ΠΕΡΙΛΗΨΗ
ΙΚΑ-ΕΤΑΜ – Μαρτυρίες υπό τη μορφή υπευθύνων δηλώσεων ή βεβαιώσεων δεν αποτελούν νόμιμα αποδεικτικά μέσα ούτε κατά τη διαδικασία ενώπιον των ασφαλιστικών οργάνων ούτε κατά τη διαδικασία ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων – Εργαζόμενοι σε καθεστώς μερικής απασχόλησης – Ο προσφεύγων τηρούσε όλα τα επιβαλλόμενα από την κείμενη ασφαλιστική νομοθεσία στοιχεία για την απόδειξη της ασφάλισης, του είδους και του χρόνου της μειωμένης (μερικής) απασχόλησης των εργαζομένων του – Μόνο το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι της επιχείρησης βρέθηκαν κατά τον επιτόπιο έλεγχο απασχολούμενοι εκτός του δηλωθέντος προγράμματος εργασίας δεν δύναται να οδηγήσει, άνευ άλλου τινός, στο συμπέρασμα περί πλήρους απασχόλησης – Αντιθέτως, καταθέσεις εργαζομένων της επιχείρησης ενώπιον της Τ.Δ.Ε. οι οποίοι, μεταξύ άλλων, κατέθεσαν ότι εργάζονταν με μερική απασχόληση, για μία ημέρα την εβδομάδα και απασχολήθηκαν εκτάκτως την ημέρα του ελέγχου, καθώς και το περιεχόμενο νομίμως ληφθείσας ένορκης βεβαίωσης συνηγορούν αποδεικτικά υπέρ της μερικής απασχόλησής τους – Μη νόμιμος ο καταλογισμός των ένδικων εισφορών και των πρόσθετων επιβαρύνσεων – Δέχεται την προσφυγή – Ακυρώνει την απόφαση Τ.Δ.Ε.
Αριθμός απόφασης:4069/2024
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΤΜΗΜΑ Α ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 5 Φεβρουαρίου 2024, με δικαστή τη Βενετία Γκάτση, Πρωτοδίκη Δ.Δ., και γραμματέα την Αναστασία Σοφιάδου, δικαστική υπάλληλο,
για να κρίνει την προσφυγή με αριθμό κατάθεσης ΠΡ2096/1.10.2021,
του … του …κατοίκου Θεσσαλονίκης, οδός … αρ. …, για τον οποίο παραστάθηκε με την κατατεθείσα την 1.2.2024 δήλωση, κατ’ άρθρο 133 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ., ο πληρεξούσιος δικηγόρος Ανέστης Αϊβαζίδης,
κατά του ν.π.δ.δ. με την επωνυμία «Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (Ε.Φ.Κ.Α.)» και ήδη «Ηλεκτρονικός Εθνικός Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (e-Ε.Φ.Κ.Α.)» (άρθρο 51Α του ν. 4387/2016- ΦΕΚ Α΄ 85, που προστέθηκε με το άρθρο 1 του ν. 4670/2020- ΦΕΚ Α΄ 43), ως οιονεί καθολικού διαδόχου του ν.π.δ.δ. με την επωνυμία «Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων- Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών (Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ)» (άρθρο 51 του ν. 4387/2016), το οποίο εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νομίμως από τον Διοικητή του, ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου Παναγιώτη Γατέα.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης ο διάδικος που παραστάθηκε στο ακροατήριο ανέπτυξε τους ισχυρισμούς του και ζήτησε όσα αναφέρονται στα πρακτικά.
Αφού μελέτησε τη δικογραφία.
Σκέφθηκε κατά τον Νόμο.
Η κρίση του είναι η εξής:
1. Επειδή, η κρινόμενη προσφυγή, για την άσκηση της οποίας καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (σχετ. το, ήδη δεσμευμένο, με κωδικό πληρωμής 443304057952 0207 0089 ηλεκτρονικό παράβολο), νομίμως φέρεται για περαιτέρω συζήτηση, μετά την έκδοση της 2815/2022 ανασταλτικής απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου (Θ΄ Τμήμα Μονομελές), ενόψει της εν συνεχεία δημοσίευσης της 1828/20.10.2023 απόφασης της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Με την προσφυγή αυτή ζητείται, κατ’ εκτίμηση του δικογράφου, να ακυρωθεί η 477/Συν.60η/10.10.2016 απόφαση της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής (Τ.Δ.Ε.) του Τοπικού Υποκαταστήματος Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. Πύλης Αξιού Θεσσαλονίκης, κατά το μέρος αυτής με το οποίο απορρίφθηκε η ένσταση του προσφεύγοντος κατά των Μ510/24.8.2015 Πράξης Επιβολής Εισφορών (Π.Ε.Ε.) και Μ507/24.8.2015 Πράξης Επιβολής Πρόσθετης Επιβάρυνσης Εισφορών (Π.Ε.Π.Ε.Ε.) του ανωτέρω Υποκαταστήματος, που εκδόθηκαν σε βάρος του.
2. Επειδή, στον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Κ.Δ.Δ., που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999- ΦΕΚ Α΄ 97), στο άρθρο 70 παρ. 1, όπως η παράγραφος αυτή ισχύει μετά την τροποποίησή της με το άρθρο 83 του ν. 4139/2013 (ΦΕΚ Α΄ 74 διόρθ. σφαλμ. ΦΕΚ Α΄ 92) και την αντικατάστασή της αρχικώς με το άρθρο 24 του ν. 4274/2014 (ΦΕΚ Α΄ 147) και ακολούθως, με το άρθρο 25 παρ. 1 του ν. 4509/2017 [(ΦΕΚ Α΄ 201/22.12.2017), που σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 25 του τελευταίου αυτού νόμου, καταλαμβάνει και τις εκκρεμείς υποθέσεις κατά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού (στις 22.12.2017)] ορίζεται ότι: «1. Είναι απαράδεκτη η άσκηση δεύτερης προσφυγής από τον ίδιο προσφεύγοντα κατά της αυτής πράξης ή παράλειψης. Κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται η άσκηση δεύτερης προσφυγής όταν η πρώτη έχει απορριφθεί τελεσιδίκως για οποιονδήποτε τυπικό λόγο και σε κάθε περίπτωση, εκτός από αυτή της απόρριψής της ως εκπρόθεσμης, καθώς και όταν ο προσφεύγων κλήθηκε κατ’ εφαρμογή των άρθρων 28 παράγραφος 3, 139Α και 277 παρ. 1 του παρόντος Κώδικα. Η προσφυγή αυτή ασκείται εντός προθεσμίας εξήντα (60) ημερών από την κοινοποίηση της τελεσίδικης απόφασης και τα αποτελέσματα της άσκησής της ανατρέχουν στον χρόνο άσκησης της πρώτης».
3. Επειδή, στο άρθρο 11 της από 11.3.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (Π.Ν.Π.) «Κατεπείγοντα μέτρα αντιμετώπισης των αρνητικών συνεπειών της εμφάνισης του κορωνοϊού COVID-19 και της ανάγκης περιορισμού της διάδοσής του» (ΦΕΚ Α΄ 68), η οποία κυρώθηκε με το άρθρο 2 του ν. 4682/2020 (ΦΕΚ Α’ 76), ορίζεται ότι: «1. Προς τον σκοπό της αποφυγής κινδύνου εμφάνισης ή και διάδοσης κορωνοϊού COVID-19 που ενδέχεται να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, μπορεί να επιβληθεί το μέτρο της προσωρινής, μερικής ή ολικής, αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων και των εισαγγελιών της χώρας … . 2. Το μέτρο της παραγράφου 1 επιβάλλεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Υγείας και Δικαιοσύνης … Με όμοια απόφαση ορίζεται και κάθε συναφής και αναγκαία πρόβλεψη για τα ζητήματα αναστολής ή παρέκτασης δικονομικών προθεσμιών … καθώς και για όλα τα λοιπά ζητήματα που αφορούν στο καθεστώς προσωρινής αναστολής λειτουργίας των δικαστηρίων και των εισαγγελιών της χώρας.». Κατ’ εξουσιοδότηση της παραπάνω διάταξης εκδόθηκε, μεταξύ άλλων, η Δ1α/Γ.Π.οικ. 67924/2020 κοινή υπουργική απόφαση (κ.υ.α.) (ΦΕΚ Β’ 4709) η οποία θα ίσχυε, κατά την παράγραφο 1 του άρθρου 12 αυτής, από τις 24.10.2020 έως και τις 6.11.2020, καθορίσθηκαν τέσσερα (4) επίπεδα προληπτικών μέτρων (χαμηλό, μέτριο, υψηλό και πολύ υψηλό), ορίσθηκε δε ότι η ένταξη περιοχής στο επίπεδο συναγερμού 4 (πολύ υψηλό), θα επιφέρει αυτομάτως την αναστολή, μεταξύ άλλων, των νόμιμων και δικαστικών προθεσμιών για την άσκηση διαδικαστικών πράξεων και άλλων ενεργειών ενώπιον των Τακτικών Διοικητικής Δικαστηρίων (άρθρο 1 παρ. 1 περ. 4 της ως άνω κ.υ.α.), με τη δε Δ1α/Γ.Π.οικ.69239/2020 κ.υ.α. (ΦΕΚ Β’ 4777), που την τροποποίησε, εντάχθηκε, από 30.10.2020 έως και 6.11.2020, η Περιφερειακή Ενότητα Θεσσαλονίκης στο τέταρτο επίπεδο προληπτικών μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας (πολύ υψηλό). Ακολούθως, εκδόθηκε, η Δ1α/Γ.Π.οικ.69919/2021 κ.υ.α., με τον τίτλο «Έκτακτα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας στις Περιφερειακές Ενότητες Θεσσαλονίκης και Σερρών προς αντιμετώπιση της διασποράς του κορωνοϊού COVID-19.» (ΦΕΚ Β’ 4831), με την παράγραφο 2 του άρθρου έκτου και το Παράρτημα Ι της οποίας ελήφθησαν ειδικώς για την Περιφερειακή Ενότητα Θεσσαλονίκης έκτακτα μέτρα, προς αντιμετώπιση της διασποράς του κορωνοϊού COVID-19 στην Περιφερειακή αυτήν Ενότητα, ορίσθηκε δε, ειδικότερα, ότι αναστέλλονται οι νόμιμες και δικαστικές προθεσμίες για την άσκηση διαδικασιών πράξεων και άλλων ενεργειών ενώπιον των Τακτικών Διοικητικών Δικαστηρίων, για το χρονικό διάστημα από τις 3.11.2020 έως και τις 17.11.2020. Στη συνέχεια, εκδόθηκαν διαδοχικές κ.υ.α., με τελευταία την Δ1α/Γ.Π.οικ. 29922, ΦΕΚ Β΄1944/13.5.2021, με τις οποίες, και σε συνδυασμό με την Δ1α/Γ.Π.οικ.31950/2021 κ.υ.α. (ΦΕΚ Β’ 2141), δυνάμει της οποίας έπαυσε η σχετική αναστολή), ανεστάλησαν, στο σύνολο πλέον της Επικρατείας, και για το συνολικό χρονικό διάστημα από τις 7.11.2020 έως τις 24.5.2021 και ώρα 06:00΄, οι εργασίες των δικαστικών σχηματισμών των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων και οι προθεσμίες για την άσκηση ενδίκων βοηθημάτων. Από τις προαναφερθείσες κανονιστικές διατάξεις προκύπτει ότι η λειτουργία του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης ανεστάλη, στο πλαίσιο λήψης έκτακτων μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας προς περιορισμό της διασποράς για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού COVID-19, για το χρονικό διάστημα από τις 30.10.2020 έως τις 24.5.2021 και ώρα 06:00΄ (βλ. ΔΕφΘεσ 117/2024, 2028/2023, 2002/2023, 1916/2023), κατά το διάστημα, δε, αυτό ανεστάλησαν, μεταξύ άλλων, και οι νόμιμες και δικαστικές προθεσμίες για τη διενέργεια διαδικαστικών πράξεων.
4. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση, ο προσφεύγων άσκησε κατά της αναφερόμενης στην πρώτη σκέψη της παρούσας πράξης τη με αριθμό και χρονολογία κατάθεσης ΠΡ324/27.01.2017 προσφυγή, η οποία απορρίφθηκε ως απαράδεκτη με την 9413/2020 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου (Τμήμα Γ΄ Μονομελές), λόγω μη νομιμοποίησης του υπογράφοντος την προσφυγή δικηγόρου, Ανέστη Αϊβαζίδη ή της δικηγόρου Δήμητρας Γρόλλιου που παραστάθηκε για λογαριασμό του κατά τη δικάσιμο της 4ης Δεκεμβρίου 2019, χωρίς να κληθεί ο προσφεύγων, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 28 παρ. 3 του Κ.Δ.Δ.. Κατόπιν τούτου, ο προσφεύγων άσκησε την κρινόμενη προσφυγή, ως δεύτερη, κατ’ επίκληση των διατάξεων του άρθρου 70 παρ. 1 εδ. β΄ του Κ.Δ.Δ.. Η προαναφερόμενη 9413/2020 απόφαση επιδόθηκε στον προσφεύγοντα στις 2.2.2021 και στο καθ’ ου στις 5.2.2021, ενώ κατά αυτής δεν ασκήθηκε έφεση μέχρι τις 14.11.2021 (βλ. σχετ. την από 28.9.2021 βεβαίωση της Γραμματέα του Γ΄ Τμήματος του Δικαστηρίου τούτου Γεσθημανής Μουρατίδου και την από 25.11.2021 βεβαίωση της Γραμματέα του Τμήματος Ενδίκων Μέσων του Δικαστηρίου τούτου Έλενας Παυλίδου). Εξάλλου, λαμβάνεται υπόψη ότι η ως άνω 9413/2020 απόφαση επιδόθηκε στον προσφεύγοντα εντός του χρονικού διαστήματος της αναστολής της δικονομικής προθεσμίας άσκησης προσφυγής ενώπιον των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, που διήρκησε κατά το χρονικό διάστημα από τις 30.10.2020 έως τις 24.5.2021 και ώρα 06.00΄, όπως εκτέθηκε στην προηγούμενη σκέψη. Συνεπώς, η υπό κρίση προσφυγή, που κατατέθηκε την 1.10.2021, ασκήθηκε παραδεκτώς, εντός 60 ημερών από την τελεσιδικία της ως άνω απόφασης στις 22.9.2021, ήτοι μετά την παρέλευση της προθεσμίας των 60 ημερών για την άσκηση έφεσης, σύμφωνα με το άρθρο 94 παρ. 1 του Κ.Δ.Δ. (βλ. σχετ. άρθρο 26 του ν. 4792/2021, ΦΕΚ Α΄ 54, με το οποίο οι δικαστικές διακοπές του δικαστικού έτους που έληξε στις 15.9.2021 άρχισαν την 1.7.2021 και έληξαν την 31.8.2021). Δεδομένου δε ότι συντρέχουν και οι υπόλοιπες προϋποθέσεις του παραδεκτού, η υπό κρίση προσφυγή είναι περαιτέρω εξεταστέα ως προς τη νομική και ουσιαστική βασιμότητά της.
5. Επειδή, σύμφωνα με την παράγραφο 9 του άρθρου 26 του α.ν. 1846/1951» (ΦΕΚ Α΄ 179), όπως τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με το άρθρο 2 παρ. 2 του ν. 2556/1997 (ΦΕΚ Α΄ 270), προς εξακρίβωση των εκάστοτε υπαγομένων στην ασφάλιση προσώπων, του αριθμού τούτων και των καταβλητέων εισφορών, οι εργοδότες υποχρεούνται να μεριμνούν για τον εφοδιασμό των απασχολουμένων από αυτούς προσώπων με ασφαλιστική ταυτότητα, να τηρούν τις οριζόμενες, από τον οικείο Κανονισμό, καταστάσεις προσωπικού επί δεκαετία και να υποβάλουν αντίγραφά τους στις υπηρεσίες του τέως Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. (ήδη e-Ε.Φ.Κ.Α.), να επιτρέπουν στα όργανα του ασφαλιστικού φορέα την εξέταση των ως άνω καταστάσεων, των εμπορικών τους βιβλίων και κάθε άλλου στοιχείου, καθώς και την επιτόπια έρευνα και να παρέχουν στα ελεγκτικά όργανα του ως άνω φορέα κάθε χρήσιμη πληροφορία που θα μπορούσε να καταστήσει ευχερή και αποτελεσματική την άσκηση του ελέγχου και να χορηγούν εκκαθαριστικά σημειώματα κατά την εξόφληση των αποδοχών του προσωπικού τους. Εξάλλου, σύμφωνα με την παρ. 11 του ίδιου άρθρου, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή της με το άρθρο 60 παρ. 2 του ν. 2676/1999 (ΦΕΚ Α΄ 1), πράξη επιβολής εισφορών συντάσσεται σε βάρος των εργοδοτών οι οποίοι παραβαίνουν τις υποχρεώσεις που ορίζονται στην ως άνω παράγραφο 9, με συνέπεια να δυσχεραίνεται η εξακρίβωση των προσώπων που υπάγονται στην ασφάλιση, καθώς και οι εισφορές που πρέπει να καταβληθούν, στην περίπτωση δε αυτή η πράξη επιβολής εισφορών συντάσσεται κατά την κρίση των αρμοδίων οργάνων του τέως Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. (ήδη e-Ε.Φ.Κ.Α.).
6. Επειδή, κατά την έννοια των προαναφερόμενων διατάξεων, εάν μεν ο εργοδότης τηρεί προσηκόντως τα στοιχεία που προβλέπονται από τις διατάξεις αυτές και εν γένει εκπληρώνει όλες τις υποχρεώσεις που προβλέπονται για την ασφάλιση του απασχολούμενου προσωπικού, τα ελεγκτικά όργανα του τέως Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. (ήδη e-Ε.Φ.Κ.Α.) φέρουν πλήρως το βάρος της απόδειξης ότι τα δεδομένα που προκύπτουν από τα στοιχεία που τηρεί ο εργοδότης είναι εικονικά. Αντιθέτως, εάν ο εργοδότης δεν τηρεί τις υποχρεώσεις που θεσπίζονται από τις ανωτέρω διατάξεις, τα αρμόδια όργανα του ανωτέρω ασφαλιστικού φορέα δύνανται να προσδιορίσουν τις καταβλητέες εισφορές βάσει των κατά την κρίση τους στοιχείων, που προκύπτουν από την ασφαλιστική σχέση (βλ. ΣτΕ 152-154/2013 7μ., 571/2020, 990/2019, 1797, 127/2017, 2386/2017, 3896/2014). Σε περίπτωση, πάντως, προσβολής με προσφυγή πράξης επιβολής ασφαλιστικών εισφορών, οι οποίες έχουν προσδιορισθεί με βάση την ευχέρεια που παρέχουν οι διατάξεις αυτές στα όργανα του ανωτέρω φορέα, τα διοικητικά δικαστήρια υποχρεούνται, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 7 παρ. 1 και 2 του ν. 702/1977 (ΦΕΚ Α΄ 268) και το άρθρο 79 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Κ.Δ.Δ., ν. 2717/1999, ΦΕΚ Α΄ 97), να αποφανθούν με δική τους κρίση για τη νομιμότητα της κρίσης των οργάνων του ως άνω ασφαλιστικού φορέα, ενόψει των ισχυρισμών που προβάλλονται με την προσφυγή και των στοιχείων που προσκομίζονται προς απόδειξή τους (βλ. ΣτΕ152-154/2013 7μ., 571/2020, 990/2019, 127/2017, 3795/2014).
7. Επειδή, εξάλλου, στο άρθρο 38 παρ. 1 του ν. 1892/1990 (ΦΕΚ Α΄ 101), όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 2 του ν. 3846/2010 (ΦΕΚ Α΄ 66), ορίζεται ότι: «1. Κατά την κατάρτιση της σύμβασης εργασίας ή κατά τη διάρκεια της, ο εργοδότης και ο μισθωτός μπορούν με έγγραφη ατομική σύμβαση να συμφωνήσουν ημερήσια ή εβδομαδιαία ή δεκαπενθήμερη ή μηνιαία εργασία, για ορισμένο ή αόριστο χρόνο, η οποία θα είναι μικρότερης διάρκειας από την κανονική (μερική απασχόληση). Η συμφωνία αυτή, εφόσον μέσα σε οκτώ (8) ημέρες από την κατάρτιση της δεν γνωστοποιηθεί στην οικεία Επιθεώρηση Εργασίας, τεκμαίρεται ότι καλύπτει σχέση εργασίας με πλήρη απασχόληση». Περαιτέρω, με το άρθρο 1 του ν. 2972/2001 (ΦΕΚ Α΄ 291) προβλέφθηκε η υποχρέωση κάθε εργοδότη, που απασχολεί πρόσωπα υπαγόμενα στην ασφάλιση του τέως Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. (ήδη e-Ε.Φ.Κ.Α.), να υποβάλλει και να διαφυλάσσει Αναλυτική Περιοδική Δήλωση (Α.Π.Δ.). Σύμφωνα δε με το άρθρο 7 παρ. 1 περ. γ του εν λόγω νόμου στους εργοδότες που υποβάλλουν Α.Π.Δ. με ανακριβή στοιχεία απασχόλησης επιβάλλεται πρόσθετη επιβάρυνση εισφορών, που ανέρχεται σε ποσοστό 30% επί του ποσού της διαφοράς που προκύπτει μεταξύ των εισφορών που δηλώθηκαν και των εισφορών που υπολογίζονται από την υπηρεσία. Από τις τελευταίες αυτές διατάξεις συνάγεται ότι η πρόσθετη επιβάρυνση εισφορών έχει παρακολουθηματικό χαρακτήρα σε σχέση με την κύρια επιβολή εισφορών για την ασφαλιστική τακτοποίηση του εργαζομένου (πρβλ. ΣτΕ 573/2020, 3246/2011, 2963/2009, 2709/2008), καθόσον υπολογίζεται επί των οφειλόμενων νόμιμων εισφορών και αποτελεί ποσοστό αυτής, ήτοι επιβάλλεται εφόσον οφείλονται ασφαλιστικές εισφορές.
8. Επειδή, περαιτέρω, από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 121 παρ. 1 του Κ.Ασφ.Ι.Κ.Α. και 147, 150, 179 και 185 του Κ.Δ.Δ., συνάγεται ότι κατά τη διαδικασία κρίσης οποιουδήποτε ασφαλιστικού ζητήματος ενώπιον των οργάνων του τέως Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. (ήδη e-Ε.Φ.Κ.Α.), λαμβάνονται νομίμως υπόψη μόνον οι μαρτυρίες προσώπων που κατέθεσαν ενώπιον των ελεγκτικών αυτών οργάνων, καθώς και οι εξηγήσεις των ενδιαφερομένων, οι οποίες βρίσκονται στο φάκελο της υπόθεσης, κατά δε τη διαδικασία ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων, όταν δικάζουν επί διαφορών του άρθρου 7 παρ. 1 εδ. α΄ του ν. 702/1977, λαμβάνονται υπόψη τόσο οι ανωτέρω μαρτυρικές καταθέσεις, οι οποίες αποτελούν στοιχεία του φακέλου της υπόθεσης, όσο και οι μαρτυρίες που λαμβάνονται κατά τα άρθρα 184 και 185 του Κ.Δ.Δ. (βλ. ΣτΕ 2689/2015, 3795/2014, 21/2006). Συνεπώς, μαρτυρίες υπό τη μορφή υπευθύνων δηλώσεων ή βεβαιώσεων του ν.1599/1986 (Α΄ 75), που προσκομίζονται κατά τη διοικητική διαδικασία ενώπιον του ανωτέρω ασφαλιστικού φορέα, δεν αποτελούν νόμιμα αποδεικτικά μέσα ούτε κατά τη διαδικασία ενώπιον των ασφαλιστικών οργάνων ούτε κατά τη διαδικασία ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων (πρβλ. ΣτΕ 2689/2015, 3795/2014, 1241/2009).
9. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία του φακέλου της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: Στις 21.3.2015 (ημέρα Σάββατο) και ώρα 10.10΄ μ.μ. διενεργήθηκε επιτόπιος έλεγχος από υπαλλήλους του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας- Τμήμα Επιθεώρησης Εργασιακών Σχέσεων Κεντρικού Τομέα Θεσσαλονίκης στην ατομική επιχείρηση που διατηρούσε κατά τον χρόνο αυτό ο προσφεύγων (κέντρο διασκέδασης-παροχή ποτών) επί της οδού …, αρ…, στη Θεσσαλονίκη. Κατά τον ανωτέρω έλεγχο, σύμφωνα με τα αναγραφόμενα στο σχετικό δελτίο ελέγχου (Αυξ. Αρ. Ζ-26), βρέθηκαν να απασχολούνται δεκατρείς (13) εργαζόμενοι, οι οκτώ (8) εκ των οποίων και συγκεκριμένα οι …, …, …, …, …, …, …, …, εργαζόμενοι υπό καθεστώς μερικής απασχόλησης, εκτός του δηλωθέντος προγράμματος εργασίας τους, όπως αυτό προέκυπτε βάσει των συμβάσεων εργασίας τους. Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από τα προσκομιζόμενα στοιχεία: α) η …, με ημερομηνία πρόσληψης 13.2.2015, εργαζόταν μία ημέρα την εβδομάδα, Παρασκευή, με ωράριο 22.00-4.00, β) ο …, με ημερομηνία πρόσληψης 3.9.2015, εργαζόταν μία ημέρα την εβδομάδα, Τετάρτη, με ωράριο 22.00-4.00, γ) ο …, με ημερομηνία πρόσληψης 4.9.2015, εργαζόταν μία ημέρα την εβδομάδα, Πέμπτη, με ωράριο 22.00-4.00, δ) ο … με ημερομηνία πρόσληψης 8.9.2015, εργαζόταν μία ημέρα την εβδομάδα, Δευτέρα, με ωράριο 22.00-4.00, ε) ο…, με ημερομηνία πρόσληψης 9.9.2015, εργαζόταν μία ημέρα την εβδομάδα, Τρίτη, με ωράριο 22.00-4.00, στ) ο…, με ημερομηνία πρόσληψης 4.9.2015, εργαζόταν μία ημέρα την εβδομάδα, Πέμπτη, με ωράριο 22.00-4.00, ζ) ο…, με ημερομηνία πρόσληψης 5.9.2015, εργαζόταν μία ημέρα την εβδομάδα, Παρασκευή, με ωράριο 22.00-4.00 και η) ο…, με ημερομηνία πρόσληψης 6.9.2015, εργαζόταν μία ημέρα την εβδομάδα, Σάββατο, με ωράριο 22.00-4.00. Ακολούθως, κατόπιν του από 24.8.2015 ουσιαστικού ελέγχου της ασφάλισης των ανωτέρω προσώπων που διενεργήθηκε από ασφαλιστικά όργανα του καθ’ ου, με βάση τα δεδομένα του προαναφερόμενου επιτόπιου ελέγχου, διαπιστώθηκε ότι οι προαναφερόμενοι εργαζόμενοι απασχολούνταν, κατά τον χρόνο του ελέγχου, σε ημέρα και ώρα εκτός του δηλωθέντος στο πρόγραμμα εργασίας και στις συμβάσεις τους ωραρίου. Κατόπιν τούτων, εκδόθηκε σε βάρος του προσφεύγοντος η Μ510/24.8.2015 Π.Ε.Ε., συνολικού ποσού 26.628,49 ευρώ, για την ορθή ασφαλιστική τακτοποίηση των αναφερόμενων σε αυτήν μισθωτών, των οποίων η ασφάλιση μετατράπηκε από μερική σε πλήρη, για τα ειδικότερα αναφερόμενα στην Π.Ε.Ε. χρονικά διαστήματα. Συγκεκριμένα, το ανωτέρω ποσό αφορούσε την ασφαλιστική τακτοποίηση για πλήρη απασχόληση των…, …, …, … και …, για το χρονικό διάστημα από 9ο/2014 έως 6ο/2015, της…, με ημερομηνία πρόσληψης, όπως προαναφέρθηκε, στις 13.2.2015, για το χρονικό διάστημα από 2ο/2014 έως 6ο/2015, για τον…, με ημερομηνία οικειοθελούς αποχώρησης στις 22.4.2015, για το χρονικό διάστημα από 9ο/2014 έως 4ο/2015 και για τον…, με ημερομηνία απόλυσης στις 2.6.2015, για το χρονικό διάστημα από 9ο/2014 έως 5ο/2015. Επίσης, σε βάρος του προσφεύγοντος εκδόθηκε η Μ507/24.8.2015 Π.Ε.Π.Ε.Ε., με την οποία επιβλήθηκε πρόσθετη επιβάρυνση εισφορών συνολικού ποσού 7.988,62 ευρώ, ήτοι σε ποσοστό 30% επί των ως άνω οφειλόμενων εισφορών, με την αιτιολογία ότι για το ανωτέρω χρονικό διάστημα υπέβαλε Α.Π.Δ. με ανακριβή στοιχεία απασχόλησης και ασφάλισης. Κατά των ως άνω πράξεων ο ήδη προσφεύγων υπέβαλε την 15032/16.10.2015 ένσταση. Κατά την εκδίκαση της ανωτέρω ένστασης, στην συνεδρίαση της Τ.Δ.Ε. στις 10.10.2016 παραστάθηκε ο πληρεξούσιος δικηγόρος του ήδη προσφεύγοντος, Ανέστης Αϊβαζίδης, ο οποίος κατέθεσε υπόμνημα και, μεταξύ άλλων, προέβαλε ότι οι ανωτέρω εργαζόμενοι απασχολήθηκαν εκτάκτως την ημέρα του ελέγχου, επειδή υπήρχε φόρτος εργασίας λόγω καλλιτεχνικής εκδήλωσης. Σχετικά κατάθεσε ενώπιον της Επιτροπής υπεύθυνες δηλώσεις με θεωρημένο το γνήσιο της υπογραφής από δημόσια αρχή των…, …, …, … και …, … και …, οι οποίοι δήλωσαν ότι απασχολήθηκαν εκτάκτως την ημέρα του ελέγχου (21.3.2015), επειδή το κατάστημα είχε φόρτο εργασίας, λόγω καλλιτεχνικού γεγονότος και υπό κανονικές συνθήκες απασχολούνταν μία ημέρα εβδομαδιαίως. Εξάλλου, ενώπιον της Τ.Δ.Ε. κατά την ανωτέρω συνεδρίαση εμφανίσθηκαν αυτοπροσώπως οι…, …, …,… και … εκ των ως άνω εργαζομένων, οι οποίοι, μεταξύ άλλων, κατέθεσαν ότι εργάζονταν με μερική απασχόληση, για μία ημέρα την εβδομάδα και απασχολήθηκαν εκτάκτως την ημέρα του ελέγχου, ενώ ο … κατέθεσε ότι εργαζόταν με μερική απασχόληση, για μία ημέρα την εβδομάδα, συγκεκριμένα Σάββατο και την ημέρα του ελέγχου εργαζόταν κανονικά εντός του ωραρίου εργασίας του. Με βάση τα στοιχεία αυτά, εκδόθηκε η προσβαλλόμενη 477/Συν.60η/10.10.2016 απόφαση της Τ.Δ.Ε., με την οποία απορρίφθηκε εν μέρει δεκτή η ασκηθείσα ένσταση και ακυρώθηκαν οι Μ510/24.8.2015 Π.Ε.Ε. και Μ507/24.8.2015 Π.Ε.Π.Ε.Ε. ως προς τον εργαζόμενο…, ο οποίος κατά τον επιτόπιο έλεγχο βρέθηκε να εργάζεται σε ημέρα και ώρα που εμφανίζεται και στη σύμβαση εργασίας του που ήταν σε ισχύ κατά τον χρόνο αυτό.
10. Επειδή, με την κρινόμενη προσφυγή, όπως αυτή αναπτύσσεται με τα νομίμως κατατεθέντα στις 13.12.2021 και την 1.2.2024 υπομνήματα, ο προσφεύγων κατ’ επανάληψη των όσων προέβαλε ενώπιον της Τ.Δ.Ε., ζητεί την ακύρωση της ως άνω προσβαλλόμενης απόφασης, καθ’ ο μέρος απέρριψε την ένστασή του και διατήρησε σε βάρος του τις ασφαλιστικές εισφορές και τις πρόσθετες επιβαρύνσεις που επιβλήθηκαν με τις Μ510/24.08.2015 Π.Ε.Ε. και Μ507/24.08.2015 Π.Ε.Π.Ε.Ε., προβάλλοντας, μεταξύ άλλων, ότι η απόφαση αυτή είναι μη νόμιμη και ακυρωτέα, καθόσον η πλήρης απασχόληση των ως άνω εργαζομένων για το επίδικο χρονικό διάστημα δεν αποδείχθηκε από τα αρμόδια όργανα του καθ’ ου, ενόψει του ότι τηρήθηκαν όλες οι προβλεπόμενες στο νόμο υποχρεώσεις για την ασφάλισή τους ως εργαζομένων μερικής απασχόλησης. Όπως περαιτέρω ισχυρίζεται, η μερική απασχόληση των ανωτέρω προσώπων επιβεβαιώνεται και από τις μαρτυρίες ορισμένων εξ αυτών ενώπιον της Τ.Δ.Ε.. Συναφώς, υποστηρίζει ότι μη νομίμως ο καταλογισμός των επίμαχων εισφορών στηρίζεται αποκλειστικά στις διαπιστώσεις του επιτόπιου ελέγχου, διότι τα αποτελέσματα του εν λόγω ελέγχου δεν επαρκούν για να στηρίξουν το συμπέρασμα περί της πλήρους απασχόλησης των ανωτέρω εργαζομένων. Προς απόδειξη των ισχυρισμών του επικαλείται και προσκομίζει, μεταξύ άλλων, την … ένορκη βεβαίωση ενώπιον της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης…, για την οποία τηρήθηκε η διαδικασία του άρθρου 185 του Κ.Δ.Δ. (βλ. την …έκθεση επίδοσης κλήσης του Δικαστικού Επιμελητή του Εφετείου Θεσσαλονίκης,…), του…, ο οποίος κατέθεσε τα εξής: «Προσλήφθηκα στις 4-9-2014 ως βοηθός σερβιτόρου στο μαγαζί του … . Δούλευα κανονικά κάθε Πέμπτη και με ωράριο από 22.00 μ.μ. έως 4.00π.μ., κάποιες φορές όμως το πρόγραμμα άλλαζε. Αυτό γινόταν γιατί στα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης πολλές φορές οι κρατήσεις γίνονται ακόμη και τελευταία στιγμή και έτσι προκύπτει μεγάλη ανάγκη για περισσότερο προσωπικό. Ως αποτέλεσμα αυτού, ορισμένες φορές ο κ. …έπαιρνε μένα και άλλους συναδέλφους τηλέφωνο νωρίτερα και μας ενημέρωνε ότι δεν θα δουλεύαμε την προκαθορισμένη ημέρα εργασίας μας, αλλά την ημέρα που θα είχαμε αυξημένες κρατήσεις, για να καλύψουμε τις ανάγκες σε προσωπικό. Πάντα όμως δουλεύαμε μια φορά την εβδομάδα. Έτσι έγινε και το Σάββατο 21-3-2015, οπότε και δούλεψα αντί για την Πέμπτη, 19-3-2015, γιατί με είχαν ενημερώσει ότι οι κρατήσεις εκείνη την ημέρα ήταν μαζικές…». Αντιθέτως, το καθ’ ου με το με αριθμ. πρωτ. 14001/17.11.2021 έγγραφο διαβίβασης φακέλου ισχυρίζεται η προσβαλλόμενη απόφαση της ως άνω Τ.Δ.Ε. είναι νόμιμη και ζητεί την απόρριψη της κρινόμενης προσφυγής.
11. Επειδή, με τα ως άνω δεδομένα και σύμφωνα με τις διατάξεις που προπαρατέθηκαν, όπως αυτές ερμηνεύθηκαν, το Δικαστήριο λαμβάνει, καταρχάς, υπόψη ότι, όπως έγινε ερμηνευτικώς δεκτό στη σκέψη 6, εάν ο εργοδότης τηρεί προσηκόντως τα στοιχεία της εργασιακής σχέσης και τις επιβαλλόμενες στο νόμο υποχρεώσεις του για την ασφάλιση του απασχολούμενου προσωπικού, τα ελεγκτικά όργανα του e- Ε.Φ.Κ.Α. φέρουν το βάρος απόδειξης ότι τα δεδομένα που προκύπτουν από τα στοιχεία που τηρεί είναι εικονικά. Εν προκειμένω, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της δικογραφίας και, εξάλλου, ουδόλως αμφισβητείται, ο προσφεύγων τηρούσε όλα τα επιβαλλόμενα από την κείμενη ασφαλιστική νομοθεσία στοιχεία για την απόδειξη της ασφάλισης, καθώς και του είδους και του χρόνου της μειωμένης (μερικής) απασχόληση των προαναφερόμενων εργαζομένων του. Ως εκ τούτου, τα ελεγκτικά όργανα του καθ’ ου έφεραν πλήρως το βάρος απόδειξης ότι τα ασφαλιστικά δεδομένα, που προκύπτουν από τα στοιχεία αυτά, είναι εικονικά. Περαιτέρω, το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη ότι το μοναδικό στοιχείο στο οποίο στηρίχθηκαν τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα του καθ’ ου, προκειμένου να καταλήξουν στο συμπέρασμα περί της πλήρους απασχόλησης των ανωτέρω εργαζομένων, ήταν το γεγονός ότι αυτοί βρέθηκαν απασχολούμενοι εκτός του δηλωθέντος προγράμματος εργασίας τους στον επιτόπιο έλεγχο που διενεργήθηκε στις 21.3.2015 από υπαλλήλους του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας- Τμήμα Επιθεώρησης Εργασιακών Σχέσεων Κεντρικού Τομέα Θεσσαλονίκης. Ωστόσο, μόνο το δεδομένο αυτό δεν δύναται να οδηγήσει, άνευ ετέρου, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, στο συμπέρασμα περί της πλήρους απασχόλησης των ανωτέρω προσώπων, και μάλιστα καθ’ όλο το επίμαχο χρονικό διάστημα επιβολής των ασφαλιστικών εισφορών, όπως εκτέθηκε στη σκέψη 9, κατά καταστρατήγηση των συμβάσεων εργασίας μερικής απασχόλησής τους, ενώ η, τυχόν, μη εμπρόθεσμη δήλωση από τον προσφεύγοντα των αλλαγών στο ωράριο εργασίας των ως άνω υπαλλήλων του αποτελεί γεγονός που δεν αφορά την επίμαχη επιβολή των ασφαλιστικών εισφορών και δεν εξετάζεται στην προκείμενη περίπτωση. Εξάλλου, εν προκειμένω, οι διαπιστώσεις των ελεγκτικών οργάνων του καθ’ ου δεν συνεπικουρούνται από άλλα στοιχεία, καθώς δεν υφίστανται, για παράδειγμα, μαρτυρικές καταθέσεις συναπασχολουμένων των ανωτέρω εργαζόμενων ή συνεργατών εν γένει της επιχείρησης, με τις οποίες να μαρτυρείται πλήρης απασχόληση των ως άνω εργαζομένων. Αντιθέτως, αφενός οι καταθέσεις ενώπιον της Τ.Δ.Ε. των…, …, … και … οι οποίοι, μεταξύ άλλων, κατέθεσαν ότι εργάζονταν με μερική απασχόληση, για μία ημέρα την εβδομάδα και απασχολήθηκαν εκτάκτως την ημέρα του ελέγχου, αφετέρου η ένορκη βεβαίωση του…, που λήφθηκε κατά χρονικό διάστημα κατά το οποίο δεν υφίστατο εργασιακή σχέση που να τον συνδέει με τον προσφεύγοντα, με δεδομένο ότι, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου της δικογραφίας, η σχετική σύμβαση εργασίας του καταγγέλθηκε στις 2.6.20215, και η οποία εκτιμάται ελεύθερα ως προς το περιεχόμενό της, κατά άρθρο 148 Κ.Δ.Δ., συνηγορούν υπέρ της μερικής απασχόλησής τους. Ενόψει τούτων, το Δικαστήριο κρίνει ότι μη νομίμως καταλογίσθηκαν σε βάρος του προσφεύγοντος, ως εργοδότη, με την Μ510/24.8.2015 Π.Ε.Ε., οι ένδικες ασφαλιστικές εισφορές, ήτοι οι εισφορές που αναλογούν στην ασφάλιση των ανωτέρω εργαζομένων με καθεστώς πλήρους απασχόλησης για το κρίσιμο, για κάθε έναν από αυτούς, χρονικό διάστημα. Περαιτέρω, ενόψει του παρακολουθηματικού χαρακτήρα της Μ507/24.8.2015 Π.Ε.Π.Ε.Ε., μη νομίμως το καθ’ ου προέβη στην έκδοση αυτής, κατά το μέρος που αφορά, ομοίως, τον καταλογισμό πρόσθετης επιβάρυνσης επί των εισφορών που επιβλήθηκαν με την Μ510/24.8.2015 Π.Ε.Ε για την συμπληρωματική ασφαλιστική τακτοποίηση των ανωτέρω μισθωτών, ως εργαζομένων υπό καθεστώς πλήρους απασχόλησης. Συνεπώς, η Τ.Δ.Ε., κατά το μέρος που με την προσβαλλόμενη απόφασή της έκρινε αντιθέτως, εσφαλμένως εκτίμησε τα πραγματικά περιστατικά και εφάρμοσε τον νόμο και πρέπει για τον λόγο αυτό που προβάλλεται βάσιμα να ακυρωθεί η απόφασή της, κατ’ αποδοχή της κρινόμενης προσφυγής, παρελκούσης ως αλυσιτελούς της εξέτασης των λοιπών λόγων αυτής.
12. Επειδή, κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η κρινόμενη προσφυγή πρέπει να γίνει δεκτή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη 477/Συν.60η/10.10.2016 απόφαση της Τ.Δ.Ε. του Τοπικού Υποκαταστήματος Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. Πύλης Αξιού Θεσσαλονίκης (ήδη, e-Ε.Φ.Κ.Α.), κατά το μέρος αυτής με το οποίο απορρίφθηκε η ένσταση του προσφεύγοντος κατά των Μ510/24.8.2015 Π.Ε.Ε. και Μ507/24.8.2015 Π.Ε.Π.Ε.Ε. του ανωτέρω Υποκαταστήματος, που εκδόθηκαν σε βάρος του. Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση του καταβληθέντος παραβόλου στον προσφεύγοντα (άρθρο 277 παρ. 9 του Κ.Δ.Δ.), ενώ, κατ’ εκτίμηση των περιστάσεων, ο καθ’ ου πρέπει να απαλλαγεί από τα δικαστικά έξοδα του προσφεύγοντος (άρθρο 275 παρ. 1 εδ. ε΄ του Κ.Δ.Δ.).
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Δέχεται την προσφυγή.
Ακυρώνει την 477/Συν.60η/10.10.2016 απόφαση της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής (Τ.Δ.Ε.) του Τοπικού Υποκαταστήματος Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. (ήδη, e-Ε.Φ.Κ.Α.) Πύλης Αξιού Θεσσαλονίκης κατά το μέρος αυτής με το οποίο απορρίφθηκε η ένσταση του προσφεύγοντος κατά των Μ510/24.8.2015 Πράξης Επιβολής Εισφορών (Π.Ε.Ε.) και Μ507/24.8.2015 Πράξης Επιβολής Πρόσθετης Επιβάρυνσης Εισφορών (Π.Ε.Π.Ε.Ε.) του ανωτέρω Υποκαταστήματος, που εκδόθηκαν σε βάρος του.
Διατάσσει την επιστροφή στον προσφεύγοντα του καταβληθέντος παραβόλου.
Απαλλάσσει τον καθ’ ου από τα δικαστικά έξοδα του προσφεύγοντος.
Η απόφαση δημοσιεύτηκε στη Θεσσαλονίκη, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, στις 30.8.2024.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Βενετία Γκάτση Αναστασία Σοφιάδου
