Κάθε άλλο παρά απλή υπόθεση είναι η κοπή ενός δένδρου από έναν πολίτη, με σκοπό να προστατεύσει την κατοικία του. Η διαδικασία είναι διαφορετική αν το δένδρο βρίσκεται εντός ή εκτός οικισμού, αν βρίσκεται σε ιδιωτικό οικόπεδο ή σε κοινόχρηστο χώρο. Επιπλέον, η υπόθεση περιπλέκεται ανάλογα… με τους πιθανούς συνδυασμούς των ανωτέρω, σε σημείο που ακόμα και οι υπηρεσίες συχνά να ζητούν διευκρινίσεις από το υπουργείο Περιβάλλοντος.
Η τραγωδία στο Μάτι ανέδειξε για πολλοστή φορά (και) την ανάγκη καθαρισμού των οικοπέδων, που βρίσκονται σε ημιαστικές περιοχές. Οποιος, όμως, έχει την τύχη (ή ατυχία;) να έχει λ.χ. ένα πεύκο στην αυλή του ή δίπλα στο σπίτι του και επιχειρεί να το κλαδέψει ή να το κόψει, είναι δεδομένο ότι θα αντιμετωπίσει αρκετές δυσκολίες.
Η δασική νομοθεσία προφανώς έχει ως στόχο να προστατέψει τη βλάστηση από όσους κακόβουλα θέλουν να αποψιλώσουν το οικόπεδό τους ή τα διπλανά. Ωστόσο, οι προστατευτικές διατάξεις φαίνεται ότι στην πράξη μπορεί να λειτουργήσουν και αντίστροφα, εμποδίζοντάς τον πολίτη να προστατεύσει τη ζωή και την περιουσία του.
Ας δούμε τι ισχύει:
• Για το κλάδεμα τα πράγματα είναι απλά. Αν ένας ιδιώτης θέλει να κλαδέψει ένα δένδρο μέσα σε ιδιοκτησία του, σε περιοχή που δεν είναι δασική τότε δεν χρειάζεται άδεια.
• Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο απλά για την κοπή ενός δένδρου. Αν το δένδρο βρίσκεται μέσα σε οικόπεδο σε εντός σχεδίου περιοχή, τότε ο πολίτης πρέπει να εκδώσει «έγκριση εργασιών μικρής κλίμακας» από την πολεοδομία. Αν, όμως, η κοπή πραγματοποιείται μέσα στο πλαίσιο οικοδομικών εργασιών (λ.χ. ανέγερσης ενός σπιτιού), τότε πρέπει να συμπεριληφθεί στην οικοδομική άδεια.
• Αν το προς κοπή δένδρο βρίσκεται σε οικόπεδο σε εκτός σχεδίου ή δασική περιοχή, τότε απαιτείται να δοθεί άδεια από το οικείο δασαρχείο.
Πολύπλοκα είναι τα πράγματα αν το δένδρο που πρέπει να κοπεί (γιατί, π.χ., έχει ξεραθεί ή γέρνει επικίνδυνα ή ακουμπά τη σκεπή ενός σπιτιού), δεν βρίσκεται στο οικόπεδο του πολίτη που θέλει να το κόψει. Αν βρίσκεται σε γειτονικό οικόπεδο, τότε απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη του. Αν βρίσκεται στον δρόμο, και γενικά σε κοινόχρηστο χώρο, ο πολίτης πρέπει να απευθυνθεί στη Διεύθυνση Πρασίνου του δήμου και να υποβάλει εκεί το αίτημα. Κατόπιν πρέπει να εκδοθεί «έγκριση εργασιών μικρής κλίμακας» και να ληφθεί απόφαση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής ή του δημοτικού συμβουλίου, προσκομίζοντας τοπογραφικό ή οδοιπορικό σκαρίφημα. Αν το δένδρο βρίσκεται σε άλσος ή πάρκο που βρίσκεται στην ευθύνη της δασικής υπηρεσίας, τότε ο πολίτης πρέπει να απευθυνθεί στον δήμο, που με τη σειρά του να απευθυνθεί στη δασική υπηρεσία.
Οσον αφορά τη χορτόκοψη, είναι προφανές ότι ο πολίτης μπορεί να καθαρίσει χωρίς άδεια το οικόπεδό του. Στην περίπτωση, όμως, που τα χόρτα στο γειτονικό οικόπεδο έχουν «φουντώσει», ο πολίτης πρέπει να απευθυνθεί στον δήμο, ο οποίος με τη σειρά του θα ζητήσει από τον ιδιοκτήτη να τα κόψει και, αν αυτός δεν ανταποκριθεί, να του επιβάλει πρόστιμο. Στην πράξη, βέβαια, πολλοί δήμοι μπαίνουν με δική τους ευθύνη στα οικόπεδα (συχνά… συλλέγοντας μηνύσεις), ενώ οι περιπτώσεις επιβολής προστίμων είναι εξαιρετικά σπάνιες, καθώς προϋποθέτουν γνώση του ποιος είναι και πού βρίσκεται ο ιδιοκτήτης κάθε κενού οικοπέδου (που δεν είναι απαραίτητα εύκολο), αλλά και την απαραίτητη πολιτική βούληση.
Έντυπη
