Στα 50 δισ. ευρώ εκτιµάται η «βόµβα» της γήρανσης του πληθυσµού για το ασφαλιστικό σύστηµα της Ελλάδας την περίοδο 2017-2065. Η υπέρµετρη αυτή επιβάρυνση στην αναλογιστική υποχρέωση του συστήµατος κοινωνικής ασφάλισης προκύπτει µόνο εξαιτίας της αύξησης του προσδόκιµου ζωής την επόµενη 50ετία και µεταφράζεται σε περίπου 1,1 – 1,3 δισ. ευρώ αύξηση των συνταξιοδοτικών δαπανών ανά δεκαετία σε σταθερές τιµές.
Σε αυτό το συµπέρασµα καταλήγει πρόσφατη µελέτη του οµότιµου καθηγητή του Παντείου Πανεπιστηµίου Σάββα Ροµπόλη και του υποψήφιου διδάκτορα Βασίλη Μπέτση, η οποία περιλαµβάνεται στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού της Επιστηµονικής Εταιρείας Κοινωνικής Πολιτικής. Η µελέτη, που εξετάζει όλες τις παραµέτρους της δηµογραφικής γήρανσης -γεννήσεις και θάνατοι, µεταναστευτικές ροές, δείκτες γονιµότητας κ.λπ.- αποδεικνύει πως αυτή η σηµαντική πρόκληση δεν αντιµετωπίζεται ούτε µε περικοπές, αλλά ούτε και µε αλλαγή του µοντέλου από αναδιανεµητικό σε κεφαλαιοποιητικό.
Η µόνη απάντηση κατά τους µελετητές είναι η αύξηση του ΑΕΠ και της πλήρους απασχόλησης, όπως επίσης και των µισθών. «Η οικονοµικά βιώσιµη και κοινωνικά αποτελεσµατική προοπτική του κοινωνικοασφαλιστικού συστήµατος στην Ελλάδα βασίζεται στην αύξηση του ΑΕΠ και της απασχόλησης, στη δηµογραφική ανανέωση του πληθυσµού και στην αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας» λένε οι µελετητές. Αυτή είναι άλλωστε και η µεγαλύτερη πρόκληση που αναδεικνύεται στην εποχή ανάπτυξης της ροµπο τικής και των νέων τεχνολογιών. «Αν θέλουµε η µετάβαση από την 3η Βιοµηχανική Επανάσταση στην 4η, που θα χαρακτηριστεί από την ανάπτυξη της ροµποτικής και της ψηφιακής τεχνολογίας, να γίνει οµαλά, πρέπει να φροντίσουµε να µην πληρώσουν οι εργαζόµενοι το κόστος.
Στην κατεύθυνση αυτή, ο καταµερισµός των επιπτώσεων από την εισαγωγή της ροµποτικής, του αυτοµατισµού και της τεχνητής νοηµοσύνης στην παραγωγική διαδικασία θα επιτευχθεί µε τη µείωση του χρόνου εργασίας χωρίς µείωση των αποδοχών» παρατηρεί ο κ. Ροµπόλης. Η µελέτη των Ροµπόλη – Μπέτση επισηµαίνει πως η αύξηση του προσδόκιµου ζωής και η µείωση της γονιµότητας αποτελούν «χωρίς αµφιβολία τη σηµαντικότερη εξέλιξη στην ιστορία των πληθυσµών».
Στην Ελλάδα, ο πληθυσµός άνω των 65 ετών, σε σχέση µε τον πληθυσµό 15-64 ετών που βρίσκεται σε ηλικία εργασίας, σχεδόν τριπλασιάστηκε από το 1950 µέχρι το 2010, από 11,1% σε 28,4%. Μέχρι το 2060 εκτιµάται ότι θα έχει διπλασιαστεί (56,7%) σε σχέση µε τη δεκαετία 2010-2020. Το προσδόκιµο ζωής στους άνδρες αυξήθηκε κατά 11 έτη από το 1960 µέχρι το 2010-2015, ενώ στις γυναίκες αυξήθηκε κατά 13 έτη.
Τα επόµενα έτη κλιµακώνεται επίσης η αύξηση του προσδόκιµου στην ηλικία των 65 ετών, µε αποτέλεσµα να φτάνει τα 23 έτη την περίοδο 2060-2065 έναντι 17 σήµερα για τους άνδρες και τα 28 έναντι 21 για τις γυναίκες. Χρησιµοποιώντας προσαρµοσµένους πίνακες θνησιµότητας, ώστε να ενσωµατώνουν αυτήν την τάση και θεωρώντας όλες τις άλλες οικονοµικές και δηµογραφικές παραµέτρους σταθερές, το σύστηµα κοινωνικής ασφάλισης στην Ελλάδα εκτιµάται ότι θα επιβαρυνθεί, κατά την περίοδο 2017-2065, µόνο εξαιτίας της αύξησης του προσδόκιµου, κατά 49,4 δισ. ευρώ σε παρούσες αξίες. ∆ηλαδή, η αναλογιστική υποχρέωση του συστήµατος κοινωνικής ασφάλισης θα αυξηθεί κατά 49,4 δισ. ευρώ.
