Όσον αφορά την επικαλούμενη από την εκκαλούσα «προστασία» των δόσεων των δανείων των εφεσιβλήτων για την περίπτωση ανατίμησης του ελβετικού φράγκου έναντι του ευρώ, αποδεικνύεται όχι μόνο ανεπαρκής, αλλά και βλαπτική γι’ αυτούς διότι ήταν περιορισμένη χρονικά, αφορούσε την περίπτωση μόνο δυσμενούς μεταβολής στην ισοτιμία, ενώ αφορούσε μόνο τη δόση και όχι το κεφάλαιο. Επίσης το κόστος του προγράμματος αυτού επιβάρυνε τη μηνιαία τοκοχρεωλυτική δόση των εφεσιβλήτων και σε περίπτωση ανανέωσης η «προστασία» της δόσης θα υπολογιζόταν με τη συναλλαγματική ισοτιμία του χρόνου της ανανέωσης και όχι του χρόνου της εκταμίευσης, ενώ αν οι δανειολήπτες άλλαζαν γνώμη και δεν ήθελαν την προστασία, όφειλαν να καταβάλουν το κόστος για όλη την 3ετία που αφορούσε η προστασία.
Ως προς δε την επικαλούμενη δυνατότητα μετατροπής του νομίσματος του δανείου σε ευρώ δεν παρείχετο καμία δυνατότητα οποιασδήποτε προστασίας στους εφεσιβλήτους, διότι οι προϋποθέσεις που τίθενται για τη μετατροπή απετέλεσαν τους λόγους για τους οποίους οι εφεσίβλητοι δεν διακινδύνευσαν να ζητήσουν τη μετατροπή, ενόψει του ΄τοι αγνοούσαν αφενός αν θα γινόταν αποδεκτό το αίτημα και αφετέρου πώς και ποια ακριβώς ημέρα, μετά την πάροδο του μηνός από την υποβολή του αιτήματος, θα είχε διαμορφωθεί η συναλλαγματική ισοτιμία των δύο νομισμάτων.
2. Αντίθεση του ΓΟΣ ισοτιμίας στην αρχή της διαφάνειας – Παραβίαση ΠΔΤΕ 2501/2002.
Από την επισκόπηση του προαναφερόμενου όρου καταδεικνύεται ότι αυτός είναι μεν αντιληπτός από άποψη γραμματικής διατύπωσης, όμως δεν είναι σαφής και κατανοητός αφού δεν περιείχετο σ’ αυτόν καμία κρούση για τη βαρύτητα του συναλλαγματικού κινδύνου που αναλάμβαναν αποκλειστικά και μόνο οι εφεσίβλητοι και τούτο διότι δεν αποκαλύπτει στους εφεσίβλητους τον ακριβή τρόπο λειτουργίας του ως άνω μηχανισμού συναλλαγματικής ισοτιμίας, τις ιδιαιτερότητες του μηχανισμού μετατροπής ξένου νομίσματος καθώς και τη σχέση του μεταξύ του μηχανισμού αυτού και του μηχανισμού, που προβλέπουν άλλες ρήτρες σχετικά με την αποδέσμευση του δανείου, ώστε οι εφεσίβλητοι να μπορούν να προβλέψουν βάσει ευδιάκριτων κριτηρίων τη βαρύτητα του συναλλαγματικού κινδύνου που συνοδεύει τις ένδικες δανειακές συμβάσεις, που έχουν μεγάλη χρονική διάρκεια. Επομένως ο όρος αυτός δεν ανταποκρίνεται στην αρχή της διαφάνειας. Επιπλέον το γεγονός ότι όπως αποδείχθηκε υπήρξε αδιαφάνεια και δη αοριστία ως προς τις προαναφερόμενες οικονομικές συνέπειες του επίμαχου όρου, αποτέλεσε την αιτία διάψευσης των δικαιολογημένων προσδοκιών των εφεσιβλήτων ως προς το ότι αν κατέβαλαν ανελλιπώς τις συμφωνηθείσες δόσεις, το ποσό της οφειλής τους θα μειωνόταν και δεν θα αυξανόταν λόγω της μεταβολής της ισοτιμίας ευρώ/ελβετικού φράγκου.
Εξάλλου από την επισκόπηση του περιεχομένου της παραπάνω επικαλούμενης από την εκκαλούσα επιστολής, προκύπτει ότι παραδόθηκε στου εφεσιβλήτους ΜΕΤΑ την υπογραφή των συμβάσεων, χωρίς ούτε από την επιστολή αυτή να προκύπτει ο τρόπος με τον οποίο οι αρμόδιοι υπάλληλοι ενημέρωσαν κατά τρόπο σαφή και αναλυτικό ώστε να εξασφαλιζόταν με βεβαιότητα ότι οι τελευταίοι θα είχαν, ΠΡΙΝ ΤΗ ΣΥΝΑΨΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΑΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ, τη δυνατότητα να αντιληφθούν την επικινδυνότητα του εν λόγω προϊόντος, δεδομένου ότι η διακύμανση της συναλλαγματικής ισοτιμίας εξαρτάται από σειρά απρόβλεπτων προσδιοριστικών παραγόντων (κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, πληθωρισμός, ισοζύγιο πληρωμών, τον τρόπο δράσης και τις πολιτικές ενός κράτους, αλλά και της Κεντρικής Τράπεζάς του). Εξάλλου ούτε η υπογραφή προδιατυπωμένων επιστολών δεν θεωρείται πλήρης και ορθή εκτέλεση των προσυμβατικών υποχρεώσεων, διότι αντιστρέφει το βάρος της απόδειξης της εκπλήρωσης των υποχρεώσεων των εφεσιβλήτων και μπορεί να διακυβεύσει την αποτελεσματικότητα των δικαιωμάτων των τελευταίων ως καταναλωτών.
Οι εφεσίβλητοι αγνοούσαν ανυπαιτίως ότι ήδη από το έτος 2007 ελλόχευε ο συναλλαγματικός κίνδυνος υποτίμησης του ευρώ σε ποσοστό 30%, γεγονός που από τότε είχε πληροφορηθεί η Τράπεζα από την έκθεση του ιδίου έτους του ΔΝΤ.
Κυρίως όμως αγνοούσαν ότι υπογράφοντας τις συμβάσεις αυτές, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΥΠΕΓΡΑΦΑΝ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ (CROSS CURRENCY SWAPS). Έτσι η ισοτιμία δεν αποτελεί διαγνωστό αντικειμενικό μέρος των συμβάσεων, ούτε η διαμόρφωσή της προκύπτει «από τους αυστηρά θεσπισμενους και εκ των προτέρων διαμορφωμένους διεθνείς μηχανισμούς της αγοράς συναλλάγματος», ούτε μπορούσαν οι εφεσίβλητοι μπορούσαν αντικειμενικά να αντιληφθούν τους κινδύνους που αναλάμβαναν όπως εσφαλμένα υπολαμβάνει η Τράπεζα και τούτο διότι: Ι. ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΠΟΥ ΧΟΡΗΓΗΘΗΚΑΝ ΣΕ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΔΑΝΕΙΑ, ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ ΠΡΟΪΟΝΥΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΑ ΕΥΘΕΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΟΣ (FOREX)… Συνεπώς, θα έπρεπε η ενημέρωσή ως προς τις οικονομικές και νομικές συνέπειες που η λειτουργία του όρου αυτού θα είχε για τους εφεσιβλήτους να είναι απολύτως εμπεριστατωμένη. ΙΙ. Η πληροφόρηση που θα έπρεπε να λάβουν οι δανειολήπτες έπρεπε να είναι επαρκής και εξειδικευμένη, προκειμένου να λάβουν συνετές και εμπεριστατωμένες αποφάσεις και έπρεπε ΚΑΤ’ ΕΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΙΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΧΕ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΔΟΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΥΧΟΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΤΟΚΙΟΥ ΤΟΥ ΕΛΒΕΤΙΚΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥ.ΙΙΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΙ ΕΠΙΔΙΚΕΣ ΔΑΝΕΙΑΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ, ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΠΛΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ, ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΣΥΝΘΕΤΟ ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ, Η ΕΚΚΑΛΟΥΣΑ ΟΦΕΙΛΕ ΝΑ ΑΝΑΘΕΣΕΙ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ ΣΕ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ Ή ΣΕ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΕΘΕΤΑΝ ΕΙΔΙΚΗ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ.
ΕΠΙΣΗΣ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ ΟΥΤΕ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΚΑΛΥΨΗΣ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΙΣΟΤΙΜΙΑΣ ΜΕ ΕΙΔΙΚΗ ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΟΡΩΝ «ΦΥΣΙΚΗ» ΚΑΙ «ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ» ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΗ, ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΧΡΗΣΗΣ, ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΑΥΤΩΝ, ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΧΡΗΣΗΣ, ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ (ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΟΜΩΣ Η ΙΔΙΑ ΕΚΑΝΕ ΧΡΗΣΗ!!!) ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΘΩΡΑΚΙΖΑΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΙΝΔΥΝΟ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΣΟ ΔΟΣΗΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΛΗΚΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΠΟΥ Η ΕΚΚΑΛΟΥΣΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΤΑΡΤΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΘΕΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΕΣ (ΟΠΩΣ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΔΙΕΘΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΕΣ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΣΕ ΕΥΡΩ) ΠΡΟΣ ΑΠΟΣΟΒΗΣΗ ΚΑΙ ΘΩΡΑΚΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟΙ.
3. 291 ΑΚ
ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟ ΜΕΣΟ ΔΕΝ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΟΤΙ Ο ΕΠΙΜΑΧΟΣ ΟΡΟΣ ΕΠΑΝΑΛΜΒΑΝΕΙ ΤΗ ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΑΚ 291, ΚΑΘΟΣΟΝ: A. ΔΕΝ ΣΥΝΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ, Β. Η 291 ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΗΜΕΝΗ ΟΦΕΙΛΗ ΣΤΑΘΕΡΗ, ΕΙΤΕ ΕΦΑΠΑΞ ΕΙΤΕ ΣΕ ΔΟΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ, ΕΝΩ ΟΙ ΕΠΙΔΙΚΕΣ ΟΦΕΙΛΕΣ ΣΥΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΕΠΙΤΟΚΙΟΥ ΤΟΥ ΕΛΒΕΤΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΜΕ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΜΕΤΑΒΛΗΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΗΣ ΠΑΡΟΧΗΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΩΣ ΑΞΙΑ ΣΤΟ ΞΕΝΟ ΝΟΜΙΣΜΑ. Γ. ΔΕ ΡΥΘΜΙΖΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΗΣ ΡΥΘΜΙΖΟΜΕΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΚ 291 ΟΦΕΙΛΗΣ ΣΕ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑ ΑΛΛΑ ΚΑΤ’ ΑΡΧΗΝ ΑΦΟΡΑ ΟΦΕΙΛΗ ΣΕ ΗΜΕΔΑΠΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΤΟ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΩΣ ΝΟΜΙΣΜΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ.
Ειδικότερα, η ρύθμιση του άρθρου 291 ΑΚ συνιστά ρύθμιση ενδοτικού δικαίου («αν δεν συμφωνήθηκε το αντίθετο») και καθιερώνει τη διαζευκτική ευχέρεια του οφειλέτη να εξοφλήσει είτε αυτουσίως στο αλλοδαπό νόμισμα, είτε σε ευρώ με την τρέχουσα κατά τον χρόνο πληρωμής ισοτιμία. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η επίδικη ρήτρα είναι απλώς και μόνο «δηλωτική» επαναλαμβάνουσα ρύθμιση νόμου. Η έλλειψη δε συνάφειας ερείδεται σε δύο βάσεις κι δη, αφενός στο ότι εν προκειμένω οι συναλλαγματικές ισοτιμίες είναι δύο και προσδιορίζονται επί τη βάσει της τιμής αγοράς ευρώ/φράγκου και της τιμής πώλησης ευρώ/φράγκου στη διατραπεζική αγορά, ενώ στη 291 ΑΚ λόγος γίνεται μόνο για μια συναλλαγματική ισοτιμία επί τη βάσει της οποίας επιτρέπει στον οφειλέτη να εκπληρώσει στο ημεδαπό νόμισμα, και αφετέρου η ρύθμιση της ΑΚ 291, κατόπιν ερμηνείας, αφορά στιγμιαίες συμβάσεις και όχι δάνεια, όπως τα επίδικα, που αποπληρώνονται μετά από πολλά χρόνια. Τούτων δοθέντων δεν καταστρατηγείται το άρθρο 2 § 1 της Οδηγίας 93/2013 (13η αιτιολογική έκθεση), εφόσον μάλιστα, η κάλυψη συμβατικού κενού από υφιστάμενες διατάξεις νόμου ενδοτικού δικαίου, εν προκειμένω τη διάταξη 291 ΑΚ, είναι τελολογικώς παράδοξο να εφαρμοστεί, αφού και πάλι το αποτέλεσμα θα ήταν ίδιο, δηλαδή η καταστρατήγηση της αρχής της διαφάνειας και θα εξουδετερωνόταν το αποτρεπτικό αποτέλεσμα, που ασκεί στις τράπεζες η απαγόρευση της χρήσης αδιαφανών όρων. ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΤΑΝ Η ΕΚΚΑΛΟΥΣΑ ΓΝΩΡΙΖΕ ΑΡΙΣΤΑ ΟΤΙ ΟΙ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ ΣΕ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΣΚΟΠΟ ΜΕ ΤΙΣ ΕΝΔΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΝΑ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΗΣΟΥΝ ΩΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΘΟΥΝ ΣΕ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΩΦΕΛΗΘΟΥΝ ΑΠΛΩΣ ΤΟΥ ΕΥΝΟΪΚΟΥ ΕΠΙΤΟΚΙΟΥ. ΔΗΑΛΔΗ ΓΝΩΡΙΖΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΑΝ ΑΥΤΗ ΚΑΘΕΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΦΕΙΛΗ ΣΕ ΞΕΝΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΑΛΛΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΤΟ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ ΣΑΝ ΧΡΗΜΑ ΜΕΤΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΚΤΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΟΦΕΙΛΗΣ ΤΟΥΣ.
4. Γνώση της Τράπεζας για την επερχόμενη αλλαγή στην συναλλαγματική ισοτιμία
Εκτός των όσων αναφέρονται στη μέιζονα σκέψη, Η ΕΚΚΑΛΟΥΣΑ ΕΙΧΕ ΥΠΑΛΛΗΛΟ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ ΜΟΝΟΚΡΟΥΣΟ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟ ΣΤΗ ΜΙΚΡΟΔΟΜΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΒΡΑΒΕΥΘΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΠΙΤΥΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΑΣ ΕΠΙ 8 ΣΥΝΕΧΗ ΕΤΗ, ΩΣ ΓΝΩΣΤΗΣ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΙΣΟΤΙΜΙΑΣ. ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΓΝΩΡΙΖΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΕΠΕΚΕΙΤΟ ΜΕΓΑΛΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΕΤΡΕΠΕ ΤΙΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ.
5. Η Τράπεζα είχε αντισταθμίσει το συναλλγματικό κίνδυνο
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΙΝΔΝΥΟ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕ ΟΤΙ ΕΠΕΡΧΟΤΑΝ, ΕΚΑΝΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΤΟΚΙΩΝ (FOREIGN EXCHANGE SWAP KAI CROSS CURRENCY INTEREST RATE SWAP), ΕΝΟΨΕΙ ΤΟΥ ΟΤΙ ΟΠΩΣ ΓΝΩΡΙΖΕ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΥΠΟΒΟΛΗ Σ’ ΑΥΤΗΝ ΠΛΗΘΟΥΣ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΩΘΟΥΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΔΑΝΕΙΩΝ ΣΕ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ISDA.
