Πριν λίγες μέρες γιορτάσαμε τη μέρα της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας, τη μέρα που οι πρόγονοί μας εξεγέρθηκαν απέναντι στον οθωμανικό ζυγό. Για 100 χρόνια το νεοσύστατο ελληνικό κράτος απελευθέρωνε αργά αλλά σταθερά τα πατρογονικά μας εδάφη, εδάφη που ζούσαν Έλληνες. Δυστυχώς αυτή η προσπάθεια αναστράφηκε 101 χρόνια μετά την Επανάσταση, και τότε για πρώτη φορά από τότε η Ελλάδα έγινε μικρότερη.
Με τη λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα έγινε και πάλι μεγαλύτερη, με την παράδοση των Δωδεκανήσων από τους Ιταλούς. Από εκεί και πέρα η Ελλάδα σταμάτησε να πολεμά, και προσπάθησε να επουλώσει τις πληγές του Μεγάλου Πολέμου, που μείωσε τον πληθυσμό της χώρας κατά 10%. Η Ελλάδα αναπτύχθηκε οικονομικά, και έφτασε να βρίσκεται στα 28 πλουσιότερα κράτη του πλανήτη. Την ιστορία μας διέκοψε η βίαιη και βάρβαρη εισβολή στη Κύπρο, όπου ο Ελληνισμός μετά από πολλά χρόνια έχασε εδάφη από έναν εχθρό που νομίζαμε ότι μας είχε ξεχάσει. Δεν μας είχε, όπως δεν είχε ξεχάσει την βαρβαρότητά του.
Σήμερα, η Τουρκία έχει επανέλθει σαν Νο1 κίνδυνος για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας. Όταν η Τουρκία στις αρχές της δεκαετίας κατέρρεε από μια τρομερή οικονομική κρίση, μετά από πολύνεκρους σεισμούς, η Ελλάδα ήταν εκεί να δείξει στάση ευθύνης, προσφέροντας μια σταθερή κατάσταση ειρήνης και ηρεμίας, προκειμένου ο γείτονας να ανακάμψει. Θυμίζουμε ότι η Τουρκία είχε κι αυτή δεχτεί την επίσκεψη του ΔΝΤ. Η Ελλάδα ήταν εκεί, αγκάλιασε την Τουρκία, ενώ έκανε και πολλές άμεσες και έμμεσες επενδύσεις στη χώρα. Η Τουρκία αυτό το εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο, εκσυγχρονίζοντας ριζικά τις ένοπλες δυνάμεις της.
Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα στο τέλος μιας επίσης δύσκολης πορείας. Θεωρητικά πάντα μιλώντας, η χώρα οσονούπω βγαίνει από τα Μνημόνια, αν και θα παραμείνει υπό επιτροπεία για πολλά χρόνια στο μέλλον. Δυστυχώς η διακοπή ροής κονδυλίων προς τις ένοπλες δυνάμεις έχουν φέρει ανθρώπους και υλικό στα όριά τους, ενώ ο όρος «εξοπλιστικά προγράμματα» είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο που κυκλοφορεί στους διαδρόμους του Υπουργείου Αμύνης. Λεφτά το Υπουργείο ξοδεύει, αλλά για εξοπλισμούς τα χρήματα είναι ελάχιστα, άλλο ένα ελληνικό παράδοξο.
Μέσα σε όλα αυτά, η Ανατολική Μεσόγειος φαίνεται ότι κρύβει ένα μεγάλο φυσικό πλούτο με τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου, και ήδη Ισραήλ, Αίγυπτος και Κύπρος προχωρούν στην εκμετάλλευσή τους. Αργά ή γρήγορα και στην ελληνική ΑΟΖ θα ανακαλυφθούν αντίστοιχα κοιτάσματα, κάτι που επιτέλους θα βοηθήσει στην οικονομική ανάκαμψή μας. Αυτό φυσικά αν τα διαθέσουμε για την πραγματική Ανάπτυξη, κι όχι για 10πλασιασμό του Δημοσίου Τομέα και για να δίνουμε και πάλι συντάξειας σε ανθρώπους 45 ή 50 ετών. Κι αυτό όμως είναι μια άλλη κουβέντα, ας μην την κάνουμε εδώ.
Αν δει κάποιος το πως διαμορφώνεται η ΑΟΖ της Ελλάδας προς την Κύπρο, θα διαπιστώσει πως η ύπαρξη του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελόριζου «συνθλίβει» την Τουρκική ΑΟΖ, και την περιορίζει σε στενά κομμάτια θάλασσας βορείως της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ. Ουσιαστικά σε κομμάτια που ουδεμία ένδειξη υπάρχει πως εκεί κρύβονται υδρογονάνθρακες. Το κακό όμως είναι πως οι Τούρκοι ξεκαθαρίζουν πως δεν θα κάτσουν να βλέπουν τους εχθρούς τους να πλουτίζουν από τους υδρογονάνθρακες και αυτοί να τρώνε… υδατάνθρακες.
Δημιουργούν έτσι μια πανίσχυρη αεροπορία με F-35 και TF-X, που θα πλαισιώνονται από τα παλαιότερα F-16. Εκσυγχρονίζουν το πολεμικό τους ναυτικό με νέες κορβέτες και ισχυρές φρεγάτες, ενώ κατασκευάζουν μέχρι και αεροπλανοφόρο. Δεν θεωρούν πως μπορούν να αφήσουν τους εξεγερμένους Έλληνες, τους Κύπριους και τους Ισραηλινούς να διαχειρίζονται μόνοι τους το φυσικό πλούτο που κάποτε έκρυβε η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτός είναι ένας κίνδυνος και για τα τρία κράτη που πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι.
Όλα αυτά δεν τα κάνουν για να αντιμετωπίσουν την «κουρδική» απειλή. Δεν χρειάζεσαι F-35 για να αντιμετωπίσεις τους Κούρδους, ούτε τους Σύριους. Δεν θες αεροπλανοφόρο για να πολεμήσεις «τρομοκράτες». Και σίγουρα, 1500 ολοκαίνουργια άρματα μάχης Altay δεν σκοπεύει να αγοράσουν ούτε καν οι ΗΠΑ ή η Ρωσία! Η τελευταία αγοράζει καμιά 100αριά Armata, and that’s all! Συνεπώς η Τουρκία εξοπλίζεται για έναν και μόνο λόγο. Επιθυμεί να κάνει πόλεμο.
Πόλεμο εναντίον ποιου. Καλά να είναι οι Τούρκοι, τα έχουν χαλάσει με όλους. Βούλγαρους, Σύριους, Κούρδους, Ιρακινούς, πριν λίγες ώρες με τους Κοσοβάρους, ενώ η λεκτική διαμάχη με τους Ισραηλινούς έχει ξεφύγει. Φυσικά όλοι αυτοί είναι στο επιδόρπιο. Πολύ φοβόμαστε, πως το κυρίως πιάτο είναι η Ελλάδα και η Κύπρος.
Αυτή τη στιγμή η Τουρκία έχει την απαραίτητη στρατιωτική ισχύ για να εφαρμόσει στρατιωτική πίεση σε όλο το μήκος και το πλάτος των συνόρων με την Ελλάδα. Μπορεί να επιτεθεί παράλληλα σε αρκετά νησιά, στον Έβρο και σε κάποιες βραχονησίδες. Ταυτόχρονα μπορεί να εισβάλει εκ νέου στα ελεύθερα εδάφη της Κύπρου, καταλύοντας την Κυπριακή Δημοκρατία. Κάποια από όλα αυτά θα τα κάνει σίγουρα. Το πλέον σίγουρο όμως είναι πως θα χτυπήσει το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου.
Το τελευταίο όπως είπαμε επεκτείνει την ΑΟΖ της χώρας μας τόσο που πλέον εφάπτεται με την Κυπριακή. Οι Τούρκοι ισχυρίζονται πως η ΑΟΖ τους καταλαμβάνει το μεγαλύτερο ποσοστό της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ Κρήτης και Κύπρου, και παραθέτουν διάφορα σαθρά ως γελοία επιχειρήματα για το γεγονός αυτό. Όλα τους μπορούν να καταρριφθούν νομικά και από πρωτοετή φοιτητή νομικής, αλλά δεν χρειάζεται καθώς η ΑΟΖ τους περιλαμβάνει και το ελληνικό σύμπλεγμα του Καστελλόριζου, σα να ανήκει στην Τουρκία!
Αυτά τα μικρά νησάκια, τα τόσο απομακρυσμένα από την Ελλάδα, πραγματικά κάθονται στον λαιμό των τουρκικών επιτελείων, και φυσικά στον λαιμό του Νεοσουλτάνου. Καθώς ακόμη και η απομονωμένη Κύπρος, ή τα μικρά, μεσαία ή μεγάλα ελληνικά νησιά δεν μπορούν να πέσουν έτσι εύκολα, είναι ηλίου φαεινότερο πως η Τουρκία θα επικεντρωθεί στο Καστελλόριζο και τα νησιά τριγύρω του. Το «παραμύθι» γνωστό, θα «απελευθερώσει» τα νησιά από τους νόμιμους κατόχους τους, όπως έκανε και με το Αφρίν.
Η ύπαρξη ενός ισχυρού ποντοπόρου Πολεμικού Ναυτικού, δεν έχει σκοπό να το βάλεις να κάνει ελιγμούς μέσα στις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα. Το Πολεμικό Ναυτικό πρέπει να μπορεί να προστατεύσει τις εσχατιές του Ελληνικού Κράτους και της Ευρώπης, να μπορέσει να επιβιώσει της Τουρκικής Αεροπορίας στην Ανατολική Μεσόγειο, να καταναυμαχήσει τις τουρκικές μονάδες που θα αποκλείσουν την Κύπρο και το Καστελόρριζο, και να μπορεί να κατευθύνει επιτυχώς τις αντεπιθέσεις της Πολεμικής Αεροπορίας που θα σκορπούν το χάος στους επιτιθέμενους.
Μέσα στο Αιγαίο, οι μικρές μονάδες και οι επάκτιες συστοιχίες πυραύλων θα κάνουν πάρτυ με όσες μονάδες του τουρκικού στόλου ξεμυτίσουν από τους ναυστάθμους. Στη Μεσόγειο όμως χρειαζόμαστε μεγάλες μονάδες, που θα αντέξουν αεροπορικές επιθέσεις κορεσμού, θα αντιμετωπίσουν επιτυχώς τα τουρκικά υποβρύχια και θα κάνουν την προσπάθεια κατάληψης των νησιών κάτι τόσο δαπανηρό με υλικό και άντρες, που η Τουρκία δεν θα το προσπαθήσει καν.
