiano και R. Rende Granata, ως πράκτορες,
Και
Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ), εκπροσωπούμενη από τον κ. R. Coesme, την κα S. Falek και τον κ. J. Lanzuela de Álvaro, που ενεργούν ως εκπρόσωποι,
κατηγορούμενοι,
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (πέμπτο τμήμα),
που αποτελείται από ΜΜ. J. Svenningsen (εισηγητής), Πρόεδρος, J. Martín y Pérez de Nanclares και κα M. Stancu, δικαστές,
υπάλληλος: κ. L. Ramette, διαχειριστής,
έχοντας υπόψη τη διάταξη της 5ης Ιανουαρίου 2024, Meucci κατά Κοινοβουλίου και ΕΥΕΔ (T‑1123/23 R, μη δημοσιευμένη, EU:T:2024:1),
έχοντας υπόψη τη γραπτή φάση της διαδικασίας,
μετά την ακρόαση της 16ης Οκτωβρίου 2024,
κάνει το παρόν
Στάση
1 Με την προσφυγή του βάσει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, ο κ. Paolo Meucci ζητεί την ακύρωση, καταρχάς, της απόφασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 24ης Οκτωβρίου 2023 να του επιτραπεί να παραμείνει στη δραστηριότητα πέραν της ηλικίας συνταξιοδότησης έως τις 30 Νοεμβρίου 2023 (στο εξής: « πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση»), δεύτερον, της απόφασης του Κοινοβουλίου της 24ης Οκτωβρίου 2023 να τον αποσπάσει προς το συμφέρον της υπηρεσίας στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ) έως τις 30 Νοεμβρίου 2023 (στο εξής: δεύτερη προσβαλλόμενη απόφαση), τρίτον , της απόφασης της Βουλής της 9ης Νοεμβρίου 2023 περί επαναφοράς του και εξαναγκασμού του σε συνταξιοδότηση με ισχύ από τις 30 Νοεμβρίου 2023 (στο εξής «τρίτη προσβαλλόμενη απόφαση») και, τέταρτον, της απόφασης της ΕΥΕΔ της 13ης Νοεμβρίου 2023 για παύση του ανάθεση στην αντιπροσωπεία του την Ευρωπαϊκή Ένωση στην Αφρικανική Ένωση με ισχύ από τις 30 Νοεμβρίου 2023 (στο εξής: «τέταρτη προσβαλλόμενη απόφαση»).
Ιστορικό της διαφοράς
2 Ο προσφεύγων είναι πρώην υπάλληλος του Κοινοβουλίου.
3 Σύμφωνα με το άρθρο 52, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α) του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης των Υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εφεξής «Κανονισμός Υπηρεσιακής Κατάστασης») και το άρθρο 23, παράγραφος 1, του παραρτήματος XIII του εν λόγω ΚΥΚ, όφειλε να συνταξιοδοτηθεί υποχρεωτικά στις 30 Σεπτεμβρίου 2022 σε ηλικία 65 ετών.
4 Στις 10 Μαρτίου 2022, ζήτησε να του επιτραπεί να παραμείνει στην υπηρεσία πέρα από την ηλικία συνταξιοδότησης για ένα επιπλέον έτος, έως τις 30 Σεπτεμβρίου 2023.
5 Στις 10 Ιουνίου 2022, ο Γενικός Γραμματέας του Κοινοβουλίου αποφάσισε να αποσπάσει τον αιτούντα προς το συμφέρον της υπηρεσίας στην ΕΥΕΔ από την 1η Σεπτεμβρίου 2022 έως τις 31 Αυγούστου 2024, ενόψει του διορισμού του στην Αντιπροσωπεία της Ένωσης στην Αφρικανική Ένωση στην Αντίς Αμπέμπα (Αιθιοπία).
6 Στις 20 Ιουνίου 2022, ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου εξουσιοδότησε τον προσφεύγοντα να παραμείνει στην υπηρεσία πέραν της ηλικίας συνταξιοδότησης έως τις 30 Σεπτεμβρίου 2023 (στο εξής: η απόφαση της 20ής Ιουνίου 2022).
7 Με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της 7ης Φεβρουαρίου 2023, ο αιτών ζήτησε από τον Προϊστάμενο Ανθρώπινου Δυναμικού της Γενικής Διεύθυνσης (ΓΔ) Πολιτικών Εσωτερικής Ένωσης του Κοινοβουλίου σχετικά με την ανάγκη υποβολής αίτησης για ανανέωση της άδειας παραμονής ενεργού μετά τη λήξη της ηλικίας συνταξιοδότησης να ληφθεί υπόψη η διάρκεια της απόσπασής του προς το συμφέρον της υπηρεσίας που έχει προγραμματιστεί έως τις 31 Αυγούστου 2024.
8 Με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της 8ης Φεβρουαρίου 2023, ο Προϊστάμενος Ανθρώπινου Δυναμικού της ΓΔ Εσωτερικών Πολιτικών του Κοινοβουλίου απάντησε ότι η συνταξιοδότησή του είχε προγραμματιστεί επίσημα για την 1η Σεπτεμβρίου 2024. Σύμφωνα με αυτήν, η παράταση της δραστηριότητάς του μέχρι εκείνη την ημερομηνία προέκυψε απευθείας από την από 10 Ιουνίου 2022 απόφαση απόσπασής του προς το συμφέρον της υπηρεσίας. Ενημέρωσε τον αιτούντα ότι μπορούσε να το ελέγξει με τον Προϊστάμενο της Μονάδας Ανθρώπινου Δυναμικού της ΓΔ «Συμπράξεις για την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία» του Κοινοβουλίου, αλλά ότι, κατά τη γνώμη της, δεν θα χρειαζόταν πρόσθετο αίτημα.
9 Με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της 26ης Σεπτεμβρίου 2023, ο Διευθυντής Ανθρώπινου Δυναμικού της ΓΔ «Συμπράξεις για την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία» του Κοινοβουλίου ενημέρωσε τον προσφεύγοντα ότι του τέθηκε υπόψη ότι η απόφαση της 20ης Ιουνίου 2022 που τον εξουσιοδοτούσε να παραμείνει ενεργός μετά τη συνταξιοδότηση Η ηλικία θα έληγε στις 30 Σεπτεμβρίου 2023. Δήλωσε ότι ήταν σίγουρη ότι ο αιτών πιθανότατα είχε υποβάλει αίτηση για ανανέωση της εξουσιοδότησής του και ότι θα εκτιμούσε ότι θα ενημερωνόταν για την προσωπική του κατάσταση.
10 Στις 29 Σεπτεμβρίου 2023, ο αιτών υπέβαλε αίτηση για ανανέωση της αδείας του να παραμείνει ενεργός πέραν της ηλικίας συνταξιοδότησης έως τις 31 Αυγούστου 2024.
11 Στις 24 Οκτωβρίου 2023, με την πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση, ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου εξουσιοδότησε τον προσφεύγοντα να συνεχίσει τη δραστηριότητά του πέραν της ηλικίας των 66 ετών έως το βράδυ της 30ής Νοεμβρίου 2023 βάσει του άρθρου 52 του καθεστώτος.
12 Την ίδια ημέρα, με τη δεύτερη προσβαλλόμενη απόφαση, ο Γενικός Γραμματέας του Κοινοβουλίου απέσυρε την απόφασή του της 10ης Ιουνίου 2022 να αποσπάσει τον προσφεύγοντα προς το συμφέρον της υπηρεσίας έως τις 31 Αυγούστου 2024 και τερμάτισε την απόσπαση αυτή με ισχύ από τις 30 Νοεμβρίου 2023. .
13 Στις 9 Νοεμβρίου 2023, με την τρίτη προσβαλλόμενη απόφαση, ο Γενικός Γραμματέας του Κοινοβουλίου επανέφερε τον προσφεύγοντα στο όργανο αυτό και τον απέσυρε υποχρεωτικά, με ισχύ από τις 30 Νοεμβρίου 2023.
14 Στις 13 Νοεμβρίου 2023, με την τέταρτη προσβαλλόμενη απόφαση, ο Διευθυντής Ανθρώπινου Δυναμικού της ΕΥΕΔ τερμάτισε την ανάθεση της προσφεύγουσας με ισχύ από τις 30 Νοεμβρίου 2023.
15 Στις 29 Νοεμβρίου 2023, ο προσφεύγων, βάσει του άρθρου 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ, υπέβαλε δύο ενστάσεις, η πρώτη κατά της πρώτης, δεύτερης και τρίτης επίδικης απόφασης και η δεύτερη κατά της τέταρτης προσβαλλομένης αποφάσεως.
Γεγονότα μεταγενέστερα της κατάθεσης της προσφυγής
16 Με διάταξη της 1ης Δεκεμβρίου 2023, ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου, βάσει του άρθρου 157, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου, ανέστειλε την εκτέλεση των τεσσάρων προσβαλλόμενων αποφάσεων και διέταξε την άδεια που επέτρεπε στον προσφεύγοντα να εργαστεί εντός της αντιπροσωπείας της Ένωσης στην Αφρικανική Ένωση να παραταθεί μέχρι την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης περάτωσης της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων.
17 Με διάταξη της 5ης Ιανουαρίου 2024, Meucci κατά Κοινοβουλίου και ΕΥΕΔ (T‑1123/23 R, μη δημοσιευμένη, EU:T:2024:1), ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου απέρριψε την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων λόγω έλλειψης επείγοντος.
18 Σύμφωνα με το άρθρο 91, παράγραφος 4, του ΚΥΚ, η κύρια διαδικασία, η οποία είχε ανασταλεί εν αναμονή των αποφάσεων του Κοινοβουλίου και της ΕΥΕΔ σχετικά με τις καταγγελίες του προσφεύγοντος που αναφέρονται στην παράγραφο 15, επαναλήφθηκε μετά την έκδοση 14 και 26 Μαρτίου 2024, ρητών αποφάσεων που απορρίπτουν αυτούς τους ισχυρισμούς.
Συμπεράσματα των μερών
19 Η προσφεύγουσα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το Πρωτοδικείο πρέπει:
– να ακυρώσει τις τέσσερις προσβαλλόμενες αποφάσεις·
– να καταδικάσει το Κοινοβούλιο και την ΕΥΕΔ στα δικαστικά έξοδα.
20 Το Κοινοβούλιο και η ΕΥΕΔ καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το Δικαστήριο πρέπει:
– να απορρίψει την έφεση·
– να καταδικάσει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.
Θέση
21 Προς στήριξη των αιτημάτων του ακυρώσεως, ο προσφεύγων επικαλείται τέσσερις λόγους που αφορούν αδιακρίτως τις τέσσερις προσβαλλόμενες αποφάσεις και οι οποίοι στηρίζονται, πρώτον, σε παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, δεύτερον, σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και παραβίαση του συμφέροντος της υπηρεσίας, τρίτον, παραβίαση των αρχών της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και, τέταρτον, παραβίαση του καθήκοντος επιμέλειας.
Επί του πρώτου λόγου, λόγω παράβασης της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως
22 Ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι η πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι δικαιολογημένη, διότι δεν αναφέρει τους λόγους για τους οποίους η 30ή Νοεμβρίου 2023 λήγει η άδεια παραμονής στη δραστηριότητα πέραν της ηλικίας συνταξιοδότησης, ενώ είχε φροντίσει να εξηγήσει λεπτομερώς ενδιαφέρον για την υπηρεσία διατήρησής του σε λειτουργία έως τις 31 Αυγούστου 2024. Αυτή η έλλειψη κινήτρων θα τον εμπόδιζε να κατανοήσει το σκεπτικό που οδήγησε το Κοινοβούλιο στην έκδοση της δεύτερης και τρίτης προσβαλλόμενης απόφασης.
23 Όσον αφορά το κίνητρο της τέταρτης προσβαλλομένης αποφάσεως, δεν μας επιτρέπει επίσης να κατανοήσουμε τον λόγο για τον οποίο η ΕΥΕΔ τερμάτισε την εξουσιοδότηση της στις 30 Νοεμβρίου 2023.
24 Το Κοινοβούλιο και η ΕΥΕΔ αμφισβητούν αυτό το επιχείρημα.
25 Εν προκειμένω, είναι αληθές ότι η πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση απλώς πληροφορεί τον προσφεύγοντα ότι η ΑΔΑ (στο εξής: AIPN) αποφάσισε να τον εξουσιοδοτήσει να συνεχίσει τη δραστηριότητά του σε ηλικία άνω των 66 ετών έως το βράδυ της 30ης Νοεμβρίου. 2023. Αυτή η απόφαση δεν περιέχει καμία ένδειξη για τους λόγους που οδήγησαν το AIPN να ορίσει τη λήξη αυτής της εξουσιοδότησης αυτήν την ημερομηνία.
26 Ωστόσο, χωρίς να χρειάζεται να εξακριβωθεί αν η πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη σε πλαίσιο γνωστό στον προσφεύγοντα που του επιτρέπει να κατανοήσει γιατί το AIPN επέλεξε την ημερομηνία της 30ής Νοεμβρίου 2023, υπενθυμίζεται ότι ένα θεσμικό όργανο της Ένωσης μπορεί να διορθώσει οποιαδήποτε παράλειψη αιτιολογίας για μια πράξη που επηρεάζει αρνητικά τον αιτούντα παρέχοντας επαρκείς λόγους στο στάδιο της απάντησης στην καταγγελία (βλ., για το σκοπό αυτό, απόφαση της 16ης Μαρτίου 2022, Kühne κατά Κοινοβουλίου , T‑468 /20, αδημοσίευτη, EU:T:2022:137, παράγραφος 59 και παρατιθέμενη νομολογία).
27 Ωστόσο, η απόφαση της 14ης Μαρτίου 2024 με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα της προσφεύγουσας εκθέτει με σαφή και κατανοητό τρόπο τους λόγους που οδήγησαν το AIPN να καθορίσει τη διάρκεια της άδειας που χορηγήθηκε με την πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση στις 30 Νοεμβρίου 2023.
28 Ειδικότερα, το AIPN ανέφερε ότι, λόγω της καθυστερημένης υποβολής του αιτήματος του αιτούντος να τον εξουσιοδοτήσει να παραμείνει ενεργός έως τις 31 Αυγούστου 2024, το οποίο υπέβαλε στις 29 Σεπτεμβρίου 2023 στις 4:00 μ.μ. h 37, η έγκριση μιας τέτοιας εξουσιοδότησης δεν είχε καταστεί δυνατή πριν από την υποχρεωτική συνταξιοδότησή του την επομένη του αιτήματός του.
29 Επιπλέον, το AIPN, αφού σημείωσε την ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, δεδομένου ότι ο αιτών διέμενε ακόμη στην Αντίς Αμπέμπα εν αναμονή της απόφασης επί της αίτησής του, ανέφερε ότι, σε πνεύμα ανησυχίας, η ημερομηνία της 30ης Νοεμβρίου 2023 είχε επιλεγεί σε προκειμένου να του δοθεί επαρκής χρόνος για να προετοιμάσει την επιστροφή του στις Βρυξέλλες (Βέλγιο).
30 Αυτό το κίνητρο επαρκεί για να μπορέσει ο αιτών να κατανοήσει τους λόγους της επιλογής του AIPN να ορίσει τη διάρκεια της άδειας που χορηγήθηκε με την πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση στις 30 Νοεμβρίου 2023.
31 Όσον αφορά τις άλλες τρεις προσβαλλόμενες αποφάσεις, δικαιολογούνται επαρκώς από την παραπομπή, στις αναφορές τους, στην πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση. Αυτή η παραπομπή και μόνο επιτρέπει στον αιτούντα να κατανοήσει ότι, έχοντας ήδη συμπληρώσει την ηλικία υποχρεωτικής συνταξιοδότησης και ελλείψει άδειας να παραμείνει ενεργός μετά τις 30 Νοεμβρίου 2023, δεν μπορούσε να παραμείνει σε απόσπαση στην ΕΥΕΔ μετά την ημερομηνία αυτή και ότι έπρεπε να έγινε δεκτός σε συνταξιοδότηση από την ημερομηνία αυτή.
32 Κατόπιν των ανωτέρω, ο πρώτος λόγος αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.
Επί του δεύτερου λόγου, βάσει πρόδηλων σφαλμάτων εκτίμησης και προσβολής των συμφερόντων της υπηρεσίας
33 Ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι η πρώτη και η δεύτερη προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκαν χωρίς να ληφθεί υπόψη το συμφέρον της υπηρεσίας, το οποίο δικαιολόγησε την εξουσιοδότηση να παραμείνει ενεργή έως τις 31 Αυγούστου 2024, αλλά μόνον λαμβάνοντας υπόψη την καθυστερημένη αίτησή του για άδεια παραμονής δραστηριοποιείται πέρα από την ηλικία συνταξιοδότησης.
34 Το Κοινοβούλιο και η ΕΥΕΔ αμφισβητούν αυτό το επιχείρημα.
35 Εν προκειμένω, από την αιτιολογία της απόφασης της 14ης Μαρτίου 2024 με την οποία απορρίφθηκε η ένσταση της προσφεύγουσας, που αναφέρεται στις σκέψεις 28 και 29 ανωτέρω, προκύπτει ότι η πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση δεν εκδόθηκε μετά από εξέταση του συμφέροντος του υπηρεσία. Στην πραγματικότητα, αυτό υιοθετήθηκε προς το συμφέρον του προσφεύγοντος, προκειμένου να του δοθεί επαρκής χρόνος για να οργανώσει τη συνταξιοδότησή του και την επιστροφή του στις Βρυξέλλες.
36 Στο πλαίσιο αυτό, είναι βεβαίως σαφές από τους ίδιους τους όρους του άρθρου 52, δεύτερο εδάφιο, του Καταστατικού ότι η απόφαση που πρέπει να λάβει το αρμόδιο AIPN μετά από αίτηση άδειας παραμονής ενεργού μετά την ηλικία συνταξιοδότησης εξαρτάται μόνο από το συμφέρον του την υπηρεσία, χωρίς το AIPN να χρειάζεται να λάβει πιο συγκεκριμένα υπόψη τα συμφέροντα του αιτούντος υπαλλήλου (βλ. απόφαση της 29ης Μαΐου 2018, Fedtke/CESE , T‑801/16 RENV, αρ. δημοσιευμένο, EU:T:2018:312, σκέψη 181 και παρατιθέμενη νομολογία).
37 Ωστόσο, πρέπει να υπομνησθεί ότι ένα υποχρεωτικό συνταξιοδοτικό σύστημα, όπως αυτό που προβλέπεται στο άρθρο 52, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α’, του ΚΥΚ, οδηγεί αυτόματα στην οριστική παύση των καθηκόντων του ενδιαφερομένου όταν φτάσει ηλικία συνταξιοδότησης.
38 Επιπλέον, σύμφωνα με τη διατύπωσή του, το άρθρο 52, δεύτερο εδάφιο, του ΚΥΚ επιτρέπει μόνο στο AIPN να εξουσιοδοτεί έναν δημόσιο υπάλληλο να «παραμένει» σε δραστηριότητα πέραν της ηλικίας συνταξιοδότησης. Έτσι, η εφαρμογή αυτής της διάταξης προϋποθέτει ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο εξακολουθεί να βρίσκεται σε ενεργό θέση τη στιγμή που το AIPN λαμβάνει την απόφασή του.
39 Ωστόσο, εν προκειμένω, ελλείψει ανανέωσης πριν από τις 30 Σεπτεμβρίου 2023 της αδείας του να παραμείνει ενεργός πέραν της ηλικίας συνταξιοδότησης, το γεγονός ότι ο αιτών συμπλήρωσε την υποχρεωτική ηλικία συνταξιοδότησης κατά την ημερομηνία αυτή είχε αυτομάτως την οριστική παύση των καθηκόντων του. Κατά συνέπεια, στις 24 Οκτωβρίου 2023, όταν το AIPN έλαβε την πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση, τα καθήκοντα της προσφεύγουσας είχαν ήδη οριστικά λήξει κατ’ εφαρμογή του νόμου.
40 Ενόψει των ανωτέρω, η προσφεύγουσα δεν μπορεί να επικαλεστεί χρήσιμα το γεγονός ότι οι δύο πρώτες προσβαλλόμενες αποφάσεις εκδόθηκαν χωρίς να ληφθούν υπόψη τα συμφέροντα της υπηρεσίας.
41 Πράγματι, στις 24 Οκτωβρίου 2023, όταν εκδόθηκε η πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση, το AIPN δεν μπορούσε πλέον να χρησιμοποιεί το άρθρο 52, δεύτερο εδάφιο, του ΚΥΚ για να εξουσιοδοτήσει τον προσφεύγοντα να παραμείνει ενεργός πέραν της ηλικίας συνταξιοδότησης. Έτσι, ακόμη και αν το AIPN είχε θεωρήσει, αφού εκτίμησε το συμφέρον της υπηρεσίας, ότι αυτό το συμφέρον θα δικαιολογούσε την εξουσιοδότηση του αιτούντος να παραμείνει ενεργός έως τις 31 Αυγούστου 2024, δεν ήταν πλέον σε θέση να λάβει τέτοια απόφαση.
42 Συναφώς, πρέπει να σημειωθεί ότι, υποβάλλοντας στο AIPN αίτημα για άδεια παραμονής σε δραστηριότητα στις 29 Σεπτεμβρίου 2023 στις 4:37 μ.μ., δηλαδή μόλις λίγες ώρες πριν από την εφαρμογή του κατά την υποχρεωτική συνταξιοδότηση, Ο αιτών δεν έδωσε στην AIPN επαρκή χρόνο για να πραγματοποιήσει τις απαραίτητες διαβουλεύσεις ώστε να μπορέσει να αξιολογήσει, εγκαίρως, εάν τα συμφέροντα της υπηρεσίας δικαιολογούσαν πράγματι τη διατήρησή του ενεργού μέχρι τις 31 Αυγούστου 2024.
43 Όσον αφορά τη δεύτερη προσβαλλόμενη απόφαση, αρκεί η διαπίστωση ότι η απόσπαση προς το συμφέρον της υπηρεσίας, που προβλέπεται στο άρθρο 37, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α), του ΚΥΚ, μπορεί να αφορά μόνο μόνιμο υπάλληλο δραστηριότητα. Το AIPN, έχοντας αποφασίσει ότι ο αιτών θα συνταξιοδοτηθεί τελικά στις 30 Νοεμβρίου 2023, έπρεπε, κατά συνέπεια, να τερματίσει την απόσπασή του κατά την ημερομηνία αυτή, ανεξάρτητα από το πιθανό ενδιαφέρον της υπηρεσίας να τον διατηρήσει σε απόσπαση μέχρι τις 31 Αυγούστου 2024.
44 Ενόψει των προεκτεθέντων, ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί ως αλυσιτελής.
Επί του τρίτου λόγου, που βασίζεται σε παραβίαση των αρχών της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης
45 Ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι η έλλειψη σαφήνειας ως προς την κατάστασή του και οι διαβεβαιώσεις που έλαβε από τη διοίκηση αλλοιώνουν τις τέσσερις προσβαλλόμενες αποφάσεις με παραβίαση των αρχών της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.
46 Συναφώς, ο προσφεύγων υποστηρίζει, πρώτον, ότι αποσπάστηκε προς το συμφέρον της υπηρεσίας για περίοδο δύο ετών, έως τις 31 Αυγούστου 2024, ώστε να μπορεί νόμιμα να αναμένει ότι θα εργαστεί μέχρι «την ημερομηνία αυτή. Δεύτερον, η απόφαση της 20ης Ιουνίου 2022 που τον εξουσιοδοτούσε να παραμείνει ενεργός πέραν της ηλικίας συνταξιοδότησης μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2023 δεν του κοινοποιήθηκε μέχρι τις 26 Σεπτεμβρίου 2023. Τρίτον, στο email της 8ης Φεβρουαρίου 2023, η διοίκηση θα τον είχε ενημερώσει ότι δεν ήταν απαραίτητο να υποβληθεί αίτημα ανανέωσης αυτής της εξουσιοδότησης για να συμπέσει με τη λήξη της απόσπασής του προς όφελος της υπηρεσίας, που ορίστηκε για τις 31 Αυγούστου 2024.
47 Το Κοινοβούλιο και η ΕΥΕΔ αμφισβητούν αυτό το επιχείρημα.
48 Σύμφωνα με τη νομολογία, η αρχή της ασφάλειας δικαίου αποσκοπεί στη διασφάλιση της προβλεψιμότητας νομικών καταστάσεων και σχέσεων που καλύπτονται από το δίκαιο της Ένωσης και απαιτεί κάθε διοικητική πράξη που παράγει έννομα αποτελέσματα να είναι σαφής και ακριβής, ώστε τα ενδιαφερόμενα μέρη να μπορούν να γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και των υποχρεώσεων με σαφήνεια και να λάβει μέτρα ανάλογα (βλ. απόφαση της 28ης Απριλίου 2021, Correia κατά ΕΟΚΕ , T‑843/19, EU:T:2021:221, σκέψη 47 και παρατιθέμενη νομολογία).
49 Εν προκειμένω, είναι σημαντικό να σημειωθεί εξαρχής ότι η απόφαση της 20ής Ιουνίου 2022 δεν είναι ασαφής, δεδομένου ότι προβλέπει, σαφώς και επακριβώς, ότι το AIPN εξουσιοδοτεί τον αιτούντα «να συνεχίσει τη δραστηριότητά του σε ηλικία άνω των 65 ετών έως τον Σεπτέμβριο 30, 2023 το βράδυ».
50 Η απόφαση αυτή συνάδει με τη σαφή και ακριβή διατύπωση του άρθρου 52 τρίτο εδάφιο του ΚΥΚ, το οποίο ορίζει ότι η άδεια παραμονής στη δραστηριότητα πέραν της ηλικίας συνταξιοδότησης χορηγείται για μέγιστη περίοδο ενός έτους και ότι η ανανέωσή της υπόκειται σε σχετικό αίτημα από τον ενδιαφερόμενο.
51 Υπό αυτές τις συνθήκες, ο αιτών μπορούσε να προβλέψει άριστα το γεγονός ότι θα συνταξιοδοτηθεί υποχρεωτικά στις 30 Σεπτεμβρίου 2023 ελλείψει παράτασης της αδείας του να παραμείνει ενεργός μετά την ημερομηνία αυτή, παρά το γεγονός ότι είχε αποσπασθεί στην ΕΥΕΔ μέχρι 31 Αυγούστου 2024. Ήταν, στην πραγματικότητα, ευλόγως σαφές και προβλέψιμο ότι η συνέχιση της δραστηριότητάς του μέχρι την τελευταία ημερομηνία θα υπόκειται στην έγκαιρη χορήγηση άδειας από το AIPN να παραμείνει ενεργός μετά τις 30 Σεπτεμβρίου 2023.
52 Συναφώς, το γεγονός, αν υποτεθεί ότι διαπιστώθηκε, ότι η απόφαση της 20ής Ιουνίου 2022 απεστάλη στην προσφεύγουσα πριν από τις 26 Σεπτεμβρίου 2023 δεν αναιρεί τη διαπίστωση αυτή.
53 Πράγματι, η απόφαση της 20ής Ιουνίου 2022 επιβεβαιώνει πλήρως το αίτημα που υπέβαλε ο αιτών στις 10 Μαρτίου 2022 και στο οποίο ανέφερε ότι «διατυπώθηκε για [ένα] επιπλέον έτος (δηλαδή μέχρι το τέλος (από τον Σεπτέμβριο 2023)». Επιπλέον, ο αιτών γνώριζε το σημείωμα της 15ης Μαρτίου 2022 στο οποίο οι προϊστάμενοί του είχαν συστήσει στον Γενικό Γραμματέα του Κοινοβουλίου να δώσει τη συγκατάθεσή του να τον εξουσιοδοτήσει «να εργαστεί έως τις 30 Σεπτεμβρίου 2023». Ομοίως, στο email του στις 7 Φεβρουαρίου 2023, ο αιτών δηλώνει ότι «η πρώτη παράταση της ηλικίας εργασίας που αποφασίστηκε από τη ΓΔ [«Πολιτικές Εσωτερικής Ένωσης»] λήγει στις 30 Σεπτεμβρίου 2023» και ότι «θα πρέπει επομένως να ζητήσει ένα επιπλέον έτος, τουλάχιστον έξι μήνες πριν». Αυτό το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου επιβεβαιώνει το γεγονός ότι, ακόμη και αν υποτεθεί ότι η απόφαση της 20ης Ιουνίου 2022 είχε κοινοποιηθεί σε αυτόν μόλις στις 26 Σεπτεμβρίου 2023, ο αιτών πρέπει να γνώριζε ότι έπρεπε να υποβάλει αίτηση για να εξουσιοδοτηθεί να συνεχίσει τη δραστηριότητά του πέραν του 30 Σεπτεμβρίου 2023.
54 Λαμβανομένων υπόψη όλων αυτών των στοιχείων, καθώς και του υψηλού επιπέδου του προσφεύγοντος και της μακροχρόνιας σταδιοδρομίας του στο Κοινοβούλιο, δεν μπορεί να ισχυριστεί εύλογα ότι δεν ήταν σαφές ότι η άδειά του να παραμείνει ενεργός μετά την ηλικία συνταξιοδότησης είχε χορηγηθεί για μέγιστη περίοδο ενός έτους, δηλαδή μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2023, σύμφωνα με το άρθρο 52, τρίτο εδάφιο, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης, μετά από δική της αίτηση και μετά από εισήγηση της ιεραρχίας του.
55 Επομένως, δεν διαπιστώνεται παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου.
56 Όσον αφορά την αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, το δικαίωμα επίκλησης αυτής της αρχής προϋποθέτει την τήρηση τριών προϋποθέσεων. Πρώτον, η διοίκηση της Ένωσης πρέπει να παρέχει στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο ακριβείς, άνευ όρων και συνεπείς διαβεβαιώσεις από εξουσιοδοτημένες και αξιόπιστες πηγές. Δεύτερον, οι διαβεβαιώσεις αυτές πρέπει να είναι τέτοιας φύσεως ώστε να δημιουργούν δικαιολογημένη εμπιστοσύνη στο νου του προσώπου στο οποίο απευθύνονται. Τρίτον, οι παρεχόμενες διαβεβαιώσεις πρέπει να συμμορφώνονται με τα ισχύοντα πρότυπα (βλ. απόφαση της 21ης Δεκεμβρίου 2022, OM κατά Επιτροπής , T‑118/22, μη δημοσιευμένη, EU:T:2022:849, παράγραφος 54 και παρατιθέμενη νομολογία).
57 Εν προκειμένω, τα στοιχεία που προσκόμισε η προσφεύγουσα δεν αποδεικνύουν την ύπαρξη παραβίασης της αρχής της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.
58 Πρώτον, η απόφαση της 10ης Ιουνίου 2022 με την οποία ο προσφεύγων αποσπάστηκε προς το συμφέρον της υπηρεσίας στην ΕΥΕΔ έως τις 31 Αυγούστου 2024 δεν του παρείχε καμία διαβεβαίωση ότι θα παρέμενε ενεργός μέχρι την ημερομηνία αυτή. Πράγματι, η συνέχιση της δραστηριότητάς της μεταξύ 1ης Οκτωβρίου 2023 και 31ης Αυγούστου 2024 υπόκειται στην έγκαιρη χορήγηση άδειας από το AIPN που εγκρίθηκε βάσει σχετικού αιτήματος του αιτούντος.
59 Δεύτερον, λαμβανομένων υπόψη των στοιχείων που υπενθυμίστηκαν στο σημείο 53 ανωτέρω, ο προσφεύγων δεν εξηγεί πώς η περίσταση, αν υποτεθεί ότι αποδείχθηκε, ότι η απόφαση της 20ής Ιουνίου 2022 του κοινοποιήθηκε μόλις στις 26 Σεπτεμβρίου 2023 θα συνιστούσε «ακριβή άνευ όρων και συνεπούς διαβεβαίωσης που θα γεννήσει στο μυαλό του τη δικαιολογημένη προσδοκία να συνεχίσει τη δραστηριότητά του χωρίς άδεια από το AIPN πέραν της 30ής Σεπτεμβρίου 2023.
60 Τρίτον, ακόμη και αν αναμφίβολα προκάλεσε κάποια σύγχυση στο μυαλό της προσφεύγουσας, το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της 8ης Φεβρουαρίου 2023 δεν είναι επίσης τέτοιο που να δημιουργεί καμία δικαιολογημένη εμπιστοσύνη.
61 Πράγματι, αυτό το email όχι μόνο δεν προέρχεται από την αρμόδια αρχή, αλλά και η γνώμη που περιέχει, εκφρασμένη από μέλος της διοίκησης, δεν συμμορφώνεται με τα ισχύοντα πρότυπα. Όπως υπενθυμίζεται στο σημείο 50 ανωτέρω, το άρθρο 52 τρίτο εδάφιο του ΚΥΚ ορίζει ότι η άδεια παραμονής σε δραστηριότητα πέραν της ηλικίας συνταξιοδότησης χορηγείται για μέγιστη περίοδο ενός έτους και ότι η ανανέωσή της εξαρτάται από την υποβολή αιτήματος από τον ενδιαφερόμενο άτομο. Ωστόσο, οι υποσχέσεις που δεν λαμβάνουν υπόψη τις νομοθετικές διατάξεις δεν μπορούν να δημιουργήσουν δικαιολογημένη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο στο οποίο απευθύνονται (βλ. απόφαση της 6ης Ιουνίου 2007, Walderdorff κατά Επιτροπής , T‑442/04, μη δημοσιευμένη, EU:T: 2007:161, σημείο 122 και παρατιθέμενη νομολογία).
62 Επιπλέον, το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της 8ης Φεβρουαρίου 2023 είναι ανεπίσημο και αντικατοπτρίζει μόνο τη γνώμη της προϊσταμένης του ανθρώπινου δυναμικού της ΓΔ «Εσωτερικές Πολιτικές της Ένωσης», στο βαθμό που αναφέρει ότι, «κατά τη γνώμη της», μια αίτηση για δεν είναι απαραίτητη η ανανέωση της άδειας παραμονής σε δραστηριότητα πέραν της ηλικίας συνταξιοδότησης. Επιπλέον, όπως προκύπτει από το σημείο 8 ανωτέρω, ο συντάκτης του εν λόγω μηνύματος κάλεσε ρητώς τον αιτούντα να επικοινωνήσει με την αρμόδια αρχή, κάτι που ο προσφεύγων δεν έπραξε. Επομένως, λείπει επίσης η προϋπόθεση σχετικά με την ύπαρξη ακριβών, άνευ όρων και συνεπών διαβεβαιώσεων από εξουσιοδοτημένες και αξιόπιστες πηγές.
63 Επομένως, χωρίς να είναι απαραίτητο να αποφανθεί επί του παραδεκτού του μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που προσκομίστηκε κατά την ακρόαση με την οποία ο προσφεύγων απάντησε στο μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της 8ης Φεβρουαρίου 2023, αρκεί να σημειωθεί ότι το γεγονός ότι ο τελευταίος δημοσίευσε σε αντίγραφο της απάντησής του μέλος της Γενικής Διεύθυνσης του Κοινοβουλίου που είναι αρμόδιο για τη χορήγηση άδειας παραμονής σε δραστηριότητα πέραν της ηλικίας συνταξιοδότησης δεν μπορεί να δημιουργήσει καμία δικαιολογημένη προσδοκία, ελλείψει οποιασδήποτε υπόσχεσης από αυτή τη γενική διοίκηση που θα ήταν σύμφωνη με το καθεστώς.
64 Κατόπιν των ανωτέρω, ο τρίτος λόγος αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.
Επί του τέταρτου λόγου, βάσει παράβασης του καθήκοντος επιμέλειας
65 Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι οι τέσσερις προσβαλλόμενες αποφάσεις ελήφθησαν χωρίς να ληφθούν υπόψη τα προσωπικά του συμφέροντα. Ειδικότερα, το Κοινοβούλιο δεν έλαβε υπόψη τις δικές του αδυναμίες στη διαχείριση του φακέλου του αιτούντος και αγνόησε τις διαβεβαιώσεις που έδωσε η διοίκηση ως απάντηση στο αίτημά της για πληροφορίες. Επιπλέον, ούτε το Κοινοβούλιο ούτε η ΕΥΕΔ έλαβαν υπόψη τις θεμιτές επαγγελματικές προσδοκίες του.
66 Το Κοινοβούλιο και η ΕΥΕΔ αμφισβητούν αυτό το επιχείρημα.
67 Εν προκειμένω, από τους λόγους που εκτίθενται στις σκέψεις 28 και 29 ανωτέρω προκύπτει ότι η πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε αποκλειστικά προς το συμφέρον της προσφεύγουσας. Κατά συνέπεια, είναι λάθος να κατηγορεί την AIPN ότι έλαβε αυτή την απόφαση χωρίς να λαμβάνει υπόψη το προσωπικό του συμφέρον.
68 Επιπλέον, υπό το φως των σκέψεων που εκτίθενται στις σκέψεις 37 έως 39 ανωτέρω, από τις οποίες είναι σαφές ότι το Κοινοβούλιο όφειλε καθαρά και απλώς να απορρίψει το αίτημα του αιτούντος να του επιτραπεί να παραμείνει στη δραστηριότητα πέραν της ηλικίας συνταξιοδότησης, επειδή τα καθήκοντά του είχε οριστικά παύσει με νόμο στις 30 Σεπτεμβρίου 2023, ο αιτών δεν μπορεί να επικρίνει το όργανο αυτό ότι δεν τον ενδιαφερόταν, παρατείνοντας ωστόσο κατ’ εξαίρεση τη δραστηριότητά του στην υπηρεσία της Ένωσης μέχρι τις 30 Νοεμβρίου 2023.
69 Επιπλέον, η προστασία των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των δημοσίων υπαλλήλων πρέπει πάντα να περιορίζεται από τη συμμόρφωση με τα ισχύοντα πρότυπα (βλ. απόφαση της 8ης Μαΐου 2024, VB κατά ΕΚΤ , T‑124/23, μη δημοσιευμένη, EU:T: 2024 :294, σημείο 74 και παρατιθέμενη νομολογία). Ως εκ τούτου, το καθήκον περίθαλψης δεν μπορούσε να υποχρεώσει το Κοινοβούλιο να ικανοποιήσει το αίτημα του αιτούντος να του επιτραπεί να συνεχίσει να λειτουργεί μέχρι τις 31 Αυγούστου 2024.
70 Για τους ίδιους λόγους, το καθήκον επιμέλειας δεν μπορούσε να εμποδίσει την έκδοση της δεύτερης και της τρίτης προσβαλλόμενης απόφασης.
71 Τέλος, η προσφεύγουσα δεν μπορεί να προσάψει στην ΕΥΕΔ ότι δεν επιμελήθηκε την έκδοση της τέταρτης προσβαλλομένης αποφάσεως.
72 Πράγματι, η στάθμιση μεταξύ του συμφέροντος της υπηρεσίας και του συμφέροντος του ενδιαφερομένου πράκτορα που συνεπάγεται το καθήκον φροντίδας της διοίκησης δεν μπορεί να εφαρμοστεί όταν η τελευταία έχει σχετική αρμοδιότητα (βλ., υπό την έννοια αυτή, απόφαση της 14ης Ιουλίου 2021, KO κατά Επιτροπή , T‑389/20, μη δημοσιευμένο, EU:T:2021:436, παράγραφος 50). Ωστόσο, μετά την έκδοση των τριών πρώτων προσβαλλόμενων αποφάσεων, η ΕΥΕΔ βρισκόταν πράγματι σε κατάσταση συναφούς αρμοδιότητας, δεδομένου ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να τερματίσει την ανάθεση της προσφεύγουσας σε αντιπροσωπεία.
73 Κατόπιν των ανωτέρω, ο τέταρτος λόγος αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος και, ως εκ τούτου, η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της.
Επί του κόστους
74 Κατά το άρθρο 134, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα, εφόσον υπήρχε σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου. Δεδομένου ότι ο προσφεύγων ηττήθηκε, πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των σχετικών με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, σύμφωνα με τα αιτήματα του Κοινοβουλίου και της ΕΥΕΔ.
Για αυτούς τους λόγους,
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (πέμπτο τμήμα)
δηλώνει και διατάζει:
1) Απορρίπτει την έφεση.
2) Καταδικάζει τον Paolo Meucci στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων.
| Svenningsen | Μάρτιν και Πέρες του Νανκλάρες | Stancu |
Έτσι εκδόθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο Λουξεμβούργο στις 29 Ιανουαρίου 2025.
| Ο υπάλληλος | Ο Πρόεδρος |
| V. Di Bucci | Σ. Παπασάββας |
