ΔΙΟΙΚ. ΠΡΩΤ. ΚΑΒΑΛΑΣ 456/2023 Αγωγή αποζημίωσης για ιατρικό σφάλμα. Μη απόδειξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της επελθούσης αναπηρίας και των ενεργειών των ιατρών του Νοσοκομείου.

Αγωγή κατά του ΝΠΔΔ με την επωνυμία «Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας» για
χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης που υπέστη το ανήλικο τέκνο των
εναγόντων εξαιτίας αναπηρίας που προκλήθηκε σε αυτό, κατά τους ισχυρισμούς τους,
από παράνομες πράξεις και παραλείψεις των οργάνων του εναγόμενου νοσοκομείου
και για αποζημίωση κατ’ άρθρο 931 ΑΚ για τη μόνιμη αναπηρία του που επιδρά στο
μέλλον του – Διατάξεις άρθρων 105-106 ΕισΝΑΚ, α.ν. 1565/1939 όπως ίσχυε κατά τον
κρίσιμο χρόνο, πριν την κατάργησή του με το άρθρο 341 του ν. 4512/2018 (Α΄ 5),
άρθρων 330, 652, 914 και 931 ΑΚ, άρθρου 29 ν. 4238/2014 (Α΄ 38), άρθρου 4 του ν.
4675/2020 (Α΄ 54), άρθρων 48,49,52 ν.δ. 496/1974 (Α΄ 204). Προγεννητικός και
περιγεννητικός έλεγχος νεογνών. Η αξίωση αποζήμιωσης από παράνομη πράξη ή
παράλειψη ή υλική ενέργεια ή παράλειψη τέτοιας ενέργειας οργάνων του Δημοσίου ή
ΝΠΔΔ υπόκειται σε πενταετή παραγραφή, η οποία αρχίζει από το τέλος του οικονομικού έτους κατά το οποίο γεννήθηκε η αξίωση και είναι δυνατή η δικαστική
της επιδίωξη. Αν οι επιζήμιες συνέπειες επέρχονται εξακολουθητικώς με την πάροδο
του χρόνου και η επέλευσή τους είναι δυνατόν να προβλεφθεί κατά τη συνήθη πορεία
των πραγμάτων, δεν γεννάται νέα αξίωση αποζήμιωσης και επομένως δεν γεννάται
νέα παραγραφή. Ισχυρισμός των εναγόντων ότι δεν έγινε έγκαιρη διάγνωση της
νόσου Φαινυλκετονουρία, με αποτέλεσμα την μόνιμη αναπηρία του παιδιού σε
ποσοστό 80%. Διεξαγωγή ιατρικής πραγματογνωμοσύνης για την ασφαλή διάγνωση
της διαφοράς. Αίτημα των εναγόντων για την εξαίρεση της ιατρού πραγματογνώμονος
καθώς, κατά τους ισχυρισμούς τους, η τελευταία απέκρυψε ότι η ίδια είχε αναλάβει
την παρακολούθηση του τέκνου τους άμα τη γεννήσει του, απορρίφθηκε, καταρχάς,
διότι υποβλήθηκε απαραδέκτως με το υπόμνημα, αλλά και διότι δεν συνάγεται, άνευ
ετέρου, η υπ’ αυτής μη αντικειμενική άσκηση των καθηκόντων της ως
πραγματογνώμονος. Κρίση ότι, εν προκειμένω, τηρήθηκαν οι ισχύουσες και
εφαρμοστέες κατά τον κρίσιμο χρόνο βιβλιογραφικές οδηγίες σχετικά με την
αιμοληψία και τη λήψη δείγματος τριχοειδικού αίματος επί διηθητικού χαρτιού, οι
οποίες τότε αποτελούσαν τον ιατρικώς παραδεδεγμένο τρόπο πραγματοποίησης της
δοκιμασίας Guthrie και ότι η επελθούσα αναπηρία του τέκνου των εναγόντων δεν
αποδείχθηκε ότι οφείλεται, και μάλιστα κατ’ άρρηκτο αιτιώδη σύνδεσμο, σε
παράνομες -ως αφιστάμενες των κατά τον κρίσιμο χρόνο παραδεδεγμένων και, ως εκ
τούτου, τηρητέων ιατρικών κανόνων και πρωτοκόλλων για ιατρικά περιστατικά, όπως
το εν θέματι- ενέργειες ή παραλείψεις των ιατρών-οργάνων του εναγόμενου
νοσοκομείου – Απορρίπτει την αγωγή.