Κυριάκου Κόκκινου
Δικηγόρου-Προέδρου Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ
Αντιπροέδρου Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων
Η ζωή μου σε ένα πολύ σημαντικό τμήμα της κινείται παράλληλα και έχει σημαδευτεί ανεξίτηλα από το ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων, λόγο για τον οποίο η πρόσφατη ανακίνηση του διεθνούς ενδιαφέροντος για την επίλυσή του και ο κατακλυσμός των διαδικτυακών μηνυμάτων αντίδρασης προς τις προτεινόμενες λύσεις, που συνιστούν εκδοχές μίας σύνθετης ονομασίας , με γεωγραφικό (Βόρεια Μακεδονία) ή χρονικό (Νέα Μακεδονία) προσδιορισμό, για χρήση έναντι όλων, με ενεργοποίησε εκ νέου στην πρόταση μίας λύσης.
Πριν καταλήξω στη δική μου πρωτότυπη πρόταση, κρίνω σκόπιμο να υπενθυμίσω με λίγα λόγια τη δική μου εμπλοκή ως Έλληνα πολίτη και Ειδικοδυναμίτη στην υπόθεση.
Το 1990 ένα έτος μετά την απόλυσή μου από τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού, μετά από θητεία ως Αλεξιπτωτιστής και Βατραχάνθρωπος, ιδρύσαμε με φίλους των Ειδικών Δυνάμεων ένα από τα πρώτα σωματεία εφέδρων, τη «Λέσχη Ειδικών Δυνάμεων και Φίλων της Περιπέτειας» , με έντονη για δύο χρόνια δράση.
Το 1992 καθώς έχει διογκωθεί το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, διοργανώνονται μεγάλα πανελλαδικά συλλαλητήρια, με μεγαλύτερο στη Θεσσαλονίκη, οπότε και δεχόμαστε την πρόταση των παλαιμάχων Ιερολοχιτών της «Λέσχης Καταδρομέων και Ιερολοχιτών» να εμπλουτίσουμε το σωματείο τους, που έφθινε ηλικιακά, λόγω θανάτου και μεγάλης ηλικίας των αρχικών μελών του! Με απόλυτη αίσθηση εθνικής ευθύνης και προς τιμή όλων των καταπληκτικών συντρόφων μου στο σωματείο της Λέσχης Ειδικών Δυνάμεων, μετά από μία δονούμενη από εθνικό παλμό Γενική Συνέλευση αποφασίσαμε να κλείσουμε το σωματείο μας, εντασσόμενοι όλοι μας, ως νέα μέλη, στη «Λέσχη Καταδρομέων και Ιερολοχιτών»!
Ως μία δωρεά εθνικού συγχρονισμού, μας ανακοινώνεται αμέσως μετά ότι για πρώτη φορά έγινε δεκτό από το ΓΕΣ να πραγματοποιήσουμε σειρά αλμάτων αλεξιπτώτου στατικού ιμάντα, ως πολίτες και έφεδροι πλέον, με τη Β ΜΑΛ, αρχικά στη ζώνη ρίψης Μεγάρων.
Ακολουθεί η απόφαση να πραγματοποιήσουμε ένα τιμητικό και συμβολικό άλμα στο ΣΕΔΕΣ στη Θεσσαλονίκη, στον απόηχο των μεγάλων πανεθνικών συλλαλητηρίων, για να διατρανώσουμε και τη δική μας απόφαση να υπερασπίσουμε την Ελληνικότητα του ονόματος της Μακεδονίας, αλλά και όλη της περιοχής της Ελληνικής Μακεδονίας, ως προ την οποία είχαν γίνει ήδη ορατές οι παλαιόθεν υπαρκτές αλυτρωτικές βλέψεις των βορείων γειτόνων μας.
Έτσι προκύπτει το θρυλικό «ΑΛΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», όπου τριάντα περίπου έφεδροι Αλεξιπτωτιστές και Βατραχάνθρωποι, πετούμε αρχές Σεπτεμβρίου 1992, με στρατιωτικό C130 από την Ελευσίνα στη Θεσσαλονίκη και πραγματοποιούμε το άλμα μαζί με τους συντηρούμενους εν ενεργεία αλεξιπτωτιστές της Β ΜΑΛ!
Στο δεύτερο άλμα για ειρωνεία της «τύχης» , πριν την προσγείωση, προκαλείται ένα τραγικό ατύχημα εμπλοκής μου στο αέρα με φίλο μου, με αποτέλεσμα την απώλεια της στήριξης του αλεξιπτώτου μου και την πτώση μου άνευ αλεξιπτώτου από 20 μέτρα στη γη! Το ατύχημα αυτό, στο οποίο μέτρησα τη ζωή μου, υπήρξε ταυτόχρονα μία άκρως συνταρακτική «εμπειρία», που άλλαξε την οπτική και τις προτεραιότητες της ζωής μου. Με σπασμένα πόδια και σπονδύλους, αλλά με υψηλό ηθικό και τη φροντίδα άξιων ιατρών, της πολιτείας, φίλων και την υποστήριξη της οικογένειάς μου επανήλθα σε όλες τις δράσεις μου, πλην εναερίων αλμάτων και για το λόγο αυτό όλους τους ευγνωμονώ.
Παράλληλα όλη αυτήν την περίοδο των 25 ετών, που μεσολάβησαν από τότε, το πρόβλημα για το όνομα των Σκοπίων όχι μόνο δεν επιλύθηκε, αλλά θα έλεγα διογκώθηκε. Το σύνολο σχεδόν των κρατών του ΟΗΕ αποδέχθηκαν το κράτος αυτό με το τεχνητό και επικίνδυνο για την ειρήνη όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ο ΟΗΕ το αναγνώρισε με την προσωρινή του Ονομασία (FYROM), ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επιχείρησε να χειραγωγήσει κυνικά έναν ολόκληρο λαό με μαθήματα μιας δήθεν ρεαλιστικής εξωτερικής πολιτικής, με το περιβόητο ότι σε 10 χρόνια κανείς δεν θα θυμάται το ζήτημα του ονόματος, η κυβέρνησή του έπεσε με την παραίτηση Σαμαρά, ακολούθως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής νεώτερος έθεσε ένα ηρωικό αλλά χωρίς πολιτική ισχύ, στρατηγική μελέτη και ιστορική συνέχεια βέτο ένταξής τους στο ΝΑΤΟ και η περιπέτεια συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση.
Αλυτρωτικός χάρτης των Σκοπίων
Το πρόβλημα είναι προφανές ότι όχι μόνον δεν έχει κατανοηθεί βαθιά και με τον αυτό τρόπο από τις Ελληνικές πολιτικές δυνάμεις, αλλά αντιθέτως προσεγγίζεται χαοτικά. Η αλλοπρόσαλλη και ανερμάτιστη αυτή θέση των πολιτικών αναδεικνύει και τη βαθιά διχασμένη πολιτική και κοινωνική μας πραγματικότητα. Ο εμφύλιος δυστυχώς – και οι συνέπειές του – συνεχίζεται άγριος και ασίγαστος στο πνευματικό πεδίο. Οι ιδεοληπτικές αγκυλώσεις, που προέρχονται είτε από ιδεολογικές αντιλήψεις , ξένες προς τα συμφέροντα του Ελληνισμού και τα όραμα της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών στην περιοχή μας, είτε από την αθέατη και υπόγεια επιρροή ξένων συμφερόντων και την ανάδειξη , μέσω αυτών, εγχώριων τοποτηρητών τους, σε ηγετικές θέσεις των εξουσιών της χώρας, που ενεργούν προς το συμφέρον των αφεντικών τους και όχι βεβαίως του λαού, ως περίτρανα απεδείχθη τα τελευταία 8 χρόνια, αδυνατίζουν τις Ελληνικές θέσεις, τις παρουσιάζουν στην καλύτερη περίπτωση θολές και χωρίς διεθνή δυναμική, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη την κατανόησή τους στο εξωτερικό και οπωσδήποτε ανίκανες να ωθήσουν σε αποτελεσματικές δράσεις και λύσεις.
Γελοιογραφία της Καθημερινής για το ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων
Αποτέλεσμα της εγχώριας αδυναμίας είναι το διογκούμενο εκ μέρους των Σκοπιανών θράσος, ο συνεχιζόμενος αλυτρωτισμός, οι διαρκείς προκλήσεις εκ μέρους τους, σχεδόν αναπάντητες από πλευράς μας και μία ακατανόητη, παράλογη, φοβική και σχιζοφρενική στάση της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής έναντι του προβλήματος, που οδηγείται αναπόφευκτα σε Κυπροποίησή του, δηλαδή στην απώλεια του δικαίου μας, λόγω χρόνιας ανεπάρκειάς μας και αποδυνάμωσης αυτού, εξαιτίας εσωτερικής αφασίας και αντιθέτων εξωτερικών συμφερόντων, χωρίς αντίπαλο εξισσοροπητικό σκέλος διεθνών συμμαχιών.
Μπροστά σ’ αυτή τη συνθήκη και καθώς εξ όσων φαίνονται από λόγους άσχετους και πάλι προς τα Ελληνικά πράγματα, αποφασίστηκε σε διεθνή κέντρα, η ανακίνηση και επίλυση του θέματος, κατακλυζόμαστε εσχάτως από δεκάδες αιτήματα για ψηφίσματα υπέρ της Ελληνικότητας της Μακεδονίας, δηλαδή περί των αυτονοήτων.
Κατανοώντας όμως την κρισιμότητα της περίστασης νιώθω κι εγώ την υποχρέωση να συμβάλλω όχι με τα τετριμμένα και εύκολα, αλλά με δύο, θεωρώ «καθοριστικές», προτάσεις μου προς το Υπουργείο Εξωτερικών και την Ελληνική Κυβέρνηση, που είναι οι ακόλουθες:
Η πρώτη αφορά το ζήτημα της Ελληνικότητας της Μακεδονίας, όνομα που δε σημαίνει βεβαίως τίποτα στη σλαβική γλώσσα της γείτονος χώρας, ον αμιγώς Ελληνικό. Με αυτό θέλω να τονίσω ότι όποιος διεκδικεί τη Μακεδονία ως μέρος ή ως σύνολο δεν διεκδικεί τίποτε άλλο παρά την αναγνώρισή του αυτονόητα ως Έλληνα, οπότε βεβαίως η πολιτική μας όφειλε και οφείλει να αλλάξει άρδην και να αγκαλιάσει την προσπάθεια των αδελφών μας, που θέλουν να αναγνωρίζεται η Ελληνικότητά τους! Αυτό βέβαια αποτελεί μία αλήθεια, που απαιτεί να δούμε ξανά και τις κοινότητες και τα χωριά των Ελλήνων, που εγκαταλείφθηκαν επί χρόνια στα Σκόπια, θύματα της εμφυλιοπολεμικής πανώλης και να χαράξουμε μία πλέον ενεργητική πολιτική ανάδειξης και προστασίας τους, κάτι το οποίο οφείλαμε και δεν πράξαμε ούτε σε σχέση με τους Έλληνες της Τουρκίας, με αποτέλεσμα τον αποδεκατισμό τους!
Η δεύτερη όμως πρότασή μου αφορά την επίλυση του ιδίου του ονόματος στη ρίζα του, που είναι βέβαιο ότι θα ικανοποιήσει ΑΠΟΛΥΤΑ (!!!) και τις δύο πλευρές, δηλαδή και τους Σκοπιανούς, που απαιτούν να υπάρχει η λέξη « ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» στην ονομασία της χώρας τους, όσο και τους Έλληνες, που δεν το δέχονται. Ο απόλυτος αυτός συμβιβασμός, που θα έπρεπε να αποτελεί τη μόνη επιτρεπτή εθνική μας θέση στις διαπραγματεύσεις μας στον ΟΗΕ, δεν είναι ούτε κάποια σύνθεση ονομασία τύπου Βόρεια ή Νέα ή ΣλαβοΜακεδονία, αλλά η συνδεμένη με ιστορικές μνήμες από το έπος του 1940, με χρήση έναντι όλων, σύνθετη ονομασία, «ΟΧΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» !!!
© Κυριάκος Κόκκινος-Δικηγόρος-Πρόεδρος Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ-Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων
