Το 2017 είναι μια χρονιά αποκλιμάκωσης της ανεργίας, όμως είναι και μια χρονιά κυριαρχίας των ευέλικτων μορφών εργασίας.
Η μερική απασχόληση και η εκ περιτροπής εργασία φαίνεται ότι «κάνουν θραύση», αφού με συμπληρωμένους δέκα μήνες, από τον Ιανουάριο στον Οκτώβριο, καλύπτουν σχεδόν το 60% των προσλήψεων. Αντίθετα, οι προσλήψεις πλήρους απασχόλησης μπαίνουν σε «δεύτερη μοίρα», στοιχείο εξαιρετικά ανησυχητικό για την ποιότητα των θέσεων εργασίας που δημιουργούνται. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο τον Οκτώβριο, μήνα που παραδοσιακά οι απολύσεις, λόγω λήξης της θερινής τουριστικής περιόδου, είναι περισσότερες από τις προσλήψεις, έφτασαν το 62,26% οι συμβάσεις μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας, αθροιστικά.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι μήνα με το μήνα οι ευέλικτες μορφές εργασίας διαρκώς παίρνουν μεγαλύτερο μερίδιο στις νέες προσλήψεις. Αυτό σημαίνει όμως μεγαλύτερη ανασφάλεια στην αγορά εργασίας, αλλά και εργαζόμενους που δουλεύουν για λίγους μήνες και μετά επιστρέφουν στην ανεργία. Άρα, η μείωση της ανεργίας είναι πιθανό να μην έχει μόνιμα χαρακτηριστικά, αλλά να παρουσιάζει περισσότερο στοιχεία «ανακύκλωσης» εργαζομένων, αφού δεν προκύπτει ότι δημιουργούνται σημαντικά περισσότερες νέες – μόνιμες θέσεις πλήρους απασχόλησης.
Χαρακτηριστικό αυτής της μεγάλης κινητικότητας στην αγορά εργασίας είναι και το γεγονός ότι μόνο σε ένα μήνα, τον Οκτώβριο, χάθηκαν 98.420 θέσεις εργασίας. Το αρνητικό ισοζύγιο προσλήψεων – αποχωρήσεων του συγκεκριμένου μήνα, δείχνει ξεκάθαρα ότι οι πάρα πολλές θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν ελέω τουρισμού, ήταν ολιγόμηνης διάρκειας και έδωσαν τη θέση τους στην επιδότηση ανεργίας. Το στοιχείο αυτό μόνο θετικό δεν είναι για να βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο χιλιάδων νοικοκυριών, μετά από οκτώ έτη κρίσης, αλλά και για να διορθωθούν τα πολύ άσχημα έσοδα των Ασφαλιστικών Ταμείων, το ίδιο χρονικό διάστημα.
